nomes no trilho de navegação
El Tocro fumat (Odontophorus capueira) és un ocell de la família dels odontofòrids (Odontophoridae) que habita la selva del nord-est de Brasil, est de Paraguai i nord de l'Argentina.
El Tocro fumat (Odontophorus capueira) és un ocell de la família dels odontofòrids (Odontophoridae) que habita la selva del nord-est de Brasil, est de Paraguai i nord de l'Argentina.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sofliar adeinfannog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: soflieir adeinfannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Odontophorus capueira; yr enw Saesneg arno yw Spot-winged wood quail. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. capueira, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
Mae'r sofliar adeinfannog yn perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Ceiliog coedwig coch Gallus gallus Ceiliog coedwig gwyrdd Gallus varius
.jpg)
_Male.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sofliar adeinfannog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: soflieir adeinfannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Odontophorus capueira; yr enw Saesneg arno yw Spot-winged wood quail. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. capueira, sef enw'r rhywogaeth.
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
Uru (Odontophorus capueira) ha'e peteĩ guyra michĩ juehegua oñemohendáva Amérika ynambu'i juehepehẽme (Odontophoridae), ko guyra ojejuhu Arhentína, Pindoráma ha Paraguái retãma. Oñeimo'ã ndojejuhuvéima Uruguái retãme.[1]
Hete yvatekue ohupyty amo 26,5 térã 29 cm. Hete hũngy ha marrõ michĩ, hetyma puku.[2] Ho'u yvyra'a opaichagua ha yva ra'ỹi, sapy'ánte ho'u avei tymbachu'i ha mymba ipy apytimby ambuéva. Ohaitypo yvýpe.
Uru (Odontophorus capueira) ha'e peteĩ guyra michĩ juehegua oñemohendáva Amérika ynambu'i juehepehẽme (Odontophoridae), ko guyra ojejuhu Arhentína, Pindoráma ha Paraguái retãma. Oñeimo'ã ndojejuhuvéima Uruguái retãme.
Hete yvatekue ohupyty amo 26,5 térã 29 cm. Hete hũngy ha marrõ michĩ, hetyma puku. Ho'u yvyra'a opaichagua ha yva ra'ỹi, sapy'ánte ho'u avei tymbachu'i ha mymba ipy apytimby ambuéva. Ohaitypo yvýpe.
The spot-winged wood quail (Odontophorus capueira) is a species of bird in the family Odontophoridae. It is found in Brazil, Argentina and Paraguay, and formerly in Uruguay.[2] In Portuguese and Spanish the bird is called uru (Corcovado Urú).[3][4]
Its natural habitats are subtropical or tropical dry lowland forests. Its population is thought to be declining but at a moderate rate, so the International Union for Conservation of Nature has assessed it as being a "least-concern species".
Male and female spot-winged wood quails are similar in appearance but the female is slightly smaller. The bird has a reddish-brown crown with a loose crest, speckled with buff. The supercilium (stripe above the eye) and the chest-band are reddish-cinnamon. The upper parts are greyish-brown, with dark vermiculations and speckling, with the individual feathers on neck, mantle, back and scapulars having white streaks beside the shaft. The sides of the head, throat and underparts are slatey-grey. The legs are dark grey, the bill is blackish, the iris brown and the bare area around the eyes red. The length range is about 26 to 30 cm (10 to 12 in). Juveniles are similar in colouring but have reddish bills, more speckled upper parts and grey underparts flushed with rust and speckled with white.[5]
The spot-winged wood quail is native to eastern and southeastern Brazil, the extreme northeastern part of Argentina and the eastern part of Paraguay. It inhabits dry lowland forest, including secondary forest, at altitudes not exceeding 1,600 m (5,200 ft).[5]
Spot-winged wood quails tend to move around on the ground by day in small groups of typically six to eight, but sometimes up to fifteen. When disturbed they move off into the undergrowth and seldom take to the wing, especially when the group includes chicks. The birds sometimes freeze and crouch. The diet includes fallen nuts of Araucaria and other trees, the berries of pokeweed and other plants and probably invertebrates. At night these birds roost well off the ground in trees. They are monogamous and breeding takes place between August and November. The nest is built on the ground with a side entrance and a roof of dead leaves.[5] About four white eggs are laid which soon become discoloured. The female incubates the clutch, which hatch after about eighteen days, and she also rears the chicks without help.[5]
The spot-winged wood quail has a very extensive distribution and is common in at least part of its range, although the most northerly populations are at risk from hunting.[5] The total population is thought to be declining but not at such a rate as to put the bird at risk, and the International Union for Conservation of Nature has assessed its conservation status as being of "least concern".[1]
The spot-winged wood quail (Odontophorus capueira) is a species of bird in the family Odontophoridae. It is found in Brazil, Argentina and Paraguay, and formerly in Uruguay. In Portuguese and Spanish the bird is called uru (Corcovado Urú).
