nomes no trilho de navegação
Clematis alpina (lat. Clematis alpina) — qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin ağəsmə cinsinə aid bitki növü.
Clematis alpina (lat. Clematis alpina) — qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin ağəsmə cinsinə aid bitki növü.
La clematis alpina és una liana o una planta enfiladissa llenyosa de la classe del Magnoliopsida de la família de les ranunculaceae.
És una planta robusta enfiladissa que prové dels Alps i que suporta una temperatura fins a -20°. S'arrapa a gairebé qualsevol substrat: troncs d'arbres, roques, molses… Les flors simples de color blau clar o fosc en forma de campana floreixen a la primavera als rams de l'any passat.
Creix a una terra calcinosa. Es troba naturalment als Alps de l'est i del sud-oest, als Pirineus, els Apenins, a la serralada dels Balcans i als Carpats.
Plamének alpský (Clematis alpina) je rostlina z čeledi pryskyřníkovitých (Ranunculaceae).
Jedná se o dřevitou lijánu, která dorůstá až do 1–2 m délky.[1][2] Listy jsou 1–2x lichozpeřené (1–2x trojčetné), řapíkaté. Lístky jsou na okraji jednou až 2x hrubě pilovité.[1] Květy mají asi 3–5 cm v průměru, jsou modré až fialové, vzácně bílé nebo růžové, vyrůstají jednotlivě na dlouhých stopkách, jsou nicí.[1][2] Okvětní lístky jsou nejčastěji 4, vně jsou pýřité.[1] Ve skutečnosti se ale jedná o petalizované (napodobující korunu) kališní lístky, kdy korunní lístky chybí. Kvete v květnu až v červenci.[2] Tyčinek je mnoho, přítomna jsou i staminodia, kterých je asi 10–12, jsou uspořádaná do věnce, bílá a připomínají korunní lístek, nesou nektaria.[2] Gyneceum je apokarpní, pestíků je mnoho. Plodem je nažka, která je na vrcholu zakončená asi 3–4 cm dlouhým chlupatým přívěskem. Nažky jsou uspořádány do souplodí. Počet chromozómů je 2n=16.[1]
Plamének alpský roste v horách jižní až střední Evropy, a to od Alp a Apenin po hory Balkánu a Karpaty.[3] Od Ruska po Čínu roste příbuzný druh Clematis sibirica, který byl někdy považován jen za poddruh plaménku alpského. V České republice neroste. Vyskytuje se ale ve slovenských Karpatech od Súľovských skal na západě, po Vihorlat na východě v montánním až subalpínském stupni.[1]
Roste na zarostlých skalnatých stráních, v křovinách a ve světlých lesích.[4]
Na Slovensku je chráněn zákonem a řazen mezi zranitelné druhy. V ČR se nevyskytuje.[4]
Obrázky, zvuky či videa k tématu plamének alpský ve Wikimedia Commons
Plamének alpský (Clematis alpina) je rostlina z čeledi pryskyřníkovitých (Ranunculaceae).
Die Alpen-Waldrebe (Clematis alpina) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Waldreben (Clematis) in der Familie der Hahnenfußgewächse (Ranunculaceae).
Die Alpen-Waldrebe ist die einzige Liane der Bergwälder der Alpen. Sie ist ein kriechender oder kletternder Schlingstrauch mit verholzten, rankenden Sprossachsen mit Längen von 30 bis 300 Zentimetern.
Die Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Auch die Blattstiele sind rankend. Die hellgrüne Blattspreite ist dreischnittig.
Die Blütenzeit reicht von Mai bis August. Es sind Blütenstiele vorhanden. Die Blüten sind 2,5 bis 4 Zentimeter groß. Die vier Blütenhüllblätter sind leuchtend blau-violett. Es sind viele freie Staubblätter vorhanden.
