Sardinops sagax (Jenyns 1842)

Die sardyn (Sardinops sagax) is 'n seevis wat rondom die hele Suid-Afrikaanse kus aangetref word en in groot skole voorkom. Hulle kom ook voor in die noordelike Stille Oseaan en staan ook bekend as die pelser in Afrikaans, of pilchard in Engels.

Voorkoms

Die vis is silwer van kleur met 'n ry swart kolletjies aan die kante en word 28 cm groot. Die vis kom in skole voor en is verantwoordelik vir die jaarlikse sardienstormloop aan die kus van KwaZulu-Natal.

Habitat

Daar is twee bevolkings van die sardyn aan die Suider-Afrikaanse kus. Die een groep kom by Namibië voor; vanaf Angola tot by Luderitz en die ander groep vanaf die Oranjerivier tot by Maputo. Die twee bevolkings sal nie meng nie omrede daar 'n konstante opwelling van koue water naby Luderitz plaasvind.

Die Suid-Afrikaanse bevolking skiet kuit gedurende die lente en somer op die Agulhasbank terwyl daar ook 'n kleiner kuitskietaksie plaasvind aan die kus van KwaZulu-Natal gedurende die winter en lente. Die eiers en larwes van die Agulhasbank dryf dan weswaarts. Die klein vissies versamel naby die kus van die Wes-Kaap gedurende die herfs en winter en migreer dan suid en ooswaarts waar die kuitskietaksie weer begin.

Die sardyn eet onder andere soöplankton en word op hulle beurt gejag deur snoek, tuna, geelstert, leervis, geelbek, kabeljou, verskeie haaie, dolfyne, robbe en pikkewyne.

Kommersiële waarde

Die sardyn is baie belangrik vir die Suid-Afrikaanse sowel as die Namibiese kommersiële visvangbedrywe. Gedurende die vroeë 1960's was daar 400,000 ton per jaar gevang deur die Suid-Afrikaanse bedryf maar dit het afgeneem na 70,000 ton per jaar in 1967. Die Namibiese tonnemaat was 1,400,000 ton per jaar in 1968 en het geval tot 300,000 ton per jaar in 1971 en het konstant onder 100,000 ton per jaar gebly tussen 1978 en 1988.

Sardiens in 'n blikkie

Jaarlikse sardienstormloop

Die jaarlikse sardienstormloop word veroorsaak deur veranderinge in die temperatuur van die water aan die ooskus. Gedurende Mei en Junie word warm water aan die ooskus vervang met koue water van minder as 20 °C. Hierdie koeler water maak dit moontlik vir groot skole sardyne, ansjovis en rondeoogharing om nader aan die land en noordwaarts te beweeg. Hierdie groot skole word maklik deur haaie en dolfyne na vlakker baaie gedryf waar hulle gevang word deur mense, seediere en seevoëls.

Sien ook

• Alfabetiese lys van visse
• Lys van Suider-Afrikaanse visse volgens wetenskaplike name
• Lys van varswater visfamilies
• Lys van visfamilies

Eksterne skakel

• http://fishbase.org/summary/Sardinops-sagax.html

Bronne

• First Field Guide to Fishes of Southern Africa. Rudy van der Elst. 1999. ISBN 978-1-86872-288-4
• Sea Fishes of Southern Africa. Rudy van der Elst & Dennis King. 2006. ISBN 978-1-77007-345-6
• Coastal Fishes of Southern Africa. Phil & Elaine Heemstra. 2004. ISBN 1-920033-01-7

Sardinops - Siyənəklər (Clupeidae) fəsiləsinə daxil olan cins

Təsnifat

Cinsin tərkibinə 5 növ daxildir:

• Uzaqşərq sardinası (Sardinops melanostictus) (Temminck and Schlegel, 1846)
• Avstraliya sardinası (Sardinops neopilchardus) (Steindachner, 1879)
• Cənubi Afrika sardinası (Sardinops ocellatus) (Pappe, 1853)
• Peru sardinası (Sardinops sagax) (Jenyns, 1842)
• Kaliforniya sardinası (Sardinops caeruleus) (Girard, 1854)

Bəzi alimlər bu cinsə daxil olan Sardinops sagax növünü monotip növ kimi qeydə alırlar. Növə ümumilikdə 4-5 yarımnöv daxildir.

Mənbə

• Ayling, T. & G. Cox. Collins Guide to the Sea Fishes of New Zealand. William Collins Publishers Ltd., Auckland, New Zealand. 1982. ISBN 0-00-216987-8

Banc de Sardinops del Pacífic

Dibuix

Sardinops sagax

Sardinops sagax és una espècie de peix pertanyent a la família dels clupèids i l'única del gènere Sardinops.^[4]

Descripció

• Pot arribar a fer 39,5 cm de llargària màxima (normalment, en fa 20) i 486 g de pes.
• Cos cilíndric i allargat.
• Nombre de vèrtebres: 48-54.
• 13-21 radis tous a l'aleta dorsal i 12-23 a l'anal.^[5][6][7][8]

Reproducció

És ovípar, amb larves i ous pelàgics.^[9][10]

Alimentació

Els juvenils es nodreixen sobretot de zooplàncton (com ara, copèpodes) i els adults de fitoplàncton.^[11]

Depredadors

A Sud-àfrica és depredat per Pterogymnus laniarius, Helicolenus dactylopterus, Chelidonichthys capensis, Merluccius capensis, Merluccius paradoxus, Atractoscion aequidens, Arctocephalus pusillus pusillus, el tauró bronzat (Carcharhinus brachyurus), el tauró de puntes negres (Carcharhinus limbatus), el tauró fosc (Carcharhinus obscurus) i el peix martell (Sphyrna zygaena); a Austràlia per Arripis georgianus, Arripis trutta, Arripis truttaceus, Thyrsites atun, el tallahams (Pomatomus saltator) i ocells i mamífers marins (incloent-hi el pingüí petit -Eudyptula minor-); al Perú per Trachurus symmetricus murphyi, Merluccius gayi peruanus, Sarda chiliensis chiliensis, el bis (Scomber japonicus), Seriolella violacea, el dofí fosc (Lagenorhynchus obscurus) i l'ós marí sud-americà (Arctocephalus australis); al Japó per Champsodon snyderi, Alcichthys alcicornis, Gymnocanthus intermedius, Gadus macrocephalus, Theragra chalcogramma, Hexagrammos otakii, Physiculus japonicus, Galeus nipponensis i Triakis scyllium; a Mèxic per Tetrapturus audax i a Corea del Nord per Sphyraena pinguis. A més, també és depredat per Sarda australis, Arctocephalus pusillus pusillus, Raja alba, Raja clavata, Etmopterus compagnoi, l'agullat (Squalus acanthias), el rorqual d'aleta blanca (Balaenoptera acutorostrata), el rorqual de Bryde (Balaenoptera edeni) i la marsopa de Dall (Phocoenoides dalli).^{[12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25]}

Hàbitat

És un peix marí, pelagiconerític, oceanòdrom^[26] i de clima subtropical (9°C-21°C; 61°N-47°S, 145°W-180°E), que viu entre 0-200 m de fondària.^[5][27][28]

Distribució geogràfica

Es troba des del sud d'Àfrica fins al Pacífic oriental.^{[5][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49][50][51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][61][62][63][64][65][66][67][68]}

Longevitat

• Pot assolir els 25 anys d'edat.^[69][70]

Ús comercial

Es comercialitza fresc, congelat o en conserva per a ser menjat fregit o rostit a la graella. També és emprat per a elaborar farina de peix.^[71]

Observacions

És inofensiu per als humans.^[5]

Referències

Bibliografia

• Anònim, 2000. Base de dades de la col·lecció de peixos del J.L.B. Smith Institute of Ichthyology, Grahamstown, Sud-àfrica. J.L.B. Smith Institute of Ichthyology, Grahamstown, Sud-àfrica.
• Anònim, 2001. Base de dades de la col·lecció de peixos del National Museum of Natural History (Smithsonian Institution). Smithsonian Institution - Division of Fishes.
• Anònim, 2002. Base de dades de la col·lecció de peixos del American Museum of Natural History. American Museum of Natural History, Central Park West, NY 10024-5192, Estats Units.
• Baker, A.N., 1972. Reproduction, early life history, age growth relationships of the New Zealand pilchard, Sardinops neopilchardus (Steindachner). Fish. Res. Bull. Fish. Res. N. Z. Minist. Agricult. Fish. 5:1-64.
• Beverton, R.J.H., 1963. Maturation, growth and mortality of clupeid and engraulid stocks in relation to fishing. Cons. Perm. Int. Explor. Mer, Rapp. p.-v. Réun. 154:44-67.
• Coppola, S.R., W. Fischer, L. Garibaldi, N. Scialabba i K.E. Carpenter, 1994. SPECIESDAB: Global species database for fishery purposes. User's manual. FAO Computerized Information Series (Fisheries). Núm. 9. Roma, FAO. 103 p.
• Crespo, J., J. Gajate i R. Ponce, 2001. Clasificación científica e identificación de nombres vernáculos existentes en la base de datos de seguimiento informático de recursos naturales oceánicos. Instituto Español de Oceanografía (Madrid).
• Eschmeyer, William N., ed. 1998. Catalog of Fishes. Special Publication of the Center for Biodiversity Research and Information, núm. 1, vol. 1-3. California Academy of Sciences. San Francisco, Califòrnia, Estats Units. ISBN 0-940228-47-5.
• Eschmeyer, William N., Genera of Recent Fishes. California Academy of Sciences. 1990 San Francisco, Califòrnia, Estats Units iii + 697. ISBN 0-940228-23-8
• Kotlyar, A.N., Dictionary of names of marine fishes on the six languages. All Union Research Institute of Marine Fisheries and Oceanography, 1984, Moscou. 288 p.
• Museu Suec d'Història Natural. Base de dades de la col·lecció d'ictiologia. Secció d'Ictiologia, Departament de Zoologia de Vertebrats. Estocolm, Suècia, 1999
• Wheeler, A., Das grosse Buch der Fische. Eugen Ulmer GmbH & Co. 1977, Stuttgart. 356 p.
• Wu, H.L., K.-T. Shao i C.F. Lai (eds.), 1999. Latin-Chinese dictionary of fishes names. The Sueichan Press, Taiwan

Enllaços externs

• UNEP-WCMC Species Database (anglès).
• AQUATAB.
• ITIS (anglès).
• NCBI (anglès).
• Barcodes of Life (anglès).
• World Register of Marine Species (anglès).
• Encyclopedia of Life (anglès).
• GBIF (anglès).

Sardinops sagax melanosticus

Die Pazifische Sardine (Sardinops sagax) ist ein heringsartiger Schwarmfisch des tropischen und subtropischen Pazifiks. Die Rote Liste gefährdeter Arten stuft ihn als „nicht bedroht“ ein.^[1] Früher wurden die Unterarten als eigene Arten in die Gattung Sardinops eingeordnet, heute ist Sardinops sagax die einzige Art der damit monotypischen Gattung. In der kommerziellen Fischerei nimmt die Pazifische Sardine eine bedeutende Stellung ein.^[1]

Beschreibung

Die Pazifische Sardine hat einen spindelförmigen Körper und einen verhältnismäßig großen Kopf mit großen Augen. Für gewöhnlich erreicht sie eine Körpergröße von etwa 20 Zentimetern Standardlänge.^[1] Die Augen haben sogenannte Fettlider. Entlang der silbrigen Flanken befindet sich eine Reihe von kleinen, dunklen Flecken. Der Rücken zeigt eine blaugrünliche Färbung. Alle Flossen bestehen ausschließlich aus Weichstrahlen. Die Rückenflosse beinhaltet 13 bis 21 Strahlen, die Afterflosse 12 bis 23.^[1] Die Schwanzflosse ist gespalten.

Verbreitung, Lebensraum und Biologie

Das Verbreitungsgebiet der Pazifischen Sardine erstreckt sich von der Westküste des Amerikanischen Doppelkontinents über den Pazifik, den Malaiischen Archipel und den indopazifischen Raum weiter bis an die Küsten Afrikas, dort auch bis zur Atlantikküste.

Der Bestand teilt sich in fünf verschiedene Unterarten auf, Sardinops sagax sagax in den Gewässern um Chile, Sardinops sagax caeruleus in Kalifornien, Sardinops sagax melanosticus in Japan, Sardinops sagax neopilchardus in Australien und Sardinops sagax ocellatus um Afrika.^[1] Die Kalifornischen Populationen unternehmen im Frühsommer Wanderungen nach Norden und kehren im Herbst zurück.^[1]

Die Pazifische Sardine lebt in großen Schwärmen pelagisch in Küstennähe. Gelegentlich werden gemeinsame Schwärme mit der Japanischen Makrele gebildet.^[2] Larven und Eier sind ebenfalls pelagisch. Jungtiere ernähren sich von Zooplankton, ausgewachsene Exemplare hauptsächlich von Phytoplankton.

Quellen

Literatur

• Peter J.P. Whitehead: Clupeoid fishes of the world (Suborder Clupeoidei). An annotated and illustrated catalogue of the herrings, sardines, pilchards, sprats, shads, anchovies, and wolf-herrings. Part 1. Chirocentridae, Clupeidae and Pristigasteridae FAO Species Catalogue for Fishery Purposes. No. 7. FAO Rom 2005. (PDF)

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c d e f} Sardinops sagax auf Fishbase.org (englisch)
2. ↑ Bruce B. Colette, Cornelia E. Brauen (Hrsg.): Scombrids of the world. An annotated and illustrated catalogue of tunas, mackerels, bonitos and related species known to date. FAO Species Catalogue Vol.2., Rom 1983. (PDF)

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

• Sardinops sagax auf Fishbase.org (englisch)
• Sardinops sagax auf der Seite der FAO

Ivasi, sardina (Sardinops sagax) — seldsimonlar oilasiga mansub baliq. Tinch okean sardinasi koʻplab ovlanadi (qarang Sardinalar). ^[1]

Manbalar

Sardinops is a monotypic genus of sardines of the family Clupeidae. The only member of the genus is Sardinops sagax. It is found in the Indo-Pacific and East Pacific oceans. Its length is up to 40 cm (16 in). It has numerous common or vernacular names, some of which more appropriately refer to subspecies, including blue pilchard, Australian pilchard (S. s. neopilchardus), blue-bait, Californian pilchard (S. s. caeruleus), Peruvian Pacific sardine (S. s. sagax), South American pilchard, Chilean sardine (S. s. sagax), Japanese pilchard (S. s. melanostictus), Pacific sardine, and Southern African pilchard (S. s. ocellatus).

South Australian sardine fishery

South Australian sardine fishery - Total catch (1990-2012)

The South Australian sardine fishery targets Sardinops sagax and is the highest yielding single species fishery in Australia by volume. The fishery employs the technique of purse seining. Schools of sardines are encircled by a net up to 1 kilometre in length which is then drawn closed at the bottom. The catch is then pumped on board the fishing vessel where it is stored in refrigerated holds at below freezing temperatures. 94% of the catch is used as feed in Southern bluefin tuna ranching operations off Port Lincoln, South Australia. The remaining 6% of the catch serves human consumption, recreational fishing bait and premium pet food markets.^[2]

The industry commenced in South Australia in 1991 with an annual catch quota of 1,000 metric tons (980 long tons; 1,100 short tons). In 2003, the fishery's annual quota was set at 36,000 metric tons (35,000 long tons; 40,000 short tons).^[3] By 2014, the annual quota had increased to 38,000 metric tons (37,000 long tons; 42,000 short tons).^[4] The fishery's total landed catch peaked at 56,952 metric tons (56,053 long tons; 62,779 short tons) in the financial year 2004-05 stabilising at around 32,000 metric tons (31,000 long tons; 35,000 short tons) per year thereafter.

A key area of concern for industry compliance in 2004 was quota evasion. Quota evasion had previously occurred in several forms: unloading catch directly to tuna farms, failing to report prior to unloading catch and dumping excess catch at sea.^[3]

Gallery

• 

  A school of S. sagax in the Open Sea exhibit at Monterey Bay Aquarium

• Pacific sardines in the Sunshine Aquarium

• 

  Catch of Pacific sardines

• 

  Pacific sardines are blue-green on the back and have white flanks with 1 to 3 lengthwise rows of dark spots.

See also

• Sardine run
• Southern bluefin tuna

References

Sardinops estas monotipa genro de sardinoj de la familio Klupeedoj. La nura membro de la genro estas Sardinops sagax. Ĝi troviĝas en Hindo-Pacifiko kaj Orienta Pacifiko. Ties longo estas de ĝis 40 cm. Ĝi havas nombrajn popularajn aŭ nacilingvajn nomojn, kelkaj el kiuj plej kongrue referencas al subspecioj, kiel "blue pilchard" (blua sardino), "Australian pilchard" ("S. s. neopilchardus"), "blue-bait", "Californian pilchard" (Kalifornia sardino "S. s. caeruleus"), "sardina peruana" (Perupacifika sardino, "S. s. sagax"), "sardina sudamericana" (Sudamerika sardino), "sardina chilena" (Ĉilia sardino, "S. s. sagax"), Japana sardino ("S. s. melanostictus"), Pacifika sardino kaj Sudafrika sardino ("S. s. ocellatus").

Priskribo

La ĝenerala aspekto de tiu specio ne estas tre diferenca el la komuna sardino, ĉar ties korpo estas ŝpinilforma kaj la sekco cilindra. Sub la brankaj malfermaĵoj estas kelkaj karakteraj strioj ostecaj radiaj kiuj distingas "S. sagax" el la aliaj specioj de Klupeedoj kiuj vivas en la arealo. Sub la ventro estas la duraj skvamoj tipaj de la Klupeedoj.^[1][2]

La dorso estas blu-verdeca, la flankoj kaj ventro estas blankecaj. Sur la flankoj estas el 1 ĝis 3 longecaj strioj de nigraj punktoj.^[1][2]

La specio atingas la longon de 40 cm, la averaĝa estas de 20 cm. La maksimuma pezo estas sub 500 g.^[1]

Notoj

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2} (EN) Sardinops sagax, en FishBase. URL konsultita la 7/7/2020.
2. ↑ ^{2,0 2,1} Retejo de la FAO URL konsultita la 7/7/2020.

Bibliografio

• Tony Ayling & Geoffrey Cox, Collins Guide to the Sea Fishes of New Zealand, (William Collins Publishers Ltd, Auckland, New Zealand 1982) ISBN 0-00-216987-8

Sardinops sagax Sardinops generoko animalia da. Arrainen barruko Clupeidae familian sailkatzen da.

Erreferentziak

• FishBase.org

Ikus, gainera

• Sardinops
• Clupeidae

Tyynenmerensardiini^[3] eli perunsardiini (Sardinops sagax) on sillikalojen lahkoon kuuluva kalalaji. Se kuuluu sukuun Sardinops, yhteen kolmesta tavallisesti sardiineiksi kutsutusta kalasuvusta. Sardinops sisältää viisi tai neljä erillistä, maantieteellisesti suuresti eriytynyttä kantaa eri puolilla Tyyntämerta ja Intian valtamerta. Tavallisesti niitä on pidetty erillisinä lajeina,^[4][5] mutta muun muassa FishBase luokittelee ne nykyään yhdeksi lajiksi, Sardinops sagax.^[6] IUCN luokittelee Tyynenmeren itärannikon kannan elinvoimaiseksi.^[7] Sardinops-kalat voivat kasvaa noin 30 senttimetriä pitkäksi, ja ne ovat australialaista kantaa lukuun ottamatta kaupallisesti merkittäviä kaloja.^[4] Kalasta käytetyt kauppanimikkeet ovat kannasta riippuen australiansardiini, kaliforniansardiini, perunsardiini, japaninsardiini ja silmäsardiini.^[8][9]

Lähteet

• Whitehead, P. J. P. & Nelson, G. J. & T. Wongratana: Clupeoid fishes of the world (suborder Clupeoidei), s. 57. Rooma: United Nations Development Programme, 1988. ISBN 92-5-102340-9. Kirja Googlen teoshaussa. (englanniksi)
• Grant, W. A. S. & Bowen, B. W.: Shallow population histories in deep evolutionary lineages of marine fishes: insights from sardines and anchovies and lessons for conservation. Journal of Heredity, 1.9.1998, nro 5, s. 415–426. doi:10.1093/jhered/89.5.415. ISSN 0022-1503. Artikkelin verkkoversio. (englanniksi)

Viitteet

Aiheesta muualla

• ITIS: Sardinops sagax (englanniksi)
• South Australian Sardine Industry Association: Sardines (englanniksi)
• Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO): Sardinops sagax (englanniksi) (kästtelee vain eteläamerikkalaista kantaa)

Sardinops sagax

Le pilchard de Californie (Sardinops sagax) est une espèce de poissons de la famille des Clupeidae. Elle vit dans le bassin Indo-Pacifique.

Notes et références

Sardiñas do Pacífico.

Cardume de sardiñas de California.

Debuxo.

Sardinops sagax (Jenyns, 1842) é un peixe osteíctio mariño da familia dos clupeidos, dentro da orde dos clupeiformes, único representante do xénero Sardinops.

Etimoloxía

O xénero, Sardinops, deriva do de Sardina,^[3] e da forma latina -ops, derivada do grego antigo ώψ óps, "vista", co significado de "parecido", "da mesma aparencia".^[4]

O nome específico, sagax é un adxectivo latino, sagax, -acis, que significa "que ten o olfacto fino", "sagaz".^[4]

Características

Ten o corpo alongado e pode alcanzar os 39 cm de lonxitude, aínda que normalmente non pasa dos 20, e até 486 g de peso. A súa columna vertebral está composta de 48 a 54 vértebras. A aleta dorsal está sustentada por de 12 a 21 raios brandos, e a aleta anal, algo máis grande, conta con de 13 a 19 raios, así mesmo brandos. ^[4]

Hábitat e bioloxía

Distribúese polas costas do Pacífico, desde o sur de Alasca até a Terra do Fogo, polas illas da Micronesia, sueste asiático, desde a China até Indonesia, Nova Zelandia, Australia, por todas as costas do norte do océano Índico, desde Indonesia até o cabo da Boa Esperanza, e incluíndo as illas índicas, e polo Atlántico sur, dobrando este cabo, até o sur de golfo da Guinea.^[5]

É un peixe mariño, peláxico-nerítico, oceanódromo.^[6] propio dos mares de clima subtropical (augas de 9 °C a 21 °C; latitude de 61 °N a 47°S; loxitude de 145°W a 180 °E) que vive desde a superficie atá os 200 m de profundidade.^[4][7]

Os individuos xuvenís aliméntanse principalmente de zooplancto (sobre todo copépodos), e os adultos de fitoplancton.^[8]

A reprodución, como en todos os clupeidos, é ovípara, e os ovos son peláxicos, así omo as larvas.^[9] Poden vivir até os 25 anos de idade.^[8]

Outros sinónimos

Non é de estrañar que unha especie que teña unha área de distribución tan ampla fora descrita en diversos puntos por diferentes autores, polo que, ademais dos sinónimos citados na caixa taxonómica ten os seguintes:^[10]

• Alausa californica (Gill, 1862)
• Alosa musica (Girard, 1855)
• Arengus sagax (Jenyns, 1842)
• Clupanodon caeruleus (Girard, 1854)
• Clupea advena (Philippi, 1879)
• Clupea caerulea (Mitchill, 1815)
• Clupea melanosticta (Temminck & Schlegel, 1846)
• Clupea neopilchardus (Steindachner, 1879)
• Clupea ocellata (Pappe, 1853)
• Clupea sagax (Jenyns, 1842)
• Meletta caerulea (Girard, 1854)
• Sardina caerulea (Mitchill, 1815)
• Sardina neopilchardus (Steindachner, 1879)

Así como tamén moitos outros sinónimos vulgares:^[11]

• South American pilchard (sardiña suramericana)
• blue pilchard (sardiña azul)
• Australian pilchard (sardiña australiana)
• Californian pilchard (sardiña de California)
• Chilean sardine (sardiña chilena)
• Japanese pilchard (sardiña xaponesa)
• Pacific sardine (sardiña do Pacífico)
• Southern African pilchard (sardiña surafricana)

entre outros.

Notas

Véxase tamén

Outros artigos

• Clupeiformes
• Clupeidos
• Sardiña

Pilchard Amerika Selatan, Sardinops sagax, adalah sarden dari famili Clupeidae, satu-satunya anggota genus Sardinops, dapat ditemui di samudra indo-Pasifik. Panjang mereka sekitar 40 cm.

Referensi

• "Sardinops sagax". FishBase. Ed. Ranier Froese and Daniel Pauly. May 2006 version. N.p.: FishBase, 2006.
• Tony Ayling & Geoffrey Cox, Collins Guide to the Sea Fishes of New Zealand, (William Collins Publishers Ltd, Auckland, New Zealand 1982) ISBN 0-00-216987-8

Sardina (fræðiheiti: Sardinops sagax) er sardina af sildaætt og eina tegundin af ættkvíslinni Sardinops. Nafnið sardinops kemur úr latínu og grísku, orðið sarda þýðir „sardina“; nafn sem tengist eyjunni Sardiníu, og ops kemur frá grísku sem þýðir „að birtast“ eða „sýnd“. Caeruleus hefur margar þýðingar, getur meðal annars þýtt „að lúta sjónum“ eða fyrir dökkan lit, bláan eða því líkt og vísar líklegast að blágræna búk sardínunnar.

Útlit

Sardínur eru þunnvaxnar og sívalar. Hausinn er í meðallagi, augun eru stór en kjafturinn lítill og endastæður. Neðri skoltur teygist fram yfir þann efri þegar kjafturinn er opinn. Tálknalok eru geislagárótt. Bakuggi er á miðum bol en nær trjónu en sporði og raufarugginn er aftar. Öftustu geislar raufarugga eru lengri en hinir. Sporðurinn er stór og djúpsýldur. Kviðuggar eru oftast undir bakugga og eyruggar eru vel þroskaðir. Hreistur er mjög stórt og laust en engar rákir sjást. Kaliforníusarndína er 25-36 cm að lengd en meðallengd hennar er rúmlega 20 cm. Þessi miðlungsstóri fiskur er auðþekkjanlegur með silfurlitaðum búknum og svörtum dílum víða á líkamanum. Meðalþyngd kaliforníusardínunar er 475 gr. Einnig vekur athygli að hún getur orðið allt að 25 ára gömul en fer þó yfirleitt ekki yfir 13 árin.

Lífsferill og lifnaðarhættir

Heimkynni

Kaliforníusardínan er uppsjávarfiskur og lifir innan við 50 m dýpi. Þær sýna þó greinilega dægursveiflu og á daginn eru þær nálægt yfirborði sjávar en þegar myrkra tekur þá fara þær í meira dýpi. Sardínurnar finnast frá suð-austur Alaska að Kaliforníuflóa eða Mexíkó.

Sardínur lifa í vatni nálægt fjöru en einnig utan fjöru, meðfram stöndinni. Þær finnast einnig í árósum. Sardínur kjósa frekar að búa í hlýjum sjó. Frá árunum 1950 – 1970 yfirgáfu margar sardínurnar norðurslóðir þegar hitastig sjóssins fór minnkandi. Nú þegar hitinn hefur farið upp í eðlilegt stig fyrir þær þá hafa þær komið til baka og eru að aukast í miklum mæli við Kaliforníu, Oregon, Washington og Bresku Kólumbíu. Sardínurnar færa sig um set eftir árstíðum. Eldri sardínurnar færa sig frá hryggningarstöðvum í Suður-Kaliforníu og Norður Baja Kaliforníu að hryggningarstöðvum út fyrir Norð-vestur Kyrrahafið og Kanada. Yngri sardínurnar virðast flykkjast að fæðustöðvunum sem aðallega eru í mið- og norður- Kaliforníu.

Fæða

Þar sem kaliforníusardínan er lítil og viðkvæm þá ræður hún ekki við stóra fæðu og því étur hún aðallega dýra- og plöntusvif. Sardínur eru með mikið af seleníum og vítamíninu B12, sem og hátt magn af kalsíum, níasín og fosfór og eiga þar að leiðandi að vera hollar fyrir menn. Varast þarf þó að borða þær í miklu magni því þær eru einnig mjög feitar og eru með hátt kólesteról. Í Kaliforníu er hún soðinn niður og seldur sem sardínur en er einnig framleitt úr honum lýsi og fiskimjöl. Í töflunni hérna fyrir neðan má sjá innihaldslýsingu fyrir eina 100 g sardínu. Að vísu er verið að meina að hún sé roðlaus,beinlaus og innpökkuð í vatn.

Æxlun

Karlkyns sardína er kallaður hængur en kvenkyns sardína er kölluð hrygna. Einkenni eggja Kaliforníusardínunnar eru stór egg, frá 1, 3 mm – 2, 1 mm og eru með þunnan og brothættan æðabelg með stóru utanblómabili. Á fyrsta ári verða sardínurnar kynþroska og sumar hrygna þá, en flestar hrygna á öðru ári.

Útbreiðsla

Útbreiðsla á þessari tegund er að einhverju leiti takmörkuð, hún heldur sig að mestu við Norður-Ameríku niður að Mexíkó en á þó til að færa sig upp að Kanada.

Veiði

Löndun á sardínunum náði hámarki í 1936 en þá voru veitt 791.100 tonn af henni. Upp úr 1944 fór löndun að minnka alveg þar til að veiðin féll saman og stofninn hrundi og var greiðslustöðvun lýst yfir árið 1967. Þrátt fyrir að stofninn hafi verið hættulega nálægt útrýmingu þá er hann smám saman að taka við sér aftur og náði hármarki árið 1989 með 509,248 veiddum tonnum, bara í Mexíkó. Á nýjustu árum, þó eftir fækkun árið 1993, þá náði heildarafli 412.433 tonnum árið 1995 en 90% af því var veitt af Mexíkó en restin af Bandaríkjunum og Kanada. Sardínan er veidd á fjórum stöðum, Enenada (Mexíkó), Suður-Kaliforníu (San Pedro að Santa Barbara), miðsvæðis Kaliforníu (Monterey flói) og við Norð-vestan kyrrahafið (Oregon, Washington og Bresku Kólumbíu. Kyrrahafs sardínur, þar á meðal Kaliforníusardínurnar flytja landa á milli og eru þar að leiðandi einhvers konar„yfir landarmæri auðlind“, þær eiga upprunan að rekja til Bandaríkjana, en flytja sig um set til Mexíkó og Kanada. Þó svo að það sé ekkert alþjóðlegt samkomulag um sardínurnar þá hittast vísindamenn og fulltrúar Bandaríkjana, Mexíkó og Kanada árlega þar sem þeir ræða hugmyndir sínar og skiptast á niðurstöðum rannsókna.

Staða stofns

Staða Kaliforníusardínunar hefur verið mismunandi undanfarna áratugi. Eitt sinn mátti finna torfur sem í voru tíu milljónir fiska, en upp úr 1930 veiddist mörg þúsund tonn árlega og við það fækkaði stofninn mjög og um 1967 hrundi stofninn gjörsamlega. Ein ástæðan fyrir ofveiði á þessum tíma var að í kringum fyrri heimsstyrjöldina vantaði meiri næringarrikan mat sem væri auðveldlega hægt að bera með sér á vígvellinum. Ekki var aðeins veitt Kaliforníu Sardínur heldur allar kyrrahafs sardínur sem til voru á svæðinu og voru um 200 skip að veiða. Sardínur tóku um 25% af öllum lönduðum fisk. Þó svo stofninn hafi minnkað mikið við veiði, þá er það ekki eini skaðvaldurinn. Samkvæmt rannsóknum sem framdar voru hefur verið komið í ljós að ofveiði var ekki það eina sem hrjáði stofninn, heldur einnig var það breyting á hringrás sjóssins, sem leiddi til þess að hitastig vatnsins lækkaði til lengri tíma. Sardínur eru hrifnari af heitari sjó og því hafði það mikil áhrif á þær þegar hitastigið lækkaði. Þessar breytingar voru skólabókadæmi um það hversu mikil áhrif hringrásin í sjónum hefur á uppsjávarfiska og sjávarútveg. Upp úr 1980 fór stofninn að taka aftur við sér og hefur verið að koma þéttur til baka.Helstu hættur sem stafa fyrir Kaliforníusardínuna eru aðrir fiskar, sjávarspenndýr og sjófuglar. Auk þess er sardínan veidd af mönnum og notuð sem beita eða til manneldis.

La sardina oceanica^[2] (Sardinops sagax Jenyns, 1842), conosciuta anche come sardina della California^[3], unico membro del genere Sardinops, è un pesce osseo marino appartenente alla famiglia Clupeidae.

Descrizione

L'aspetto generale di questa specie non è dissimile a quello della comune sardina, il corpo è affusolato e a sezione cilindrica. Sull'opercolo branchiale sono presenti alcune caratteristiche striature ossee radiali che consentono di distinguere S. sagax da tutti gli altri Clupeidae che vivono nell'areale. Sul ventre sono presenti gli scutelli, ovvero le scaglie indurite tipiche dei clupeidi^[4][5].

Il dorso ha colore azzurro-verdastro, fianchi e ventre sono biancastri. Sui fianchi ci sono da 1 a 3 file longitudinali di punti neri^[4][5].

Raggiunge la lunghezza di 40 cm, la taglia media è sui 20 cm. Il peso massimo noto è inferiore a 500 grammi^[4].

Distribuzione e habitat

Questa specie popola le regioni temperate dell'Indo-Pacifico fino all'Oceano Pacifico orientale a nord fino alla California. Esistono sottospecie diverse in Sudafrica, Australia, Cile, Giappone e California. La sottospecie californiana effettua migrazioni stagionali verso nord nella stagione calda. Si tratta di un animale pelagico costiero. Frequenta acque a temperature comprese tra i 10 °C e i 23 °C. Catturata fino a una profondità di 40 metri^[4][5].

Biologia

Può vivere fino a 25 anni. Gregaria, forma densi banchi^[4][5].

Alimentazione

I giovani si cibano soprattutto di zooplancton, principalmente copepodi, mentre gli adulti si nutrono di fitoplancton^[4][5].

Riproduzione

La maturità sessuale avviene a due anni, talvolta a uno. Le uova e le larve sono pelagiche. La riproduzione avviene in stagioni diverse nelle varie parti dell'areale. Può deporre le uova più volte all'anno. Le femmine più grandi possono deporre fino a 45.000 uova per volta^[5].

Pesca

Si tratta di una specie importante per la pesca commerciale di diverse aree del pianeta. La pesca avviene con reti da circuizione. Impiegata soprattutto per la produzione di farina di pesce e olio di pesce ma utilizzata anche per l'alimentazione dell'uomo. L'entità degli stock, e quindi del pescato, è molto variabile di anno in anno a seguito di una molteplicità di fattori il più importante dei quali è El Niño. La maggior parte delle catture avviene in Cile, Perù e Messico^[1][4][5].

Conservazione

La conservazione di questa specie non desta grandi preoccupazioni e per questo la IUCN la pone nel più basso livello di minaccia^[1].

Note

Bibliografia

• Tony Ayling & Geoffrey Cox, Collins Guide to the Sea Fishes of New Zealand, (William Collins Publishers Ltd, Auckland, New Zealand 1982) ISBN 0-00-216987-8

De Chileense pelser (Sardinops sagax) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van haringen (Clupeidae).^[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1842 door Jenyns.

Kenmerken

Deze middelgrote, zilverkleurige vissen hebben zwarte stipjes op de flanken. De lichaamslengte bedraagt 25 tot 36 cm en het gewicht 475 gram.

Verspreiding en leefgebied

Deze sardine komt algemeen voor in de noordoostelijke Grote Oceaan.

• David Burnie (2001) - Animals, Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4 (naar het Nederlands vertaald door Jaap Bouwman en Henk J. Nieuwenkamp).

• Sardinops caerulea (Girard, 1854)
• Sardinops caeruleus (Girard, 1854)
• Sardinops dakini Whitley, 1937
• Sardinops melanostictus (Temminck et Schlegel, 1846)
• Sardinops neopilchardus (Steindachner, 1879)
• Sardinops ocellata (Pappe, 1853)
• Sardinops ocellatus (Pappe, 1853)
• Sardinopus melanostictus (Temminck et Schlegel, 1846)

遠東擬沙丁魚（学名：Sardinops sagax），俗名青鱗仔，為輻鰭魚綱鯡形目鯡科的其中一種。

分布

本魚分布於印度太平洋、東大西洋區，包括南非、東非、馬達加斯加、模里西斯、塞席爾群島、紅海、波斯灣、馬爾地夫、斯里蘭卡、印度、孟加拉灣、緬甸、泰國、越南、印尼、馬來西亞、白令海、朝鮮半島、日本、中國、菲律賓、新幾內亞、澳洲、紐西蘭、所羅門群島、馬紹爾群島、密克羅尼西亞、馬里亞納群島、帛琉、夏威夷群島、諾魯、斐濟群島、吐瓦魯、美國西岸、加拿大西岸、中美洲、南美洲西岸等海域。

深度

水深0~200公尺。

特徵

本魚體側有一、二列的小斑點，腹鰭起點約在背鰭基底中部下方。背鰭有軟條17~20枚；臀鰭細小，軟條數約在16~19枚之間。體長可達39.5公分。

生態

本魚常在外洋大群集結，一群魚有四、五萬尾似乎很常見。以濾食浮游生物維生。

經濟利用

食用魚，作成魚乾食用。

參考資料

FishBase

태평양에서 사는 정어리

구워 먹는 정어리

정어리(학명: Sardinops sagax)는 청어과에 해당하는 작은 어류이다. 15세기 초에 최초로 등장한 중세 영어에서 비롯되었고 그 명칭은 정어리가 풍부한 지중해의 섬 사르데냐(사르디니아)에서 유래된 것으로 본다. 현재의 영어 명칭은 sardine 또는 pilchard이다.

구분

정어리를 길이에 따라 구분하는데 10 cm 이하면 그냥 정어리로 구분하며 더 크면 pilchard 로 따로 구분한다. 세계식량기구와 세계보건기구에 따르면 정어리는 21개의 종으로 구분된다고 한다.

가공

통조림으로 먹는 정어리는 서구에서는 쉽게 찾을 수 있으며(대한민국에서는 정어리 통조림을 구하기가 어렵다), 고급 통조림은 정어리의 머리와 꼬리부분의 살을 제거한뒤에 포장된다. 내장부분은 보통 제거된 뒤에 통조림에 사용된다. 만약 내장이 제거되지 않았더라도, 내장에 있던 소화되지 않은 먹이나 배설물등은 통조림에 사용되기 전에 제거된다. (원해에서 잡은 뒤 정어리의 소화기관이 텅 빌때까지 물탱크에 놔둔다.)

요리

포르투갈에서는 정어리를 석쇠에 구워 만든 사르디냐 아사다를 먹는다. 구이나 조림용으로도 많이 먹는다.

갤러리

외부 링크

• 위키미디어 공용에 관련 미디어 분류가 있습니다.
• 국립수산과학원
• “정어리 - 생물종정보”. 《국립수산과학원 수산생명자원정보센터》.