Die Erbsenmuscheln (Pisidium) bilden eine Gattung innerhalb der Familie der Kugelmuscheln (Sphaeriidae) aus der Klasse Muscheln (Bivalvia). Sie leben im Sediment, dem sogenannten Benthal, von Süßwasser-Gewässern. Aufgrund der hohen Variabilität ihrer Schale und dem Mangel an eindeutigen Artmerkmalen ist eine Bestimmung von Individuen der Gattung Pisidium auf Artniveau äußerst schwierig. Die Gattung enthält die kleinsten Vertreter von Muscheln im Süßwasser.
In ihrer Anatomie entsprechen sie dem Grundaufbau der Muscheln. Ohne Kopf und Raspelzunge (Radula) nehmen sie ihre Nahrung als sogenannte Filtrierer mit Hilfe ihrer Kiemen aus dem Umgebungswasser auf. Damit dienen die Kiemen ähnlich wie die Barten der Bartenwale als Filterstruktur für planktonische Nahrungspartikel. Als taxonomische Gruppe innerhalb der Eulamellibranchia haben sie Blattkiemen, und zwar zwei Paar: ein inneres und ein äußeres. Mithilfe ebendieser Kiemen betreiben die Erbsenmuscheln Brutpflege. Sie produzieren also im Gegensatz zu den Großmuscheln (Najaden) keine pelagischen Larven und beherbergen ihren Nachwuchs im Schutz ihrer Schalen.
Wie bei allen Muscheln wird das Tier von einer zweiklappigen Schale umhüllt, welche am Wirbel, dem Umbo, durch ein Schlossband, das Ligament, zusammengehalten wird. Eine Reihe von sogenannten Zähnen an den Kontaktstellen der beiden Schalen verhindern durch ein Ineinandergreifen ein gegenseitiges Verrutschen. Die Form und Position dieser Zähne sind eines der wichtigsten Bestimmungsmerkmale. Neben zwei Haupt- oder Kardinalzähnen werden die Wölbung der Schale, die Position des Wirbels und die Struktur der Schale (gerippt oder nicht, mit Poren oder ohne... etc.) zur Bestimmung der Art herangezogen. In ihrer größten Ausdehnung erreicht die Schale von Erbsenmuscheln selten Längen über einen Zentimeter. So groß wird in der Regel nur Pisidium amnicum. Nur zwei Millimeter lang wird Pisidium moitessierianum.
Erbsenmuscheln kommen auf allen Kontinenten mit Ausnahme der Antarktis vor. Obwohl die Tiere wie die meisten Muscheln nur über eine sehr begrenzte aktive Ausbreitungsfähigkeiten verfügen, ist ihre passive Ausbreitungsfähigkeit beachtlich. Geografisch gesehen gibt es für sie dabei fast keine Barrieren: Im Gefieder von Vögeln, im Fell von Säugetieren, die sich regelmäßig im Wasser aufhalten, können Erbsenmuscheln beinahe jedes geeignete Habitat erreichen und besiedeln. In den Alpen wurden Tiere dieser Gattung in Höhen von bis zu 2600 Metern gefunden (siehe Macun-Seen, Unterengadin). Begrenzt wird ihre Ausbreitungskapazität dabei weniger von geografischen Barrieren wie Gebirgszügen, Wüsten oder Meeresarmen als durch ihre ökologischen Anforderungen an das Habitat. So gibt es rheophile Arten, die nur in Quellen zu finden sind, und Kosmopoliten wie beispielsweise Pisidium casertanum, die praktisch weltweit fast alle Süßwasser-Habitate besiedeln können. Eine Konsequenz aus dieser enormen Ausbreitungsfähigkeit ist, dass es nur wenige endemische Arten innerhalb dieser Gattung gibt. Innerhalb von Europa sind bislang nur zwei Endemiten bekannt: Pisidium edlaueri aus dem Ohridsee und Pisidium maasseni aus dem Prespasee.
Die Systematik der Erbsenmuscheln wird gegenwärtig in der Fachliteratur mit Hilfe aktueller molekularer Daten neu diskutiert. Als sicher gilt, dass es sich bei Pisidium um eine paraphyletische Gruppe handelt.
Untergattungen:
Arten in Europa:[1] (Deutsche Trivialnamen nach Cole, 2016[2])
Die Erbsenmuscheln (Pisidium) bilden eine Gattung innerhalb der Familie der Kugelmuscheln (Sphaeriidae) aus der Klasse Muscheln (Bivalvia). Sie leben im Sediment, dem sogenannten Benthal, von Süßwasser-Gewässern. Aufgrund der hohen Variabilität ihrer Schale und dem Mangel an eindeutigen Artmerkmalen ist eine Bestimmung von Individuen der Gattung Pisidium auf Artniveau äußerst schwierig. Die Gattung enthält die kleinsten Vertreter von Muscheln im Süßwasser.
