Rhamnus purshiana, o Pulgu sagráu, ye una planta natural de les zones templaes de Norteamérica dende mediu oeste hasta California, crez en montes de coníferes y cultívase n'África central.
El so nome de pulgu sagráu dar los españoles cuando afayaron América, yá que fixeron creer que d'esti árbol procedía la madera pa la construcción del arca de Noé.
Ye un árbol de 6-12 metros d'altor. Les fueyes miden 4-8 cm de llargor y tán cubiertes de pelusa al nacer y vuélvense de color verde brillante. Son elíptiques, enteres y pocu dentaes. Les flores son pequeñes de color blancu verdosu y arrexuntar n'umbeles, tien cinco pétalos. El frutu ye una drupa negra del tamañu d'un arbeyu grande que contién dos o trés granes brilloses.
Rhamnus purshiana describióse por Augustin Pyrame de Candolle y espublizóse en Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 25, nel añu 1825.[1]
Rhamnus: nome xenéricu que deriva d'un antiguu nome griegu pal espín cerval.[2]
purshiana: epítetu dau n'honor del botánicu Frederick Traugott Pursh (1774-1820)[3]
Rhamnus purshiana, o Pulgu sagráu, ye una planta natural de les zones templaes de Norteamérica dende mediu oeste hasta California, crez en montes de coníferes y cultívase n'África central.
Rhamnus purshiana, o cáscara sagrada, es una planta natural de las zonas templadas de Norteamérica desde medio oeste hasta California, crece en bosques de coníferas y se cultiva en África central.
Su nombre de cáscara sagrada se lo dieron los españoles cuando colonizaron América, ya que hicieron creer que de este árbol procedía la madera para la construcción del arca de Noé.
Es un árbol de 6-12 metros de altura. Las hojas miden 4-8 cm de longitud y están cubiertas de pelusa al nacer, y se vuelven de color verde brillante. Son elípticas, enteras y poco dentadas. Las flores son pequeñas de color blanco verdoso y se agrupan en umbelas; tiene cinco pétalos. El fruto es una drupa negra del tamaño de un guisante grande que contiene dos o tres semillas brillantes.
Rhamnus purshiana fue descrita por Augustin Pyrame de Candolle y publicado en Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 25, en el año 1825.[1]
Rhamnus: nombre genérico que deriva de un antiguo nombre griego para el espino cerval.[2]
purshiana: epíteto otorgado en honor del botánico Frederick Traugott Pursh (1774-1820)[3]
Rhamnus purshiana, o cáscara sagrada, es una planta natural de las zonas templadas de Norteamérica desde medio oeste hasta California, crece en bosques de coníferas y se cultiva en África central.
Rhamnus purshiana
Le cascara (Rhamnus purshiana ou Frangula purshiana) est un arbre de la famille des Rhamnacées, originaire de la côte ouest de l'Amérique du Nord. Il a été implanté en Afrique de l'Est où il a trouvé des conditions de culture similaires à celles de son habitat d'origine.
L'écorce est utilisée en thérapeutique pour ses propriétés laxatives.
Les feuilles sont ovales, aiguës et possèdent de nombreuses nervures droites.
Les fruits sont de petites drupes regroupées en bouquet à l'aisselle des feuilles.
L'écorce du tronc est parsemée de lenticelles en petit nombre mais est souvent recouvertes de lichens, de mousses et d'hépatiques.
L'écorce fraîche est toxique par la présence d'anthrones. Après séchage, les anthrones sont oxydées en anthraquinones.
Comme pour la bourdaine, la partie utilisée (drogue végétale) est l'écorce séchée. Elle relève du monopole pharmaceutique et possède une monographie à la Pharmacopée européenne[1].
Les écorces sont utilisées pour le traitement symptomatique de la constipation occasionnelle et font partie de la classe des laxatifs stimulants (action sur l'absorption de l'eau et des électrolytes et sur le péristaltisme intestinal) sous les codes A06AB07 et A06AB57.
