nomes no trilho de navegação
Die Rooirugstreepkoppie (Emberiza flaviventris) is 'n algemene standvoël in boomveld en vogtige savanne. Die voël is 15 cm groot en weeg 15 tot 22 gram. In Engels staan die voël as die Golden-breasted Bunting bekend.
Daar is drie subspesies:
Die Rooirugstreepkoppie (Emberiza flaviventris) is 'n algemene standvoël in boomveld en vogtige savanne. Die voël is 15 cm groot en weeg 15 tot 22 gram. In Engels staan die voël as die Golden-breasted Bunting bekend.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Bras eurfron (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: breision eurfron) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Emberiza flaviventris; yr enw Saesneg arno yw Golden-breasted bunting. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn E. flaviventris, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r bras eurfron yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Bras Brewer Spizella breweri Bras coed Spizella arborea
-front_01.JPG)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Bras eurfron (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: breision eurfron) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Emberiza flaviventris; yr enw Saesneg arno yw Golden-breasted bunting. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn E. flaviventris, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
The golden-breasted bunting (Emberiza flaviventris) is a passerine bird in the bunting family Emberizidae. It occurs in dry open woodlands and moist savanna in Africa south of the Sahara, but is absent from the equatorial forest belt.
The golden-breasted bunting is 15–16 cm long. The adult male has striking head pattern with a white crown, black lateral crown stripes, white supercilium and black-bordered white ear coverts. The underparts are orange-yellow becoming yellow on the throat and whitish on the lower belly. The upperparts are chestnut with a grey rump. The browner wings have two conspicuous white wing bars. The sexes are very similar, but females may have a buff tone to the white head markings and browner head stripes, and the back may have dark streaks. Young birds are duller and paler than the females.
There are three subspecies:
E. f. princeps is similar to the nominate subspecies, but larger, and paler below. E. f. flavigaster is more distinctive, having a paler, redder back, pale grey rump, paler yellow underparts and whiter flanks.
This species is found in a variety of open woodlands. The subspecies flavigaster favours acacia steppe and savannah, with the other subspecies occurring in a wider range of lightly wooded country including gardens.
The golden-breasted bunting's call is a nasal ascending zzhrr. The song is variable, but includes a weechee weechee weechee.
The golden-breasted bunting builds an untidy cup nest lined with fine grass or hair low in a shrub or sapling. The two or three eggs are glossy white or cream and marked with black lines. The eggs hatch in 12–13 days and the chicks fledge in another 16–17 days.
The golden-breasted bunting is not gregarious, and is normally seen alone, in pairs or small groups. It feeds on the ground on seeds, insects and spiders, animal prey being taken mostly when the birds have young. This species is generally resident, but there appears to be degree of local movement. It is often quite tame.
The golden-breasted bunting (Emberiza flaviventris) is a passerine bird in the bunting family Emberizidae. It occurs in dry open woodlands and moist savanna in Africa south of the Sahara, but is absent from the equatorial forest belt.
La Orbrusta emberizo, Emberiza flaviventris, estas birdo de la grupo de emberizoj el la ordo de paseroformaj birdoj kaj genro de la familio de Emberizedoj kiu iam estis enmetitaj en Fringedoj. Taŭgas komuna nomo de “orbrusta” aŭ “flavbrusta” anstataŭ rekta traduko de la latina scienca nomo flaviventris ĉar fakte en flankoj kaj suba ventro la plumaro blankiĝas, dum en brusto koncentriĝas la nuancoj sulfurflavaj aŭ oranĝecaj kiuj havigas al la specio la oran nomigon.
Ili loĝas en seka malferma arbaro de Afriko sude de Saharo el suda Malio al Sudano suden tra Ugando, Tanzanio, suda DRK, Angolo kaj Zambio al suda Afriko.Tie ĝi estas komuna en Mozambiko, Zimbabvo, Bocvano, norda Namibio kaj multe de Sudafriko sed eksklude Okcidentan Kabprovincon, Nordan Kabprovincon kaj la Liberan Ŝtaton. Sed ĝi forestas el la arbarzono de ekvadoro.
