nomes no trilho de navegação
Echium candicans és una espècie d'arbust de la família de les boraginàcies, nativa de l'arxipèlag de Madeira, creixent a les zones de clima temperat i humit de l'illa, entre els 800-1400 m sobre el nivell del mar, i en alguns casos poden estar a més altitud. És un gran arbust herbaci perenne, el qual creix fins als 1,5–2,5 m.[3] Les seves flors són d'un color blau safir molt espectacular, que la fan una de les espècies d'èquium més maques. Les seves fulles són piloses i grisenques, amb una venació profunda que li permet la recol·lecció d'aigua per degoteig a l'àpex, característica comuna a altres espècies integrants de la laurisilva. Com en tots els èquiums, les flors creixen al voltant d'un con allargat i central que pot arribar a fer gairebé 2 m d'alçada.
Echium candicans és una espècie d'arbust de la família de les boraginàcies, nativa de l'arxipèlag de Madeira, creixent a les zones de clima temperat i humit de l'illa, entre els 800-1400 m sobre el nivell del mar, i en alguns casos poden estar a més altitud. És un gran arbust herbaci perenne, el qual creix fins als 1,5–2,5 m. Les seves flors són d'un color blau safir molt espectacular, que la fan una de les espècies d'èquium més maques. Les seves fulles són piloses i grisenques, amb una venació profunda que li permet la recol·lecció d'aigua per degoteig a l'àpex, característica comuna a altres espècies integrants de la laurisilva. Com en tots els èquiums, les flors creixen al voltant d'un con allargat i central que pot arribar a fer gairebé 2 m d'alçada.
Der Madeira-Natternkopf (Echium candicans), auch Stolz von Madeira genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Natternköpfe (Echium) in der Familie der Raublattgewächse (Boraginaceae). Sie kommt indigen nur auf Madeira vor.[1][2]
Echium candicans kann von den beiden anderen strauchförmigen, auf Madeira endemischen Natternkopf-Arten, E. nervosum und E. porto-sanctensis, unterschieden werden an den längeren und dichteren Blütenständen, der langen, abstehenden (nicht anliegenden) Behaarung und den am Ende zugespitzten Blättern.[3]
Der Madeira-Natternkopf wächst als 1 bis 2 Meter hoher Strauch, meist mit Kandelaber-artiger Wuchsform. Die Blütenstände sitzen nicht am Endtrieb, sondern endständig an Seitentrieben. Die Borke ist weißlich und löst sich papierartig von den Trieben. Die kurz gestielten Laubblätter sind lanzettlich bis eiförmig-lanzettlich und am Ende lang zugespitzt, sie erreichen eine maximale Länge von etwa 25 Zentimeter und eine Breite von 2 bis 4 Zentimeter. Die unteren Blätter sind mehr als fünfmal so lang wie die oberen. Die adaxiale (dem Spross zugewandte) Seite der Blattspreite ist dunkel grün, die abachsiale etwas heller grün gefärbt mit prominent vortretenden Blattadern, alle Teile sind abstehend dicht und weich, relativ lang, samtartig behaart.[3][4]
Viele Blüten und Tragblätter befinden sich in einem dichten, schmal langgestreckten Blütenstand.[5], dieser erreicht 10 bis 25, maximal 47 Zentimeter Länge. Die zwittrigen, sitzenden Blüten sind fünfzählig mit doppelter Blütenhülle und im Gegensatz zu den Blüten der meisten anderen Gattungen der Boraginaceae schwach zygomorph. Sie sind blau oder violett gefärbt. Der Kelch ist 4 bis 5 Millimeter lang, grün gefärbt ohne dunklere Aderung und behaart, mit lanzettlichen, zugespitzten Kelchzipfeln. Die Blütenkrone ist blau bis violett, oft mit einem weißen Streifen auf jedem Zipfel, die Blütenröhre ist 9 bis 11 Millimeter lang, die Zipfel am Ende gerundet oder abgestutzt. Die Staubfäden sind rosa gefärbt, die Antheren weißlich.[3][4]
Die Art kommt autochthon ausschließlich auf Madeira vor und fehlt den anderen Inseln der Inselgruppe. Sie wächst hier relativ häufig in einer Höhe von etwa 800 bis 1200 Metern im zentralen Teil der Insel, am oberen Ende der Höhenverbreitung des Lorbeerwalds und in offener, heideartiger Vegetation.[3][6]
Heute ist der Madeira-Natternkopf in anderen Regionen mit ähnlichem Klima weltweit aus der Kultur verwildert und wird teilweise als „invasiver“ Neophyt betrachtet[7], zum Beispiel in Kalifornien[8].
Die Erstveröffentlichung von Echium candicans erfolgte 1782 durch Carl von Linné dem Jüngeren. Ein Homonym ist Echium candicans Lam., veröffentlicht 1792.[1] Synonyme für Echium candicans L. f. sind: Argyrexias candicans Raf., Echium brachyanthum Hornem., Echium cynoglossoides Desf., Echium densiflorum DC., Echium macrophyllum Lehm., Echium maderense Steud., Echium marianum Boiss., Echium pallidum Salisb., Echium pavonianum Boiss., Echium truncatum auct.[9]
Innerhalb der Gattung gehört die Art in die Sektion Virescentia[4], die strauchförmig wachsende Arten Makaronesiens umfasst.
Nach phylogenomischen Daten (Untersuchung der Verwandtschaft anhand des Vergleichs homologer DNA-Sequenzen)[10][11] ist die Art nahe verwandt mit den anderen strauchartigen Echium-Arten der makaronesischen Inseln, die gemeinsam eine Klade bilden. Über das Schwestergruppenverhältnis gibt es widersprüchliche Angaben, insbesondere ist unklar, ob die Art mit dem ebenfalls auf Madeira wachsenden Echium nervosum näher verwandt ist als mit einigen der kanarischen Arten.
Der Madeira-Natternkopf wird in Gebieten mit mediterranen Klima als Zierpflanze in Parks und Gärten verwendet.[2][5]
Der Madeira-Natternkopf (Echium candicans), auch Stolz von Madeira genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Natternköpfe (Echium) in der Familie der Raublattgewächse (Boraginaceae). Sie kommt indigen nur auf Madeira vor.
Echium candicans, the 'Pride of Madeira', is a species of flowering plant in the family Boraginaceae, native to the island of Madeira. It is a large herbaceous perennial subshrub, growing to 1.5–2.5 m (4 ft 11 in – 8 ft 2 in).[3]
In the first year after germination, the plant produces a broad rosette of leaves. In the second and subsequent years, more or less woody flowering stalks are produced clothed in rough leaves. The flower head is large and covered with white or blue flowers having red stamens. The flower head is much visited by bees and butterflies for its nectar.[4]
The Latin specific epithet candicans means "shining white", referring to one colour form of this species.[5]
E. candicans is cultivated in the horticulture trade and widely available throughout the world as an ornamental plant for traditional and drought-tolerant, water-conserving gardens. It is particularly suitable for coastal planting. With a temperature requirement of no less than 5–7 °C (41–45 °F), it needs some winter protection in frost-prone areas. It has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.[6][7]
In California, it is considered an invasive species. It is removed from native plant communities as part of habitat restoration efforts in coastal parks such as the Golden Gate National Recreation Area.[8]
In New Zealand, it is a common garden escapee onto roadside verges and shingle banks throughout the drier parts of both the North and the South Islands.
In the state of Victoria, Australia, it is considered to be a high weed risk and an alert has been posted by the Department of Primary Industries.[9]
Echium candicans, the 'Pride of Madeira', is a species of flowering plant in the family Boraginaceae, native to the island of Madeira. It is a large herbaceous perennial subshrub, growing to 1.5–2.5 m (4 ft 11 in – 8 ft 2 in).
El orgullo de Madeira (Echium candicans) es una especie de arbusto perteneciente a la familia de las boragináceas.
Es un arbusto de madera blanda, procedente de Madeira, tiene hojas vellosas, grisáceas y ensiformes, que se agrupan en grandes rosetas en las puntas de las ramas. En primavera y verano nacen las flores, de un azul entre zafiro y violáceo, en inflorescencias cilíndricas de 60 cm; las flores solo miden unos 12 mm de ancho, pero nacen juntas por cientos. De hábito extendido, crece hasta 1,8 m de altura, pero con una extensión mayor. Echium thyrsiflorum se parece bastante a E. candicans, pero sus espigas de flores de color lavanda pálido son más altas y rectas. Esta especie es menos llamativa y, al madurar, sus espigas se desordenan.
Aparece sólo en la isla de Madeira donde suelen surgir en las zonas de clima templado y húmedo en la isla, entre los 800-1400 m sobre el nivel del mar (en algunos casos pueden estar en mayor altura) . Se considera poco frecuente en la naturaleza.
Con el tiempo esta especie ha sido utilizada por su gran valor ornamental y se cultiva en los jardines situados a mayor altura madeirense y los márgenes de las carreteras de montaña. Durante muchos años, se cultiva en otras partes del mundo donde es muy apreciada por sus inflorescencias. Es común en los jardines en países templados, y normal en los jardines de Nueva Zelanda, que parece que se ha naturalizado en la tierra pedregosa.
Echium candicans fue descrita por Carlos Linneo el Joven y publicado en Suppl. Pl. 131. 1782[1]
Echium: nombre genérico que deriva del griego echium, lo que significa víbora, por la forma triangular de las semillas que recuerdan vagamente a la cabeza de una víbora.
candicans: epíteto latino que significa "que llega a ser blanco".[2]
El orgullo de Madeira (Echium candicans) es una especie de arbusto perteneciente a la familia de las boragináceas.
Echium candicans est une espèce végétale de la famille des Boraginaceae. C'est une plante vivace. Elle appartient au genre des vipérines.
La vipérine de Madère est certainement la plus séduisante de toutes les plantes à fleurs endémiques de l'île. On la trouve comme plante ornementale dans de nombreux pays.
Nom commun : Vipérine de Madère
Plante vivace pouvant atteindre 1,5 m de hauteur, avec des épis floraux atteignant 30 centimètres de longueur[1].
Fleur nectarifère
Zones dégagées de moyenne et haute altitude à Madère.
Après floraison, à Madère.
Infructescence
La vipérine de Madère est cultivée comme plante ornementale.
Echium candicans est une espèce végétale de la famille des Boraginaceae. C'est une plante vivace. Elle appartient au genre des vipérines.
La vipérine de Madère est certainement la plus séduisante de toutes les plantes à fleurs endémiques de l'île. On la trouve comme plante ornementale dans de nombreux pays.
Nom commun : Vipérine de Madère
Echium candicans is een meerjarige plant uit de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae), die endemisch is voor het Portugese eiland Madeira.
De plant kan tot 2,5 meter hoog worden en is de grootste Echium-soort op Madeira. Hij komt vooral voor in het Laurisilva, het oorspronkelijke laurierbos op Madeira en de Canarische Eilanden.
Over de herkomst van de botanische naam Echium is discussie, zie daarvoor het artikel over Echium. Het soortelijk epitheton candicans komt uit het latijn en slaat op de witte beharing.
Echium candicans is een twee- of meerjarige plant. In het eerste jaar produceert de plant een breed bladrozet van tot 20 cm lange, lang ovale tot lancetvormige bladeren. Vanaf het tweede jaar ontwikkelen zich meerdere, tot 2,4 m hoge, deels verhoutte bloemstengels bezet met ruwe stengelbladeren. De hele plant is bezet met een donzige witte beharing.
De kegelvormige bloemtrossen worden tot 45 cm lang en dragen honderden rot 1 cm lange buisvormige, blauwe of zelden roze of witte bloemen tussen lange, smalle schutbladen. De meeldraden zijn roze gekleurd. De bloemen worden bestoven door bijen en vlinders.
De plant bloeit in de zomermaanden.
Echium candicans komt voor op open of licht beschaduwde plaatsen langs de kustlijn en in het Laurisilva (laurierbos) van het noorden van het eiland Madeira.
De plant is omwille van zijn decoratieve waarde ondertussen wereldwijd verspreid en wordt onder andere in Nieuw-Zeeland en Australië als een invasieve exoot beschouwd.
Bronnen, noten en/of referentiesEchium candicans is een meerjarige plant uit de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae), die endemisch is voor het Portugese eiland Madeira.
De plant kan tot 2,5 meter hoog worden en is de grootste Echium-soort op Madeira. Hij komt vooral voor in het Laurisilva, het oorspronkelijke laurierbos op Madeira en de Canarische Eilanden.
O Echium candicans (Sin. Echium fastuosum J.Jacq.[1]), conhecido como massaroco é uma planta do género Echium da família Boraginaceae, espécie endémica da ilha da Madeira.
Apresenta-se como um arbusto perene de até 2 metros de altura, ramificado e densamente híspido de caules branco-acinzentados. Folhas lanceoladas a ovado-lanceoladas acuminadas, até 23 centímetros de comprimento, sésseis ou subsésseis de cor verde acinzentadas.
As flores apresentam uma corola afunilada de até 1 centímetro de cor azul escura ou arroxeada, reunidas numa inflorescência paniculada, densa, alongada e geralmente de 15 a 35 centímetros.
Trata-se de uma espécie endémica da ilha da Madeira, que ocorre em comunidades de caulirrosulados mas maiores altitudes.
Apresenta floração entre Abril e Agosto.
Ao longos dos tempos esta espécie foi utilizada pelo seu grande valor ornamental, sendo cultivada em jardins situados a maiores altitudes e nas bermas de estradas.
O Echium candicans (Sin. Echium fastuosum J.Jacq.), conhecido como massaroco é uma planta do género Echium da família Boraginaceae, espécie endémica da ilha da Madeira.
Apresenta-se como um arbusto perene de até 2 metros de altura, ramificado e densamente híspido de caules branco-acinzentados. Folhas lanceoladas a ovado-lanceoladas acuminadas, até 23 centímetros de comprimento, sésseis ou subsésseis de cor verde acinzentadas.
As flores apresentam uma corola afunilada de até 1 centímetro de cor azul escura ou arroxeada, reunidas numa inflorescência paniculada, densa, alongada e geralmente de 15 a 35 centímetros.
Trata-se de uma espécie endémica da ilha da Madeira, que ocorre em comunidades de caulirrosulados mas maiores altitudes.
Apresenta floração entre Abril e Agosto.
Ao longos dos tempos esta espécie foi utilizada pelo seu grande valor ornamental, sendo cultivada em jardins situados a maiores altitudes e nas bermas de estradas.
Багаторічний чагарник висотою до 2 метрів, розгалужений. Стебла біло-сірі. Листки від ланцетних до яєчно-ланцетних, блискучі, довжиною до 23 сантиметрів, сидячі або субсидячі, сіро-зеленого забарвлення. Квіти мають віночки, що звужуються, до 1 см, темно-синього або пурпурного кольору. Квіти зібрані в щільні, подовжені суцвіття, від 15 до 35 сантиметрів. Період цвітіння: квітень — серпень.
Ендемік архіпелагу Мадейра (о-ви Мадейра, Порту-Санту)[1].
Населяє скелі та тераси, де накопичується ґрунт з центральної гірської зони[2].
Echium candicans широко розповсюджена по всьому світу як декоративна та садова рослина[2].
Основні загрози: збирання рослин, інфраструктурні роботи, такі як дороги або мережі зв'язку, рекреаційні та пов'язані з цим споруди, а також природні катастрофи, такі як зсуви, пожежі[2].
Вид перерахований у Додатку II Директиви про середовища проживання[2].
у середовищі проживання
листки
квіти
Echium candicans là loài thực vật có hoa trong họ Mồ hôi. Loài này được L.f. mô tả khoa học đầu tiên năm 1782.[1]
Echium candicans là loài thực vật có hoa trong họ Mồ hôi. Loài này được L.f. mô tả khoa học đầu tiên năm 1782.
Echium fastuosum J.Jacq.
Синя́к беле́ющий (лат. Echium candicans) — травянистое растение рода Синяк (Echium) семейства Бурачниковые (Boraginaceae).
Эндемик острова Мадейра, но распространился по всему миру из-за выращивания его в качестве декоративного садового растения. В Новой Зеландии ― обычный садовый сорняк на севере Южного острова (вероятно и в других местах).
Двухлетник, чаще многолетник до 1 м высотой. В первый год образует только розетку листьев. При выращивании на второй и последующий годы ― более-менее одревесневшие стебли с цветочными стрелками, окружёнными листьями.
Стебель шершавый, тонкий, ветвистый.
Листья белые, опушённые, ланцетовидные, с прожилками.
Цветочные головки большие и покрыты синими цветами с красными тычинками.
Цветы часто посещаются пчёлами, полученный мёд очень ценится за его аромат.
Национальный парк в Бельгии
Национальный парк в Бельгии
Синя́к беле́ющий (лат. Echium candicans) — травянистое растение рода Синяк (Echium) семейства Бурачниковые (Boraginaceae).
