Colius striatus Gmelin & JF 1789

Die gevlekte muisvoël (Colius striatus) is 'n lid van die muisvoëlfamilie, wat slegs in Afrika aangetref word. Dit is die grootste eksemplaar van die spesie, sowel as die mees algemene. Hulle word gewoonlik in swerms van 12 of meer gesien en snags koek hulle saam, vermoedelik om hul liggaamshitte te behou. Broeityd is in die somer en die nes is 'n slordige kelk bestaande uit takkies wat in 'n boom of struik geplaas is. Drie of vier eiers word gelê.^[1]

Beskrywing

'n Gevlekte muisvoël by Birds of Eden naby Knysna in Suid-Afrika

Afgeneem by Bwindi, Uganda

Die voël is sowat 35 cm lank en sy stert maak sowat die helfte van sy lengte uit. Dit weeg sowat 57 gram en het ’n prominente kuif. Sy naam kom van sy vaalbruin tot muisgrys kleur. Die snawel is swart bo-op en pienkerig aan die onderkant.

Hoewel die gevlekte muisvoël raserig kan wees, is hy nie bekend vir sy stem nie. Hulle het ’n tsoe-tsoe-roep terwyl hulle vlieg en ’n tisk-tisk-waarskuwingsroep.^[2]

Habitat

Die voëls kom voor van Kameroen ooswaarts na Eritrea en Ethiopië, en suidwaarts deur Oos-Afrika tot in die suidelike dele van Suid-Afrika. Die meeste habitats is vir hulle geskik, buiten die reënwoude en baie droë gebiede. Hulle verkies oop bosveldstreke en kom algemeen voor in savannes en oop woudlande. Hulle word ook dikwels in stedelike gebiede in tuine en boorde gesien.^[2]

Ekologie

Die gevlekte muisvoël is ’n vrugtevreter en leef hoofsaaklik van bessies en ander vrugte, blare, sade en nektar, en kies sy kos versigtig van gebied tot gebied.

Hulle is sosiale voëls wat saam eet en mekaar se vere versorg. Hulle volg mekaar dikwels van boom tot boom in ’n soort "volg-die-leier"-spel. Snags sit groepe van 20 of so elk dig opmekaar en op koue nagte kan hulle bewegingloos bly sit. Hulle word dan maklike prooi, maar hul getalle maak dikwels dat hulle veilig bly.^[2]

Broeigewoontes

Die voëls broei enige tyd van die jaar. Die neste is groot in vergelyking met die voël en onnet. Dit word gemaak van plant- en dieremateriaal en sluit soms papier of stukkies lap in. Die mannetjie en wyfie bou saam daaraan. Die wyfie lê van een tot sewe eiers, maar gewoonlik drie tot vier. Die klein voëltjies word deur albei geslagte versorg, en soms ook deur ouer voëls uit vorige broeisels. Die eiers broei ná 14 dae uit en die klein voëltjies verlaat die nes vir die eerste keer wanneer hulle 17 tot 18 dae oud is. Ná net meer as ’n maand begin hulle self kos soek.^[2]

Verwysings

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Eksterne skakels

• Speckled mousebird - Teks oor spesies in The Atlas of Southern African Birds

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Gevlekte muisvoël.

• Wikispecies het meer inligting verwant aan: Gevlekte muisvoël
• Gedeeltelik vertaal uit die Engelse Wikipedia

Colius striatus^[2] ye una especie d'ave coliforme de la familia Coliidae. Ye'l páxaru mure más grande y unu de los más estendíos. Distribuyir por gran parte d'África subsaḥariana, dende l'este de Camerún hasta Eritrea y Etiopía, pol sureste d'África llegando a Sudáfrica. La mayoría de los hábitats favorecen a esta especie, sacante los montes lluviosos y les zones grebes. Esti páxaru mure prefier hábitats con pequeños parrotales, como la sabana. Puede vese en xardinos y en zones urbanes.

Carauterístiques

Mide cerca de 35 cm de llargu, de los cualos la metá correspuenden a lo cabero, y pesa 57 gramos. El so nome común ye bien acertáu pos paez un mure, de color café nel llombu y la cabeza (incluyendo una cresta prominente). El picu ye negru na parte cimera y arrosáu na inferior. Puede confundise col páxaru-mure cabeciblanco, pero estremar nel color del picu.

Alimentación

El páxaru-mure común ye frugívoro que s'alimenta principalmente de bayes, granes y néctar, y ye bastante selectivu al buscar la so comida d'área n'área.

Comportamientu

Éstos son páxaros notablemente sociales, alimentar en bandaes y críen xuntos. Tamién s'acompañen cuando van dase un bañu de tierra nel suelu. Como munches otres aves traguen pequeñes piedres p'ayudar na so dixestión (gastrolito). Al anochecer, arrexuntar d'a 20 o más y formen grupos más grandes entá nes nueches fríes. Esto d'arrexuntase podría faelos una presa fácil, pero al paecer son abondo eficaces pa disuadir a la mayoría de los depredadores nocherniegos.

Esta especie nun ye conocida pol so cantar a pesar de considerase una ave cantora. Ye una criatura bien ruidosa, usualmente emitiendo un soníu paecíu a tsu-tsu. Tien tamién un cantar d'alarma que suena como tisk-tisk.

