dcsimg
Imagem de Tubifex tubifex (Müller 1774)
Life » » Reino Animal » » Anelídeo » » Clitellata » Naididae »

Tubifex tubifex (Müller 1774)

Tubifex tubifex ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Tubifex tubifex (latein. von tubus „Röhre“ und -fex „-macher“), deutsch Gemeiner Schlammröhrenwurm oder Gemeiner Bachröhrenwurm, ist die am längsten bekannte Art der Gattung Tubifex. Sie gehört damit zu den im Wasser lebenden Ringelwürmern. Umgangssprachlich und in der Aquaristik wird vielfach schlicht von Tubifex gesprochen, wobei entweder die Art Tubifex tubifex oder (meist) irgendeine Art der Gattung Tubifex gemeint ist. Tatsächlich gehören die im Handel befindlichen Tiere häufig verschiedenen Tubifex-Arten an.

Äußere Merkmale

 src=
Tubifex: Viele Individuen siedeln sich nebeneinander auf geeignetem Substrat an

Tubifex tubifex ist ein etwa 2,5 bis 9 cm langer, dünner, rötlicher Wurm. Seine Färbung ist auf die hämoglobinhaltige Körperflüssigkeit zurückzuführen, die innerhalb des Blutgefäßsystems transportiert wird. Tubifex-Arten sind heute weltweit verbreitet.

Lebensweise

Tubifex tubifex sowie die verwandten Arten leben normalerweise im Schlamm von stehenden sowie fließenden, auch stark verschmutzen Gewässern und bilden mit Schleim ausgekleidete Schlammröhren. Der Wurm steckt mit dem Kopfteil bis zur Hälfte im Grund des Gewässers, da die Sauerstoffaufnahme über den Enddarm (Darmatmer) erfolgt. Durch die schlängelnden Bewegungen wird Sauerstoff herangeführt, jedoch können sie auch ohne Sauerstoff bis zu 48 Stunden überleben, wobei sie die dafür notwendige Energie mittels Glykolyse gewinnen. Tubifex ernährt sich vorwiegend von Detritus und anderen organischen Zersetzungsstoffen. Aufgrund seines hämoglobinreichen Blutes, das für die rote Farbe sorgt, kann der Wurm auch in sauerstoffarmen Gewässern leben.

Im Rahmen der Gewässergütebeurteilung gilt die Art als Bioindikator für die starke Belastung eines Gewässers mit organischen Stoffen.

Verwendung in der Aquaristik

Tubifex tubifex sowie die verwandten Arten werden von Aquarianern als lebendes Fischfutter genutzt und sind im Zoofachhandel erhältlich. Da belegt ist, dass lebende Tubifex-Arten Krankheitserreger übertragen können (Myxobolus cerebralis und Myxobolus cotti aus der Gruppe der Myxozoa), verfüttern viele Aquarianer diese nur noch in tiefgefrorener oder gefriergetrockneter Variante.

Verwendung in der Ökotoxikologie

Tubifex tubifex wird gelegentlich als ökotoxikologischer Testorganismus zur Testung toxischer Inhaltsstoffe von Gewässersedimenten eingesetzt. Die Tiere gelten zwar als relativ robust gegenüber Schadwirkungen, sind aber dennoch geeignete Testorganismen: Bei starker Belastung tendieren sie dazu, das Sediment zu vermeiden und neigen zu Autotomie (Selbstteilung der Individuen durch Abtrennung von Segmenten). Bei bereits deutlich niedrigeren Konzentrationen reduziert der Wurm seine Grabaktivität, dies kann als sensibler Indikator für die toxische Wirkung des Sediments verwendet werden.[1]

Einzelnachweise

  1. M. Meller, P. Egeler, J. Römbke, H. Schallnass, R. Nagel, B. Streit: Short-term toxicity of lindane, hexachlorobenzene, and copper sulfate to tubificid sludgeworms (Oligochaeta) in artificial media. In: Ecotoxicology and Environmental Safety. 39, 1998, S. 10–20.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Tubifex tubifex: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Tubifex tubifex (latein. von tubus „Röhre“ und -fex „-macher“), deutsch Gemeiner Schlammröhrenwurm oder Gemeiner Bachröhrenwurm, ist die am längsten bekannte Art der Gattung Tubifex. Sie gehört damit zu den im Wasser lebenden Ringelwürmern. Umgangssprachlich und in der Aquaristik wird vielfach schlicht von Tubifex gesprochen, wobei entweder die Art Tubifex tubifex oder (meist) irgendeine Art der Gattung Tubifex gemeint ist. Tatsächlich gehören die im Handel befindlichen Tiere häufig verschiedenen Tubifex-Arten an.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Төрөпкәлеләр ( Basquir )

fornecido por wikipedia emerging languages

Төрөпкәлеләр (лат. Tubifex tubifex) — аҙ төклө селәүсендәр төрө. Төрөпкәлеләр — ҡыҙыл төҫтәге нәҙек еп һымаҡ 40 мм оҙонлоғондағы селәүсендәр. Кәүҙәнең һәр сигментында 4-әр төк бар.

