dcsimg

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Forman grupos pequeños de 2 a 6 individuos.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente común en las bajuras y montañas del norte seco. Es poco común hacia el este, aproximadamente hasta Grecia y el Valle Central. Es de poco común a común en el Pacífico sur hasta Panamá. Se localiza desde el nivel del mar hasta los 1.200 m. Es abundante en el lado del Caribe en el extremo noroeste hasta la región de Río Frío, pero es rara o esporádica en el resto de esta vertiente, hasta los 1.000 m. de altura. Ha disminuido en algunas áreas a medida que han aumentado las poblaciones humanas (ej. Valle del General). Es abundante en la Reserva Biológica Isla del Caño, al frente de la Península de Osa.


Distribucion General: Se encuentra desde el norte de México hasta el oeste de Ecuador, norte de Bolivia y este de Brasil, y en Cuba (posiblemente introducido).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Trophic Strategy ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Comen gran cantidad de semillas ariladas, entre ellas las de "azahar" (Clusia spp.); mientras que se encuentran posados extraen el néctar de las flores de Inga, Calliandra y otras mimósas, así como de las de "poró" (Erythrina spp.) y "guaitil" (Genipa americana). Buscan insectos pequeños del follaje, y en ocasiones los esperan pacientemente en una percha para capturarlos en el aire. Asimismo, se alimentan de frutos de "capulín" (Muntingia sp.) y de "guarumo" (Cecropia spp.).

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Reproduction ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Su nido consiste en una taza hemisférica pequeña y delgada, compuesta de fibras finas, raicillas e inflorescencias de zacate, colocado a una altura de 3 a 14 m. entre el follaje y ramas delgadas. Ponen 2 huevos blancos, con salpicaduras de color café pálido. Se reproducen desde febrero hasta junio.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Mide 11.5 cm. y pesa 13.5 grs. El pico es largo, delgado, curvado; las patas son rojizas. Durante la época de cría el macho adulto presenta la coronilla lustrosa color turquesa pálido IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12865&p_imageResolutionId=2">(ver">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12865&p_imageResolutionId=2">(ver imagen). Las areas loreal y orbital, la espalda, la mayor parte de las alas y la cola son de color negro aterciopelado, y el resto de la cabeza y el cuerpo, inclusive las escapulares, son violeta azulado. El forro de las alas, incluso el vexilo interno de la mayor parte de las remeras, es de color amarillo brillante IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12867&p_imageResolutionId=2">(ver">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12867&p_imageResolutionId=2">(ver imagen). El pico es negro y las patas son de color carmín. Fuera de la época de cría los adultos machos presentan "eclipse": son similares a la hembra adulta, pero retienen el negro de las alas y la cola IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12873&p_imageResolutionId=2">(ver">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12873&p_imageResolutionId=2">(ver imagen). Las hembras por encima son verde oliva, en ocasiones con un leve tinte gris o azulado. Muestran las alas y la cola fuscas con bordes verdosos, las cejas amarillentas angostas y el anillo ocular blancuzco, interrumpido por una lista ocular fusca. Los lados de la cabeza, pecho y costado son de color verde opaco pálido, con listas centrales más pálidas y con frecuencia blancuzcas. La garganta exhibe un listado indistinto verdoso y amarillento opaco. Los flancos son oliva opaco, el centro del abdomen es entre amarillo pálido y blancuzco, y las patas son entre rufo opaco y rojo ladrillo opaco IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12871&p_imageResolutionId=2">(ver">http://attila.inbio.ac.cr:7777/pls/portal30IMAGEDB.GET_BFILE_IMAGE?p_imageId=12871&p_imageResolutionId=2">(ver imagen). Los ejemplares inmaduros son similares a la hembra adulta, con la región inferior en general menos listada. Los machos adultos portan el plumaje de "eclipse" aproximadamente entre junio y noviembre; los machos juveniles mudan al plumaje de adulto entre diciembre y febrero y pueden empezar la muda de las alas en octubre; por lo tanto, entre junio y febrero se pueden encontrar machos "a manchas".

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo: in Brasilia, Cayania = Surinam.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Habitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Viajan através de las copas de los árboles del bosque y de áreas semiabiertas, en bordes de bosques, jardines, plantaciones (cacao, pejibaye). Prefieren bordes de bosques de galería.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Cyanerpes cyaneus ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Cyanerpes cyaneus ye una pequeña ave de la familia Thraupidae. Distribuyir nos trópicos del Nuevu Mundu, dende'l sur de Méxicu hasta Perú, Bolivia, el centru de Brasil y les Guayanes. Tamién en Trinidá y Tobagu, y en Cuba, islla onde posiblemente fuera introducíu..

Los adultos miden 12 cm de llargor y pesen 14 g; tienen un picu medianu, negru y llixeramente curvu. Los machos son de plumaxe azul violeta, coles ales negres con una raya azul violeta na metá de les mesmes. La cola y el llombu tamién son negres, y tamién un antifaz alredor de los güeyos. Les pates son coloraes brilloses. Tienen una corona azul turquesa.

Les femes y el neñones son color verde opacu, más claru nes partes ventrales, que presenten un rayáu llixeru. Les pates de les femes son pardu acolorataes, y la de los neñones, pardes. El machu adultu ye una de les poques aves tropicales que camuda'l so plumaxe mientres la dómina de reproducción, fora de dómina de cría les partes azul violeta d'el so plumaxe vuélvense verdes, el llombu y la coroniella tamién se vuelven verdes; quedando asina con un plumaxe similar al d'una fema pero con ales negres.

La subespecie de la islla Tobagu, C. c. tobagoensis ye llixeramente mayor que les subespecies de tierra firme.

Habita en tierres baxes principalmente en ecotonos de montes tropicales. Tamién n'escamplaes de monte, árees con alta densidá de carbes, plantíos de café, cítricos y cacáu, y en zones arbolaes urbanes. Aliméntase d'inseutos, pequeños frutos y granes con arilo. Forma pequeños grupos de 2 a 6 individuos.

La fema constrúi un pequeñu nial en forma de concu a lo cimero de los árboles. Guara dos güevos blancos con llurdios escuros mientres 12 o 13 díes. Los pitucos tarden nel nial otros 14 díes. Reproducir de febreru a xunu.

Referencies

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Cyanerpes cyaneus: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Cyanerpes cyaneus Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Cyanerpes cyaneus ye una pequeña ave de la familia Thraupidae. Distribuyir nos trópicos del Nuevu Mundu, dende'l sur de Méxicu hasta Perú, Bolivia, el centru de Brasil y les Guayanes. Tamién en Trinidá y Tobagu, y en Cuba, islla onde posiblemente fuera introducíu..

Los adultos miden 12 cm de llargor y pesen 14 g; tienen un picu medianu, negru y llixeramente curvu. Los machos son de plumaxe azul violeta, coles ales negres con una raya azul violeta na metá de les mesmes. La cola y el llombu tamién son negres, y tamién un antifaz alredor de los güeyos. Les pates son coloraes brilloses. Tienen una corona azul turquesa.

