nomes no trilho de navegação
Acrocephalus caffer és un ocell de la família dels acrocefàlids (Acrocephalidae) que habita boscos, matolls i bambús de Tahití.
Acrocephalus caffer és un ocell de la família dels acrocefàlids (Acrocephalidae) que habita boscos, matolls i bambús de Tahití.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor cyrs hirbig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion cyrs hirbig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Acrocephalus caffer; yr enw Saesneg arno yw Long-billed reed warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. caffer, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r telor cyrs hirbig yn perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cigydd-breblyn aelwyn Pteruthius flaviscapis Cigydd-breblyn gyddfwinau Pteruthius aenobarbus
.jpg)
.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_1441.jpg)
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor cyrs hirbig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion cyrs hirbig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Acrocephalus caffer; yr enw Saesneg arno yw Long-billed reed warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. caffer, sef enw'r rhywogaeth.
Der Langschnabel-Rohrsänger (Acrocephalus caffer) ist ein Singvogel aus der Gattung der Rohrsänger (Acrocephalus) und der Familie der Rohrsängerartigen (Acrocephalidae).[1]
Der Vogel ist auf Tahiti endemisch.
Der Lebensraum umfasst Galeriewald, bewaldete Hügellandschaften, Dickicht aus der Bambusart Schizostachyum glaucifolium, aus Lindenblättrigem Eibisch oder Bambusplantagen meist bis 600 m Höhe.[2]
Der Ursprung des Artepithetons ist unklar, es soll von lateinisch caffer ‚Bewohner Südafrikas‘ kommen.[3]
Früher wurde die Art manchmal als konspezifisch mit dem Tuamoturohrsänger (Acrocephalus atyphus) und dem Südmarquesas-Rohrsänger (Acrocephalus mendanae) angesehen, auch umfasste die Bezeichnung den Forsterrohrsänger (Acrocephalus musae) und den Moorearohrsänger (Acrocephalus longirostris) mit, wurden aber aufgrund genetischer Untersuchungen in verschiedene Arten aufgeteilt.[4][5][2]
Die Art ist 17–20 cm groß, ein großer, schlanker Rohrsänger mit sehr langem Schnabel, kurzen runden Flügeln und langem Schwanz, einem nachtkerzengelbem Überaugenstreif, einem diskretem dunklem Augenstreif. Scheitel und Oberseite sind gesprenkelt olivbraun, die Handschwingen sind dunkelbraun, die Steuerfedern gleichfalls mit gelblich-weißen Spitzen. Kehle und Unterseite sind nachtkerzengelb, die Iris dunkel, der Oberschnabel hornfarben bis braun, der Unterschnabel rosa, die Beine schiefergrau grünlich. Die Geschlechter unterscheiden sich nicht außer in der Größe. Jungvögel sind dunkler mit matt brauner Iris, der Überaugenstreif ist verwaschen schwefelgelb.[2]
Die Art ist monotypisch.
Der Ruf des Männchens wird als lange, langsame, abwechslungsreiche Folge klingender Phrasen und Knurrlaute mit eingestreuten lauteren Pfiffen beschrieben und erinnert etwas an eine Singdrossel (Turdus philomelos).[2]
Die Nahrung besteht aus Insekten, kleinen Eidechsen, Fischen, Weichtieren und Schnecken, aber auch Pflanzensamen, Früchte und Nektar, die allein, meist in den Baumkronen auf dem Blattwerk, seltener in der Luft oder am Boden gefangen werden. Die Brutzeit liegt vermutlich zwischen August und Dezember sowie zwischen Februar und Juni. Das Nest wird meist bis zu 15 m Höhe zwischen Pflanzenstängel gehängt.[2]
Der Bestand gilt seit 2008 als vom Aussterben bedroht (Critically Endangered).[6]
Der Langschnabel-Rohrsänger (Acrocephalus caffer) ist ein Singvogel aus der Gattung der Rohrsänger (Acrocephalus) und der Familie der Rohrsängerartigen (Acrocephalidae).