Die Früchte wiegen etwa 2,5 mg. Die behaarten, schwanzartig verlängerten Griffel sind etwa 3,5 Zentimeter lang.[1]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 16.[2]
Blütenökologisch handelt es sich um „Nektar führende Scheibenblumen“. Die äußeren Staubblätter sind zu Nektarblättern umgewandelt und stellen eine Nektarquelle für Bienen, Wespen und Schmetterlinge dar.[1]
Die Alpen-Waldrebe ist wie die Aufrechte Waldrebe (Clematis recta) giftig. Hauptwirkstoff ist das hautreizende Protoanemonin. Bei Berührungen mit dem Pflanzensaft kann es durch diesen Inhaltsstoff zu Hautrötungen und Juckreiz kommen.[3]
Die Alpen-Waldrebe wächst meist auf kalkhaltigen Böden. Sie gedeiht oft an Waldrändern, in Gebüschen, Schluchten, aber auch auf Felsen. Sie ist in Mitteleuropa eine Charakterart des Vaccinio-Pinetum cembrae, kommt aber auch in Pflanzengesellschaften des Verbands Erico-Pinion vor.[2] In den Allgäuer Alpen steigt Clematis alpina subsp. alpina am Mußkopf in Bayern bis in eine Höhenlage von bis zu 1960 Metern auf.[4]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 3 (mäßig feucht), Lichtzahl L = 3 (halbschattig), Reaktionszahl R = 4 (neutral bis basisch), Temperaturzahl T = 2 (subalpin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 3 (subozeanisch bis subkontinental).[5]
Das Verbreitungsgebiet von Clematis alpina subsp. alpina umfasst die Südwest- und Ostalpen, die Pyrenäen, Apennin, Karpaten und das Balkangebirge. Aber mit weiteren Unterarten kommt diese Sippe auch in Nordeuropa und Asien vor.
Je nach Autor umfasst die Art Clematis alpina mehrere Unterarten:[6]
Für die Alpen-Waldrebe bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Grastrauben (Altenau) und Umwund (Altenau).[7]
Die Alpen-Waldrebe (Clematis alpina) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Waldreben (Clematis) in der Familie der Hahnenfußgewächse (Ranunculaceae).
Clematis alpina, l'è 'na spéce de piànta lianùza che fà part de la famìa de le Ranunculaceae.
L'è 'na piànta rampegànta bèla gaiàrda uriginària de le Alpi e che scàmpa a temperadüre bàse 'nfìna a 20 gràdi sóta zéro. Per tignìs sö, l'è bùna tacàs en pó a töt chèl che la tróa: trónch de le ótre piànte, préde, möscc, ecc...
I fiùr de chèsta piànta i è sèmpe, de culùr celèst (ale ólte ciàr ale ólte piö scür) che g'ha fùrma de campàna. I è portàcc ensìma a 'n gambì bèl lónch (dei 5 ai 12 ghèi) e i crès ensìma al ram che s'è furmàt l'an prìma a la sèa de le fòie. I è atinomòrf e tetràmer (quàter sépali petaloidèi) de rar pentàmer (sich sépali). I fiurés en primaéra-istàt.
Sö le Alpi se la tróa facilmènt (föra che 'ndèle pruvìnce de Novàra e Varés); L'è ràra söi Apenì setentriunài. 'N Europa se la tróa söi mucc del Giüra, endèle Alpi Dinàriche, e 'ndèi Balcani, endènel Càucazo e e piö 'n generàl en töta l'Europa centro-orientàla. A le latitüdini piö àlte se la pöl catà pò a leèl de culìna e al pià, compàgn che 'ndèle regiù àrtiche de l'Euròpa, Azia e Amèrica Setentriunàla.
La preferés 'na tèra calcàrea ma la se adàta pò a 'l teré silìceo conden pH neutro-basich e cu ümidità média. La crès endèl spès dei bósch de mut 'nfìna al leèl sub-alpì subalpini ma quach vólte pò dré a le préde.
Clematis alpina, l'è 'na spéce de piànta lianùza che fà part de la famìa de le Ranunculaceae.