Буурчактайлар (лат. Pisidium) — кош капкалуу моллюскалардын бир уруусу, буларга кыйла тур кирет: жалтырак буурчактай (лат. Р. nitidum), өзөн буурчактайы (P. casertanum).
Буурчактайлар (лат. Pisidium) — кош капкалуу моллюскалардын бир уруусу, буларга кыйла тур кирет: жалтырак буурчактай (лат. Р. nitidum), өзөн буурчактайы (P. casertanum).
Pisidium is a genus of very small or minute freshwater clams known as pill clams or pea clams, aquatic bivalve molluscs in the family Sphaeriidae, the pea clams and fingernail clams.
In some bivalve classification systems, the family Sphaeriidae is referred to as Pisidiidae, and occasionally Pisidium species are grouped in a subfamily known as Pisidiinae.
In large enough quantities, the minute shells of these bivalves can affect environmental conditions, and this change in conditions can positively affect the ability of organic remains in the immediate environment to fossilize (one aspect of taphonomy).[1] For example, in the Dinosaur Park Formation, the fossil remains of hadrosaur eggshells are rare.[2] This is because the breakdown of tannins from the local coniferous vegetation caused the ancient waters to be acidic, and therefore usually eggshell fragments dissolved in the water before they had a chance to be fossilized.[3]
Hadrosaur eggshell fragments are however present in two microfossil sites in the area. Both of these sites are dominated by preserved shells of invertebrate life, primarily shells of pisidiids.[2] The slow dissolution of these minute bivalve shells released calcium carbonate into the water, raising the water's pH high enough that it prevented the hadrosaur eggshell fragments from dissolving before they could be fossilized.[4]
Drawing of the right valve external view of Pisidium moitessierianum
Extant subgenera and species within the genus Pisidium include:
Subgenus Euglesa Jenyns, 1832
Subgenus Pisidium Pfeiffer, 1821
Subgenus Cyclocalyx Dall, 1903
Subgenus Tropidocyclas Dall, 1903
Subgenus Hiberneuglesa Starobogatov, 1983
Subgenus Cingulipisidium Pirogov & Starobogatov, 1974
Subgenus Pseudeupera Germain, 1909
Subgenus Neopisidium Odhner, 1921
Subgenus Odhneripisidium Kuiper, 1962
Subgenus Afropisidium Kuiper, 1962
Subgenus unknown
Subgenus incertae sedis
Pisidium is a genus of very small or minute freshwater clams known as pill clams or pea clams, aquatic bivalve molluscs in the family Sphaeriidae, the pea clams and fingernail clams.
In some bivalve classification systems, the family Sphaeriidae is referred to as Pisidiidae, and occasionally Pisidium species are grouped in a subfamily known as Pisidiinae.
Pisidium, les Pisidies en français, est un genre de très petits ou minuscules bivalves d'eau douce de la famille des Pisidiidae. La taille de la coquille des adultes est inférieure à 1 cm[1].
Ces mollusques d'eau douce sont présents en France, et utilisent comme habitat des milieux aquatiques divers (rivières, canaux, étangs, mares...)[1].
Dans certains systèmes de classification, la famille Sphaeriidae est appelée Pisidiidae, et, occasionnellement, les espèces Pisidium sont regroupées dans une sous-famille, celle des Pisidiinae.
Les sous-genres et espèces conservés dans le genre Pisidium comprennent :
Sous-genre Euglesa Jenyns, 1832
Sous-genre Pisidium Pfeiffer, 1821
Sous-genre Cyclocalyx Dall', 1903
Sous-Genre Tropidocyclas Dall', 1903
Sous-genre Hiberneuglesa Starobogatov, 1983
Sous-genre Cingulipisidium Pirogov & Starobogatov, 1974
Sous-genre Pseudeupera Germain, 1909
Sous-genre Neopisidium Odhner, 1921
Sous-genre Odhneripisidium Kuiper, 1962
Sous-genre Afropisidium Kuiper, 1962
Sous-genre inconnu
Sous-genre incertae sedis
Pisidium, les Pisidies en français, est un genre de très petits ou minuscules bivalves d'eau douce de la famille des Pisidiidae. La taille de la coquille des adultes est inférieure à 1 cm.
Ces mollusques d'eau douce sont présents en France, et utilisent comme habitat des milieux aquatiques divers (rivières, canaux, étangs, mares...).
Dans certains systèmes de classification, la famille Sphaeriidae est appelée Pisidiidae, et, occasionnellement, les espèces Pisidium sont regroupées dans une sous-famille, celle des Pisidiinae.
Pisidium est genus parvulorum vel minutorum aquae dulcis bivalvium familiae Sphaeriidarum.
