nomes no trilho de navegação
The size combined with the "characteristic quality of its flesh" makes it a valuable game fish in areas were it is not protected. Its roe can be used for caviar, and Columbia river roe production is "second only to the former Soviet Union" (Hart 1973; Pacific States Marine Fisheries Commission 1996).
There are several distinguishing characteristics of the white sturgeon. Its body is elongate and cylindrical and can be large, with sizes as large as 3.8 to 6 meters and weights as high as 630 kg.
It has no scales but five rows of "scutes" along the body. There are 11-14 plates in front of the single dorsal fin, 38-48 plates from the head along the central caudal axis, and 9-12 from the head to the pelvic fins. Dorsal color is light gray while the ventral surface is white.
The mouth is ventral, moderate in size and directed downward. The white sturgeon has no teeth, instead using its 'vacuum cleaner' like mouth that is capable of siphoning up food. This fish is recognized by its short broad snout with four barbels closer to the tip of the snout than the mouth. (Hart, 1973; Pacific States Marine Fisheries Commission 1996).
Range mass: 630 (high) kg.
Other Physical Features: ectothermic ; heterothermic ; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: sexes alike
Average lifespan
Status: wild: 100.0 years.
Average lifespan
Status: wild: 80.0 years.
Average lifespan
Status: wild: 82.0 years.
Historically, white sturgeon spent their life in several habitats; streams, rivers, estuaries, and marine waters. They are anadromous fish but may spend much or all of their lives in fresh water if they cannot reach the sea (Hart 1973). White sturgeon historically occurred on the Pacific Coast, reproducing in at least three large river systems, including Sacramento-San Joaquin River in California, the Columbia River basin in the Pacific Northwest, and the Fraser River system in British Columbia (Fish and Wildlife Service, Interior, 1994). The building of dams along the rivers has impacted the populations of white sturgeons by creating landlocked populations and destroying spawning grounds.
White sturgeon are still distributed throughout the river systems of the Pacific northwest, but these populations are isolated and their migration is limited within the series of pools and lakes that make up these new dammed rivers (Pacific States Marine Fisheries Commission, 2000)
Aquatic Biomes: rivers and streams; coastal
The White Sturgeon is found on the Pacific slope of North America from the Aleutian Islands, AK to Baja, CA. It is anadromous fish, spending most of its life in sea near the shore and can be found in estuaries of large rivers. It migrates far inland in large rivers to spawn. (Kee, et. al. 1981; Boschung, 1985).
Biogeographic Regions: nearctic (Native )
White Sturgeon have been described as opportunistic feeders, feeding on the bottom with their long snouts and using their barbels to detect food. When small they feed on clams, mussels, crayfish, worms, and fish eggs. At a larger size, they prey on fish such as smelt, anchovies, lamprey, shad and salmon.
In 1994, the population of White Sturgeon located in the Kootenai river was granted endangered status. The population has been declining since the 1960's and there has been a complete lack of recruitment of breeding juveniles in the population since 1974. The decline corresponds to the opening of the Libby Dam in Montana and possibly from poor water quality and the effects of contaminants (Fish and Wildlife Service 1994).
Joint efforts between Canada and the United States are underway to address the needs of the Kootenai population by developing a regional recovery strategy (Duke, 2000).
US Federal List: endangered
IUCN Red List of Threatened Species: critically endangered
Perception Channels: tactile ; chemical
White Sturgeons are the largest freshwater fish in North America. The largest white sturgeon was taken from the Snake River in Idaho in 1898 and it weighed 682 kilograms (Duke 2000).
The name comes from "acipenser," an Old World name meaning sturgeon and transmontantanus meaning beyond the mountains. This seems fitting for a fish found west in the New World (Pacific States Marine Fisheries Commission 1996).
The exact reproductive window for white sturgeon is not known, however for sturgeons in general the males reproduce for 10 to 20 years and females for 15 to 25 years. The size or age of maturity is variable, and spawning occurs when the physical environment permits vitellogenesis (egg development) and cues ovulation. Landlocked sturgeons have been observed to spawn during periods of peak river flow with high water velocities that disperse and prevent clumping of the eggs. White sturgeon are broadcast spawners because they release their eggs and sperm in fast water. Information from Fish and Wildlife Service (1994)
Average age at sexual or reproductive maturity (male)
Sex: male: 6022 days.
Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female: 8212 days.
L'esturió blanc (Acipenser transmontanus) és una espècie de peix pertanyent a la família dels acipensèrids.[2]
S'alimenta principalment de peixos, mol·luscs i crustacis.
Viu als rius, badies i estuaris.
Es troba a les costes pacífiques de l'Amèrica del Nord: des de les illes Aleutianes fins al centre de Califòrnia.
Amb la seva fresa es produeix caviar.
