nomes no trilho de navegação
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Corvus leucognaphalus ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los cuervos. Debe'l so nome a que debaxo de les plumes negres del pescuezu tien un collar de plumes blanques. Ye un ave endémica de La Española.[1]
Ye'l cuervu más grande del Caribe y mide de 48 a 51 cm. Tien un gran picu y una cola elegante. Con esceición d'un collar de plumes blanques, el so plumaxe ye dafechu negru con un rellumu púrpura o azuláu a la lluz. Tien los güeyos coloraos anaranxaos.
La so área de distribución na República Dominicana llindar al Parque Nacional Jaragua, Parque Nacional del Este, Parque Nacional Los Haitises, la Sierra de Bahoruco, y la islla Saona. N'Haití distribuyir nes islles de la mariña d'Islla de la Gonâve y Île a Vache. Esta estinguíu en Puertu Ricu dende 1963.[1]
Habita en tierres baxes de les rexones montiegues y en montes altos con monte húmedu, incluyendo montes sobre roca caliar. Nun tolera hábitats degradaos o zones abiertes por baltar de montes anque suel visitar zones urbanes fuera de la ciudá.
De normal alcuéntrase en pareyes o pequeños partíos nos árboles frutales. Aliméntase principalmente de frutes y granes, pero tamién come pequeños vertebraos ya inseutos. Añera nos grandes árboles o en palmeres.
Ye una especie amenazada pola perdida d'hábitat y la cacería furtiva.[1] En La Española, yera un ave local común pero a partir de 1980 hubo un descensu de la población (a menos de 10.000 exemplares).
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Corvus leucognaphalus ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los cuervos. Debe'l so nome a que debaxo de les plumes negres del pescuezu tien un collar de plumes blanques. Ye un ave endémica de La Española.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân yddfwen (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain gyddfwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus leucognaphalus; yr enw Saesneg arno yw White-necked crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. leucognaphalus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r brân yddfwen yn perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn rhisgl Falcunculus frontatus Aradrbig Eulacestoma nigropectus
.JPG)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân yddfwen (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain gyddfwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus leucognaphalus; yr enw Saesneg arno yw White-necked crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. leucognaphalus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
The white-necked crow (Corvus leucognaphalus) is the largest of the four Caribbean corvids. It is endemic to the island of Hispaniola (split between Haiti and the Dominican Republic); it was formerly also extant on Puerto Rico, but has been extirpated there due to considerable forest clearance and hunting.
Two other species, the Cuban crow (C. nasicus) and the Jamaican crow (C. jamaicensis), appear to be very closely related to it, sharing several key morphological features. The fourth species from this region, the palm crow (C. palmarum), would appear to be a later arrival (at least in evolutionary terms) and shows similarities to the fish crow (C. ossifragus) of North America and two Mexican species, despite it being sympatric with the white-necked crow on Hispaniola.
_(8082810217).jpg)
A stocky bird, it is the largest Caribbean corvid, measuring 42–46 centimetres or 17–18 inches in length. The overall appearance is black, with a bluish-purple gloss in good light; despite the name, the neck typically appears entirely black, as the namesake white is restricted to the bases of the neck feathers, rarely visible in the field. The black bill is long and deep, and curves gently downward to the tip, giving the bird a large headed appearance. The nasal bristles do not quite cover the nostrils, unlike the majority of species in this genus. There is a patch of dark grey bare skin behind the eye, and the base of the lower mandible has a bare strip of the same coloured skin. The iris is a distinctive crimson red in colour, and the legs and feet are black. It often flies high over the forest canopy and soars on thermals, unlike the palm crow, which rarely, if ever, soars.
It has been designated as "Vulnerable" by the IUCN, due to having a severely fragmented population which is mostly decreasing, and several other threats (mainly hunting for both food and as a crop pest, destruction of habitat for agriculture and timber, and attacks on nest sites by the recently arrived pearly-eyed thrasher (Margarops fuscatus)); the same factors that led to its extirpation on Puerto Rico seem to affect the remaining populations on Hispaniola and surrounding islands.
It inhabits both lowland and mountain forest, and tolerates degraded areas used for agriculture.
The diet is typical of most forest crows, comprising a large amount of fruit but a degree of invertebrate food is also taken, especially when feeding young. Small vertebrate prey has also been found in the stomachs of collected birds, including small native toads and nestlings. Bird eggs are also taken when found.
The nest is always solitary and built high in a tall tree, though little else concerning their breeding has as yet been recorded.
The voice of the white-necked crow is quite remarkable and unusual for a corvid, described as sounding more like a parrot, and consists of a series of liquid bubbling sounds, squawking, and babbling, mixed with sweet and harsh notes, including some that sound like the common raven (Corvus corax).
The white-necked crow (Corvus leucognaphalus) is the largest of the four Caribbean corvids. It is endemic to the island of Hispaniola (split between Haiti and the Dominican Republic); it was formerly also extant on Puerto Rico, but has been extirpated there due to considerable forest clearance and hunting.
La Blankgorĝa korvo, Corvus leucognaphalus, estas birdospecio de la familio de korvedoj kaj el ĝia tipa genro Corvus ene de la ordo de paserinoj. Ĝi estas la plej granda korvospecio (42 al 46 cm longa) de la kvar propraj de Karibio. Du aliaj specioj, nome la Kuba korvo, Corvus nasicus kaj la Jamajka korvo, Corvus jamaicensis ŝajne estas pli proksime parencaj al ĝi kunhavante gravajn morfologiajn trajtojn. La kvara specio el tiu regiono, la Palmokorvo, Corvus palmarum ŝajnas pli malfrua alveninto (almenaŭ laŭ evoluo) kaj montras afinaĵojn kun kaj la Fiŝkorvo kaj du specioj de Meksiko en Nordameriko.
Ĝi estas fortika birdo kaj arbarkorvo trovebla ĉefe en la granda insulo de Hispaniolo kiu enhavas la ŝtatojn de Dominika Respubliko kaj Haitio. Ĝi troviĝis ankaŭ en Puerto-Riko sed oni konsideras, ke ĝi formalaperis de tiu insuloj ekde la komencon de la 20a jarcento pro la konsiderinda arbarklarigado kaj ĉasado. Ili loĝas kaj en malaltaj teroj kaj en montaraj arbaroj kaj malkiel la rilata Kuba korvo, ŝjane ne toleras areojn klarigitajn por farmado. Ili ofte flugas alte super la arbarbrabĉaro kaj ŝvebas sur varmaj aerfluoj malkiel la parenca Palmokorvo kiu rare ŝvebas.
La ĝenerala aspekto estas nigra kun blupurpura nuanco sub bona lumo. La nigra beko estas longa kaj profunda kaj kurbas milde suben pinte kio donas al la birdo grandkapan aspekton. La naza bridaĵo ne multe kovras la naztruojn malkiel ĉe plej parto de specioj de tiu genro. Estas makulo de malhelgriza nuda haŭtaĵo malantaŭ la okulo kaj baze de la suba makzelo havas nudan strion de samkolora haŭto. La iriso estas distinga ruĝokra kaj la gamboj kaj piedoj estas nigraj.
La manĝo estas tipe kiel de plej parto de arbarkorvoj inkluda grandan kvanton de frukto sed ankaŭ manĝas kvanton de senvertebruloj dum idomanĝigado. Oni trovis ankaŭ etajn vertebrulojn preditajn en la stomakoj de kolektitaj birdoj inklude etajn indiĝenajn bufoj kaj birdidojn. Oni supozas, ke tiu specio ankaŭ rabas ovojn se eblas.
La nesto estas ĉiam soleca kaj konstruita en alta arbo, kvankam oni ne scias multe pli pri ĝia reproduktado.
La voĉo de la Blankgorĝa korvo estas tre rimarkinda kaj konsistas el serio de likvidecaj bobelaj sonoj, grakaj kaj tartalaj miksitaj kun mildaj kaj akraj notoj inklude kelkajn kiuj sonas kiel tiu de Komuna korako, Corvus corax.
La Blankgorĝa korvo, Corvus leucognaphalus, estas birdospecio de la familio de korvedoj kaj el ĝia tipa genro Corvus ene de la ordo de paserinoj. Ĝi estas la plej granda korvospecio (42 al 46 cm longa) de la kvar propraj de Karibio. Du aliaj specioj, nome la Kuba korvo, Corvus nasicus kaj la Jamajka korvo, Corvus jamaicensis ŝajne estas pli proksime parencaj al ĝi kunhavante gravajn morfologiajn trajtojn. La kvara specio el tiu regiono, la Palmokorvo, Corvus palmarum ŝajnas pli malfrua alveninto (almenaŭ laŭ evoluo) kaj montras afinaĵojn kun kaj la Fiŝkorvo kaj du specioj de Meksiko en Nordameriko.