Der Vogel ist auf Tahiti endemisch.
Der Lebensraum umfasst Galeriewald, bewaldete Hügellandschaften, Dickicht aus der Bambusart Schizostachyum glaucifolium, aus Lindenblättrigem Eibisch oder Bambusplantagen meist bis 600 m Höhe.
Der Ursprung des Artepithetons ist unklar, es soll von lateinisch caffer ‚Bewohner Südafrikas‘ kommen.
Früher wurde die Art manchmal als konspezifisch mit dem Tuamoturohrsänger (Acrocephalus atyphus) und dem Südmarquesas-Rohrsänger (Acrocephalus mendanae) angesehen, auch umfasste die Bezeichnung den Forsterrohrsänger (Acrocephalus musae) und den Moorearohrsänger (Acrocephalus longirostris) mit, wurden aber aufgrund genetischer Untersuchungen in verschiedene Arten aufgeteilt.
The Tahiti reed warbler (Acrocephalus caffer) is a songbird in the genus Acrocephalus. It used to be placed in the "Old World warbler" assemblage (Sylviidae), but is now in the newly recognized marsh warbler family Acrocephalidae. It is endemic to the island of Tahiti.
Most taxonomists regard Garrett's reed warbler and the Moorea reed warbler as distinct. They used to be considered subspecies.
As a whole, the Tahiti reed warbler was classified as a vulnerable species by the IUCN.
The Tahiti reed warbler (Acrocephalus caffer) is a songbird in the genus Acrocephalus. It used to be placed in the "Old World warbler" assemblage (Sylviidae), but is now in the newly recognized marsh warbler family Acrocephalidae. It is endemic to the island of Tahiti.
Most taxonomists regard Garrett's reed warbler and the Moorea reed warbler as distinct. They used to be considered subspecies.
As a whole, the Tahiti reed warbler was classified as a vulnerable species by the IUCN.
La Tahitia kanbirdo aŭ Nigra kanbirdo (Acrocephalus caffer) estas birdo de la genro Acrocephalus aŭ kanbirdoj kiuj estas brunecaj birdoj kiuj loĝas en kareksejoj kaj apartenas al la familio de Akrocefaledoj, sed iam estis inkludataj en la grupo de Silviedoj. Ĝi estas endemia de Franca Polinezio, kaj pro tio estas foje konata kiel Polinezia kanbirdo.
Ĝi estas 15 al 19 cm longa specio, longbeka kanbirdo kun du tre diferencaj kolormorfoj. Plej parto de birdoj estas flavecaj, kun brunecolivecaj punktoj supre. La malhela formo estas tute olivbruna al nigreca, kio estas kialo por la alternativa nomo kaj faras el tiu specio unika kazo inter kanbirdoj. La alvoko estas akra ĉarrr. La kanto estas varia serio de fajfoj kaj triloj; ofte longe faritaj. Ĝi estas kaŝema, timida birdo plej facile aŭdata ol vidata.
Ĝi loĝas en bambua arbustaro kaj duarangaj arbaroj en rivervaloj kaj montetoj de ĝis 1,700 m. Ili manĝas tre aktive kaj senhalte insektojn sed ankaŭ lacertetojn, malgrandajn fiŝojn, krabetojn, helikojn kaj nektaron. Oni supozas ke ili reproduktiĝas nur en bambuejoj, kio endanĝerigas ties estontecon, ĉar tiuj malpliiĝas pro etendo de elektra industrio kaj plia homa ĉeestado.
