nomes no trilho de navegação
Diglossa a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1832 gant al loenoniour alaman Johann Georg Wagler (1800-1832).
Triwec'h spesad golvaneged a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer e Mec'hiko, Kreiz ha Suamerika, pevar isspesad ha daou-ugent dezhe en holl.
Diglossa a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1832 gant al loenoniour alaman Johann Georg Wagler (1800-1832).
Diglossa és un gènere d'ocells de la família dels tràupids (Thraupidae ).
Segons la Classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010) aquest gènere està format per 18 espècies:
Les quatre darreres espècies s'incloïen al gènere Diglossornis.
Diglossa is a genus in the family Thraupidae. They are commonly known as flowerpiercers because of their habit of piercing the base of flowers to access nectar that otherwise would be out of reach. This is done with their highly modified bill, which is typically upswept, with a hook at the tip. Most members of the genus Diglossa are found in highlands of South America (especially the Andes), but two species are found in Central America.
The genus Diglossa was introduced by the German naturalist Johann Georg Wagler in 1832 with the cinnamon-bellied flowerpiercer (Diglossa baritula) as the type species.[1][2] The genus name is from the Ancient Greek diglōssos meaning "double-tongued" or "speaking two languages".[3] The genus now includes 18 species.[4]
Diglossa is a genus in the family Thraupidae. They are commonly known as flowerpiercers because of their habit of piercing the base of flowers to access nectar that otherwise would be out of reach. This is done with their highly modified bill, which is typically upswept, with a hook at the tip. Most members of the genus Diglossa are found in highlands of South America (especially the Andes), but two species are found in Central America.
Rusty flowerpiercer, female, piercing the base of an Abutilon flower to access the nectar inside.
Diglossa es un género de aves paseriformes pertenecientes a la familia Thraupidae que agrupa a 18 especies nativas de la América tropical (Neotrópico), donde se distribuyen desde el centro de México, por América Central (dos especies) y en América del Sur desde las montañas del norte de Venezuela, principalmente a lo largo de la cordillera de los Andes, hasta el noroeste de Argentina, dos especies se encuentran en los tepuyes del escudo guayanés.[8] A sus miembros se les conoce por el nombre común de pinchaflores,[9] y también picaflores, roba néctar o diglosas, entre otros.[10]
El nombre genérico femenino Diglossa proviene del griego «diglōssos» que significa de lengua doble, que habla dos idiomas.[11]
Las aves de este género son un grupo distintivo de pequeños tráupidos que miden entre 11,5 y 16,5 cm de longitud, caracterizados por sus picos apuntados hacia arriba, y la punta de la mandíbula superior ganchuda hacia abajo, adaptación que les permite perforar la corola de las flores para acceder al néctar, la base principal de su alimento. Habitan en bosques montanos bajos y matorrales de altitud, unos pocos en selvas de árboles más altos. El grupo de cuatro especies anteriormente agrupado en Diglossopis (D. caerulescens, D. cyanea, D. indigotica y D. glauca) son más forestales e insectívoras, y tienen el pico con inclinación hacia arriba menos pronunciada. Solamente tres especies exhiben dimorfismo sexual. Los colores predominantes son el azul, negro y ocre o rufo.[12]
El presente género ya estuvo situado en el pasado en una familia Coerebidae, otros lo situaron en Parulidae y también en Emberizidae, sin embargo ya desde los años 1970 se lo incluye en la familia Thraupidae, principalmente con base en la morfología del cráneo.[13]
La especie D. caerulescens era incluida en un género monotípico Diglossopis, al cual posteriormente se incorporaron otras tres especies, D. cyanea, D. indigotica y D. glauca; sin embargo, los datos genético-moleculares indican que dicho grupo no es monofilético.[14]
Los datos presentados por los amplios estudios filogenéticos recientes de Burns et al. (2014) y Barker et al. (2015) confirmaron que Diglossa es pariente próxima de Catamenia, y que el clado formado por ambos está relacionado con un clado integrado por Acanthidops, Haplospiza, Idiopsar, Diuca y Xenodacnis, en una gran subfamilia Diglossinae.[15][16]
Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[17] y Clements Checklist v.2019,[8] el género agrupa a las siguientes especies con el respectivo nombre popular de acuerdo con la Sociedad Española de Ornitología (SEO):[9]
(*) Estado de conservación
|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés). Diglossa es un género de aves paseriformes pertenecientes a la familia Thraupidae que agrupa a 18 especies nativas de la América tropical (Neotrópico), donde se distribuyen desde el centro de México, por América Central (dos especies) y en América del Sur desde las montañas del norte de Venezuela, principalmente a lo largo de la cordillera de los Andes, hasta el noroeste de Argentina, dos especies se encuentran en los tepuyes del escudo guayanés. A sus miembros se les conoce por el nombre común de pinchaflores, y también picaflores, roba néctar o diglosas, entre otros.
