Zobacz hasło
słonecznik w
Wikisłowniku Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej, obecnie rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza rejonem swojego rodzimego występowania[2]. Jest uprawiany w wielu rejonach świata, w Europie od XVI w. W Polsce występuje jako roślina uprawna i ozdobna.
Morfologia i biologia
- Łodyga
- Wzniesiona, prosta, sztywna, gruba, pojedyncza lub słabo rozgałęziająca się. Osiąga 2-3 m wysokości. Istnieje jednak wiele odmian ozdobnych o wysokości od 0,5 do 1 m.
- Kwiaty
- Zebrane w bardzo duże kwiatostany typu koszyczek, o średnicy do 30 cm. Koszyczki zwisające po przekwitnięciu. Brzeżne kwiaty języczkowe są duże i żółte, zaś środkowe kwiaty rurkowe – drobne i brunatne. U odmian ozdobnych występują także kwiaty w innych kolorach.
- Liście
-
Ulistnienie skrętoległe, wszystkie liście sercowate, duże, ogonkowe, szorstkie, o piłkowanych brzegach.
- Owoc
- Jadalna niełupka zawierająca dużo tłuszczu.
Biologia i ekologia
Roślina jednoroczna. Kwitnie od lipca do października, przedprątne kwiaty zapylane są przez błonkówki[3]. W ciągu dnia koszyczek słonecznika zwrócony jest zawsze w stronę słońca i stąd pochodzi nazwa rodzajowa. Owoce słonecznika zawierają do 38% oleju[4].
Zastosowanie
- Jest uprawiany jako warzywo o jadalnych nasionach.
-
Roślina oleista, jedna z ważniejszych. Z nasion otrzymuje się olej słonecznikowy używany jako tłuszcz jadalny, do produkcji margaryny, a także jako tłuszcz techniczny do wytwarzania pokostu, lakierów i mydła[4]. Jest bardzo bogatym źródłem kwasu linolowego[5].
- Wytłoki pozostałe po wyciskaniu oleju z nasion są dobrą paszą dla zwierząt[4].
- Istnieją odmiany pastewne, których pędy w postaci kiszonki są używane jako wartościowa pasza dla bydła[4].
- Nasiona słonecznika są bardzo bogatym źródłem mikro i makroelementów, witaminy E oraz aminokwasów. Skład aminokwasów na 100 g:[5]
- Coraz częściej uprawiany jest jako roślina ozdobna w licznych odmianach (jako roślina rabatowa i na kwiat cięty). Istnieją odmiany o tzw. kwiatach pełnych zawierające wyłącznie kwiaty języczkowe, a także odmiany o kwiatach dwubarwnych.
- Do celów leczniczych nasiona były polecane przy zwalczaniu przeziębienia i kaszlu. Nalewka zrobiona z nasion słonecznika używana była w Turcji i Iranie przy stanach gorączkowych[6].
- Rdzeń łodyg był w Chinach używany do wyrobu papieru[4].
Wartość energetyczna 2396
kJ (572
kcal)
Białka 24,4 g szczegółowe informacje
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 53% 53% 53% 53%
M 44% 44% 44% 44%
Węglowodany 24,6 g szczegółowe informacje Przyswajalne 18,6 g
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 14% 14% 14% 14%
M 14% 14% 14% 14%
Dwucukry Sacharoza 1,7 g
Laktoza 0,0 g
Skrobia 16,3 g
Błonnik 6,0 g
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 24% 24% 29% 29%
M 16% 16% 20% 20%
Tłuszcze 43,7 g szczegółowe informacje
Kwasy tł. nasycone 4,42 g
Kwasy tł. nienasycone Jednonienasycone 8,35 g
Wielonienasycone 28,82 g
omega-3 0,04 g
α-Linolenowy (ALA) 0,04 g
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 3,6% 3,6% 3,6% 3,6%
M 2,5% 2,5% 2,5% 2,5%
omega-6 24,78 g
Linolowy (LA) 24,78 g
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 207% 207% 225% 225%
M 146% 146% 177% 177%
Woda 3,5 g szczegółowe informacje
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,1% 0,1% 0,1% 0,1%
M 0,1% 0,1% 0,1% 0,1%
Witaminy Witamina C 0,0 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
M 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
Tiamina (B1) 1,318 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 120% 120% 120% 120%
M 110% 110% 110% 110%
Ryboflawina (B2) 0,263 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 24% 24% 24% 24%
M 20% 20% 20% 20%
Niacyna (B3) 6,97 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 50% 50% 50% 50%
M 44% 44% 44% 44%
Witamina B6 0,60 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 46% 46% 40% 40%
M 46% 46% 35% 35%
Foliany 0,06 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 15% 15% 15% 15%
M 15% 15% 15% 15%
Kobalamina (B12) 0,00 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
M 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
Witamina A 0,005 mg
RAE RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,7% 0,7% 0,7% 0,7%
M 0,6% 0,6% 0,6% 0,6%
Witamina D 0,00 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
M 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
Witamina E 21,81 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 145% 145% 145% 145%
M 145% 145% 145% 145%
Makroelementy Fosfor 784 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 112% 112% 112% 112%
M 112% 112% 112% 112%
Wapń 131 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 13% 13% 11% 11%
M 13% 13% 13% 11%
Magnez 359 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 116% 112% 112% 112%
M 90% 85% 85% 85%
Potas 793 mg
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 17% 17% 17% 17%
M 17% 17% 17% 17%
Sód 3 mg
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,2% 0,2% 0,2% 0,3%
M 0,2% 0,2% 0,2% 0,3%
Mikroelementy Żelazo 4,2 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 23% 23% 53% 53%
M 53% 53% 53% 53%
Miedź 1,87 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 208% 208% 208% 208%
M 208% 208% 208% 208%
Cynk 2,69 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 34% 34% 34% 34%
M 24% 24% 24% 24%
Mangan 2,61 mg
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 145% 145% 145% 145%
M 113% 113% 113% 113% Dane liczbowe na podstawie:
[5]Wartości
RDA i AI wyznaczone na podstawie danych
Institute of Health[7] Uprawa
Roślina łatwa w uprawie. Uprawia się z nasion wysiewanych wczesną wiosną wprost do gruntu. Wytrzymuje wiosenne przymrozki (strefy mrozoodporności 4-10)[8]. W czasie owocowania może wymagać podparcia, gdyż duże i ciężkie koszyczki mogą wywrócić roślinę wraz z korzeniami (zwłaszcza po opadach deszczu). Wymaga stanowiska w pełnym słońcu i bardzo obfitego nawożenia.
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
-
↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-06-15].
-
↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
-
↑ a b c d e Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
-
↑ a b c Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. wydanie II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 680. ISBN 978-83-200-5311-1.
-
↑ Roger Philips & NickyR.P.& N. Foy Roger Philips & NickyR.P.& N., Herbs, 1990, ISBN 0-330-32600-7 .
-
↑ Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.)
-
↑ Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.