Pot assolir els 104 anys.[3]
L'esturió blanc (Acipenser transmontanus) és una espècie de peix pertanyent a la família dels acipensèrids.
Jeseter bílý (Acipenser transmontanus; Richardson, 1836) je největší sladkovodní rybou Severní Ameriky.
Tělo je mohutné, bez šupin. Místo nich má na těle pět řad kostěných štítků. Na hřbetě je v řadě 11-14 štítků, na boku 38-48 a na břiše 9-12 štítků. Hřbet je šedý až olivově zelený. Bezzubá ústa jsou opatřena 4 vousky. Dorůstá délky až 610 cm a hmotnosti 680 kg. Dožívá se i více než 100 let.
Obývá spodní, pomalu tekoucí části velkých toků, včetně zálivů a brakických vod Severní Ameriky.
Jeho strava je značně variabilní. Živí se mrtvými rybami, mihulemi a jinými rybami, korýši a měkkýši.
Na začátku léta se jeseteři shromažďují ke tření v místech se štěrkovým dnem. Samice naklade až 100 000 hnědých jiker, které se lepí na dno. K líhnutí potěru dochází přibližně po týdnu.
Obrázky, zvuky či videa k tématu jeseter bílý ve Wikimedia Commons
Jeseter bílý (Acipenser transmontanus; Richardson, 1836) je největší sladkovodní rybou Severní Ameriky.
Der Weiße Stör (Acipenser transmontanus) ist eine Fischart aus der Familie der Störe (Acipenseridae) und kommt an der Pazifikküste Nordamerikas vom Golf von Alaska bis auf die Höhe von Monterey (Kalifornien) vor. Vom Menschen wurde er in den unteren Colorado River eingesetzt. Auch in Italien und Deutschland wurde er gezüchtet.
Der Weiße Stör erreicht eine Durchschnittslänge von 2,10 Metern, das größte gefangene Exemplar war 6,10 Meter lang bei einem Gewicht von 816 kg. Das höchste bekannt gewordene Alter liegt bei 104 Jahren. Seine Farbe ist grauweiß bis bräunlich auf der Oberseite, die Unterseite ist fahler, die Flossen grau. Die laterale Knochenplattenreihe besteht aus 38 bis 48 Knochenplatten. Die dorsale Knochenplattenreihe endet mit der Rückenflosse. Charakteristisch für die Art sind zwei Reihen von vier bis acht Knochenplatten entlang der Mittellinie zwischen Anus und Afterflosse. Die vier Barteln stehen üblicherweise näher zur Spitze des Rostrums als zum Maul.
Flossenformel: Dorsale 44–48, Anale 28–31.
Der Weiße Stör verbringt die meiste Zeit boden- und küstennah im Meer. Er geht auch in Flussmündungen und große Flüsse und wandert weit die Flüsse hinauf, um zu laichen, unter anderem im Stromgebiet des Columbia River nach Montana, wahrscheinlich auch in den Shasta Lake. Bis zu einer Länge von einem halben Meter ernähren sich die Fische vor allem von Zuckmückenlarven, daneben auch von kleinen Krebstieren, anderen Insekten und Weichtieren. Größere Störe fressen Fische. Vor dem Ablaichen im Frühjahr stellen sie die Nahrungsaufnahme ein.
Das Fleisch des Weißen Störs gilt als ausgezeichnet. Es wird frisch, geräuchert oder gefroren vermarktet, die Eier als Kaviar verkauft. Bis ins späte 18. Jahrhundert wurde die Schwimmblase als Hausenblase genutzt sowie zur Herstellung von Gelatine verwendet. Die IUCN stuft die Art als nicht gefährdet ein. Sie unterliegt jedoch dem Schutz des Washingtoner Artenschutzübereinkommens, wo sie im Anhang II aufgeführt ist.
Der Weiße Stör wird wie der Russische Stör (A. gueldenstaedtii) vom White sturgeon epivirus (veraltet: White Sturgeon Iridovirus, WSIV) parasitiert.
Der Weiße Stör (Acipenser transmontanus) ist eine Fischart aus der Familie der Störe (Acipenseridae) und kommt an der Pazifikküste Nordamerikas vom Golf von Alaska bis auf die Höhe von Monterey (Kalifornien) vor. Vom Menschen wurde er in den unteren Colorado River eingesetzt. Auch in Italien und Deutschland wurde er gezüchtet.
White sturgeon (Acipenser transmontanus) is a species of sturgeon in the family Acipenseridae of the order Acipenseriformes. They are an anadromous fish species ranging in the Eastern Pacific; from the Gulf of Alaska to Monterey, California. However, some are landlocked in the Columbia River Drainage, Montana, and Lake Shasta in California, with reported sightings in northern Baja California, Mexico.[3]
A. transmontanus is distinguished by the two rows of four to eight ganoid bony plates between the anus and anal fin, with about 45 rays present in the dorsal fin. Coloring can range from gray to brownish on the dorsal side, paler on the ventral side, and gray fins. Barbels are situated anterior to the mouth, closer to the snout than the mouth.