Subgenera et species intra genus Pisidium sunt:
Pisidium est genus parvulorum vel minutorum aquae dulcis bivalvium familiae Sphaeriidarum.
Externus valvis dextri Pisidii moitessieriani conspectus. Lateralis valvis dextri Pisidii moitessieriani conspectus. Internus valvis dextri Pisidii moitessieriani conspectus.Pisidium is een geslacht van tweekleppigen uit de familie van de Sphaeriidae. De soorten van dit geslacht zijn zeer klein en komen voor in zoet water. In het Nederlands worden de tot dit geslacht behorende soorten vaak aangeduid als erwtenmossel.
Pisidium is een geslacht van tweekleppigen uit de familie van de Sphaeriidae. De soorten van dit geslacht zijn zeer klein en komen voor in zoet water. In het Nederlands worden de tot dit geslacht behorende soorten vaak aangeduid als erwtenmossel.
Pisidium, groszkówka – holarktyczny rodzaj obejmujący pospolite, słodkowodne małże o charakterystycznym, kulistym kształcie muszli ze szczytami przesuniętymi ku tyłowi i niewielkich wymiarach ciała, należący do rodziny kulkówkowatych (Sphaeriidae).
Jeden z rodzajów rodziny kulkówkowatych (Sphaeridae), w Polsce reprezentowany przez 17 gatunków[2]. Rodzaj wydzielił C. Pfeiffer w 1821 roku[3]. Polska nazwa zwyczajowa rodzaju to groszkówka[4][5].
Nazwa rodzaju odnosi się do kształtu muszli, która przypomina ziarnko grochu (grek. Πίσον, pison – groch; Είδοσ, eidos – podobny)[6].
Gatunkiem typowym jest Pisidium obtusale (Lamarck, 1818). Systematyka rodzaju różni się w zależności od opracowań, w skład rodzaju zaliczane są następujące gatunki:
Muszla drobna, o długości nie przekraczającej 6-10 mm (jedynie w przypadku P. amnicum większa – ok. 7-11 mm). Szczyty położone w tylnej części na górnym brzegu muszli. Płyta zamka i zęby silnie zaznaczone i mocne. Syfony całkowicie zredukowane lub obecny jest tylko jeden syfon. Skrzela wewnętrzne duże, zewnętrzne małe lub całkowicie zredukowane. Krótki przewód pokarmowy, o długości w przybliżeniu równej dwóm długościom ciała[8][7].
Przedstawiciele występują w śródlądowych wodach bieżących i stojących, w różnych typach zbiorników wodnych[7]. Przebywają całkowicie zakopane w osadach dennych, w których drążą tunele. Poszczególne gatunki mogą różnić się pod względem preferencji siedliskowych, gatunki występujące sympatrycznie rozmijają się pod względem okresów rozrodu i maksimów liczebności[9].
Filtratory, odżywiają się zawiesiną odcedzaną z wody na skrzelach. Woda do jamy płaszcza wciągana jest przez szczelinę nożną płaszcza, wyrzucana zaś przez otwór analny lub syfon analny. Przepływ wody jest napędzany przez rzęski nabłonka migawkowego, pokrywającego skrzela i jamę płaszczową. Prądy rzęskowe na skrzelach kierują zlepione cząsteczki zawiesiny do płatów gębowych, gdzie następuje selekcja pokarmu. Cząstki niejadalne lub zbyt duże są odrzucane jako pseudofekalia[10]. Pokarmem mogą być bakterie odfiltrowywane z wód interstycjalnych, drobne jednokomórkowe glony, detrytus[11][12].
Wymiana gazowa zachodzi za pośrednictwem skrzeli i jamy płaszcza[13].
Obojnaki. Zapłodnienie następuje w kanale hermafrodytycznym. Jaja rozwijają się w torbach lęgowych (marsupiach) w skrzelach wewnętrznych rodziców. Gdy embrion wytworzy muszlę i osiągnie odpowiednie rozmiary, rozrywa marsupium, wypada do jamy płaszcza i po pewnym czasie wydostaje się na zewnątrz[14].
Pisidium, groszkówka – holarktyczny rodzaj obejmujący pospolite, słodkowodne małże o charakterystycznym, kulistym kształcie muszli ze szczytami przesuniętymi ku tyłowi i niewielkich wymiarach ciała, należący do rodziny kulkówkowatych (Sphaeriidae).
豌豆蚬属(学名:Pisidium)舊屬帘蛤目豌豆蚬科[1],今屬泥蛤科[2]。
常栖息在温寒带平地的水池中,但在热带地区亦出现于高山上天然水池的泥沙底[1][3]。
截至2018年1月22日 (2018-01-22)[update],本屬在WoRMS包括40個物種[2]:
以下物種舊屬本屬[3]:
|title=
为空 (帮助)