Estas tri subspecioj:
La Orbrusta emberizo estas 15–16 cm longa. Maskla plenkreskulo havas nigrablankan striecan kapobildon kun blanka krono, nigraj flankaj kronostrioj, traokula strio kaj suba vango kaj blankaj superokula kaj subokula strioj kaj nigrabordaj blankaj orelkovriloj. La subaj partoj estas oranĝecflavaj kiuj iĝas flavaj en gorĝo kaj blankecaj en suba ventro. La supraj partoj estas senstrie brunaj kun griza pugo. La pli brunaj flugiloj havas du rimarkindajn blankajn flugilstriojn. Ambaŭ seksoj estas tre similaj, sed inoj povas havi sablokoloran nuancon al blankaj kapomarkoj kaj pli brunaj kapostrioj, kaj la dorso povas havi malhelan striecon. Junaj birdoj estas pli senkoloraj kaj pli palaj ol la inoj.
E. f. princeps estas simila al la nomiga formo, sed pli granda kaj pli pala sube. E. f. flavigaster estas pli distinga, ĉar havas pli palan kaj ruĝecan dorson, palgrizan pugon, pli palflavajn subajn partojn kaj pli blankajn flankojn.
La alvoko de la Orbrusta emberizo estas nazeca ascenda zzhrr. La kanto estas varia, sed inkludas ŭiiĉii ŭiiĉii ŭiiĉiii.
Tiu specio troviĝas en vario de malfermaj arbaroj. La subspecio flavigaster preferas stepon kaj savanon de akacioj, dum la aliaj subspecioj loĝas en pli ampleksa gamo de nedensa arbara kamparo inklude sekajn arbarojn laŭlonge de sekaj riveroj, altan arbustaron en roka grundo, bordojn de plantejoj kaj ĝardenojn.
La Orbrusta emberizo konstruas tasforman neston kovritan el fajna herbo aŭ haroj malalte en arbusto aŭ arbeto. La 2-5 ovoj estas brilblankaj aŭ kremokoloraj kaj markataj per nigraj linioj kaj estas kovataj nur de la ino. Eloviĝo okazas post 12–13 tagoj, idomanĝigado fare de ambaŭ gepatroj kaj elnestiĝo okazas post kromaj 16–17 tagoj.
La Orbrusta emberizo ne estas gregemaj, kaj normale vidiĝas sole, en paroj aŭ malgrandaj grupoj. Ili manĝas surgrunde semojn, burĝonojn, insektojn (skaraboj, akridoj, formikoj kaj termitoj) kaj araneojn, el kio animala predo oftas ĉefe dum idomanĝigado. Tiu specio estas ĝenerale de loĝantaj birdoj, sed ŝajne estas ioma grado de loka movo ĉefe en seka sezono. Ĝi estas ofte tre maltimida.
Foje la idoj estis predo de la Lanius collaris (Kolumlanio). Alia sufero estas esti gastiganto de la nestoparazitoj Strikapa smeraldokukolo kaj Jakobina kukolo.
La Orbrusta emberizo, Emberiza flaviventris, estas birdo de la grupo de emberizoj el la ordo de paseroformaj birdoj kaj genro de la familio de Emberizedoj kiu iam estis enmetitaj en Fringedoj. Taŭgas komuna nomo de “orbrusta” aŭ “flavbrusta” anstataŭ rekta traduko de la latina scienca nomo flaviventris ĉar fakte en flankoj kaj suba ventro la plumaro blankiĝas, dum en brusto koncentriĝas la nuancoj sulfurflavaj aŭ oranĝecaj kiuj havigas al la specio la oran nomigon.
El escribano pechidorado (Emberiza flaviventris)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Emberizidae propia del África subsahariana. Se encuentra en las sabanas y los bosques secos, pero no está presente en las selvas húmedas de cinturón ecuatorial.
El escribano pechidorado mide entre 15–16 cm de largo. El macho adulto tiene un patrón listado en la cabeza en el que se alternan el blanco y negro, siendo su lista pileal central blanca, las pieales laterales negras, las listas superciliares blancas, listas oculares negras, otra blanca atravesando las mejillas y bigotera negra. Su pecho es amarillo anaranjado que se vuelve amarillo hacia la garganta y blanquecino a medida que se baja hacia el vientre. Su espalda es de color castaño, con el obispillo gris. Las plumas de sus alas son pardas con los bordes blancos y presentan dos listas blancas. Ambos sexos son similares, aunque las hembras tienen la cabeza listada en tonos anteados y pardos, y pueden tener vetado oscuro en la espalda. Los juveniles son de tonos más apagados y claros que las hembras.
La subespecie E. f. kalaharica es similar a la nominal, pero de mayor tamaño y de un amarillo más claro en las partes inferiores. La subespecie E. f. flavigaster es más característica, ya que tiene la espalda más clara y rojiza, y el amarillo de las partes inferiores es más claro y tiene los flancos más blancos.
El escribano pechidorado tiene una llamada ascendente y nasal de tipo zzhrr. Su canto es variable, pero contiene un wiichii wiichii wiichii.
Se reconocen tres subespecies:
La especie se encuentra en gran variedad de bosques abiertos. Flavigaster prefiere las sabhanas y estepas arboladas con acacias, y las otras subespecies se encuentra en un espectro más amplio de campos ligeramente arbolados.
El escribano pechidorado no es gregario, y normalmente se observa solo, en parejas o pequeños grupos. Se alimenta en el suelo de semillas, insectos, arañas, aunque los pequeños animales los atrapan principalmente cuando tienen polluelos. Esta especie generalmente es sedentaria, aunque realiza cierto grado de desplazamientos locales.
El escribano pechidorado construye un nido en forma ce cuenco desordenado forrado de hierba fina o pelos en lo alto de arbusto o árboles jóvenes. Ponen dos o tres huevos de color blanco brillante o color crema marcados con líneas negras. Los huevos eclosionan en 12–13 días y los polluelos dejan el nido tras otros 16–17 días.
El escribano pechidorado (Emberiza flaviventris) es una especie de ave paseriforme de la familia Emberizidae propia del África subsahariana. Se encuentra en las sabanas y los bosques secos, pero no está presente en las selvas húmedas de cinturón ecuatorial.
Emberiza flaviventris Emberiza generoko animalia da. Hegaztien barruko Emberizidae familian sailkatua dago.
Emberiza flaviventris Emberiza generoko animalia da. Hegaztien barruko Emberizidae familian sailkatua dago.
Kultarintasirkku (Fringillaria flaviventris) on afrikkalainen varpuslintu. Sen laaja elinympäristö käsittää Saharan eteläpuolisen Afrikan, mutta se puuttuu päiväntasaajan sademetsävyöhykkeeltä. Kultarintasirkku kasvaa 16 cm pitkäksi. Koiraalla on mustavalkokirjava pää; naaras on himmeämpi. Sillä on aaltoileva lentotapa ja laskeutuessaan se näpäyttää tyypillisesti pyrstöään. Ravinto sisältää siemeniä ja hyönteisiä, joita kultarintasirkku etsii maasta. Pesimäajan ulkopuolella laji liittyy muiden sirkkujen ja hemppojen muodostamiin sekaparviin. Ruohosta ja juurista valmistettu kuppimainen pesä on rakennettu pensaan tai puun tyvelle lähelle maata.
Kultarintasirkku (Fringillaria flaviventris) on afrikkalainen varpuslintu. Sen laaja elinympäristö käsittää Saharan eteläpuolisen Afrikan, mutta se puuttuu päiväntasaajan sademetsävyöhykkeeltä. Kultarintasirkku kasvaa 16 cm pitkäksi. Koiraalla on mustavalkokirjava pää; naaras on himmeämpi. Sillä on aaltoileva lentotapa ja laskeutuessaan se näpäyttää tyypillisesti pyrstöään. Ravinto sisältää siemeniä ja hyönteisiä, joita kultarintasirkku etsii maasta. Pesimäajan ulkopuolella laji liittyy muiden sirkkujen ja hemppojen muodostamiin sekaparviin. Ruohosta ja juurista valmistettu kuppimainen pesä on rakennettu pensaan tai puun tyvelle lähelle maata.
Emberiza flaviventris
Le Bruant à poitrine dorée (Emberiza flaviventris) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Emberizidae.
