Pterocles lichtensteinii Temminck 1825

La Ganga de Lichtenstein^[2][3] (Pterocles lichtensteinii) ye una especie d'ave de la familia Pteroclididae,^[4] que'l so nome fai honor al naturalista Martin Lichtenstein. Son aves nómades y nocherniegues.^[5]

Esta especie puede atopase nuna amplia rexón, dende África; Arxelia, Chad, Djibouti, Exiptu, Eritrea, Etiopía, Libia, Malí, Kenia, Mauritania, Marruecos, Nixeria, Senegal, Somalia, Sudán y Uganda hasta Asia; Irán, Iraq, Xordania, Omán, Paquistán, Palestina, Arabia Saudita, Israel, los Emiratos Árabes Xuníos, Afganistán y Yeme.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Pterocles lichtensteinii .

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Pterocles lichtensteinii (lat. Pterocles lichtensteinii) - bağrıqara cinsinə aid heyvan növü.

Mənbə

Ar ganga Lichtenstein^{(Daveoù a vank)} a zo un evn, Pterocles lichtensteinii an anv skiantel anezhañ.

Dougen a ra ar skiantour alaman Martin Lichtenstein (1780-1857).

Doareoù pennañ

Boued

Annez hag isspesadoù

Pevar isspesad zo dezhañ :

• Pterocles lichtensteinii ingramsi : kreisteiz Yemen,
• Pterocles lichtensteinii lichtensteinii : kreisteiz Israel, Sinai, eus gevred Egipt da hanternoz Etiopia, hanternoz Somalia hag inizi Soqotra,
• Pterocles lichtensteinii sukensis : eus gevred Soudan ha kreisteiz Etiopia da greiz Kenya,
• Pterocles lichtensteinii targius : Sahara ha Sahel eus Maroko ha Maouritania da dTchad.

Rummatadur

Diouzh an evnoniourien e vez renket ar gangaed en urzhiad Columbiformes pe Pteroclidiformes.

Liamm diavaez

• Pterocles lichtensteinii war al lec'hienn Avibase.

Notenneoù ha daveennoù

La ganga de Lichtenstein^[1] (Pterocles lichtensteinii) és un ocell de la família dels pteròclids (Pteroclididae) que habita zones àrides d'Àfrica Septentrional i Oriental i Àsia Occidental, des del sud del Marroc, Sàhara Occidental i Mauritània, cap a l'est, a través de Mali, Níger, Txad, Sudan i sud-est d'Egipte fins a Etiòpia, Eritrea, Djibouti i Somàlia, i des d'aquí cap al sud, fins a Uganda i centre de Kenya. Illa de Socotra. Sud d'Aràbia, Iran, Afganistan i Pakistan.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Ganga de Lichtenstein

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Iâr diffeithwch Lichtenstein (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: ieir diffeithwch Lichtenstein) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pterocles lichtensteinii; yr enw Saesneg arno yw Lichtenstein's sandgrouse. Mae'n perthyn i deulu'r Ieir y Diffeithwch (Lladin: Pteroclididae) sydd yn urdd y Columbiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. lichtensteinii, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Affrica.

Teulu

Mae'r iâr diffeithwch Lichtenstein yn perthyn i deulu'r Ieir y Diffeithwch (Lladin: Pteroclididae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Iâr diffeithwch Syrrhaptes paradoxus Iâr diffeithwch Burchell Pterocles burchelli Iâr diffeithwch dorddu Pterocles orientalis Iâr diffeithwch dorwen Pterocles decoratus Iâr diffeithwch ddwyres Pterocles bicinctus Iâr diffeithwch frech Pterocles senegallus Iâr diffeithwch goronog Pterocles coronatus Iâr diffeithwch India Pterocles indicus Iâr diffeithwch Lichtenstein Pterocles lichtensteinii Iâr diffeithwch Madagasgar Pterocles personatus Iâr diffeithwch Namaqua Pterocles namaqua Iâr diffeithwch resog Pterocles quadricinctus Iâr diffeithwch Tibet Syrrhaptes tibetanus Iâr diffeithwch winau Pterocles exustus Iâr diffeithwch yddf-felen Pterocles gutturalis

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Das Wellenflughuhn (Pterocles lichtensteinii) ist ein Flughuhn und gehört zu den Eigentlichen Flughühnern (Pterocles).^[1][2] Früher wurde die Art als konspezifisch mit dem Nachtflughuhn (Pterocles bicinctus) und dem Bindenflughuhn (Pterocles indicus) angesehen.^[3]

Der Vogel hat ein weites, jedoch nicht zusammenhängendes Verbreitungsgebiet von Marokko und Mauretanien im Westen über Ägypten, Sudan, Kenia und Äthiopien, die Sinaihalbinsel, Israel und Jordanien bis Iran und Pakistan im Osten.