Clematis alpina, the Alpine clematis, is a flowering deciduous vine of the genus Clematis. Like many members of that genus, it is prized by gardeners for its showy flowers. It bears 1 to 3-inch spring flowers on long stalks in a wide variety of colors.[1] C. alpina is native to Europe; in the United States it grows best in American Horticultural Society zones 9 to 6,[1] which are generally found in the southern USA.[2][3]
Cultivars include the pale pink 'Willy,' dark blue 'Helsingborg,' and lavender blue 'Pamela Jackman.'[1]
Clematis alpina 'Pamela Jackman'[4] has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.
Clematis alpina, the Alpine clematis, is a flowering deciduous vine of the genus Clematis. Like many members of that genus, it is prized by gardeners for its showy flowers. It bears 1 to 3-inch spring flowers on long stalks in a wide variety of colors. C. alpina is native to Europe; in the United States it grows best in American Horticultural Society zones 9 to 6, which are generally found in the southern USA.
Cultivars include the pale pink 'Willy,' dark blue 'Helsingborg,' and lavender blue 'Pamela Jackman.'
Clematis alpina 'Pamela Jackman' has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.
Clematis alpina aŭ Alpa Klematido estas floranta falfolia grimpoplanto de la genroClematis. Kiel multaj membroj de tiu genro, ĝi estas ŝatata de ĝardenistoj pro siaj spektaklaj floroj. Ĝi portas 1- ĝis 3-colajn printempoflorojn sur longaj tigoj en multaj koloroj.[1] C. alpina estas apartenanta al Eŭropo; en Usono ĝi kreskas plej bone en American Horticultural Society zonoj 9 ĝis 6, kiu jestas ĝenerale trovita en la suda Usono.[2]
Kultivovarioj inkludas la palrozkoloran "Willy," malhelbluan "Helsingborg," kaj lavendbluan "Pamela Jackman".
C. alpina[3] kaj ĝia kulturvario "Pamela Jackman"[4] ambaŭ gajnis Award of Garden Merit de la Royal Horticultural Society .
En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Clematis alpina en la angla Vikipedio.
Clematis alpina aŭ Alpa Klematido estas floranta falfolia grimpoplanto de la genroClematis. Kiel multaj membroj de tiu genro, ĝi estas ŝatata de ĝardenistoj pro siaj spektaklaj floroj. Ĝi portas 1- ĝis 3-colajn printempoflorojn sur longaj tigoj en multaj koloroj. C. alpina estas apartenanta al Eŭropo; en Usono ĝi kreskas plej bone en American Horticultural Society zonoj 9 ĝis 6, kiu jestas ĝenerale trovita en la suda Usono.
Kultivovarioj inkludas la palrozkoloran "Willy," malhelbluan "Helsingborg," kaj lavendbluan "Pamela Jackman".
C. alpina kaj ĝia kulturvario "Pamela Jackman" ambaŭ gajnis Award of Garden Merit de la Royal Horticultural Society .
Clematis alpina, es una especie de liana perteneciente a la familia de las ranunculáceas.[1]
Es una planta robusta trepadora que proviene de los Alpes y que soporta una temperatura hasta -20 °. Se agarra a casi cualquier sustrato: troncos de árboles, rocas, musgos ... Las flores son simples de color azul claro u oscuro en forma de campana. Florecen en primavera en los ramos del pasado año.
Crece en una tierra calcinosa. Se encuentra naturalmente en los Alpes del este y del suroeste, los Pirineos, los Apeninos, en la cordillera de los Balcanes y los Cárpatos.
Clematis alpina fue descrita por (Carlos Linneo) Mill. y publicado en The Gardeners Dictionary: . . . eighth edition no. 9, en el año 1768.[2]
Clematis: nombre genérico que proviene del griego klɛmətis.[3] (klématis) "planta que trepa".
alpina: epíteto latino que significa "de los Alpes".[4]
Clematis alpina, es una especie de liana perteneciente a la familia de las ranunculáceas.
Alppikärhö (Clematis alpina) on kärhöihin kuuluva köynnös, jota kasvatetaan koristekasvina.