Les femes y el neñones son color verde opacu, más claru nes partes ventrales, que presenten un rayáu llixeru. Les pates de les femes son pardu acolorataes, y la de los neñones, pardes. El machu adultu ye una de les poques aves tropicales que camuda'l so plumaxe mientres la dómina de reproducción, fora de dómina de cría les partes azul violeta d'el so plumaxe vuélvense verdes, el llombu y la coroniella tamién se vuelven verdes; quedando asina con un plumaxe similar al d'una fema pero con ales negres.

La subespecie de la islla Tobagu, C. c. tobagoensis ye llixeramente mayor que les subespecies de tierra firme.

Habita en tierres baxes principalmente en ecotonos de montes tropicales. Tamién n'escamplaes de monte, árees con alta densidá de carbes, plantíos de café, cítricos y cacáu, y en zones arbolaes urbanes. Aliméntase d'inseutos, pequeños frutos y granes con arilo. Forma pequeños grupos de 2 a 6 individuos.

La fema constrúi un pequeñu nial en forma de concu a lo cimero de los árboles. Guara dos güevos blancos con llurdios escuros mientres 12 o 13 díes. Los pitucos tarden nel nial otros 14 díes. Reproducir de febreru a xunu.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Cyanerpes cyaneus ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Cyanerpes cyaneus és una espècie de petita ocell de la família Thraupidae. Es distribueix en els tròpics del Nou Món, des del sud de Mèxic fins a Perú, Bolívia, el centre de Brasil i les Guaianes. També a Trinitat i Tobago, i a Cuba, illa on possiblement hagi estat introduït.

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Cyanerpes cyaneus Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Mêl-ddringwr coesgoch ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Mêl-ddringwr coesgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: mêl-ddringwyr coesgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanerpes cyaneus; yr enw Saesneg arno yw Red-legged honeycreeper. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cyaneus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r mêl-ddringwr coesgoch yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Bras corun rhesog Rhynchospiza strigiceps Pila coed cnocellaidd Camarhynchus pallidus
Camarhynchus pallidus composite.jpg
Pila coed mangrof Camarhynchus heliobates
Camarhynchus heliobates.png
Pila coed pryfysol bach Camarhynchus parvulus
Geospiza parvula.jpg
Pila coed pryfysol mawr Camarhynchus psittacula
Camarhynchus psittaculus1.jpg
Pila coed pryfysol Ynys Charles Camarhynchus pauper
MTF male.jpg
Pila cribgoch y De Coryphospingus cucullatus
Coryphospingus cucullatus.jpg
Pila cribgoch y Gogledd Coryphospingus pileatus
Coryphospingus pileatus.jpg
Twinc gwair Ciwba Tiaris canorus
Tiaris canorus -Canberra Walk In Aviary, Australia-8a.jpg
Twinc gwair plaen Tiaris obscurus
Dull-colored Grassquit (Tiaris obscurus).jpg
Twinc gwair tywyll Tiaris fuliginosus
Tiaris fuliginosus -Piraju, Sao Paulo, Brazil-8.jpg
Twinc gwair wynebddu Tiaris bicolor
Black-faced grassquit (Tiaris bicolor) male.jpg
Yellow-faced grassquit Tiaris olivaceus
Yellow-faced-grassquit-eating-seeds.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Mêl-ddringwr coesgoch: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Mêl-ddringwr coesgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: mêl-ddringwyr coesgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanerpes cyaneus; yr enw Saesneg arno yw Red-legged honeycreeper. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cyaneus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Květomil modrý ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Květomil modrý (Cyanerpes cyaneus) je malý druh pěvce z čeledi tangarovitých (Thraupidae). Vyskytuje se v otevřených lesích, na jejich okrajích a na citrusových či kakaových plantážích v oblasti od jižního Mexika po Peru, Bolívii a střední Brazílii a Trinidad a Tobago. Izolovaně obývá také Kubu, kam byl možná v minulosti vypuštěn.

Popis

 src=
Samice (vlevo) a samec

Je to průměrně 9 až 12 cm velký zpěvný pták vážící 10 až 15 g. Výrazným znakem je jeho dlouhý, tmavý, mírně zahnutý zobák, jehož odstín se ale liší podle pohlaví i poddruhu. Pohlavní dimorfismus je velmi výrazný (viz obrázek vlevo).

Samci mají dva šaty: svatební a prostý, zatímco samice mají celoročně pouze jeden šat. Samci jsou ve svatebním šatě velmi výrazní, modro-fialoví s tmavými křídly, ocasem, hřbetem a pruhem přes oko a jasně červenými končetinami. Opeření na temeni hlavy mají tyrkysově modré. V prostém šatě jsou méně nápadní, převážně nazelenalí s černými křídly. Tento prostý šat samci mají v době mimo hnízdění. Samice a mladí ptáci jsou převážně zelení se slabě pruhovanou spodní částí těla. Končetiny jsou u samic červeno-hnědé a u mladých ptáků hnědé.

Ekologie

Květomil modrý se zdržuje v malých hejnech, běžně čítajících okolo 17 kusů. Obývají koruny stromů Střední a Jižní Ameriky, ale právě ve výskytu se liší od jiných květomilů. Jiné druhy květomilů vyžadují vlhké podnebí, nejlépe tropický deštný les. Naopak květomilovi modrému stačí k životu pouze jeho okraj nebo sušší oblasti. Živí se hmyzem, bobulemi a nektarem. Pokud je málo potravy, stěhují se květomilové modří i na velké vzdálenosti společně s jinými tangarovitými.

V období hnízdění, které probíhá nejčastěji po období dešťů, samice na stromech buduje malé miskovité hnízdo, kam klade 2 světlá, tmavě skvrnitá vejce, která inkubuje po dobu 12-13 dnů. I v této době se květomilové zdržují v hejnech. Mezi samci v této době ale souboje neprobíhají, naopak, agresivnější jsou samice, které si chrání svá hnízda. Mláďata hnízdo opouští 14 dnů po vylíhnutí.

Taxonomie

Květomila modrého popsal poprvé Carl von Linné v roce 1766 a jednalo se o vzorek z jižní Bolívie. Tento druh má několik poddruhů, které se od sebe liší zeměpisným rozšířením a zbarvením.

  • Cyanerpes cyaneus brevipes (Cabanis, 1850)
  • Cyanerpes cyaneus carneipes (Sclater, 1860)
  • Cyanerpes cyaneus cyaneus (Linnaeus, 1766)
  • Cyanerpes cyaneus dispar (Zimmer, 1942)
  • Cyanerpes cyaneus eximius (Cabanis, 1850)
  • Cyanerpes cyaneus gemmeus (Wetmore, 1941)
  • Cyanerpes cyaneus gigas (Thayer & Bangs, 1905)
  • Cyanerpes cyaneus holti (Parkes, 1977)
  • Cyanerpes cyaneus pacificus (Chapman, 1915)
  • Cyanerpes cyaneus tobagensis (Hellmayr & Seilern, 1914)
  • Cyanerpes cyaneus violaceus Zimmer, 1942

Odkazy

Reference

V tomto článku byl použit překlad textu z článku Red-legged Honeycreeper na anglické Wikipedii.

  1. Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]

Literatura

  • PALKOVIČ, Lubomír. Květomil modrý v přírodě a lidské péči. Fauna. Roč. 2015, čís. 10, s. 6, 7.
  • KHOLOVÁ, Helena (autorka českého překladu). Ptáci. Praha: Euromedia Group, k. s., 2008. ISBN 9788024222356.
  • DVOŘÁKOVÁ, Sylvie; ANDĚROVÁ, Romana; KŮS, Evžen; VELENSKÝ, Petr (autoři českého překladu). 2000 ZVÍŘAT Velká obrazová encyklopedie. Praha: Euromedia Group, k. s., 2003. ISBN 80-242-0009-0.

Externí odkazy

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Květomil modrý: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Květomil modrý (Cyanerpes cyaneus) je malý druh pěvce z čeledi tangarovitých (Thraupidae). Vyskytuje se v otevřených lesích, na jejich okrajích a na citrusových či kakaových plantážích v oblasti od jižního Mexika po Peru, Bolívii a střední Brazílii a Trinidad a Tobago. Izolovaně obývá také Kubu, kam byl možná v minulosti vypuštěn.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Türkisnaschvogel ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Türkisnaschvogel, auch Rotfußhonigsauger (Cyanerpes cyaneus) genannt, ist eine kleine Vogelart aus der Familie der Tangaren (Thraupidae).

Beschreibung

Der Türkisnaschvogel wird zwischen 12 und 13 Zentimeter groß und bis zu 14 Gramm schwer. Der leicht gekrümmte Schnabel ist schwarz. Es besteht ein Sexualdimorphismus. Das Prachtkleid des Männchens ist violett-bläulich gefärbt. Die Flügel, der Schwanz und der Rücken sind schwarz gefärbt. Die Beine weisen eine rote Färbung auf. Die Oberseite des Kopfes ist türkis gefärbt. Die Unterseite der Flügel, die man nur im Flug sehen kann, weist eine zitronengelbe Färbung auf. Nach der Paarungszeit mausert sich das Männchen in ein dunkleres, grünliches Gefieder mit schwarzen Flügeln. Die Weibchen und die Jungvögel sind grünlich gefärbt. Die Körperunterseite ist heller und meist leicht gestreift. Die Beine der Weibchen sind rotbraun die der Jungvögel braun gefärbt. Der Gesang des Türkisnaschvogels ist ein kurzes "tsip".

Verbreitung

Das Verbreitungsgebiet des Türkisnaschvogels erstreckt sich vom südlichen Mexiko bis nach Peru, Bolivien und Brasilien. Auf Trinidad und Tobago und auf Kuba wurde die Art wahrscheinlich eingeschleppt.

Lebensraum

Die Art bewohnt sowohl Wälder und Waldränder wie auch Plantagen wo sie meist in kleinen Gruppen anzutreffen ist.

Ernährung

Der Türkisnaschvogel ernährt sich hauptsächlich von Nektar aber auch von Insekten und Früchten.

Unterarten

Fortpflanzung

Türkisnaschvögel werden mit circa 15 Monaten geschlechtsreif. Die Paarungszeit erstreckt sich von April bis Juni. Das Weibchen baut ein kleines napfförmiges Nest in einen Baum. Das Gelege umfasst meist zwei braun gefleckte weiße Eier. Die Eier werden 12 bis 13 Tage lang bebrütet. Die Jungvögel sind nach etwa 14 Tagen flügge und verlassen das Nest. Türkisnaschvögel können über 10 Jahre alt werden.

Gefährdung

Die Art wird in der Roten Liste der IUCN als "nicht gefährdet" geführt.

Literatur

  • Hilty, Steven L., Birds of Venezuela, Christopher Helm, London 2003
  • Richard, O'Neill, John Patton & Eckelberry, Don R., A guide to the birds of Trinidad and Tobago (2nd edition), Comstock Publishing, Ithaca, N.Y. 1991

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Türkisnaschvogel: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Türkisnaschvogel, auch Rotfußhonigsauger (Cyanerpes cyaneus) genannt, ist eine kleine Vogelart aus der Familie der Tangaren (Thraupidae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Red-legged honeycreeper ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The red-legged honeycreeper (Cyanerpes cyaneus) is a small songbird species in the tanager family (Thraupidae). It is found in the tropical New World from southern Mexico south to Peru, Bolivia and central Brazil, Trinidad and Tobago, and on Cuba, where possibly introduced. It is also rarely found in southern Texas.[2]

Taxonomy

The red-legged honeycreeper was formally described by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1766 in the twelfth edition of his Systema Naturae under the binomial name Certhia cyanea.[3][4] Linnaeus based his description on "The Black and Blue Creeper" that had been described and illustrated in 1760 by the English naturalist George Edwards from a specimen collected in Suriname.[5] The red-legged honeycreeper is now placed in the genus Cyanerpes that was introduced in 1899 by the American ornithologist Harry C. Oberholser.[6][7] The specific epithet cyaneus is a Latin word meaning "dark-blue".[8]

Eleven subspecies are recognised:[7]

  • C. c. carneipes (Sclater, PL, 1860) – east Mexico to Panama
  • C. c. pacificus Chapman, 1915 – west Colombia and w Ecuador
  • C. c. gigas Thayer & Bangs, 1905 – Gorgona Island (off west Colombia)
  • C. c. gemmeus Wetmore, 1941 – extreme north Colombia
  • C. c. eximius (Cabanis, 1851) – north, north-central Colombia to north Venezuela
  • C. c. tobagensis Hellmayr & Seilern, 1914 – Tobago
  • C. c. cyaneus (Linnaeus, 1766) – Trinidad, east Venezuela, the Guianas and north Brazil
  • C. c. dispar Zimmer, JT, 1942 – southeast Colombia and southwest Venezuela to northeast Peru
  • C. c. violaceus Zimmer, JT, 1942 – southeast Peru and west Brazil to central Bolivia
  • C. c. brevipes (Cabanis, 1851) – central Brazil
  • C. c. holti Parkes, 1977 – east Brazil

Description

The red-legged honeycreeper is on average 12.2 cm (4.8 in) long, weighs 14 g (0.49 oz) and has a medium-long black, slightly decurved, bill. The male is violet-blue with black wings, tail and back, and bright red legs. The crown of its head is turquoise, and the underwing, visible only in flight, is lemon yellow. After the breeding season, the male moults into an eclipse plumage, mainly greenish with black wings.

Females and immatures are mainly green, with paler, faintly streaked underparts. The legs are red-brown in the female, and brown in young birds.

The call of red-legged honeycreeper is a thin, high-pitched tsip.

Several subspecies are known. Differences are generally slight, with the Tobago race C. c. tobagensis being slightly larger than the mainland forms for example.

The purplish honeycreeper (Chlorophanes purpurascens), a bird from Venezuela known only from the type specimen, is considered to be an intergeneric hybrid between the green honeycreeper and either the red-legged honeycreeper or the blue dacnis.[9]

Distribution and habitat

This is a species of forest edge, open woodland, and cocoa and citrus plantations. The red-legged honeycreeper is often found in small groups. It feeds on insects and some seeds,[10] fruit[11] and nectar.[12] It responds readily to the (easily imitated) call of the ferruginous pygmy owl (Glaucidium brasilianum).

Behaviour and ecology

Breeding

In Costa Rica red-legged honeycreepers generally breed between April and June. The nest is built entirely by the female and is placed in a shrub or tree several meters above the ground. The cup-shaped nest has thin side walls and is formed of stiff fibres. It is attached to the supporting twigs with cobwebs. The clutch consists of two eggs that are laid in early morning on consecutive days. They are 13.4 mm × 19.1 mm (0.53 in × 0.75 in) in size and have a white background with brown speckles forming a ring around the larger end. The female incubates the eggs for 12 or 13 days. When they first hatch the nestlings have their eyes closed and are covered with tuffs of grey down. They are brooded by the female but fed by both parents. They fledge after around 14 days.[13][14]

A specimen studied in the Parque Nacional de La Macarena of Colombia was found to be free of blood parasites.[15]

Common and widespread, the red-legged honeycreeper is not considered a threatened species by the IUCN.[1]

Gallery

References

  1. ^ a b BirdLife International (2018). "Cyanerpes cyaneus". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22723012A131889112. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22723012A131889112.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Red-legged Honeycreeper, Red-legged Honeycreeper. "Red-legged Honeycreeper". Texas Birds Records Committee. Retrieved 27 November 2014.
  3. ^ Linnaeus, Carl (1766). Systema naturae : per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (in Latin). Vol. 1, Part 1 (12th ed.). Holmiae (Stockholm): Laurentii Salvii. p. 188.
  4. ^ Paynter, Raymond A. Jr, ed. (1970). Check-List of Birds of the World. Vol. 13. Cambridge, Massachusetts: Museum of Comparative Zoology. p. 396.
  5. ^ Edwards, George (1758–1764). Gleanings of Natural History, exhibiting figures of quadrupeds, birds, insects, plants &c... (in English and French). Vol. Part 2. London: Printed for the author, at the College of Physicians. pp. 114–115 Plate 264.
  6. ^ Oberholser, Harry C. (1899). "A synopsis of the blue honey-creepers of tropical America". Auk. 16 (1): 31–35 [32]. doi:10.2307/4069264. JSTOR 4069264.
  7. ^ a b Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, eds. (July 2020). "Tanagers and allies". IOC World Bird List Version 10.2. International Ornithologists' Union. Retrieved 26 November 2020.
  8. ^ Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. p. 126. ISBN 978-1-4081-2501-4.
  9. ^ Storer, Robert W. (1957). "The hybrid origin of Chlorophanes purpurascens" (PDF). The Auk. 74 (4): 507. doi:10.2307/4081756. JSTOR 4081756.
  10. ^ https://sta.uwi.edu/fst/lifesciences/sites/default/files/lifesciences/documents/ogatt/Cyanerpes_cyaneus%20-%20Red-legged%20Honeycreeper.pdf
  11. ^ e.g. of Trophis racemosa (Moraceae): Foster, Mercedes S. (2007). "The potential of fruit trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico". Bird Conservation International. 17: 45–61. doi:10.1017/S0959270906000554.
  12. ^ e.g. of Dimorphandra sp.: O'Shea, B.J.; Milensky, Christopher M.; Claramunt, Santiago; Schmidt, Brian K.; Gebhard, Christina A.; Schmitt, C. Gregory; Erskine, Kristine T. (2007). "New records for Guyana, with description of the voice of Roraiman Nightjar Caprimulgus whitelyi" (PDF). Bulletin of the British Ornithologists' Club. 127 (2): 118–128.
  13. ^ Skutch, Alexander F. (1954). "Blue honeycreeper" (PDF). Life Histories of Central American Birds. Pacific Coast Avifauna, Number 31. Berkeley, California: Cooper Ornithological Society. pp. 387–403.
  14. ^ Skutch, Alexander F. (1962). "Life histories of honeycreepers" (PDF). The Condor. 64 (2): 92–116 [106–111]. doi:10.2307/1365479. JSTOR 1365479.
  15. ^ Basto, Natalia; Rodríguez, Oscar A.; Marinkelle, Cornelis J.; Gutierrez, Rafael; Matta, Nubia Estela (2006). "Haematozoa in birds from la Macarena National Natural Park (Colombia)" (PDF). Caldasia. 28 (2): 371–377.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Red-legged honeycreeper: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The red-legged honeycreeper (Cyanerpes cyaneus) is a small songbird species in the tanager family (Thraupidae). It is found in the tropical New World from southern Mexico south to Peru, Bolivia and central Brazil, Trinidad and Tobago, and on Cuba, where possibly introduced. It is also rarely found in southern Texas.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Cyanerpes cyaneus ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El mielerito o mielero patirrojo[3]​ (Cyanerpes cyaneus)[4]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, perteneciente al género Cyanerpes. Es nativo de México, América Central y del Sur; también en Trinidad y Tobago, y en Cuba, donde posiblemente haya sido introducido.

Nombres comunes

Aparte de mielero patirrojo (en Ecuador, Colombia, Costa Rica, Nicaragua y Panamá), también se le denomina mielero patas rojas o mielero patarroja (en México, Colombia y Honduras), mielero de pata roja (en Perú), copeicillo de montaña (en Venezuela), tucuso montañés (en Venezuela) o mielero dorsioscuro.

Distribución y hábitat

Se distribuye ampliamente desde el este de México, por Belice, Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panamá, norte de Colombia, hacia el este por las montañas costeras de Venezuela y Trinidad y Tobago, hacia el sur por la pendiente del Pacífico del oeste de Colombia y noroeste de Ecuador; por la totalidad de la cuenca amazónica y del escudo guyanés, del sur y este de Colombia, este de Ecuador, este de Perú, norte de Bolivia, sur y este de Venezuela, Guyana, Surinam, Guayana Francesa, toda la Amazonia brasileña; y una población aislada en el litoral del este de Brasil. Existe una población residente en Cuba cuyo origen se desconoce, posiblemente haya sido introducido.[1]

Esta especie es ampliamente diseminada y localmente bastante común en sus hábitats naturales: el dosel y los bordes de selvas húmedas y bosques caducifolios y claros adyacentes,[5]​ hasta los 1200 m de altitud,[1]​ principalmente en tierras bajas en ecotonos de bosques tropicales; también en claros de bosque, áreas con alta densidad de matorrales, plantaciones de café, cítricos y cacao, y en zonas arboladas urbanas.

Descripción

 src=
Macho (izquierda) y hembra (derecha).

Los adultos miden 12 cm de longitud y pesan 14 g; tienen un pico mediano, negro y ligeramente curvo. Presentan un fuerte dimorfismo sexual. Los machos son de plumaje azul violeta, con las alas negras con una raya azul violeta en la mitad de las mismas, y la parte inferior, visible sólo en vuelo, es de color amarillo limón. La cola y la espalda también son negras, y también un antifaz alrededor de los ojos. Las patas son rojas brillantes. Tienen una corona azul turquesa.

Las hembras y los inmaduros son color verde opaco, más claro en las partes ventrales, las cuales presentan un rayado ligero. Las patas de las hembras son pardo rojizas, y la de los inmaduros, pardas. El macho adulto es una de las pocas aves tropicales que cambia su plumaje durante la época de reproducción, fuera de época de cría las partes azul violeta de su plumaje se vuelven verdes, la espalda y la coronilla también se vuelven verdes; quedando así con un plumaje similar al de una hembra pero con alas negras.

La subespecie de la isla Tobago, C. c. tobagoensis es ligeramente mayor que las subespecies de tierra firme.

Comportamiento

Se alimenta de insectos, pequeños frutos y semillas con arilo. Forma pequeños grupos de dos a seis individuos.

La hembra construye un pequeño nido en forma de cuenco en lo alto de los árboles. Incuba dos huevos blancos con manchas oscuras durante 12 o 13 días. Los polluelos tardan en el nido otros 14 días. Se reproducen de febrero a junio.

Sistemática

Descripción original

La especie C. cyaneus fue descrita por primera vez por el naturalista sueco Carlos Linneo en 1766 bajo el nombre científico Certhia cyanea; su localidad tipo es: «Surinam».[4]

Etimología

El nombre genérico masculino Cyanerpes se compone de las palabras griegas «kuanos»: azul oscuro, y «herpēs»: trepador; y el nombre de la especie «cyaneus» del latín que significa color azul oscuro, azul marino.[6]

Taxonomía

Los amplios estudios filogenéticos recientes comprueban que la presente especie es hermana de Cyanerpes caeruleus, y el par formado por ambas es hermano del par formado por Cyanerpes nitidus y C. lucidus.[7]

Subespecies

Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[8]​ y Clements Checklist/eBird v.2019[9]​ se reconocen once subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[4]

  • Cyanerpes cyaneus carneipes (P.L. Sclater), 1860 – pendiente del golfo del sur de México al norte de Colombia; isla Coiba, isla Pearl.
  • Cyanerpes cyaneus gemmeus Wetmore, 1941 – norte de Colombia (Serranía de Macuira en la península Guajira).
  • Cyanerpes cyaneus pacificus Chapman, 1915 – costa del Pacífico del oeste de Colombia y oeste de Ecuador.
  • Cyanerpes cyaneus gigas Thayer & Bangs, 1905 – isla Gorgona, litoral pacífico de Colombia.
  • Cyanerpes cyaneus eximius (Cabanis), 1851 – norte de Colombia al norte de Venezuela, isla Margarita.
  • Cyanerpes cyaneus dispar J.T. Zimmer, 1942 – este de Colombia al sur de Venezuela, oeste de Brasil y noreste de Perú.
  • Cyanerpes cyaneus tobagensis Hellmayr & Seilern, 1914 – Tobago.
  • Cyanerpes cyaneus cyaneus (Linnaeus), 1766 – sureste de Venezuela, las Guayanas, noreste amazónico de Brasil; Trinidad.
  • Cyanerpes cyaneus brevipes (Cabanis), 1851 – centro de la Amazonia brasileña.
  • Cyanerpes cyaneus holti Parkes, 1977 – este de Brasil.
  • Cyanerpes cyaneus violaceus J.T Zimmer, 1942 – centro de Bolivia y oeste de Brasil.

Referencias

  1. a b c BirdLife International (2020). «Cyanerpes cyaneus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2020.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 9 de abril de 2021.
  2. a b Linnaeus, C. (1766). Systema naturæ: per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (en latín). Tomo 1 Parte 1. Ed. 12, reformata. Holmiæ (Estocolmo): Impensis Direct Laurentii Salvii. p. 188. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. doi:10.5962/bhl.title.68927. Certhia cyanea, descripción original.
  3. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2012). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Decimosexta parte: Orden Passeriformes, Familias Thraupidae a Icteridae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 59 (1): 157-166. ISSN 0570-7358. Consultado el 1 de abril de 2021. P. 159.
  4. a b c «Mielerito patirrojo Cyanerpes cyaneus (Linnaeus, 1766)». Avibase. Consultado el 9 de abril de 2021.
  5. Ridgely, Robert; Tudor, Guy (2009). Field guide to the songbirds of South America: the passerines. Mildred Wyatt-World series in ornithology (en inglés) (1a. edición). Austin: University of Texas Press. ISBN 978-0-292-71748-0. «Cyanerpes cyaneus, p. 581, lámina 90(12)».
  6. Jobling, J.A. (2010). Helm Dictionary of Scientific Bird Names (en inglés). Londres: Bloomsbury Publishing. pp. 1-432. ISBN 9781408133262. «Cyanerpes, p. 126, cyaneus, p. 126».
  7. Burns, K.J., Schultz, A.J., Title, P.O., Mason, N.A., Barker, F.K., Klicka, J., Lanyon, S.M. & Lovette, I.J. (2014). «Phylogenetics and diversification of tanagers (Passeriformes: Thraupidae), the largest radiation of Neotropical songbirds» (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution (75): 41-77. ISSN 1055-7903. doi:10.1016/j.ympev.2014.02.006.
  8. Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Tanagers, flowerpiercers & tanager-finches». IOC – World Bird List (en inglés).Consultado el 9 de abril de 2021. Versión/Año: 11.1./2021.
  9. Clements, J.F., Schulenberg, T.S., Iliff, M.J., Billerman, S.M., Fredericks, T.A., Sullivan, B.L. & Wood, C.L. (2019). «The eBird/Clements checklist of Birds of the World v.2019». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés).

Bibliografía

  • ffrench, R.; O'Neill, J.P. y Eckelberry, D.R. (1991). A guide to the birds of Trinidad and Tobago. 2nd edition. Comstock Publishing, Ithaca, N.Y. ISBN 0-8014-9792-2
  • Foster, Mercedes S. (2007). The potential of fruiting trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico. Bird Conservation International 17(1): 45-61.
  • Hilty, Steven L. (2003). Birds of Venezuela. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-6418-5
  • Peterson, R.T. y Chalif, E.L. (2008). Aves de México. Guía de campo. Editorial Diana, México. ISBN 978-968-13-3207-5

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Cyanerpes cyaneus: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El mielerito o mielero patirrojo​ (Cyanerpes cyaneus)​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, perteneciente al género Cyanerpes. Es nativo de México, América Central y del Sur; también en Trinidad y Tobago, y en Cuba, donde posiblemente haya sido introducido.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Cyanerpes cyaneus ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Cyanerpes cyaneus Cyanerpes generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Cyanerpes cyaneus: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Cyanerpes cyaneus Cyanerpes generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Isomesitangara ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Isomesitangara (Cyanerpes cyaneus) on laajalla alueella Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava tangaroihin kuuluva varpuslintu.

Koko ja ulkonäkö

Kooltaan isomesitangara on 11–13 cm pitkä, lyhytpyrstöinen ja pitkä- sekä käyränokkainen lintu. Koiras on pesimäasussaan väritykseltään pääosin sinisen ja mustan kirjava. Selkä ja siivet ovat mustat ja siivissä on sininen raita. Pää on mustaa maskia lukuun ottamatta sininen. Päälaen höyhenet ovat vaaleanturkoosit. Siipien alustojen keltaiset höyhenet näkyvät vain lennossa. Koiraan jalat ovat punaiset. Pesimäajan ulkopuolella koiras on väritykseltään vihreä ja muistuttaa naarasta, mutta sen selkä on musta. Naaras on väritykseltään vaalean mintunvihreä ja sen kellertävässä vatsassa on vihreitä juovia. Naaraan jalat ovat väriltään punertavat.[3][4][5][6]

Levinneisyys ja elinympäristö

Keski-Amerikassa isomesitangaran levinneisyysalue ulottuu Meksikosta Panaman. Lisäksi lajia tavataan muun muassa Kuubassa, Alankomaiden Antilleilla ja Trinidadissa ja Tobagossa.[1] Etelä-Amerikassa lajia tavataan Venezuelassa, Boliviassa, Amozonasin alueen Brasiliassa, Surinamessa, Guayanassa ja Ranskan Guayanassa. Lajin elinympäristöä ovat monenlaiset trooppiset metsät. Lajia tavataan niin kuivissa, kosteissa kuin märissäkin metsissä ja metsien reunamailla. Isomesitangaran elinympäristöt sijaitsevat yleensä alle 1 100 metrin korkeudella merenpinnasta.[5][6][4]

Elintavat

Isomesitangarat liikkuvat useimmiten ryhminä tai liittyneinä sekaparviin. Linnun ravinnosta suurimman osan muodostaa kukkien mesi. Lisäksi laji syö hedelmiä ja marjoja sekä puiden lehvästöistä hyönteisiä ja hämähäkkejä.[5][6]

Isomesitangaran pesimäkausi kestää tammikuulta heinäkuulle. Kuppimainen pesä sijaitsee puussa ja naaras munii kaksi valkoista, leveämmästä päästään ruskeapilkullista munaa.[5]

Lähteet

  1. a b BirdLife International: Cyanerpes cyaneus IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 18.2.2014. (englanniksi)
  2. Integrated Taxonomic Information System (ITIS): Cyanerpes cyaneus (TSN 559608) itis.gov. Viitattu 27.5.2010. (englanniksi)
  3. Robert S. Ridgely, Guy Tudor, William L. Brown: The Birds of South America: The oscine passerines, s. 219. University of Texas Press, 1989. ISBN 978-0-292-70756-6. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 27.5.2010). (englanniksi)
  4. a b Robert S. Ridgely, Guy Tudor: Field Guide to the Songbirds of South America, s. 381. University of Texas Press, 2009. ISBN 978-0-292-71748-0. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 27.5.2010). (englanniksi)
  5. a b c d Steven L. Hilty, Bill Brown, William L. Brown: A guide to the birds of Colombia, s. 596. Princeton University Press, 1986. ISBN 978-0691083728. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 27.5.2010). (englanniksi)
  6. a b c Carrol L. Henderson: Field guide to the wildlife of Costa Rica, s. 407. University of Texas Press, 2002. ISBN 978-0691083728. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 27.5.2010). (englanniksi)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Isomesitangara: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Isomesitangara (Cyanerpes cyaneus) on laajalla alueella Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava tangaroihin kuuluva varpuslintu.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Guit-guit saï ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Cyanerpes cyaneus

Le Guit-guit saï (Cyanerpes cyaneus) est une espèce de Guit-guit, petit passereau de la famille des Thraupidae.

Il est parfois appelé Sucrier à jambes rouges.

Sous-espèces

Cet oiseau est représenté par 11 sous-espèces :

  • Cyanerpes cyaneus brevipes (Cabanis, 1850) ;
  • Cyanerpes cyaneus carneipes (P.L. Sclater, 1860) ;
  • Cyanerpes cyaneus cyaneus (Linnaeus, 1766) ;
  • Cyanerpes cyaneus dispar Zimmer, 1942 ;
  • Cyanerpes cyaneus eximius (Cabanis, 1850) ;
  • Cyanerpes cyaneus gemmeus Wetmore, 1941 ;
  • Cyanerpes cyaneus gigas Thayer & Bangs, 1905 ;
  • Cyanerpes cyaneus holti Parkes, 1977 ;
  • Cyanerpes cyaneus pacificus Chapman, 1915 ;
  • Cyanerpes cyaneus tobagensis Hellmayr & Seilern, 1914 ;
  • Cyanerpes cyaneus violaceus Zimmer, 1942.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Guit-guit saï: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Cyanerpes cyaneus

Le Guit-guit saï (Cyanerpes cyaneus) est une espèce de Guit-guit, petit passereau de la famille des Thraupidae.

Il est parfois appelé Sucrier à jambes rouges.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Blauwe suikervogel ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De blauwe suikervogel (Cyanerpes cyaneus) is een zangvogel uit de familieThraupidae (tangaren).

Kenmerken

De vogel heeft een lengte van 11,5 cm. Kop, schouders en stuitveren zijn purperblauw. De kruin is turkooisblauw. Rug, vleugels, staart en teugel zijn zwart. De vleugelonderzijde is geel. De snavel is zwart, de ogen zijn donker en de poten rood. Het vrouwtje is olijfgroen en lichter aan de onderzijde. De binnenzijde van de vleugels bevatten iets geel. De poten zijn vleeskleurig.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 11 ondersoorten:

  • C. c. carneipes: van oostelijk Mexico tot Panama.
  • C. c. pacificus: westelijk Colombia en westelijk Ecuador.
  • C. c. gigas: Gorgona (nabij westelijk Colombia).
  • C. c. gemmeus: uiterst noordelijk Colombia.
  • C. c. eximius: van noordelijk en het noordelijke deel van Centraal-Colombia tot noordelijk Venezuela.
  • C. c. tobagensis: Tobago.
  • C. c. cyaneus: Trinidad, oostelijk Venezuela, de Guyana's en noordelijk Brazilië.
  • C. c. dispar: van zuidoostelijk Colombia en zuidwestelijk Venezuela tot noordoostelijk Peru.
  • C. c. violaceus: van zuidoostelijk Peru en westelijk Brazilië tot centraal Bolivia.
  • C. c. brevipes: centraal Brazilië.
  • C. c. holti: oostelijk Brazilië.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
  • Het ABC voor de vogelliefhebber, (1977) Hollandia B.V. Baarn, ISBN 9060459814.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Blauwe suikervogel: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De blauwe suikervogel (Cyanerpes cyaneus) is een zangvogel uit de familieThraupidae (tangaren).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Raudbeinhonningkrypar ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NN

Raudbeinhonningkrypar (Cyanerpes cyaneus) er ein fugl i tanagarfamilien. Han lever i nordlege del av neotropisk område frå det sørlege Mexico, Trinidad og Tobago, sørover til Peru, Bolivia og sentrale Brasil inkludert Rio de Janeiro. I tillegg lever han på Cuba der han truleg er innført.

Skildring

 src=
Hofugl i forgrunnen, hann i bakgrunnen
Foto: Doug Janson

Raudbeinhonningkryparar er i gjennomsnitt 12,2 centimeter lange, veg 14 gram og har eit middels langt svart, litt nedbøygd nebb. Praktdrakta til hannar er fiolettblå med svarte venger, hale og rygg, og lysraude bein. Krona er turkis, og undersida av vengen som berre er synleg under flyging, er sitrongul. Etter hekkesesongen, myter han til ei mørkare fjørdrakt, eklipsdrakt, hovudsakleg grøn med svarte venger.

Hoer og ungfuglar er hovudsakleg grøne, med bleikare, svakt stripa underside. Beina er raudbrune hos hoer, og brune hos unge fuglar.

Lætet til raudbeinhonningkryparar er ein tynn, høgtona 'tsip'.

Raudbeinhonningkryparar lever ofte i små grupper, ein finn dei i skogkanten, i open skog, og i kakao og sitrusplantasjar der dei lever av frukt , leddyr og nektar.[1] Han immiterer ofte lætet til øgleugle, Glaucidium brasilianum.

Hoa byggjer eit lite koppforma reir i eit tre, og rugar kullet av to brunflekka, kvite egg i 12-13 dagar. Ungane treng ytterlegare 14 dagar til dei er flygedyktige.

Kjelder

Referansar
  1. Hilty 2016

Bakgrunnsstoff

Commons-logo.svg Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Raudbeinhonningkrypar
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NN

Raudbeinhonningkrypar: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NN

Raudbeinhonningkrypar (Cyanerpes cyaneus) er ein fugl i tanagarfamilien. Han lever i nordlege del av neotropisk område frå det sørlege Mexico, Trinidad og Tobago, sørover til Peru, Bolivia og sentrale Brasil inkludert Rio de Janeiro. I tillegg lever han på Cuba der han truleg er innført.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NN

Błękitniczek czerwononogi ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Błękitniczek czerwononogi[3], sai czerwononogi[4] (Cyanerpes cyaneus) – gatunek niewielkiego ptaka z rodziny tanagr (Thraupidae) występujący pospolicie od Meksyku i Kuby na północy po południową Brazylię, Boliwię i północną Argentynę na południu. Trzymany również w niewoli choć nie jest łatwy w hodowli[5].

Systematyka

Wyróżniono jedenaście podgatunków C. cyaneus[6][7][8][3]:

  • C. cyaneus carneipes – wschodni Meksyk do Panamy.
  • C. cyaneus pacificus – zachodnia Kolumbia i zachodni Ekwador.
  • C. cyaneus gigas – Gorgona.
  • C. cyaneus gemmeus – skrajnie północna Kolumbia.
  • C. cyaneus eximius – północna i północno-środkowa Kolumbia do północnej Wenezueli.
  • C. cyaneus tobagensisTobago
  • C. cyaneus cyaneusbłękitniczek czerwononogiTrynidad, wschodnia Wenezuela, Gujana i północna Brazylia.
  • C. cyaneus dispar – południowo-wschodnia Kolumbia i południowo-zachodnia Wenezuela do północno-wschodniego Peru.
  • C. cyaneus violaceus – południowo-wschodnie Peru i zachodnia Brazylia do środkowej Boliwii.
  • C. cyaneus brevipes – centralna Brazylia.
  • C. cyaneus holtibłękitniczek atlantycki – wschodnia Brazylia.

Morfologia

Cechy gatunku
Dymorfizm płciowy szczególnie widoczny jest w porze godowej. Szata godowa samca ma kolor soczyście błękitny z czarnym karkiem, ogonem i skrzydłami. Spód skrzydeł żółty. Na czubku głowy ma jaśniejszą "czapeczkę", którą zaniepokojony stroszy w niewielki czubek. Samica jest upierzona mniej intensywnie, cała w barwach zieleni. Samiec w szacie spoczynkowej jest ubarwiony jak samica na zielono, tylko skrzydła i ogon pozostają czarne. Samca od samicy różni również kolor nóg: samica ma je brunatne, a samiec mocno czerwone. Obydwie płcie mają czarne, wąskie, dość długie i lekko zagięte w dół dzioby.
 src=
W porze godowej samiec wyraźnie odróżnia się od samicy
Wymiary średnie
  • Długość ciała: 12 cm[5];
  • Waga: 14 g;

Ekologia

Biotop
Lasy strefy subtropikalnej i tropikalnej. Unika ciemnych i gęstych regionów dżungli żyjąc w bardziej świetlistych i szczytowych partiach drzewostanów, gdzie ma pod dostatkiem kwitnących kwiatów.
Pożywienie
Głównie nektar kwiatowy, który wypija nacinając nasadę kielicha, a także jagody i przejrzałe owoce oraz owady[4].
Rozmnażanie
Samce oprócz godowym upierzeniem wabią samice pięknym śpiewem[5]. Para buduje małe, miseczkowate w kształcie gniazdo, do którego samica składa 2-3 blade zielononiebieskie jaja. Wysiadywanie trwa 12-13 dni. Młode dokarmiają obydwoje rodzice owocami i owadami. Opuszczają gniazdo po dwóch tygodniach[4].

Przypisy

  1. Cyanerpes cyaneus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. BirdLife International 2012, Cyanerpes cyaneus [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-23] (ang.).
  3. a b P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Dacninae Sundevall, 1836 - cukrowniki - Blue tanagers (wersja: 2015-10-31). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-01-23].
  4. a b c pod red. Przemysława Busse: Mały słownik zoologiczny. Ptaki T.II. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 175. ISBN 83-214-0043-4.
  5. a b c red. Władysław Kermen: Ptaki ozdobne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1985, s. 146. ISBN 83-09-00857-8.
  6. F. Gill, D. Donsker: Tanagers, flowerpiercers & tanager-finches (ang.). IOC World Bird List: Version 5.4. [dostęp 2016-01-23].
  7. Red-legged Honeycreeper (Cyanerpes cyaneus) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-06-24].
  8. Błekitniczek czerwononogi (Cyanerpes cyaneus) (Linnaeus, 1766). Avibase. [dostęp 2013-06-24].
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Błękitniczek czerwononogi: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Błękitniczek czerwononogi, sai czerwononogi (Cyanerpes cyaneus) – gatunek niewielkiego ptaka z rodziny tanagr (Thraupidae) występujący pospolicie od Meksyku i Kuby na północy po południową Brazylię, Boliwię i północną Argentynę na południu. Trzymany również w niewoli choć nie jest łatwy w hodowli.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Cyanerpes cyaneus ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Cyanerpes cyaneus, conhecido popularmente por saíra-beija-flor ou saí-azul-de-pernas-vermelhas, é uma ave passeriforme da família Fringillidae.

Caracterização

 src=
Cyanerpes cyaneus - macho

A saíra-beija-flor mede aproximadamente 12 cm quando adulta e pesa, em média, 14 gramas. Apresenta acentuado dimorfismo sexual: enquanto os machos são azuis e negros, com o alto da cabeça verde-azulado brilhante, as fêmeas (assim como os filhotes) possuem plumagem esverdeada.

Vive em florestas de diversos tipos, em árvores altas ou matas baixas, como na restinga. Apresenta larga distribuição, ocorrendo do México ao norte da América do Sul e Bolívia.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Cyanerpes cyaneus: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Cyanerpes cyaneus, conhecido popularmente por saíra-beija-flor ou saí-azul-de-pernas-vermelhas, é uma ave passeriforme da família Fringillidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Pasăre de zahăr albastră ( Romeno; moldávio; moldavo )

fornecido por wikipedia RO

Pasărea de zahăr albastră (Cyanerpes cyaneus), numită și tangara albastră cu picioare roșii, este o pasăre de talie mică din familia tangaride (Thraupidae), răspândită din Mexic până-n Brazilia. Se hrănește cu nectar, dar și cu fructe și insecte pe care le prinde din corolele florilor, cu ciocul său lung și curbat. Se cațără cu ușurință printre ramuri sau flori, fiind o pasăre arboricolă. Dimorfismul sexual este puternic pronunțat. Coloritul masculului este albastru-siniliu, creștetul albastru-azuriu, spatele, aripile și coada fiind negre. Femela are penajul mai sobru, verde-măsliniu deasupra, părțile inferioare galben-deschise, cu numeroase striații transversale verzui înguste. Ciocul este negricios, iar picioarele roșii. Cuibul și-l construește între ramuri și are formă de cupă, țesut în mod artistic. Depune două ouă, incubație este asigurată de către femelă și durează 12-13 zile. Puii sunt hraniți de ambele sexe și părăsesc cuibul la 14 zile după eclozare.[1][2][3]

Referințe

  1. ^ Dimitrie Radu. Mic atlas ornitologic. Editura Albatros. București, 1983
  2. ^ Dimitrie Radu. Păsările lumii. Editura Albatros, București, 1977
  3. ^ Enciclopedie ilustrata. Păsările lumii. Editura Aquila, 2009

Legături externe

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori și editori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia RO

Pasăre de zahăr albastră: Brief Summary ( Romeno; moldávio; moldavo )

fornecido por wikipedia RO

Pasărea de zahăr albastră (Cyanerpes cyaneus), numită și tangara albastră cu picioare roșii, este o pasăre de talie mică din familia tangaride (Thraupidae), răspândită din Mexic până-n Brazilia. Se hrănește cu nectar, dar și cu fructe și insecte pe care le prinde din corolele florilor, cu ciocul său lung și curbat. Se cațără cu ușurință printre ramuri sau flori, fiind o pasăre arboricolă. Dimorfismul sexual este puternic pronunțat. Coloritul masculului este albastru-siniliu, creștetul albastru-azuriu, spatele, aripile și coada fiind negre. Femela are penajul mai sobru, verde-măsliniu deasupra, părțile inferioare galben-deschise, cu numeroase striații transversale verzui înguste. Ciocul este negricios, iar picioarele roșii. Cuibul și-l construește între ramuri și are formă de cupă, țesut în mod artistic. Depune două ouă, incubație este asigurată de către femelă și durează 12-13 zile. Puii sunt hraniți de ambele sexe și părăsesc cuibul la 14 zile după eclozare.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori și editori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia RO

Rödbent nektarkrypare ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Rödbent nektarkrypare[2] (Cyanerpes cyaneus) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Rödbent nektarkrypare delas in i elva underarter:[3]

Noter

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Cyanerpes cyaneus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-07-01
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Rödbent nektarkrypare: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Rödbent nektarkrypare (Cyanerpes cyaneus) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.

Rödbent nektarkrypare delas in i elva underarter:

Cyanerpes cyaneus carneipes – förekommer i sluttningar mot Mexikanska golfen från södra Mexiko till norra Colombia, Coiba och Pärlöarna Cyanerpes cyaneus gemmeus – förekommer i norra Colombia (Serranía de MacuireGuajirahalvön) Cyanerpes cyaneus pacificus – förekommer längs Stillahavskusten i västra Colombia och västra Ecuador Cyanerpes cyaneus gigas – förekommer på Gorgonaöarna (utanför Stillahavskusten i Colombia) Cyanerpes cyaneus eximius – förekommer från tropiska norra Colombia till norra Venezuela samt Margaretaön Cyanerpes cyaneus dispar – förekommer från östra Colombia till södra Venezuela, västra Brasilien och nordöstra Peru Cyanerpes cyaneus tobagensis – förekommer på Tobago Cyanerpes cyaneus cyaneus – förekommer i tropiska sydöstra Venezuelas gräns till Guyanaregionen och nordöstra Brasilien, Trinidad Cyanerpes cyaneus brevipes – förekommer i centrala Amazonområdet i Brasilien Cyanerpes cyaneus holti – förekommer i östra Brasilien Cyanerpes cyaneus violaceus – förekommer i centrala Bolivia och västra Brasilien Cyanerpes cyaneus -near Ocumare de la Costa, Estado Aragua, Venezuela -two-8.jpg Cyanerpes cyaneus -near Ocumare de la Costa, Estado Aragua, Venezuela-8.jpg Cyanerpes cyaneus-20090124.jpg Cyanerpes cyaneus-20090405.jpg
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Cyanerpes cyaneus ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Cyanerpes cyaneus là một loài chim trong họ Thraupidae.[2]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Cyanerpes cyaneus. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ chim Thraupidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Cyanerpes cyaneus: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Cyanerpes cyaneus là một loài chim trong họ Thraupidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Бирюзовая танагра-медосос ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Класс: Птицы
Подкласс: Настоящие птицы
Инфракласс: Новонёбные
Инфраотряд: Passerida
Надсемейство: Passeroidea
Семейство: Танагровые
Вид: Бирюзовая танагра-медосос
Международное научное название

Cyanerpes cyaneus (Linnaeus, 1766)

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 559608NCBI 357694EOL 918134
Запрос «Сай» перенаправляется сюда; см. также другие значения.

Бирюзовая танагра-медосос[1] (лат. Cyanerpes cyaneus) — птица из семейства танагровых (Thraupidae).

Описание

Бирюзовая танагра-медосос длиной 12—13 см и весом до 14 граммов. Клюв несколько согнутый, чёрный. Существует половой диморфизм. Брачный наряд самца окрашен в фиолетово-синеватый цвет. Крылья, хвост и спина окрашены в чёрный цвет. Ноги имеют красную окраску. Верхняя сторона головы окрашена в бирюзовый цвет. Нижняя сторона крыльев, которую можно увидеть только в полёте, имеет лимонно-жёлтую окраску. После периода тока самец линяет в более тёмное, зеленоватое оперение с чёрными крыльями. Самки и молодые птицы окрашены в зеленоватый цвет. Нижняя сторона тела светлее и часто слегка полосатая. Ноги самок окрашены в красно-коричневый, а у молодых птиц коричневый цвет. Пение бирюзовой цветочницы — короткое «цип».

Распространение

Область распространения бирюзовой танагры-медососа простирается от южной Мексики до Перу, Боливии и Бразилии. На Тринидад и Тобаго и на Кубу вид вероятно занесён.

Вид населяет как леса и опушки леса, так и плантации, где его можно часто встретить в маленьких группах.

Питание

Бирюзовая танагра-медосос питается преимущественно нектаром, а также насекомыми и плодами.

Размножение

Cyanerpes cyaneus-20090405B.jpg

Бирюзовые танагры-медососы становятся половозрелыми приблизительно к 15 месяцам. Время тока длится с апреля по июнь. Самка строит маленькое гнездо в форме чашки на дереве. Кладка с яйцами состоит в большинстве случаев из двух белых с коричневыми пятнами яйца. Яйца высиживаются от 12 до 13 дней. Молодые птицы становятся самостоятельными примерно через 14 дней и покидают гнездо. Птицы могут прожить свыше 10 лет.

Подвиды

  • C. c. brevipesCabanis, 1850
  • C. c. carneipesSclater, 1860
  • C. c. cyaneus die Typusart — Linnaeus, 1766
  • C. c. disparZimmer, 1942
  • C. c. eximius — Cabanis, 1850
  • C. c. gemmeusWetmore, 1941
  • C. c. gigasThayer & Bangs, 1905
  • C. c. holtiParkes, 1977
  • C. c. pacificusChapman, 1915
  • C. c. tobagensisHellmayr & Seilern, 1914
  • C. c. violaceus — Zimmer, 1942

Примечания

  1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 410. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Бирюзовая танагра-медосос: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Запрос «Сай» перенаправляется сюда; см. также другие значения.

Бирюзовая танагра-медосос (лат. Cyanerpes cyaneus) — птица из семейства танагровых (Thraupidae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии