Crateva relixosa ye un pequeñu árbol montés o cultiváu que s'atopa na India, de cutiu atópense a lo llargo de los regueros,[1] tamién en formaciones fondes seques nel Sub-Himalaya.
Son árboles qu'algama los 3-15 m d'altor, y un diámetru del tueru de 40 cm. Les ramines de color verdosu a verde amarellentáu cuando s'ensuga, con lenticeles allargaes grises. Pecíolu de 6-7 (-10) cm, adaxialmente con glándules triangulares diminutes cerca del raquis, venes secundaries 5-10 en cada llau del nerviu central, ápiz acumináu a abruptamente acumináu. Inflorescencies en recímanos o corimbos. Les flores ábrense cuando les fueyes remanecen. Pedicelo 2-5 [-9?] Cm. Sépalos los ovaos, 2-4.5 × 1.5-3 mm, ápiz acumináu. Pétalu blancu a mariellu, garra 3.5-5 mm, fueya 1.5 a 2.2 cm. Estambres 16-22 [-30]; filamentos de 3-6 cm; anteres de 2-3 mm. Frutu ovoide a obovoide, 1.8 a 2.6 [-3,5] cm; pericarpiu 5-10 mm d'espesura. Granes 25-30 por frutu, de color marrón escuru, 1.2 a 1.8 cm, tubérculos. Fl. Mar-mayu, fr. Julio-agostu (a ochobre). Tien un númberu de cromosomes de 2 n = 26.[2]
Alcuéntrase nos cantos de caminos, campos, a una altitú per debaxo de los 200 metros en Guangdong, Hainan, Taiwán, Bután, Camboya, India, Indonesia, Myanmar, Nepal, Filipines, Sri Lanka, Tailandia, Vietnam, y islles del Pacíficu.
Les flores reparar que son fragantes. La especie llántase de cutiu como planta ornamental en S China y otros países asiáticos del S y SE. El so frutu secu utilizar en China como planta melecinal.
La corteza seca utilízase como droga cruda nos sistemes tradicionales de la medicina na India, como Ayurveda, Siddha. etc. La decocción de la corteza alminístrase internamente pa curar enfermedaes como los cálculos renales, disuria, helmintiasis, inflamaciones y abscesos. Remanar esposiciones decocción como carminativo, laxante, termogénico, diuréticu, expectorante y emoliente.[3] La fueya y la corteza del tueru fueron evaluaes pola so actividá antiosidante y la inhibición de les enzimes clave d'interés pa la hiperglucemia.[4]
Crateva relixosa describióse por Georg Forster y espublizóse en Dissertatio...De Plantis Esculentis Insularum Oceani Australis 45–46. 1786.[5]
Crateva relixosa ye un pequeñu árbol montés o cultiváu que s'atopa na India, de cutiu atópense a lo llargo de los regueros, tamién en formaciones fondes seques nel Sub-Himalaya.
Inflorescencia Ilustración Detalle de la flor Vista del árbolCrateva religiosa (lat. Crateva religiosa) - kələmçiçəyikimilər fəsiləsinin crateva cinsinə aid bitki növü.
Yaponiya, Avstraliya, Cənub-Şərqi Asiyanın böyük hissənində və Sakit Okeanın cənubunda yerləşən bir neçə adada bitir. Digər yerlərdə, xüsilə də Afrika qitəsində meyvəsinə görə becərilir. Çiçəklərinin nektarı bir çix cücü (daha çox Hebomoia glaucippe kəpənəkləri) və quşları özünə cəlb edir.
Crateva religiosa (lat. Crateva religiosa) - kələmçiçəyikimilər fəsiləsinin crateva cinsinə aid bitki növü.
Yaponiya, Avstraliya, Cənub-Şərqi Asiyanın böyük hissənində və Sakit Okeanın cənubunda yerləşən bir neçə adada bitir. Digər yerlərdə, xüsilə də Afrika qitəsində meyvəsinə görə becərilir. Çiçəklərinin nektarı bir çix cücü (daha çox Hebomoia glaucippe kəpənəkləri) və quşları özünə cəlb edir.
Crateva religiosa ist eine Pflanzenart, die zur Familie der Kaperngewächse (Capparaceae) gehört. Sie kommt weitverbreitet in den tropischen Zonen Asiens vor. Sie besitzt Standorte in China, Taiwan, Bhutan, Nepal, Myanmar, Thailand, Kambodscha, Vietnam, Indien, Sri Lanka, Indonesien, auf den Philippinen und auf Pazifischen Inseln.
Crateva religiosa wächst als laubabwerfender Baum, der Wuchshöhen von 3 bis 15 Meter und Stammdurchmesser von 40 Zentimetern (BHD) erreichen kann. Die Pflanzenteile besitzen keine Haare (Trichome). Die Rinde der Zweige ist hellgrün bis gelblich-grün wenn sie trocken ist mit grauen verlängerten Lentizellen.
Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Die meist 6 bis 7 (5 bis 10) cm langen Blattstiele besitzen nahe der Rhachis winzige dreieckige Drüsen. Die unpaarig gefiederten Blattspreiten sind aus drei Fiederblättchen zusammengesetzt. Die Fiederblättchen besitzen einen anfangs dünnen, später dicker werdenden, meist 3 bis 5 (selten bis 7) mm langen Stiel. Die dünnen und ledrigen Fiederblätter sind mit einer Länge von meist 5,5 bis 7 (4 bis 10) cm und einer Breite von (selten 2 bis) 3 bis 4 cm zwei- bis zweieinhalbmal so lang wie breit. Auf beiden Seiten des rötlichen Mittelnervs befinden sich fünf bis zehn Seitennerven, auch die Netznerven sind gut erkennbar. Das Endfiederblatt besitzt eine asymmetrische Basis. Die Nebenblätter sind klein und dreieckig.
An den Enden neuer Zweige, an denen kurz unterhalb der Blüten weniger Laubblätter ausgebildet sind, stehen schirmtraubige oder traubige Blütenstände mit 10 bis 25 Blüten. Nach der Blütezeit verlängert sich die Blütenstandsachse etwas und auf ihr bleiben nach dem Abfallen der Blüten deutliche Narben zurück. Die früh abfallenden Tragblätter sind laubblattähnlich oder schmal und 0,8 bis 1,5 cm lang.
Die Blütenstiele weisen eine Länge von 2 bis 5 cm auf. Die Blüten öffnen sich zwischen März und Mai bevor sich die Laubblätter entfalten. Die meist zwittrigen Blüten sind mehr oder weniger radiärsymmetrisch und vierzählig mit doppeltem Perianth. Die vier eiförmigen, grünlichen Kelchblätter weisen eine Länge von 2 bis 4,5 mm und eine Breite von 1,5 bis 3 mm auf. Die vier weißen bis gelben Kronblätter sind 3,5 bis 5 mm lang, gekielt und die Kronblattspreite ist 1,5 bis 2,2 cm lang. Es sind meist 16 bis 22, selten bis 30 Staubblätter vorhanden, mit 3 bis 6 cm langen Staubfäden, die an der Basis 1 bis 4 mm lang verwachsen sind sowie 2 bis 3 mm langen Staubbeuteln. Es wird ein 3,5 bis 6,5 cm langes Gynophor ausgebildet. Verwachsene Staubblätter und Gynophor ergeben zusammen ein Androgynophor. Der oberständige, einkammerige Fruchtknoten ist mit einer Länge von 3 bis 4 mm und einem Durchmesser von 1 bis 2 mm eiförmig bis fast zylindrisch. Es sind viele Samenanlagen vorhanden. Es ist eine Nektarium vorhanden.
Es werden an dicken Stielen herabhängende, eiförmige bis verkehrt-eiförmige, 1,8 bis 2,6, selten bis 3,5 cm lange Beeren gebildet, die 25 bis 50 Samen enthalten. Das ledrige, 5 bis 10 mm dicke Perikarp ist grau- bis staubfarben mit fast kreisförmigen, asch-gelben Flecken. Die dunkelbraunen Samen sind 1,2 bis 1,8 cm groß und warzig. Die Früchte reifen meist zwischen Juli und August, manchmal bis Oktober.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 26.
Crateva religiosa kann Pflanzengallen ausbilden, die durch den Zweiflügler Neolasioptera crataevae induziert werden.
Besucher von Crateva religiosa sind meistens Honigbienen, aber auch von einer Mottenart aus der Überfamilie der Gelechioidea, vom Monarchfalter, vom Großen Kohlweißling, von Wespen aus der Familie der Faltenwespen und sogar von Vögeln wie dem Halsbandsittich oder von Vögeln aus der Familie der Nektarvögel wird Crateva religiosa besucht.
Diese Art wurde 1786 mit der Schreibweise Crataeva durch Johann Georg Adam Forster in Dissertatio...De Plantis Esculentis Insularum Oceani Australis, S. 45–46 und im gleichen Jahr in Fl. Ins. Austr., S. 35 mit einer kurzen Beschreibung veröffentlicht. Die Schreibweise Crateva religiosa ist gültig.[1]
Religiöse Bedeutung hat Crateva religiosa bei Hindus in Nordindien[2]. Pflanzenteile werden auch von der Ayurvedischen Medizin verwendet.
Die als giftig geltenden Früchte werden manchmal geröstet gegessen.
Der Ort Ibusuki hat sich Crateva religiosa als Symbolpflanze ausgesucht. In Indien war sie bereits Briefmarkenmotiv.
Crateva religiosa ist eine Pflanzenart, die zur Familie der Kaperngewächse (Capparaceae) gehört. Sie kommt weitverbreitet in den tropischen Zonen Asiens vor. Sie besitzt Standorte in China, Taiwan, Bhutan, Nepal, Myanmar, Thailand, Kambodscha, Vietnam, Indien, Sri Lanka, Indonesien, auf den Philippinen und auf Pazifischen Inseln.
மாவிலங்கம், கூவிரம், மாவிலிங்கு அல்லது குமரகம் (Crateva religiosa) என்பது ஒருவகை மரமாகும். இது மூன்று விரல் போன்ற கூட்டிலைகளையும் மலர்ந்ததும் மஞ்சளாகும், வெண்ணிற மலர்களையும் செந்நிற உருண்டையான சதைக்கனிகளையும் உடைய வெண்ணிற மரம். இதன் இலை, வேர், பட்டை மருத்துவ பயன் உடையது.திருச்சேறை (உடையார்கோயில்), திருநாட்டியத்தான்குடி முதலிய தலங்களில் தலமரமாக விளங்குவது மாவிலங்க மரமாகும்.[1][2]
மாவிலங்கம், கூவிரம், மாவிலிங்கு அல்லது குமரகம் (Crateva religiosa) என்பது ஒருவகை மரமாகும். இது மூன்று விரல் போன்ற கூட்டிலைகளையும் மலர்ந்ததும் மஞ்சளாகும், வெண்ணிற மலர்களையும் செந்நிற உருண்டையான சதைக்கனிகளையும் உடைய வெண்ணிற மரம். இதன் இலை, வேர், பட்டை மருத்துவ பயன் உடையது.திருச்சேறை (உடையார்கோயில்), திருநாட்டியத்தான்குடி முதலிய தலங்களில் தலமரமாக விளங்குவது மாவிலங்க மரமாகும்.
ಹೊಳೆತುಂಬೆ(ಆದಿರಾಜ,ನೆರ್ವಾಳ,ಹೊಳೆನೆಕ್ಕಿ)ಮುಂತಾದ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.ಜಪಾನ್,ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಹಾಗೂ ದಕ್ಷಿಣ ಏಷಿಯಾಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.
ಇದು ಕಪ್ಪರಾಸಿಕ(Capparaceae)ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು,ಕ್ರಾಟೆವಾ ರೆಲಿಜಿಯೋಸ (Crataeva Religiosa)ಎಂದು ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಹೆಸರಿದೆ. ತುಳು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ತುದೆಮದರಂಗಿಎಂದು ಹೆಸರು.
ಸಣ್ಣಪ್ರಮಾಣದ ಮರ.ಉದ್ದನೆಯ ತೊಟ್ಟಿನ ಎಲೆಗಳಿವೆ.ಬೂದು ಬಣ್ಣದ ತೊಗಟೆ.ಬಿಳಿ ಮಾಸಲು ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಹೂ ಗಳು ಎಪ್ರಿಲ್-ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ.ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನದಿ,ತೊರೆ ಹಾಗೂಹಳ್ಳಗಳ ದಡಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.
ದಾರುವು ಮೃದುವಾಗಿದ್ದು,ಸಮಾನ ಕಣರಚನೆ ಹೊಂದಿರುವುದರಿಂದ ಬಾಚಣಿಗೆ,ತಬಲಾ ಮುಂತಾದವುಗಳ ತಯಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದೆ. ತೊಗಟೆ,ಬೇರು,ಎಲೆ ಮೂತ್ರಾಂಗ ಸಂಬಂಧವಾದ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಔಷಧಿಯಾಗಿ ಬಳಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
ಹೊಳೆತುಂಬೆ(ಆದಿರಾಜ,ನೆರ್ವಾಳ,ಹೊಳೆನೆಕ್ಕಿ)ಮುಂತಾದ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.ಜಪಾನ್,ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಹಾಗೂ ದಕ್ಷಿಣ ಏಷಿಯಾಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.
ခံတက်ပင်ကို ကုန်းခံတက်ပင်ဟူ၍လည်း ခေါ်ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ခံတက်ပင်များကို မြေပြင်အမြင့် ပေပေါင်း ၃၅ဝဝ မြင့်သည့်နေရာအထိ တွေ့ရှိနိုင်သည်။ ခံတက်ပင်သည် အမြင့်မှာ ပေ ၃ဝ ခန့်အထိ ရှိတတ်၍ ပင်စည်လုံးပတ်မှာ ၃ ပေမှ ၅ ပေအထိ ရှိတတ်သော ပင်လတ်မျိုးဖြစ်သည်။ ယင်းကို အများအားဖြင့် စိုက်ပျိုးယူတတ်ကြသည်။ ခံတက်ပင်သည် နွေ ရာသီတွင် အရွက်ကြွေ၍ ဆင်စွယ်ရောင်အပွင့်များ ပွင့်သည်။ အသီးမှာ ဝမ်းဘဲဥအကြီးစားခန့်ရှိ၍ အခွံတွင် အပြောက်အပိမ့် များ ရှိသည်။ ခံတက်ပင်သည် သဘာဝအလျောက် ပေါက်ရောက်သော အပင်ဖြစ်သည်။
အပင် ရွက်ကြွေပင်လတ်မျိုးဖြစ်၍ ပေ ၃၀ ကျော်အထိ မြင့်၏။ အကိုင်းအညွန့်များပေါ်တွင် အဖြူစင်းများ ရှိ၍ အပင်စည် အခေါက် မီးခိုးရောင်ရှိသည်။ အတွင်း သားမာဆတ်ပြီး အဝါရောင်ရှိ၏။ ရင့်ကအညိုရောင် သို့ပြောင်းသွား၏။ အရွက် ၃ ရွက်မြွှာပေါင်းဖြစ်၍ ရွက်လွှဲထွက်သည်။ ရွက်ညှာ ရှည်သည်။ ရွက်မြွှာများ ၃-၆ လက်မအထိရှည်သည်။ ရွက်ပြား၏ ကျောဘက်တွင် ရွက်ကြောများထင်ရှား စွာရှိသည်။ ရွက်ထိပ်ချွန်သည်။ ရွက်ရင်းသွယ်သည်။ ရွက်နားညီ၍ ရွက်ပြားချောသည်။ အပွင့် အချင်း ၂-၃ လက်မအထိရှိသည်။ အပွင့်ကြီးမား သည်။အဝါနုရောင်ရှိ၍ မြောက်မြားစွာပွင့်၏။ အသီး အဝါရောင်ရှိသည်။ အချင်း ၁-၂ လက်မရှိ၍ ဘဲဥပုံ သို့မဟုတ် လုံးဝိုင်းသည်။ အသားထူသည်။ အခွံမာ ၍ကြမ်းသည်။ ကျောက်ကပ်ပုံ အစေ့များစွာပါသည်။
ခံတက်သား၏အရောင်မှာ ဝါကြန့်ကြန့်ဖြစ်၍ အသင့် အတင့်မာကာ အသားညီသည်။ ထိုအသားကို အိမ်အသုံး အဆောင်များ၊ ဗုံများနှင့် ခေါင်းဖြီးရန်ဘီးများ ပြုလုပ်ကြသည်။ သေတ္တာများလည်း ပြုလုပ်နိုင်သည်။
ခံတက်ရွက်နုများကို အချဉ်တည်ကာ တို့စရာအဖြစ်၊ လက်သုတ်အဖြစ် စားလေ့ရှိကြသည်။ ခံတက်ပင်၏ ဆေးဖက်ဝင်ပုံကား၊ အခေါက်ကို အနာရောဂါ သက်သာစေသော ဆေးအဖြစ်ဖြင့်လည်းကောင်း၊ အရွက်နှင့် အမြစ်၏အခေါက်တို့ကို အရေပေါ်၌ နဂိုရောင်ဖြစ်လာအောင် အုံပေးလိမ်းပေးသော ဆေးအဖြစ်ဖြင့်လည်းကောင်း၊ အသုံးပြုနိုင်ပေသည်။ ရေခံတက်ပင်သည်လည်း ခံတက်မျိုးဝင် အပင်ပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ရေခံတက်ပင်သည် ချုံယောင်၊ ပင်ယောင် အပင်ငယ်ဖြစ်၍၊ ယင်းတို့ကို မြန်မာနိုင်ငံအောက်ပိုင်းတွင် တွေ့ရလေသည်။ [၁]
မြန်မာဆေးကျမ်းများ အလိုအရ ခံတက်သည် ခါးသက်သက်ရှိ၏၊ ပူသောဂုဏ်သတ္တိ ရှိ၏၊ ဝမ်းမီး ကိုတောက်စေ၏၊ ဝမ်းကိုအနည်းငယ် သက်စေ၏၊ လေနှင့်သလိပ်ကို ကြေစေ၍ ဆီးအောင့်ရောဂါ၊ ကျောက်တည်ရောဂါနှင့် သွေးဖောက်ပြန်ခြင်းကို ပျောက်ကင်းစေနိုင်စေ၏။
သက်တန့်နှင့် အနာပေါက်နာတို့၌ အခေါက်ကို ပရန္နဝါ မြစ်နှင့် သွေးသောက်သော် လျင်မြန်စွာ ပျောက်၏။
အရွက်ကိုကြိတ်၍ ရေနှင့်ဖျော်ပြီး မီးဖြင့် နွေးအောင်ပြု၍ ကိုက်ခဲနာကျင်ရာ၌ လိမ်းသော် အကိုက်အခဲများ ပျောက်၏။ ရွက်ကြိတ်ညှစ်ရေနှင့် ကွမ်းရွက်ကြိတ်ညှစ်ရေ ဆတူယူ၍ ထောပတ်နှင့်ရောသောက်သော် အဆစ်ရောင်ရောဂါ ပျောက်၏။ ခံတက်ချဉ်ထည့်စားခြင်း ၊ သုပ်စားခြင်းဖြင့် လေထိုးလေအောင့် ရောဂါပျောက်၏။
အမြစ်ခေါက်ကို ၄ ခွက် တစ်ခွက်တင် ပြုတ်သောက်သော် ဆီးချို ၊ ကျောက်တည်ရောဂါ ပျောက်၏။ ယင်းပြုတ်ရည်တွင် ကြံသကာ ရောသောက်သော် ဆီးအိမ်ရောင်ရောဂါနှင့် ကျောက်တည်ရောဂါ ပျောက်၏။ အမြစ်ကို အပြင်းဖျား ရောဂါကုဆေး၌လည်း ထည့်သွင်းအသုံးပြု၏။ [၂]
ခံတက်ပင်ကို ကုန်းခံတက်ပင်ဟူ၍လည်း ခေါ်ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ခံတက်ပင်များကို မြေပြင်အမြင့် ပေပေါင်း ၃၅ဝဝ မြင့်သည့်နေရာအထိ တွေ့ရှိနိုင်သည်။ ခံတက်ပင်သည် အမြင့်မှာ ပေ ၃ဝ ခန့်အထိ ရှိတတ်၍ ပင်စည်လုံးပတ်မှာ ၃ ပေမှ ၅ ပေအထိ ရှိတတ်သော ပင်လတ်မျိုးဖြစ်သည်။ ယင်းကို အများအားဖြင့် စိုက်ပျိုးယူတတ်ကြသည်။ ခံတက်ပင်သည် နွေ ရာသီတွင် အရွက်ကြွေ၍ ဆင်စွယ်ရောင်အပွင့်များ ပွင့်သည်။ အသီးမှာ ဝမ်းဘဲဥအကြီးစားခန့်ရှိ၍ အခွံတွင် အပြောက်အပိမ့် များ ရှိသည်။ ခံတက်ပင်သည် သဘာဝအလျောက် ပေါက်ရောက်သော အပင်ဖြစ်သည်။
Xoriit ag garab la gog xob yi dañuy sew tey am mbaar muy gën a yaatu lu garab giy gën a màggat. Man naa njool ba ci 3i met ba ci 10i met. Peeru garab gi day dëng. Jafe-jafe yi ko daay yiy indil dagg yi nuy dagg ay xobam tax na garab gi bokk ci yu ñeme coono yi. Xoriit garab la guy sax ci àll, nu man koo jëfandikoo ci lu nuy lekk mbaa di ko fajoo
Garab gi ci àll bu bariy garab lay dëkk, walla ci kaw dëkkuwaay yuy max, leeg-leeg ci peggu penkug Afrig.
Garab man naa nangu ab sedd yuy am leeg-leeg. Waaye li mu gën a nangu mooy tàngoor, soxla na it suuf su tooy, te it àttan na aw wal(inondation).
Lu jëm ci lu nuy lekk, xob yi dees koy togg boole ko ak supp mbaa ay pepp. Foytéefam day am caas bu weex bu nu man a lekk boole ak doom yi nu togg. Foytéefam bi man naa àgg ba ci 4-5i sàntimet ci xala.
Xob yi man naa faj bopp buy meti. Saxaaru ndox mu tàng mi dees koy suuroo ngir faj ay jafe-jafey gis. Xob man naa faj it payiis. Xas mi day faj biir buy metti, ak tële. Sungufam ku ko boole ak diw man naa nekk forote buy faj ay yax yuy metti. Reenam day faj sifilis (febaru sëy)
Yeneen njariñ. Wirgo wu mboq man naa génn ci garab gi. Bantam ci dagg bi man naa niru lu dëgër waaye amul lenn njariñ ludul ay jumtukaay yu ñàkk solo.
Crateva
Xoriit ag garab la gog xob yi dañuy sew tey am mbaar muy gën a yaatu lu garab giy gën a màggat. Man naa njool ba ci 3i met ba ci 10i met. Peeru garab gi day dëng. Jafe-jafe yi ko daay yiy indil dagg yi nuy dagg ay xobam tax na garab gi bokk ci yu ñeme coono yi. Xoriit garab la guy sax ci àll, nu man koo jëfandikoo ci lu nuy lekk mbaa di ko fajoo
Crateva religiosa, the sacred garlic pear or temple plant, is a species of flowering tree. It is a member of the capers family. The tree is sometimes called the spider tree because the showy flowers bear long, spidery stamens. It is native to much of tropical Asia and several South Pacific islands.[1] It is grown elsewhere for fruit, especially in parts of the African continent.
The garlic pear tree is a perennial that can grow up to 15 m (49 ft). The nectar-filled flowers are attractive to a multitude of insects and birds. A pierid butterfly, Hebomoia glaucippe, is a frequent visitor to this plant.
The chemical compound lupeol can be extracted from the bark of C. Religiosa.[2]
Crateva religiosa, the sacred garlic pear or temple plant, is a species of flowering tree. It is a member of the capers family. The tree is sometimes called the spider tree because the showy flowers bear long, spidery stamens. It is native to much of tropical Asia and several South Pacific islands. It is grown elsewhere for fruit, especially in parts of the African continent.
The garlic pear tree is a perennial that can grow up to 15 m (49 ft). The nectar-filled flowers are attractive to a multitude of insects and birds. A pierid butterfly, Hebomoia glaucippe, is a frequent visitor to this plant.
The chemical compound lupeol can be extracted from the bark of C. Religiosa.
El purataruru de Tahití[1] (Crateva religiosa) es un pequeño árbol silvestre o cultivado que se encuentra en la India, el Sudeste Asiático y varias islas del Pacífico. A menudo se encuentran a lo largo de los arroyos,[2] también en formaciones profundas secas en el Sub-Himalaya.
Son árboles que alcanza los 3-15 m de altura, y un diámetro del tronco de 40 cm. Las ramitas de color verdoso a verde amarillento cuando se seca, con lenticelas alargadas grises. Pecíolo de 6-7 (-10) cm, adaxialmente con glándulas triangulares diminutas cerca del raquis, venas secundarias 5-10 en cada lado del nervio central, ápice acuminado a abruptamente acuminado. Inflorescencias en racimos o corimbos. Las flores se abren cuando las hojas emergen. Pedicelo 2-5 [-9?] Cm. Sépalos ovados, 2-4.5 × 1.5-3 mm, ápice acuminado. Pétalo blanco a amarillo, garra 3.5-5 mm, hoja 1.5 a 2.2 cm. Estambres 16-22 [-30]; filamentos de 3-6 cm; anteras de 2-3 mm. Fruto ovoide a obovoide, 1.8 a 2.6 [-3,5] cm; pericarpio 5-10 mm de espesor. Semillas 25-30 por fruto, de color marrón oscuro, 1.2 a 1.8 cm, tubérculos. Fl. Mar-mayo, fr. Julio-agosto (a octubre). Tiene un número de cromosomas de 2 n = 26.[3]
Se encuentra en los bordes de caminos, campos, a una altitud por debajo de los 200 metros en Guangdong, Hainan, Taiwán, Bhután, Camboya, India, Indonesia, Myanmar, Nepal, Filipinas, Sri Lanka, Tailandia, Vietnam, e islas del Pacífico.
Las flores se observan que son fragantes. La especie se planta a menudo como planta ornamental en S China y otros países asiáticos del S y SE. Su fruto seco se utilizan en China como planta medicinal.
La corteza seca se utiliza como droga cruda en los sistemas tradicionales de la medicina en la India, como Ayurveda, Siddha. etc. La decocción de la corteza se administra internamente para curar enfermedades como los cálculos renales, disuria, helmintiasis, inflamaciones y abscesos. Las acciones exposiciones decocción como carminativo, laxante, termogénico, diurético, expectorante y emoliente.[4] La hoja y la corteza del tronco han sido evaluadas por su actividad antioxidante y la inhibición de las enzimas clave de interés para la hiperglucemia.[5]
Crateva religiosa fue descrita por Georg Forster y publicado en Dissertatio...De Plantis Esculentis Insularum Oceani Australis 45–46. 1786.[6]
El purataruru de Tahití (Crateva religiosa) es un pequeño árbol silvestre o cultivado que se encuentra en la India, el Sudeste Asiático y varias islas del Pacífico. A menudo se encuentran a lo largo de los arroyos, también en formaciones profundas secas en el Sub-Himalaya.
Inflorescencia Ilustración Detalle de la flor Vista del árbol
Crateva religiosa, communément appelé poire à l'ail sacrée — ses fleurs ont une odeur d'ail — ou barma sacré, est une espèce d'arbre à fleurs des régions tropicales et subtropicales, à croissance lente, à feuilles caduques, avec une couronne très ramifiée de feuillage brillant et une écorce marquée de taches blanches. Certains spécimens peuvent atteindre 30 m de haut. Il se développe mieux dans un sol riche et légèrement acide. C'est un membre de la famille des câpres. Il est parfois appelé l'arbre araignée parce que ses fleurs portent de longues étamines évoquant les pattes d'une araignée. Il est natif du Japon, de l'Australie, d'une grande partie de l'Asie du Sud-Est et de plusieurs îles du Pacifique Sud. Il est couramment cultivé près des temples et des tombes en Inde, où il est considéré comme un arbre sacré. Il est aussi cultivé comme arbre ornemental, ses fleurs étant très appréciées[2].
Le fruit de l'arbre, toxique, peut être consommé rôti. Les feuilles et jeunes pousses sont consommées comme légume. Elles constituent un substitut d'épinard[2].
Le jus de l'écorce ou de la racine de la tige amère est utilisé en décoction comme laxatif contre les coliques et comme fébrifuge. L'écorce est aussi utilisée pour stimuler l'appétit. L'écorce et les feuilles sont pilées et appliquées en cataplasme contre les rhumatismes. Les feuilles sont également chauffées et appliquées pour traiter les maux d'oreilles. Quant aux fleurs, elles sont considérées comme astringentes et cholagogues et, marinées, comme stomachiques. Le fruit séché est utilisé en médecine[2].
Hors de la médecine traditionnelle, la pulpe du fruit, mélangée avec du mortier, a été utilisée pour fabriquer du ciment et comme mordant en teinture. Le bois, blanc-jaunâtre, devenant brun en vieillissant, est utilisé dans la fabrication d'objets[2].
Crateva religiosa, communément appelé poire à l'ail sacrée — ses fleurs ont une odeur d'ail — ou barma sacré, est une espèce d'arbre à fleurs des régions tropicales et subtropicales, à croissance lente, à feuilles caduques, avec une couronne très ramifiée de feuillage brillant et une écorce marquée de taches blanches. Certains spécimens peuvent atteindre 30 m de haut. Il se développe mieux dans un sol riche et légèrement acide. C'est un membre de la famille des câpres. Il est parfois appelé l'arbre araignée parce que ses fleurs portent de longues étamines évoquant les pattes d'une araignée. Il est natif du Japon, de l'Australie, d'une grande partie de l'Asie du Sud-Est et de plusieurs îles du Pacifique Sud. Il est couramment cultivé près des temples et des tombes en Inde, où il est considéré comme un arbre sacré. Il est aussi cultivé comme arbre ornemental, ses fleurs étant très appréciées.
Fleur de Crateva religiosaLe fruit de l'arbre, toxique, peut être consommé rôti. Les feuilles et jeunes pousses sont consommées comme légume. Elles constituent un substitut d'épinard.
Le jus de l'écorce ou de la racine de la tige amère est utilisé en décoction comme laxatif contre les coliques et comme fébrifuge. L'écorce est aussi utilisée pour stimuler l'appétit. L'écorce et les feuilles sont pilées et appliquées en cataplasme contre les rhumatismes. Les feuilles sont également chauffées et appliquées pour traiter les maux d'oreilles. Quant aux fleurs, elles sont considérées comme astringentes et cholagogues et, marinées, comme stomachiques. Le fruit séché est utilisé en médecine.
Hors de la médecine traditionnelle, la pulpe du fruit, mélangée avec du mortier, a été utilisée pour fabriquer du ciment et comme mordant en teinture. Le bois, blanc-jaunâtre, devenant brun en vieillissant, est utilisé dans la fabrication d'objets.
Crateva religiosa là một loài thực vật có hoa trong họ Capparaceae. Loài này được G.Forst. mô tả khoa học đầu tiên năm 1786.[1]
Crateva religiosa là một loài thực vật có hoa trong họ Capparaceae. Loài này được G.Forst. mô tả khoa học đầu tiên năm 1786.
ギョボク(魚木、Crateva religiosa)はフウチョウソウ科の落葉小高木。東南アジア、インド、アフリカなどの熱帯に分布する。日本では鹿児島県本土以南・南西諸島に自生する。
葉は3出複葉。花は枝先に総状花序をなし、雄蕊・雌蕊が長く目立つ。果実は卵形の液果。
材はやわらかくて軽く、細工物に使われる。「魚木」の名は釣りの擬餌にしたことによる。またアフリカなどでは果実を食用にする。ツマベニチョウの食草。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています(プロジェクト:植物/Portal:植物)。