Tacinga inamoena (K. Schum.) N. P. Taylor & Stuppy

Blüte von Tacinga inamoena

Tacinga inamoena ist eine Pflanzenart aus der Gattung Tacinga in der Familie der Kakteengewächse (Cactaceae). Das Artepitheton bedeutet "reizlos, unerfreulich". Portugiesische Trivialnamen sind „Quipá“, „Guíbá“, „Palmatória“, „Palmatória Miuda“, „Iviro“, „Gogóia“ und „Palma de Ovelha“.

Beschreibung

Tacinga inamoena wächst strauchig, kriechend, ist reich verzweigt und erreicht Wuchshöhen von bis 50 Zentimetern und Durchmesser von 3,5 Metern. Die Triebe sind in hellgrüne bis graugrüne, kreisrunde bis verkehrt eiförmige oder längliche Segmente gegliedert, die meist deutlich abgeflacht sind. Die Segmente sind bis 16 Zentimeter lang, 9 Zentimeter breit und bis 3,5 Zentimeter dick. Ihre Oberfläche ist manchmal leicht gehöckert. Die kleine, grauen bis gelben Areolen sind mit sehr kleinen, eingesenkten Glochiden besetzt. Dornen sind nicht vorhanden.

Die roten oder orangen, weitgeöffneten Blüten sind bis 5,5 Zentimeter lang und erreichen Durchmesser von 4 Zentimeter. Ihre Blütenhüllblätter sind ausgebreitet, das Perikarpell kugelförmig. Die kugelförmigen Früchte werden dunkelbraun, gelb oder orange und sind mit wenigen Glochiden besetzt. Sie sind bis 4 Zentimeter lang und enthalten viele Samen.

Verbreitung, Systematik und Gefährdung

Tacinga inamoena ist im Osten Brasiliens auf Felsen oder steinigen Untergrund in der Caatinga- und Campo-Rupestre-Vegetation in Höhenlagen von 100 bis 1550 Metern verbreitet.

Die Erstbeschreibung als Opuntia inamoena erfolgte 1890 durch Karl Moritz Schumann.^[1] Nigel Paul Taylor und Wolfgang Hermann Stuppy stellten sie 2002 in die Gattung Tacinga.^[2] Es werden folgende Unterarten unterschieden:

• Tacinga inamoena subsp. inamoena
• Tacinga inamoena subsp. subcylindrica

Tacinga inamoena wird in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN als „Least Concern (LC)“, d. h. nicht gefährdet, eingestuft.^[3]

Nachweise

Literatur

• Edward F. Anderson: Das große Kakteen-Lexikon. Eugen Ulmer KG, Stuttgart 2005, ISBN 3-8001-4573-1, S. 614.

Einzelnachweise

1. ↑ Flora Brasiliensis. Band 4, Teil 2, 1890, S. 306, Online.
2. ↑ Studies in the Opuntioideae (Cactaceae). Succulent Plant Research. Band 6, 2002, S. 119.
3. ↑ Tacinga inamoena in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2010. Eingestellt von: Taylor, N.P., 2002. Abgerufen am 25. Mai 2010.

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

Tacinga inamoena is a species of plant in the family Cactaceae. It is endemic to Brazil. Its natural habitats are subtropical or tropical dry forests, subtropical or tropical dry shrubland, and rocky areas. It is threatened by habitat loss.

References

Tacinga inamoena (K.Schum.) N.P.Taylor & Stuppy 2002, es una especie fanerógama perteneciente a la familia Cactaceae.

Vista de la planta

Detalle de la flor

Distribución

Es endémica de Brasil. Su hábitat natural son los bosques secos tropicales o subtropicales y los tropicales o subtropicales matorrales secos y áreas rocosas. Está tratada en peligro de extinción por pérdida de hábitat. Esta endémica especie brasileña está generalizada en todo el este de Brasil: se produce desde el drenaje medio del Río Jequitinhonha (Minas Gerais) hacia el norte hasta más al norte de Maranhão y Tocantins, y hacia el oeste en afloramientos de piedra arenisca en el cerrado del oeste de Bahía. Es uno de los cactus más comunes en la región. Crece en altitudes entre 0 y 1550 msnm, se encuentra generalmente en las rocas (incluyendo los inselbergs) o en terreno muy pedregoso en la abierta caatinga y el campo rupestre.