At sexual maturity, A. transmontanus can reach 1.6 m (5.2 ft) in length, while the maximum length recorded of any age class is 6.1 m (20 ft), with common lengths around 2.1 m (6.9 ft). While age at maturity is uncertain, possible age ranges of known A. transmontanus specimens range from 11–34 years old.[3] The most authentic record of the maximum weight of this species is reported to be 630 kg (1,390 lb), while other unauthenticated records show a higher weight estimate, as with the 816 kg (1,799 lb) estimate for an individual with a reported age of 104 years.[4][3] In one 1995 study, a sample of adults weighed from 34 to 75 kg (75 to 165 lb).[5] A specimen, considered the largest in the state in recent years, of 210 kg (460 lb) at a length of 2.8 m (9.2 ft) was recorded relatively recently in California.[6]
Alternate common names include: Pacific Sturgeon, Oregon Sturgeon, Columbia Sturgeon, Snake River Sturgeon and Sacramento Sturgeon. The specific name is derived from the Latin words acipenser (sturgeon), trans (beyond), and montanus (mountain).
The white sturgeon is part of a Pacific clade of species including Kaluga (Huso dauricus), Sakhalin (Acipenser mikadoi), Green (Acipenser medirostris), Chinese (Acipenser sinensis) and Amur (Acipenser schrenkii) Sturgeon.[7] Recent genetic analysis supports a close relationship between (A. transmontanus) and (A. schrenckii), which is only found in Asia, showing a common ancestor between the two around 45.8 million years ago. Using microsatellites, genetic differentiation between different river systems in the Pacific Northwest and California is high enough to be able to distinguish between white sturgeon populations and validate a structure in which watershed (A. transmontanus) resides in.
Extant sturgeon species are polyploid, containing more than two paired sets of chromosomes, derived from an extinct ancestor containing 60 chromosomes.[8] Genome duplication during sturgeon evolution has led to three different groups of species with 120, 240, and 360 chromosomes. Recent study of microsatellite inheritance in white sturgeon supports that it is an ancestral octoploid, with 240 chromosomes.[9]
White sturgeon are native to several large North American rivers that drain to the Pacific Ocean. They primarily live in estuaries of large rivers, but migrate to spawn in freshwater, and travel long distances between river systems. Reproducing populations have been documented along the West Coast, from northern Mexico up to the Aleutian Islands in Alaska. White sturgeon are commonly found in deep, soft bottomed areas of estuaries, where movements in the water column is dependent on salinity.[10] Historical ranges have been modified substantially by overharvesting, habitat changes due to dams, and river regulations; all affecting habitat quality, suitability and connectivity.[7]
In the lower Fraser River, British Columbia, movement and abundance are assessed by acoustic tags and mark recapture methods. While the model developed by Robichaud, English and Nelson[11] assumes a closed homogenous population, acoustic tags and mark-recapture data shows that they are sedentary during the winter months and mobile in the spring and fall, with data indicating that they leave the Fraser River and enter the Strait of Georgia during their mobile periods; this conclusion has been validated by microchemical evidence of marine exposure in Fraser River white sturgeon fin rays.
Construction of dams for hydroelectric power production affects seasonal movement of white sturgeon in many river systems, with the Columbia River Basin being a large contributor to shifts in the distribution and movement. The dams present in the basin have largely blocked the upstream movement of sturgeon, due to designs of fish ladders being more specified for salmon and steelhead. While downstream passage of sturgeon through the dams has been reported, the route of passage was never identified. Downstream movement through the dams are only possible through operating turbines, open spill gates and the ice and trash sluiceway.[12]
Larval white sturgeon 10–11 mm (0.39–0.43 in) in TL experience the highest mortality when they transition from endogenous to exogenous feeding, around 8–14 days post-hatch depending on conditions. Once larvae metamorphose into young of the year (YOY) and juveniles, they actively feed on the substrate, dominantly (Corophium) spp., relying on water currents to carry them downriver to areas of suitable food. The availability of (Corophium) spp. could play a key role in the survival of larval and YOY white sturgeon in the Columbia River and could possibly explain the apparent poor survival of larvae and YOY in some Snake and Columbia River reservoirs that apparently have successful spawning but poor recruitment.[13] Juveniles less than 600 mm (2.0 ft) TL are known to feed on tube-dwelling amphipods, mysids, isopods, (Corophium) spp, and other benthic invertebrates, as well as on the eggs and fry of other fish species.[14] Adults greater than 600 mm (2.0 ft) consume a variety prey species, adjusting to a piscivorous diet of herring, shad, starry flounder, goby, smelt, anchovy, lamprey, and salmon, as well as benthic items such as invasive overbite clam.[14][15] With feeding movements influenced due to tidal cycles, studies show more active movement at night, hinting that white sturgeon may be nocturnal foragers.[12]
Studies have shown that dietary lipid requirements on larval white sturgeon effect overall body composition, plasma biochemical parameters and liver fatty acids. With increasing dietary lipid levels, whole body and muscle lipid content increases, as well as increased plasma triglycerides and cholesterol content. This shows that larval sturgeon post-hatch grow faster on high lipid diets, reducing glycogen stores but increasing stores of lipid in the liver.[16] The importance of this can help to understand growth rates in changing environments with varying food sources.
"White sturgeons are iteroparous breeders with a spawning period in the Sacramento and San Joaquin Rivers between mid-February to late May, with peak activity during March and April" - Kohlhorst 1976.[17]
There is much uncertainty around reproduction timing of events in white sturgeon, with many papers reporting differing results dependent on the river system observed. Chapman, Van Enennaam and Doroshov[18] witnessed sexually mature females 950 mm (3.12 ft) FL in the Sacramento-San Joaquin River system estimated around 9 years old by using the Von Bertalannfy growth function, while the youngest sexual mature was a male 750 mm (2.46 ft) FL estimated to be six years old. However, other reports have sexual maturity for white sturgeon at 12 and 10 years old for females and males. Uncertainty around age estimates from fin ray annulus may account for any disparity.
Spawning periodicity is thought to be 2 to 4 years for females and 1 to 2 years for males. Behavior during spawning is not well known, but it is known that they are communal broadcast spawners, where a female's eggs are fertilized by many males. When ready to spawn, white sturgeon choose a variety of substrates dependent on the river system, spawning on gravel or rocky substrate in moderate to fast currents, with observed depths of 3–23 m (9.8–75.5 ft), and water velocities at the bottom on a range of 0.6-2.4 m/sec.[19] When eggs are released by the female, they are negatively buoyant, and develop an adhesive coat upon contact with water, which allows them to attach to the substrate near where they were spawned. Hatching time is temperature dependent, and can range from 3–13 days. Optimal temperature is between 14–16 °C (57–61 °F), with mortality observed below 8 °C (46 °F) and above 2 °C (36 °F).[20]
White sturgeon are a resource to a variety of different social and economic groups around the world. Aquaculture facilities cultivate white sturgeon in California and juveniles can be sold to aquarists. They were once the main food source for First Nations people in the 1800s, until overfishing by commercial fleets for caviar drove them to near extinction by the early 1900s.[21] Besides their meat, other important economic products associated with caught sturgeon are caviar, isinglass, and oil. While selling a wild white sturgeon and eggs is illegal in California, it is legal to buy legal caviar from California White sturgeon farms.[22][23] Poaching is an ongoing issue, in which caviar can sell on the black market for 100-150 dollars a pound, while a consumer buying legally made caviar from California sturgeon farms pays anywhere from 40-700 dollars for an ounce.[24]
White sturgeon also play a role in sport fishing in the Pacific Northwest, while closed to retention in the Columbia River Basin, catch and release fishing is allowed, with enough popularity for guiding services to offer fishing trips targeted specifically at white sturgeon.
Trends in white sturgeon abundance has been monitored in California for decades, with data showing large variations in recruitment, including 5 or more consecutive years of low or no recruitment, with probable cause being due to low flows during winter and/or spring months. Although some present white sturgeon populations have been reduced over the past 30 years, some population trends in California are promising, resulting in new angling regulations, monitoring, research efforts, fish passage and habitat restoration.[21]
Despite being a relatively robust population that includes tens of thousands of sub-adults and adults, management is complicated due to exposure of pollutants, freshwater and estuary alteration, harvest, and because of its long life span, which can mask detection of reproductive success.[7] NatureServe ranks white sturgeon globally secure, but imperiled in California due to anthropogenic impacts on their habitats. The American Fisheries Society considers them to be Endangered.[25] The Convention on International Trade in Endangered Species (CITES) of Wild Fauna and Flora has white sturgeon listed as Appendix II, which includes species not necessarily threatened with extinction, but in which trade must be controlled to avoid utilization incompatible with their survival.[26]
_Russian_River%27s_Haciendo_Hole_1998.jpg)
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)|date= / |doi= mismatch White sturgeon (Acipenser transmontanus) is a species of sturgeon in the family Acipenseridae of the order Acipenseriformes. They are an anadromous fish species ranging in the Eastern Pacific; from the Gulf of Alaska to Monterey, California. However, some are landlocked in the Columbia River Drainage, Montana, and Lake Shasta in California, with reported sightings in northern Baja California, Mexico.
Acipenser transmontanus Acipenser generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Acipenseridae familian.
Acipenser transmontanus Acipenser generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Acipenseridae familian.
Acipenser transmontanus
L'esturgeon blanc (Acipenser transmontanus), est une espèce d'esturgeons.
L'esturgeon blanc est un poisson dulçaquicole qui migre entre les grands fleuves de la côte Ouest américaine et l’océan Pacifique (baie de San Francisco ou de Vancouver)[1]. Il pèse dans les 200 kg et ne dépasse qu’exceptionnellement les 500 kg et les 4 m de long. En 1912, un spécimen de 580 kg faisant 3,80 m de long fut pêché dans le fleuve Columbia, à la limite du Canada et des États-Unis[1].
Cet esturgeon produit un caviar dont le goût est proche de l'osciètre. Depuis les mesures prises par le secrétariat de la Convention sur le commerce international des espèces de faune et de flore sauvages menacées d'extinction (Cites) on l'élève dans des fermes aquacoles en Californie[2].
L'esturgeon blanc est parfois aussi commercialisée comme poisson d'ornement pour les bassins[1].
Acipenser transmontanus
L'esturgeon blanc (Acipenser transmontanus), est une espèce d'esturgeons.
Bijela jesetra (lat. Acipenser transmontanus), vrsta jesetre. Živi u slanim, bočatim i slatkim vodama.[1]
Rasprostranjena je u istočnom Pacifiku od Aljaskog zaljeva do zaljeva Monterrey u Kaliforniji, nekim rijekama na zapadu SAD-a, i možda u jezeru Shasta.[1]
Naraste maksimalno 610 cm. Najteži poznati izmjereni primjerak imao je 816 kg. Može živjeti preko 100 godina.[1]
Kritično ugrožena vrsta.[1]
A. transmontanus, rijeka Columbia, SAD
A. transmontanus, uhvaćena na privatnom jezeru u Austriji. Autor: Wald1siedel
A. transmontanus
Bijela jesetra (lat. Acipenser transmontanus), vrsta jesetre. Živi u slanim, bočatim i slatkim vodama.
Lo storione bianco[2] (Acipenser transmontanus Richardson, 1836) è un pesce appartenente alla famiglia Acipenseridae[3].
È endemico delle coste pacifiche del Nord America tra l'Alaska e la Baja California[4]. È stato introdotto in molti altri stati degli USA e in alcuni allevamenti dell'Europa: è soprattutto allevato in Italia.
È una specie anadroma che vive in mare e penetra nei fiumi solo per la riproduzione ma si conoscono anche popolazioni che passano tutta la loro vita nei fiumi[1].
Simile agli altri storioni, si distingue per il numero dei raggi delle pinne e dalle caratteristiche degli scudi ossei cutanei[4]. Il colore è grigio brunastro con ventre bianco e pinne grigie. Può raggiungere i 610 cm di lunghezza e vivere fino a 104 anni[4]. Gli esemplari anadromi possono pesare fino a 682 kg[1], mentre quelli esclusivamente di acqua dolce non raggiungono dimensioni così elevate[1].
Gli adulti catturano prevalentemente pesci (spinarelli, lamprede, altri storioni) e anfibi, i giovani insetti (Tricotteri, Chironomidi, Efemerotteri), crostacei (anfipodi, gamberetti, copepodi) ed altri invertebrati come molluschi[5].
Si riproduce nei fiumi, e ritorna al mare dopo la deposizione[6]. Tende a scegliere zone con corrente non troppo forte e fondali sabbiosi per riprodursi.
Viene comunemente allevato in cattività, quasi tutti gli storioni nei laghetti per pesca sportiva in Italia appartengono a questa specie. Le carni sono eccellenti e le uova si prestano alla produzione di caviale di ottima qualità.
Le principali minacce sono dovute all'attività umana sui fiumi, che rende difficoltoso ai pesci raggiungere i siti riproduttivi e alla pesca[1]. La specie è comunque classificata come "a rischio minimo" (LC) dalla lista rossa IUCN.
Lo storione bianco (Acipenser transmontanus Richardson, 1836) è un pesce appartenente alla famiglia Acipenseridae.
De witte steur (Acipenser transmontanus, wat "steur van voorbij de bergen" betekent) is een steur uit het geslacht Acipenser. De witte steur komt vooral voor langs de westkust van Noord-Amerika, van de Aleoeten tot aan centraal Californië.
De witte steur is de grootste zoetwatervis van Noord-Amerika, en de op twee na grootste steur ter wereld (na de Belugasteur en de Kalugasteur). Een witte steur kan tot 816 kilo zwaar worden.[2]
De witte steur heeft een lang, slank lichaam, kop en bek. De vis heeft geen gewone schubben, maar grote hoornachtige schubben die dienstdoen als natuurlijk pantser. De witte steur komt voor in de kleuren grijs, bleek olijfkleurig, of grijs-bruin. De vinnen zijn altijd grijs. De onderbuik van de steur is wit. De vis heeft vier baarddraden nabij zijn grote, tandenloze mond.
Steuren behoren officieel tot de Beenvisachtigen, maar hebben meer kraakbeen dan echt bot. Hun skelet is vergelijkbaar met dat van een haai. Steuren zijn maar relatief weinig veranderd sinds de soort ongeveer 175 miljoen jaar geleden is ontstaan.
De witte steur komt voor op de bodem van traagstromende rivieren, baaien en estuariums. Behalve in zoet water kunnen ze ook in brak water leven. Ze kunnen goed voorbijdrijvend voedsel vinden met hun sterk ontwikkelde reuk- en smaakzintuigen.
Witte steuren zijn anadroom. Ze migreren meerdere keren in hun leven van zout naar zoet water en andersom. Tijdens het paaiseizoen begeven witte steuren zich naar schone, snelstromende rivieren, met grind of grotere stenen op de bodem. Vanwege het bouwen van dammen in rivieren als de Snake en Columbia zijn meerdere populaties van de witte steur afgesloten geraakt van de zee, en leven nu uitsluitend in zoetwater.
De witte steur paait meerdere keren in zijn leven. Vrouwtjes paaien minder vaak naarmate ze ouder worden, maar produceren wel elke keer meer eieren.
Het paaiseizoen van de witte steur is doorgaans ver in het voorjaar of vroeg in de zomer. Steuren paaien bij voorkeur in water met een temperatuur van 14 tot 19 graden Celsius. De vrouwtjes, die vaak veruit in de meerderheid zijn, laten gemiddeld 100.000 tot een miljoen eitjes los, die dan door de mannetjes worden bevrucht. De bevruchte eitjes zinken naar de bodem. De eitjes hebben een bruine kleur en komen binnen ongeveer een week uit, afhankelijk van de watertemperatuur.
De larven van de witte steur zijn bij de geboorde ongeveer 13 centimeter lang, en lijken qua uiterlijk op kikkervisjes. Ze laten zich met de stroming meedrijven tot ze een geschikte habitat vinden. Binnen een maand na de geboorte ontwikkeld de larve vinnen en schubben. De jonge witte steuren voeden zich met insecten, kleine vissen en kleine schaaldieren. Binnen 5 tot 11 jaar worden de witte steuren volwassen, maar ook dit is afhankelijk van de temperatuur van het water.
Witte steuren kunnen 100 jaar oud worden. Ze groeien relatief langzaam in vergelijking met andere vissen.
Met zijn baarddraden kan een witte steur voelen of een potentiële voedingsbron eetbaar is of niet, voor ze deze inslikken. De voeding van de witte steur hangt af van zijn omgeving. In de Columbia voedt de vis zich vooral met dode vissen, schaaldieren en weekdieren. Prikken, die rond dezelfde tijd als de witte steuren de rivier opzwemmen om te paaien, vormen in het paaiseizoen een favoriete prooi. Ook spieringen worden veel gegeten door witte steuren in het paaiseizoen.
Historisch is de witte steur van groot belang voor zowel de commerciële visserij als sportvissen. In de jaren 80 van de 19e eeuw werd er veel op witte steur gevist, maar dit leidde er al snel toe dat de vis dreigde uit te sterven. Er werd op het hoogtepunt meer dan 5,5 miljoen pond witte steur gevangen. In de jaren 40 van de 20e eeuw werd de visserij op witte steuren daarom sterk aan banden gelegd. Toch wordt er ook vandaag de dag nog op witte steuren gevist.
Ook bij sportvisserij zijn beperkingen gesteld aan het vangen van witte steuren. Zo mogen sportvissers alleen witte steuren van 96.5 tot 137 centimeter groot vangen.
Behalve visserij is ook het bouwen van dammen een bedreiging voor de witte steur. Veel populaties kunnen de zee niet meer bereiken, en door dammen verdwijnen veel paaiplaatsen. Momenteel is de witte steur populatie in de onderste helft van de Columbia de enige gezonde populatie in die rivier. Populaties die zijn afgesneden van de zee kunnen veel belangrijke voedingsbronnen niet meer vinden.
De witte steur (Acipenser transmontanus, wat "steur van voorbij de bergen" betekent) is een steur uit het geslacht Acipenser. De witte steur komt vooral voor langs de westkust van Noord-Amerika, van de Aleoeten tot aan centraal Californië.
De witte steur is de grootste zoetwatervis van Noord-Amerika, en de op twee na grootste steur ter wereld (na de Belugasteur en de Kalugasteur). Een witte steur kan tot 816 kilo zwaar worden.
Multimedia w Wikimedia Commons Jesiotr amerykański[3], jesiotr biały[4] (Acipenser transmontanus) – gatunek wędrownej, dwuśrodowiskowej ryby z rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae), największej z rodzaju Acipenser. Druga co do wielkości ryba z rodziny jesiotrowatych ustępuje rozmiarom tylko kałudze. Poławiany dla mięsa i ikry, z której sporządzany jest kawior.
Zamieszkuje wody morskie od Alaski do północnej Kalifornii. Przebywa w płytkich wodach szelfu kontynentalnego. Na tarło wpływa do rzek takich jak Fraser czy Kolumbia, przy czym jest to ta sama rzeka, w której się urodził.
Osiąga do 6 m długości i masę 816 kg. W stosunku do innych jesiotrów mających wydłużone głowy w postaci ryja, jesiotr biały ma głowę szeroko spłaszczoną. Otwór gębowy w położeniu dolnym z mięsistymi wargami i czterema wąsikami. Grzbiet ma barwę oliwkowozieloną, brązową lub szarą. Brzuch niemalże biały. Na bokach ciała występuje 38–48 kostnych tarczek.
Młode jesiotry początkowo odżywiają się różnymi bezkręgowcami, by z czasem zacząć odżywiać się głównie rybami.
Tarło odbywa kilka razy w życiu, a dojrzewa płciowo bardzo późno, bo samce w wieku 14-22 lat, a samice około 30 roku życia. Składają kilka milionów ziaren ikry w jednym złożeniu. Tarlaki spływają z prądem do morza. Jesiotr biały może żyć ponad 100 lat.
Jesiotr amerykański, jesiotr biały (Acipenser transmontanus) – gatunek wędrownej, dwuśrodowiskowej ryby z rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae), największej z rodzaju Acipenser. Druga co do wielkości ryba z rodziny jesiotrowatych ustępuje rozmiarom tylko kałudze. Poławiany dla mięsa i ikry, z której sporządzany jest kawior.
Vit stör (Acipenser transmontanus) är en art av släktet Acipenser som finns i Nordamerika. Med en längd på upp till 6 m är den den största nordamerikanska färskvattenfisken.[3]
En avlång fisk med cylindrisk kroppsform som saknar fjäll, men med 5 rader av stora benplattor längs kroppen. Även huvudet är klätt med benplattor. Munnen är ganska liten, nedåtvänd och saknar tänder, utan används i stället för att suga upp mat. Nosen är kort, och har 4 skäggtömmar placerade långt fram. [4]Färgen är gröngrå på ovansidan, blekt grå till vit på undersidan.[3] Som mest kan den bli 6,1 m lång och väga 816 kg.[5]
Den vita stören är vanligen anadrom, det vill säga den lever i saltvatten men vandrar upp i sötvatten för att leka; vissa delpopulationer lever dock hela livet i sjöar utan kontakt med havet.[1] I sötvatten föredrar de vuxna fiskarna större floder med god ström, där de uppehåller sig vid eller nära bottnen, medan ungfiskarna håller till i mindre, långsammare vattendrag. De vuxna fiskarna lever i huvudsak på fisk, men fjädermygglarver ingår också i dieten. Eftersom vita störar inte har särskilt god syn, lokaliserar de bytet främst med hjälp av skäggtömmarna. Ungfiskar tar framför allt fjädermygglarver och andra vattenlevande insektslarver,[3] men tar även musslor, maskar, kräftor och fiskrom.[4] Arten utvecklas långsamt; hanarna blir i genomsnitt könsmogna vid 14 års ålder, honorna vid 18.[3] Högsta konstaterade ålder är 104 år.[5]
Den vita stören leker i strömmande vattendrag, dit de kan vandra lång väg. Leken sker under våren; under denna kan honan avge mellan 100 000 och 3 miljoner ägg, som hanen befruktar. De befruktade äggen är klibbiga och fastnar i bottenmaterialet, där de kläcks efter 8 till 15 dagar. Larverna stannar dolda i flodbädden i ytterligare 20 till 30 dagar.[3]
Arten finns i vattendrag och längs med kusten i Kanada (British Columbia) och USA (Alaska, Kalifornien, Idaho, Montana, Oregon och Washington).
Den vita stören är en populär matfisk som säljs både färsk, rökt och frusen. Dessutom gör man kaviar av rommen.[5]
Arten är klassificerad som livskraftig ("LC") av IUCN, och populationen är stabil. Vissa subpopulationer, som har stängts av från havet av dammutbyggnad och liknande åtgärder, är dock hotade. I synnerhet populationerna i övre Columbiafloden vid gränsen mellan USA och Kanada samt Nechakofloden i British Columbia är strarkt hotade; båda är klassificerade som akut hotade ("CR"). Även i Kootenayfloden och Fraserfloden, också de i British Columbia, är arten hotad.[1] Detta har lett till att arten i British Columbia är rödlistad som imperiled (näst högsta klassificeringen).[3]
Vit stör (Acipenser transmontanus) är en art av släktet Acipenser som finns i Nordamerika. Med en längd på upp till 6 m är den den största nordamerikanska färskvattenfisken.
Осетер білий (лат. Acipenser transmontanus) — вид риб родини осетрових роду осетер. Зустрічається вздовж західного узбережжя Північної Америки від Алеутських островів до центральної Каліфорнії. Найбільша прісноводна риба Північної Америки, третій по величині з осетрових, після білуги і калуги.
Осетер білий (лат. Acipenser transmontanus) — вид риб родини осетрових роду осетер. Зустрічається вздовж західного узбережжя Північної Америки від Алеутських островів до центральної Каліфорнії. Найбільша прісноводна риба Північної Америки, третій по величині з осетрових, після білуги і калуги.
Cá tầm trắng (danh pháp hai phần: Acipenser transmontanus) là một loài cá tầm. Loài cá này sinh sống dọc theo bờ biển phía tây của Bắc Mỹ từ quần đảo Aleutia đến Trung California.
Nó là loài cá nước ngọt lớn nhất ở Bắc Mỹ và là loài cá tầm lớn thứ ba, sau cá tầm Beluga và cá tầm Kaluga. Cá tầm trắng được biết đến để đạt được một kích thước tối đa là 816 kg (£ 1.799) và 6,1 m (20 ft).
Cá tầm lớn nhất đánh bắt trên hồ sơ được đánh bắt trên sông Fraser, British Columbia, và nặng khoảng 498,9 kg và dài 12 feet, 4 inch (3,75 m). Con cá tầm này được đánh bắt bởi Michael Snell Salisbury, Anh, và sau đó được thả[2].
Cá tầm trắng (danh pháp hai phần: Acipenser transmontanus) là một loài cá tầm. Loài cá này sinh sống dọc theo bờ biển phía tây của Bắc Mỹ từ quần đảo Aleutia đến Trung California.
Nó là loài cá nước ngọt lớn nhất ở Bắc Mỹ và là loài cá tầm lớn thứ ba, sau cá tầm Beluga và cá tầm Kaluga. Cá tầm trắng được biết đến để đạt được một kích thước tối đa là 816 kg (£ 1.799) và 6,1 m (20 ft).
Cá tầm lớn nhất đánh bắt trên hồ sơ được đánh bắt trên sông Fraser, British Columbia, và nặng khoảng 498,9 kg và dài 12 feet, 4 inch (3,75 m). Con cá tầm này được đánh bắt bởi Michael Snell Salisbury, Anh, và sau đó được thả.
Acipenser transmontanus Richardson, 1836
Охранный статус
Белый осётр[1] (лат. Acipenser transmontanus) — вид рыб семейства осетровых, встречающийся вдоль западного побережья Северной Америки от Алеутских островов до центральной Калифорнии. Крупнейшая пресноводная рыба Северной Америки, третий по величине из осетровых (после белуги и калуги). Максимальная масса тела белого осетра 816 кг и длина 6,1 м[2].
Тело белого осетра имеет удлиненную и стройную форму. Как и все осетры, белый осётр не имеет чешуи. Вместо нее на теле рыбы есть широкие защитные костяные щитки-жучки. На спине Осетра таких щитков насчитывается от 11 до 14 штук (все находятся перед спинным плавником), на боках тела их число колеблется от 38 до 48, также имеется от 9 до 12 брюшных щитков на каждой стороне брюха.
Цвет спины и боков белого осетра варьируется от серого и бледно-оливкового до серо-коричневого. Брюхо и нижняя часть головы осетра светло-белые. Плавники, как правило, темно-серого цвета. Белый осётр имеет на носе, выше своего большого беззубого рта 4 белых сенсорных усика, которые он использует для поиска пищи.
Осётр причисляется к классу костных рыб, тем не менее он более хрящевая рыба, чем костная, а его внутреннее костное строение больше напоминает строение акул. Осетры очень мало изменились с момента своего возникновения (около 175 миллионов лет тому назад), поэтому осётр и напоминает своим внешним видом многих исчезнувших древних рыб.
Это заготовка статьи по ихтиологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Белый осётр (лат. Acipenser transmontanus) — вид рыб семейства осетровых, встречающийся вдоль западного побережья Северной Америки от Алеутских островов до центральной Калифорнии. Крупнейшая пресноводная рыба Северной Америки, третий по величине из осетровых (после белуги и калуги). Максимальная масса тела белого осетра 816 кг и длина 6,1 м.
.jpg)