Estas nombraj subspecioj, sed kelkaj estis ĵus levataj al kategorio de rajta specio. La nomiga raso Acrocephalus caffer caffer – la propra Tahitia kanbirdo - estas limigita al Tahitio, kun populacio de malpli da kelkaj miloj de individuoj. Aliaj rasoj estas la jenaj:
Kiel tuto la Tahitia kanbirdo estis klasita kiel Vundebla specio fare de la IUCN[1]. Sed novaj pristudoj montris, ke ĝi estas pli rara ol oni supozis, krome ĉar kelkaj populacioj estis disigitaj el tiu specio. Sekve ĝi estis listita kiel Endanĝerita en 2008[2]. Nuntempe oni supozas ke ili estas ĉirkaŭ 250-1000 kaj malpliiĝas en teritorio de ĉirkaŭ 270 km².
La Tahitia kanbirdo aŭ Nigra kanbirdo (Acrocephalus caffer) estas birdo de la genro Acrocephalus aŭ kanbirdoj kiuj estas brunecaj birdoj kiuj loĝas en kareksejoj kaj apartenas al la familio de Akrocefaledoj, sed iam estis inkludataj en la grupo de Silviedoj. Ĝi estas endemia de Franca Polinezio, kaj pro tio estas foje konata kiel Polinezia kanbirdo.
Ĝi estas 15 al 19 cm longa specio, longbeka kanbirdo kun du tre diferencaj kolormorfoj. Plej parto de birdoj estas flavecaj, kun brunecolivecaj punktoj supre. La malhela formo estas tute olivbruna al nigreca, kio estas kialo por la alternativa nomo kaj faras el tiu specio unika kazo inter kanbirdoj. La alvoko estas akra ĉarrr. La kanto estas varia serio de fajfoj kaj triloj; ofte longe faritaj. Ĝi estas kaŝema, timida birdo plej facile aŭdata ol vidata.
Ĝi loĝas en bambua arbustaro kaj duarangaj arbaroj en rivervaloj kaj montetoj de ĝis 1,700 m. Ili manĝas tre aktive kaj senhalte insektojn sed ankaŭ lacertetojn, malgrandajn fiŝojn, krabetojn, helikojn kaj nektaron. Oni supozas ke ili reproduktiĝas nur en bambuejoj, kio endanĝerigas ties estontecon, ĉar tiuj malpliiĝas pro etendo de elektra industrio kaj plia homa ĉeestado.
Estas nombraj subspecioj, sed kelkaj estis ĵus levataj al kategorio de rajta specio. La nomiga raso Acrocephalus caffer caffer – la propra Tahitia kanbirdo - estas limigita al Tahitio, kun populacio de malpli da kelkaj miloj de individuoj. Aliaj rasoj estas la jenaj:
Eiaoa polinezia kanbirdo, Acrocephalus caffer aquilonis Hatutaa polinezia kanbirdo, Acrocephalus caffer postremus Huahinea polinezia kanbirdo, Acrocephalus caffer garretti - formortinta (19a jarcento?) Raiatea polinezia kanbirdo, Acrocephalus caffer musae - formortinta (19a jarcento?)Kiel tuto la Tahitia kanbirdo estis klasita kiel Vundebla specio fare de la IUCN. Sed novaj pristudoj montris, ke ĝi estas pli rara ol oni supozis, krome ĉar kelkaj populacioj estis disigitaj el tiu specio. Sekve ĝi estis listita kiel Endanĝerita en 2008. Nuntempe oni supozas ke ili estas ĉirkaŭ 250-1000 kaj malpliiĝas en teritorio de ĉirkaŭ 270 km².
El carricero de Tahití (Acrocephalus caffer)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Acrocephalidae endémica de la isla de Tahití.
Anteriormente se clasificaba en la familia Sylviidae, hasta que esta se escindió. Anteriormente se consideraba que el carricero de Moorea y el carricero de Garrett eran subespecies del carricero de Tahití, pero en la actualidad se consideran especies separadas.
Anteriormente se consideraba una especie vulnerable por la UICN.[3] pero investigaciones más recientes demostraron que era menos abundante de lo que se creía, por lo que en 2008 se cambió su estatus a especie en peligro de extinción.[4]
El carricero de Tahití (Acrocephalus caffer) es una especie de ave paseriforme de la familia Acrocephalidae endémica de la isla de Tahití.