Diglossa est un genre d'oiseau appartenant à la famille des Thraupidae. Les espèces de ce genre sont appelées Percefleurs.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 2.7, 2010)[1] :
Diglossa est un genre d'oiseau appartenant à la famille des Thraupidae. Les espèces de ce genre sont appelées Percefleurs.
Diglossa is een geslacht van zangvogels uit de familie Thraupidae.
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Diglossa is een geslacht van zangvogels uit de familie Thraupidae.
Blomsterborarar er ei biologisk slekt Diglossa av mellomstore tanagarar, Thraupidae, som lever i varierte fuktige habitat i páramo, i fuktig tåkeskog eller tørrare habitat med lågare buskar. To artar lever i Mellom-Amerika. Nesten alle av dei 16 artane i Sør-Amerika er knytt til Andesfjella, og dei fleste med langstrekt utbreiingsområde langs fjellkjeda frå sør til nord. Alle har eit nebb tilpassa føde av nektar og insekt.
Blomsterborarar har ei felles, mykje lik tilpassing, eit spesialisert nebb som kan punktere botnen av blomsterkroner for å gje tilgang til nektar. Nebbet er litt oppeikande med ein krok i enden.[1] For artane der dietten er kjent, finn ein at nektar er ein vektig ingrediens i føda, med tillegg av insekt. Men graden av nektar i dietten varierer, skjeggblomsterborar, Diglossa mystacalis, er først og fremst insektetar. Maskeblomsterborar, Diglossa cyanea, har same nebbforma, men skil seg frå andre i slekta med diett hovudsakleg av små frukter og bær og med supplement av insekt. Maskeblomsterborar er òg medlemmen i slekta med lengst nebb og med minste storleiken på kroken i forhold til nebblengda.[2]
12 av dei 18 artane i slekta har fellestrekk i fjørdrakta med mørk eller iriserande svart overside, og varierande underside, frå svart til bleikare grå eller raudbrun farge. Mange av desse har ein karakteristisk bleikblå flekk på vengdekkfjørene, men somme har i staden eller i tillegg lyse fjører på kroppssida i bleik, gråblått eller i kvitt. Nokre kan ha ein raudbrun mustasje, varierande på individnivå. Svartstrupeblomsterborar, Diglossa brunneiventris, representerer mange variantar av dette: svart overside, kastanjefarga underside og undergump. Svart smekk eller strupe. Karakteristisk gråblå flekk på vengdekkfjør, dessutan gråblå på flankane og på overgumpen. Arten har òg ein variant med lengre gråblått felt på vengdekkarar.
Fire artar har meir eller mindre einsfarga blå fjørdrakt med svart maske. To artar har meir gråblå til blygrå overside og kanelfarga eller bungul underside.
Hos fleirtalet av artane finn ein ingen eller berre små skilnader i fjørdrakt mellom kjønna. Venezuelablomsterborar, kvitsideblomsterborar, kanelblomsterborar, blyblomsterborar og dels rustblomsterborar bryt dette mønsteret, hos desse artane er hofuglar grågule, olivenbrune eller olivengrå med lysare underside enn overside. Hos eit par av dei andre artane syner hofuglar ei generelt bleikare fjørdrakt enn hannar.
Halvparten av artane har kroppslengde på 13 til 14,5 centimeter. Dei fleste andre er mindre, ned til ca. 11 cm, ein art har særmerkt storleik, storblomsterborar, Diglossa major, på over 17 cm inkludert ein relativt lang hale.
Dette er fuglar tilpassa eit liv i store høgder med låge tre eller buskvekstar, gjerne over 2000 moh. og opptil 4150 meter som for meridablomsterborar, Diglossa gloriosa. Føretrekte habitat varierer med artane frå tørre til fuktig eller våte område, inkludert nærleik til busettingar med hagar, fuktig alpinskog, utkanten av tåkeskog, elfinskog og i páramo. Utbreiingsområdet er samla sett for heile slekta frå nordlegaste Argentina og Chile, sentrale Bolivia og langs Andes gjennom Peru, Ecuador, Colombia og til Sucre i nordaustre Venezuela. Rustblomsterborar, Diglossa sittoides, dekker aleine denne mykje av denne utbreiinga, er den einaste blomsterborararten i Argentina, men overlappar ikkje utbreiingsområdet for alle andre artar. Venezuelablomsterborar, Diglossa venezuelensis er avgrensa til isolerte små oppstykka populasjonar i Sucre og på grensa mot Monagas i Venezuela. Kanelblomsterborar, Diglossa baritula, lever frå sørlege Mexico til Nicaragua, blyblomsterborar, Diglossa plumbea, i opptil 3000 moh. i Costa Rica og Panama.
Gråbukblomsterborar er endemisk til Bolivia, venezuelablomsterborar og meridablomsterborar er endemiske til Venezuela, og praktblomsterborar er endemisk til Colombia. Storblomsterborar er endemisk til eit avgrensa tepui-område søraustlege Bolívar i Venezuela som òg går litt inn i Brasil og Guyana. Skjelblomsterborar, Diglossa duidae, er nær endemisk til delstaten Amazonas i Venezuela, men finst òg litt over grensa til Brasil mot sør.
Diglossa i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2017[3] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[4]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Blomsterborarar Blomsterborarar er ei biologisk slekt Diglossa av mellomstore tanagarar, Thraupidae, som lever i varierte fuktige habitat i páramo, i fuktig tåkeskog eller tørrare habitat med lågare buskar. To artar lever i Mellom-Amerika. Nesten alle av dei 16 artane i Sør-Amerika er knytt til Andesfjella, og dei fleste med langstrekt utbreiingsområde langs fjellkjeda frå sør til nord. Alle har eit nebb tilpassa føde av nektar og insekt.
Diglossa er en slekt i familien tanagarer (Thraupidae).
Arter i rekkefølge etter Clements-lista[1]:
Multimedia w Wikimedia Commons Diglossa – rodzaj ptaka z podrodziny haczykodziobków (Diglossinae) w rodzinie tanagrowatych (Thraupidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Środkowej i Południowej[4].
Długość ciała 11–17,3 cm; masa ciała 6–25 g[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:
Diglossa – rodzaj ptaka z podrodziny haczykodziobków (Diglossinae) w rodzinie tanagrowatych (Thraupidae).
Blomstickare (Diglossa) är ett släkte i familjen tangaror inom ordningen tättingar.[1] Släktet omfattar 18 arter som förekommer i Latinamerika:[1]
Wikimedia Commons har media som rör blomstickare.
Blomstickare (Diglossa) är ett släkte i familjen tangaror inom ordningen tättingar. Släktet omfattar 18 arter som förekommer i Latinamerika:
Kastanjebukig blomstickare (D. gloriosissima) Glansblomstickare (D. lafresnayii) Mustaschblomstickare (D. mystacalis) Méridablomstickare (D. gloriosa) Svart blomstickare (D. humeralis) Svartstrupig blomstickare (D. brunneiventris) Gråbukig blomstickare (D. carbonaria) Venezuelablomstickare (D. venezuelensis) Vitsidig blomstickare (D. albilatera) Fjällig blomstickare (D. duidae) Större blomstickare (D. major) Indigoblomstickare (D. indigotica) Brunbukig blomstickare (D. baritula) Grå blomstickare (D. plumbea) Rostblomstickare (D. sittoides) Gulögd blomstickare (D. glauca) Gråblå blomstickare (D. caerulescens) Svartmaskad blomstickare (D. cyanea)Diglossa là một chi chim trong họ Thraupidae.[1]
Bài viết liên quan đến họ chim Thraupidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Diglossa là một chi chim trong họ Thraupidae.
Крючкоклювы (лат. Diglossa) — род птиц из семейства овсянковых. Большинство представителей рода встречаются в высокогорьях Южной Америки (особенно в Андах), а два вида обитают в Центральной Америке.
Крючкоклювы (лат. Diglossa) — род птиц из семейства овсянковых. Большинство представителей рода встречаются в высокогорьях Южной Америки (особенно в Андах), а два вида обитают в Центральной Америке.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