L'emploi de tout laxatif comme l'écorce de cascara doit être de courte durée (8 jours maximum). Une utilisation prolongée provoque une sorte de dépendance, dite « maladie des laxatifs »[2], entraînant des douleurs abdominales et des troubles électrolytiques sanguins se traduisant par une hypokaliémie.
C'est principalement la composition de l'écorce séchée qui a été étudiée.
Elle contient 6 à 9 % d'hétérosides (ou Glycoside) hydroxyanthracéniques, dont la majorité, les cascarosides, sont des O-hétérosides de C-hétérosides. Les autres hétérosides sont des C-hétérosides (aloïne, chrysaloïne) qui sont probablement des produits de dégradation des cascarosides. Sont également présents des O-hétérosides d'anthraquinones aloe emodin (Aloe Vera) et emodin (Rhubarbe)[3] et de dianthrones. Par activité enzymatique dans le colon les glycosides se dégradent en Anthrones, ceux-ci étant les composés provoquant l'effet laxatif.
Pour une écorce de cascara de qualité pharmaceutique, la Pharmacopée européenne exige un minimum de 8 % d'hétérosides hydroxyanthracéniques, dont au moins 60 % de cascarosides.
Rhamnus purshiana
Le cascara (Rhamnus purshiana ou Frangula purshiana) est un arbre de la famille des Rhamnacées, originaire de la côte ouest de l'Amérique du Nord. Il a été implanté en Afrique de l'Est où il a trouvé des conditions de culture similaires à celles de son habitat d'origine.
L'écorce est utilisée en thérapeutique pour ses propriétés laxatives.
La Rhamnus purshiana è un arbusto o piccolo albero originario del Nord America, in particolare della California, ma si può trovare anche sulla costa pacifica del Cile. È coltivata a scopo medicinale in Europa e in Kenya. Il nome comune "cascara sagrada" significa corteccia sacra, deriva da una leggenda secondo la quale con la corteccia è stata costruita l'arca di Noè.
Dalla corteccia del tronco e dei rami si estraggono derivati di antrachinoni (cascarosidi, aloine, ...). La corteccia fresca ha azione emetica (provoca vomito). Per questo si procede a seccare la droga e si attende almeno un anno di stagionatura. La polvere di corteccia stagionata o l'estratto vengono usati come purganti ad azione ritardata. Non presenta fenomeni di assuefazione, comunque non viene utilizzata per terapie prolungate. Non si somministra in caso di gravidanza.
La Rhamnus purshiana è un arbusto o piccolo albero originario del Nord America, in particolare della California, ma si può trovare anche sulla costa pacifica del Cile. È coltivata a scopo medicinale in Europa e in Kenya. Il nome comune "cascara sagrada" significa corteccia sacra, deriva da una leggenda secondo la quale con la corteccia è stata costruita l'arca di Noè.
A cáscara sagrada (Rhamnus purshiana), também conhecida por californian buckthorn[1], é uma planta medicinal, originária da floresta de coníferas do noroeste da América do Norte. Tem propriedades laxativas devido aos compostos antraquinônicos presentes na planta, devido a esta razão é indicada nos casos de obstipação intestinal. Pode ser encontrada em forma de folhas para chá ou pó, geralmente vendido em cápsulas.
Reacções adversas: Náuseas, diarreia, vómitos, cólicas intestinais, colestase e o seu uso continuado na obstipação crónica pode criar habituação[1].
A cáscara sagrada (Rhamnus purshiana), também conhecida por californian buckthorn, é uma planta medicinal, originária da floresta de coníferas do noroeste da América do Norte. Tem propriedades laxativas devido aos compostos antraquinônicos presentes na planta, devido a esta razão é indicada nos casos de obstipação intestinal. Pode ser encontrada em forma de folhas para chá ou pó, geralmente vendido em cápsulas.
Reacções adversas: Náuseas, diarreia, vómitos, cólicas intestinais, colestase e o seu uso continuado na obstipação crónica pode criar habituação.