Һыу төбендә йәшәүсе олигохеттарның төп вәкилдәре — төрөпкәлеләр, уларның иң ябайҙары Tubifex tubifex, Limnodrilus hoffmeisteri, Nais communis, Lumbriculus variegatus һ.б. Һыу олигохеттарының, бигерәк тә төрөпкелеләрҙең ҡандарында гемоглобин булыу сәбәпле, кәүҙәләре ҡыҙыл төҫтә. Был уларга бөтенләй тийәрлек кислород булмаған ләмле һыулыҡтар төбөндә урынашырға мөмкинлек бирә. Тупраҡ олигохеты 5 тән 20—25 см-ға ҡәҙәр, ә һыуҙыҡылар мм өлөштәренән башлап 10 см-ға ҡәҙәр оҙонлоҡта. Олигохеттар органдарының кәүҙә үҙәге буйлап дөрөҫ ҡабатлануы менән характерланалар (метамерия). Селәүсен һамаҡ кәүҙә төрөпкеләргә йәғни сегменттарга бүленә, уларның һаны төрлөсә, 5 тән 600 гә ҡәҙәр. Кәүҙәнең алғы осонда баш ҡалағы, ауыҙ сегменты урынашҡан. Ҡалған барлыҡ сегменттарҙа 4 бәйләмгә ҡәҙәр төктәр була, уларҙың һаны күп төклө селәүсендәр менән сағыштырғанда әҙерәк — 3 тән алып 150 гә ҡәҙәр (исеме шунан).

Эске ҡыуышлығы шыйыҡлыҡ менән тулған һәм тышҡы сегментацияға тәңкәл рәүештә айырым быуынтыктарга бүленгән. Быуынтыҡтарҙа эске органдар урынашҡан. Аҙ төклө селәүсендәр гермафродиттар. Олигохеттарҙың күп төрҙәре партеногенетик, енесһеҙ, вегетатив юл менән үрсергә мөмкин. Тупраҡ олигохеттары тупраҡ йотып тукланалар. Иҫәпләүҙәр күрһәтүенсә, олигохеттар тәүлек һайын уртаса һәр гектарда 250 кг самаһы ер эшкәртәләр (2—3 т га ҡәҙәр), шуның менән олигохеттар тупраҡты минераль матдәләр менән байыталар, шулай уҡ аралаштыралар һәм күпертәләр, йәғни тупраҡтың уңдырышлылығын арттыралар. Ләмле грунттарҙа йәшәүсе һыу олигохеттары, грунттың органик матдәләрен файҙаланып, һыулыҡтарҙың үҙлегенән таҙартыуҙа ҡатнашалар, балыҡтар өсөн аҙыҡ булып торалар, күп кенә төрҙәре — һыулыҡтарҙыәың бысыраныуу индикаторы. Аҡ энхитрей (Enchytraeus albidus) олигохет — аквариум балыҡтары өсөн уңайлы аҙык.

Әҙәбиәт

  • Известия Иваново-Вознесенского политехнического института имени М. В. Фрунзе. Иваново-Вознесенск: Основа, 1927. Том 10.
  • Жизнь животных. М., 1968; Т. 1. Краткий определитель водных беспозвоночных Среднего Поволжья. Казань, 1977; Определитель пресноводных беспозвоночных Европейской части СССР. Л., 1977.

Сығанаҡ

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Төрөпкәлеләр: Brief Summary ( Basquir )

fornecido por wikipedia emerging languages

Төрөпкәлеләр (лат. Tubifex tubifex) — аҙ төклө селәүсендәр төрө. Төрөпкәлеләр — ҡыҙыл төҫтәге нәҙек еп һымаҡ 40 мм оҙонлоғондағы селәүсендәр. Кәүҙәнең һәр сигментында 4-әр төк бар.

Һыу төбендә йәшәүсе олигохеттарның төп вәкилдәре — төрөпкәлеләр, уларның иң ябайҙары Tubifex tubifex, Limnodrilus hoffmeisteri, Nais communis, Lumbriculus variegatus һ.б. Һыу олигохеттарының, бигерәк тә төрөпкелеләрҙең ҡандарында гемоглобин булыу сәбәпле, кәүҙәләре ҡыҙыл төҫтә. Был уларга бөтенләй тийәрлек кислород булмаған ләмле һыулыҡтар төбөндә урынашырға мөмкинлек бирә. Тупраҡ олигохеты 5 тән 20—25 см-ға ҡәҙәр, ә һыуҙыҡылар мм өлөштәренән башлап 10 см-ға ҡәҙәр оҙонлоҡта. Олигохеттар органдарының кәүҙә үҙәге буйлап дөрөҫ ҡабатлануы менән характерланалар (метамерия). Селәүсен һамаҡ кәүҙә төрөпкеләргә йәғни сегменттарга бүленә, уларның һаны төрлөсә, 5 тән 600 гә ҡәҙәр. Кәүҙәнең алғы осонда баш ҡалағы, ауыҙ сегменты урынашҡан. Ҡалған барлыҡ сегменттарҙа 4 бәйләмгә ҡәҙәр төктәр була, уларҙың һаны күп төклө селәүсендәр менән сағыштырғанда әҙерәк — 3 тән алып 150 гә ҡәҙәр (исеме шунан).

Эске ҡыуышлығы шыйыҡлыҡ менән тулған һәм тышҡы сегментацияға тәңкәл рәүештә айырым быуынтыктарга бүленгән. Быуынтыҡтарҙа эске органдар урынашҡан. Аҙ төклө селәүсендәр гермафродиттар. Олигохеттарҙың күп төрҙәре партеногенетик, енесһеҙ, вегетатив юл менән үрсергә мөмкин. Тупраҡ олигохеттары тупраҡ йотып тукланалар. Иҫәпләүҙәр күрһәтүенсә, олигохеттар тәүлек һайын уртаса һәр гектарда 250 кг самаһы ер эшкәртәләр (2—3 т га ҡәҙәр), шуның менән олигохеттар тупраҡты минераль матдәләр менән байыталар, шулай уҡ аралаштыралар һәм күпертәләр, йәғни тупраҡтың уңдырышлылығын арттыралар. Ләмле грунттарҙа йәшәүсе һыу олигохеттары, грунттың органик матдәләрен файҙаланып, һыулыҡтарҙың үҙлегенән таҙартыуҙа ҡатнашалар, балыҡтар өсөн аҙыҡ булып торалар, күп кенә төрҙәре — һыулыҡтарҙыәың бысыраныуу индикаторы. Аҡ энхитрей (Enchytraeus albidus) олигохет — аквариум балыҡтары өсөн уңайлы аҙык.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Tubifex tubifex ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Tubifex, in Aa River (north of France) in a polluted zone, circa 1990

Tubifex tubifex, also called the sludge worm or sewage worm, is a species of tubificid segmented worm which inhabits the sediments of lakes and rivers on several continents. Tubifex probably includes several species, but distinguishing between them is difficult because the reproductive organs, commonly used in species identification, are resorbed after mating, and because the external characteristics of the worm vary with changes in salinity. These worms ingest sediments, selectively digest bacteria, and absorb molecules through their body walls. Micro-plastic ingestion by Tubifex worms acts as a significant risk for trophic transfer and biomagnification of microplastics up the aquatic food chain.[1] The worms can survive with little oxygen by waving hemoglobin-rich tail ends to exploit all available oxygen, and can exchange carbon dioxide and oxygen through their thin skins, in a manner similar to frogs. They can also survive in areas heavily polluted with organic matter that almost no other species can endure. By forming a protective cyst and lowering its metabolic rate, T. tubifex can survive drought and food shortage. Encystment may also function in the dispersal of the worm. They usually inhabit the bottom sediments of lakes, rivers, and occasionally sewer lines and outlets.[2]

References

  1. ^ Hurley, Rachel (2017). "Ingestion of microplastics by freshwater Tubifex worms". No. 2017. ACS Publications. Environmental Science and Technology. doi:10.1021/acs.est.7b03567.
  2. ^ "Sewer creature surprises city officials". Archived from the original on 2012-03-23.
Lake zones
Littoral zone
Limnetic zone
Profundal zone
Benthic zone
Lake stratification
Epilimnion
Metalimnion
Hypolimnion
Destratification
Lake types
Holomictic lake
Monomictic lake
Dimictic lake
Polymictic lake
Meromictic lake
Amictic lake
See also
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Tubifex tubifex: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN
Tubifex, in Aa River (north of France) in a polluted zone, circa 1990

Tubifex tubifex, also called the sludge worm or sewage worm, is a species of tubificid segmented worm which inhabits the sediments of lakes and rivers on several continents. Tubifex probably includes several species, but distinguishing between them is difficult because the reproductive organs, commonly used in species identification, are resorbed after mating, and because the external characteristics of the worm vary with changes in salinity. These worms ingest sediments, selectively digest bacteria, and absorb molecules through their body walls. Micro-plastic ingestion by Tubifex worms acts as a significant risk for trophic transfer and biomagnification of microplastics up the aquatic food chain. The worms can survive with little oxygen by waving hemoglobin-rich tail ends to exploit all available oxygen, and can exchange carbon dioxide and oxygen through their thin skins, in a manner similar to frogs. They can also survive in areas heavily polluted with organic matter that almost no other species can endure. By forming a protective cyst and lowering its metabolic rate, T. tubifex can survive drought and food shortage. Encystment may also function in the dispersal of the worm. They usually inhabit the bottom sediments of lakes, rivers, and occasionally sewer lines and outlets.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Harilik mudatupp ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Harilik mudatupp ehk harilik mudatuplane (Tubifex tubifex) on mudatuplaste sugukonda kuuluv väheharjasuss.

Mudatuped on levinud Euroopas, Aasias ja Põhja-Ameerikas.

Mudatuped asustavad erinevaid veekogusid, eelistades eriti reostunuid. Indikaatoriliigina näitabki nende olemasolu inimtegevusest tugevasti mõjutatud veekogu.

Nad on umbes 4 cm pikkused.

Välislingid

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Harilik mudatupp: Brief Summary ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Harilik mudatupp ehk harilik mudatuplane (Tubifex tubifex) on mudatuplaste sugukonda kuuluv väheharjasuss.

Mudatuped on levinud Euroopas, Aasias ja Põhja-Ameerikas.

