nomes no trilho de navegação
The Somali crow, or dwarf raven (Corvus edithae), is approximately the size (44–46 cm in length) of the carrion crow, Corvus corone but with a longer bill and a somewhat more brownish cast to the feathers, especially when worn.
This species occurs principally in Somalia, Djibouti, the Ogaden and the Northern Frontier District in the Horn of Africa, and can be distinguished from the larger brown-necked raven C. ruficollis by its call, appearance and differences in its behaviour.
It was formerly considered a subspecies of the larger brown-necked raven (C. ruficollis), but is now considered to be a distinct species.
This crow is thought to be closer to the pied crow C. albus by some authorities, especially in its behaviour, than to the brown-necked raven. Hybrid birds between the pied crow and the Somali crow appear to reinforce this close relationship where the two species meet.
The nest is a ravenlike bulky structure set in either a lone tree or on telegraph poles. It will nest on cliffs in coastal regions or areas where trees are unavailable. The 3-5 eggs are laid in April and early May.
The voice is described as a harsh "caw" rather like the rook, Corvus frugilegus of Eurasia.
The Somali crow, or dwarf raven (Corvus edithae), is approximately the size (44–46 cm in length) of the carrion crow, Corvus corone but with a longer bill and a somewhat more brownish cast to the feathers, especially when worn.
La Somala korvo aŭ Nana korvo, Corvus edithae estas birdospecio de la familio de korvedoj kaj el ĝia tipa genro Corvus ene de la ordo de paserinoj kiu loĝas en Afriko.
Ĝi estas tutnigra kaj proksimume samgranda kiel (44-46 cm longa) ol la Nigra korniko, Corvus corone sed kun pli longa beko kaj iom pli bruneca nuanco en plumaro ĉefe kiam ili jam estas eluzitaj.
Tiu specio loĝas ĉefe en la landoj de Afriko nome Somalio, norda Kenjo, Ĝibutio kaj orienta Etiopio en la mondoregiono konata kiel la Korno de Afriko kaj povas esti distingebla el la pli granda Brunkola korvo C. ruficollis pro sia alvoko (voĉo) kaj diferencoj en sia kutimaro.
Kvankam ĝi estis iam konsiderata subspecio de la pli granda C. ruficollis, ĝi ĵus estis levita al statuso de specio, same kiel la Griza korniko Corvus cornix el sia proksima parenco Nigra korniko.
Oni supozas nun, ke tiu specio estas pli proksima al la Makulkorvo C. albus ĉefe pro sia kutimaro ol al la Brunkola korvo. Hibriduloj inter la Makulkorvo kaj la Somala korvo (Nana korvo) ŝajne plifortigas tiun proksiman parencon kie la du specioj koincidas.
La nesto estas korakeca fortika strukturo en ĉu izolita arbo ĉu sur telegraffosto. Ili nestumas sur klifoj en marbordas regionoj aŭ areoj kie arboj estas disponeblaj. La ino demetas 3 al 5 ovojn aprile aŭ frue maje kvankam oni ne konas multe da informo pri la resto de la reproduktado.
La voĉo estis priskribita kiel akra "kaŭ" kiel tiu de la frugilego, Corvus frugilegus de Eŭrazio.
El cuervo etíope (Corvus edithae)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae endémica del Cuerno de África. Anteriormente se consideraba una subespecie del cuervo desertícola (C. ruficollis), pero ahora se consideran especies separadas.
Mide alrededor de 46 cm de largo, del tamaño aproximado de una corneja, pero con el pico más largo. Su plumaje negro tiene un tono algo parduzco, especialmente cuando está gastado.
Es similar al cuervo desertícola, pero este último es de mayor tamaño, y ambos tienen comportamiento y llamadas diferentes.
Se encuentra en Etiopía, Eritrea, Yibuti, Somalia y norte de Kenia. Su hábitat natural son las sabanas secas, las zonas de matorral y desiertos.
Su nido es un estructura volunosa de palitos y otro material vegetal sobre árboles solitarios o postes. También anida en los acantilados en las regiones costeras o si no hay árboles disponibles. Suele poner entre 3 y 5 huevos entre abril y mayo.
El cuervo etíope (Corvus edithae) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae endémica del Cuerno de África. Anteriormente se consideraba una subespecie del cuervo desertícola (C. ruficollis), pero ahora se consideran especies separadas.
Corvus edithae Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Corvus edithae
Le Corbeau d'Édith (Corvus edithae) est une espèce d'oiseaux passereaux de la famille des Corvidae, présente dans la corne de l'Afrique où il remplace le Corbeau pie.
Sa zone de répartition s'étend en l'Afrique du nord-est, du nord du Kenya et de l'extrême sud-est du Soudan jusqu'en Somalie, à Djibouti et dans l'est et le sud de l'Éthiopie[1]. Il a été observé jusqu'à 3000 m d'altitude dans les plateaux éthiopiens, mais va rarement au-delà de 2000 m et le plus gros de ses effectifs se trouve en deçà de 1100 m[1].
Il fréquente les déserts, les plaines semi-désertiques et les savanes sèches et cherche sa nourriture jusque dans les villages et les petites villes[1].
Mesurant 44 à 46 cm pour 435-450 g[1], il ressemble au Corbeau brun, en plus petit, avec un bec plus court et plus mince et une queue moins longue et moins étagée[2]. Son plumage est noir, sauf la tête qui est brun foncé, brillant en plumage neuf et terne en plumage usé. L'iris est brun foncé. Le bec et les pattes sont noires.
Les deux sexes sont identiques. Les jeunes sont plus ternes et plus marron que les adultes.
Le Corbeau d'Édith est omnivore et possède probablement le même régime alimentaire que le Corbeau pie[1]. Il comprend des cadavres, de petits animaux, des invertébrés (insectes et leurs larves, notamment des tiques et des puces) et des œufs d'oiseaux. Il a été observé déchirant des sacs de grain pour accéder au contenu ou encore se posant sur des chameaux pour prélever leurs ectoparasites[1].
Il cherche sa nourriture au sol, seul, en couple ou en petits groupes bien espacés et n'hésite pas à approcher des habitations humaines pour fouiller les déchets[1].
Sa saison de reproduction s'étend de février à mai-juin : la ponte a été observée en février en Érythrée, en février et en mai-juin en Éthiopie et en avril au Kenya[1]. Il forme probablement des couples à vie et semble être socialement monogame[1].
C'est un nicheur solitaire. Le nid, bâti par le mâle et la femelle, est un assemblage peu soigné de branchettes, avec une coupe interne formée de laine, de plumes et de fibres végétales. Il est usuellement installé dans un arbre, plus rarement sur un rebord de falaise, dans une grotte ou sur un pylône. Les pontes comptent quatre à cinq œufs (rarement six)[1], de couleur bleu tacheté de brun[3]. Elles peuvent être parasitées par le Coucou geai.
Sa voix est décrite comme très similaire à celle du Corbeau pie[1]. Son cri typique est un croassement rauque variant en hauteur et devenant plus dur et strident avec l'excitation.
Il a été décrit par le naturaliste britannique Ethelbert Lort Phillips en 1895. Il forme une super-espèce avec le Corbeau brun et le Corbeau pie ; il était autrefois considéré comme une sous-espèce du premier, bien qu'il soit plus proche du second[1] avec lequel il s'hybride dans certaines zones de Somalie et d'Éthiopie. La descendance de ces hybrides semble fertile, avec un exemple d'hybride en couple avec un Corbeau d'Édith élevant des jeunes avec succès trois années de suite[4]. La situation de ces deux espèces est fréquemment comparée à celle de la Corneille noire et de la Corneille mantelée en Europe de l'Ouest[3].