Ĝi estas fortika birdo kaj arbarkorvo trovebla ĉefe en la granda insulo de Hispaniolo kiu enhavas la ŝtatojn de Dominika Respubliko kaj Haitio. Ĝi troviĝis ankaŭ en Puerto-Riko sed oni konsideras, ke ĝi formalaperis de tiu insuloj ekde la komencon de la 20a jarcento pro la konsiderinda arbarklarigado kaj ĉasado. Ili loĝas kaj en malaltaj teroj kaj en montaraj arbaroj kaj malkiel la rilata Kuba korvo, ŝjane ne toleras areojn klarigitajn por farmado. Ili ofte flugas alte super la arbarbrabĉaro kaj ŝvebas sur varmaj aerfluoj malkiel la parenca Palmokorvo kiu rare ŝvebas.
La ĝenerala aspekto estas nigra kun blupurpura nuanco sub bona lumo. La nigra beko estas longa kaj profunda kaj kurbas milde suben pinte kio donas al la birdo grandkapan aspekton. La naza bridaĵo ne multe kovras la naztruojn malkiel ĉe plej parto de specioj de tiu genro. Estas makulo de malhelgriza nuda haŭtaĵo malantaŭ la okulo kaj baze de la suba makzelo havas nudan strion de samkolora haŭto. La iriso estas distinga ruĝokra kaj la gamboj kaj piedoj estas nigraj.
La manĝo estas tipe kiel de plej parto de arbarkorvoj inkluda grandan kvanton de frukto sed ankaŭ manĝas kvanton de senvertebruloj dum idomanĝigado. Oni trovis ankaŭ etajn vertebrulojn preditajn en la stomakoj de kolektitaj birdoj inklude etajn indiĝenajn bufoj kaj birdidojn. Oni supozas, ke tiu specio ankaŭ rabas ovojn se eblas.
La nesto estas ĉiam soleca kaj konstruita en alta arbo, kvankam oni ne scias multe pli pri ĝia reproduktado.
La voĉo de la Blankgorĝa korvo estas tre rimarkinda kaj konsistas el serio de likvidecaj bobelaj sonoj, grakaj kaj tartalaj miksitaj kun mildaj kaj akraj notoj inklude kelkajn kiuj sonas kiel tiu de Komuna korako, Corvus corax.
El cuervo de la Española o cuervo de cuello blanco (Corvus leucognaphalus) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae endémica de la isla de La Española. Debe su nombre a que debajo de las plumas negras del cuello tiene una banda a modo de collar de plumas blancas.[1]
Es el cuervo más grande del Caribe y mide de 48 a 51 cm. Tiene un gran pico y una cola elegante. Con excepción de un collar de plumas blancas, su plumaje es completamente negro con un brillo púrpura o azulado a la luz. Tiene los ojos rojos anaranjados.
Su área de distribución en la República Dominicana se limita al parque nacional Jaragua, parque nacional del Este, parque nacional Los Haitises, la Sierra de Bahoruco, y la isla Saona. En Haití se distribuye en las islas del litoral de Isla de la Gonâve e isla Vaca. Esta extinto en Puerto Rico desde 1963.[1]
Habita en tierras bajas de las regiones boscosas y en montañas altas con bosque húmedo, incluyendo bosques sobre roca caliza. No tolera hábitats degradados o zonas abiertas por la tala de bosques aunque suele visitar zonas urbanas fuera de la ciudad.
Normalmente se encuentra en parejas o pequeños partidos en los árboles frutales. Se alimenta principalmente de frutas y semillas, pero también come pequeños vertebrados e insectos. Anida en los grandes árboles o en palmeras.
Es una especie amenazada por la pérdida de hábitat y la cacería furtiva.[1] En La Española, era un ave local común pero a partir de 1980 hubo un descenso de la población (a menos de 10 000 ejemplares).
El cuervo de la Española o cuervo de cuello blanco (Corvus leucognaphalus) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae endémica de la isla de La Española. Debe su nombre a que debajo de las plumas negras del cuello tiene una banda a modo de collar de plumas blancas.
Corvus leucognaphalus Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Corvus leucognaphalus Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Hispaniolanvaris (Corvus leucognaphalus) eli aiemmalta nimeltään Haitinvaris on varisten heimoon kuuluva Hispaniolan saarella elävä varpuslintu. Laji eli myös Puerto Ricossa, mutta on sieltä hävinnyt noin vuonna 1963, pääasiassa elinympäristön tuhoutumisen sekä metsästyksen takia. Sen populaation koko on noin 2 500–10 000 yksilöä. François Marie Daudin kuvaili lajin holotyypin Puerto Ricosta vuonna 1800.[2]
Hispaniolanvaris (Corvus leucognaphalus) eli aiemmalta nimeltään Haitinvaris on varisten heimoon kuuluva Hispaniolan saarella elävä varpuslintu. Laji eli myös Puerto Ricossa, mutta on sieltä hävinnyt noin vuonna 1963, pääasiassa elinympäristön tuhoutumisen sekä metsästyksen takia. Sen populaation koko on noin 2 500–10 000 yksilöä. François Marie Daudin kuvaili lajin holotyypin Puerto Ricosta vuonna 1800.
Corvus leucognaphalus
La Corneille d'Hispaniola (Corvus leucognaphalus), est une espèce d'oiseaux de la famille des Corvidae.
C'est la plus grande espèce de corneilles des Caraïbes. Deux autres espèces, la Corneille de Cuba (Corvus nasicus) et la Corneille de Jamaïque (Corvus jamaicensis) semblent lui être très fortement apparentées et partagent plusieurs caractéristiques morphologiques avec elle. La quatrième espèce de la région, la Corneille palmiste (Corvus palmarum) semble être arrivée plus tard (du moins du point de vue de l’évolution).
Cette corneille est un oiseau trapu que l’on trouve principalement sur la large île d’Hispaniola qui comprend les pays d’Haïti et de la République dominicaine. On la rencontrait également sur Porto Rico mais elle est maintenant considérée comme éteinte sur cette île depuis le début du XXe siècle à cause de la chasse et de la déforestation. On la trouve aussi bien dans des forêts de plaines ou de montagnes et à la différence de la Corneille de Cuba on ne la rencontre jamais sur des terres défrichées pour l’agriculture. Elle vole souvent au-dessus de la canopée plane parfois, ce qui n’a jamais été observé chez la Corneille des palmiers.
La Corneille d’Hispaniola est intégralement noire, avec des reflets bleu-violet à la lumière. Son long bec noir s’incurve légèrement à son extrémité. Les poils nasaux ne couvrent pas parfaitement les narines, à la différence des autres espèces de ce genre. Il y a une zone de peau nue gris foncé derrière ses yeux et à la base de la mâchoire inférieure. L’iris est rouge ocre et les pattes sont noires. Sa nourriture est similaire à celle des autres corvidés vivant en forêt avec une grande quantité de fruits ainsi que des invertébrés. Des petits vertébrés peuvent être retrouvés dans leur estomac comme de petites grenouilles et des oisillons. On pense également que les œufs d’oiseaux sont consommés lorsqu’il les rencontre.
Le nid est bâti dans un grand arbre pour le peu qu’on en sait.
Corvus leucognaphalus
La Corneille d'Hispaniola (Corvus leucognaphalus), est une espèce d'oiseaux de la famille des Corvidae.
C'est la plus grande espèce de corneilles des Caraïbes. Deux autres espèces, la Corneille de Cuba (Corvus nasicus) et la Corneille de Jamaïque (Corvus jamaicensis) semblent lui être très fortement apparentées et partagent plusieurs caractéristiques morphologiques avec elle. La quatrième espèce de la région, la Corneille palmiste (Corvus palmarum) semble être arrivée plus tard (du moins du point de vue de l’évolution).
Cette corneille est un oiseau trapu que l’on trouve principalement sur la large île d’Hispaniola qui comprend les pays d’Haïti et de la République dominicaine. On la rencontrait également sur Porto Rico mais elle est maintenant considérée comme éteinte sur cette île depuis le début du XXe siècle à cause de la chasse et de la déforestation. On la trouve aussi bien dans des forêts de plaines ou de montagnes et à la différence de la Corneille de Cuba on ne la rencontre jamais sur des terres défrichées pour l’agriculture. Elle vole souvent au-dessus de la canopée plane parfois, ce qui n’a jamais été observé chez la Corneille des palmiers.
La Corneille d’Hispaniola est intégralement noire, avec des reflets bleu-violet à la lumière. Son long bec noir s’incurve légèrement à son extrémité. Les poils nasaux ne couvrent pas parfaitement les narines, à la différence des autres espèces de ce genre. Il y a une zone de peau nue gris foncé derrière ses yeux et à la base de la mâchoire inférieure. L’iris est rouge ocre et les pattes sont noires. Sa nourriture est similaire à celle des autres corvidés vivant en forêt avec une grande quantité de fruits ainsi que des invertébrés. Des petits vertébrés peuvent être retrouvés dans leur estomac comme de petites grenouilles et des oisillons. On pense également que les œufs d’oiseaux sont consommés lorsqu’il les rencontre.
Le nid est bâti dans un grand arbre pour le peu qu’on en sait.
Il corvo collobianco o cornacchia collobianco, anche noto come corvo di Hispaniola o cornacchia di Hispaniola (Corvus leucognaphalus Daudin, 1800) è un uccello passeriforme della famiglia Corvidae[2].
Il nome scientifico della specie, leucognaphalus, deriva dall'unione delle parole greche λευκος (leukos, "bianco") e γναφαλος (gnaphalos, piumino. Daudin, nella descrizione dell'animale, specifica che le piume sono nere, ma hanno del piumino bianco alla base).
Misura 42-46 cm di lunghezza[3].
Si tratta di uccelli dall'aspetto robusto e slanciato, muniti di testa ovale e allungata, becco lungo, forte, conico e appuntito, munito di narici visibili (nella maggior parte delle altre specie di corvo sono nascoste dalle vibrisse, presenti anche nella presente specie sebbene piuttosto rade), collo robusto, ali lunghe e digitate, zampe forti e coda di media lunghezza e dall'estremità squadrata.
Il piumaggio si presenta interamente nero, lucido e dalla consistenza sericea: sul corpo sono presenti riflessi metallici purpureo-bluastri, ben evidenti quando l'animale è nella luce diretta. La superficie inferiore delle ali, nonché quella della coda ed il sottocoda, sono di colore grigio cenere, mentre la colorazione bianca (a dispetto di quanto potrebbe far intuire il nome comune della specie) è assente dalla livrea dell'animale.
I due sessi sono del tutto simili nella colorazione.
Il becco e le zampe sono di colore nero: alla base della mandibola inferiore e dietro gli occhi (che sono di un inusuale colore rosso-arancio) è presente una piccola area di pelle nuda di colore grigio molto scuro.
Si tratta di uccelli dalle abitudini di vita essenzialmente diurne e sociali, che all'infuori della stagione riproduttiva vivono in stormi anche consistenti, passando la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo nella canopia e riunendosi verso sera nel folto della vegetazione arborea per passare la notte al riparo dai predatori.
Il corvo collobianco è solito volare piuttosto in alto, sfruttando le correnti ascensionali per planare, similmente ai rapaci: per questo comportamento la specie è distinguibile dal congenere corvo delle palme (col quale vive in simpatria in gran parte dell'areale) anche a grandissima distanza, in quanto quest'ultimo vola con vigorosi battiti d'ala, planando rarissimamente e non allontanandosi mai molto dal suolo[3].
Il richiamo del corvo collobianco è musicale, nasale e cicaleggiante: questi uccelli, molto vocali, possono inoltre comunicare mediante gracchi aspri simili a quelli del corvo imperiale.
Il corvo collobianco è un uccello onnivoro ed opportunista, nel quale (diversamente da molte altre specie di corvidi, tendenzialmente più carnivore) la dieta è composta soprattutto da frutta di stagione, ma anche da bacche, semi e granaglie: questi uccelli, tuttavia, si cibano senza problemi quando disponibili anche di invertebrati, larve, uova e piccoli vertebrati (rane e nidiacei rinvenuti negli stomaci[3]).
Si tratta di uccelli monogami, la cui stagione riproduttiva si estende da febbraio a giugno[3]: i due sessi collaborano nella costruzione del nido (una struttura a coppa edificata con rametti intrecciati e foderata all'interno di fibre vegetali, piumino e pelo, ubicata fra i rami frondosi di un albero o di una palma), nella cova (che viene materialmente portata avanti dalla sola femmina, che durante l'incubazione delle uova viene nutrita e protetta dal maschio) e nell'allevamento dei pulcini, i quali, ciechi ed implumi alla schiusa, rimangono coi genitori anche una volta in grado di volare, lasciando raramente il proprio stormo d'appartenenza e raggiungendo la piena maturità piuttosto tardi.
Il corvo collobianco è endemico dell'isola di Hispaniola, della quale popola con areale disgiunto il centro, l'estremo sud, il sud-ovest e la punta orientale. In passato, la specie era diffusa anche a Porto Rico ed alle Isole Vergini, ma è scomparsa da entrambi i luoghi nel corso del XX secolo a causa dell'alterazione dell'habitat[1].
La specie pare residente nel suo areale: tuttavia, l'avvistamento sporadico di esemplari anche al di fuori di esso (ad esempio sull'isola de la Gonâve e su Saona[3]) lascia supporre che questi uccelli siano in grado di compiere spostamenti anche di una certa entità.
L'habitat del corvo collobianco è rappresentato dalla foresta matura collinare e montana, con predilezione per le vecchie foreste primarie a prevalenza di conifere.
Il corvo collobianco o cornacchia collobianco, anche noto come corvo di Hispaniola o cornacchia di Hispaniola (Corvus leucognaphalus Daudin, 1800) è un uccello passeriforme della famiglia Corvidae.
De witnekkraai (Corvus leucognaphalus) is een vogel uit de familie van de kraaien. Het is een endemische vogel van het eiland Hispaniola.
De witnekkraai is 39 tot 50 cm lang.[2] Het is de grootste van de vier soorten kraaien die voorkomen in de Caraïben. Deze kraai is nauw verwant aan de Cubaanse kraai (C. nasicus) en de Jamaicaanse kraai (C. jamaicensis). Het is een forse, gedrongen, geheel zwarte vogel. Het zwart van het verenkleed heeft een blauwe metaalglans. De kop lijkt groot, kenmerkend is de oranje tot okerkleurige iris.[3]
De witnekkraai komt voor op het eiland Hispaniola (de Dominicaanse Republiek en Haïti) en wat kleine, omliggende eilandjes. Vóór 1977 kwam de vogel ook voor op het eiland Puerto Rico. Het is een vogel van oude, ongerepte bossen in laagland en op berghellingen. Deze kraai past zich niet aan in sterk aangetast bos. De vogel leeft van vruchten en zaden, maar ook van kleine gewervelde dieren en insecten.
De witnekkraai heeft een klein en gefragmenteerd verspreidingsgebied en daardoor is er de kans op uitsterven. De grootte van de populatie werd (in 2012) geschat op 1500 tot 7000 exemplaren en gaat in aantal achteruit. Om deze redenen staat deze kraai als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe witnekkraai (Corvus leucognaphalus) is een vogel uit de familie van de kraaien. Het is een endemische vogel van het eiland Hispaniola.
Multimedia w Wikimedia Commons Wrona antylska (Corvus leucognaphalus) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Największy z 4 karaibskich gatunków krukowatych - mierzy 42-46 cm. 2 inne gatunki, wrona kubańska (Corvus nasicus) i wrona jamajska (Corvus jamaicensis) wydają się być z nią bardzo blisko spokrewnione, gdyż dzielą z nią parę kluczowych cech morfologicznych. Czwarty gatunek tego regionu, wrona palmowa (Corvus palmarum), jest prawdopodobnie późniejszym przybyszem (przynajmniej w skali ewolucyjnej), i wykazuje podobieństwo do wrony rybożernej (C. ossifragus) z Ameryki Północnej i do dwóch z meksykańskich krukowatych.
To krępy ptak, leśna wrona spotykana głównie na dużych wyspach Haiti, które obejmują Republikę Dominikańską i Haiti. Znajdowano ją również na Puerto Rico, choć obecnie na ten wyspie jest uznana za gatunek wymarły od początku dwudziestego stulecia. Uznaje się, że powodem były polowania i wycinka lasów. Zasiedla zarówno niziny, jak i górskie lasy i w przeciwieństwie do wrony kubańskiej nie wydaje się żerować na terenach wykarczowanych pod uprawny. Często lata wysoko nad koronami drzew i unosi się wykorzystując termalne konwekcyjne prądy powietrza, inaczej niż blisko spokrewniona wrona palmowa, która szybuje tylko wyjątkowo.
Ogólnie czarne upierzenie z niebieskawo-fioletowym połyskiem w dobrym naświetleniu. Czarny dziób jest długi i głęboki, a na końcu zakrzywia się nieznacznie w dół sprawiając u ptaka wrażenie dużej głowy. Szczeciniaste pióra nosowe nie pokrywają całkowicie nozdrzy w przeciwieństwie do większości przedstawicieli tego rodzaju. Za oczami widać plamy ciemnoszarej gołej skóry, a u podstawy dolnej szczęki nieopierzony pasek tej samej barwy. Tęczówka jest charakterystyczna - rudawno-brunatnożółta, a nogi i stopy są czarne.
Dieta jest typowa dla większości leśnych wron. Zawiera duże ilości owoców, ale również trochę bezkręgowców, które są zbierane zwłaszcza w czasie karmienia młodych. Ślady po małych bezkręgowych ofiarach były znajdowane również w żołądkach zebranych okazów, w tym małe, rodzime dla regionu, ropuchy i pisklęta. Jest prawie pewne, że jeśli napotka ptasie jaja również je zabierze.
Gniazda są zawsze stawiane osobno i lokowane na wysokich drzewach, choć gnieździć mogą się też na mniejszych.
Odgłos wrony antylskiej jest dość niezwykły i posiada serie dźwięków bulgoczącej wody, skrzeczenia i szczebiotania przemieszanego z przyjemnymi i szorstkimi nutami włączając w to krakanie podobne do kruka (Corvus corax).
Wrona antylska (Corvus leucognaphalus) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Największy z 4 karaibskich gatunków krukowatych - mierzy 42-46 cm. 2 inne gatunki, wrona kubańska (Corvus nasicus) i wrona jamajska (Corvus jamaicensis) wydają się być z nią bardzo blisko spokrewnione, gdyż dzielą z nią parę kluczowych cech morfologicznych. Czwarty gatunek tego regionu, wrona palmowa (Corvus palmarum), jest prawdopodobnie późniejszym przybyszem (przynajmniej w skali ewolucyjnej), i wykazuje podobieństwo do wrony rybożernej (C. ossifragus) z Ameryki Północnej i do dwóch z meksykańskich krukowatych.
To krępy ptak, leśna wrona spotykana głównie na dużych wyspach Haiti, które obejmują Republikę Dominikańską i Haiti. Znajdowano ją również na Puerto Rico, choć obecnie na ten wyspie jest uznana za gatunek wymarły od początku dwudziestego stulecia. Uznaje się, że powodem były polowania i wycinka lasów. Zasiedla zarówno niziny, jak i górskie lasy i w przeciwieństwie do wrony kubańskiej nie wydaje się żerować na terenach wykarczowanych pod uprawny. Często lata wysoko nad koronami drzew i unosi się wykorzystując termalne konwekcyjne prądy powietrza, inaczej niż blisko spokrewniona wrona palmowa, która szybuje tylko wyjątkowo.
Hispaniolakråka[2] (Corvus leucognaphalus) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer enbart på Hispaniola och tillfälligt på öarna Gonâve och Isla Saona.[3] IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör hispaniolakråka.
Wikispecies har information om Corvus leucognaphalus.
Hispaniolakråka (Corvus leucognaphalus) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. Den förekommer enbart på Hispaniola och tillfälligt på öarna Gonâve och Isla Saona. IUCN kategoriserar arten som sårbar.
Найбільша, і в даний час рідкісна з Вест-Індійських воронових. Має чорний з довгим, важким, що трохи вигинається вниз дзьобом, характерними червонувато-коричневими (або іноді жовтими) очима і має червонуватий або блакитний блиск в оперенні. Коло основи шиї пір'я біле, хоча білий колір не завжди може бути видний, коли пір'я лежить. Дзьоб, ноги і ступні чорні. Щетинкоподібне пір'я не повністю покриває ніздрі і є клапті темно-сірої голої шкіри позаду очей і на основі дзьоба. Довжина: 42—46 см.
Зазвичай зустрічається парами або невеликими групами, або у великих групах на місцях відпочинку. Живиться переважно під пологом лісу, і має різноманітний раціон, який може включати фрукти, насіння, комах та інших дрібних тварин, таких як жаби або птахи. Зазвичай летить високо над лісом, а також ширяє і ковзає. розмножується в період з кінця січня по травень, будуючи великі, громіздкі гнізда високо на великому дереві або пальмі. Яйця інкубують протягом 18—22 днів, а молодь оперяються у віці близько 35—44 днів.
Країни проживання: Домініканська Республіка; Гаїті. Цей вид різко скоротив чисельність з початку 1980-х років. Населення і діапазон проживання тепер невеликі, роздроблені і продовжують скорочуватись. Мешкає в низовинних і гірських лісистих районах, де, ймовірно, полюбляє старий, зрілий ліс. Нетерпимий до деградованих середовищ існування або районів, що відкриваються вирубки лісу. Поживою в основному є фрукти і насіння, а також хребетні і великі комахи. Гніздиться високо на великих деревах чи пальмах між кінцем лютого і травнем.
Зустрічається в національному парку Los Haitises, Jaragua, Sierra de Baoruco National Parks у Домініканській Республіці.
Це незавершена стаття з орнітології.Corvus leucognaphalus là một loài chim trong họ Corvidae.[2]
Corvus leucognaphalus (Daudin, 1800)
Ареал
Антильский ворон[1] (лат. Corvus leucognaphalus) — вид птиц из рода во́ронов.
Об этих птицах известно не много.
Общая окраска — чёрная с голубовато-фиолетовым блеском (в условиях хорошего освещения). Чёрный клюв длинный и низко посаженный, со спокойным изгибом вниз оптически придаёт длину голове. Щетинистые перья у клюва не закрывают ноздрей, что отличает ворона от большинства видов. За глазами находится оголённый участок кожи темно-серого цвета, основание нижней челюсти также имеет голые участки кожи того же цвета. Радужка отличительно красного оттенка охры. Ноги и стопы чёрные.
Антильский ворон — самый крупный среди четырёх видов ворон Карибского бассейна. Размером он 42—46 см в длину.
Два соседних вида, Кубинский ворон (Corvus nasicus) и Ямайский ворон (Corvus jamaicensis), по всей видимости, очень тесно связаны с антильским вороном несколькими ключевыми морфологическими особенности. Четвёртый вид, Пальмовый ворон (Corvus palmarum), несмотря на относительно позднее появление в этом ареале (с точки зрения эволюции) родственен рыбному ворону (С. ossifragus) из Северной Америки и двум мексиканским видам.
Антильский ворон обитает как в низменностях, так и в горных леса и, в отличие от кубинского ворона, не появляется в областях, подготовленных для сельского хозяйства. Нередко он летит высоко над пологом леса, паря на тепловых потоках воздуха, что не похоже на его родственника пальмового ворона, которые вообще редко парят.
Обычно вороны встречаются парами, чаще на фруктовых деревьях.
Эта крупная лесная птица находится главным образом на большом острове Гаити, включая Доминиканскую республику и республику Гаити. Также этот вид был обнаружен на Пуэрто-Рико, но в настоящее время считается вымершим на этом острове с начала 20 века в связи со значительной вырубкой лесов и охотой.
Населяет национальные парки:
Предпочтения в еде характерны для большинства лесных ворон, в их рацион входит большое количество фруктов, а также беспозвоночные животные, которых в большом количестве потребляют для кормления молодняка. Также в желудках найденных птиц были обнаружены остатки жаб и птенцов. Кроме того, можно почти наверняка предположить, что антильский ворон не откажется от птичьих яиц, в случае их обнаружения.
Гнезда всегда располагаются одиночно высоко на деревьях.
Голос антильского ворона весьма примечателен и состоит из последовательных булькающих или скрежещущих звуков смешанных с мелодичными и раздражающе резкими нотами, которые похожи на звуки, издаваемые обыкновенным вороном.
美洲白颈鸦（学名：Corvus leucognaphalus），是鸦科鸦属的一种，分布于波多黎各（已绝灭）、美国本土外小岛屿、多米尼加共和国和海地。全球活动范围约为8,300平方千米。该物种的保护状况被评为易危。[1]
美洲白颈鸦的栖息地包括亚热带或热带的湿润低地林和亚热带或热带的湿润山地林。
美洲白颈鸦（学名：Corvus leucognaphalus），是鸦科鸦属的一种，分布于波多黎各（已绝灭）、美国本土外小岛屿、多米尼加共和国和海地。全球活动范围约为8,300平方千米。该物种的保护状况被评为易危。
美洲白颈鸦的栖息地包括亚热带或热带的湿润低地林和亚热带或热带的湿润山地林。
_(8082814050).jpg)
_(8082803278).jpg)
