dcsimg

Phaethornis malaris ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

El ermitañu piquigrande o ermitañu picogrande[3] (Phaethornis malaris)[4] ye una especie d'ave apodiforme de la familia Trochilidae que se vive en América del Sur. Alcuéntrase en Bolivia, Venezuela, Colombia, Ecuador, Perú, Guayanas y el norte y oeste de Brasil.

Hábitat

Vive nos sotobosque y los cantos del monte húmedu tropical, preferentemente en tierra firme, hasta los 1.000 m d'altitú.[5]

Descripción

Mide en promediu 16,5 cm de llargor.[6] Cabeza y envés verde buxu metálicu, pardu y con pintes corites escontra la grupa; superciliar y bigteras blanques a amarellentaes, con banda apizarrada o corita en redol a los güeyos; pechu y banduyu color ante; cola negra con puntes blanques. Picu narquiáu de 42 mm de llargu.[5]

Taxonomía

Resulta polémica la clasificación de les subespecies insolitus, moorei, ochraceiventris, bolivianus y margarettae, de primeres, hai discusión si asignar a esta especie o al colibrí colilargo (Phaethornis superciliosus). Amás dellos autores consideren al ermitañu de Margarita una especie separada como Phaethornis margarettae.[7]

Referencies

  1. BirdLife International. «Phaethornis malaris» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2012.2.
  2. Nordmann, A. (1835) Reise Erde[Erman], Naturhist. Atles p.2 pl.16.
  3. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2000). «Nomes en castellán de les aves del mundu recomendaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (Quinta parte: Strixiformes, Caprimulxiformes y Apodiformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 47 (1): pp. 123-130. ISSN 0570-7358. http://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_47_1_quinto.pdf. Consultáu'l .
  4. Ermitañu Picogrande (Phaethornis [malaris or margarettae) (Nordmann, 1835)] en Avibase.
  5. 5,0 5,1 Pozu, Wilmer y Andrés Yeres (2006) "Primer rexistru territorial de Phaethornis malaris pa Santu Domingu de los Tsáchilas, Ecuador"; Boletín Téunicu 7 Serie Zoolóxica 3: 57-61. Sangolquí, Ecuador.
  6. Besourão-de-bicu-grande; WikiAves.
  7. Proposal (#178) to South American Classification Committee
Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Phaethornis malaris: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Phaethornis malaris

El ermitañu piquigrande o ermitañu picogrande (Phaethornis malaris) ye una especie d'ave apodiforme de la familia Trochilidae que se vive en América del Sur. Alcuéntrase en Bolivia, Venezuela, Colombia, Ecuador, Perú, Guayanas y el norte y oeste de Brasil.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Phaethornis malaris ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Phaethornis malaris (lat. Phaethornis malaris) - günəş kolibrisi cinsinə aid heyvan növü.

Mənbə

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Phaethornis malaris: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Phaethornis malaris (lat. Phaethornis malaris) - günəş kolibrisi cinsinə aid heyvan növü.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Colibrí ermità becgròs ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El colibrí ermità becgròs (Phaethornis malaris) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita boscos i vegetació secundària de les terres baixes de la Guaiana Francesa i l'adjacent nord-est de Brasil, les terres baixes de l'est de Brasil i la zona occidental de l'Amazònia.

Referències

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Colibrí ermità becgròs: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El colibrí ermità becgròs (Phaethornis malaris) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita boscos i vegetació secundària de les terres baixes de la Guaiana Francesa i l'adjacent nord-est de Brasil, les terres baixes de l'est de Brasil i la zona occidental de l'Amazònia.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Meudwy pigbraff ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Meudwy pigbraff (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: meudwyod pigbraff) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phaethornis malaris; yr enw Saesneg arno yw Great-billed hermit. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. malaris, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.

Teulu

Mae'r meudwy pigbraff yn perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Heliactin bilophus Heliactin bilophus Meudwy Gounelle Anopetia gounellei
Broad-tipped Hermit Anopetia gounellei.jpg
Saffir eurgynffon Chrysuronia oenone
Colibrí Cola de Oro (Golden-tailed Sapphire Hummingbird).jpg
Seren goed Chile Eulidia yarrellii
Eulidia yarrellii.jpg
Sïedn cynffonfforchog Eupetomena macroura
Eupetomena macroura -Piraju, Sao Paulo, Brazil-8.jpg
Sïedn danheddog Androdon aequatorialis
Androdon aequatorialis.jpg
Sïedn gyddfgoch Brasil Clytolaema rubricauda
Clytolaema rubricauda female.jpg
Sïedn prudd Aphantochroa cirrochloris
Aphantochroa cirrochloris.jpg
Sïedn talcenwyn Anthocephala floriceps
Anthocephala floriceps.jpg
Sïedn torgoch Goethalsia bella
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Meudwy pigbraff: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Meudwy pigbraff (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: meudwyod pigbraff) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phaethornis malaris; yr enw Saesneg arno yw Great-billed hermit. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. malaris, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Dunkler Schattenkolibri ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Dunkle Schattenkolibri (Phaethornis malaris), auch Dunkelschattenkolibri oder Langschnabeleremit ist eine Vogelart aus der Familie der Kolibris (Trochilidae), die in Kolumbien, Venezuela, Guyana, Suriname, Französisch-Guayana, Ecuador, Peru, Bolivien und Brasilien vorkommt. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.