Mudatuped asustavad erinevaid veekogusid, eelistades eriti reostunuid. Indikaatoriliigina näitabki nende olemasolu inimtegevusest tugevasti mõjutatud veekogu.

Nad on umbes 4 cm pikkused.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Tubifex ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Les tubifex (genre Tubifex) sont de petits vers oligochètes fins, rougeâtres, qui vivent en colonie sur le fond des mares, étangs, cours d'eau lents. Ils constituent des colonies très denses, en taches. En zone tempérée, ils peuvent littéralement tapisser certaines parties des fonds de cours d'eau pollués où on les trouve généralement avec des larves de chironomes et une espèce de sangsue, qui sont les seuls à également supporter des taux d'oxygène très bas et un haut niveau de pollution organique[1],[2].

Description, mode de vie

 src=
Colonie de tubifex, sur sédiments vaseux noirs et odorants de l'Aa (Aa, dans une zone polluée et anoxique, vers 1990) ; les points blancs sont des billes de polystyrène expansé
Tubifex02.jpg
 src=
Détail de l'image ci-dessus
 src=
Vue au microscope optique d'un tubifex

Les tubifex mesurent quelques centimètres de long pour environ 1 mm de diamètre, leur corps est rose clair. Les colonies (de la taille d'une assiette) sont constituées de centaines d'individus relativement peu espacés les uns des autres. Chacun a une partie de son corps plongée dans le substrat (vase), où ils puisent leur nourriture (débris végétaux en décomposition) et ce qui leur permet de s'enfouir totalement à la moindre alerte (la colonie disparaissant brutalement… pour réapparaître quelques minutes plus tard).

Ces vers peuvent vivre pendant des mois presque sans oxygène et résistent à des records de pollution organique, là où la plupart des autres espèces disparaissent. En cas d'assèchement de leur milieu, ils s'enkystent et peuvent survivre plusieurs semaines, en attendant que les conditions s'améliorent.

Ils jouent un rôle pionnier[3] de dépollueur primaire dans les sédiments très pollués en matière organique, mais ils peuvent aussi bioaccumuler certains polluants et contribuer à les (re-)disperser (bioturbation). Les tubifex peuvent avoir concentré (bioconcentration) des polluants de la vase (« métaux lourds » notamment) et transporter des microbes pathogènes comme Myxobolus cerebralis ou Mycobacterium qui provoque des maladies intestinales aux poissons[4],[5]. Une population dense de tubifex est un indicateur de dystrophisation du milieu, ou au moins de forte pollution organique (par exemple en aval de rejets insuffisamment traités de papeteries ou d'abattoirs).

Aquariophilie

En raison de leur taille, les tubifex constituent une nourriture vivante appréciée des petits poissons d'aquarium avec toutefois le risque inhérent aux parasites qu'ils peuvent véhiculer, à divers microbes (streptocoques, staphylocoques fécaux, et toxiques (botulique…) et aux polluants (métaux lourds notamment) qu'ils ont pu absorber et bioaccumuler dans les sédiments (le tubifex est typique des milieux les plus pollués et est à ce titre un des bioindicateurs utilisés par les écotoxicologues[6]). Leur récolte est interdite par les particuliers dans certains pays, ils peuvent être vendus pour l'aquariophilie ou la pêche, frais ou congelés en magasin spécialisé. Il est nécessaire de les faire dégorger plusieurs jours dans de l'eau courante avant de les utiliser comme nourriture pour poisson[7].

Toxicologie

Ils servent de bioindicateurs et sont parfois utilisés (avec un autre oligochète d'eau douce (Lumbriculus variegatus) pour évaluer la toxicité in vitro de certains produits ou métaux lourds dans un sédiment[8]

Liste d'espèces

Selon NCBI (25 janvier 2021)[9] :

Selon ITIS (25 janvier 2021)[10] :

Notes et références

  1. (en)Maurice Burton, Robert Burton, International Wildlife Encyclopedia: Tree squirrel - water spider, vol. 2, Marshall Cavendish, 2002 (ISBN 9780761472865, lire en ligne), p. 2769
  2. (en) Dr. J. L. Cloudsley-Thompson, « Eaters of Mud », New Scientist, vol. 7, no 186,‎ 9 juin 1960 (ISSN , lire en ligne)
  3. Mermillod-Blondin F., Lemoine D., 2010 - Ecosystem engineering by tubificid worms stimulates macrophyte growth in poorly oxygenated wetland sediments. Functional Ecology, 24 : 444-453. Cote bibliothèque 10.5
  4. Tubifex tubifex sur Aquaportail.com
  5. (en) Jindrich Kazda, Ivo Pavlik, Joseph O. Falkinham III, Karel Hruska, The Ecology of Mycobacteria : Impact on Animal's and Human's Health, Dordrecht, Springer Science & Business Media, 2010 (ISBN 978-1-4020-9413-2, lire en ligne), p. 207
  6. A Bubinas, I Jagminienė (2001), Bioindication of ecotoxicity according to community structure of macrozoobenthic fauna ; Acta Zoologica Lituanica. Vol.11. no 1 (ISSN ) ; Ed : Taylor & Francis
  7. Hervé Chaumeton, Les Poissons d'aquarium, Solar, 1986 (ISBN 2-263-01056-4 et 978-2-263-01056-9, OCLC , lire en ligne)
  8. KK Chapman, MJ Benton, RO Brinkhurst… (1999), Use of the aquatic oligochaetes Lumbriculus variegatus and Tubifex tubifex for assessing the toxicity of copper and cadmium in a spiked‐artificial‐sediment toxicity Environmental ; Ed: Wiley Online Library
  9. NCBI, consulté le 25 janvier 2021
  10. Integrated Taxonomic Information System (ITIS), www.itis.gov, CC0 https://doi.org/10.5066/F7KH0KBK, consulté le 25 janvier 2021

Voir aussi

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Tubifex: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Les tubifex (genre Tubifex) sont de petits vers oligochètes fins, rougeâtres, qui vivent en colonie sur le fond des mares, étangs, cours d'eau lents. Ils constituent des colonies très denses, en taches. En zone tempérée, ils peuvent littéralement tapisser certaines parties des fonds de cours d'eau pollués où on les trouve généralement avec des larves de chironomes et une espèce de sangsue, qui sont les seuls à également supporter des taux d'oxygène très bas et un haut niveau de pollution organique,.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Tubifex tubifex ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Tubifex tubifex, anche chiamato verme dei fanghi, verme dei liquami, o verme di fogna, è una specie di verme segmentato con stile di vita fossorio appartenente alla famiglia Tubificidae, che abita i sedimenti di laghi e fiumi in diversi continenti.

T. tubifex probabilmente include molte specie, ma distinguerle tra loro è difficile perché gli organi genitali, comunemente usati per identificare le specie, sono riassorbiti dopo l'accoppiamento e perché le caratteristiche esterne del verme variano molto con i cambiamenti di salinità. Questi vermi ingeriscono i sedimenti, digeriscono selettivamente i batteri ed assorbono molecole attraverso le pareti del corpo.

I vermi possono sopravvivere con poco ossigeno agitando le estremità, ricche di emoglobina, sfruttando tutto l'ossigeno disponibile. Essi possono sopravvivere in aree così pesantemente inquinate da materia organica che quasi nessun'altra specie potrebbe sopportare. Formando una cisti protettiva ed abbassando il proprio tasso metabolico, i T. tubifex possono sopravvivere alla siccità e alla mancanza di cibo.

Usi

Ecologicamente, i vermi sono importanti come sorgente di cibo per sanguisughe, crostacei, insetti, e pesci. I Tubifex sono venduti nei negozi di pesci sia vivi che in forma liofilizzata o di polvere.

Benché i vermi siano relativamente facili da coltivare, possono anche essere necessari mesi per farli riprodurre.

Bibliografia

  • Gilbert, M. A. & Granath, W.O. Jr. (2003). Whirling disease and salmonid fish: life cycle, biology, and disease. Journal of Parasitology, 89(4), pp. 658–667

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Tubifex tubifex: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Tubifex tubifex, anche chiamato verme dei fanghi, verme dei liquami, o verme di fogna, è una specie di verme segmentato con stile di vita fossorio appartenente alla famiglia Tubificidae, che abita i sedimenti di laghi e fiumi in diversi continenti.

T. tubifex probabilmente include molte specie, ma distinguerle tra loro è difficile perché gli organi genitali, comunemente usati per identificare le specie, sono riassorbiti dopo l'accoppiamento e perché le caratteristiche esterne del verme variano molto con i cambiamenti di salinità. Questi vermi ingeriscono i sedimenti, digeriscono selettivamente i batteri ed assorbono molecole attraverso le pareti del corpo.

I vermi possono sopravvivere con poco ossigeno agitando le estremità, ricche di emoglobina, sfruttando tutto l'ossigeno disponibile. Essi possono sopravvivere in aree così pesantemente inquinate da materia organica che quasi nessun'altra specie potrebbe sopportare. Formando una cisti protettiva ed abbassando il proprio tasso metabolico, i T. tubifex possono sopravvivere alla siccità e alla mancanza di cibo.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Gewone slingerworm ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De gewone slingerworm (Tubifex tubifex) is een ringworm uit de familie van de Tubificidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1774 door Müller.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Timm, T.; Erséus, C. (2012). Tubifex tubifex (Müller, 1774). Geraadpleegd via: World Register of Marine Species op http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=137569
Geplaatst op:
14-03-2013
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Rurecznik mułowy ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Tubifex tubifex[1] (Mueller, 1774) Rurecznik mułowy Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ pierścienice Gromada siodełkowce Podgromada skąposzczety Rodzina rurecznikowate Rodzaj Tubifex Gatunek rurecznik mułowy

Rurecznik mułowy, rurecznik pospolity (Tubifex tubifex) – gatunek skąposzczeta z rodziny rureczników (Tubificidae).

Występowanie

Pierścienice te są dość powszechne, można je spotkać w różnych miejscach: w mulistym dnie w wodach słodkowodnych, w jeziorach, rzekach, również w stawach czy rowach. Są odporne na niską zawartość tlenu oraz znaczne zmiany składu chemicznego wody, dzięki czemu wytrzymują silne zanieczyszczenia, nawet w mocno zanieczyszczonych wodach IV-V klasy.