Der Lebensraum umfasst Wüsten, Halbwüsten, Wadis, steinige und spärlich buschbestandene Lebensräume bis 1800 m Höhe.^[4][3][5]

Das Artepitheton bezieht sich auf Martin Hinrich Lichtenstein.^[6]

Merkmale

Die Art ist 22–28 cm groß, das Männchen wiegt zwischen 175 und 250, das Weibchen 190 bis 230 g, die Flügelspannweite beträgt 48 bis 52 cm. Sie ist wie Buschflughuhn (Pterocles quadricinctus), Nachtflughuhn (Pterocles bicinctus) und Bindenflughuhn (Pterocles indicus) relativ klein, rundschwänzig und in beiden Geschlechtern ausgedehnt auf der Unter- und Oberseite gebändert, das Männchen weist ein Brustband und schwarz-weiße Stirnbänderung auf. Die Art unterscheidet sich durch Bänderung auch auf Nacken und Brust beim Männchen und auf der Kehle beim Weibchen. Im Fluge wirkt die Art massig, die Flügelunterseite ist blassgelblich mit schwärzlichen Flügelspitzen. Sie ist relativ hochbeinig, das Körperende weniger spitz und läuft mit etwas angehobenem Schwanz.

Das Männchen hat ein schwarz-weißes Stirnband und einen kleinen weißen Hinteraugenfleck, durch das breite gelblich-braune Brustband läuft mittig und am Unterrand je ein schmales schwarzes Band. Der Schnabel ist rötlich bis orange, der Augenring gelb. Das Weibchen ist vollständig gebändert mit schmalen schwarzen Streifen, etwas blasser gefärbt, Stirn und Gesicht sind bräunlich-gelb, der Schnabel ist grau, auf Scheitel und Nacken finden sich kräftigere Flecken, das Brustband ist wesentlich schmaler oder fehlt ganz. Jungvögel sehen weibchenartig aus, aber noch dichter gebändert, die Flecken auf der Kehle sind kleiner, die Handschwingen haben gelbliche Spitzen.^[3][5][4]

Geografische Variation

Es werden folgende Unterarten anerkannt:^[3][7]

• P. l. targius Geyr von Schweppenburg, 1916, – Marokko und Mauretanien bis Tschad
• P. l. lichtensteinii Temminck, 1825, Nominatform, – Nordosttschad, Nordsudan bis Eritrea und Somalia, Nordostägypten bis Jordanien, die vorgeschlagenen Unterarten P. l. abessinicus in Äthiopien, P. l. nigricans in Südäthiopien und P. l. hyperrythrus in Südsomalie und Nordosten Kenias sind unter die Nominatform subsumiert^[3]
• P. l. sukensis Neumann, 1909, – Südostsudan, Süden Äthiopiens bis Kenia
• P. l. arabicus Neumann, 1909, – Südliche Arabische Halbinsel bis Südiran und Afghanistan und Pakistan
• P. l. ingramsi Bates & Kinnear, 1937, – Hadramaut im Jemen

Stimme

Der Ruf im Fluge wird als ein hochtoniges Pfeifen und als "wicky-wi-wheao-wickiwichi-weeo" beschrieben,^[5] als stimmungsvoller, etwas metallisch klingender Ruf "kultl" oder krächzender Warnruf "kree-kree-kree".^[4] Die Art ruft tagsüber selten, im Fluge „quitoo“, tiefer klingend als bei anderen Flughühnern im Verbreitungsgebiet.^[3]

Lebensweise

Die Nahrung besteht hauptsächlich aus Pflanzensamen, auch Insekten und Larven. Die Art trinkt in Kleingruppen in der späten Dämmerung, ist überwiegend nachtaktiv. Die Brutzeit liegt zwischen Februar und September, meist Mai bis Juli. Das Nest ist in einer flachen Bodenkuhle, das Gelege besteht aus 2 bis 3 rötlich bis gelblich-braun markierten Eier. Das Männchen brütet nachts und versorgt wohl auch die Küken.^[4][3][5]

Gefährdungssituation

Der Bestand gilt als nicht gefährdet (Least Concern).^[8]

Literatur

• C. J. Temminck: Nouveau recueil de planches coloriées d'oiseaux, Heft 60, Abb. 355; Heft 61, Abb. 361, 1825, [1]

Einzelnachweise

1. ↑ Wellenflughuhn, in Avibase – Die Weltvogel-Datenbank. Abgerufen am 8. Juni 2021.
2. ↑ H. Barthel, Ch. Barthel, E. Bezzel, P. Eckhoff, R. van den Elzen, Ch. Hinkelmann & F. D. Steinheimer: Deutsche Namen der Vögel der Erde Vogelwarte Bd. 58, S. 1–214, 2020
3. ↑ ^{a b c d e f g} E. de Juana und P. F. D. Boesman: Lichtenstein's Sandgrouse (Pterocles lichtensteinii), version 1.0. In: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie und E. de Juana (Herausgeber): Birds of the World, 2020, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. Pterocles lichtensteinii
4. ↑ ^{a b c d} Lars Svensson (Text, Karten), Killian Mullarney, Dan Zetterström (Illustrationen und Bildlegenden): Der Kosmos-Vogelführer: alle Arten Europas, Nordafrikas und Vorderasiens. 2. Auflage. Kosmos, Stuttgart 2011, ISBN 978-3-440-12384-3
5. ↑ ^{a b c d} T. Stevenson, J. Fanshawe: Birds of East Africa. Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda, and Burundi. Princeton University Press, 2002, ISBN 978-0-691-12665-4.
6. ↑ J. A. Jobling: A Dictionary of Scientific Bird Names. Oxford University Press. 1991. ISBN 0-19-854634-3.
7. ↑ IOC World Bird List Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse
8. ↑ IUCN Red List of Threatened Species. Abgerufen am 8. Juni 2021.

Lichtenstein's sandgrouse (Pterocles lichtensteinii) is a species of bird in the Pteroclidae family, which is named after Martin Lichtenstein. They are nomadic, mostly nocturnal birds, which drink before dawn and after dusk.^[2]

Range

The species is found over a wide region, from near the equator in Kenya, through the Middle East to Afghanistan. In Africa it is besides found in Algeria, Chad, Djibouti, Egypt, Eritrea, Ethiopia, Libya, Mali, Mauritania, Morocco, Niger, Senegal, Somalia, Sudan and Uganda. In Asia it is also found in Iran, Iraq, Jordan, Oman, Pakistan, Palestine, Saudi Arabia, Israel, the United Arab Emirates and Yemen.

Races

There are five accepted races:^[3]

• P. l. targius von Schweppenburg, 1916 – Sahara and Sahel
• P. l. lichtensteinii Temminck, 1825 – Israel to Somalia and Socotra
• P. l. sukensis Neumann, 1909 – South Sudan to central Kenya
• P. l. ingramsi Bates & Kinnear, 1937 – local in Yemen
• P. l. arabicus Neumann, 1909 – Arabia to Pakistan

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Lichtenstein%27s_sandgrouse&oldid=1120728170"

La Liĥtenstajna stepkoko (Pterocles lichtensteinii) estas specio de birdo de la familio de Pterokledoj. KAj la komuna nomo kaj la latina scienca nomo devenas el germana zoologo Martin Lichtenstein.

Disvastiĝo kaj subspecioj

Ĝi troviĝas en sahara kaj nordorienta Afriko, nome en Maŭritanio, Maroko, Okcidenta Saharo, Niĝero, Senegalo, Alĝerio, Ĉado, Libio kaj Malio kiel la subspecio Pteroclides l. targius, en Sudano, Ĝibutio, Eritreo, Etiopio, Somalio, Ugando kaj Kenjo la subspecio P.l. sukensis, en Egipto, en Mezoriento, nome Israelo kaj Jordanio la nomiga subspecio P.l. lichtensteinii, en Jemeno la subspecio P.l. ingramsi kaj en Omano, suda Saŭdarabio, Unuiĝintaj Arabaj Emirlandoj kaj kelkaj pli orientaziaj landoj kiel Afganio, Irano, Irako kaj en Pakistano la subspecio P.l. arabicus.