Its natural habitats are subtropical or tropical dry lowland forests. Its population is thought to be declining but at a moderate rate, so the International Union for Conservation of Nature has assessed it as being a "least-concern species".
La Punktoflugila koturno (Odontophorus capueira) estas specio de birdoj de la familio de Odontoforedoj aŭ Amerikaj koturnoj kaj de ties tipa genro de Odontoforoj, kiuj estas perdrikecaj specioj fortikabekaj kaj kun rimarkindaj nigrablankaj gorĝaj aŭ vizaĝaj markoj.
Ĝi troviĝas en orienta Brazilo el Ceará al Rio Grande do Sul, kaj en apudaj areoj de Argentino kaj Paragvajo. Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj pluvarbaroj de malaltaj teroj aŭ humidaj montararbaroj ĉe Atlantiko.
Temas pri grizbruna koturneca birdo kun rimarkinda kapobildo konsista je tre malhela iriso ĉirkaŭata de oranĝeca nuda haŭtaĵo, super kiu estas larĝa flaveca superokula strio el la bekobazo al la nukoflankoj. La krono (kaj ties kresto) estas pli bruna, dum la gorĝareo kaj brusto estas pli grizaj. La subaj partoj estas sablokoloraj al helbrunaj, dum la supraj partoj estas pli malhelaj kaj pli striecaj je nigra kaj blankaj marketoj laŭlonge de ŝultroj (flugiloj) al flankoj. La beko estas dika kaj malhelgriza kaj ankaŭ la kruroj estas malhelgrizaj.
Oni agnoskas du subspeciojn kiuj estas la jenaj:
Ili manĝas berojn kaj nuksojn kaj nestumas en truoj surgrunde.
La kanto estas laŭta.
La Punktoflugila koturno (Odontophorus capueira) estas specio de birdoj de la familio de Odontoforedoj aŭ Amerikaj koturnoj kaj de ties tipa genro de Odontoforoj, kiuj estas perdrikecaj specioj fortikabekaj kaj kun rimarkindaj nigrablankaj gorĝaj aŭ vizaĝaj markoj.
Ĝi troviĝas en orienta Brazilo el Ceará al Rio Grande do Sul, kaj en apudaj areoj de Argentino kaj Paragvajo. Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj pluvarbaroj de malaltaj teroj aŭ humidaj montararbaroj ĉe Atlantiko.
El urú, corcovado urú o perdiz-urú capueira [2][3] (Odontophorus capueira) es una especie de ave de la familia Odontophoridae, que se encuentra en Argentina, Brasil y Paraguay.[1] Se presume extinto en Uruguay.[4]
Vive en los bosques del este de Brasil, tanto en el bosque seco, como en bosques de araucaria y la Mata Atlántica y en claros adyacentes.[5]
Mide 26,5 a 29 cm de longitud. Presenta corona color castaño rojizo y cresta en forma de copete color castaño; iris castaño, anillo ocular rojizo y pico negro; partes superiores color marrón oscuro a pardo con finas líneas más claras en los ejes; región malar, lados del cuello y partes inferiores grises, con matices color ante en el crísum.[6]
Se alimenta de semillas y frutos, principalmente de Amaranthus, palmas, Phytolacca decandra y Araucaria angustifolia. Ocasionalmente consume también insectos y otros artrópodos.[5]
Anida en el suelo en un montón de hojas secas sobre la hojarasca o en una cavidad. La hembra pone 5 o más huevos. Los polluelos acostumbran esconderse en cavidades.[5]
Datos: Q510996
Multimedia:
Especies: Odontophorus capueira
El urú, corcovado urú o perdiz-urú capueira (Odontophorus capueira) es una especie de ave de la familia Odontophoridae, que se encuentra en Argentina, Brasil y Paraguay. Se presume extinto en Uruguay.
Odontophorus capueira Odontophorus generoko animalia da. Hegaztien barruko Odontophoridae familian sailkatua dago.
Odontophorus capueira Odontophorus generoko animalia da. Hegaztien barruko Odontophoridae familian sailkatua dago.
Odontophorus capueira
Le Tocro uru (Odontophorus capueira) est une espèce d'oiseau de la famille des Odontophoridae.
La quaglia boschereccia alimacchiate[2] o colino alimacchiate (Odontophorus capueira (Spix, 1825)), è un uccello della famiglia Odontophoridae che vive in Sud America[1].
La quaglia boschereccia alimacchiate è diffusa nel est e sud est del Brasile, nell'estremo nordest dell'Argentina e nella parte est del Paraguay. Il suo habitat sono le foreste secche di pianura, incluse le foreste secondarie fino ad una altezza di 1600 m[3].
accesso richiede url (aiuto) La quaglia boschereccia alimacchiate o colino alimacchiate (Odontophorus capueira (Spix, 1825)), è un uccello della famiglia Odontophoridae che vive in Sud America.
De grijze tandkwartel (Odontophorus capueira) is een vogel uit de familie Odontophoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1825 door Spix.
De soort komt voor in het oosten zuidoosten van Zuid-Amerika, met name van oostelijk Brazilië tot noordoostelijk Argentinië en oostelijk Paraguay.[2]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.
Bronnen, noten en/of referentiesDe grijze tandkwartel (Odontophorus capueira) is een vogel uit de familie Odontophoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1825 door Spix.
Multimedia w Wikimedia Commons Przepiór brazylijski (Odontophorus capueira) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny przepiórowatych. Występuje we wschodniej Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Johann Baptist von Spix w 1825. Holotyp pochodził ze stanu Minas Gerais lub Rio de Janeiro. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Perdix capueira[3]. Obecnie (2016) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny uznaje nazwę Odontophorus capueira. Według IOC przepiór brazylijski jest gatunkiem monotypowym[4], opisano jednak podgatunek O. c. plumbeicollis o wątpliwej odrębności[3]. Został opisany jako odrębny gatunek przez Charlesa B. Cory'ego w 1915[5] na podstawie jednego, lekko zniszczonego okazu[6] i z tego jednego okazu jest znany[3][6]. Epitet gatunkowy capuiera jest nazwą nadaną ptakowi przez Brazylijczyków[7].
Długość ciała wynosi 26,5–30 cm[3]. Przybliżona długość skrzydła (według Ogilvie-Granta, oryginalne wymiary w calach) – 15,5 cm, ogona – 7,5 cm, skoku – 4,5 cm[7]. Oryginalne (nieprzeliczone) wymiary holotypu podgatunku O. c. plumbeicollis: długość skrzydła 152 mm, ogona – 80 mm, skoku – 38 mm, środkowego palca stopy wraz z pazurem – 46 mm[5]. Widoczna obrączka oczna z czerwonej, nagiej skóry. Boki głowy, brodę, gardło i brzuch porastają pióra szare, bez wzorów. Wierzch głowy i czub kasztanowe, brew i czoło śniade. Brązowe pióra grzbietu mają białe stosiny. Barkówki kasztanowe z białymi pasami biegnącymi wzdłuż stosin. Kuper płowy, pokrywy czarnymi plamkami. Lotki I czarne z białymi plamkami. Dziób czarny, nogi ciemnoszare. Samica upierzeniem przypomina samca, jest jedynie smuklejsza[3].
Przepiór brazylijski zamieszkuje wschodni Paragwaj, skrajnie północno-wschodnią Argentynę (Misiones) oraz wschodnią i północno-wschodnią Brazylię (Bahia na południe po południowo-wschodni stan Mato Grosso i Rio Grande do Sul oraz Ceará i Alagoas)[3]. W latach 1985–1999 stwierdzono 21 stanowisk przepióra brazylijskiego w Paragwaju[8].
Środowiskiem życia przepiórów brazylijskich są nizinne lasy tropikalne, także wtórne, najwyżej do 1600 m n.p.m.[3] Są aktywne, szybko poruszają się, szukając pożywienia wśród opadłych liści[7]. Żywią się jagodami, zwłaszcza szkarłatki amerykańskiej (Phytolacca americana), orzechami araukarii i prawdopodobnie także bezkręgowcami[3]. W żołądkach ptaków zbadanych przez Ogilvie-Granta znajdowały się owoce, jagody, bezkręgowce, małe kamienie i nieco piasku[7]. Przepióry brazylijskie przebywają w grupkach 6–8 osobników, rzadziej 10–15. Ich głos to powolne, powtarzane, niosące się daleko uru...uru...uru...uru.... Ptaki odzywają się w duetach, przy czym inicjuje je samiec monosylabicznym kloh-kloh-kloh-kloh. Zwykle ptaki te odzywają się o świcie i zmierzchu, szczególnie przy księżycowych nocach. Głos alarmowy to głośne łit łit łit[3].
Okres lęgowy trwa mniej-więcej od sierpnia do września, w stanie São Paulo stwierdzono gniazdo w lutym. Przepióry brazylijskie są monogamiczne. Gniazdo znajduje się na ziemi, niekiedy w norze pancernika. Ptaki obserwowane w niewoli zbudowały zadaszone gniazdo o wymiarach około 40 na 50 cm, z bocznym wejściem. Zniesienie wynosiło 3–5 jaj, inkubacja trwała 26–27 dni. Wzmiankowano o do 12 jajach w zniesieniu, prawdopodobnie był to skutek składania jaj przez kilka samic do jednego gniazda[3]; Ogilvie-Grant wspomniał o nawet 16 i więcej jajach w gnieździe[7]. Jaja mierzą blisko 40,1 mm na 29,1 mm. Inkubacja na wolności wynosi 18–19 dni, wysiaduje wyłącznie samica, również ona samotnie opiekuje się młodymi[3].
IUCN uznaje przepióra brazylijskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2016)[9]. Ogilvie-Grant wspomniał o tym gatunku w wydanej w 1897 książce A hand-book to the game-birds (dosł. vademecum ptaków łownych). Według autora polowanie na te ptaki przypominało polowanie na jarząbka (Tetrastes bonasia)[7]. W 1996 Parker przypuszczał, że jeśli ówczesna tendencja spadkowa powierzchni środowisk utrzymałaby się, gatunek mógłby stać się zagrożony. W Paragwaju najdalej na północ odnotowano przedstawicieli gatunku w Parku Narodowym Cerro Cora, najdalej na zachód – w PN Ybycuí, a najdalej na południe – w PN Laguna San Rafael. W przeciwieństwie do większych grzebiących Paragwaju przedstawiciele O. capueira nie są w tym państwie popularnym ptakiem łownym[8]. W skali globalnej nie istnieje ryzyko wyginięcia, jednak w stanie Minas Gerais jest to ptak zagrożony, a na nizinach Rio de Janeiro przypuszczalnie wymarł. W Brazylii występuje już głównie w lasach Mata Atlântica; populacje z północno-wschodnich regionów kraju są szczególnie zagrożone. Na niektórych obszarach chronionych ptaki tego gatunku są liczne[3].
Przepiór brazylijski (Odontophorus capueira) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny przepiórowatych. Występuje we wschodniej Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
O uru (Odontophorus capueira), também chamado uru-capoeira,[1] capoeira, corcovado,[2] uru-do-nordeste, piruinha ou perdiz-uru, é uma ave galiforme da família dos odontoforídeos. Vive nas florestas das regiões Centro-oeste e Sul[2] do Brasil. Chega medir até 24 centímetros de comprimento. É topetudo, com as partes superiores castanhas com estrias escuras, região perioftálmica vermelha e partes inferiores cinzentas.
Alimenta-se de frutos como o caruru, de palmiteiros, uvas-de-rato, ou pinhões de Araucária, além de sementes e, provavelmente, insetos e artrópodes.[3]
Nidifica no solo, às vezes dentro de um buraco, confeccionando, em todo caso, uma construção de folhas secas que se apresenta com uma toca de entrada lateral de sólido teto. Podem ser aproveitadas as tocas escavadas por tatus, onde a ave choca cinco ovos ou mais. Os filhotes nidífugos escondem-se em buracos e cavidades no solo. Procriam nos primeiros meses do ano, no período seco.[3]
Vive em toda a área leste do Brasil, do Nordeste ao Sul, além das áreas fronteiriças com o Paraguai e a Argentina, no solo de florestas densas e escuras, onde é visto aos pares ou em grupos familiares de 15 ou mais indivíduos, que são territoriais e agressivos com os bandos vizinhos. Quando assustados, podem fugir correndo pelo solo ou voando.[3]
Habita em clareiras, matas de araucária e matas subtropicais, na Mata Atlântica de encosta, matas secundárias altas, matas de tabuleiro no Nordeste e em matas secas. A espécie habita áreas de florestas primárias ou em bom estado de conservação.[3]
São reconhecidas duas subespécies:[4]
O uru (Odontophorus capueira), também chamado uru-capoeira, capoeira, corcovado, uru-do-nordeste, piruinha ou perdiz-uru, é uma ave galiforme da família dos odontoforídeos. Vive nas florestas das regiões Centro-oeste e Sul do Brasil. Chega medir até 24 centímetros de comprimento. É topetudo, com as partes superiores castanhas com estrias escuras, região perioftálmica vermelha e partes inferiores cinzentas.
Grå tandvaktel[2] (Odontophorus capueira) är en fågel i familjen tofsvaktlar inom ordningen hönsfåglar.[3]
Grå tandvaktel förekommer i östra Sydamerika och behandlas antingen som monotypisk[4] eller delas in i två underarter med följande utbredning:[3]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör grå tandvaktel.
Wikispecies har information om Odontophorus capueira.
Grå tandvaktel (Odontophorus capueira) är en fågel i familjen tofsvaktlar inom ordningen hönsfåglar.
Odontophorus capueira là một loài chim trong họ Odontophoridae.[1]
Odontophorus capueira là một loài chim trong họ Odontophoridae.
.png){kind=small}