Acrocephalus caffer Acrocephalus generoko animalia da. Hegaztien barruko Acrocephalidae familian sailkatua dago.
Acrocephalus caffer Acrocephalus generoko animalia da. Hegaztien barruko Acrocephalidae familian sailkatua dago.
Polynesiankerttunen (Acrocephalus caffer) on Tahitin kotoperäinen varpuslintu. Anders Sparrman kuvaili lajin holotyypin Tahitilta 1786.[2]
Polynesiankerttunen (Acrocephalus caffer) on Tahitin kotoperäinen varpuslintu. Anders Sparrman kuvaili lajin holotyypin Tahitilta 1786.
Acrocephalus caffer
La Rousserolle à long bec ou Fauvette à long bec (Acrocephalus caffer) est une espèce d'oiseau de la famille des Acrocephalidae endémique de Polynésie française.
Cet oiseau peuple les Iles de la Société : îles du Vent (Tahiti, Moorea) et îles Sous-le-Vent (Huahine, Raiatea).
D'après Alan P. Peterson, il existe cinq sous-espèces :
La sous-espèce de Raiatea s'est éteinte en 1775. Celle de Huahine est probablement éteinte également.
Cet oiseau est connu des habitants à Tahiti sous les noms vernaculaires maohi de « otatare » et de « manu ofe ».
L'espèce est représentée sur deux timbres d'Aitutaki, en 1982 et 1983.
Acrocephalus caffer
La Rousserolle à long bec ou Fauvette à long bec (Acrocephalus caffer) est une espèce d'oiseau de la famille des Acrocephalidae endémique de Polynésie française.
De langsnavelkarekiet (Acrocephalus caffer) is een zangvogel uit de familie van Acrocephalidae. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort op Tahiti, dat behoort tot de archipel de Genootschapseilanden (Frans Polynesië).
De vogel is 19 cm lang, het is een grote karekiet met een lange snavel. Er zijn twee kleurvormen, een donkere en een licht gekleurde. De donkere vorm is egaal donker olijfkleurig bruin, de lichte vorm is van onder bleekgeel en van boven olijfbruin gespikkeld. Het is een schuwe vogel met een verborgen leefwijze.[2]
Deze soort is endemisch op het eiland Tahiti. Vroeger kwam de soort waarschijnlijk voor op alle bergachtige eilanden van de Genootschapseilanden. De ondersoorten van de eilanden Moorea, Raiatea en Huahine zijn waarschijnlijk uitgestorven. Het leefgebied bestaat uit dicht bamboebos in rivierbeddingen en op berghellingen tot op 1700 m boven zeeniveau.[2]
De langsnavelkarekiet heeft een zeer beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2012 door BirdLife International geschat op 350 tot 1500 individuen. Het leefgebied wordt aangetast door de exploitatie van bamboe en daarnaast door de aanleg van infrastructuur zoals een stuwdam, wegen, onverharde wegen voor de toeristen in SUVs en exotische planten die de oorspronkelijke vegetatie veranderen. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe langsnavelkarekiet (Acrocephalus caffer) is een zangvogel uit de familie van Acrocephalidae. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort op Tahiti, dat behoort tot de archipel de Genootschapseilanden (Frans Polynesië).
Tahitisångare[2] (Acrocephalus caffer) är en fågel i familjen rörsångare inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.[1] Tidigare fördes även de båda utdöda arterna garrettsångare och mooreasångare till A. caffer, men de urskiljs nu oftast som egna arter.
Wikispecies har information om Acrocephalus caffer.
Tahitisångare (Acrocephalus caffer) är en fågel i familjen rörsångare inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som starkt hotad. Tidigare fördes även de båda utdöda arterna garrettsångare och mooreasångare till A. caffer, men de urskiljs nu oftast som egna arter.
Acrocephalus caffer là một loài chim trong họ Acrocephalidae.[2]
Acrocephalus caffer là một loài chim trong họ Acrocephalidae.