Aspekto

Temas pri mezgranda birdo 22 ĝis 26 cm longa kaj 175-250 g peza la masklo kaj 190-230 g la ino (plej malgranda inter stepkokoj), de tre kamufla kaj striita plumaro kaj sufiĉe da diferencoj inter ambaŭ seksoj. Okulringo estas flava kaj beko estas ruĝeca. La masklo montras en la kapo rimarkindan bildon de kvin strioj aŭ partoj (du nigraj kaj tri blankaj), nome antaŭfrunto superbeka blanka, poste nigra strio, poste blanka strio de antaŭokulo al la alia, poste nigra strio de okulo al la alia kaj poste blanka pli eta makulo post ĉiu okulo; la malantaŭa krono kaj nuko estas jam nigroblanke striitaj, kiel subokula vizaĝo, kolo, dorso kaj ventro. En brusto estas sablokolora zono kun centra kaj suba nigraj strioj. La ino montras kelkajn blankecajn partojn en kapo, sed ĝenerale estas pli striita. Junuloj estas similaj al inoj, sed eĉ pli striitaj; poste en maskloj aperas la fruntaj kaj la brustaj strioj.

Medio

Ili preferas sekajn, ŝtonajn ebenaĵojn, kie estu malmulte da vegetaloj kaj kie ili povu kamufliĝi akurate.

Kutimoj

Tiu specio estas sufiĉe socia kaj gregema, sed ne en grandaj grupoj, nur ĝis 300 individuoj en Omano. Ili estas loĝantoj, sed moviĝas iome en kelkaj regionoj. Ili estas noktaj, ĉar flugas trinki post la krepusko aŭ antaŭ mateniĝo. Dumtage restas ĉe la umbro aŭ foje serĉas manxgaĵojn. Ili manĝas grejnojn ĉefe de la gumarbo aŭ de asfodeloj, de arboj de la genroj Prosopis aŭ Mesembryanthemum. Ankaŭ insektojn, ĉefe koleopteroj, formikoj, kaj iliaj larvoj.

Reproduktado

La nestos estas engrunda trueto inter maldensega plantaro, ĉe deklivoj preferinde anstataŭ ebenaĵo kaj foje proksimege de loĝejoj; foje proksime de aliaj paroj. Malkiel aliaj stepkokoj, ili se oni ĝenas ilin, ekflugas kaj ekmarŝas. La ino demetas 2 aŭ 3 ovojn, kiujn kovas ambaŭ gepatroj; la masklo dumnokte, krome li alportas akvon kaj zorgas idaron, kiu estas frumatura kaj tuje elnestiĝas.

Referenco

• BirdLife International 2004. Pterocles lichtensteinii. 2006 IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj. 24a Julio 2007.

La Ganga de Lichtenstein^[2]​^[3]​ (Pterocles lichtensteinii) es una especie de ave de la familia Pteroclididae,^[4]​ cuyo nombre hace honor al naturalista Martin Lichtenstein. Son aves nómadas y nocturnas.^[5]​

Esta especie se puede encontrar en una amplia región, desde África; Argelia, Chad, Yibouti, Egipto, Eritrea, Etiopía, Libia, Malí, Kenia, Mauritania, Marruecos, Nigeria, Senegal, Somalia, Sudán y Uganda hasta Asia; Irán, Irak, Jordania, Omán, Pakistán, Palestina, Arabia Saudita, Israel, los Emiratos Árabes Unidos, Afganistán y Yemen.

Referencias

Pterocles lichtensteinii Pterocles generoko animalia da. Hegaztien barruko Pteroclidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

Kanpo estekak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Pterocles
• Pteroclidae

Pitsihietakyyhky (Pterocles lichtensteinii) on hietakyyhkylaji.

Tuntomerkit

Pitsihietakyyhky on 22-25 senttimetriä pitkä. Sen koko ruumiissa on tiheässä mustia poikkiraitoja, jotka koiraalla ovat tummempia ja tiheämmässä kuin naaraalla. Koiraalla on otsassa musta ja valkea poikkivyö ja rinnassa ja siivillä ruosteenkellertävää väriä sekä oranssi nokka. Naaraalta koiraan pään ja rinnan kuvioinnit puuttuvat ja sen nokka on harmaa.^[2]

Levinneisyys

Pitsihietakyyhkyjä elää Pohjois-Afrikassa, Itä-Afrikan pohjoisosissa, Arabian niemimaalla sekä Iranissa ja Pakistanissa.^[1]

Elinympäristö

Pitsihietakyyhkyt pesivät karuissa ympäristöissä, joissa on joitakin yksittäisiä puita, mutta ei kuitenkaan puoliaavikolla. Ne käyvät iltaisin juomapaikoilla melko pienissä, alle 50 yksilön, parvissa.^[2]

Lähteet

Pterocles lichtensteinii

Le Ganga de Lichtenstein (Pterocles lichtensteinii) est une espèce d'oiseaux de la famille des Pteroclidae.

Répartition

Cette espèce vit depuis le Kenya (jusque vers l'équateur), à travers le nord de l'Afrique et au Moyen-Orient jusqu'en Afghanistan.

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Pterocles lichtensteinii
• (en) Référence Catalogue of Life : Pterocles lichtensteinii Temminck, 1825 (consulté le 20 décembre 2020)
• (fr+en) Référence Avibase : Pterocles lichtensteinii (+ répartition)
• (fr+en) Référence ITIS : Pterocles lichtensteinii Temminck, 1825

La grandule di Lichtenstein (Pterocles lichtensteinii Temminck, 1825) è un uccello della famiglia Pteroclidae.^[2]

Il nome è un omaggio al naturalista tedesco Martin Lichtenstein (1780 – 1857).

Distribuzione e habitat

Questa specie ha un vasto areale che si estende dalle aree semidesertiche dell'Africa (Marocco, Mauritania, Algeria, Mali, Niger, Ciad, Libia, Egitto, Sudan, Sud Sudan, Gibuti, Eritrea, Etiopia, Somalia e Kenya), attraverso la penisola arabica e il Medio Oriente (Arabia Saudita, Israele, Giordania, Yemen, Oman e Emirati Arabi Uniti) sino all'Iran e al Pakistan.^[1]

Tassonomia

Sono state descritte le seguenti sottospecie:^[2]

• Pterocles lichtensteinii targius Geyr von Schweppenburg, 1916
• Pterocles lichtensteinii lichtensteinii Temminck, 1825
• Pterocles lichtensteinii sukensis Neumann, 1909
• Pterocles lichtensteinii arabicus Neumann, 1909
• Pterocles lichtensteinii ingramsi Bates & Kinnear, 1937

Note

Vogels

Het Lichtensteins zandhoen (Pterocles lichtensteinii) is een vogel uit de familie van de zandhoenders (Pteroclididae). Temminck vernoemde dit zandhoen als eerbetoon naar de Duitse natuuronderzoeker Martin Lichtenstein.

Herkenning

De vogel is 22 tot 25 cm lang. Het is een compact uitziende zandhoen met een vrij donker, dicht gebandeerd verenkleed. Hij lijkt daardoor op het kroonzandhoen (P. coronatus) maar die heeft een grovere bandering. Kenmerkend voor de Lichtensteins zandhoen is verder de effen grijze ondervluegel en het zwartwitpatroon op de kruin en het voorhoofd en een roestbruine borstband bij het mannetje. Dit zandhoen heeft de gewoonte om pas laat in de avondschemering drinkplaatsen te bezoeken.^[2]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in Afrika en het Midden-Oosten en telt 5 ondersoorten:

• P. l. targius: van Marokko en Mauritanië tot Tsjaad.
• P. l. lichtensteinii: van noordoostelijk Tsjaad, noordelijk Soedan tot Eritrea en van noordelijk Somalië, oostelijk en noordoostelijk Egypte tot Jordanië.
• P. l. sukensis: van zuidoostelijk Soedan, zuidelijk Ethiopië tot centraal Kenia.
• P. l. arabicus: van het zuidelijk Arabisch Schiereiland via zuidelijk Iran en Afghanistan tot Pakistan.
• P. l. ingramsi: Hadramaut (zuidelijk Jemen).

Het leefgebied bestaat uit rotsige woestijngebieden en halfwoestijnen met doornig struikgewas in bergachtig gebied. De vogel mijdt vlakke open woestijngebieden en terrein dat in agrarisch gebruik is. In Oost-Afrika komt dit hoen voor tot op 1800 m boven de zeespiegel.^[3]

Status

De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd. Plaatselijk is de vogel algemeen in geschikt habitat; in West-Afrika is de vogel minder algemeen. Men veronderstelt dat de soort in aantal stabiel is. Om deze redenen staat het Lichtensteins zandhoen als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Bronnen, noten en/of referenties

Multimedia w Wikimedia Commons

Stepówka prążkowana (Pterocles lichtensteinii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny stepówek. Występuje w saharyjskiej części Afryki, Półwyspie Arabskim i południowo-zachodniej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Coenraad Jacob Temminck w 1835 roku. Przydzielił mu nazwę Pterocles lichtensteinii^[3], podtrzymywaną przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC; 2015)^[4]. Holotyp pochodził z Nubii. Niektórzy autorzy umieszczali gatunek w rodzaju Eremialector. Możliwe, że stepówka prążkowana tworzy klad ze stepówką czarnolicą (P. decoratus), dwuwstęgową (P. bicinctus), czterowstęgową (P. quadricinctus) oraz indyjską (P. indicus)^[3]. IOC wyróżnia 5 podgatunków^[4], te same uznają autorzy Handbook of the Birds of the World. Proponowane podgatunki abessinicus, nigricans i hyperythrus zawierają się w nominatywnym^[3].

Podgatunki i zasięg występowania

IOC wyróżnia następujące podgatunki^[4]:

• P. l. targius Geyr von Schweppenburg, 1916 – strefa Sahelu od południowego Maroko i Mauretanii po Czad^[3]
• P. l. lichtensteinii Temminck, 1825 – południowy Izrael, Jordania, półwysep Synaj, południowo-wschodni Egipt i Sudan na południe po Erytreę, północną Etiopię i Somalię oraz Sokotra^[3]
• P. l. sukensis Neumann, 1909 – południowo-wschodni Sudan Południowy i południowa Etiopia na południe po centralną Kenię^[3]
• P. l. arabicus Neumann, 1909 – południowy Półwysep Arabski (z wyjątkiem centralno-wschodniego Jemenu) na wschód po południowy Iran i południowy Pakistan (Beludżystan i Sindh)^[3]
• P. l. ingramsi Bates & Kinnear, 1937 – wschodnio-centralny Jemen (muhafaza Hadramaut)^[3]

BirdLife International szacuje zasięg występowania na 3,83 mln km²^[5].

Morfologia

Długość ciała wynosi 22–26 cm. Skrzydło u samca mierzy 187–195 mm (u samicy 176–187 mm). Długość ogona u samców mieści się w przedziale 70–81 mm, u samic 66–72 mm. Skok liczy 26–28 mm u samców, 25 mm u samic^[6]. E.C. Stuart Baker podaje, że u podgatunku arabicus dziób mierzy 11,6–13,9 mm^[7]. Masa ciała u ptaków z podgatunku P. l. sukensis to 175–250 u samców i 190–230 g u samic^[6].

Dalszy opis dotyczy podgatunku P. l. targius^[a]. Sylwetką stepówka prążkowana przypomina małego gołębia o stopniowanym ogonie, w skład którego wchodzi 14–16 sterówek. Jest najmniejszą i posiadającą najkrótszy ogon stepówką zachodniej Palearktyki. Charakterystyczną jej cechą jest brak wydłużonych piór w ogonie i jednolicie szare pokrywy podskrzydłowe^[6].

Dymorfizm płciowy słabiej zarysowany, niż u innych stepówek. U samca głowa, szyja i większość spodu ciała białe, pokryte gęsto czarnymi prążkami. Nie występują one jedynie na wierzchu głowy, gdzie dostrzec można paski i plamki, na policzkach i niższej części gardła. Łatwa do dostrzeżenia jest biała brew i paskowane czoło. Żółtopłowy grzbiet, kuper i pokrywy skrzydłowe także pokrywają gęste czarne prążki – pod niektórymi kątami grzbiet może wyglądać na cały ciemny. Na części skrzydła widocznej, gdy jest złożone, barkówkach i dłuższych pokrywach nadogonowych występują złotopłowe plamki. Przez pierś przebiega szeroki, czarny pas, zaś przez niego i pod nim po jednej czarnej linii. U samicy ogół upierzenia bardziej matowy; przód głowy, jej wierzch i szyja intensywniej paskowane; brak przepaski na piersi lub jest ona ograniczona do płowego paska^[6]. Podgatunek nominatywny jest mniej rdzawy i ma bardziej płowy wierzch ciała. Przedstawiciele P. l. sukensis najciemniejsi w gatunku; posiadają także intensywniejsze prążkowanie, zwłaszcza na skrzydłach i wierzchu ciała. Ptaki podgatunku ingramsi najjaśniejsze, mają również najrzadsze paski; w upierzeniu grzbietu i wierzchu ciała więcej brązu i barwy płowej; szersza opaska na piersi. Podgatunek arabicus wyróżnia ciemniejsze upierzenie i gęstsze paski niż u ingramsi, ale wyraźnie jaśniejsze, niż u pozostałych trzech podgatunków. Tęczówka brązowa, widoczna żółta obrączka oczna (u samic jaśniejsza, nawet szarawa), dziób czerwonobrązowy. Skoki płowe do białawych^[6].

Ekologia

We wschodniej Afryce stepówka prążkowana występuje do wysokości 1800 m n.p.m. Jest dobrze przystosowana do klimatu gorących pustyń, ale unika otwartych pustyni o jednolitym, piaszczystym charakterze – wybiera te piaszczyste lub kamieniste z ciernistymi krzewami, zakrzewione uedy, zakrzewione kamieniste zbocza i miejsca po wycince drzew, także okolice obszarów uprawnych^[6]. W jednym z miejsc gniazdowania stwierdzonym w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (pole golfowe w Hatta, emirat Dubaj) temperatura za dnia sięga 40 °C, a w okolicy występuje m.in. Euphorbia larica i Acacia tortilis^[8]. Przedstawiciele P. lichtensteinii to ptaki towarzyskie, choć rzadko stwierdzane w większych grupach; z Omanu pochodzą doniesienia o grupach liczących blisko 300 osobników. W większości ptaki osiadłe, mało doniesień o wędrówkach nomadycznych. Podobnie jak inni przedstawiciele rodziny stepówka prążkowana żywi się nasionami. Preferuje nasiona Vachellia seyal, ponadto zjada te z gatunków Asphodelus tenuifolius, rodzajów Prosopia, babka (Plantago), rezeda (Reseda), strączyniec (Cassia) i solanka (Salsola), do tego kwiaty i liście przypołudników (Mesembryanthemum), owady (w tym chrząszcze, mrówki, mrówkolwowate i ich larwy). Przedstawiciele gatunku prowadzą głównie nocny tryb życia, piją po zmierzchu lub tuż przed świtem. Przez większość dnia pozostają w cieniu. Głosy obejmują płynne łiit–łiit–łiit lub kłituu wydawane w locie; spłoszona stepówka prążkowana odzywa się gardłowym krerwerwerwer, alarmuje rechoczącym krre-krrekrre-krre^[6].

Lęgi

Biologia rozrodu słabo poznana. Stepówka prążkowana lęgnie się od lutego do września, najintensywniej od maja do lipca. Gniazdo to wydrapany w ziemi dołek^[6] liczący około 10 na 10 cm^[8], często ulokowany pośród rozrzuconych drzew, kamieni, pod krzewem, ale i na otwartej przestrzeni. W przeciwieństwie do innych stepówek P. lichtensteinii woli odlatywać z gniazda, niż odbiegać. W zniesieniu trzy, rzadziej dwa, jaja; skorupka barwy różowawej do płowej pokryta czerwonobrązowymi lub szaro-fioletowymi plamkami^[6]. Trzy jaja ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich liczyły blisko 25 na 30 mm^[8]. Jaja wysiadują oba ptaki z pary, samiec w nocy; okres inkubacji nieznany. Prawdopodobnie samiec jest odpowiedzialny także za dostarczanie wody pisklętom i opiekę nad nimi. Młode to zagniazdowniki. Okres upływający do pierwszego opierzenia nieznany^[6].

Status zagrożenia

Przez IUCN stepówka prążkowana jest klasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1998 (stan w 2015). Liczebność populacji nieznana, trend szacowany przez BirdLife International na stabilny. BirdLife wymienia 29 obszarów uznanych za ostoje ptaków IBA, w których występuje P. lichtensteinii. Należą do nich m.in. Park Narodowy Ahaggaru w Algierii, okolice zatoki Zula w Erytrei, Park Narodowy Świętej Katarzyny w Egipcie, południowe okolice wsi Aguelhok w Mali, pasmo górskie Tibesti (Czad i Libia), okolice jeziora Umm Badr w Sudanie^[5].

Uwagi

Przypisy

O cortiçol-pedrês (Pterocles lichtensteinii) é uma espécie de ave da família Pteroclididae.

Pode ser encontrada nos seguintes países: Afeganistão, Argélia, Chade, Djibouti, Egipto, Eritreia, Etiópia, Irão, Iraque, Israel, Jordânia, Quénia, Líbia, Mali, Mauritânia, Marrocos, Níger, Omã, Paquistão, Arábia Saudita, Senegal, Somália, Sudão, Uganda, Emirados Árabes Unidos e Iémen.

Referências

• (em inglês) BirdLife International 2004. Pterocles lichtensteinii. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Dados de 24 de Julho de 2007.

Strimmig flyghöna^[2] (Pterocles lichtensteinii) är en fågel i familjen flyghöns inom ordningen flyghönsfåglar.^[3]

Utseende

Denna art är en liten och kompakt flyghöna med en kroppslängd på endast 22-25 centimeter. Fjäderdräkten är påfallande mörk med tät tvärvattring. Jämfört med andra flyghönsarter som förekommer i samma del av världen är den påfallande långbent och har inte samma utdragna akterparti och rör sig med stjärten mer lyftad.

Hanen har en karakteristisk svart- och vitbandad framhjässa samt rostbeige och svarta tvärband på bröst och större vingtäckare. Näbben är orange. Honan är jämnt tvärvattrad utan hanens teckningar och har grå näbb.^[4]

Utbredning och systematik

Strimmig flyghöna delas in i fem underarter med följande utbredning:^[3]

• lichtensteinii-gruppen
  • Pterocles lichtensteinii targius – förekommer i Sahara och Sahel från Marocko och Mauretanien till Tchad
  • Pterocles lichtensteinii lichtensteinii – förekommer från södra Israel, Sinaihalvön, sydöstra Egypten till norra Etiopien, norra Somalia och Socotra
  • Pterocles lichtensteinii sukensis – förekommer i sydöstra Sydsudan, södra Etiopien samt nordvästra och centrala Kenya
  • Pterocles lichtensteinii ingramsi – förekommer i södra Jemen (Hadramaut)
• Pterocles lichtensteinii arabicus – förekommer från södra Arabiska halvön till södra Iran, södra Afghanistan och Pakistan

Ekologi

Strimmig flyghöna trivs i flacka bergstrakter i karg, stenig terräng, dock ej i ren öken. Till skillnad från flera av sina släktingar besöker den vattenställen i skymningen och då i rätt små flockar.^[4]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som generellt frekvent förekommande till lokalt vanlig, även om den är ovanlig i Västafrika, Sudan och Kenya.^[1]

Namn

Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Martin Hinrich Carl Lichtenstein (1780-1857), tysk ornitolog, samlare av specimen och direktör för zoologiska museet i Berlin.^[5] På svenska kallas den också strimflyghöna.^[4]

Noter

1. ^ [a b c d] Birdlife International 2012 Pterocles lichtensteinii Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2017) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2017 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2017-08-11
4. ^ [a b c] Svensson, Lars; Peter J. Grant, Killian Mullarney, Dan Zetterström (2009). Fågelguiden: Europas och Medelhavsområdets fåglar i fält (andra upplagan). Stockholm: Bonnier Fakta. sid. 212. ISBN 978-91-7424-039-9
5. ^ Jobling, J. A. (2016). Key to Scientific Names in Ornithology. Ur del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2016). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Hämtad från www.hbw.com.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör strimmig flyghöna.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Pterocles lichtensteinii.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Pterocles lichtensteinii là một loài chim trong họ Pteroclidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo