Poecile hudsonicus (Forster & JR 1772)

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Poecile hudsonicus,^[2][3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los páridos (Paridae), endémica d'América del Norte.

Distribución y hábitat

El so hábitat de cría son los de montes de coníferes de Canadá, Alaska y los cantos septentrionales de los Estaos Xuníos continentales. Permanecen dientro de la so área de reproducción mientres tol añu, pero dacuando migren al sur pel hibiernu. La pareya permanez xunida mientres tol añu y pueden apariase pa tola vida. Estos páxaros busquen alimentu nes cañes de coníferes, comiendo principalmente inseutos y granes, que pueden ser guardaos pal so usu posterior. De cutiu aliméntense en bandaes pequeñes, incluyendo otres aves pequeñes, sobremanera pel hibiernu.

Subespecies

Reconócense cinco subespecies d'esta ave:^[4]

• Poecile h. columbiana (Rhoads, 1893)
• Poecile h. farleyi (Godfrey, 1951)
• Poecile h. hudsonica (J. R. Forster, 1772)
• Poecile h. littoralis (H. Bryant, 1865)
• Poecile h. stoneyi (Ridgway, 1887)

Referencies

• del Hoyo, J., Elliot, A., & Christie D. (eds). (2007). Handbook of the Birds of the World. Volume 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions. ISBN 978-84-96553-42-2
• Gill, F. B., Slikas, B., & Sheldon, F. H. (2005). Phylogeny of titmice (Paridae): II. Species relationships based on sequences of the mitochondrial cytochrome-b gene. The Auk 122: 121–143. DOI: 10.1642/0004-8038(2005)122[0121:POTPIS]2.0.CO;2 HTML abstract

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Poecile hudsonicus.

• BirdLife Especies, Ficha téunica. (n'inglés)

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tsicadî’r Gogledd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tsicadîod y Gogledd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parus hudsonicus; yr enw Saesneg arno yw Boreal chickadee. Mae'n perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. hudsonicus, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.

Teulu

Mae'r tsicadî’r Gogledd yn perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Cyanistes semilarvatus Cyanistes semilarvatus Titw asur Cyanistes cyanus Titw cefnwyrdd Parus monticolus Titw cribog Lophophanes cristatus Titw du Carp Parus carpi Titw mawr Parus major Titw tomos las Cyanistes caeruleus

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Die Hudsonmeise (Poecile hudsonicus, Syn.: Poecile hudsonica) ist ein in Nordamerika verbreiteter Singvogel aus der Familie der Meisen. Er zählt zu den größten Meisen in Nordamerika und ist ein Standvogel. Die harten Winterbedingungen in seinem Verbreitungsgebiet überlebt er, indem er Wintervorräte anlegt.^[1] Es werden mehrere Unterarten für diese Meisenart unterschieden.

Die Bestandssituation der Hudsonmeise wurde 2016 in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN als „Least Concern (LC)“ = „nicht gefährdet“ eingestuft.^[2]

Merkmale

Die Hudsonmeise erreicht eine Körperlänge von 14 Zentimeter und ist damit eine der größten Meisenarten Nordamerikas.^[1]

Die Hudsonmeise hat eine graubraune Oberseite mit einer braunen Haube, grauen Flügel und einem grauen Schwanz. Die Wangen sind auffällig grau. Die Unterseite ist großteils weiß mit brauen Flankenteilen und einer schwarzen Kehle. Die Körperseiten und die Flanken sind abhängig von der Unterart entweder matt kastanienbraun, rotbraun oder gelbbraun.

Die Hudsonmeise hat einen kurzen dunklen Schnabel, kurze Flügel und einen langen, gekerbten Schwanz.

Verwechselungsmöglichkeiten

Im Verbreitungsgebiet kommen auch die Schwarzkopfmeise, die Rotrückenmeise und die Lapplandmeise vor. Durch den braunen Oberkopf und die Flügelfärbung ist die Hudsonmeise kaum mit der Schwarzkopfmeise zu verwechseln. Die Unterscheidungsmerkmale zur Rotrückenmeise und zur Lapplandmeise sind das dunklere Gesicht und die mattere Flügelfärbung.^[1]

Vorkommen

Der Vogel bewohnt Nadelwälder in Alaska, Kanada und der nördlichen USA. Obwohl er eigentlich ein Standvogel ist, kann er im Winterhalbjahr etwas südlicher ziehen. Auslöser dieser unregelmäßigen Wanderungen ist nach heutigem Erkenntnisstand ein Mangel an geeigneter Nahrung. Die Hudsonmeise ist dann vereinzelt auch in US-Bundesstaaten wie West Virginia, Virginia, Pennsylvania und New Jersey zu beobachten.^[1]

Verhalten

Die Hudsonmeise sucht auf Nadelbäumen nach Insekten und Samen und legt auch Vorräte an. Im Winter geht der Vogel in kleinen Gruppen, auch mit anderen Arten, auf Futtersuche.

Außerhalb der Brutperiode ist die Hudsonmeise gegenüber dem Menschen sehr zutraulich. Während der Brutperiode lässt sie dagegen ihre Stimme kaum vernehmen und ist schwer zu beobachten.^[1]

Fortpflanzung

Der Vogel brütet in einer Baumhöhle, die er entweder selbst zimmert oder von einem Specht übernimmt. Das Brutpaar bleibt das ganze Jahr zusammen, manchmal auch das ganze Leben.

Trivia

Die Gattung Poecile ist eigentlich feminin, das Artepitheton müsste deswegen eigentlich hudsonica lauten. Der Erstbeschreiber der Gattung, Johann Jakob Kaup, erkannte dies jedoch nicht an und unter den Regeln des ICZN muss die Gattung deshalb als männlich behandelt werden, was zu dem Artepitheton hudsonicus führt.^[3]

Literatur

• Jonathan Alderfer (Hrsg.): Complete Birds of Northamerica. National Geographic, Washington D.C. 2006, ISBN 0-7922-4175-4.
• Josep del Hoyo et al.: Handbook of the Birds of the World. (HBW), Band 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions, Barcelona 2007, ISBN 84-96553-42-6.
• Millicent S. Ficken, Margaret A. McLaren, Jack P. Hailman: Boreal Chickadee (Poecile hudsonicus) , version 2.0. In: A. F. Poole & Frank B. Gill (Hrsg.): Birds of North America, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. 1996.

Einzelbelege

1. ↑ ^{a b c d e} Alderfer (Hrsg.): Complete Birds of Northamerica. S. 445.
2. ↑ Poecile hudsonicus in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016. Eingestellt von: BirdLife International, 2016. Abgerufen am 29. Januar 2018.
3. ↑ J. del Hoyo, A. Elliot, D. Christie (Hrsg.): Handbook of the Birds of the World, Band 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions, Barcelona 2007, ISBN 978-84-96553-42-2.

The boreal chickadee (Poecile hudsonicus) is a small passerine songbird in the tit family Paridae. It is found in the boreal forests of Canada and the northern United States and remains within this range all year.^[2] This bird is known for its high pitched trill patterns used in communication with other birds and food storage habits in preparation for winter months.

Description

Adults are 12.5–14.5 cm (4.9–5.7 in) long with a weight of 7–12.4 g (0.25–0.44 oz). They have grey-brown upperparts with a brown cap and greyish wings and tail; their face is mainly grey with white on the sides. Their underparts are white with brown on the flanks and a black throat. They have a short dark bill, short wings and a long notched tail. Their flight consists of brief gliding patterns followed by fast and bouncy wing beats as they travel through the air.^[3]

Vocal Communications

The call is a husky tsee-day-day, as well as a high pitched trill sound, dididididididi a variant on the call which gives chickadees their name.^[3] This call is composed of five distinct note-type categories consisting of A, B, C, D and D-hybrid with the beginning and end note both displaying a high frequency pitch.^[6] Boreal Chickadees use specialized notes within their vocal range to communicate with each other and convey information.^[6] Certain notes/calls can be used as a mating tactic or to indicate a bird's rank to neighbouring fertile females in the area.^[7] Females have also been known to be more attracted to a male chickadee if he portrays complex and larger song repertoires. ^[7] Calls can also be used in territory defence or to warn others of an invader that come to close to a nesting female.^[7] Cross species comparisons can be made by comparing the vocal similarities between other species of chickadee's.^[6]

Breeding/Nesting Behaviour

Their breeding habitat is coniferous woods in Canada, Alaska, and the northernmost portions of the contiguous United States. They generally breed from early May to the end of August and remain within their breeding range throughout the year, but sometimes move south in winter.^[7] When a female chickadee finds a high quality male to mate with this provides direct and indirect benefits such as exceptional parental care and high quality genes.^[7] The pair remains together year round and may mate for life. Winter movements south of their range, however, appear to have become increasingly rare. Large bodies of water and mountain ranges may restrict dispersal of the Boreal Chickadee into places such as the Vancouver Islands and Haida Gwaii.^[8] They nest in a hole in a tree; the pair excavates the nest, using a natural cavity or sometimes an old woodpecker nest. This nest can be made of hair, fur or dead plants.^[3] Five to seven eggs are laid, white with fine reddish-brown spotting.^[4] Eggs are laid between May and July and hatch within 13–16 days.^[7] After the eggs have hatched it takes another 16–18 days for the birds to fully develop wings large enough to attempt flight.^[7]

Foraging Behaviour

These birds forage on conifer branches or probe into the bark, gleaning insects and foraging for conifer seeds, which may be stored in preparation for winter months.^[3] Boreal Chickadees are known to store large amounts of food in different trees, each location containing several food items.^[9] Food is usually stored in the mid-region of trees at a lower level than at which they foraged.^[9] They generally forage in black spruce, white spruce and tamarack trees which minimizes competition with Black-capped Chickadees who forage in more deciduous and mixed forests.^[10] Boreal chickadees often forage in small flocks including other small birds, especially in winter.

Predators

With the advantage of being a winged bird the boreal chickadee has few predators. These consist of larger birds such as small owls, hawks and shrikes.^[3] Predators of eggs and baby boreal chickadees generally consist of tree climbing animals such as squirrels, chipmunks, mice, bears and rats.^[11]

Threats

The largest threat that is placed on boreal chickadees is clearcutting and logging that occurs in the boreal forest regions.^[12] These practices are causing dramatic reductions in mature forests and rapidly modifying the habitat of boreal chickadees.^[12]

Taxonomy

The species was formerly placed in the genus Parus with most other tits, but mtDNA cytochrome b sequence data and morphology suggest that separating Poecile more adequately expresses these birds' relationships.^[13] Molecular phylogenetic studies have shown that the boreal chickadee is sister to the chestnut-backed chickadee (Poecile rufescens).^[14][15]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Boreal_chickadee&oldid=1159187923"

La Hudsona paruo aŭ Boreala paruo (Poecile hudsonicus, iam Parus hudsonicus) estas eta paseroforma birdo de la familio Paruedoj.

Plenkreskuloj estas 12.5–14.5 cm longaj kun pezo de 7–12.4 g. Ili havas grizbrunajn suprajn partojn kun brunaj krono (ĝis la okulo) kaj nuko kaj grizecajn flugilojn kaj voston; la vizaĝo estas ĉefe blanka sub la okulo kaj kungrizaj malantaŭaj flankoj. La subaj partoj estas blankaj kun ruĝecbrunaj flankoj kaj tre nigra kaj markita gorĝo. Ili havas mallongan malhelan bekon, mallongajn flugilojn kaj longan noĉoforman voston.

Ĝi estas disvastigata en la reprodukta biotopo de arbaroj de koniferoj en Kanado, Alasko kaj la nordaj bordoj de Usono. Ili nestumas en arbotruo; la paro elfosas la neston, uzante naturan kavaĵon aŭ foje malnovan neston de pego. La paro restas kune la tutan jaron kaj povas pariĝi porvive.

Ili estas konstantaj loĝantaj birdoj, sed foje moviĝas suden vintre. Ili ofte manĝas kun miksitaj aroj kiuj inkludas aliajn etajn birdojn vintre.

Tiuj nearktisaj birdoj manĝas sur koniferaj branĉoj aŭ serĉas en arboŝelo. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj semojn. Ili stokas manĝaĵojn por posta uzado.

La alvoko estas raŭka cik-a-dii-dii, varianto de la alvoko kiu nomigas angle la paruojn kiel “chickadees”.

Iam ĝi estis lokita en la genro Parus kun plej parto de aliaj paruoj, sed analizoj de DNA kaj de morfologio sugestas, ke separi Poecile pli akurate kongruas kun la rilatro inter tiuj birdoj (Gill et al., 2005). La American Ornithologists' Union traktis Poecile kiel distinga genro de iu tempo. La nomo de la genro Poecile estas ofte traktata kiel ina (kun finaĵoj por specioj kiaj hudsonica); tamen tion ne specifis la origina genraŭtoro Johann Jakob Kaup, kaj laŭ ICZN la nomo de la genro estu vira kun finaĵoj kiaj hudsonicus (del Hoyo et al. 2007).

Referencoj

• BirdLife International (2004). Parus hudsonicus. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 12a Majo 2006. Malplej zorgiga
• del Hoyo, J., Elliot, A., & Christie D. (eds). (2007). Handbook of the Birds of the World. Volume 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions. ISBN 978-84-96553-42-2
• Gill, F. B., Slikas, B., & Sheldon, F. H. (2005). Phylogeny of titmice (Paridae): II. Species relationships based on sequences of the mitochondrial cytochrome-b gene. Auk 122: 121-143. DOI: 10.1642/0004-8038(2005)122[0121:POTPIS]2.0.CO;2 HTML resumo

El carbonero boreal (Poecile hudsonicus),^[2]​^[3]​ es una especie de ave paseriforme de la familia de los páridos (Paridae), endémica de América del Norte.

Distribución y hábitat

Su hábitat de cría son los bosques de coníferas de Canadá, Alaska y los bordes septentrionales de los Estados Unidos continentales. Permanecen dentro de su área de reproducción durante todo el año, pero a veces migran al sur en invierno. La pareja permanece unida durante todo el año y pueden aparearse de por vida. Estos pájaros buscan alimento en las ramas de coníferas, comiendo principalmente insectos y semillas, que pueden ser guardados para su uso posterior. A menudo se alimentan en bandadas pequeñas, incluyendo otras aves pequeñas, sobre todo en invierno.

Subespecies

Se reconocen cinco subespecies de esta ave:^[4]​

• Poecile h. columbiana (Rhoads, 1893)
• Poecile h. farleyi (Godfrey, 1951)
• Poecile h. hudsonica (J. R. Forster, 1772)
• Poecile h. littoralis (H. Bryant, 1865)
• Poecile h. stoneyi (Ridgway, 1887)

Referencias

• del Hoyo, J., Elliot, A., & Christie D. (eds). (2007). Handbook of the Birds of the World. Volume 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions. ISBN 978-84-96553-42-2
• Gill, F. B., Slikas, B., & Sheldon, F. H. (2005). Phylogeny of titmice (Paridae): II. Species relationships based on sequences of the mitochondrial cytochrome-b gene. The Auk 122: 121–143. DOI: 10.1642/0004-8038(2005)122[0121:POTPIS]2.0.CO;2 HTML abstract

Poecile hudsonicus Poecile generoko animalia da. Hegaztien barruko Paridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Poecile
• Paridae

Poecile hudsonicus

La mésange à tête brune (Poecile hudsonicus) est une espèce de passereaux de la famille des Paridae. Son aire s'étend à travers la moitié nord de l'Amérique du Nord.

Liste des sous-espèces

D'après Alan P. Peterson, il existe cinq sous-espèces :

• Poecile hudsonicus columbiana Rhoads, 1893 ; y compris Poecile hudsonica cascadensis Miller, 1943
• Poecile hudsonicus farleyi Godfrey, 1951
• Poecile hudsonicus hudsonica J.R. Forster, 1772
• Poecile hudsonicus littoralis H. Bryant, 1865
• Poecile hudsonicus stoneyi Ridgway, 1887

Vogels

De Hudsonmees (Poecile hudsonicus; synoniem: Parus hudsonicus) is een zangvogel uit de familie van de Paridae (mezen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 5 ondersoorten:

• P. h. stoneyi: noordelijk Alaska en noordwestelijk Canada.
• P. h. columbianus: van zuidelijk Alaska, westelijk Canada tot noordelijk Washington.
• P. h. hudsonicus: van centraal Alaska tot oostelijk Canada.
• P. h. littoralis: zuidoostelijk Canada en de noordoostelijke Verenigde Staten.
• P. h. farleyi: het zuidelijke deel van Centraal-Canada.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Multimedia w Wikimedia Commons

Sikora kanadyjska (Poecile hudsonicus) – gatunek ptaka z rodziny sikor (Paridae) występujący w Ameryce Północnej. Czasem umieszczana w rodzaju Parus, ale wyniki szerokich badań morfologiczno-genetycznych wyraźnie pokazują, że razem z innymi spokrewnionymi gatunkami sikor w Ameryce Północnej sikora kanadyjska tworzy osobny rodzaj Poecile. Sikora kanadyjska jest ptakiem osiadłym, który może przetrwać srogie zimy dzięki dużym zapasom żywności gromadzonej w ciągu całego roku. Czasem, jeśli te zapasy są za małe, jesienią odlatuje na południe. W okresie godowo-lęgowym są terytorialne, ale zimą tworzą z innymi ptakami wielogatunkowe stada. Zamieszkuje obszar około 7 milionów km² od Alaski na zachodzie aż po Nową Fundlandię na wschodzie, a liczebność populacji oszacowano w 2003 na około 7,8 miliona osobników.

Systematyka

Wyróżniono kilka podgatunków P. hudsonicus^[4][2]:

• P. hudsonicus stoneyi – północna Alaska i północno-zachodnia Kanada.
• P. hudsonicus columbianus południowa Alaska, zachodnia Kanada do północnego Waszyngtonu.
• P. hudsonicus hudsonicus środkowa Alaska do wschodniej Kanady.
• P. hudsonicus littoralis – południowo-wschodnia Kanada i północno-wschodnie USA.
• P. hudsonicus farleyi – południowo-środkowa Kanada.

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

brązowa czapeczka i tył szyi, duże białe policzki przechodzące w szare oddalając się do tyłu, czarny śliniaczek, pierś białoszara, podskrzydle brązowe, skrzydła i ogon ciemnoszare, wierzch ciała w zależności od podgatunku szary (zachodnie podgatunki) albo brązowy (centralno-wschodnie podgatunki). Samice i młode ptaki są ubarwione tak samo jak samce.

Rozmiary

długość ciała ok. 14 cm

Masa ciała

ok. 12 g

Środowisko

Lasy iglaste tajgi aż do północnego limitu drzewostanu albo górskie do wysokości 1700 metrów. Ulubionym drzewami są świerk Engelmanna i jodła balsamiczna.

Pożywienie

W większości owady i ich larwy. Dodatkowo nasiona i owoce drzew i innych roślin. Często widziane wiszące z gałęzi do góry nogami, żeby dostać się do pożywienia. Robi zapasy żywności z owadów i ich larw, a z nasion wyłącznie z nasion świerków.

Lęgi

Gniazdo

Nisko położone (do około 4 metrów nad ziemią) opuszczone dziuple dzięciołów lub naturalne wgłębienia w drzewach, które mogą być pogłębione w zależności od potrzeby. Czasem widziano jak para sama wydłubuje sobie wgłębienie na gniazdo, i może nawet używać jam przy korzeniach drzew. Samo gniazdo jest zbudowane z mchu, kory, liści paproci, trawy i piór, a góra jest zrobiona z włosów futer ssaków i ptasiego puchu.

Jaja i wysiadywanie

Samica składa od 4 do 9 przez i wysiaduje je około 15 dni nie opuszczając gniazda. Samiec przez ten czas przynosi pożywienie do gniazda tak jak później przez jakieś 18 dni dopóki młode nie opuszczą gniazda. Samica pomaga mu stopniowo w dożywianiu młodych. Młode pozostają jeszcze na terytorium rodziców przez jakieś dwa tygodnie. W tym czasie rodzice wspomagają je pożywieniem.

Przypisy

Bibliografia

• Alderfer J.; Complete Birds Of North America; National Geographic Society (2005).
• Alderfer J., Dunn J.; National Geographic Field Guide to the Birds of North America, Fifth Edition; ; National Geographic Society (2006).
• Gill, Frank B.; Slikas, Beth & Sheldon, Frederick H. (2005): Phylogeny of titmice (Paridae): II. Species relationships based on sequences of the mitochondrial cytochrome-b gene.
• Kaufman K.; Field Guide to Birds of North America; Houghton Mifflin (2005).

Kanadames^[2] (Poecile hudsonicus) är en nordamerikansk fågel i familjen mesar inom ordningen tättingar.^[3]

Utbredning och systematik

Kanadames delas upp i fem underarter med följande utbredning:^[3]

• P. h. stoneyi – förekommer i norra Alaska till norra Yukon och nordvästra Mackenzie
• P. h. hudsonicus – centrala Alaska och Yukon till Minnesota, Labrador och Newfoundland
• P. h. colombianus – södra Alaska till södra Yukon, British Columbia, Montana och Washington
• P. h. farleyi – nordöstra British Columbia och Alberta till Saskatchewan och Manitoba
• P. h. littorialis – sydöstra Kanada (södra Quebec) till Nova Scotia och nordöstra USA

Släktestillhörighet

Arten placerade tidigare i det stora messläktet Parus. Data från jämförande studier av DNA och morfologi visade att en uppdelning av släktet bättre beskriver mesfåglarnas släktskap^[4][5] varför de flesta auktoriteter idag behandlar Poecile som ett distinkt släkte.^[3]

Namn

Det vetenskapliga namnet Poecile har ofta kategoriserats som femininum vilket resulterat i att artepitetet stavats hudsonica. Men Johann Jakob Kaup, auktor för taxonet Poecile, specificerade inte detta och genom att följa regelverket uppsatt av ICZN så måste släktnamnet kategoriseras som maskulinum vilket ger att artepitet förblir hudsonicus ^[6]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.^[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).^[1]

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2016 Poecile hudsonicus Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-20.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b c] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-02-01
4. ^ Gill, F.B., B. Slikas, and F.H. Sheldon (2005), Phylogeny of titmice (Paridae): II. Species relationships based on sequences of the mitochondrial cytochrome-b gene, Auk 122, 121-143.
5. ^ Johansson, U.S., J. Ekman, R.C.K. Bowie, P. Halvarsson, J.I. Ohlson, T.D. Price, and P.G.P. Ericson (2013), A complete multilocus species phylogeny of the tits and chickadees (Aves: Paridae), Mol. Phylogenet. Evol. 69, 852-860.
6. ^ del Hoyo, J., Elliot, A., & Christie D. (eds). (2007). Handbook of the Birds of the World. Volume 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions. ISBN 9788496553422

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör kanadames.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Poecile hudsonicus.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Poecile hudsonicus là một loài chim trong họ Paridae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Poecile hudsonicus tại Wikispecies