El ambay (Cecropia adenopus) ye un árbol perteneciente a la familia botánica de les Cecropiacees que crez nes selves marxinales de los ríos de Brasil, rexón amazónica de Bolivia, Paraguái y el nordés d'Arxentina. Puede midir hasta 15 m d'altor y el so tueru tien un diámetru d'ente 2 y 3 dm; con copa alta y aparasolada. Floria y fructifica tol añu.
Ye una especie carauterística de los montes secundarios de la Rexón Oriental Paraguáia; y tamién se topa nos montes húmedos de bon drenaxe del Chaco húmedu. Establezse rápido n'escamplaes por nubes, cayíes d'árboles grandes o pol humanu. Ta en carbes y veres de selves, regueros y ríos. Les sos ramines bueques tán habitaes por formigues braves (Azteca); y los sos frutos buscar páxaros, esperteyos y otros animales qu'esvalixen les granes.
Tien flores dioicas de color azul violáceo, axuntaes n'inflorescencies espiciformes axilares solitaries; les masculines más pequeñes, sésiles, con dos estames y anteres grandes; les femenines de periantu llixeramente membranosu, ovariu inclusive.
== Usos utiliza la madera pa magaya y papel, o como sustitutu de la madera de balsa (Ochroma pyramidale). Tamién n'amiestu pa fabricar bloques de cementu.
Les sos fueyes y corteza tienen virtúes melecinales (expectorantes y antiasmátiques); la parte más activa farmacológicamente son los biltos o "cogollos". Les sos fueyes tamién pueden sirvir de lija casera.
Les Cecropias que fueron utilizaes con fines curatibles polos aboríxenes dende Mexico hasta la rexón nordeste Arxentina, continuan siendo un remediu d'usu habitual na medicina popular, tantu de la rexón guaranítica como de la rioplatense, especialmente nes afecciones catarrales de les víes respiratories.
Nes sos fueyes atópense ambaína, ambainina, cecropina y cecropinina. Ye expectorante, antiespasmódico, antiasmáticu, diuréticu, cardiotónico y como lija casera; xuntu cola corteza úsense como béquico.
Cecropia adenopus describióse por Mart. ex Miq. y espublizóse en Flora Brasiliensis 4(1): 147, t. 50. 1853.[1]
Cecropia: nome xenéricu que ye una referencia al llexendariu rei Cécrope II, fíu d'Erecteo y antiguu rei d'Ática.
adenopus: epítetu llatín que significa "con base glandular".[2]
El ambay (Cecropia adenopus) ye un árbol perteneciente a la familia botánica de les Cecropiacees que crez nes selves marxinales de los ríos de Brasil, rexón amazónica de Bolivia, Paraguái y el nordés d'Arxentina. Puede midir hasta 15 m d'altor y el so tueru tien un diámetru d'ente 2 y 3 dm; con copa alta y aparasolada. Floria y fructifica tol añu.
Amba'y (karaiñe'ẽ: Palo de lija, lasioñe'ẽ: Cecropia adenopus) peteĩ yvyra Ñembyamérikaetéva.
Hogue, hu'ã potykue ha hapo oreko mba'épa ojapo oipe'a hu'u, pyti'a jejopy, omombarete ñane ñe'ã.
Cecropia pachystachya, commonly known as Ambay pumpwood,[1] is a species of tree in the family Urticaceae. It is native to Argentina, Paraguay and Brazil where it grows near the edges of moist forests.[2]
Cecropia pachystachya is a small evergreen tree growing to a height of about 6 m (20 ft),[2] and a trunk diameter of 15 to 25 cm (6 to 10 in). The tree has an open structure, with a small number of branches forking at an obtuse angle, and often forms a parasol-like shape. The twigs are hollow and are filled with mucilage, and both twigs and branches exude a mucilaginous sap when damaged.[3] The large leaves are almost circular, and are deeply divided into nine to ten lobes which are separated by gaps of two or three centimetres. The upper surfaces of the leaves are rough and the lower surfaces are felted with pale-coloured hairs.[4] It is a dioecious species, male and female flowers occurring on separate trees.[3] The tree has a mutualistic relationship with ants from the genus Azteca which protect the tree from herbivory. To facilitate this, it provides nourishment for the ants in the form of Müllerian bodies, glandular areas on the leaf stalks that produce oily secretions, nectar from the female flowers and pearl bodies on the surfaces of the leaves.[5]
This tree mostly found in Brazil, Paraguay and Argentina at altitudes of up to about 1,000 m (3,300 ft). It grows near the margins of humid primary forests and in clearings and secondary growth forests. It is a pioneering, fast-growing but short-lived species that sprouts readily in recently cleared areas of forest.[2]
Cecropia pachystachya is used locally for its timber, which is lightweight and suitable for making toys, boxes, pencils and plywood. Fibres from the bark are used for making sails and the mucilage can be used to make glue.[2]
The tree has many uses in traditional medicine and contains a number of bioactive compounds. The leaves have anti-inflammatory properties and have shown antibacterial activity in the laboratory against various bacteria. The leaves and other parts of the tree are used to treat respiratory complaints, oedema, kidney disorders, diabetes, Parkinson's disease and high blood pressure, as well as a number of other conditions.[2]
Cecropia pachystachya, commonly known as Ambay pumpwood, is a species of tree in the family Urticaceae. It is native to Argentina, Paraguay and Brazil where it grows near the edges of moist forests.
El ambay (Cecropia adenopus) es un árbol perteneciente a la familia botánica de las Cecropiáceas. Crece en las selvas marginales de los ríos del Brasil, la región amazónica de Bolivia, Paraguay, y en el noreste de la Argentina. Puede medir hasta 15 metros de altura y su tronco tiene un diámetro de entre 20 y 30 centímetros. Posee una copa alta y aparasolada, florece y fructifica todo el año.
Es una especie característica de los bosques secundarios de la Región Oriental paraguaya. También se halla en los bosques húmedos de buen drenaje del Chaco húmedo. Se establece rápidamente en claros por tormentas, caídas de árboles grandes o por el accionar humano. Está en matorrales y orillas de selvas, arroyos y ríos. Sus ramitas huecas están habitadas por hormigas bravas (Azteca) y sus frutos son buscados por pájaros, murciélagos y otros animales que dispersan las semillas.
Tiene flores dioicas de color azul violáceo, reunidas en inflorescencias espiciformes axilares solitarias: las masculinas más pequeñas, sésiles, con dos estambres y anteras grandes; las femeninas de perianto ligeramente membranoso, ovario incluso.
Se utiliza la madera para pulpa y papel, o como sustituto de la madera de balsa (Ochroma pyramidale). También en mezcla para fabricar bloques de cemento.
Sus hojas y corteza tienen virtudes medicinales (expectorantes y antiasmáticas). La parte más activa farmacológicamente son los brotes o "cogollos". Sus hojas también pueden servir de lija casera.
Las Cecropias, que fueron utilizadas con fines curativos por los aborígenes desde México hasta la región nordeste de la Argentina, continúan siendo un remedio de uso habitual en la medicina popular, tanto de la región guaranítica como de la rioplatense, especialmente en las afecciones catarrales de las vías respiratorias.
En sus hojas se encuentran ambaína, ambainina, cecropina y cecropinina. Es expectorante, antiespasmódico, antiasmático, diurético y cardiotónico. Las hojas, junto con la corteza, se usan como béquico.
Cecropia adenopus fue descrita por Mart. ex Miq. y publicado en Flora Brasiliensis 4(1): 147, t. 50. 1853.[1]
Cecropia: nombre genérico que es una referencia al legendario rey Cécrope II, hijo de Erecteo y antiguo rey de Ática.
adenopus: epíteto latino que significa "con base glandular".[2]
Nombre común : Ambaí, amba'y, amba, ambay, palo del ija, imbauba, embauva, umbauva, imbauva, ambaiba, pijanina
El ambay (Cecropia adenopus) es un árbol perteneciente a la familia botánica de las Cecropiáceas. Crece en las selvas marginales de los ríos del Brasil, la región amazónica de Bolivia, Paraguay, y en el noreste de la Argentina. Puede medir hasta 15 metros de altura y su tronco tiene un diámetro de entre 20 y 30 centímetros. Posee una copa alta y aparasolada, florece y fructifica todo el año.
Cecropia adenopus est un arbre dioïque d'Amérique du Sud de la famille des Cecropiaceae, ou des Urticaceae selon la classification phylogénéntique. C'est un arbre fruitier qui pousse aussi bien dans le Nord-Est du Brésil que dans la province de Misiones en Argentine.
Pour certains auteurs, cette espèce est synonyme à Cecropia pachystachya Trécul.
Cecropia pachystachya Trécul, 1847 è una pianta della famiglia delle Urticacee, originaria del Sud America.[1][2]
È una pianta a portamento arborescente, con fusto sottile, molto ramificato, che può raggiungere i 15 m di altezza.[3]
I rami hanno un midollo composto da capsule cave grossolanamente cilindriche.
Le foglie, sorrette da un picciolo lungo sino a 50 cm, si sviluppano a grappoli all'apice delle ramificazioni, con disposizione alternata; sono tondeggianti e profondamente lobate, con 9-11 (raramente 13) lobi; la pagina superiore è di colore verde brillante, quella inferiore verde-grigiastro.
È una specie dioica che presenta infiorescenze spiciformi: quelle maschili, sono giallo chiare, lunghe circa 12 cm, quelle femminili, verde chiaro, lunghe circa 7 cm.
Il frutto è sottile, ovoidale, lungo circa 3 mm e largo 1 mm, contenente un unico seme.
È una pianta mirmecofila che contrae rapporti di simbiosi mutualistica con la formica Azteca muelleri (Dolichoderinae).[4]
Le cavità cilindriche presenti nel midollo degli internodi del fusto fungono da domazia per le colonie di formiche: la regina fondatrice vi penetra perforando lo sclerenchima esterno, vi depone le uova e dà vita alla prima generazione di operaie.[3]
Oltre a fornire ospitalità la pianta offre anche nutrimento, sotto forma di corpuscoli glicolipidici (corpuscoli del Muller e pearl bodies), generati alla base delle foglie e attivamente raccolti dalle operaie.[5][6].
Le formiche, da parte loro, contribuiscono allo sviluppo della pianta proteggendola dalle piante rampicanti e dagli insetti fitofagi.[6][7] In particolare risultano essere un efficace mezzo di difesa della pianta contro i coleotteri folivori della specie Coelomera ruficornis (Chrysomelidae), nei confronti dei quali hanno un comportamento estremamente aggressivo.[4]
La specie è diffusa in Sud America (Brasile, Argentina e Paraguay).[8]
È stata introdotta dall'uomo, e si è naturalizzata, nelle isole Cook (Nuova Zelanda).[3]
Cecropia pachystachya Trécul, 1847 è una pianta della famiglia delle Urticacee, originaria del Sud America.
Cecropia pachystachya là loài thực vật có hoa trong họ Tầm ma. Loài này được Trécul mô tả khoa học đầu tiên năm 1847.[1]
Cecropia pachystachya là loài thực vật có hoa trong họ Tầm ma. Loài này được Trécul mô tả khoa học đầu tiên năm 1847.