Die Veldpou (Neotis denhami) is 'n groot voël wat tot die familie Otididae behoort. Hulle broei oor die grootste gedeelte van sub-Sahara Afrika.
Die Veldpou (Neotis denhami) is 'n groot voël wat tot die familie Otididae behoort. Hulle broei oor die grootste gedeelte van sub-Sahara Afrika.
Otiz Denham (Neotis denhami) a zo un evn hirc'harek eus kerentiad an Otididae.
Bevañ a ra al labous en Afrika issahara[1].
El pioc de Denham[1] (Neotis denhami) és una espècie de gran ocell de la família dels otídids (Otididae) que habita sabanes d'Àfrica Subsahariana des del sud de Mauritània, Senegal i Guinea cap a l'est fins a l'oest d'Etiòpia, la República Democràtica del Congo, Uganda i Kenya, més al sud, al sud d'Angola, nord de Namíbia, Zàmbia, Zimbabwe i Moçambic, i també a Sud-àfrica.
El pioc de Denham (Neotis denhami) és una espècie de gran ocell de la família dels otídids (Otididae) que habita sabanes d'Àfrica Subsahariana des del sud de Mauritània, Senegal i Guinea cap a l'est fins a l'oest d'Etiòpia, la República Democràtica del Congo, Uganda i Kenya, més al sud, al sud d'Angola, nord de Namíbia, Zàmbia, Zimbabwe i Moçambic, i també a Sud-àfrica.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Ceiliog gwaun Denham (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: ceiliogod gwaun Denham) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Neotis denhami; yr enw Saesneg arno yw Denham’s bustard. Mae'n perthyn i deulu'r Ceiliogod y Waun (Lladin: Otidae) sydd yn urdd y Gruiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. denhami, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r ceiliog gwaun Denham yn perthyn i deulu'r Ceiliogod y Waun (Lladin: Otidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Afrotis afra Afrotis afra Ceiliog gwaun Arabia Ardeotis arabs Ceiliog gwaun Awstralia Ardeotis australis Ceiliog gwaun Bengal Houbaropsis bengalensis Ceiliog gwaun bychan Tetrax tetrax Ceiliog gwaun copog Chlamydotis undulata Ceiliog gwaun Denham Neotis denhami Ceiliog gwaun glas Eupodotis caerulescens Ceiliog gwaun Hartlaub Lissotis hartlaubii Ceiliog gwaun Kori Ardeotis kori Ceiliog gwaun mawr India Ardeotis nigriceps Ceiliog gwaun torwyn Eupodotis senegalensis Ceiliog y waun Otis tarda Lissotis melanogaster Lissotis melanogasterAderyn a rhywogaeth o adar yw Ceiliog gwaun Denham (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: ceiliogod gwaun Denham) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Neotis denhami; yr enw Saesneg arno yw Denham’s bustard. Mae'n perthyn i deulu'r Ceiliogod y Waun (Lladin: Otidae) sydd yn urdd y Gruiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. denhami, sef enw'r rhywogaeth.
Brunhalset trappe (Neotis denhami eller Ardeotis denhami) er en fugleart, der lever i det subsahariske Afrika. Trapper (Otididae) er en artsgren af høje og slanke fugle med lange bene, der optræder omkring og sydligere end ækvator.
Brunhalset trappe (Neotis denhami eller Ardeotis denhami) er en fugleart, der lever i det subsahariske Afrika. Trapper (Otididae) er en artsgren af høje og slanke fugle med lange bene, der optræder omkring og sydligere end ækvator.
Denham's bustard, Stanley bustard or Stanley's bustard (Neotis denhami) is a large bird in the bustard family. It breeds in much of Sub-Saharan Africa. It is a species of open ground, including agricultural land, grassland, flood-plains and burnt fynbos. It is resident, but some inland populations move to lower altitudes in winter. The common names for this species refer to the English explorer, Major Dixon Denham, and the English naturalist Edward Smith-Stanley, 13th Earl of Derby.
Denham's bustard is the largest species in the genus Neotis, although is smaller than the bustards in the genus Ardeotis (as well as the great bustard). The male is 9 to 10 kg (20 to 22 lb) and 100–116 cm (39–46 in), the female is much smaller at 3 to 4 kg (6.6 to 8.8 lb) and 80–87 cm (31–34 in).[3][4] The back is brown, darker and plainer in the male, and the underparts are white. The neck is pale grey with an orange nape. Its grey crown is bordered with black, and a black line runs through the eye with a white line forming an eyebrow above. The long legs are pale yellow. The wings are strikingly patterned in brown, white and black, the male showing more white in flight than the female or young birds. The long legs are yellowish in color and the bill is whitish horn in color.[5]
The male inflates his throat when displaying to show a conspicuous balloon of white feathers. This species is usually silent.
There are three subspecies of this bustard, all separated in their distribution. N. d. denhami occurs in southwestern Mauritania, Senegal and Gambia then eastwards to Uganda and Ethiopia. N. d. jacksoni is found in Kenya and Tanzania and south to Zambia, Botswana and Zimbabwe, with populations also in Angola, and the Democratic Republic of Congo. N. d. stanleyi occurs in South Africa and Eswatini. The Denham's bustard occupies grassland habitats. Mainly they are distributed in savanna and may be found at any elevation up to 3,000 m (9,800 ft). They can be found in a considerable range of secondary habitats including dense shrubland, light woodland, farmland, dried marsh and arid plains.[5]
Denham's bustard are often solitary outside of the mating season, although they congregate at large food sources and temporarily band together for migratory movements. Migration is usually in search of food sources and follows passages of rain. This species is omnivorous, feeding on a wide variety of foods as it becomes available to them. Among the diverse foods recorded in the species are insects, small snakes, rodents, the nestlings of other birds and various green plant life. They will sometimes follow ungulate species in order to pick dung beetles out of their droppings.[5]
Like all bustards, the male Denham's bustard performs a courtship display to attract the attention on females, on what is called a lek. During his display, the male puffs up his head and chest and flairs his tail, thus appearing larger, and calls loudly while he struts about. Breeding occurs over varied times of the year, being especially undefined in East Africa. Breeding may brought on by presence of rainfall. The nest consists of a shallow scrape, in which the female lays one or two eggs, which (if they survive) she will raise alone.[6]
It has suffered population declines through much, if not all, of its range. Countries including South Africa, Kenya and Nigeria have had a sharp decrease in population. Hunting is the primary cause of declines across the Sahel and West Africa, but in eastern and southern Africa, conversion of grassland to agriculture is a greater threat. In some areas, the conversion of grassland into commercially logged forest has become a threat for the species.[7][8]
Denham's bustard, Stanley bustard or Stanley's bustard (Neotis denhami) is a large bird in the bustard family. It breeds in much of Sub-Saharan Africa. It is a species of open ground, including agricultural land, grassland, flood-plains and burnt fynbos. It is resident, but some inland populations move to lower altitudes in winter. The common names for this species refer to the English explorer, Major Dixon Denham, and the English naturalist Edward Smith-Stanley, 13th Earl of Derby.
La avutarda cafre (Neotis denhami)[2] es una especie de ave otidiforme de la familia Otidae que habita en el África subsahariana. Es una especie que vive en espacios abiertos, entre los que se incluyen las sabanas, herbazales, planicies inundables y campos de cultivo. Es un ave principalmente sedentaria, aunque algunas poblaciones del interior se desplazan a altitudes más bajas en invierno. Su nombre científico conmemora al explorador inglés Dixon Denham.
La avutarda cafre es la especie de mayor tamaño del género Neotis, aunque es más pequeña que los miembros de Ardeotis. Los machos pesan entre 9 y 10 kg y miden entre 100 y 116 cm, mientras que las hembras son mucho más pequeñas, con peso de entre 3 y 4 kg y miden entre 80 y 87 cm.[3][4] Su espalda es parda, de color más oscuro y más uniforme en el macho, y las partes inferiores son blancas. Su cuello es de color gris pálido en la parte frontal y anaranjado en la parte posterior. Su píleo es gris con bordes negros, y una línea negra que atraviesa los ojos y una lista superciliar blanca. Sus alas están veteadas en pardo, blanco y negro, con más blanco en los machos que en las hembras y juveniles. Sus largas patas son de color amarillo claro y su pico es de color crema claro.[5]
Los machos hinchan su garganta en la parada nupcial mostrando una especie de globos con plumas blancas.
Existen tres subespecies de avutarda cafre, todas ellas con áreas de distribución separadas. N. d. denhami se encuentra en el suroeste de Mauritania, Senegal y Gambia hasta el este en Uganda y Etiopía. N. d. jacksoni se encuentra en Kenia, Tanzania y se extiende al sur hasta Zambia, Botsuana y Zimbabue, con poblaciones en Angola, y la República Democrática del Congo. N. d. stanleyi ocupa Sudáfrica y Suazilandia. La avutarda cafre se encuentra en hábitats herbáceos, principalmente en la sabana y aparece en cualquier altitud hasta los 3000 m. Habita un considerable abanico de hábitats secundarios como zonas arbustivas, arboledas claras, praderas de fynbos, campos de cultivo, humedales secos y planicies áridas.[5]
La avutarda cafre generalmente se encuentra en solitario fuera de la época de cría, aunque se congrega temporalmente en bandadas allí donde se concentra el alimento o en desplazamientos migratorios. Los desplazamientos migratorios se producen generalmente en busca de fuentes de alimento y sigue al paso de la lluvia. Esta especie es omnívora, y se alimenta de un gran espectro de alimentos como insectos, pequeñas serpientes, roedores, pollos de otras aves y varias plantas. A veces sigue a los ungulados para atrapar los escarabajos peloteros atraídos por sus excrementos.[5]
Como todas las avutardas el macho de esta especie realiza una exhibición de cortejo para llamar la atención de las hembras en lugares denominados lek. Durante su exhibición el macho alza la cabeza, hincha el pecho y despliega las plumas de la cola para parecer mayores, emitiendo sonidos mientras se pavonea. La temporada de cría sucede en varios periodos del año, siendo especialmente indefinida en el este de África. Suele sucederse tras las lluvias. El nido consiste en un hueco poco profundo xscavado en el suelo donde la hembra pone uno o dos huevos que luego empolla y cría sola.[6]
Ha sufrido un descenso de población en la mayor parte de su área de distribución. En países como Sudáfrica, Kenia y Nigeria el descenso de población ha sido considerable. La caza es la principal causa del declive en el Sahel y África occidental, pero en el este y el sur de África la conversión de los herbazales en tierras de cultivo es su mayor amenaza. En algunas zonas también están amenazadas por la conversión de herbazales en bosques de explotación comercial maderera.[7][8]
La avutarda cafre (Neotis denhami) es una especie de ave otidiforme de la familia Otidae que habita en el África subsahariana. Es una especie que vive en espacios abiertos, entre los que se incluyen las sabanas, herbazales, planicies inundables y campos de cultivo. Es un ave principalmente sedentaria, aunque algunas poblaciones del interior se desplazan a altitudes más bajas en invierno. Su nombre científico conmemora al explorador inglés Dixon Denham.
Denham basoilo (Neotis denhami) Neotis generoko animalia da. Hegaztien barruko Otididae familian sailkatua dago.
Denham basoilo (Neotis denhami) Neotis generoko animalia da. Hegaztien barruko Otididae familian sailkatua dago.
Neotis denhami
L'Outarde de Denham (Neotis denhami) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Otididae.
Cet oiseau vit en Afrique subsaharienne.
Le nom de l'espèce commémore l'explorateur britannique Dixon Denham (1786-1828), qui est le premier à avoir récolté cette espèce.
Neotis denhami
L'Outarde de Denham (Neotis denhami) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Otididae.
Cet oiseau vit en Afrique subsaharienne.
L'otarda di Denham (Neotis denhami (Children e Vigors, 1826)), che deve il nome all'esploratore britannico Dixon Denham, è un uccello della famiglia degli Otididi originario dell'Africa subsahariana[2].
Il maschio misura 100 cm di lunghezza, per un peso di 9000-10.000 g; la femmina misura 80 cm di lunghezza, per un peso di 3000 g[3].
In questa otarda, diffusa in gran parte del continente africano, le parti superiori sono di colore marrone scuro con sottili vermicolature nere. La coda presenta numerose barre color crema. L'ala chiusa mostra una fascia nera molto ampia con abbondanti macchie bianche. Il cappuccio è grigio con un bordo nero. L'occhio è sormontato da uno stretto sopracciglio bianco. Una sottile linea nera attraversa la regione dell'iride. Il mento è bianco, diversamente dalle guance, dalla parte anteriore del collo e dal petto, che sono di colore grigio chiaro. La parte posteriore del collo fino alla mantellina è marrone-arancio, caratteristica condivisa solo dall'otarda di Ludwig. Il ventre è bianco, le zampe giallo chiaro. Il becco è biancastro con il culmen e la punta più scuri.
La femmina è molto più piccola del maschio. Inoltre, nel suo piumaggio le zone grigie sono rimpiazzate dal beige. Le parti superiori presentano un maggior numero di motivi decorativi e la parte anteriore del collo è finemente barrata. Gli immaturi somigliano alle femmine. La sottospecie jacksoni è più piccola e presenta la parte posteriore del collo più scura. La sottospecie stanleyi mostra un piumaggio più scuro, con la parte posteriore del collo più riccamente colorata e parti superiori più chiare. Quando indossa il piumaggio nuziale, il maschio ha il collo di colore bianco[3].
L'otarda di Denham è un uccello molto rumoroso. Sono stati descritti due richiami molto caratteristici: una specie di latrato profondo e un richiamo assordante ed esplosivo che il maschio lancia durante la parata quando si pone davanti alla femmina[3].
Le otarde di Denham vivono solitamente da sole o in piccoli gruppi formati da 2 a 7 individui. Occasionalmente, formano raggruppamenti più consistenti, che possono comprendere fino a 28 esemplari. Date le loro grandi dimensioni, sono uccelli facilmente individuabili. Tuttavia, nell'Africa australe, nelle regioni semiaride, vengono piuttosto regolarmente confuse con le otarde di Ludwig a causa della macchia arancio sulla parte posteriore del collo, presente in entrambe le specie.
Questa specie è piuttosto soggetta ai movimenti stagionali. La sottospecie nominale denhami migra verso il nord in maggio-giugno o talvolta anche più tardi, fino ad agosto. Ritorna nei territori abituali in settembre-ottobre, ma spesso non prima di dicembre, seguendo le precipitazioni. Questa sottospecie rimane nel sud del Niger e in Costa d'Avorio durante la stagione secca. È considerata sedentaria anche nella Repubblica Centrafricana. Anche la sottospecie jacksoni effettua movimenti nord-sud nel corso dell'anno, ma questi sono piuttosto difficili da precisare. Le popolazioni che vivono sulle montagne orientali sono soggette a movimenti altitudinali da agosto a gennaio. Effettuano movimenti durante l'inverno anche le popolazioni meridionali (sottospecie stanleyi). Gli esemplari che vivono sugli altopiani del Transvaal si spostano verso le praterie e le zone boschive situate ad altitudini più modeste. Le popolazioni montane dello Stato di Orange e del Natal migrano verso est in direzione del litorale. Nel sud-ovest della provincia del Capo, gli effettivi sembrano essere più numerosi durante l'inverno, ma non è chiaro se si tratti esattamente di un aumento reale dovuto all'immigrazione o se si tratta di un effetto ottico dovuto alla maggiore attività degli uccelli in questo periodo dell'anno[3].
Le otarde di Denham hanno una dieta che comprende una grande varietà di alimenti: si nutrono di vari tipi di artropodi, di piccoli invertebrati e di un gran numero di piante. Fanno grande consumo di termiti e frugano nelle deiezioni animali alla ricerca di insetti; guadano attraverso le pozze in cerca delle rane appollaiate sugli steli delle piante acquatiche e cacciano in piccoli gruppi nelle savane che sono state recentemente incendiate[3].
In numerose regioni il periodo di riproduzione non è ben definito, probabilmente a causa dell'irregolarità delle precipitazioni. La stagione dei nidi ha luogo da giugno a ottobre nel Sahel, in febbraio-marzo in Costa d'Avorio, in maggio in Nigeria, da dicembre a febbraio nel nord della Repubblica Democratica del Congo e da gennaio a marzo nell'Africa orientale. Gli esemplari sudafricani si riproducono principalmente da ottobre a gennaio. Le parate dei maschi hanno luogo in gennaio in Sierra Leone e in giugno, durante la stagione secca, nel sud della Repubblica Democratica del Congo. Durante queste cerimonie rituali, i maschi gonfiano il collo come un pallone e lanciano dei richiami assordanti. Il nido è una piccola depressione scavata sulla nuda terra, situata in mezzo all'erba o su un piccolo promontorio. La covata comprende abitualmente una o due uova. I pulcini sono ricoperti da un piumino beige con striature e macchioline nere[3].
Le otarde di Denham frequentano le praterie, comprese quelle che ricoprono gli altopiani fino a 3000 metri di altitudine. Visitano anche le dune erbose punteggiate di alberi di acacia, le regioni densamente coltivate di piccoli arbusti, le zone boschive sparse, le fattorie e le coltivazioni, le paludi prosciugate e le piatte distese ricoperte di boscaglia. In Sierra Leone si trovano anche sugli altopiani argillosi e nelle savane incendiate. Le popolazioni meridionali che vivono in Sudafrica prediligono un tipo di habitat un po' diverso, mostrando una certa preferenza per le praterie dal suolo acido che ricevono una quantità significativa di precipitazioni. Si stabiliscono anche nei pascoli piantumati e nei campi di cereali all'interno di paesaggi di vegetazione mediterranea. Esse sono più mobili delle popolazioni del Sahel e dell'Africa centrale: nidificano tra la vegetazione naturale in estate e occupano i campi coltivati durante il periodo invernale.
L'otarda di Denham occupa un areale molto esteso, che ricopre gran parte dell'Africa subsahariana. Questo ha la forma di una «L» rovesciata, partendo dalla Mauritania e procedendo verso est fino all'Etiopia e scendendo poi verso sud fino al Sudafrica, attraverso la Repubblica Democratica del Congo e la regione dei grandi laghi africani[3].
Nel suo vasto territorio, che si estende per oltre un milione di chilometri quadrati, vengono riconosciute ufficialmente tre sottospecie[2]:
La specie non è minacciata a livello globale. La sua distribuzione è molto disomogenea: piuttosto diffusa nella Repubblica Centrafricana e in Uganda, è al contrario in diminuzione in Sudan, in Nigeria e nei paesi del Sahel dove la caccia fa parte delle tradizioni ancestrali. La specie è considerata vulnerabile in Kenya, un paese dal quale provengono molte informazioni al riguardo e dove gli effettivi non superano le 400 unità. In Sudafrica, la situazione non è molto più rosea: gli esemplari del Transvaal sono inferiori alle 300 unità e gli esemplari che svernano nella provincia del Capo raggiungono a malapena le 1000 unità[1].
L'otarda di Denham (Neotis denhami (Children e Vigors, 1826)), che deve il nome all'esploratore britannico Dixon Denham, è un uccello della famiglia degli Otididi originario dell'Africa subsahariana.
De Denhams trap (Neotis denhami) is een vogel uit de familie van de trappen (Otididae).
Deze soort komt wijdverspreid voor in Afrika en telt drie ondersoorten:
A abetarda-real, também conhecida como abetarda de Denham, abetarda de Stanley ou abetarda de Stanley (Neotis denhami) é um grande pássaro da família Abetarda. É presente em grande parte da África Subsaariana . É uma espécie de terreno aberto, incluindo terras agrícolas, pastagens, planícies aluviais e fynbos queimados. É residente, mas algumas populações do interior mudam para altitudes mais baixas no inverno. Os nomes comuns para esta espécie referem-se ao explorador inglês, Major Dixon Denham, e ao naturalista inglês Edward Smith-Stanley, 13º Conde de Derby . A abetarda-real é a maior espécie do gênero Neotis, embora seja menor que as abetardas do gênero Ardeotis (assim como a abetarda-comum ). O macho pesa 9 ou 10 kg e medem 100 a 116 cm, a fêmea é muito menor pesando no máximo 4 kg e medindo 87 cm.[1][2] O dorso é marrom, mais escuro e mais liso no macho, e a parte inferior da barriga é branca. O pescoço é cinza claro com nuca laranja. Sua coroa cinza é contornada com preto, e uma linha preta passa pelo olho com uma linha branca formando uma sobrancelha acima. As pernas longas são amarelo-claras. As asas são marcadamente padronizadas em marrom, branco e preto, o macho mostrando mais branco em vôo do que a fêmea ou os pássaros jovens. As pernas longas são de cor amarelada e o bico é de cor chifre esbranquiçada.[3]
O macho infla a garganta ao exibir para mostrar um balão conspícuo de penas brancas. Esta espécie geralmente é silenciosa.
Existem três subespécies desta abetarda, todas separadas em sua distribuição. N. d. denhami ocorre no sudoeste da Mauritânia, Senegal e Gâmbia, em seguida, a leste de Uganda e Etiópia. N. d. jacksoni é encontrado no Quênia e na Tanzânia e ao sul na Zâmbia, Botswana e Zimbábue, com populações também em Angola e na República Democrática do Congo. N. d. stanleyi ocorre na África do Sul e na Suazilândia . A abetarda-real ocupa habitats de pastagens. Ela está principalmente distribuída nas áreas de savana e podem ser encontrados em qualquer altitude de até 3000 m. Ela pode ser encontrada em uma gama considerável de habitats secundários, incluindo arbustos densos, bosques leves, terras agrícolas, pântanos secos e planícies áridas.[4]
Abetardas-reais costumam ser solitárias fora da temporada de acasalamento, embora se reúnam em grandes fontes de alimento e se juntem temporariamente para os movimentos migratórios. A migração é geralmente em busca de fontes de alimento e segue-se a passagens de chuva. Esta espécie é onívora, alimentando-se de uma grande variedade de alimentos à medida que se torna disponível para eles. Entre os diversos alimentos registrados na espécie estão insetos, pequenas cobras, roedores, filhotes de outras aves e diversas plantas verdes. Às vezes, eles seguem espécies de ungulados para colher besouros de esterco de seus excrementos.[5]
Como todas as outras espécies de abetardas, a abetarda-real macho realiza uma exibição de namoro para atrair a atenção das fêmeas, no que é chamado de lek . Durante sua exibição, o macho incha a cabeça e o peito e alisa a cauda, parecendo maior, e chama bem alto enquanto se pavoneia. A reprodução ocorre em várias épocas do ano, sendo especialmente indefinida na África Oriental . A reprodução pode ser provocada pela presença de chuvas. O ninho consiste em um arranhão raso, no qual a fêmea põe um ou dois ovos, que (se sobreviverem) ela criará sozinha.[6]
A abetarda-real sofreu declínios populacionais em grande parte, senão em toda a sua extensão. Países como África do Sul, Quênia e Nigéria tiveram uma queda acentuada na população. A caça é a principal causa do declínio no Sahel e na África Ocidental, mas na África oriental e meridional, a conversão de pastagens em agricultura é uma ameaça maior. Em algumas áreas, a conversão de pastagens em florestas exploradas comercialmente tem sido uma ameaça para a espécie.[7][8]
A abetarda-real, também conhecida como abetarda de Denham, abetarda de Stanley ou abetarda de Stanley (Neotis denhami) é um grande pássaro da família Abetarda. É presente em grande parte da África Subsaariana . É uma espécie de terreno aberto, incluindo terras agrícolas, pastagens, planícies aluviais e fynbos queimados. É residente, mas algumas populações do interior mudam para altitudes mais baixas no inverno. Os nomes comuns para esta espécie referem-se ao explorador inglês, Major Dixon Denham, e ao naturalista inglês Edward Smith-Stanley, 13º Conde de Derby . A abetarda-real é a maior espécie do gênero Neotis, embora seja menor que as abetardas do gênero Ardeotis (assim como a abetarda-comum ). O macho pesa 9 ou 10 kg e medem 100 a 116 cm, a fêmea é muito menor pesando no máximo 4 kg e medindo 87 cm. O dorso é marrom, mais escuro e mais liso no macho, e a parte inferior da barriga é branca. O pescoço é cinza claro com nuca laranja. Sua coroa cinza é contornada com preto, e uma linha preta passa pelo olho com uma linha branca formando uma sobrancelha acima. As pernas longas são amarelo-claras. As asas são marcadamente padronizadas em marrom, branco e preto, o macho mostrando mais branco em vôo do que a fêmea ou os pássaros jovens. As pernas longas são de cor amarelada e o bico é de cor chifre esbranquiçada.
O macho infla a garganta ao exibir para mostrar um balão conspícuo de penas brancas. Esta espécie geralmente é silenciosa.
Denhamtrapp[2] (Neotis denhami) är en fågel i familjen trappar inom ordningen trappfåglar.[3]
Denhamtrapp delas in i tre underarter:[3]
IUCN kategoriserar arten som nära hotad.[1]
Fågelns svenska och vetenskapliga Överstelöjtnant Dixon Denham (1786-1828), engelsk upptäcktsresande verksam i Västafrika och viceguvernör i Sierra Leone 1828.[4]
Denhamtrapp (Neotis denhami) är en fågel i familjen trappar inom ordningen trappfåglar.
Ô tác Denham (danh pháp khoa học: Neotis denhami) là một loài chim trong họ Ô tác. Ô tác Denham sinh sống ở cận Sahara châu Phi, ở các mặt đất mở, bao gồm đất nông nghiệp, đồng bằng ngập lụt và fynbos bị cháy. Nó là loài định cư nhưng một số quần thể nội địa di chuyển đến vĩ độ thấp hơn vào mùa đông. {
Chim trống nặng 9–10 kg còn con mái nặng 3–4 kg, con trống dài 100–116 cm còn con mái dài 80–87 cm[2][3]. Lưng màu nâu, sẫm màu hơn và đồng màu hơn ở con trống, và các phần dưới có màu trắng. Cổ màu xám nhạt với gáy màu cam. Chỏm đầu màu xám của nó giáp với màu đen và một đường màu đen chạy qua mắt với một dòng trắng tạo thành một lông mày ở trên. Chân dài màu vàng nhạt. Cánh hoa văn nổi bật trong màu nâu, trắng và đen, con trống lúc bay trông trắng hơn con mái hoặc con non[4].
Ô tác Denham (danh pháp khoa học: Neotis denhami) là một loài chim trong họ Ô tác. Ô tác Denham sinh sống ở cận Sahara châu Phi, ở các mặt đất mở, bao gồm đất nông nghiệp, đồng bằng ngập lụt và fynbos bị cháy. Nó là loài định cư nhưng một số quần thể nội địa di chuyển đến vĩ độ thấp hơn vào mùa đông. {
Chim trống nặng 9–10 kg còn con mái nặng 3–4 kg, con trống dài 100–116 cm còn con mái dài 80–87 cm. Lưng màu nâu, sẫm màu hơn và đồng màu hơn ở con trống, và các phần dưới có màu trắng. Cổ màu xám nhạt với gáy màu cam. Chỏm đầu màu xám của nó giáp với màu đen và một đường màu đen chạy qua mắt với một dòng trắng tạo thành một lông mày ở trên. Chân dài màu vàng nhạt. Cánh hoa văn nổi bật trong màu nâu, trắng và đen, con trống lúc bay trông trắng hơn con mái hoặc con non.