nomes no trilho de navegação
Raniceps raninus és una espècie de peix pertanyent a la família dels gàdids i l'única del gènere Raniceps.[6]
Té lloc entre el maig i el setembre, a prop de la costa i a 50-70 m de fondària.[7][10][11]
Menja estrelles de mar, crustacis, cucs, mol·luscs i peixets.[12]
És depredat a Noruega per la foca de Groenlàndia (Phoca groenlandica).[13]
És un peix d'aigua marina i salabrosa, demersal, oceanòdrom[14] i de clima temperat (68°N-44°N, 11°W-13°E), el qual viu entre 0-100 m de fondària (normalment, entre 10 i 20) a les aigües costaneres o en fons rocallosos amb algues marines.[7][15]
Es troba a l'Atlàntic nord-oriental: des de Trondheim -Noruega- fins a la mar Cantàbrica[16] i les illes Britàniques.[17][18][7][19][20][21][22][23][24][25][26][27]
És inofensiu per als humans i de costums solitaris.[7]
Raniceps raninus és una espècie de peix pertanyent a la família dels gàdids i l'única del gènere Raniceps.
Der Froschdorsch (Raniceps raninus) ist eine Knochenfischart aus der Ordnung der Dorschartigen (Gadiformes). Er lebt in der Nordsee, im Kattegat und im Skagerrak, rund um die Britischen Inseln, im Ärmelkanal, an der französischen Atlantikküste und an der Küste des südlichen und mittleren Norwegen bis hinauf nach Trondheim. Im Unterschied zu den meisten anderen dorschartigen Fischen ist seine wirtschaftliche Bedeutung gering.
Der Froschdorsch erreicht eine Länge von maximal 27,5 cm, bleibt meist jedoch bei 20 cm. Der langgestreckte Körper ist dunkelbraun oder bläulich-braun und sehr schleimig. Mit Ausnahme der Brustflossen sind die nach außen gerichteten Teile der Flossen und die Lippen hell. Der Kopf ist froschartig, deutlich abgeflacht und breit. Er nimmt ein Viertel der Körperlänge ein. Der mit einer kleinen Bartel versehene Unterkiefer ist kürzer als der Oberkiefer.
Die erste Rückenflosse besteht nur aus drei kurzen Flossenstrahlen, die zweite ist lang, ebenso die Afterflosse. Rücken- und Afterflosse sind von der kleinen Schwanzflosse getrennt. Die weit vorn sitzenden Bauchflossen sind lang und fadenförmig. Eine Seitenlinie findet sich weder auf dem Kopf noch auf dem Rumpf.
Der Froschdorsch lebt küstennah auf veralgten, steinigen Böden vor allem in Tiefen von 10 bis 20 Metern aber auch bis in 100 Metern Tiefe. Er ist nicht häufig und lebt relativ standorttreu, versteckt als Einzelgänger. Froschdorsche ernähren sich von Würmern, Weichtieren, kleinen Seesternen und kleinen Fischen, wie Grundeln. Die Fortpflanzungszeit reicht von Mai bis September. Die Fische laichen in Tiefen von 50 bis 70 Metern. Jungfische sehen wie Kaulquappen aus.
Die Familie wird in älteren Systematiken als Unterfamilie der Dorsche (Gadidae) geführt, in neueren dagegen, gemäß ihrer phylogenetischen Stellung als Schwestergruppe der Einhorndorsche (Bregmacerotidae), Aaldorsche (Muraenolepididae) und Dorsche (Gadidae)[1] als eigenständige Familie[2].
Der Froschdorsch (Raniceps raninus) ist eine Knochenfischart aus der Ordnung der Dorschartigen (Gadiformes). Er lebt in der Nordsee, im Kattegat und im Skagerrak, rund um die Britischen Inseln, im Ärmelkanal, an der französischen Atlantikküste und an der Küste des südlichen und mittleren Norwegen bis hinauf nach Trondheim. Im Unterschied zu den meisten anderen dorschartigen Fischen ist seine wirtschaftliche Bedeutung gering.
Бакабаш — (лат. Raniceps raninus) налим сымалдуу балыктардын бир түрү.