Descripción

Tacinga inamoena crece arbustiva, rastrera, muy ramificada y alcanza un tamaño de hasta 50 centímetros de altura y 3,5 metros de diámetro. Los tallos se dividen en verde claro a gris-verde, circulares a obovados o segmentos alargados, que son en su mayoría aplanados significativamente. Los segmentos son de hasta 16 centímetros de largo, 9 cm de ancho y hasta 3,5 centímetros de espesor. Su superficie es a veces un poco encorvada. Las areolas, de color gris a amarillo son muy pequeñas, hundidos y ocupadas por gloquidios. Las espinas no están presentes. Las flores son de color rojo o naranja, muy abiertas y de hasta 5,5 centímetros de largo y alcanzan un diámetro de 4 centímetros. Su floración se extiende, el pericarpio esférico. Los frutos son esféricos de color marrón oscuro, amarillo o naranja y cuentan con pocos gloquidios. Miden 4 centímetros de largo y contienen muchas semillas .

Taxonomía

Tacinga inamoena fue descrita por (K.Schum.) N.P.Taylor & Stuppy y publicado en Succulent Plant Research 6: 119. 2002.^[2]​

Etimología

Tacinga: nombre genérico que es un anagrama de la palabra "Catinga", el área de distribución del género en el brasileño Caatinga.

inamoena: epíteto

Sinonimia

• Platyopuntia inamoena (K.Schum.) F.Ritter

• Opuntia inamoena K.Schum. in Mart.^[3]​

Referencias

Tacinga inamoena (Sinônimo: Opuntia inamoema) é uma espécie de planta da família Cactaceae endêmica do Brasil. Os seus habitats são florestas secas tropicais e subtropicais (como as caatingas) e área rochosas. Também é chamada Palmatória, Palmatória Miúda, Quipá, Gogóia, Cumbeba e Pelo. É usada para alimentação humana e animal. Seu fruto pode ser comido depois de retirados os espinhos minúsculos que inspiraram um de seus nomes populares (pelo). Na culinária de Angicos-RN existem receitas de geleias, doce de pelo e até de sorvete de pelo. Tacinga inamoena significa "início da caatinga".

Distribuição

É endêmico do Brasil. Seu habitat natural é florestas secas tropicais como a Caatinga ou subtropicais e exfoliantes secos tropicais ou subtropicais e áreas rochosas. Esta espécie endêmica brasileira é generalizada em todo o leste do Brasil: ocorre na drenagem média do rio Jequitinhonha (Minas Gerais) ao norte ao norte do Maranhão e Tocantins e a oeste em afloramentos de arenito no cerrado do oeste da Bahia. É um dos cactos mais comuns da região. Cresce em altitudes entre 0 e 1550 msnm, geralmente é encontrado em rochas ou em terrenos muito pedregosos na caatinga aberta e no campo rochoso.

Descrição

Tacinga inamoena cresce arbustiva, rastejante, muito ramificada e atinge um tamanho de até 50 centímetros de altura e 3,5 metros de diâmetro. As hastes são divididas em segmentos de verde claro a cinza-verde, circular a obovado ou alongado, que são principalmente achatados significativamente. Os segmentos têm até 16 centímetros de comprimento, 9 cm de largura e até 3,5 centímetros de espessura. Sua superfície às vezes é um pouco inclinada. As aréolas, de cor cinza a amarelo são muito pequenas, afundadas e ocupadas por gloquidios. Os espinhos medem cerca de 2 milímetros. As flores são vermelhas ou laranja, muito abertas, com até 5,5 centímetros de comprimento e atingem um diâmetro de 4 centímetros. Sua floração se estende, o pericarpo esférico. Os frutos são esféricos, castanhos escuros, amarelos ou laranja e têm poucos guimbos. Eles medem 4 centímetros de comprimento e contêm muitas sementes.^[1]

Taxonomia

Tacinga inamoena foi descrito por (K.Schum.) NPTaylor & Stuppy e publicado na Succulent Plant Research em 2002. Tacinga é um nome genérico anagrama da palavra "Catinga", a área de distribuição do gênero na Caatinga brasileira, e inamoena significa início.^[2]

Sinônimos

Platyopuntia inamoena Opuntia inamoena^[3]

Referências

Tacinga inamoena là một loài thực vật thuộc họ Cactaceae. Đây là loài đặc hữu của Brasil. Môi trường sống tự nhiên của chúng là rừng khô nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, vùng cây bụi khô khu vực nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, và vùng nhiều đá. Chúng hiện đang bị đe dọa vì mất môi trường sống.

Hình ảnh

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Tacinga inamoena tại Wikispecies
• Taylor, N.P. 2002. Tacinga inamoena. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Truy cập 23 tháng 8 năm 2007.

Liên kết ngoài

Phương tiện liên quan tới Tacinga inamoena tại Wikimedia Commons