Rurecznik stanowi ważny składnik fauny dennej. Żyje w mule, tworząc kolonie złożone z wielu osobników. Pojedynczy osobnik zanurzony przednią częścią ciała w mule tkwi w podłożu, w rurce zbudowanej z mułu i śluzu, z której to wystawia tylną część ciała. Wykonuje kołyszące ruchy wahadłowe, co zapewnia dopływ zasobniejszej w tlen wody.

Rurecznik jest pożytecznym elementem wpływającym na utrzymanie równowagi biologicznej. Pełni podobną rolę jak dżdżownicowate w glebie. Odżywia się materiałami osadowymi wraz z zawartymi w nich martwymi cząstkami organicznymi i glonami pobieranymi z mułu dennego.

Wygląd

Osiąga długość od 1 do 8 cm. Ciało pokrojem podobne jest do ciała dżdżownicy, wykazuje wyraźną segmentację. Oddycha całą powierzchnią ciała, a w warunkach niedotlenienia hemoglobina rozpuszczona w osoczu ułatwia mu oddychanie. Ta hemoglobina powoduje, że rurecznik posiada barwę czerwoną bądź rdzawą czy też brązową.

Przy masowym występowaniu rurecznika dno zbiornika nabiera koloru czerwono-rdzawego, a liczne kolonie wykonujące falowe ruchy dają obserwatorowi wrażenie poruszającego się dna.

Rozmnażanie

Cykl życiowy rurecznika zależny jest od warunków termicznych. Rozmnaża się masowo, tylko raz, po czym ginie. Jaja składa w kokonach najczęściej w lecie (czerwiec-sierpień). Rozmnażanie jest możliwe u niego również wiosną i jesienią, zależne jest tylko od warunków termicznych panujących w tym czasie. Kokony wraz z jajami umieszcza głęboko w mule dennym, nawet 15–20 cm w głąb mułu (osadu).

Przeżywalność młodych osobników jest mała. Najczęściej giną z powodu zbyt głębokiego umiejscowienia kokonów i długiej drogi do przebycia na powierzchnię mułu. Zbyt płytkie osadzenie kokonu stwarza okazję do ataków drapieżnych larw znajdujących się w tej strefie (np. ochotka, wodzień).

Rurecznik jako pokarm

Stanowi pokarm wielu bezkręgowców wodnych i ryb. Jest wykorzystywany w akwarystyce jako wysokokaloryczny pokarm dla ryb akwariowych. Nie należy jednak podawać go bez przeprowadzenia odpowiednich zabiegów higienicznych i bez odkażania.
Rureczniki można też zamrażać, co zabija wiele mikroorganizmów, nie eliminuje jednak wszystkich związków chorobotwórczych i toksycznych (trujących). Ze względu na możliwość kumulowania w ciele rureczników, toksyny mogą stanowić przyczynę zatruć u ryb.

Przy żywieniu ryb tym pokarmem zalecana jest ostrożność – należy mieć pewność co do jakości miejsca, skąd jest pobierany.

Rureczniki można spotkać w handlu także pod postacią pokarmu w tabletkach. Pokarm jest preparowany za pomocą liofilizacji, zawiera w jej wyniku do 60% białka, ważnego składnika pokarmowego.

Uwagi

  • Jest bardzo ważnym składnikiem pokarmu ryb, również akwariowych, lecz jest również nosicielem wielu groźnych chorób. Karmienie samym rurecznikiem może doprowadzić do różnych chorób układu pokarmowego ryb.
  • Rurecznik jest jednym z najlepszych nośników lekarstw i witamin w przypadku chorób ryb. Po wymoczeniu go w roztworach witamin czy leków możemy po 1-2 godz. podawać go w małych proporcjach chorym rybom. Wcześniej nie należy zapominać o przeczyszczeniu układu pokarmowego rurecznika wraz z jego odkażeniem.

Zobacz też

Rurecznikowate

Przypisy

  1. Tubifex tubifex, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).

Bibliografia

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Rurecznik mułowy: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Rurecznik mułowy, rurecznik pospolity (Tubifex tubifex) – gatunek skąposzczeta z rodziny rureczników (Tubificidae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Tubifex tubifex ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Tubifex tubifex é uma espécie de anelídeo pertencente à família Tubificidae.

A autoridade científica da espécie é Müller, tendo sido descrita no ano de 1774.

Trata-se de uma espécie presente no território português, incluindo a sua zona económica exclusiva.

Referências

  • Tubifex tubifex - World Register of Marine Species (consultado em 31 de dezembro de 2013).

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Tubifex tubifex: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Tubifex tubifex é uma espécie de anelídeo pertencente à família Tubificidae.

A autoridade científica da espécie é Müller, tendo sido descrita no ano de 1774.

Trata-se de uma espécie presente no território português, incluindo a sua zona económica exclusiva.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Tubifex ( Turco )

fornecido por wikipedia TR
Binominal adı ''Tubifex tubifex''
(Müller, 1774)

Tubifex göl, nehir yüzeylerinde ve zaman zaman kanalizasyon hatlarının sularının döküldüğü bölgelerde bulunan Tubificidae [1] familyasına ait bir cinstir. Şimdiye kadar 13 türü tanımlanmıştır. Toplu halde milyonlarcası bir arada bulunabilir. Kalınlıkları 1 mm kadar uzunlukları ise 3–4 cm olabilir.

Kullanıldığı yerler

Uzun süredir akvaryum balıkları için yem olarak kullanılmaktadır. Balıklar için değerli bir yem oldukları kadar mikrop yuvasıdır da. Balıklara -ve size bile - hastalık bulaştırabilirler. Ama gelişime ve üremeye oldukça faydalı oldukları için bazı durumlarda kullanılmaları neredeye mecburidir denilebilir. Yavaş akan su altında tutularak bağırsaklarının boşalması sağlanırsa ve verilmeden önce birkaç saniyeliğine kaynar sudan geçirip verilirse risk azaltılabilir.

Uyarılar

İnsan sağlığına zararlı birçok mikroorganizmayı bünyesinde barındırır. Direk temastan kaçınılmalıdır. Ele teması mecburi ise eldiven kullanılmasında yarar vardır. Kaliteli markaların kurutulmuş olarak sattığı tubifex kurtları tercih edilmelidir. Bu markaların kurtları küp halinde olup temizlendiği için güvenlidirler.

Kaynakça

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Tubifex: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Tubifex göl, nehir yüzeylerinde ve zaman zaman kanalizasyon hatlarının sularının döküldüğü bölgelerde bulunan Tubificidae familyasına ait bir cinstir. Şimdiye kadar 13 türü tanımlanmıştır. Toplu halde milyonlarcası bir arada bulunabilir. Kalınlıkları 1 mm kadar uzunlukları ise 3–4 cm olabilir.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Трубковик звичайний ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK
 src=
Трубочник в річці Аа (північ Франції) в забрудненій зоні, близько 1990

Трубочник, ймовірно, включає в себе кілька видів, але відмінності між ними знаходяться важко, тому що репродуктивні органи, які зазвичай використовуються в ідентифікації видів, розсмоктуються після спарювання, а також тому, що зовнішні характеристики хробака змінюються при зміні солоності. Ці хробаки поглинають мул, вибірково переварюють бактерії і поглинають молекули через свої стінки тіла.

Хробаки можуть вижити при недостачі кисню, розмахуючи в товщі води багатим на гемоглобін хвостом і використовувати весь доступний кисень, а можуть обмінювати вуглекислий газ і кисень через свою тонку шкіру подібно до жаб. Вони також можуть вижити в сильно забруднених органічними речовинами водоймах. Завдяки утворенню захисної кісти і зниженню швидкості обміну речовин, трубочник може вижити в посуху і при браку продовольства. Вони зазвичай мешкають у донних відкладеннях озер, річок, а іноді і каналізаційних лініях та точках.[1]

Широко використовується в годівлі акваріумних рибок як живий корм.

Примітки

Question book-new.svg
Ця стаття не містить посилань на джерела. Ви можете допомогти поліпшити цю статтю, додавши посилання на надійні джерела. Матеріал без джерел може бути підданий сумніву та вилучений.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Трубковик звичайний: Brief Summary ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK
 src= Трубочник в річці Аа (північ Франції) в забрудненій зоні, близько 1990

Трубочник, ймовірно, включає в себе кілька видів, але відмінності між ними знаходяться важко, тому що репродуктивні органи, які зазвичай використовуються в ідентифікації видів, розсмоктуються після спарювання, а також тому, що зовнішні характеристики хробака змінюються при зміні солоності. Ці хробаки поглинають мул, вибірково переварюють бактерії і поглинають молекули через свої стінки тіла.

Хробаки можуть вижити при недостачі кисню, розмахуючи в товщі води багатим на гемоглобін хвостом і використовувати весь доступний кисень, а можуть обмінювати вуглекислий газ і кисень через свою тонку шкіру подібно до жаб. Вони також можуть вижити в сильно забруднених органічними речовинами водоймах. Завдяки утворенню захисної кісти і зниженню швидкості обміну речовин, трубочник може вижити в посуху і при браку продовольства. Вони зазвичай мешкають у донних відкладеннях озер, річок, а іноді і каналізаційних лініях та точках.

Широко використовується в годівлі акваріумних рибок як живий корм.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Трубочник обыкновенный ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Первичноротые
Надтип: Спиральные
Отряд: Haplotaxida
Семейство: Наидиды
Подсемейство: Tubificinae
Род: Tubifex
Вид: Трубочник обыкновенный
Международное научное название

Tubifex tubifex
(O. F. Müller, 1774)

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 68623NCBI 6386EOL 620440

Тру́бочник обыкнове́нный (лат. Tubifex tubifex) — вид малощетинковых червей семейства Tubificidae. Трубочники — тонкие нитевидные розоватого цвета черви длиной до 40 мм. На каждом сегменте тела по 4 щетинки. Питаются разлагающимися частицами, заглатывая и пропуская через кишечник ил.

Обитает на дне заиленных стоячих водоёмов, в загрязненных ручьях и реках. Образует огромные скопления в иле сильно загрязнённых рек, но встречается также на песчаных и каменистых грунтах более чистых рек (в незначительных количествах). Живут в сделанных из ила трубчатых норках, из которых выставляют над поверхностью грунта задний конец тела (с жабрами), который постоянно движется, совершая волнообразные дыхательные движения. Трубочник обнаруживается на дне круглый год.

Размножение только половое. Яйца (по нескольку штук) откладывает в коконах.

Широко используется в кормлении аквариумных рыбок в качестве живого корма. Но, по сравнению с родственным аулофорусом, менее эффективно культивируется в домашних условиях.

Хранят трубочника в низкой посуде со слоем воды 3-5 мм при низкой температуре (5-10 °C). Свежепойманными червями рыб не кормят, так как при этом велика опасность заноса с ними возбудителей болезней, таких как Кариофиллёз. Обычно их выдерживают при ежедневной промывке 3-7 дней, отделяя через мелкое сито живых особей от мёртвых. Накапливаемые трубочником загрязняющие вещества из родного местообитания также представляют опасность.

В аквариуме не съеденный трубочник зарывается в грунт и нередко начинает размножаться.

Tubifex tubifex smirnowi

Самый короткий подвид, обычная длина 9,25—10 мм, состоит из 31—42 сегментов. Окраска кишечника характерного красно-бурого цвета. Головная лопасть вытянута и заострена. Нефридии с 6/7 диссепимента. Сердца в 9 сегменте.

Семяпровод мало петлистый, гораздо длиннее атриума. Атриум в 1,5 раза шире семяпровода, длина около 90 микрон. Пенис равен по длине простате. Простата яйцевидно овальная, ширина её около 70 микрон. Семяприёмники с короткой и не очень широкой ампулой, проток ампулы раза в три длиннее её и в 2—1,5 раза более узкие.

Брюшные пучки содержат 6—5 щетинок в передних сегментах (по 7-й сегмент) и 2—4 щетинки в остальных. Нижний зубец щетинок длиннее верхнего в отношении 4:3, это редкая особенность среди Tubificidae. Спинные пучки состоят из 1 или 2 в передних сегментах (2) волосковидных щетинок и 1—4 зубчатых. Волосковидные щетинки обнаруживают перистость только при иммерсии. У зубчатых щетинок при иммерсии наблюдаются 1—3 зубчика между почти равновеликими зубцами.

Этот вид распространён в прибрежном грунте Плещеева озера.

Профессор Дмитрий Александрович Ласточкин дал это видовое название в честь учёного-историка М. И. Смирнова, много сделавшего для изучения Переславского края.

Литература

Известия Иваново-Вознесенского политехнического института имени М. В. Фрунзе. Иваново-Вознесенск: Основа, 1927. Том 10.


Панда Это заготовка статьи по зоологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Трубочник обыкновенный: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Тру́бочник обыкнове́нный (лат. Tubifex tubifex) — вид малощетинковых червей семейства Tubificidae. Трубочники — тонкие нитевидные розоватого цвета черви длиной до 40 мм. На каждом сегменте тела по 4 щетинки. Питаются разлагающимися частицами, заглатывая и пропуская через кишечник ил.

Обитает на дне заиленных стоячих водоёмов, в загрязненных ручьях и реках. Образует огромные скопления в иле сильно загрязнённых рек, но встречается также на песчаных и каменистых грунтах более чистых рек (в незначительных количествах). Живут в сделанных из ила трубчатых норках, из которых выставляют над поверхностью грунта задний конец тела (с жабрами), который постоянно движется, совершая волнообразные дыхательные движения. Трубочник обнаруживается на дне круглый год.

Размножение только половое. Яйца (по нескольку штук) откладывает в коконах.

Широко используется в кормлении аквариумных рыбок в качестве живого корма. Но, по сравнению с родственным аулофорусом, менее эффективно культивируется в домашних условиях.

Хранят трубочника в низкой посуде со слоем воды 3-5 мм при низкой температуре (5-10 °C). Свежепойманными червями рыб не кормят, так как при этом велика опасность заноса с ними возбудителей болезней, таких как Кариофиллёз. Обычно их выдерживают при ежедневной промывке 3-7 дней, отделяя через мелкое сито живых особей от мёртвых. Накапливаемые трубочником загрязняющие вещества из родного местообитания также представляют опасность.

В аквариуме не съеденный трубочник зарывается в грунт и нередко начинает размножаться.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

실지렁이 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

실지렁이는 수중의 작은 환형동물이다. 4급수의 지표종으로[1] 오염된 슬러지 속에 산다.

각주

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자

Distribution ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
upstream part of middle St. Lawrence estuary

Referência

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
Kennedy, Mary [email]

Habitat ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
Normally in calm waters, but can tolerate rough waters. infralittoral of the Gulf and estuary

Referência

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
Kennedy, Mary [email]

Identification ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
records of Tubifex Tubifex without hairs and only bifid dorsal chaetae (e.g. Brinkhurst, 1982) refer to T.blanchardi

Referência

Brinkhurst, R.O. (1982). British and Other Marine and Estuarine Oligochaetes. Synopses of the British Fauna. 21: 1-127.

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
van Haaren, Ton, T.