Merkmale

Der Dunkle Schattenkolibri erreicht eine Körperlänge von etwa 13,0 bis 17,5 cm, bei einem Gewicht der Männchen von ca. 4,5 bis 10,0 g und der Weibchen von ca. 4,0 bis 8,0 g. Er ist ein mittelgroßer Eremit, der dem Östlichen Langschwanz-Schattenkolibri ähnelt aber nur einem schwachen bis fehlenden Kehlstreif bei ausgewachsenen Männchen aufweist. Vom Westlichen Langschwanz-Schattenkolibri unterscheidet er sich durch nur zwei blasse Bänder an den längsten Unterschwanzdecken. Das Weibchen hat kürzere Flügel und einen kürzeren Schnabel, wobei der Schnabel weniger gekrümmt ist. Die Nominatform ist mit 70 mm langen Flügeln am größten und die Färbung der Unterseite ist am dunkelsten gefärbt von allen Unterarten. Jungvögel zeigen blasse Ränder auf der Oberseite.[1] Die Oberseite und die Flügeldecken sind golden bronzegrün. Der Oberkopf ist etwas dunkler und matter als der Rücken. An den Rückenfedern hat er dunkle Endbinden. Die Hinterrückenfedern und die Oberschwanzdecken weisen ockerfarbene Säume auf. Der Überaugen- und Bartstreifen und der Bauch sind blass ockerfarben. Der schmale Kinnstreifen ist weißlich Ocker, die Ohrregion schwarz. Die Halsseiten, die Brust und die Flanken wirken leicht grau verwaschen. Das Kinn- und Kehlseiten sind schwärzlich. An den ockerfarbenen Unterschwanzdecken findet sich ein dunkler Schaftstrich. Die Schwanzfedern sind an der Wurzel blass bronzegrün, mit einer breiten subterminalen schwarzen Binde und ockerfarbenen Spitzen. Die zwei mittleren Steuerfedern haben stark verlängerte weiße Spitzen. Der Oberschnabel ist Schwarz, der Unterschnabel rot mit schwarzer Spitze. Die Füße sind braun.[2]

Verhalten und Ernährung

Der Dunkle Schattenkolibri bezieht seinen Nektar von Helikonien, Pitcairnia und anderen Blüten. Ebenso ernährt er sich von kleinen Arthropoden. Als Trapliner fliegt er regelmäßig in rascher Folge ganz bestimmte verstreute Blüten an.[1]

Lautäußerungen

Der Gesang besteht aus einer fortgesetzten Serie, zweisilbiger ansteigender und abfallender sli-up Töne, die er in einer Frequenz von 1 bis 1,5 Tönen pro Sekunde von sich gibt. Es gibt kleinere Variationen zwischen den Unterarten, so gibt die z. B. die Nominatform doppelt bis dreifach Töne von sich. Der Ruf im Flug kling wie ein scharfes skip.[1]

Fortpflanzung

Die Brutsaison dauert in Französisch-Guayana von August bis Dezember. Gonadenaktivitäten wurden in Bolivien von Juni bis September und in Peru von Juni bis November festgestellt.[1] Das Nest wird an der Unterseite der Spitze von Palmblättern gebaut und besteht aus Moos und Flugsamen verschiedener Pflanzen. Es ist mit Spinnweben angeheftet und hat eine lang herunterhängende Spitze. Die Nester sind ca. 215 mm hoch. Der Außenradius beträgt ca. 42 mm, der Innenradius ca. 22 mm und ist innen 15 mm tief.[3] Das Gelege besteht aus zwei Eiern. Die Brutdauer beträgt ca. 14 bis 15 Tage und das Ausbrüten der Eier erfolgt durch das Weibchen. Nach 20 bis 23 Tagen werden die Nestlinge flügge.[1]

Verbreitung und Lebensraum

 src=
Verbreitungsgebiet (grün) des Dunklen Schattenkolibris

Der Dunkle Schattenkolibri bevorzugt das Unterholz von Terra Firme, also nicht überschwemmter Tieflandregenwald, Vorgebirge und feuchte höher gelegene Tropenwälder, Übergangswälder, Sekundärvegetation, Bambusdickicht und Strauchwerk. P. m. ochraceiventris kommt in Igapó-Wald vor. Meist ist er in Höhenlagen unter 600 Meter unterwegs. Aus Kolumbien gibt es Berichte bis 1500 Meter und aus den Anden Boliviens bis 1650 Meter. Allerdings wurde er auch schon bis 2400 Meter beobachtet.[1]

Unterarten

Bisher sind sechs Unterarten bekannt:[4]

  • Phaethornis malaris malaris (Nordmann, 1835)[5] ist in den Guyanas und dem Norden Brasiliens verbreitet.
  • Phaethornis malaris insolitus Zimmer, JT, 1950[6] kommt im Osten Kolumbiens, dem Süden Venezuelas sowie dem Norden Brasiliens vor. Die Unterart ist mit 65 mm langen Flügeln etwas kleiner und ist farblich die Stufe zwischen der Nominatform und P. m. moorei.[1]
  • Phaethornis malaris moorei Lawrence, 1858[7] ist im Osten Kolumbiens, dem Osten Ecuadors und dem Perus verbreitet. Die Subspezies hat eine blassere gräuliche Unterseite.[1]
  • Phaethornis malaris ochraceiventris Hellmayr, 1907[8] kommt im Nordosten Perus, und dem Westen Brasiliens vor. Mit 65 mm Flügellänge ist dies die zweitgrößte Unterart. Brust und Bauch sind leuchtend orange.[1]
  • Phaethornis malaris bolivianus Gould, 1861[9] ist im Südosten Perus, in Bolivien und dem Westen Brasiliens verbreitet. Diese Unterart hat einen dunkelbraune Kehle und Brust sowie einen orange ockerfarbenen Bauch.[1]
  • Phaethornis malaris margarettae Ruschi, 1972[10] kommt im Osten Brasiliens vor. Diese Subspezies ist etwas blasser in den Farben der Unterseite und unterscheidet sich in der Schwanzfärbung[1]

Phaethornis malaris ucayalii Zimmer, JT, 1950[11] gilt heute als Synonym für P. m. moorei. Phaethornis superciliosus insignis Todd, 1937[12] wird heute als Synonym für P. m. bolivianus betrachtet. Phaethornis ochraceiventris camargoi Grantsau, 1988[2] ist ein Synonym für P. m. margarettae.

Migration

Das Zugverhalten des Dunklen Schattenkolibris ist bisher nicht erforscht.[1]

Etymologie und Forschungsgeschichte

Die Erstbeschreibung des Dunklen Schattenkolibris erfolgte 1835 durch Louis Alexander von Nordmann unter dem wissenschaftlichen Namen Trochilus malaris. Georg Adolf Erman hatte das Typusexemplar dem naturhistorischen Museum von Berlin von seiner Reise mit gebracht.[5] 1827 führte William Swainson die Gattung Phaethornis für den Östlichen Langschwanz-Schattenkolibri (Phaethornis superciliosus (Linnaeus, 1766)) ein[13], der später auch der Dunkle Schattenkolibri zugeordnet wurde. Der Begriff »Phaethornis« leitet sich aus den griechischen Worten »phaethōn Φαέθων« für »der Leuchtende, der Strahlende« und »órnis όρνις« für »Vogel« ab.[14] »Malaris, malar« ist lateinischen Ursprungs und bedeutet »von den Wangen, Backen«.[15] »Insolitus« steht für »ungewöhnlich« von den lateinischen Worten »in-« für »nicht« und »solitus, solere« für »gewöhnlich, an etwas gewöhnt sein«.[16] »Moorei« ist seinem Sammler William Moore gewidmet, der Teil der Iowa Exploring Expedition war, die von Andrew Jackson Stevens gesponsert wurde.[17] »Ochraceiventris« ist ein lateinisches Wortgebilde aus »ochraceus, ochra« für »ockerfarben, ocker« und »venter, ventris« für »Bauch«.[18] »Bolivianus« bezieht sich auf das Land Bolivien.[19] Schließlich ist »margarettae« eine Widmung für Margaretta Lammot DuPont Greenewalt (1902–1991), der Frau von Crawford H. Greenewalt.[20]

»Ucayalii« bezieht sich auf den Río Ucayali.[11] »Insignis« bedeutet »außergewöhnlich, besonders« und leitet sich von »in« für »gegenüber« und »signum« für »Kennzeichen« ab.[16] »Camargoi« ehrt den brasilianischen Ornithologen Hélio Ferraz de Almeida Camargo (1922–2006) mit dem Grantsau die Kawall-Amazone beschrieben hatte.