Raniceps raninus, the tadpole fish, is a species of Gadidae fish native to the northeast Atlantic Ocean around the coasts of France, Ireland, and the United Kingdom and the North Sea. This species grows to a total length of 27.5 cm (10.8 in). It is of no importance to the commercial fishery industry, though it can be found in the aquarium trade and is displayed in public aquaria.
Raniceps raninus, the tadpole fish, is a species of Gadidae fish native to the northeast Atlantic Ocean around the coasts of France, Ireland, and the United Kingdom and the North Sea. This species grows to a total length of 27.5 cm (10.8 in). It is of no importance to the commercial fishery industry, though it can be found in the aquarium trade and is displayed in public aquaria.
El pez renacuajo (FAO) (Raniceps raninus) es una especie de pez gadiforme de la familia Gadidae.[1] Es propia del océano Atlántico.
De cabeza notablemente deprimida. La mandíbula inferior es más corta que la superior, al igual que todos los gádidos posee un pequeño barbillón en la mandíbula. Posee dos aletas dorsales, la primera poco desarrollada, con solo tres radios cortos; aleta anal presente, larga, aproximadamente de la misma longitud a la distancia preanal; tanto la aleta dorsal como la anal están separadas de la aleta caudal; aleta pélvica algo alargada. No tiene línea lateral. El color es marrón oscuro uniforme; los labios y las áreas distales de todas las aletas son de color más pálido, excepto en las aletas pectorales. Puede alcanzar un tamaño de entre 25 a 30 cm. De carácter solitario y reservado. Especie ovípara, el desove se produce de mayo a septiembre. Se alimenta principalmente de estrellas de mar, crustáceos, gusanos, moluscos y peces pequeños.
Se encuentra desde Trondheim en la costa de Noruega hasta el golfo de Vizcaya; también alrededor de las islas británicas.
Habita en aguas costeras a poca profundidad, preferentemente sobre fondos rocosos entre los 10 y los 100 metros de profundidad, siendo más común encontrarlo entre los 10 y 20 m, también se le encuentra entre los 75-100, aunque es más raro.
No posee ningún interés pesquero. Son capturados ocasionalmente, en redes de arrastre o con palangre, tratándose de una captura accidental.
Datos: Q1094691
Multimedia:
Especies: Raniceps raninus
El pez renacuajo (FAO) (Raniceps raninus) es una especie de pez gadiforme de la familia Gadidae. Es propia del océano Atlántico.
Lotxa beltza (Raniceps raninus) Raniceps generoko animalia da. Arrainen barruko Gadidae familian sailkatzen da.
Ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoaren kostaldeetan bizi da.
Lotxa beltza (Raniceps raninus) Raniceps generoko animalia da. Arrainen barruko Gadidae familian sailkatzen da.
La grenouille de mer ou trident[1], Raniceps raninus, est une espèce de poissons marins appartenant à la famille des Gadidae. C'est la seule espèce du genre Raniceps.
Le nom vernaculaire grenouille de mer est aussi attribué à la baudroie commune.
La grenouille de mer atteint 20 cm de long. De couleur brun noirâtre, sa tête est large et aplatie[2].
Elle vit de préférence sur les fonds rocheux et dans les champs d'algues.
La grenouille de mer ou trident, Raniceps raninus, est une espèce de poissons marins appartenant à la famille des Gadidae. C'est la seule espèce du genre Raniceps.
Le nom vernaculaire grenouille de mer est aussi attribué à la baudroie commune.
La grenouille de mer atteint 20 cm de long. De couleur brun noirâtre, sa tête est large et aplatie.
Elle vit de préférence sur les fonds rocheux et dans les champs d'algues.
Raniceps raninus (Linnaeus, 1758), conosciuto anche come pesce girino[1] o musdea atlantica[2] è un pesce osseo marino della famiglia Gadidae. È l'unica specie del genere Raniceps.
Questa specie è diffusa nell'Oceano Atlantico nordorientale lungo le coste europee tra la città norvegese di Trondheim a nord, il Golfo di Biscaglia a sud e le isole Britanniche a ovest[3] compreso il mar del Nord[4]. È assente dal mar Mediterraneo. R. raninus è un pesce costiero che talvolta si può trovare nell'orizzonte inferiore della zona intertidale e può raggiungere la profondità di 100 metri. Comunemente si incontra tra 5 e 20 metri di profondità, su fondi rocciosi poco illuminati e ricchi di nascondigli. Frequenta anche i relitti. I giovani popolano profondità minori degli adulti[1].
Come suggerito dal nome comune l'aspetto di questo pesce ricorda quello dei girini degli anfibi anuri. La testa è molto grande e larga, di aspetto rotondeggiante, costituisce un terzo della lunghezza totale dell'animale. La lunghezza e la larghezza della testa sono quasi uguali. La bocca è ampia e incisa profondamente rispetto agli altri Gadidae e il muso è sporgente. Gli occhi sono posizionati molto in avanti. Sul mento è presente un piccolo barbiglio. Le pinne dorsali sono due, la prima è piccolissima, con 3 brevi raggi, la seconda è lunga, di altezza costante. La pinna anale è simile alla seconda dorsale ma più corta. Le pinne ventrali sono piccole ma il secondo raggio è allungato fino all'origine della pinna anale[1][3][4].
Il colore è marrone scuro uniforme, talvolta con riflessi violacei o bluastri[3][4], con labbra chiare[3].
La misura media è intorno ai 20 centimetri[3].
Si tratta di un pesce molto timido, con abitudini notturne[1]. È un animale solitario[4], sedentario, che si sposta raramente e solo a breve distanza dalla tana[3]. L'odore di questo pesce è ripugnante[4].
Carnivoro. Si ciba di organismi bentonici[4] come echinodermi, molluschi, crostacei, vermi e pesciolini[3].
Avviene nei mesi estivi a profondità di 50-75 metri[4].
È predato dalla foca della Groenlandia[5].
Privo di importanza per la pesca e di solito considerato non commestibile a causa dell'odore disgustoso.
Può essere ospitato all'interno di grandi acquari pubblici[3].
Raniceps raninus (Linnaeus, 1758), conosciuto anche come pesce girino o musdea atlantica è un pesce osseo marino della famiglia Gadidae. È l'unica specie del genere Raniceps.
De vorskwab (Raniceps raninus) is een bodembewonende (bentische) vis uit de familie van de kabeljauwen Gadidae. De vis komt voor langs de kusten van Europa van de Golf van Biskaje, rond de Britse Eilanden, IJsland en Noorwegen.
De vis is gemiddeld 20 cm en kan een lengte van maximaal 27,5 cm bereiken. De vorskwab toont enige gelijkenis met een groot uitgevallen kikkervisje met zijn opvallende brede en bolle kop, zijn zwart glimmend lichaam en de grote zwarte ogen. Ook de mond, met grote dikke lippen, is erg karakteristiek voor deze vis, die geen snelle zwemmer is.
Hij voedt zich met kleine kreeftachtigen, bodemvisjes en weekdieren. Die spoort hij op met behulp van zijn gevoelige baarddraad. Het zijn solitair en nogal verborgen levende vissen die leven in kustwateren op rotsachtige zeebodems of zandige bodems die met zeewier zijn bedekt, op een voorkeursdiepte tussen de 10 en 20 m.[1]
De vorskwab kwam sporadisch voor langs de Nederlandse kusten totdat er in de jaren 1970 meldingen van tientallen jonge exemplaren uit de Grevelingen kwamen.[1] De soort staat als gevoelig op de Nederlandse Rode Lijst maar niet op de internationale Rode Lijst van de IUCN. Trends in het voorkomen van de vorskwab worden sinds 1994 door de stichting ANEMOON met behulp van waarnemingen door sportduikers in de Oosterschelde en het Grevelingenmeer bijgehouden.
Bronnen, noten en/of referentiesDe vorskwab (Raniceps raninus) is een bodembewonende (bentische) vis uit de familie van de kabeljauwen Gadidae. De vis komt voor langs de kusten van Europa van de Golf van Biskaje, rond de Britse Eilanden, IJsland en Noorwegen.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Żabogłów (Raniceps raninus) − gatunek morskiej ryby kostnoszkieletowej z rodziny dorszowatych, jedyny gatunek z rodzaju Raniceps.
Gatunek ten występuje w północno-wschodniej części Oceanu Atlantyckiego wzdłuż wybrzeży Europy, między norweskim miastem Trondheim na północy a Zatoką Biskajską na południu oraz Wyspami Brytyjskimi na zachodzie[3], włączając Morze Północne[4]. Ryba preferuje głębokość od 5 do 20 metrów, czasem schodzi do 100 metrów w głębię. Wybiera podłoże skaliste, bogate w kryjówki. Spotykana we wrakach leżących na dnie morza. Młodsze okazy preferują mniejsze głębokości[5].
Ryba posiada dużą i szeroką głowę, która stanowi jedną trzecią długości zwierzęcia. Budową ciała żabogłów przypomina kijankę. Oczy znajdują się z przodu głowy. Na podgardlu znajduje się mały wąsik. Zwierzę mierzy ok. 20 centymetrów[3].
Żabogłów jest rybą płochliwą, aktywną w nocy[5]. Żyje samotnie[4]. Prowadzi osiadły tryb życia, z rzadka oddalając się z kryjówki[3]. Odznacza się nieprzyjemnym zapachem[4]. Jest mięsożerny. Odżywia się organizmami bentosowymi[4]: szkarłupniami, mięczakami, skorupiakami, wieloszczetami i małymi rybami[3].
Rozmnaża się w okresie letnim na głębokości 50-75 metrów[4].
Znajduje się w diecie foki grenlandzkiej[6].
Bez znaczenia dla rybołówstwa. Uważana za niejadalną z powodu odrażającego zapachu[potrzebny przypis].
Żabogłów (Raniceps raninus) − gatunek morskiej ryby kostnoszkieletowej z rodziny dorszowatych, jedyny gatunek z rodzaju Raniceps.
Paddtorsk (Raniceps raninus) är en fisk i familjen torskfiskar.
Paddtorsken har två ryggfenor, en främre, som är förkrympt med högst tre taggstrålar, och en bakre som är mycket lång och når nästan ända till stjärtfenan. Även analfenan är lång. Färgen är brunsvart, Kroppen är slemmig, med en skäggtöm under hakan. Huvudet är mycket brett, "paddliknande". Munnen och gälhålan är vita[1]. Fisken blir från 20 till 25 centimeter lång, maxlängden är 27,5 centimeter[2]. Den kan väga upp till 0,4 kilogram[1].
Paddtorsken är mindre vanlig från Brittiska öarna, till norska kusten och söderöver längs östra atlantkusten ner mot södra Frankrike. Den går in i Skagerack, Kattegatt och Östersjön österut till Bornholm[1].
Den lever ensam på 10-20 meters djup, mera sällan upp till 75-100 meter. Den är bottenlevande och föredrar steniga bottnar i eller nära algbältet. Paddtorsken fångar bottendjur som sjöstjärnor, blötdjur, maskar, små kräftdjur, och mindre bottenfiskar som smörbultar.[2]
Den leker under vår till sensommar. Ynglen är pelagiska till en början, men övergår till bottenliv vid omkring 2 centimeters längd.
Den räknades förr till en egen familj, paddtorskar (Ranicipitidae), men har nu förts över till torskfiskar, (Gadidae).
Paddtorsk (Raniceps raninus) är en fisk i familjen torskfiskar.
本魚體延長，具有兩個背鰭和一個臀鰭；第一背鰭退化，僅有3枚軟條；第二背鰭則有60至66枚軟條；腹鰭存在，有6枚軟條，外側軟條較長，第二軟條更延長至肛門前緣。頭大而寬，頭長與頭寬約略等長。下頷有鬚，吻部則無。體色為單一暗褐色，閃著藍色光澤；唇部色淡。體長可達30公分。
通常棲息在水深10至15公尺深的淺水岸邊，在岩石的底部上有海草的地方。性喜獨居且具地域性。主要以底棲甲殼類、軟體動物、蠕蟲及小魚為食。每年7至9月是其產卵期。
產量不多，無漁業價值，可飼養於水族館供觀賞。
