nomes no trilho de navegação
Multimedia w Wikimedia Commons Turak długoczuby (Tauraco schalowi) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae). Występuje w wewnętrznej, kontynentalnej części Afryki na południe od równika. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt[4].
Główną część areału występowania turaka długoczubego stanowi terytorium Zambii i kongijskiej prowincji Katanga oraz znaczna część zachodniej i centralnej Angoli. Ponadto swym zasięgiem obejmuje sąsiadujące z Zambią od południa nadgraniczne pasy Namibii, Botswany, Zimbabwe i Mozambiku Występuje również na większości terytorium Malawi i na zachodnim pograniczu Tanzanii. Istnieje też izolowana populacja na pograniczu Tanzanii z Kenią[2][5]. Na całym obszarze występowania turak długoczuby – jak i inni przedstawiciele rodzaju Tauraco – preferuje obszary leśne. Spotykany jest na wysokości 600 do 2500 m n.p.m.[5]
Upierzeniem przypomina bardzo turaka zielonoczubego i pokrewne mu gatunki[a], z którymi wcześniej był łączony jako jeden z podgatunków w ramach wspólnego taksonu. Poszczególne gatunki zostały jednak rozdzielone w wyniku badań nad głosami tych ptaków oraz dzięki najnowszym badaniom nad ich genomem[6][2]. W barwie piór, podobnie jak u większości gatunków z rodzaju Tauraco przeważają barwy zielona i w mniejszym stopniu niebieska. Jasnozielona głowa, szyja i piersi zaczynają przechodzić w ciemnozielone, lub zielono-niebieskie skrzydła i ciemnoniebieski, czasem wręcz fioletowy ogon. lotki są czerwone, choć prawie niewidoczne w stanie spoczynku, za to bardzo wyraźnie podczas lotu. Głowę zdobi pokaźny czub z piór, najdłuższy wśród wszystkich turaków, sięgający 8–12 cm[6] i zakończony białymi, perłowymi plamkami. Dziób jest barwy różowo-czerwonej i biegną od niego ku oku dwa pasy: biały na górze (nad okiem) i czarny na dole (pod okiem). Poniżej czarnego pasa pojawia się kolejna biała kreska. Samo oko otoczone jest nagą, czerwoną skórą[7].
Długość ciała: 41–44 cm (wraz z długim ogonem). Masa ciała: 208–267 g[7].
Mniej lub bardziej gęste lasy i zadrzewienia z dostateczną ilością drzew owocujących[7].
Głównie pokarm roślinny: owoce, a także liście, kwiaty i pąki. W okresie lęgowym uzupełnieniem diety bywają termity, drobne owady i ślimaki[7].
Są ptakami terytorialnymi, żyją w parach lub grupach rodzinnych. Dorosłe ptaki są monogamiczne i wierne jednemu terytorium, które zaciekle bronią przed innymi osobnikami. Są słabymi lotnikami: zazwyczaj nurkują z drzewa i po nabraniu prędkości wykonują szybkie machnięcia skrzydłami wzbijając się i lądując na upatrzonej gałęzi. Za to w koronie drzew zręcznie przeskakują z gałęzi na gałąź szybko wspinając się na szczyt drzewa. Potrafią jednak w poszukiwaniu pożywienia pokonywać dłuższe dystanse wykazując wówczas wytrwałość w locie. Na ziemię schodzą niechętnie, głównie by napić się wody lub wykąpać. Ich donośne głosy łączą elementy podobne szczekaniu, warczeniu lub rechotowi. Najczęściej wydają ochrypły, seryjny odgłos „kou-kou-kou-kou”. gdy są zaniepokojone odzywają się nieco bardziej miękkim „krrrrr”[7].
Okres godowy rozpoczyna się wraz z nadejściem pory deszczowej. Partnerzy wykonują wówczas rytualne karmienie się i tańce godowe podczas których prezentują swoje czuby, rozpościerają ogony i skrzydła, prezentując szkarłatnie ubarwione lotki. Gniazdo, w formie płaskiej, niedbale złożonej z patyków platformy, para buduje wśród gęstego listowia drzewa lub krzewu, 3 do 10 metrów nad ziemią. Samica składa do niego 2 białe lub biało-szare jaja. Wysiadują je na przemian obydwoje rodzice przez 20–22 dni. Młode wykluwają się pokryte gęstym puchem. Są karmione przez rodziców zwróconym z woli pokarmem. Zdolność lotu uzyskują po około 4–5 tygodniach, choć gniazdo opuszczają zazwyczaj dwa tygodnie wcześniej, wspinając się na sąsiadujące z nim gałęzie. Młode są zależne od rodziców jeszcze przez kilka tygodni od czasu pełnego opierzenia się, a pozostają w swej grupie rodzinnej jeszcze dłużej[7].
Turak długoczuby (Tauraco schalowi) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae). Występuje w wewnętrznej, kontynentalnej części Afryki na południe od równika. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt.