Reproducción

Pueden añerar en cualquier dómina del añu. El nial ye abondo grande, fechu con fueyes y cañes, anque dacuando usen trapos y papel. Na so construcción participen el machu y la fema. Ponen d'unu a siete güevos, aparentemente depende de la llatitú, pero usualmente son trés o cuatro. Los pitucos son alimentaos polos padres y por otros qu'ayuden a la cría, xeneralmente de niaraes anteriores. El periodu d'incubación toma 14 díes y la cría va dexar el nial per primer vegada a los 17 o 18 díes. Dempués d'un mes el pitucu puede vivir por si mesmu.

Subespecies

Conócense 17 subespecies de Colius striatus:^[3]

• Colius striatus affinis Shelley, 1885
• Colius striatus berlepschi Hartert, 1899
• Colius striatus cinerascens Neumann, 1900
• Colius striatus congicus Reichenow, 1923
• Colius striatus hilgerti Zedlitz, 1910
• Colius striatus integralis Clancey, 1957
• Colius striatus jebelensis Mearns, 1915
• Colius striatus kikuyensis Someren, 1919
• Colius striatus kiwuensis Reichenow, 1908
• Colius striatus leucophthalmus Chapin, 1921
• Colius striatus leucotis Ruppell, 1839
• Colius striatus minor Cabanis, 1876
• Colius striatus mombassicus Someren, 1919
• Colius striatus nigricollis Vieillot, 1817
• Colius striatus rhodesiae Grant & Mackworth-Praed, 1938
• Colius striatus simulans Clancey, 1979
• Colius striatus striatus Gmelin, 1789

Referencies

• Ian Sinclair, Phil Hockey y Warwick Tarboton, SASOL Birds of Southern Africa (Struik 2002) ISBN 1-86872-721-1

Zolaqlı siçanaoxşar (lat. Colius striatus) - siçanaoxşar quşlar fəsiləsinin colius cinsinə aid heyvan növü.

Mənbə

L'Ocell ratolí comú ^[1] (Colius striatus) és un ocell de la família dels còlids (Coliidae) que habita boscos poc densos de l'Àfrica Central, Oriental i Meridional, des de Nigèria cap a l'est fins a Eritrea, i cap al sud fins a Sud-àfrica, quedant absent de Namíbia.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Coli brith (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: Colïod brithion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Colius striatus; yr enw Saesneg arno yw Speckled mousebird. Mae'n perthyn i deulu'r Colïod (Lladin: Coliidae) sydd yn urdd y Coliiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. striatus, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.

Teulu

Mae'r coli brith yn perthyn i deulu'r Colïod (Lladin: Coliidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Myšák hnědokřídlý (Colius striatus) je pták z řádu myšáci, endemický pro Afriku, který dorůstá velikosti mezi 30 až 40 cm o hmotnosti 45 až 75 g. Jeho výskyt je rozšířen převážně v oblasti střední, východní a jižní Afriky, kde obývá tropické lesy, deštné lesy, louky, slatiny, vřesoviště, pole a křovinaté plochy, městská sídliště, parky, či zahrady. Na zimu nemigruje, obývá stále stejnou oblast. Rozdíly mezi jednotlivými pohlavími nejsou. Řadí se mezi zranitelné druhy.

Popis

Buclatý pták, dlouhý ocas z úzkých, tuhých per, robustní hlava, měkká chocholka, krátký, tlustý, dolů zahnutý zobák. Převážně hnědý a šedý, slabé proužkování a skvrnění na křídlech, krku a hrdle. Nohy a prsty jsou červené, horní čelist zobáku je tmavošedá až načernalá, dolní čelist je světle šedá.

Chování

Jako ostatní myšáci tvoří často skupiny po 4-20 ptácích, zejména párů a menšího počtu nedospělých jedinců, kteří spí spolu namačkáni k sobě v chumáči visícím na větvi. Vzájemně si čistí peří a dokonce poskytují potravu. Bývají považováni za zemědělské škůdce a jsou pak často v zahradách a na zemědělsky využívaných plochách úplně vyhubeni.

Myšáka hnědokřídlého chová např. pražská zoologická zahrada.

Reference

1. ↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-09]

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu myšák hnědokřídlý ve Wikimedia Commons
• obrázky myšáka hnědokřídlého
• Galerie myšák hnědokřídlý ve Wikimedia Commons

Der Braunflügel-Mausvogel (Colius striatus), manchmal auch Gestreifter Mausvogel, ist eine afrikanische Vogelart aus der Familie der Mausvögel.

Beschreibung

Der Braunflügel-Mausvogel ist 30 bis 35 cm groß und gehört damit zu den mittelgroßen Mausvögeln. Die Oberseite ist braun, das Gesicht ist grau mit einer dunklen Maske. Er hat eine kurze Haube und einen langen, breiten und spitzen Schwanz. Die Unterseite ist blasser und auf der Brust gebändert. Die Beine sind purpurrot. Das Gefieder der Jungvögel ist matter, ihre Haube ist ungezeichnet und sie haben einen kürzeren Schwanz.

Verbreitung und Lebensraum

Der Braunflügel-Mausvogel kommt in der Afrotropis (einschließlich des Roten Meers) vor, und ist zwischen 10°N und 10°S weit verbreitet. Er ist häufig in offenem Busch- und Waldland, in Gärten und an Waldrändern zu finden.

Systematik

Bisher wurden 17 Unterarten beschrieben:^[1]

• Colius striatus nigricollis Vieillot, 1817^[2] – Diese Unterart kommt in Ghana und Nigeria über den Südwesten der Zentralafrikanischen Republik und südlich bis in den Westen Angolas und den Südwesten der Demokratischen Republik Kongo vor.
• Colius striatus leucophthalmus Chapin, 1921^[3] – Diese Unterart ist im Norden der Demokratischen Republik Kongo, dem Südosten Zentralafrikanischen Republik und Südwesten des Sudans verbreitet.
• Colius striatus leucotis Rüppell, 1839^[4] – Diese Subspezies kommt im Osten des Sudan, in Eritrea und in den westlichen und zentralen Gebieten Äthiopiens vor.
• Colius striatus hilgerti Zedlitz, 1910^[5] – Diese Unterart ist im Südwesten Dschibutis, dem Nordosten Äthiopiens und dem Nordwesten Somalias verbreitet.
• Colius striatus jebelensis Mearns, 1915^[6] – Diese Subspezies ist im Süden des Sudans, dem Nordosten der Demokratischen Republik Kongo und dem Norden Ugandas verbreitet.
• Colius striatus mombassicus van Someren, 1919^[7] – Das Verbreitungsgebiet dieser Unterart ist der Süden Somalias bis in den Nordosten Tansanias.
• Colius striatus kikuyensis van Someren, 1919^[8] – Das Verbreitungsgebiet dieser Subspezies ist das zentrale Kenia und der Norden Tansanias
• Colius striatus cinerascens Neumann, 1900^[9] – Diese Unterart kommt im westlichen und zentralen Tansania vor.
• Colius striatus affinis Shelley, 1885^[10] – Diese Subspezies kommt im Osten Tansanias über den Nordosten Simbabwes und den Norden Mosambiks vor.
• Colius striatus berlepschi Hartert, 1899^[11] – Diese Unterart ist im Südwesten Tansanias über den Nordosten Sambias und Malawis verbreitet.
• Colius striatus kiwuensis Reichenow, 1908^[12] – Diese Subspezies ist im Osten der Demokratischen Republik Kongo, das zentrale und südliche Uganda, Ruanda, Burundi und den Nordwesten Tansanias verbreitet.
• Colius striatus congicus Reichenow, 1923^[13] – Das Verbreitungsgebiet dieser Unterart ist der Osten Angolas bis ins südliche und südöstliche Gebiet der Demokratischen Republik Kongo und der Westen Sambias.
• Colius striatus simulans Clancey, 1979^[14] – Das Verbreitungsgebiet dieser Subspezies ist das zentrale Mozambique und der Südosten Malawis.
• Colius striatus integralis Clancey, 1957^[15] – Diese Unterart kommt im Nordosten Südafrikas, dem Südosten Simbabwes und dem Süden Mozambiques vor.
• Colius striatus rhodesiae Grant, CHB & Mackworth-Praed, 1938^[16] – Diese Sübspezies kommt im Osten Simbabwe und dem Westen Mozambiques vor.
• Colius striatus minor Cabanis, 1876^[17] – Diese Unterart ist im Osten Südafrikas und in Eswatini verbreitet.
• Colius striatus striatus Gmelin, JF, 1789^[18] – Die Nominatform kommt im Süden Südafrikas vor.

Literatur

• Andrew Gosler (Hrsg.): Die Vögel der Welt. Eine Kosmos-Enzyklopädie mit 1400 Farbfotos. (Übers. aus dem Engl. von P. Barthel et al.) Franckh-Kosmos, Stuttgart 1991, ISBN 3-440-06302-X.
• Johann Friedrich Gmelin: Systema Naturae per Regna Tria Naturae, Secundum Classes, Ordines, Genera, Species, Cum Characteribus, Differentiis, Synonymis, Locis. Band 1, Nr. 2. Georg Emanuel Beer, Leipzig 1789 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Louis Pierre Vieillot: Nouveau dictionnaire d'histoire naturelle, appliquée aux arts, à l'agriculture, à l'économie rurale et domestique, à la médecine, etc. Par une société de naturalistes et d'agriculteurs. Band 7. Deterville, Paris 1817 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• James Paul Chapin: Description of four new birds from the Belgian Congo. In: American Museum novitates. Nr. 7, 1921, S. 1–9 (Online [PDF; 5,2 MB; abgerufen am 31. August 2015]).
• Eduard Rüppell: Monographie der Gattung Colius, nebst Beschreibung einer neuen in Abyssinien lebenden Art Colius leucotis Rüpp. In: Museum Senckenbergianum: Abhandlungen aus dem Gebiete der beschreibenden Naturgeschichte. Band 3, 1839, S. 39–44 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Otto Eduard Graf von Zedlitz und Trützschler: Einige neue Formen aus Nordost-Afrika. In: Ornithologische Monatsberichte. Band 18, 1910, S. 39–44 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Edgar Alexander Mearns: Descriptions of new African Birds of the Genera Francolinus, Chalcopelia, Cinnyris, Chalcomitra, Anthreptes, Estrilda, Halcyon, Melittophagus, and Colius. In: Proceedings of the United States National Museum. Band 48, 1915, S. 381–394 (Online [abgerufen am 3. April 2015]).
• Victor Gurner Logan Van Someren: Dr. V. G. van Sommeren exhibited and described the following new forms from Africa, which formed part of a magnificant collection he had recently brought home:. In: Bulletin of the British Ornithologists' Club. Band 40, Nr. 245, 1919, S. 19–28 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Phillip Alexander Clancey: The South African races of the Speckled Mousebird Colius striatus Gmelin. In: Bulletin of the British Ornithologists' Club. Band 77, Nr. 2, 1957, S. 26–29 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Phillip Alexander Clancey: Miscellaneous taxonomic notes on African birds. LIII. An additional subspecies of Colius striatus Gmelin from southern Malawi. In: Durban museum novitates. Band 12, Nr. 1, 1979, S. 8–11.
• Claude Henry Baxter Grant, Cyril Winthrop Mackworth-Praed: Capt. C. H. B. Grant and Mr. C. W. Mackworth-Praed sent the following descriptions of two new races. In: Bulletin of the British Ornithologists' Club. Band 58, Nr. 410, 1938, S. 65–66 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Oscar Rudolph Neumann: Beiträge zur Vogelfauna von Ost- und Central-Afrika. Die von mir auf meiner Expedition durch die Massai-Länder und in den Ländern am Victoria Nyansa 1892-1895 gesammelten und beobachteten Vögel. In: Journal für Ornithologie. Band 48, Nr. 2, 1900, S. 185–228 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Jean Louis Cabanis: Protokoll der LXXVIII. Monats-Sitzung. In: Journal für Ornithologie (= 4). Band 24, 1876, S. 91–98 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• George Ernest Shelley: Review of the Species of the Family Coliidae. In: The Ibis (= 5). Band 3, 1885, S. 307–314 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Anton Reichenow: Neu Vogelarten. In: Ornithologische Monatsberichte. Band 16, Nr. 12, 1908, S. 191 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Anton Reichenow: Ueber eine Vogelsammlung vom oberen Kongo und eine neue Würgerart von der Insel Mossibé. In: Mitteilungen aus dem Zoologischen Staatsinstitut und Zoologischen Museum in Hamburg. Band 40, 1923, S. 61–65 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).
• Ernst Hartert in William John Ansorge: Appendix. Birds. On the Birds collected by Dr. Ansorge during his recent stay in Africa in Under the African sun; a description of native races in Uganda, sporting adventures and other experiences. Longmans, Green, New York 1899, S. 325–355 (Online [abgerufen am 31. August 2015]).

Einzelnachweise

Subspecies C. s. leucotis (right), and C. s. affinis (left); illustration by Joseph Smit, 1892

The speckled mousebird (Colius striatus) is the largest species of mousebird, as well as one of the most common. It is found throughout most of Central, Eastern and Southern Africa.

Taxonomy

The speckled mousebird was formally described in 1789 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it with the mousebirds in the genus Colius and coined the binomial name Colius striatus.^[2] Gmelin based his description on the "Coliou rayé" that had been described in 1778 by the French polymath Comte de Buffon from a specimen that had been collected near the Cape of Good Hope in South Africa.^[3]

Seventeen subspecies are recognised:^[4]

• C. s. nigricollis Vieillot, 1817 – Ghana and Nigeria to southwest Central African Republic and south to west Angola and southwest DR Congo
• C. s. leucophthalmus Chapin, 1921 – north DR Congo, southeast Central African Republic and southwest Sudan
• C. s. leucotis Rüppell, 1839 – east Sudan, Eritrea and west, central Ethiopia
• C. s. hilgerti Zedlitz, 1910 – southwest Djibouti, northeast Ethiopia and northwest Somalia
• C. s. jebelensis Mearns, 1915 – south Sudan, northeast DR Congo and north Uganda
• C. s. mombassicus Van Someren, 1919 – south Somalia to northeast Tanzania
• C. s. kikuyensis Van Someren, 1919 – central Kenya and north Tanzania
• C. s. cinerascens Neumann, 1900 – west, central Tanzania
• C. s. affinis Shelley, 1885 – east Tanzania to northeast Zimbabwe and north Mozambique
• C. s. berlepschi Hartert, EJO, 1899 – southwest Tanzania to northeast Zambia and Malawi
• C. s. kiwuensis Reichenow, 1908 – east DR Congo, central, south Uganda, Rwanda, Burundi and northwest Tanzania
• C. s. congicus Reichenow, 1923 – east Angola to south, southeast DR Congo and west Zambia
• C. s. simulans Clancey, 1979 – central Mozambique and southeast Malawi
• C. s. integralis Clancey, 1957 – northeast South Africa, southeast Zimbabwe and south Mozambique
• C. s. rhodesiae Grant, CHB & Mackworth-Praed, 1938 – east Zimbabwe and west Mozambique
• C. s. minor Cabanis, 1876 – east South Africa and Eswatini (formerly Swaziland)
• C. s. striatus Gmelin, JF, 1789 – south South Africa

Description

The speckled mousebird is about 35 cm (14 in) long, with the tail comprising approximately half the length, and weighs about 57 g (2.0 oz). It is well-named, because it is dull-mousy brown in overall color on the back and on the head (including a prominent crest). The bill is black on the upper part and is a pinkish color on the lower part.^[5] The subspecies mainly differ in the contrast on the head, the throat colour, the amount of barring and the iris colour.^[6]

The rare white-headed mousebird can be confused with this species, but the differently colored mandibles and the lack of a bare grey orbital patch render the speckled species distinctive.^[5] The speckled mousebird is not known for its voice, as songbirds are, although it is a noisy creature. They make a warbling tsu-tsu call while in flight, and are known for their tisk-tisk alarm call while in flight.^[5]

Distribution and habitat

It is distributed from Cameroon east to Eritrea and Ethiopia, south through eastern Africa to southern South Africa and it is overspread whole part of Tanzania . Most habitats are suitable for this species, except the rainforests and more arid areas. This mousebird prefers open bushveld habitats. It is widespread in savanna and open woodlands, as well as areas with tangled thickets. It is a common "backyard bird," often seen in urban areas that contain gardens and orchards.^[5]

Behaviour and ecology

These are conspicuously social birds, feeding together and engaging in mutual preening. They also accompany each other when they go to ground to dust bathe (also to occasionally to swallow pebbles to assist in grinding up vegetation as they digest it). Upon nightfall, they roost in very tight groups of 20 or so birds and on cold nights they can become torpid. Being in a torpid state could make them easy prey, but the large groups are apparently effective enough to deter most nocturnal predators.^[5]

Breeding

The speckled mousebird may breed at any time of the year. The nest is a large (for the bird) and untidy cup made of vegetable and animal material (sometimes including cloth and paper) and is constructed by both the male and female. Clutch size ranges from one to seven eggs (apparently based on latitude), but usually averages 3–4. Nestlings are fed by both parents and also by helpers, which usually are juveniles from previous clutches. The incubation period is fourteen days and the offspring will leave the nest for the first time at about seventeen or eighteen days. After a little over a month, the nestlings will begin foraging for themselves.^[5]

Food and feeding

The speckled mousebird is a frugivore which subsists on fruits, berries, leaves, seeds and nectar, and is fairly strict in its choice of food from area to area.

Gallery

• 

  C. s. kiwuensis, Uganda

• 

  C. s. kikuyensis, Kenya

References

El pájaro ratón común (Colius striatus)^[2]​ es una especie de ave coliforme de la familia Coliidae. Es el pájaro ratón más grande y uno de los más extendidos. Se distribuye por gran parte de África subsahariana, desde el este de Camerún hasta Eritrea y Etiopía, por el sureste de África llegando a Sudáfrica. La mayoría de los hábitats favorecen a esta especie, excepto los bosques lluviosos y las zonas áridas. Este pájaro ratón prefiere hábitats con pequeños arbustos, como la sabana. Se puede ver en jardines y en zonas urbanas.

Características

Mide cerca de 35 cm de largo, de los cuales la mitad corresponden a la cola, y pesa 57 gramos. Su nombre común es muy acertado pues parece un ratón, de color café en el lomo y la cabeza (incluyendo una cresta prominente). El pico es negro en la parte superior y rosáceo en la inferior. Puede confundirse con el pájaro-ratón cabeciblanco, pero se diferencia en el color del pico.

Alimentación

El pájaro-ratón común es frugívoro que se alimenta principalmente de bayas, semillas y néctar, y es bastante selectivo al buscar su comida de área en área.

Comportamiento

Éstos son pájaros notablemente sociales, se alimentan en bandadas y crían juntos. También se acompañan cuando van a darse un baño de tierra en el suelo. Como muchas otras aves tragan pequeñas piedras para ayudar en su digestión (gastrolito). Al anochecer, se agrupan de a 20 o más y forman grupos más grandes aun en las noches frías. Esto de agruparse podría hacerlos una presa fácil, pero al parecer son bastante eficaces para disuadir a la mayoría de los depredadores nocturnos.

Esta especie no es conocida por su canto a pesar de considerarse un ave cantora. Es una criatura muy ruidosa, usualmente emitiendo un sonido parecido a tsu-tsu. Tiene también un canto de alarma que suena como tisk-tisk.

Reproducción

Pueden anidar en cualquier época del año. El nido es bastante grande, hecho con hojas y ramas, aunque a veces usan trapos y papel. En su construcción participan el macho y la hembra. Ponen de uno a siete huevos, aparentemente depende de la latitud, pero usualmente son tres o cuatro. Los polluelos son alimentados por los padres y por otros que ayudan a la cría, generalmente de nidadas anteriores. El periodo de incubación toma 14 días y la cría dejará el nido por primera vez a los 17 o 18 días. Después de un mes el polluelo puede vivir por sí mismo.

Subespecies

Se conocen 17 subespecies de Colius striatus:^[3]​

• Colius striatus affinis Shelley, 1885
• Colius striatus berlepschi Hartert, 1899
• Colius striatus cinerascens Neumann, 1900
• Colius striatus congicus Reichenow, 1923
• Colius striatus hilgerti Zedlitz, 1910
• Colius striatus integralis Clancey, 1957
• Colius striatus jebelensis Mearns, 1915
• Colius striatus kikuyensis Someren, 1919
• Colius striatus kiwuensis Reichenow, 1908
• Colius striatus leucophthalmus Chapin, 1921
• Colius striatus leucotis Ruppell, 1839
• Colius striatus minor Cabanis, 1876
• Colius striatus mombassicus Someren, 1919
• Colius striatus nigricollis Vieillot, 1817
• Colius striatus rhodesiae Grant & Mackworth-Praed, 1938
• Colius striatus simulans Clancey, 1979
• Colius striatus striatus Gmelin, 1789

Referencias

• Ian Sinclair, Phil Hockey y Warwick Tarboton, SASOL Birds of Southern Africa (Struik 2002) ISBN 1-86872-721-1

Colius striatus Colius generoko animalia da. Hegaztien barruko Coliidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Colius
• Coliidae

Täplähiiro (Colius striatus) on hiirojen heimoon kuuluva afrikkalainen lintu. Sen esiintymisalue kattaa lähes koko Sahelin eteläpuolisen osan Afrikkaa. Lajista tunnetaan 19 alalajia. Johann Friedrich Gmelin kuvaili lajin holotyypin Hyväntoivonniemeltä vuonna 1789.^[2]

Lähteet

Alalaji C. s. leucotis oikealla, C. s. affinis vasemmalla (Joseph Smitin maalaus vuodelta 1892)

Colius striatus

Le Coliou rayé (Colius striatus) est une espèce d'oiseau de la famille des Coliidae.

Répartition

Cet oiseau vit en Afrique subsaharienne (rare en Afrique de l'ouest).

Sous-espèces

D'après Alan P. Peterson, il en existe 17 sous-espèces :

• Colius striatus affinis Shelley, 1885
• Colius striatus berlepschi Hartert, 1899
• Colius striatus cinerascens Neumann, 1900
• Colius striatus congicus Reichenow, 1923
• Colius striatus hilgerti Zedlitz, 1910
• Colius striatus integralis Clancey, 1957
• Colius striatus jebelensis Mearns, 1915
• Colius striatus kikuyensis Someren, 1919
• Colius striatus kiwuensis Reichenow, 1908
• Colius striatus leucophthalmus Chapin, 1921
• Colius striatus leucotis Ruppell, 1839
• Colius striatus minor Cabanis, 1876
• Colius striatus mombassicus Someren, 1919
• Colius striatus nigricollis Vieillot, 1817
• Colius striatus rhodesiae Grant & Mackworth-Praed, 1938
• Colius striatus simulans Clancey, 1979
• Colius striatus striatus Gmelin, 1789

O Colius striatus é a meirande especie de Coliidae, así como unha das máis comúns da familia.

Notas

Podvrste C. s. leucotis (desno), and C. s. affinis (lijevo); ilustrirao Joseph Smit, 1892.

Smeđa mišjakinja (lat. Colius striatus) je najveća vrsta ptice iz porodice mišjakinja, dobro poznata kao i najudomaćenija.

Opis

Duga je oko 35 centimetara, a rep joj najčešće zauzima oko polovicu tijela. Teška je prosječno 57 grama. Perje je blijede, mišje-smeđe boje na glavi i leđima (uključujući i istaknutu kukmu). Gornji dio kljuna je crn, a donji je pomalo ružičaste boje. Rijetka bjeloglava mišjakinja često se može pomješati s ovom pticom, ali razlike između njih ipak se mogu uočiti.

Smeđa mišjakinja u Ugandi

Smeđa mišjakinja nije baš najpoznatija po svom pjevu, ali baš kao i ptice pjevice, jako je glasna. Dok je u letu, može se čuti njezin crkutavi poziv tsu-tsu, ali i onaj kod uzbune tisk-tisk.

Rasprostranjenost

Rasprostranjena je od Kameruna do Eritreje i Etiopije, južno kroz istočnu Afriku, sve do juga Južnoafričke Republike. Većina staništa prikladna su za vrstu, osim prašuma i bezvodnih područja. Masovno je rasprostranjena u savanama i otvorenim šumovitim krajevima, kao i u staništima bujne vegetacije.

Ekologija

Smeđa mišjakinja je frugivorna, to jest hrani se voćem, bobicama, lišćem, sjemenkama i nektarom. Izrazito je društvena ptica, hrani se zajedno s drugim jedinkama.

Razmnožavanje

Kod ove ptice gniježdenje se može dogoditi u bilo kojem godišnjem dobu. Gnijezdo je neuredno, oblika šalice. Napravljeno je od biljnog ili životinjskog materijala te ispunjeno lišćem. Ponekad može uključivati i platno te papir. Dosta je veliko za ptice. U njegovu pravljenju sudjeluju i mužjak i ženka. Jaja su obično svjetlije boje. U gnijezdu se nalazi obično 3-4 jajeta, najviše sedam, koja inkubiraju oba spola 17-18 dana. Tek izlegnute ptice hrane roditelji, ali često oko toga imaju i pomagače, obično mlade ptice izlegnute tijekom prethodnog gniježdenja. Ptići prvi put ostavljaju gnijezdo obično nakon 17-18 dana od izlaska iz jajeta. Samostalno se počinju hraniti nakon nešto više od mjesec dana.

Izvori

• Ian Sinclair, Phil Hockey i Warwick Tarboton, SASOL Birds of Southern Africa (Struik 2002.)

De bruine muisvogel (Colius striatus) is een vogel uit de familie der Coliidae.

Kenmerken

Het verenkleed van deze vogel is overwegend bruin en grijs met vage banden en vlekken op vleugels, hals en keel. Hij heeft een dikke snavel, rode poten, een donkergrijze tot bijna zwarte bovensnavel en een lichtgrijze ondersnavel en een lange, stijve staart. De kop is gesierd met een kuif. Dit alles is bij beide geslachten gelijk. Door hun aparte veerstructuur kunnen muisvogels niet goed tegen nat worden. De lichaamslengte bedraagt 30 tot 40 cm^[2] en het gewicht 45 tot 75 gram.

Leefwijze

Deze beweeglijke vogels hebben de gewoonte door bomen en struiken te kruipen op zoek naar alles wat eetbaar is. Ze eten vooral fruit, maar ook knoppen en jonge scheuten. Ook eten ze vermoedelijk aarde, waaruit vermoedelijk mineralen worden gehaald. Ze kunnen heel goed vliegen en met hun lange dunne staarten is dat een zeer fraai gezicht.

Deze zeer sociale, in groepen levende vogels doen zo'n beetje alles samen. Op de grond nemen ze vaak een zandbad. Ze slapen als een hangende opgerolde bal veren, vaak tegen elkaar aan om elkaar warm te houden.

Voortplanting

Muisvogels leggen gemiddeld 5 eieren per keer in grote nesten van plantaardig materiaal. Vaak slepen ze grote slierten nestmateriaal de boom in, soms zo groot dat ze er erg veel moeite mee hebben.

Ondersoorten

De soort telt 17 ondersoorten:

• C. s. nigricollis: van Ghana en Nigeria tot de zuidwestelijke Centraal-Afrikaanse Republiek, westelijk Angola en zuidwestelijk Congo-Kinshasa.
• C. s. leucophthalmus: van noordelijk Congo-Kinshasa, de zuidoostelijke Centraal-Afrikaanse Republiek en zuidwestelijk Soedan.
• C. s. leucotis: oostelijk Soedan, Eritrea en westelijk en centraal Ethiopië.
• C. s. hilgerti: zuidwestelijk Djibouti, noordoostelijk Ethiopië en noordwestelijk Somalië.
• C. s. jebelensis: zuidelijk Soedan, noordoostelijk Congo-Kinshasa en noordelijk Oeganda.
• C. s. mombassicus: van zuidelijk Somalië tot noordoostelijk Tanzania.
• C. s. kikuyensis: centraal Kenia en noordelijk Tanzania.
• C. s. cinerascens: westelijk en centraal Tanzania.
• C. s. affinis: van oostelijk Tanzania tot noordoostelijk Zimbabwe en noordelijk Mozambique.
• C. s. berlepschi: van zuidwestelijk Tanzania tot noordoostelijk Zambia en Malawi.
• C. s. kiwuensis: oostelijk Congo-Kinshasa, centraal en zuidelijk Oeganda, Rwanda, Burundi en noordwestelijk Tanzania.
• C. s. congicus: van oostelijk Angola tot zuidelijk en zuidoostelijk Congo-Kinshasa en westelijk Zambia.
• C. s. simulans: centraal Mozambique en zuidoostelijk Malawi.
• C. s. integralis: noordoostelijk Zuid-Afrika, zuidoostelijk Zimbabwe en zuidelijk Mozambique.
• C. s. rhodesiae: oostelijk Zimbabwe en westelijk Mozambique.
• C. s. minor: oostelijk Zuid-Afrika en Swaziland.
• C. s. striatus: zuidelijk Zuid-Afrika.

Verspreiding en leefgebied

De bruine muisvogel is binnen zijn verspreidingsgebied een algemene standvogel die voorkomt in bossen, landbouw- en stedelijke gebieden in midden-, oost- en zuidelijk Afrika.

Status

De vogel neemt toe. Om deze redenen staat deze muisvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

• David Burnie (2001) - Animals, Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4

Externe link

• http://www.allevogels.nl/index/index.php?option=com_content&id=360&Itemid=415^{[dode link]}

Czepiga rudawa (Colius striatus) – gatunek ptaka z rodziny czepig (Coliidae), zamieszkujący Afrykę na południe od Sahary, od Kamerunu do Etiopii, poprzez Afrykę Wschodnią i wschodnie tereny Afryki Środkowej na południe, aż do okolic Prowincji Przylądkowej.