L'espèce est monotypique[1].
Corvus edithae
Le Corbeau d'Édith (Corvus edithae) est une espèce d'oiseaux passereaux de la famille des Corvidae, présente dans la corne de l'Afrique où il remplace le Corbeau pie.
Il corvo somalo o corvo nano (Corvus edithae Lort Philips, 1895) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia Corvidae[2].
Il nome scientifico della specie, edithae, rappresenta un omaggio alla botanica e naturalista inglese Edith Cole, attiva nel Somaliland.
Misura 46 cm di lunghezza per 435-450 g di peso ed un'apertura alare che sfiora gli 80 centimetri[3].
Si tratta di uccelli dall'aspetto robusto e slanciato, muniti di piccola testa arrotondata con becco corto (rispetto a quanto osservabile nelle altre specie di corvo) e forte, lievemente arcuato verso il basso nella sua parte distale, collo robusto, lunghe ali digitate, zampe forti dai grossi artigli ricurvi, coda piuttosto lunga e dall'estremità cuneiforme.
Il piumaggio si presenta interamente di colore nero lucido, con presenza di riflessi metallici bluastri nell'area dorsale, ben evidenti quando l'animale è nella luce: man mano che la muta si avvicina, nell'area cefalo-toracia cominciano a comparirte sfumature bruno-grigiastre o bruno-rossicce.
I due sessi sono del tutto simili per quanto concernente la colorazione del piumaggio.
Il becco è di colore nero nero, mentre le zampe sono grigio-bluastre, con artigli più scuri: gli occhi sono di colore bruno scuro.
Il corvo somalo è un uccello dalle abitudini di vita diurne e poco sociali, che vive perlopiù da solo o in coppie, aggregandosi talvolta in gruppetti misti, talvolta in associazione con altre specie dalle abitudini di vita simili (come l'affine corvo bianconero). Questi uccelli trascorrono la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo al suolo, facendo poi ritorno verso sera su posatoi fra gli alberi dove passare la notte al riparo dalle intemperie e da eventuali predatori.
Questi uccelli si tengono in contatto fra loro tramite un richiamo gracchiante e acuto che ricorda quello del corvo bianconero o quello del corvo comune.
Il corvo somalo è un uccello onnivoro ed opportunista, che si nutre di tutto ciò che di commestibile riesce a reperire durante la ricerca del cibo nel proprio territorio: questi uccelli si cibano di una grande varietà di alimenti, sia di origine animale (insetti ed altri invertebrati, larve, piccoli vertebrati e uova) che vegetale (frutta e bacche, semi, granaglie).
Si tratta di uccelli monogami, le cui coppie si formano attorno al terzo anno d'età e rimangono assieme per la vita.
La stagione riproduttiva va da febbraio a giugno[3].
Il jido, una voluminosa coppa di rametti e fibre vegetali intrecciati, viene costruito da ambedue i partner in un punto sopraelevato (un albero solitario, un dirupo o una struttura artificiale, come un lampione o un edificio abbandonato): generalmente, il nido viene costruito poco dopo la formazione della coppia ed utilizzato anno dopo anno, dopo essere stato rimaneggiato.
All'interno del nido vengono deposte 3-5 uova: poco si sa del loro tempo d'incubazione e dello sviluppo dei nidiacei, tuttavia è lecito supporre che non si discostino eccessivamente da quelli comuni a tutte le specie del genere Corvus.
A dispetto del nome comune, il corvo somalo non è endemico della Somalia (che pure popola quasi per intero, risultando raro o assente dal Puntland) ma popola gran parte del Corno d'Africa, spingendosi ad ovest fino alle coste occidentali del Lago Turkana (in Kenya settentrionale) e del lago Margherita ed a nord attraverso l'Ogaden e l'Etiopia orientale fino alle coste dancale e gibutiane del Mar Rosso.
La specie appare sedentaria nell'ambito del proprio areale: questi uccelli sembrano tuttavia in grado di disperdersi anche su ampie distanze, con popolazioni osservate fino al Sudan del sud sud-orientale[3].
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalle aree erbose aperte di savana e semidesertiche, con presenza di macchie alberate più o meno estese dove passare la notte e nidificare: i corvi somali, pur non essendo particolarmente antropofili, colonizzano inoltre le aree coltivate nei dintorni dei villaggi e le piantagioni.
In passato considerato una sottospecie del corvo collorosso col nome di C. ruficollis edithae, attualmente il corvo somalo viene considerato una specie a sé stante[2], affine al primo ma soprattutto al corvo bianconero (sebbene le teorie che vorrebbero i corvi somali come popolazioni melaniche di corvo bianconero siano verosimilmente non corrette[3]), col quale peraltro si ibrida piuttosto frequentemente in Etiopia sud-orientale[4].
Il corvo somalo o corvo nano (Corvus edithae Lort Philips, 1895) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia Corvidae.
De Ethiopische raaf (Corvus edithae) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Deze soort komt voor in noordoostelijk Afrika.
De Ethiopische raaf (Corvus edithae) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Multimedia w Wikimedia Commons Kruk somalijski (Corvus edithae) – gatunek dużego ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Mierzy około 44-46 cm długości, podobnie jak czarnowron, choć w porównaniu z nim ma dłuższy dziób, czasem widać też bardziej brązowe pióra gdy ulegną one wytarciu.
Gatunek spotkać można głównie w Somalii, Dżibuti, Ogadenie i Prowincji Północno-Wschodniej w Kenii (tzw. Róg Afryki). Od kruka pustynnego (C. ruficollis) rozróżnia się go po odgłosie i odmiennym zachowaniu.
Chociaż wcześniej uważano kruka somalijskiego za podgatunek większego kruka pustynnego (C. ruficollis), niedawno uznano go za osobny gatunek. Jest blisko spokrewniony z czarnowronem.
Uważa się obecnie, że jest związany genetycznie bardziej z krukiem srokatym (C. albus), co przejawia się zwłaszcza w zachowaniu, a nie z krukiem pustynnym. Krzyżówki pomiędzy krukiem somalijskim i srokatym spotyka się szczególnie często na obszarach ich współwystępowania, co poświadcza o ich bliskich związkach.
Konstrukcja lęgowa przypomina te w wykonaniu innych krukowatych, jest chaotycznie zbudowana i znajduje się zarówno na pojedynczych drzewach, jak i na słupach telefonicznych. Na wybrzeżach lub terenach bezdrzewnych gniazduje na klifach. Samica składa 3-5 jaj w kwietniu i na początku maja, choć donoszono o jeszcze późniejszych rozpoczęciu okresu lęgowego.
Odgłosy kruka somalijskiego przypominają szorstkie "kouł", jak u gawrona z Eurazji.
Kruk somalijski (Corvus edithae) – gatunek dużego ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Mierzy około 44-46 cm długości, podobnie jak czarnowron, choć w porównaniu z nim ma dłuższy dziób, czasem widać też bardziej brązowe pióra gdy ulegną one wytarciu.
Gatunek spotkać można głównie w Somalii, Dżibuti, Ogadenie i Prowincji Północno-Wschodniej w Kenii (tzw. Róg Afryki). Od kruka pustynnego (C. ruficollis) rozróżnia się go po odgłosie i odmiennym zachowaniu.
Chociaż wcześniej uważano kruka somalijskiego za podgatunek większego kruka pustynnego (C. ruficollis), niedawno uznano go za osobny gatunek. Jest blisko spokrewniony z czarnowronem.
Uważa się obecnie, że jest związany genetycznie bardziej z krukiem srokatym (C. albus), co przejawia się zwłaszcza w zachowaniu, a nie z krukiem pustynnym. Krzyżówki pomiędzy krukiem somalijskim i srokatym spotyka się szczególnie często na obszarach ich współwystępowania, co poświadcza o ich bliskich związkach.
Konstrukcja lęgowa przypomina te w wykonaniu innych krukowatych, jest chaotycznie zbudowana i znajduje się zarówno na pojedynczych drzewach, jak i na słupach telefonicznych. Na wybrzeżach lub terenach bezdrzewnych gniazduje na klifach. Samica składa 3-5 jaj w kwietniu i na początku maja, choć donoszono o jeszcze późniejszych rozpoczęciu okresu lęgowego.
Odgłosy kruka somalijskiego przypominają szorstkie "kouł", jak u gawrona z Eurazji.
Etiopisk korp[2] (Corvus edithae) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer i Eritrea, Djibouti, östra och södra Etiopien, Somalia, norra Kenya och sydostligaste Sydsudan.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör etiopisk korp.
Wikispecies har information om Corvus edithae.
Etiopisk korp (Corvus edithae) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. Den förekommer i Eritrea, Djibouti, östra och södra Etiopien, Somalia, norra Kenya och sydostligaste Sydsudan. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Довжина 44—46 см, розмах крил майже 80 см, хвіст 168—180, дзьоб 50—57 мм. Дзьоб і ноги чорні. Це стрункий птах з сильним, злегка зігнутим дзьобом, сильними ногами і великими вигнутими пазурами, густим оперенням і присутнім щетинистим пір'ям, яке висить над дзьобом, прикриваючи верхню його третину. Оперення повністю глянсово-чорне, іноді з сіруватим або червонуватим відтінком на обличчі, шиї і з боків шиї: спостерігаючи тварину в яскравому світлі також можна побачити блакитнуватий металевий блиск.
Найчастіше цю ворону бачать поодинці, парами і невеликими групами, але зграї в 40—100 особин не є незвичними. Ворона зовсім не вимоглива і живиться всім їстівним, що зможе знайти на своїй території: м'ясо дрібних тварин (як хребетних, так і безхребетних), фрукти і ягоди. Гніздиться на опорах ЛЕП, скелястих кручах та окремих деревах. Висиджує (найчастіше в квітні) 3—5 блакитних яєць з коричневими плямами чи плімами.
Країни поширення: Джибуті; Еритрея; Ефіопія; Кенія; Сомалі; Судан. Населяє колючі чагарники, напівпустельні й пустельні землі. Часто живе в низинах, але трапляється до 2500 м над рівнем моря.
Це незавершена стаття з орнітології.Corvus edithae là một loài chim trong họ Corvidae.[2]
Corvus edithae (Phillips, 1895)
Ареал
Ворон карликовый, или сомалийский (лат. Corvus edithae) — вид птиц из рода во́ронов.
Размером 44 — 46 см, по внешнему виду похож на чёрную ворону (Corvus corone), но клюв у него длиннее и более коричневое оперение.
Хотя ранее считался подвидом пустынного, или буроголового, ворона (ruficollis)[1], недавно был повышен до статуса вида, подобно тому как Серая ворона (cornix) была отделена от своего ближайшего родственника — Черной вороны (corone). К тому же сомалийский ворон отличается от пустынного ворона голосом и поведением. Более похож поведением на Пегого ворона (albus). Встречаются гибридные виды между пегим и сомалийским вороном.
Населяет пустынные области, скалы, морское побережье.
Обитает на Сомали и в восточной части Эфиопии, Джибути, Огаден, а также Кении, Эритрее.
Гнездо очень типично для всех видов ворон, представляет собой громоздкое сооружение, располагается на отдельно стоящем дереве или на телеграфном столбе, если ворон гнездится на побережье, то нередко выбирает пальмовые деревья.
Яйца откладывает в апреле или начале мая, в кладке от трёх до пяти яиц.
Голос похож на резкое «кар» или на звук, похожий на голос грача (Corvus frugilegus).