Le bruant à poitrine dorée mesure entre 15 et 16 cm. La tête de l'oiseau présente des rayures noires et blanches horizontales, elle est très similaire à celle du bruant cannelle (Emberiza tahapisi). La gorge est d'une couleur jaune assez forte, elle est plus blanche sur la partie basse[1]. Le manteau est brun, les ailes sont plus sombres. Même si les couleurs diffèrent peu selon le sexe, on remarque des rayures jaunâtres sur la tête de la femelle. Le jeune individu a des couleurs plus pâles que la femelle adulte, les stries sur son crâne sont brunes[2].
Emberiza flaviventris vu de dos (Parc national Kruger, Afrique du Sud)
Emberiza flaviventris vu de face (Parc national Kruger, Afrique du Sud)
L'espèce et ses différentes sous-espèces couvrent un large territoire depuis le sud du Sahara jusque l'Afrique du Sud.
Cet oiseau se rencontre principalement dans des forêts claires, la sous-espèce flavigaster fréquente la savane où elle profite de la présence d'acacias.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sous-espèces suivantes :
Emberiza flaviventris
Le Bruant à poitrine dorée (Emberiza flaviventris) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Emberizidae.
De acaciagors (Emberiza flaviventris) is een zangvogel uit de familie van gorzen (Emberizidae).
Deze soort komt voor in Afrika, bezuiden de Sahara en telt vier ondersoorten:
De acaciagors (Emberiza flaviventris) is een zangvogel uit de familie van gorzen (Emberizidae).
Guldbröstad sparv[3] (Emberiza flaviventris) är en afrikansk fågel i familjen fältsparvar inom ordningen tättingar.[4]
Guldbröstad sparv är en 15-16 cm lång distinkt fältsparv, med svartvitt tecknat huvud samt gult på flankerna och nedre delen av buken. Hanen har vit hjässa, svarta hjässband, vitt ögonbrynsstreck och svartkantade vita örontäckare. Undersidan är orangegul, mot strupen gul och nedre delen av buken vit. Ovansidan är kastanjefärgad med grå övergump. De brunare vingarna har två tydliga vita vingband. Könen är lika, men honan kan ha beige ton på huvudet och brunare hjässband, medan ryggen kan ha mörka streck. Ungfågeln är mattare och blekare än honan.
Lätet är ett nasalt, stigande "zzhrr". Sången är varierande, men inkluderar ett weechee weechee weechee-
Guldbröstad sparv delas in i fyra underarter med följande utbredning:[4]
Underarten kalaharica inkluderas ibland i nominatformen.
Den placeras traditionellt i släktet Emberiza, men vissa taxonomiska auktoriteter har nu delat upp Emberiza i flera mindre släkten.[2] Guldbröstad sparv och övriga afrikanska fältsparvar bryts ut till släktet Fringillaria.
Guldbröstad sparv hittas i olika typer av öppna skogslandskap, med underarten flavigaster i akaciastäpp och savann, och övriga underarter i mer varierat öppet landskap, inklusive trädgårdar. Den är inte flocklevande och ses oftast ensam, i par eller i endast små grupper. Fågeln födosöker på marken efter frön, insekter och spindlar. Arten är mestadels stannfågel, även om lokala rörelser finns.
Fågeln bygger ett rätt slarvigt skålformat bo lågt i en buske eller i sly. De två till tre äggen är glansigt och svartstreckigt vita eller gräddfärgade. De ruvas i tolv till 13 dagar och ungarna är flygga efter ytterligare 16-17 dagar.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som aldrig särskilt vanlig, trots att det är en av de mest spridda afrikanska fältsparvarna.[5]
Wikimedia Commons har media som rör guldbröstad sparv.
Wikispecies har information om Emberiza flaviventris.
Guldbröstad sparv (Emberiza flaviventris) är en afrikansk fågel i familjen fältsparvar inom ordningen tättingar.
Emberiza flaviventris là một loài chim trong họ Emberizidae.[2]
.jpg)
Emberiza flaviventris là một loài chim trong họ Emberizidae.
.jpg)
,_Santuario_de_Rinocerontes_Khama,_Botsuana,_2018-08-02,_DD_18.jpg)
_(11873730235).jpg)
_(11874052403).jpg)