Literatur

  • Christoph Hinkelmann, Guy Maxwell Kirwan, Peter Boesman: Great-billed Hermit (Phaethornis malaris). In: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal, David Andrew Christie, Eduardo de Juana (Hrsg.): Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona (englisch, hbw.com).
  • Rolf Grantsau: Die Kolibris Brasiliens. Expressão e Cultura, Rio de Janeiro 1988, ISBN 978-85-208-0101-7.
  • James A. Jobling: Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Christopher Helm, London 2010, ISBN 978-1-4081-2501-4 (englisch).
  • Alexander von Nordmann in Georg Adolf Erman: Kapitel I. Vögel, II. Säugethiere, III. Amphibien, IV. Fische in Reise um die Erde durch Nord-Asien und die beiden Ocean, in den Jahren 1826, 1829 und 1830. Naturhistorischer Atlas. G. Reimer, Berlin 1835, S. 1–26 (books.google.de).
  • John Todd Zimmer: Studies of Peruvian birds. No. 55, The hummingbird genera Doryfera, Glaucis, Threnetes, and Phaethornis. In: American Museum novitates. Nr. 1449, 1950, S. 1–51 (englisch, digitallibrary.amnh.org [PDF; 4,5 MB]).
  • George Newbold Lawrence: Description of seven new species of Humming-birds. In: Annals of the Lyceum of Natural History of New York. Band 6, 1858, S. 258–264 (englisch, biodiversitylibrary.org – Erstausgabe: 1855).
  • Carl Eduard Hellmayr: Mr C. E. Hellmayr exhibited and described the following new birds from Brazil. In: Bulletin of the British Ornithologists' Club. Band 19, Nr. 131, 1907, S. 51–55 (englisch, biodiversitylibrary.org).
  • John Gould: An introduction to the Trochilidæ: or family of humming-birds. Taylor and Francis, London 1861 (englisch, biodiversitylibrary.org).
  • Augusto Ruschi: Uma nova espécie de Beija-flor do E.E.Santo. In: Boletim do Museu de Biologia Prof. "Mello Leitão" (= Zoologia). Band 35, 1972, S. 1–5 (boletim.sambio.org.br [PDF; 229 kB]).
  • William Swainson: A Synopsis of the Birds discovered in Mexico by W. Bullock, F.L.S. and H.S. and Mr. William Bullock, jun. In: The Philosophical magazine: or Annals of chemistry, mathematics, astronomy, natural history and general science. Band 1, Nr. 85, 1827, S. 433–442 (englisch, biodiversitylibrary.org).
  • Walter Edmond Clyde Todd: New South American Birds. In: Annals of the Carnegie Museum. Band 25, 1937, S. 243–255 (englisch, biodiversitylibrary.org).
  • Rolf Grantsau: Die Kolibris Brasiliens. Expressão e Cultura, Rio de Janeiro 1988, ISBN 85-208-0101-3.

Einzelnachweise

  1. a b c d e f g h i j k l Christoph Hinkelmann u. a.
  2. a b Rolf Grantsau (1988), S. 36
  3. Rolf Grantsau (1988), S. 38
  4. IOC World Bird List Hummingbirds
  5. a b Alexander von Nordmann (1835), S. 2, Eintrag 16.
  6. John Todd Zimmer (1950), S. 18.
  7. George Newbold Lawrence (1958), S. 258.
  8. Carl Eduard Hellmayr (1907), S. 54.
  9. John Gould (1861), S. 42.
  10. Augusto Ruschi (1972), S. 1.
  11. a b John Todd Zimmer (1950), S. 22.
  12. Walter Edmond Clyde Todd (1937), S. 246.
  13. William Swainson, S. 441.
  14. James A. Jobling, S. 301
  15. James A. Jobling, S. 239.
  16. a b James A. Jobling, S. 205.
  17. George Newbold Lawrence (1958), S. 259.
  18. James A. Jobling, S. 279.
  19. John Gould (1861), S. 43.
  20. Augusto Ruschi (1972), S. 5.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Dunkler Schattenkolibri: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Dunkle Schattenkolibri (Phaethornis malaris), auch Dunkelschattenkolibri oder Langschnabeleremit ist eine Vogelart aus der Familie der Kolibris (Trochilidae), die in Kolumbien, Venezuela, Guyana, Suriname, Französisch-Guayana, Ecuador, Peru, Bolivien und Brasilien vorkommt. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Great-billed hermit ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The great-billed hermit (Phaethornis malaris) is a species of hummingbird in the family Trochilidae. It is found in Bolivia, Brazil, Colombia, Ecuador, French Guiana, Peru, Suriname, and Venezuela.[3][4]

Taxonomy and systematics

The great-billed hermit's taxonomy is confusing. What are now the long-billed hermit (P. longirostris) and long-tailed hermit (P. superciliosus) were considered conspecific and included many subspecies that are now assigned to the great-billed hermit. A satisfactory taxonomic treatment of the entire P. longirostris/P. superciliosus/P. malaris group is still lacking according to some Neotropical ornithologists.[5][6][7]

These six subspecies of great-billed hermit are generally recognized:[3][8][9]

The subspecies P. m. margarettae is sometimes treated as a separate species, "Margaretta's hermit" (P. margarettae), and P. m. ochraceiventris has also been considered for species rank. At least two other populations within the existing subspecies have been suggested as additional subspecies.[5][7]

Description

The great-billed hermit is 13 to 17.5 cm (5.1 to 6.9 in) long. Males weigh 4.5 to 10 g (0.16 to 0.35 oz) and females 4 to 8 g (0.14 to 0.28 oz). The nominate subspecies is the largest. It has greenish-brown upperparts and brownish to grayish underparts. Its uppertail coverts have dark and light ochre bands and the central tail feathers are long with long white tips. It has a long decurved bill, with the female's being shorter but more curved than the male's. P. m. insolitus is smaller than the nominate but otherwise similar. P. m. moorei has paler, grayer, underparts than the nominate. P. m. bolivianus and P. m. margarettae are the smallest subspecies. The former has a dark brown throat and breast and an orange-ochre belly; P. m. margarettae is very similar to bolivianus but has paler underparts. P. m. ochraceiventris has a bright orange breast and belly.[7]

Distribution and habitat

The subspecies of great-billed hermit are found thus:[3][7]

  • P. m. malaris, Suriname, French Guiana, and north central Brazil's Amapá state
  • P. m. insolitus, eastern Colombia, southern Venezuela, and the northwestern part of Brazil's Amazonas state
  • P. m. moorei, eastern and southern Colombia through eastern Ecuador into northeastern Peru as far as the Marañón River
  • P. m. ochraceiventris, northeastern Peru south of the Marañón River east into western Brazil south of the Amazon River as far as the Madeira River
  • P. m. bolivianus, southeastern Peru to central Bolivia and into western Brazil between the Madeira and Tapajós rivers
  • P. m. margarettae, coastal eastern Brazil from Pernambuco south to Espírito Santo

The subspecies inhabit the understory of a variety of rainforest landscapes including terra firme, foothill, and higher elevation tropical forest; transitional forest; secondary forest; and bamboo thickets. P. m. ochraceiventris in addition is found in igapó forest. In most areas it is found below 600 m (2,000 ft) of elevation but occurs as high as 1,500 m (4,900 ft) in Colombia and 2,400 m (7,900 ft) in Bolivia.[7]

Behavior

Feeding

The great-billed hermit is a "trap-line" feeder like other hermit hummingbirds, visiting a circuit of a variety of flowering plants for nectar. Examples include Heliconia and Pitcairnia. It also consumes small arthropods.[7]

Breeding

The great-billed hermit's breeding seasons vary across its range, for instance at least August to December in French Guiana, June to September in Bolivia, and June to November in Peru. Like most hermits, it builds a cone-shaped nest of plant fibers and spider silk suspended from the underside of a drooping leaf. The clutch size is two eggs.[7]

Vocalization

The great-billed hermit's song is generally "a continuous series of single, bisyllablic rising, falling 'slee-up' notes" that differs somewhat among the subspecies. It also makes "a sharp 'skweep!'" call, usually in flight.[7]

Status

The IUCN has assessed the great-billed hermit as being of Least Concern, though its population size is not known and is believed to be decreasing.[1] However, "[subspecies] margarettae, limited to forest remnants in [eastern] Brazil, could be threatened by further habitat destruction."[7]

References

  1. ^ a b BirdLife International (2018). "Great-billed Hermit Phaethornis malaris". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22686946A130113729. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22686946A130113729.en. Retrieved 11 December 2021.
  2. ^ "Appendices | CITES". cites.org. Retrieved 2022-01-14.
  3. ^ a b c Gill, F.; Donsker, D.; Rasmussen, P. (July 2021). "IOC World Bird List (v 11.2)". Retrieved July 14, 2021.
  4. ^ Remsen, J. V., Jr., J. I. Areta, E. Bonaccorso, S. Claramunt, A. Jaramillo, D. F. Lane, J. F. Pacheco, M. B. Robbins, F. G. Stiles, and K. J. Zimmer. Version 24 August 2021. Species Lists of Birds for South American Countries and Territories. https://www.museum.lsu.edu/~Remsen/SACCCountryLists.htm retrieved August 24, 2021
  5. ^ a b Remsen, J. V., Jr., J. I. Areta, E. Bonaccorso, S. Claramunt, A. Jaramillo, D. F. Lane, J. F. Pacheco, M. B. Robbins, F. G. Stiles, and K. J. Zimmer. Version 24 August 2021. A classification of the bird species of South America. American Ornithological Society. https://www.museum.lsu.edu/~Remsen/SACCBaseline.htm retrieved August 24, 2021
  6. ^ "Proposal (#178) to South American Classification Committee". Archived from the original on 2007-02-23. Retrieved 2007-07-04.
  7. ^ a b c d e f g h i Hinkelmann, C., G. M. Kirwan, and P. F. D. Boesman (2020). Great-billed Hermit (Phaethornis malaris), version 1.0. In Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, and E. de Juana, Editors). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. https://doi.org/10.2173/bow.grbher1.01 retrieved December 11, 2021
  8. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, S. M. Billerman, T. A. Fredericks, J. A. Gerbracht, D. Lepage, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. 2021. The eBird/Clements checklist of Birds of the World: v2021. Downloaded from https://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/ Retrieved August 25, 2021
  9. ^ HBW and BirdLife International (2020) Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world Version 5. Available at: http://datazone.birdlife.org/userfiles/file/Species/Taxonomy/HBW-BirdLife_Checklist_v5_Dec20.zip [.xls zipped 1 MB] retrieved May 27, 2021
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Great-billed hermit: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The great-billed hermit (Phaethornis malaris) is a species of hummingbird in the family Trochilidae. It is found in Bolivia, Brazil, Colombia, Ecuador, French Guiana, Peru, Suriname, and Venezuela.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Phaethornis malaris ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El ermitaño piquigrande o ermitaño picogrande[3]​ (Phaethornis malaris)[4]​ es una especie de ave apodiforme de la familia Trochilidae que se vive en América del Sur. Se encuentra en Bolivia, Venezuela, Colombia, Ecuador, Perú, Guayanas y el norte y oeste de Brasil.

Hábitat

Vive en los sotobosque y los bordes del bosque húmedo tropical, preferentemente en tierra firme, hasta los 1000 m de altitud.[5]

Descripción

Mide en promedio 16,5 cm de longitud.[6]​ Cabeza y dorso verde grisáceo metálico, pardo y con pintas negruzcas hacia la grupa; superciliar y bigteras blancas a amarillentas, con banda apizarrada o negruzca en torno a los ojos; pecho y vientre color ante; cola negra con puntas blancas. Pico arqueado de 42 mm de largo.[5]

Taxonomía

Resulta polémica la clasificación de las subespecies insolitus, moorei, ochraceiventris, bolivianus y margarettae, en primer lugar, hay discusión si se asignan a esta especie o al colibrí colilargo (Phaethornis superciliosus). Además algunos autores consideran al ermitaño de Margarita una especie separada como Phaethornis margarettae.[7]

Referencias

  1. BirdLife International (2012). «Phaethornis malaris». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2012.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 27 de octubre de 2015.
  2. Nordmann, A. (1835) Reise Erde[Erman], Naturhist. Atlas p.2 pl.16.
  3. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2000). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Quinta parte: Strigiformes, Caprimulgiformes y Apodiformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 47 (1): 123-130. ISSN 0570-7358. Consultado el 1 de septiembre de 2011.
  4. Ermitaño Picogrande (Phaethornis [malaris or margarettae) (Nordmann, 1835)] en Avibase.
  5. a b Pozo, Wilmer y Andrés Eras (2006) "Primer registro territorial de Phaethornis malaris para Santo Domingo de los Tsáchilas, Ecuador"; Boletín Técnico 7 Serie Zoológica 3: 57-61. Sangolquí, Ecuador.
  6. Besourão-de-bico-grande; WikiAves.
  7. Proposal (#178) to South American Classification Committee Archivado el 23 de febrero de 2007 en Wayback Machine.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Phaethornis malaris: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El ermitaño piquigrande o ermitaño picogrande​ (Phaethornis malaris)​ es una especie de ave apodiforme de la familia Trochilidae que se vive en América del Sur. Se encuentra en Bolivia, Venezuela, Colombia, Ecuador, Perú, Guayanas y el norte y oeste de Brasil.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Phaethornis malaris ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Phaethornis malaris Phaethornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Phaethornis malaris: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Phaethornis malaris Phaethornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Guayananerakkokolibri ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Guayananerakkokolibri (Phaethornis malaris) on eteläamerikkalainen kiitäjälintu. Sen esiintymisalue käsittää mantereen pohjois- ja itäosat Andien itäpuolella, Kolumbiasta Brasiliaan, Boliviaan ja Peruun. Lajista tunnetaan kuusi alalajia. Alexander von Nordmann kuvaili lajin holotyypin Cayennesta vuonna 1835.[2]

Lähteet

  1. BirdLife International: Phaethornis malaris IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 2.4.2014. (englanniksi)
  2. The Internet Bird Collection (englanniksi)
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Guayananerakkokolibri: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Guayananerakkokolibri (Phaethornis malaris) on eteläamerikkalainen kiitäjälintu. Sen esiintymisalue käsittää mantereen pohjois- ja itäosat Andien itäpuolella, Kolumbiasta Brasiliaan, Boliviaan ja Peruun. Lajista tunnetaan kuusi alalajia. Alexander von Nordmann kuvaili lajin holotyypin Cayennesta vuonna 1835.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Ermite à long bec ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Phaethornis malaris

L'Ermite à long bec (Phaethornis malaris) est une espèce de colibris de la sous-famille des Phaethornithinae.

Distribution

L'ermite à long bec est présent en Guyane, en Équateur, au Suriname, au Brésil, en Colombie, au Pérou et en Bolivie.

 src=
Carte de répartition de l'espèce

Habitat

Ce colibri habite le sous-bois de la terra firme, les forêts des piedmonts, les forêts tropicales humides, les forêts transitionnelles et les fourrés de bambou.

Références

(en) « Neotropical Birds Online », Cornell Lab of Ornithology, 24 avril 2011

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Ermite à long bec: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Phaethornis malaris

L'Ermite à long bec (Phaethornis malaris) est une espèce de colibris de la sous-famille des Phaethornithinae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Langsnavel-heremietkolibrie ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De langsnavel-heremietkolibrie (Phaethornis malaris) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in het Amazonebekken en oostelijk Brazilië en telt 6 ondersoorten:

  • Phaethornis malaris malaris: de Guiana's en noordelijk Brazilië.
  • Phaethornis malaris insolitus: oostelijk Colombia, zuidelijk Venezuela en noordelijk Brazilië.
  • Phaethornis malaris moorei: oostelijk Colombia, oostelijk Ecuador en noordelijk Peru.
  • Phaethornis malaris ochraceiventris: noordoostelijk Peru en westelijk Brazilië.
  • Phaethornis malaris bolivianus: zuidoostelijk Peru, Bolivia en westelijk Brazilië.
  • Phaethornis malaris margarettae: oostelijk Brazilië.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Langsnavel-heremietkolibrie: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De langsnavel-heremietkolibrie (Phaethornis malaris) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Besourão-de-bico-grande ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O rabo-branco-do-bico-grande (nome científico: Phaethornis malaris)[2] é uma espécie de ave end~emica da América do Sul da família dos troquilídeos (beija-flores). Pode ser encontrado na Bolívia, Brasil, Colômbia, Equador, Guiana Francesa, Peru, Suriname e Venezuela.[3][4] Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.[1]

Taxonomia e sistemática

A taxonomia do rabo-branco-do-bico-grande é confusa. O que são agora o rabo-branco-de-bico-comprido (P. longirostris) e o rabo-branco-de-bigodes (P. superciliosus) foram considerados coespecíficos e incluíam muitas subespécies que agora são atribuídas ao rabo-branco-do-bico-grande. Um tratamento taxonômico satisfatório de todo o grupo P. longirostris / P. superciliosus / P. malaris ainda está faltando de acordo com alguns ornitólogos neotropicais.[5][6][7]

Estas seis subespécies de rabo-branco-do-bico-grande são geralmente reconhecidas:[3][8][9]

A subespécie P. m. margarettae às vezes é tratada como uma espécie separada, o "rabo-branco-de-margaretta" (P. margarettae), e P. m. ochraceiventris também foi considerado para classificação de espécies. Pelo menos duas outras populações dentro das subespécies existentes foram sugeridas como subespécies adicionais.[5][7]

Descrição

O rabo-branco-do-bico-grande tem comprimento que varia de 13 a 17,5 centímetros (5,1 a 6,9 polegadas). Os machos pesam de 4,5 a 10 gramas (0,16 a 0,35 onças) e as fêmeas de 4 a 8 gramas (0,14 a 0,28 onças). A subespécie nominal é a maior. Tem partes superiores marrom-esverdeadas e partes inferiores acastanhadas a acinzentadas. Suas coberturas superiores da cauda têm faixas ocre escuras e claras e as penas centrais da cauda são longas com pontas brancas longas. Tem um bico longo e curvo, sendo o da fêmea mais curto mas mais curvo que o do macho. P. m. insolitus é menor que o nominal, mas de outra forma semelhante. P. m. moorei tem partes inferiores mais pálidas, mais cinzentas do que a nominal. P. m. bolivianus e P.m. margarettae são as menores subespécies. O primeiro tem garganta e peito castanho-escuros e barriga laranja-ocre; P. m. margarettae é muito semelhante ao bolivianus, mas tem partes inferiores mais pálidas. P. m. ochraceiventris tem peito e barriga laranja brilhante.[7]

Distribuição e habitat

As subespécies de rabo-branco-do-bico-grande são encontradas assim:[3][7]

A subespécie habita o sub-bosque de uma variedade de paisagens de floresta tropical, incluindo terra firme, sopé e floresta tropical de maior altitude; floresta de transição; floresta secundária; e arbustos de bambu. P. m. ochraceiventris também é encontrado na floresta de igapó. Na maioria das áreas é encontrado abaixo de 600 metros (2 000 pés) de elevação, mas ocorre até 1 500 metros (4 900 pés) na Colômbia e 2 400 metros (7 900 pés) na Bolívia.[7]

Comportamento

O rabo-branco-do-bico-grande é um alimentador de "armadilha" como outros beija-flores, visitando um circuito de uma variedade de plantas com flores para obter néctar. Exemplos incluem helicônia e Pitcairnia. Também consome pequenos artrópodes. As estações de reprodução variam em toda a sua extensão, por exemplo, pelo menos de agosto a dezembro na Guiana Francesa, junho a setembro na Bolívia e junho a novembro no Peru. Como a maioria dos beija-flores, constrói um ninho em forma de cone de fibras vegetais e teia de aranha suspensa na parte inferior de uma folha caída. O tamanho da ninhada é de dois ovos. A canção do eremita de bico-grande é geralmente "uma série contínua de notas bissílabas ascendentes e descendentes" que difere um pouco entre as subespécies. Também faz "um skweep agudo!", geralmente durante o voo.[7]

Situação

O rabo-branco-do-bico-grande foi avaliado na Lista Vermelha da União Internacional para a Conservação da Natureza (IUCN / UICN) como sendo de menor preocupação, embora seu tamanho populacional não seja conhecido e acredita-se que esteja diminuindo.[1] No entanto, "[subespécies] margarettae, limitadas às florestas remanescentes no [leste] do Brasil, podem ser ameaçadas por mais destruição de habitat."[7] Em 2018, foi classificado como pouco preocupante na Lista Vermelha do Livro Vermelho da Fauna Brasileira Ameaçada de Extinção do Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade (ICMBio).[10][11]

Referências

  1. a b c BirdLife International (2018). «Great-billed Hermit Phaethornis malaris». Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas. 2018: e.T22686946A130113729. doi:. Consultado em 16 de abril de 2022
  2. Paixão, Paulo (Verão de 2021). «Os Nomes Portugueses das Aves de Todo o Mundo» (PDF) 2.ª ed. A Folha — Boletim da língua portuguesa nas instituições europeias. p. 112. ISSN 1830-7809. Consultado em 13 de janeiro de 2022
  3. a b c Gill, F.; Donsker, D.; Rasmussen, P. (julho de 2021). «IOC World Bird List (v 11.2)». Consultado em 14 de julho de 2021
  4. Remsen Jr., J. V.; Areta, J. I.; Bonaccorso, E.; Claramunt, S.; Jaramillo, A.; Lane, D. F.; Pacheco, J. F.; Robbins, M. B.; Stiles, F. G.; Zimmer, K. J. Zimmer. «Species Lists of Birds for South American Countries and Territories». Sociedade Ornitológica Americana. Consultado em 16 de abril de 2022
  5. a b Remsen Jr., J. V.; Areta, J. I.; Bonaccorso, E.; Claramunt, S.; Jaramillo, A.; Lane, D. F.; Pacheco, J. F.; Robbins, M. B.; Stiles, F. G.; Zimmer, K. J. Zimmer. «A classification of the bird species of South America». Sociedade Ornitológica Americana. Consultado em 16 de abril de 2022
  6. «Proposal (#178) to South American Classification Committee». Consultado em 4 de julho de 2007. Cópia arquivada em 23 de fevereiro de 2007
  7. a b c d e f g Hinkelmann, C.; Kirwan, G. M.; Boesman, P. F. D. (2020). «Great-billed Hermit (Phaethornis malaris)». In: Hoyo, J. del; Elliot, A.; Sargatal, J.; Christie, D. A.; Juana, E. de. Birds of the World. Ítaca, Nova Iorque: Laboratório Cornel de Ornitologia. doi:10.2173/bow.grbher1.01
  8. Clements, J. F.; Schulenberg, T. S.; Iliff, M. J.; Billerman, S. M.; Fredericks, T. A.; Gerbracht, J. A.; Lepage, D.; Sullivan, B. L.; Wood, C. L. (2021). «The eBird/Clements checklist of Birds of the World: v2021». Consultado em 16 de abril de 2022
  9. HBW; BirdLife International (2020). «Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world». 5. Consultado em 16 de abril de 2022
  10. «Livro Vermelho da Fauna Brasileira Ameaçada de Extinção» (PDF). Brasília: Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade (ICMBio), Ministério do Meio Ambiente. 2018. Consultado em 3 de maio de 2022. Cópia arquivada (PDF) em 3 de maio de 2018
  11. «Phaethornis malaris Forster». Sistema de Informação sobre a Biodiversidade Brasileira (SiBBr). Consultado em 16 de abril de 2022
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Besourão-de-bico-grande: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O rabo-branco-do-bico-grande (nome científico: Phaethornis malaris) é uma espécie de ave end~emica da América do Sul da família dos troquilídeos (beija-flores). Pode ser encontrado na Bolívia, Brasil, Colômbia, Equador, Guiana Francesa, Peru, Suriname e Venezuela. Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Tjocknäbbad eremit ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Tjocknäbbad eremit[4] (Phaethornis malaris) är en fågel i familjen kolibrier.[2]

Utbredning och systematik

Tjocknäbbad eremit delas in i sex underarter:[2]

  • malaris/insolitus-gruppen
    • P. m. malaris - förekommer i Surinam och Franska Guyana och angränsande norra Brasilien (Amapá)
    • P. m. insolitus - förekommer från östra Colombia till södra Venezuela och angränsande norra Brasilien
  • moorei-gruppen
    • P. m. moorei - förekommer från östra Colombia till östra Ecuador och norra Peru
    • P. m. ochraceiventris - förekommer i nordöstra Peru och västerut till Brasilien (till floden Madeira i Amazonas)
    • P. m. bolivianus - förekommer i sydöstra Peru till Bolivia och västra Brasilien (till västra stranden av Rio Tapajós)
  • P. m. margarettae - förekommer i kustnära områden i östra Brasilien (Pernambuco till Espírito Santo)

Underarten P. m. margarettae betraktas ibland som en egen art, P. margarettae.[5]

Status

IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Referenser

  1. ^ [a b] Birdlife International 2011 Phaethornis malaris . Från: IUCN 2011. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2011.2. Läst 2012-02-01.
  2. ^ [a b c] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2017) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2017 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2017-08-11
  3. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2018. IOC World Bird List (v 8.1). doi : 10.14344/IOC.ML.8.1.
  4. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
  5. ^ Avibase - Phaethornis margarettae

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Tjocknäbbad eremit: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Tjocknäbbad eremit (Phaethornis malaris) är en fågel i familjen kolibrier.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Phaethornis malaris ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Phaethornis malaris là một loài chim trong họ Trochilidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết họ Chim ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Phaethornis malaris: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Phaethornis malaris là một loài chim trong họ Trochilidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI