nomes no trilho de navegação
Icterus a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ glazaoured, krouet e 1760 gant an evnoniour gall Mathurin Jacques Brisson (1723-1806).
Tri spesad golvaneged ha tregont a ya d'ober ar genad :
O c'havout holl en Amerika.
Icterus a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ glazaoured, krouet e 1760 gant an evnoniour gall Mathurin Jacques Brisson (1723-1806).
Icterus és un dels gèneres d'ocells, de la família dels ictèrids (Icteridae).
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010), aquest gènere conté 33 espècies:
Die Trupiale (Icterus) sind eine artenreiche Vogelgattung in der Familie der Stärlinge (Icteridae). Diese Gattung umfasst über 30 Arten.
Ihr Verbreitungsgebiet erstreckt sich über die tropischen und subtropischen Gebiete in Mittel- und Südamerika. Einige Arten sind Zugvögel und fliegen zu ihren Brutgebieten nach Nordamerika wie der Baltimoretrupial (Icterus galbula), der bis nach Südkanada fliegt.
Das Federkleid ist bei den männlichen Trupialen schwarzgelb bis schwarzorange; bei den Weibchen und bei den Jungvögeln ist es matter. Sie haben einen dünnen, spitzen Schnabel, der nach vorne etwas nach unten gebogen ist. Er eignet sich dadurch gut für den Insektenfang. Neben Insekten stehen auch Baum- und Strauchfrüchte sowie Nektar auf dem Speiseplan. Einige Arten können in Obstplantagen zur Plage werden. So fällt der Baltimoretrupial während des Fluges nach Südkanada und zurück in großen Gruppen in Plantagen ein und richtet beträchtliche Schäden an.
Während der Brutzeit besteht bei den Paaren eine feste Bindung. Das gewebte Nest wird in die Bäume an einen Ast gehängt. Gebrütet wird oft in der Nähe von Gewässern, wie Bächen, Sümpfen oder Flüssen, da an diesen Orten die Insekten, die für die Aufzucht der Jungvögel benötigt werden, zahlreicher sind. Das Gelege besteht bei den nördlichen Brutpaaren aus vier bis sechs Eiern, in den tropischen Gebieten aus zwei Eiern.
Die Trupiale (Icterus) sind eine artenreiche Vogelgattung in der Familie der Stärlinge (Icteridae). Diese Gattung umfasst über 30 Arten.
New World orioles are a group of birds in the genus Icterus of the blackbird family. Unrelated to Old World orioles of the family Oriolidae, they are strikingly similar in size, diet, behavior, and strongly contrasting plumage. As a result, the two have been given the same vernacular name.
Males are typically black and vibrant yellow or orange with white markings, females and immature birds duller. They molt annually. New World orioles are generally slender with long tails and a pointed bill. They mainly eat insects, but also enjoy nectar and fruit. The nest is a woven, elongated pouch. Species nesting in areas with cold winters are strongly migratory, while subtropical and tropical species are more sedentary.
The name "oriole" was first recorded (in the Latin form oriolus) by the German Dominican friar Albertus Magnus in about 1250, which he stated to be onomatopoeic, from the song of the European golden oriole.
One of the species in the genus, Bahama oriole, is critically endangered.
The genus Icterus was introduced by the French zoologist Mathurin Jacques Brisson in 1760 with the Venezuelan troupial as the type species.[1][2] The name is the Latin word for a yellow bird, probably the Eurasian golden oriole.[3]
The genus name Icterus, as used by classical authors, referred to a bird with yellow or green plumage. Icterus is from Greek ἴκτερος (íkteros, “jaundice”); the ictērus was a bird the sight of which was believed to cure jaundice, perhaps the Eurasian golden oriole.[4] Brisson re-applied the name to the New World birds because of their similarity in appearance.[5]
The genus contains 33 extant species.[6]
One extinct species, the Talara troupial (Icterus turmalis), is known from fossil remains recovered from the Talara Tar Seeps of northwestern Peru, and likely went extinct during the late Quaternary. It may have been a close associate of Pleistocene megafauna communities, and may have gone extinct following their collapse in populations.[7]
New World orioles are a group of birds in the genus Icterus of the blackbird family. Unrelated to Old World orioles of the family Oriolidae, they are strikingly similar in size, diet, behavior, and strongly contrasting plumage. As a result, the two have been given the same vernacular name.
Males are typically black and vibrant yellow or orange with white markings, females and immature birds duller. They molt annually. New World orioles are generally slender with long tails and a pointed bill. They mainly eat insects, but also enjoy nectar and fruit. The nest is a woven, elongated pouch. Species nesting in areas with cold winters are strongly migratory, while subtropical and tropical species are more sedentary.
The name "oriole" was first recorded (in the Latin form oriolus) by the German Dominican friar Albertus Magnus in about 1250, which he stated to be onomatopoeic, from the song of the European golden oriole.
One of the species in the genus, Bahama oriole, is critically endangered.
The genus Icterus was introduced by the French zoologist Mathurin Jacques Brisson in 1760 with the Venezuelan troupial as the type species. The name is the Latin word for a yellow bird, probably the Eurasian golden oriole.
The genus name Icterus, as used by classical authors, referred to a bird with yellow or green plumage. Icterus is from Greek ἴκτερος (íkteros, “jaundice”); the ictērus was a bird the sight of which was believed to cure jaundice, perhaps the Eurasian golden oriole. Brisson re-applied the name to the New World birds because of their similarity in appearance.
Ikteroj estas enhavataj en la genro Icterus, nome grupo de birdoj de la amerika familio de Ikteredoj. Spite ties nomo en angla Oriole, ili tute ne rilatas al la malnovmondaj Orioloj de la familio de Orioledoj, sed ili estas rimarkinde similaj laŭ grando, kutimaro kaj tre forte kontrasta plumaro, bona ekzemplo de konverĝa evoluo, kaj preskaŭ malevitende uzi la saman komunan nomon.
Maskloj estas tipe nigraj kaj flavaj aŭ oranĝaj, kun blankaj markoj; la plumaro de inoj kaj de nematuruloj estas pli senkolora. Tiuj birdoj havas unu plumoŝanĝadon jare. Ili estas ĝenerale sveltaj kun longaj vostoj kaj pintakraj bekoj. Ili manĝas ĉefe insektojn, ofte ankaŭ nektaron kaj fruktojn. La nesto estas teksita longeca saketo. Kelkaj specioj estas facile allogebaj al birdomanĝejoj por provizio de tranĉitaj oranĝoj kaj vinberĵeleo. Specioj kiuj nestumas en areoj kun malvarmaj vintroj (inklude plej parto de Usono) estas tre migrantaj, dum subtropikaj kaj tropikaj specioj estas pli nemigrantaj.
La anglalingva nomo "oriole" devenas el la latina formo oriolus jam uzita de Alberto la Granda ĉirkaŭ 1250, sed por tute aliaj birdoj, nome por la malnovmonda familio de la eŭropa Oriolo.
La nomo de la genro Icterus estis uzata de klasikaj aŭtoroj, por birdoj kun flavaj aŭ verdecaj plumaroj. Moderne tio aludis kutime al la oriolo. Brisson reaplikis tiun nomon al amerikaj birdoj pro ties simileco laŭ aspekto.[1]
Tiu listo de specioj estas provizora. La ĝusta limigo de kelkaj taksonoj estas neklara, kaj hibridado ŝajne estas grava konfuziga faktoro, ekzemple ĉe la Baltimora kaj la Buloka ikteroj:
Ikteroj estas enhavataj en la genro Icterus, nome grupo de birdoj de la amerika familio de Ikteredoj. Spite ties nomo en angla Oriole, ili tute ne rilatas al la malnovmondaj Orioloj de la familio de Orioledoj, sed ili estas rimarkinde similaj laŭ grando, kutimaro kaj tre forte kontrasta plumaro, bona ekzemplo de konverĝa evoluo, kaj preskaŭ malevitende uzi la saman komunan nomon.
Maskloj estas tipe nigraj kaj flavaj aŭ oranĝaj, kun blankaj markoj; la plumaro de inoj kaj de nematuruloj estas pli senkolora. Tiuj birdoj havas unu plumoŝanĝadon jare. Ili estas ĝenerale sveltaj kun longaj vostoj kaj pintakraj bekoj. Ili manĝas ĉefe insektojn, ofte ankaŭ nektaron kaj fruktojn. La nesto estas teksita longeca saketo. Kelkaj specioj estas facile allogebaj al birdomanĝejoj por provizio de tranĉitaj oranĝoj kaj vinberĵeleo. Specioj kiuj nestumas en areoj kun malvarmaj vintroj (inklude plej parto de Usono) estas tre migrantaj, dum subtropikaj kaj tropikaj specioj estas pli nemigrantaj.
La anglalingva nomo "oriole" devenas el la latina formo oriolus jam uzita de Alberto la Granda ĉirkaŭ 1250, sed por tute aliaj birdoj, nome por la malnovmonda familio de la eŭropa Oriolo.
La nomo de la genro Icterus estis uzata de klasikaj aŭtoroj, por birdoj kun flavaj aŭ verdecaj plumaroj. Moderne tio aludis kutime al la oriolo. Brisson reaplikis tiun nomon al amerikaj birdoj pro ties simileco laŭ aspekto.
Icterus es un género de aves paseriformes perteneciente a la familia Icteridae.
El género contiene las siguientes especies:[1]
Icterus es un género de aves paseriformes perteneciente a la familia Icteridae.
Icterus est un genre de passereaux d'Amérique. On les nomme quelquefois loriot, mais ils ne sont que très lointainement apparentés à ces Oriolidae, d'où ils tirent leur noms d'oriole.
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Icterus est un genre de passereaux d'Amérique. On les nomme quelquefois loriot, mais ils ne sont que très lointainement apparentés à ces Oriolidae, d'où ils tirent leur noms d'oriole.
Volungenės (lot. Icterus, angl. New World orioles, vok. Trupiale) – trupialinių (Icteridae) šeimos paukščių gentis.
Gentyje yra 27 rūšys.
Buloko volungenė (Icterus bullockii)
Gobtuvinė volungenė (Icterus cucullatus)
Juodagurklė volungenė (Icterus gularis)
Skoto volungenė (Icterus parisorum)
Volungenės (lot. Icterus, angl. New World orioles, vok. Trupiale) – trupialinių (Icteridae) šeimos paukščių gentis.
Gentyje yra 27 rūšys.
Amerikas vālodzes (Icterus) ir viena no Amerikas vālodžu dzimtas (Icteridae) ģintīm, kas apvieno 33 dziedātājputnu sugas.[1] Lai arī Amerikas vālodzes ir ļoti līdzīgas Vecās Pasaules vālodzēm, gan augumā, gan apspalvojumā, gan uzvedībā, abas grupas nav tuvu radniecīgas.
Dažas sugas ir kritiski apdraudētas, piemēram, Bahamu vālodzei (Icterus northropi) ir kritiski apdraudētas sugas statuss.[2]
Amerikas vālodzes izplatītas Ziemeļamerikā un Dienvidamerikā.[1] Lielākā daļa sugu mājo tropos un subtropos, lai gan dažas sugas izplatītas mērenajā joslā. Sugas, kas ligzdo mērenajā joslā (ASV un Kanādā), ir gājputni, un tās ziemo Meksikā un Centrālamerikā.[3]
Amerikas vālodzes ir mazi līdz vidēji lieli, slaidi dziedātājputni ar garu, noapaļotu asti, smailiem spārniem un asu knābi. Mazākā ģintī ir dārzu vālodze (Icterus spurius), kuras ķermeņa garums ir apmēram 15 cm, svars 18 g. Visas trīs trupiālu sugas (kampu trupiāls (Icterus jamacaii), oranžmuguras trupiāls (Icterus croconotus) un Venecuēlas trupiāls (Icterus icterus)) ir lielākas.[4] Lielākais ir Venecuēlas trupiāls, kura ķermeņa garums var sasniegt 27 cm, tēviņa svars 88 g.[5]
Visām Amerikas vālodzēm ir košs apspalvojums: melns ar dzeltenu vai oranžu. Daudzām sugām uz spārniem ir balti laukumi vai joslas. Piemīt vāji izteikts dzimumu dimorfisms: tēviņi ir nedaudz košāki un lielāki nekā mātītes. Abiem dzimumiem ir tumši brūnas vai melnas acis. Knābis taisns un smails, bieži knābja apakšējās daļas pamatnē ir gaiši zils laukums. Dažām sugām knābis ir viegli noliekts.[4]
Trupiāliem atšķirībā no vālodzēm astes ir garākas, acis gaišākas, ap acīm kontrastējošas krāsas, neapspalvots ādas gredzens. Knābis taisns un smails, ar gaišu laukumu tā apakšējās daļas pamatnē.[4]
Amerikas vālodzes mājo mežos, parasti uzturoties kokos. Galvenokārt barojas ar kukaiņiem, bet barojas arī ar nektāru un augļiem.[4] Atšķirībā no citiem Amerikas vālodžu dzimtas putniem vālodžu svilpošana ir melodiska un patīkama. Ligzda atgādina vītu, garenas formas somu jeb maisu. Dažas sugas ligzdo kolonijās.[4]
Amerikas vālodžu ģints (Icterus)
Amerikas vālodzes (Icterus) ir viena no Amerikas vālodžu dzimtas (Icteridae) ģintīm, kas apvieno 33 dziedātājputnu sugas. Lai arī Amerikas vālodzes ir ļoti līdzīgas Vecās Pasaules vālodzēm, gan augumā, gan apspalvojumā, gan uzvedībā, abas grupas nav tuvu radniecīgas.
Dažas sugas ir kritiski apdraudētas, piemēram, Bahamu vālodzei (Icterus northropi) ir kritiski apdraudētas sugas statuss.
Icterus is een geslacht van zangvogels uit de familie troepialen (Icteridae).
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Icterus is een geslacht van zangvogels uit de familie troepialen (Icteridae).
Multimedia w Wikimedia Commons Kacyki[4] (Icterinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny kacykowatych (Icteridae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[5].
Długość ciała 15–27 cm; masa ciała samców 22,1–88 g, samic 20,8–73,1 g[6].
Do rodzaju należą następujące gatunki[4]:
Kacyki (Icterinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny kacykowatych (Icteridae).
O género Icterus é um grupo de aves da família Icteridae.[1]
Icterus är det största fågelsläktet i familjen trupialer inom ordningen tättingar.[1] Släktet omfattar idag 31-33 arter som förekommer som förekommer i Nord- och Sydamerika från södra Kanada till Brasilien och Bolivia, liksom i Västindien:[1]
Wikimedia Commons har media som rör Icterus.
Icterus är det största fågelsläktet i familjen trupialer inom ordningen tättingar. Släktet omfattar idag 31-33 arter som förekommer som förekommer i Nord- och Sydamerika från södra Kanada till Brasilien och Bolivia, liksom i Västindien:
Scotts trupial (I. parisorum) Gulryggig trupial (I. chrysater) Audubontrupial (I. graduacauda) Jamaicatrupial (I. leucopteryx) Yucatántrupial (I. auratus) Altamiratrupial (I. gularis) Gultrupial (I. nigrogularis) Bullocktrupial (I. bullockii) Streckryggig trupial (I. pustulatus) Svartryggig trupial (I. abeillei) Baltimoretrupial (I. galbula) Gulstjärtad trupial (I. mesomelas) Fläckbröstad trupial (I. pectoralis) Tumbestrupial (I. graceannae) Campostrupial (I. jamacaii) Venezuelatrupial (I. icterus) Orangeryggig trupial (I. croconotus) Guatemalatrupial (I. maculialatus) Svartgumpad trupial (I. wagleri) Palmtrupial (I. cucullatus) Centralamerikansk trupial (I. prosthemelas) Trädgårdstrupial (I. spurius) Fuertestrupial (I. fuertesi) – urskiljs ofta som egen art Kubatrupial (I. melanopsis) Bahamatrupial (I. northropi) Martiniquetrupial (I. bonana) Puertoricotrupial (I. portoricensis) Montserrattrupial (I. oberi) Saintluciatrupial (I. laudabilis) Hispaniolatrupial (I. dominicensis) Orangekronad trupial (I. auricapillus) Mindre epålettrupial (I. pyrrhopterus) Större epålettrupial (I. cayanensis) "Morichetrupial" (I. [c.] chrysocephalus) – urskiljs som egen art av Birdlife InternationalAmerika sarıasması (Icterus), Amerika sarıasmasıgiller (Icteridae) familyasından kuş cinsi.
Eski Dünya'nın sarıasma (Oriolus) türleriyle karıştırılmamalıdır. Bu iki farklı kuş cinsi arasındaki benzer beslenme, davranış ve renklenmeden dolayı Amerika'daki türler de sarıasma adını almıştır.
Erkekleri genellikle siyah ve sarı ya da turuncu olup beyaz lekeleri vardır. Dişi ve gençleri, erkekler kadar gösterişli renge sahip değildir. Yılda bir tüy dökerler. Uzun kuyrukludur. Yuvayı dokumacı kuşlar gibi örerek yaparlar.
Tropik ve tropik altı türler yerleşikken, ABD gibi daha kuzeyde bulunan türler göçmendir.
Ana besinleri böcekler olmakla birlikte, nektar ve meyve de yerler. Bazı türler, bahçelere konulan kuş besleme tahtalarında, portakal ve üzüm jölesiyle beslenebilirler.
Amerika sarıasması (Icterus), Amerika sarıasmasıgiller (Icteridae) familyasından kuş cinsi.
Eski Dünya'nın sarıasma (Oriolus) türleriyle karıştırılmamalıdır. Bu iki farklı kuş cinsi arasındaki benzer beslenme, davranış ve renklenmeden dolayı Amerika'daki türler de sarıasma adını almıştır.
Icterus là một chi chim trong họ Icteridae.[1]
Icterus (Brisson, 1760)
Цветные трупиалы (лат. Icterus) — род птиц семейства трупиаловых.
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Цветные трупиалы (лат. Icterus) — род птиц семейства трупиаловых.
-6-3c.jpg)
