'''Liosceles thoracicus,[2] tamién conocíu como gallín pardu, tapacola fajirrojizo o tapaculo collarejo,[3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Rhinocryptidae. Describióse per primer vegada por Philip Lutley Sclater en 1865 dientro del xéneru monotípicu Liosceles.[4]
Habita en viesques húmedes de tierres baxes al traviés de Bolivia, Brasil, Colombia, Ecuador y Perú.[1]
Reconócense trés subespecies:[5]
'''Liosceles thoracicus, tamién conocíu como gallín pardu, tapacola fajirrojizo o tapaculo collarejo, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Rhinocryptidae. Describióse per primer vegada por Philip Lutley Sclater en 1865 dientro del xéneru monotípicu Liosceles.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tapacwlo torchgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tapacwlos torchgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Liosceles thoracicus; yr enw Saesneg arno yw Rusty-belted tapaculo. Mae'n perthyn i deulu'r Tapacwlos (Lladin: Rhinocryptidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. thoracicus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r tapacwlo torchgoch yn perthyn i deulu'r Tapacwlos (Lladin: Rhinocryptidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Dryw’r bambŵ Psilorhamphus guttatus Galito copog Rhinocrypta lanceolata Galito'r tywod Teledromas fuscus Hwet-hwet gwinau Pteroptochos castaneus Tapacwlo aelarian Scytalopus argentifrons Tapacwlo Brasilia Scytalopus novacapitalis Tapacwlo gyddfwyn Scelorchilus albicollis Tapacwlo llwyd Myornis senilis Tapacwlo mannog Acropternis orthonyx Tapacwlo torchgoch Liosceles thoracicus Tapacwlo torwinau Eugralla paradoxa Tapacwlo tywyll Scytalopus magellanicus Tapacwlo ystlyswinau Eleoscytalopus psychopompusAderyn a rhywogaeth o adar yw Tapacwlo torchgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tapacwlos torchgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Liosceles thoracicus; yr enw Saesneg arno yw Rusty-belted tapaculo. Mae'n perthyn i deulu'r Tapacwlos (Lladin: Rhinocryptidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. thoracicus, sef enw'r rhywogaeth.
The rusty-belted tapaculo (Liosceles thoracicus) is a species of suboscine passerine bird in the tapaculo family Rhinocryptidae. It is the only species placed in the genus Liosceles. It is found in Brazil, Bolivia, Colombia, Ecuador, and Peru.[2][3]
The rusty-belted tapaculo is the only species in its genus; the genus and species were first described by Philip Lutley Sclater in 1865.[4] Three subspecies are recognized: the nominate Liosceles thoracicus thoracicus, L. t. dugandi, and L. t. erithacus.
The rusty-belted tapaculo is genetically most closely related to the spotted bamboowren (Psilorhamphus guttatus).[5]
The rusty-belted tapaculo is 19.5 cm (7.7 in) long and weighs 39 to 42 g (1.4 to 1.5 oz). Its plumage is unlike that of any other tapaculo. The nominate subspecies has a grayish brown head with a white supercilium and a reddish brown back, wings, and rump. The throat is white with black streaks at the side, most of the breast is white, and the flanks and vent are barred with black, brown, and white. The upper breast has a yellow to orange brown band the gives the species its common name. Subspecies L. t. erithacus is browner on the head and the breast band is larger and darker. Subspecies L. t. dugandi is also similar to the nominate, but the breast band is rufous and extends into the neck and throat.[2]
The rusty-belted tapaculo vocalizes from the ground or low branches. Its song is an "easily imitated whistled note...repeated at intervals...[ending in a] descending series" [1]. Its call is described as a repeated cree or "cree-cree".[2]
The nominate subspecies of the rusty-belted tapaculo is found in west and central Amazonian Brazil, and is believed to be the race found in southeastern Peru and northern Bolivia. Subspecies L. t. dugandi inhabits southeastern Colombia and adjacent western Brazil. Subspecies L. t. erithacus is found in eastern Ecuador and eastern Peru.[2]
The rusty-belted tapaculo is the only member of its family to inhabit the Amazonian rainforest. It is primarily found in humid terra firme forest, whose ground is dry year-round, but also inhabits várzea, which is seasonally flooded. It ranges generally up to 600 m (2,000 ft) elevation, in some places to 900 m (3,000 ft), and in Peru up to 1,000 m (3,300 ft).[2]
The rusty-belted tapaculo's primary prey is terrestrial true bugs, Hemiptera. It forages by walking and hopping on the forest floor, picking the bugs from atop the litter, and also feeds along fallen tree trunks.[2]
Very little is known about the rusty-belted tapaculo's breeding phenology. Only one nest has been found; it was spherical, made of twigs, grass, and other materials, and on the ground among the roots of a small tree.[2]
The IUCN has assessed the rusty-belted tapaculo as being of Least Concern. Its population, though of unknown size, is believed to be fairly large and stable. It is found in several large protected areas.[1][2]
The rusty-belted tapaculo (Liosceles thoracicus) is a species of suboscine passerine bird in the tapaculo family Rhinocryptidae. It is the only species placed in the genus Liosceles. It is found in Brazil, Bolivia, Colombia, Ecuador, and Peru.
El tapaculo amazónico (Liosceles thoracicus),[4] también conocido como gallito pardo, tapacola fajirrojizo (en Ecuador), tapaculo collarejo (en Colombia) o tapaculo de faja rojiza (en Perú),[5] es una especie de ave paseriforme de la familia Rhinocryptidae, la única del género monotípico Liosceles. Es nativo de la región amazónica en América del Sur.
Se distribuye por la Amazonia del centro y oeste de Brasil, del sureste de Colombia, este de Ecuador y este y sureste de Perú.[5]
Es bastante común en el suelo o cerca, generalmente cerca de árboles caídos, en el interior de selvas húmedas tropicales de terra firme hasta los 600 m de altitud.[6][7]
Mide entre 19 y 19,5 cm de longitud y pesa entre 39 y 42 g.[7] La cabeza y el pescuezo son grisáceos con una estrecha lista superciliar blanca; por arriba es rojizo, las cobertoras de las alas con puntos pardo amarillentos. La garganta y el pecho son blancos con una mancha rufo-anaranjada en el pecho; los flancos y el vientre barrados de negruzco, pardo y blanco.[6]
Forrajea solitario, caminando o saltando en el suelo de la selva, generalmente entre la vegetación densa y con frecuencia salta sobre troncos caídos. Es tímido y furtivo, es difícil de ver, mismo utilizando play-back, pasa desapercibido con su cabeza agachada y la cola baja, que levanta raramente o nunca.[6]
Se alimenta principalmente de chinches terrestres Hemiptera.[7]
El canto más oído es una serie de notas silbadas bajas y suaves, «piu-piu-piu-piu-pu-pu-pupupu», acelerando y desordenando ligeramente al final. El llamado de alarma es un abrupto y nasal «squeah», usualmente dado en una serie de 2-3.[6]
La especie L. thoracicus fue descrita por primera vez por el ornitólogo británico Philip Lutley Sclater en 1865 bajo el nombre científico Pteropthochus thoracicus; localidad tipo «Salto do Girão, Río Madeira, Brasil».[7]
El género Liosceles también fue descrito por Sclater en 1865.[2]
El nombre genérico masculino «Liosceles» deriva del griego «leios»: suave, débil, y «skelos»: pierna; significando «de piernas débiles»;[8] y el nombre de la especie «thoracicus», proviene del latín: pectoral, relativo al pecho.[9]
Los estudios de genética molecular de Ericson et al., 2010[10] confirman la monofilia de la familia Rhinocryptidae y sugieren la existencia de dos grandes grupos dentro de la misma, de forma muy general, el formado por las especies de mayor tamaño, al que pertenece el presente, y el integrado por las especies menores. Ohlson et al. 2013 proponen la división de la familia en dos subfamilias. La presente pertenece a una subfamilia Rhinocryptinae Wetmore, 1930 (1837), junto a Pteroptochos, Scelorchilus, Psilorhamphus, Acropternis, Rhinocrypta y Teledromas.[11]
Las variaciones geográficas son relativamente débiles; la subespecie dugandi es considerada dudosa. La población del sureste de Perú se presume que pertenezca a la nominal thoracicus, pero se precisan más estudios.[7]
Según la clasificación del Congreso Ornitológico Internacional (IOC) (Versión 6.3, 2016)[12] y Clements Checklist v.2015,[13] se reconocen 3 subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[7]
El tapaculo amazónico (Liosceles thoracicus), también conocido como gallito pardo, tapacola fajirrojizo (en Ecuador), tapaculo collarejo (en Colombia) o tapaculo de faja rojiza (en Perú), es una especie de ave paseriforme de la familia Rhinocryptidae, la única del género monotípico Liosceles. Es nativo de la región amazónica en América del Sur.
Liosceles thoracicus Liosceles generoko animalia da. Hegaztien barruko Rhinocryptidae familian sailkatua dago.
Liosceles thoracicus Liosceles generoko animalia da. Hegaztien barruko Rhinocryptidae familian sailkatua dago.
Liosceles thoracicus
Le Tourco ceinturé (Liosceles thoracicus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Rhinocryptidae, l'unique représentant du genre Liosceles.
Son aire s'étend à travers le bassin amont et central de l'Amazone.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 10.2, 2020)[1] :
Liosceles thoracicus
Le Tourco ceinturé (Liosceles thoracicus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Rhinocryptidae, l'unique représentant du genre Liosceles.
Son aire s'étend à travers le bassin amont et central de l'Amazone.
De roestbuiktapaculo (Liosceles thoracicus) is een zangvogel uit de familie Rhinocryptidae (tapaculo's).
Deze soort telt 3 ondersoorten:
De roestbuiktapaculo (Liosceles thoracicus) is een zangvogel uit de familie Rhinocryptidae (tapaculo's).
Przepasek[3], krytonos kasztanowaty[4] (Liosceles thoracicus) – gatunek ptaka z podrodziny krytonosów (Rhinocryptinae) w rodzinie krytonosowatych (Rhinocryptidae). Występuje w Ameryce Południowej, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
Przepasek występuje w zachodniej i południowo-zachodniej Amazonii i zamieszkuje w zależności od podgatunku[5][6]:
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1865 roku angielski ornitolog Philip Lutley Sclater nadając mu nazwę Pteroptochus thoracicus[7]. Jako miejsce typowe znalezienia holotypu Sclater podał Salto do Girão nad lewym brzegiem Rio Madeira w Brazylii[7]. Holotyp został znaleziony w październiku 1829 roku w lesie na ziemi przez austriackiego zoologa i kolekcjonera Johanna Natterera[8]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Liosceles opisanego przez Sclatera w 1865 roku[8].
L. thoracicus jest taksonem siostrzanym dla Psilorhamphus guttatus[9]. Rozpoznano trzy podgatunki[6], jednak zmienność geograficzna jest stosunkowo słaba; odrębność podgatunku dugandi jest wątpliwa[5]. Uważa się że ptaki z południowo-wschodniego Peru i północnej Boliwii należą do podgatunku nominatywnego, lecz zachodzi potrzeba dalszych badań[5]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz podgatunku nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:
Podgatunek Oryginalna pisownia Autor i rok opisu Miejsce typowe Holotyp L. t. dugandi Liosceles thoracicus dugandi Meyer de Schauensee, 1950[10] Umbria, na wysokości 1000 stóp (305 m), nad rzeką Putumayo, Kolumbia ♂ L. t. erithacus Liosceles erithacus P.L. Sclater, 1890[11] Sarayaku, Ekwador ♂Długość ciała około 19,5 cm; masa ciała samców 39–42 g[5]. Upierzenie dorosłych jest nieco zmienne indywidualnie; czoło szarobrązowe, ciemię i kark ciemnobrązowy, skroń i brwi białe, pokrywy uszne ciemnopopielate z białymi plamami. Grzbiet, zad i skrzydła czerwonawo-brązowe, pokrywy skrzydłowe z czarnym, subterminalnym pasmem i często z białawym centralnym punktem, ogon szarobrązowy. Gardło białawe, z czarnymi i białymi smugi na boku. Pierś na bokach szara, z białym środkiem, w górnej części piersi żółta lub pomarańczowo-brązowa plama (nieco zmienna w kształcie i kolorze), środek dolnej części piersi biały. Boki i podbrzusze tworzą kratownicę koloru czarnego, brązowego i białego. Tęczówka ciemnobrązowa, szczęka górna czarna, dolna biała; skok koloru brązowego[5]. Młode ptaki są najwyraźniej bardzo podobne do dorosłych[5]. Podgatunek erithacus różni się od nominatywnego bardziej brązowym ciemieniem, szerszą plamą na piersi, która jest również bardziej koloru pomarańczowo-brązowego; u podgatunku dugandi plama na piersi jest koloru rudego i przechodzi na boki szyi i gardła[5].
Przepasek prowadzi prawdopodobnie osiadły tryb życia, zamieszkując wilgotny „lądowy” las, często w pobliżu drzew, rzadziej w zalanym lesie (várzea)[5]. Prowadzi naziemny tryb życia; odzywa się z ziemi lub z niskiej gałęzi[5]. Gatunek nizinny występujący do 600 m n.p.m., czasami do 900 m n.p.m.[16]; w Peru obserwowany na wysokości 1000 m n.p.m.[5]. Pieśń głośna, pojedyncza, gwizdana z częstotliwością 1,2-1,3 kHz, powtarzana z przerwami co 2–5 sekund (czasami przez kilka minut) i kończąca się w równomiernie opadających seriach trwających 4-5 sekund do częstotliwości 1,4-1,3 kHz[5][16]. Porozumiewa się powtarzającymi, ostrymi tonami „krii” lub „krii–krii” o częstotliwości 2,5 kHz a także „tczurk” o częstotliwości 1-1,3 kHz[5].
Żywi się głównie pluskwiakami (Hemiptera)[5]. Pokarm zdobywa w parach lub osobno, powoli spacerując i skacząc na dnie lasu, często przemieszczając się po zwalonych pniach; pluskwiaki podnoszone są z powierzchni ściółki[5].
Bardzo mało informacji na temat lęgów tego ptaka[5]. W południowo-wschodnim Peru w październiku schwytano osobnika młodocianego[5]. Znane jest jedno kuliste gniazdo, zbudowane z małych gałązek, traw, porostów, mchów, liści i kępek ziemi, wyłożone głównie miękkimi trawami i umiejscowione na ziemi w systemie korzennym małego drzewa; otwór wyjściowy znajdował się na górze gniazda i prowadził bezpośrednio na otwartą przestrzeń[5].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern „najmniejszej troski”)[2]. Globalna wielkość populacji tego ptaka nie jest znana ale opisywany jest jako „dość powszechny”[2]. Występuje w kilku rozległych obszarach chronionych, np. Reserva de Producción Faunística Cuyabeno w Ekwadorze oraz Park Narodowym Manú w Peru[5]. Ocenia się, w ciągu trzech pokoleń (10 lat), gatunek ten stracił 8,18,5% swoich siedlisk w zasięgu swojego występowania, w oparciu o model wylesiania w Amazonii[2]. Dlatego podejrzewa się, że w ciągu trzech następnych pokoleń zasięg występowania przepaska zmniejszy się o 25%[2].
Przepasek, krytonos kasztanowaty (Liosceles thoracicus) – gatunek ptaka z podrodziny krytonosów (Rhinocryptinae) w rodzinie krytonosowatych (Rhinocryptidae). Występuje w Ameryce Południowej, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
Liosceles thoracicus é uma espécie de ave da família Rhinocryptidae. É a única espécie do género Liosceles.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bolívia, Brasil, Colômbia, Equador e Peru.[1]
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.[1]
Liosceles thoracicus é uma espécie de ave da família Rhinocryptidae. É a única espécie do género Liosceles.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bolívia, Brasil, Colômbia, Equador e Peru.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.
Amazontapakul[2] (Liosceles thoracicus) är en fågel i familjen tapakuler inom ordningen tättingar.[3] Den placeras som enda art i släktet Liosceles. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Amazontapakul delas in i tre underarter:[3]
Amazontapakul (Liosceles thoracicus) är en fågel i familjen tapakuler inom ordningen tättingar. Den placeras som enda art i släktet Liosceles. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Amazontapakul delas in i tre underarter:
Liosceles thoracicus dugandi – förekommer i sydöstra Colombia och närliggande västra Brasilien (R. Solimões) Liosceles thoracicus erithacus – förekommer i östra Ecuador och östra Peru (söderut till Río Urubambas utflöde) Liosceles thoracicus thoracicus – förekommer i sydöstra Peru och västra Amazonområdet i Brasilien (söderut till R. Tapajós)Liosceles thoracicus là một loài chim trong họ Rhinocryptidae.[1]
Liosceles thoracicus là một loài chim trong họ Rhinocryptidae.