Alppikärhön lehdet ovat vastakkaisia, korvakkeettomia, puikeita, sahalaitaisia. Sillä on pienet siniset, sinipunaiset kukat, jotka voivat joskus olla ruusunpunaisia tai valkoisiakin. Kukat yleensä nuokkuvat ja niillä on valkoiset heteet. Se kukkii kesä-heinäkuussa. Sen hedelmystöt ovat pallomaisia ja pähkylät pitkäkarvaisia, koristeellisia siemenhaituvapalloja.[1]
Alppikärhö on talvenkestävä köynnös, jonka versot jatkavat keväällä kasvuaan ja kukkii edellisen vuoden versoilla jo alkukesästä,[2] selvästi aikaisemmin kuin muut kärhöt.[3]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Clematis alpina
La clématite des Alpes (Clematis alpina), appelée aussi Atragène des Alpes, est une plante ligneuse grimpante de la famille des Renonculacées.
L’Atragène ou Clématite des Alpes possède des tiges anguleuses et sans appui. Elles poussent au ras du sol et s'élèvent lorsqu'elles trouvent sur leur trajectoire des arbres ou arbrisseaux pour s'y attacher à l'aide des pétioles de leurs feuilles. Ses dernières sont opposées et composés de trois folioles lancéolées, dentées et légèrement pubescentes. Les fleurs sont de couleur bleues ou violettes mais rarement blanches. Cette plante croît spontanément dans les Alpes de la France, de la Suisse, de l’Italie et de l’Autriche. On la trouve aussi en Sibérie. Elle fleurit en avril et mai. Dans les jardins, sa culture, ne demande pas de soin particulier. Un mélange de terre franche et de terreau de bruyère suffit à sa croissance, mais il est préférable de les rentrer en hiver[1].
.jpg)
Clematis alpina
Clematis alpina
Clematis alpina
Clematis alpina
Clematis alpina
Atragène ou Clématite des Alpes
Clematis alpina
La clématite des Alpes (Clematis alpina), appelée aussi Atragène des Alpes, est une plante ligneuse grimpante de la famille des Renonculacées.
Alpski pryšćenc (Clematis alpina) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).
Alpski pryšćenc je wity kerčk, kotryž ma 2 m dołhe lězucymi, wodrjewjacymi wubitkami.
Łopjena su napřećostejne, dołho stołpikate a dwójce třiličbne.
Kćěja wot meje hač awgusta. Kćenja su zwónčkojte a steja po jednym w łopjenowych rozporach, su dołho stołpikate. Maja 4 fijałkojte hač swětłomódre kćenjowe łopješka, kotrež docpěwaja dołhosć wot 5 cm. Nektarowe łopješka su 10 hač 12, łopatkojte, běłopjelsćojte a jenož poł tak dołho kaž štyri kćenjowe łopjena.
Stameny su mnoholične a husto kosmate.
Płody su małki a kosmate a maja wotstajejo kosmate pěstki.
Rosće na skaliznach, w kerčinach, swětłych lěsach zwjetša na wapnje a rědko na silikaće.
Alpski pryšćenc je rozšěrjeny wot Pyrenejow přez Alpy, we wysokosć wot 1000-2400 m, a wuchodoeuropske hory hač sewjerneje Azije a sewjerneje Ameriki.
Alpski pryšćenc (Clematis alpina) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).
Clematis alpina ((L.) Miller, 1768), comunemente nota come clematide alpina, è una piccola pianta perenne appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, diffusa in Europa centrale ed orientale[1].
Il nome generico (Clematis) viene normalmente attribuito a Dioscoride e deriva dalla radice greca klema (= “viticcio” o anche =“pianta volubile” o anche ="legno flessibile"). L'epiteto specifico (alpina) deriva dalle zone dove normalmente vive questa pianta.[2]
Uno dei primi studi sulla specie è stato fatto dal biologo e scrittore svedese, considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, Carl von Linné (Rashult, 23 maggio 1707 – Uppsala, 10 gennaio 1778); studio ripreso e completato dal botanico scozzese Philip Miller (Chelsea, 1691 – Chelsea, 1771) e pubblicato nel 1768 nell'ottava edizione del suo Dictionnaire.
Gli inglesi chiamano questa pianta Alpine Clematis; i tedeschi Alpenrebe; mentre i francesi la chiamano Clématide des alpes.
Queste piante arrivano ad altezze di 2 metri (dimensioni usuali: da 30 a 60 cm) arrampicandosi su diverse superfici quali rocce, muschio, arbusti e tronchi in posizioni fresche ed ombreggiate.
La capacità di “arrampicarsi” è data dalla particolare sensibilità al tatto della parte basale del picciolo fogliare; in questo modo riescono a girare una o due volte attorno all'ostacolo che urtano inavvertitamente (fusto “scandente”). Se la clematide è molto rigogliosa e il supporto non è il tronco di un grosso albero, a volte ostacola la crescita della pianta di sostegno arrivando fino a soffocarla.
La forma biologica della pianta è fanerofita lianosa (P lian), ossia sono piante perenni e legnose, con gemme svernanti poste ad un'altezza dal suolo maggiore di 30 cm con portamento rampicante.
L'apparato radicale è fascicolato. Le radici mostrano capacità pollonifera cioè sono in grado di riprodurre altre piante dalla radice stessa.
Il fusto è lianoso, legnoso con portamento volubile e rampicante (sarmentoso-aggrappante) di colore verde da giovane e bruno-purpureo con l'invecchiamento, a sezione angolosa (approssimativamente esagonale). La corteccia è fibrosa e si distacca in lamelle.
Le foglie sono disposte con fillotassi opposta o verticillata. Sono foglie pinnato-composte a 3+3 segmenti lanceolati con lobi acuti. Sono sorrette da lunghi, esili e flessuosi piccioli che si sviluppano dai nodi del fusto. Il margine della lamina è irregolarmente seghettato-dentato. Il colore è verde chiaro e sono glabre. Dimensione del picciolo: 4–7 cm; dimensione dei segmenti: larghezza 1–3 cm, lunghezza 2–7 cm.
I fiori sono singoli, a forma di campanella, portati da un lungo peduncolo e compaiono sul ramo della stagione precedente in posizione ascellare. Dimensione dei peduncoli: 5–12 cm.
I fiori sono attinomorfi, tetrameri (raramente pentameri) con perianzio parzialmente modificato come in molti generi della famiglia Ranunculaceae.
Il fiore è costituito da un solo verticillo di sepali petaloidei che simulano una corolla. Le tonalità dei sepali variano dall'azzurro al viola scuro. I petali sono trasformati in nettari, sono di color bianco crema che, contrastando il blu viola del verticillo esterno di sepali, aumentano il valore ornamentale di questa pianta.
Il ricettacolo è convesso-allungato. Dimensione totale del fiore: 6–8 cm. I fiori possono odorare lievemente di miele.
Il frutto è un achenio sormontato da un'appendice piumosa (per favorire la disseminazione). Derivando da un ovario supero pluricarpellare, gli acheni (fino a un centinaio) sono riuniti in una infruttescenza. Ogni frutto ha un solo seme. Dimensione dell'appendice piumosa: 2 – 3 cm.
La riproduzione di questa pianta avviene attraverso l'impollinazione del vento (anemofila); comunque questi fiori sono frequentati anche da diversi insetti (api e vespe) per appropriarsi del polline, per cui non è esclusa anche una certa impollinazione di tipo entomofilo.
Dal punto di vista fitosociologico la specie di questa scheda appartiene alla seguente comunità vegetale:
Il genere Clematis comprende oltre 200 specie (otto delle quali sono spontanee dei nostri territori) appartenenti sia dell'emisfero boreale che quello australe. La famiglia delle Ranunculaceae invece comprende oltre 1500 specie distribuite su circa 35 generi.
All'interno del genere la specie di questa scheda fa parte della sezione Atragene (L.) DC. (tipica sezione delle “Clematidi alpine”) caratterizzata dall'avere diversi petali rudimentali: questi sono abbastanza simili ai petali veri e propri in quanto hanno una forma lamellare (vengono definiti anche “petaloidi staminoidi”).[2]
All'interno della famiglia il genere di questa pianta è posizionato nella sottofamiglia delle Ranunculoideae e nella tribù delle Anemoneae[3]
Nell'elenco che segue sono indicate alcune varietà e sottospecie (l'elenco può non essere completo e alcuni nominativi sono considerati da altri autori dei sinonimi della specie principale o anche di altre specie):
La specie di questa scheda, in altri testi, può essere chiamata con nomi diversi. L'elenco che segue indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:
La pianta contiene alcaloidi molto velenosi; anche esternamente può essere irritante e vescicante.
Secondo la medicina popolare la pianta è rubefacente (richiama il sangue in superficie, alleggerendo la pressione interna) e cicatrizzante.
È impiegata nel giardinaggio alpino e quello roccioso; ma è anche utilizzata come pianta da vaso.
.jpg)
Clematis alpina ((L.) Miller, 1768), comunemente nota come clematide alpina, è una piccola pianta perenne appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, diffusa in Europa centrale ed orientale.
Clematis alpina is een klimplant uit het plantengeslacht Clematis sectie Atragene, die van nature in de Alpen, de Pyreneeën, de Apennijnen, de Karpaten en het Balkangebergte voorkomt. Ze is daar aan te treffen op een hoogte tussen circa 800 en 2000 meter (de montane en subalpiene zone).
C. alpina wordt 1–2 m hoog. Ieder jaar na de bloei worden nieuwe stengels met een lengte van 1–1,5 m gevormd. Deze zijn in het begin roodbruin van kleur, worden na enige tijd grijsachtig en verhouten op het laatst. Jaarlijks schilfert het buitenste deel van de stengel af. De bladeren van de plant zitten op een lange bladsteel, die de plant het vermogen geeft om te klimmen. Raakt de bladsteel een hindernis, zo is de stengel in staat zich één of twee keer om het obstakel te draaien en zich daaraan vast te hechten. Het lichtgroene blad is 3-tallige en dubbel handdelig, de blaadjes zijn lancetvormig en getand. De plant is bladverliezend.
C. alpina heeft lichtblauwe tot mauve kleurige, knikkende bloemen met vier kelkbaadjes en 10–20 roomwitte tot lichtgele meeldraden. De kelkblaadjes worden 2,5–4 cm groot. De bloemen zitten afzonderlijk op lange stelen. De bloei duurt 2 tot 3 weken en valt tussen mei en augustus, afhankelijk van de klimaat- en vegetatiezone in de bergen. De vruchten wegen circa 2,5 mg en hebben een circa 3,5 cm lange behaarde snavel.
In de loop der tijd werden er een groot aantal geografische ondersoorten en variëteiten van Clematis alpine beschreven. Deze worden ondertussen bijna allemaal als een aparte soort binnen de Atragene groep (zie daar) of als variëteiten van deze soorten beschouwd:
Kwekers creëerden door selectie en kruisingen met andere Clematis-soorten uit de Atragene groep van Clematis alpine een groot aantal cultivars, onder andere:
Clematis alpina 'Columella'
Clematis alpina 'Constance'
Clematis alpina 'Foxy'
Clematis alpina 'Frankie'
Clematis alpina 'Stolwijk Gold'
Clematis alpina 'Tage Lundell'
Clematis alpina gedijt in een tuin of in een park op een standplaats met kalkhoudende grond in de halfschaduw of in de volle zon. De plant heeft klimsteunen nodig maar wordt niet zeer hoog (maximaal 2,5 m). Ze is zeer goed winterhard.
Clematis alpina is een klimplant uit het plantengeslacht Clematis sectie Atragene, die van nature in de Alpen, de Pyreneeën, de Apennijnen, de Karpaten en het Balkangebergte voorkomt. Ze is daar aan te treffen op een hoogte tussen circa 800 en 2000 meter (de montane en subalpiene zone).
A l'é na pianta ch'a viv sempre e a riva fin a 2 méter. A l'ha na gamba lignosa, rampianta, con session angolosa; le feuje a son formà da 3+3 segment a lansa, con ponte avusse, con picoj longh; a son plà e dentà. Le fior a son da sole, a ciòca, con picol longh, formà da 4 sépaj ëd color dal bleu al viòla.
As trova ant ij bòsch alpin e subalpin ma 'dcò an sle ròche, dzor teren calcaros, mediament ùmid, da 800 a 2.400 méter.
Da magg a luj.
ël picol ëd le feuje a l'é sensibil al pé e a përmëtt a la pianta 'd rampiesse, girand un-a o doe vire dantorn a l'ostàcol ch'a ancontra.
Un bocc
Le feuje
Ij frut
A l'é na pianta ch'a viv sempre e a riva fin a 2 méter. A l'ha na gamba lignosa, rampianta, con session angolosa; le feuje a son formà da 3+3 segment a lansa, con ponte avusse, con picoj longh; a son plà e dentà. Le fior a son da sole, a ciòca, con picol longh, formà da 4 sépaj ëd color dal bleu al viòla.
AmbientAs trova ant ij bòsch alpin e subalpin ma 'dcò an sle ròche, dzor teren calcaros, mediament ùmid, da 800 a 2.400 méter.
FioriduraDa magg a luj.
Particolaritàël picol ëd le feuje a l'é sensibil al pé e a përmëtt a la pianta 'd rampiesse, girand un-a o doe vire dantorn a l'ostàcol ch'a ancontra.
Un bocc
Le feuje
Ij frut
Powojnik alpejski (Clematis alpina) – gatunek pnącza z rodzaju powojników, występuje w Europie i Azji (Syberia, Kirgistan, Mongolia)[2]. Jest to jeden z trzech gatunków występujących w Polsce w stanie naturalnym, rośnie najczęściej w Tatrach, także w Pieninach, Gorcach, Beskidzie Niskim i w Bieszczadach. Jest także uprawiany, jako roślina ozdobna.
Pnącze, chamefit. Okres kwitnienia przypada od maja do sierpnia. Siedlisko: rośnie w lasach i zaroślach, wśród kosówki, od pogórza po piętro subalpejskie, najczęściej wzdłuż rzek, przeważnie na podłożu wapiennym, rzadziej na krzemianowym. Cała roślina jest lekko trująca. Przy doustnym spożyciu powoduje biegunkę, skurcze i podrażnienia skóry. W stanie wysuszonym nie powoduje już podrażnień skóry[3].
Roślina ozdobna: ze względu na atrakcyjny wygląd, mrozoodporność oraz małe wymagania liczne odmiany uprawiane są jako rośliny ozdobne. Jest także bardziej odporny na warunki glebowo-klimatyczne od mieszańców ogrodowych, jest całkowicie mrozoodporny, odporny na choroby i zakwita bardzo wcześnie[4]. Najlepsze do uprawy są stanowiska półcieniste, niezbyt ciepłe, o glebie żyznej, średnio wilgotnej i przepuszczalnej, o zasadowym pH[5]. W uprawie znajduje się nie tylko typowa forma gatunku, ale również inne, bardziej ozdobne kultywary, np. ‘Frances Rivis’ o dużych kwiatach[4]. Roślina doskonale rozmnażająca się przez: wysiew nasion, półzdrewniałe sadzonki pędowe, a także poprzez odkłady.
Powojnik alpejski (Clematis alpina) – gatunek pnącza z rodzaju powojników, występuje w Europie i Azji (Syberia, Kirgistan, Mongolia). Jest to jeden z trzech gatunków występujących w Polsce w stanie naturalnym, rośnie najczęściej w Tatrach, także w Pieninach, Gorcach, Beskidzie Niskim i w Bieszczadach. Jest także uprawiany, jako roślina ozdobna.
Alpklematis (Clematis alpina) är en art i familjen ranunkelväxter från bergsområden i centrala Europa.
Alpklematis (Clematis alpina) är en art i familjen ranunkelväxter från bergsområden i centrala Europa.
Clematis alpina là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được (L.) Mill. mô tả khoa học đầu tiên năm 1768.[1]
Clematis alpina là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được (L.) Mill. mô tả khoa học đầu tiên năm 1768.
Цепляющийся кустарник высотой 1-2 м с тонкими изогнутыми побегами.
Листья тройчатые, на длинных черешках, яйцевидные, заострённые, глубоко-пыльчатые, с верхней стороны голые, с нижней опушённые; черешки часто с усиками.
Цветки пазушные, колокольчато-поникающие, фиолетовые или ярко-синие, на длинных цветоножках. Чашелистики в числе 4, яйцевидно-ланцетные, длиной 30—40 мм, снаружи слегка опушённые, по краю войлочные. Лепестков 10—12, линейных, доходящих до половины чашечки.
Плоды – короткоопушённые семянки с опушённым придатком длинной до 30 мм.
Цветение с мая по июнь.
Слабоядовитое растение. В Чехии и Словакии строго охраняется.
Вид Ломонос альпийский входит в род Ломонос (Clematis) трибы Anemoneae подсемейства Лютиковые (Ranunculoideae) семейства Лютиковые (Ranunculaceae) порядка Лютикоцветные (Ranunculales).
В рамках вида выделяют ряд подвидов:[4]
Цепляющийся кустарник высотой 1-2 м с тонкими изогнутыми побегами.
Листья тройчатые, на длинных черешках, яйцевидные, заострённые, глубоко-пыльчатые, с верхней стороны голые, с нижней опушённые; черешки часто с усиками.
Цветки пазушные, колокольчато-поникающие, фиолетовые или ярко-синие, на длинных цветоножках. Чашелистики в числе 4, яйцевидно-ланцетные, длиной 30—40 мм, снаружи слегка опушённые, по краю войлочные. Лепестков 10—12, линейных, доходящих до половины чашечки.
Плоды – короткоопушённые семянки с опушённым придатком длинной до 30 мм.
Цветение с мая по июнь.
半钟铁线莲（学名：Clematis ochotensis）为毛茛科铁线莲属下的一个种。
.PNG)
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
자주종덩굴(Clematis alpina)은 미나리아재비과의 낙엽 덩굴식물로 유독성이다. 심산여위, 자지종덩굴이라고도 부른다. 꽃말은 '딸과 사위를 위하여'이다.[1]
한국 북부의 평안북도, 함경남북도, 일본, 중국, 만주, 시베리아, 연해주에 분포한다고 전해져 왔다. 강원 북부 지역의 높은 지대와 깊은 산지에서 분포하고 있는 것이 발견되었다.
덩굴로 된 줄기 나무인 자주종덩굴은 길이 3m 정도 뻗는다. 1년 된 가지는 털이 없고 붉은 빛을 돌지만 2년 된 가지는 갈색을 띤다. 잎은 마주나고 세 개씩 두 번 갈라지며 잔잎은 날카라운 바늘모양이고 밑이 끊어진 듯이 날카롭다. 가장자리에는 예리한 톱니가 있으며 잎자루는 길고 실 같은 털이 약간 있다. 6-7월에 꽃이 피는데 꽃은 자주색으로 줄기가 잎자루의 겨드랑이에서 긴 꽃자루가 나와서 그 끝에 한송이가 달린다. 꽃받침잎은 긴 계란형이며 겉에 짧고 희털이 있다. 꽃밥이 없는 수술은 주걱 모양의 꽃잎처럼 보이고 밑을 향한다. 10월에 수과가 여무는데 수과의 털은 황갈색이다.
관상용, 약용으로 쓰여 정원에 관상수로 심으며 한방, 민간에서는 뿌리를 천식, 풍질, 절상, 파상풍, 약종, 발한 등에 다른 약재와 같이 처방하여 쓴다. 그러나 뿌리를 비롯한 풀 전체가 맹독성이어서 함부로 먹거나 사용해서는 안 된다.