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Ptak o długim ogonie i czubie zdobiącym głowę. Luźne, podobne do futra upierzenie jest na wierzchu ciała ciemnobrązowe, na spodzie znacznie jaśniejsze. Za i pod okiem znajduje się szaro-biała plama. Dziób jest krótki i mocny. Nogi koloru czerwonego.

Rozmiary

długość ciała: 35 cm

Masa ciała

45 – 47 g

Zachowanie

Żyje w niewielkich stadach lub grupkach rodzinnych. W nocy przebywają blisko siebie, tworząc zbitą kulę. Potrafią wtedy obniżyć temperaturę ciała, dzięki czemu spowalnia się przemiana materii i ptaki zapadają w stan odrętwienia. Po wschodzie słońca powracają do normalnej aktywności. Dzięki palcom i pazurom potrafią się bardzo dobrze wspinać. Pierwszy i czwarty palec potrafią zwrócić zarówno do przodu, jak i do tyłu. Podczas wspinaczki i wykonywania rozmaitych akrobacji, ogon zwisa w dół, dlatego podczas spokojnego poruszania się po wysokim drzewie, przypominają szczura lub mysz.

Środowisko

Wiecznie zielone lasy, tereny porośnięte zaroślami, lasy wtórne oraz obszary dawniej zagospodarowane. Przebywają również na obrzeżach gęstych terenów leśnych, w parkach oraz ogrodach.

Pożywienie

Pokarm składa się z pąków, kwiatów, nektaru, owoców, dojrzałych i niedojrzałych nasion.

Lęgi

Zachowania godowe

W okresie godowym i lęgowym tworzą pary lub poligamiczne wspólnoty lęgowe.

Gniazdo

W kształcie miseczki, zakładane na drzewie lub w krzakach.

Jaja i wysiadywanie

Samica składa 1 – 7 (najczęściej 3 – 4) jaj. Rodzice wysiadują je na zmianę przez okres 14 dni.

Pisklęta

Młode są karmione papką z owoców i roślin zwracanych z wodą. Po miesiącu młode już potrafią odżywiać się samodzielnie.

Przypisy

Linki zewnętrzne

(ang.) Filmy z czepigami na IBW

Vitkindad musfågel^[2] (Colius striatus) är en fågel i familjen musfåglar inom ordningen musfåglar.^[3]

Utbredning och systematik

Vitkindad musfågel delas in i hela 17 underarter med följande utbredning:^[3]

• Colius striatus nigricollis – Nigeria till Kamerun, Gabon och sydvästra Kongo-Brazzaville
• Colius striatus striatus – södra Kapprovinsen österut till Keifloden (Sydafrika)
• Colius striatus minor – östra Sydafrika (söderut till KwaZulu-Natal) Swaziland och sydligaste Moçambique
• Colius striatus integralis – sydöstra Zimbabwe, nordöstra Sydafrika och södra Moçambique (söderut till Delagoa Bay)
• Colius striatus simulans – nedre Zambezidalen i Moçambique och Malawi
• Colius striatus rhodesiae – höglandsområden i östra Zimbabwe och närliggande Moçambique
• Colius striatus affinis – Zimbabwe till Malawi, norra Moçambique samt södra delen och kusten av Tanzania
• Colius striatus mombassicus – södra Somalia, Kenyas kust och nordöstra Tanzania (i söder till Amani)
• Colius striatus cinerascens – västra och södra Tanzania
• Colius striatus berlepschi – norra Malawi, nordöstra Zambia och sydvästra Tanzania
• Colius striatus kikuyensis – centrala Kenya och högbelägna nederbördsrika delar av nordligaste Tanzania
• Colius striatus kiwuensis (inklusive ugandensis – Uganda till nordvästra Tanzania, Rwanda och östra Kongo-Kinshasa
• Colius striatus congicus – östra Angola till södra Demokratiska republiken Kongo och nordvästra Zambia
• Colius striatus jebelensis – Sydsudan och norra Uganda
• Colius striatus leucotis (inklusive erlangeri) – östra Sudan till västra och sydvästra Etiopien
• Colius striatus hilgerti – nordöstra Etiopien, sydvästra Djibouti och nordvästra Somalia
• Colius striatus leucophthalmus – nordöstra Demokratiska republiken Kongo till södra Sudan och sydöstra Centralafrikanska republiken

Status

IUCN kategoriserar arten som livskraftig.^[1]

Bilder

Noter

1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Colius striatus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör vitkindad musfågel.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Colius striatus.
  Artförteckning

Colius striatus là một loài chim chuột thuộc họ Coliidae. Mô tả Loài chim này dài khoảng 35 cm, với cái đuôi bao gồm khoảng một nửa chiều dài, và nặng khoảng 57 gam (2 oz). Loài này có phạm vi phân bố từ Cameroon về phía đông Eritrea và Ethiopia, phía nam thông qua Đông Phi tới miền nam Nam Phi. Hầu hết các môi trường sống thích hợp cho loài này, ngoại trừ các khu rừng nhiệt đới và những vùng khô cằn.

Hình ảnh

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Colius striatus tại Wikispecies

Bài viết liên quan đến chim này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• 1 Описание
• 2 Распространение
• 3 Примечания
• 4 Литература