nomes no trilho de navegação
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Calamanthus montanellus ye una especie d'ave de la familia Acanthizidae, ye endémica del suroeste d'Australia. De cutiu considérase una subespecie del Calamanthus campestris, sobremanera polos autores Christidis y Boles nel so trabayu de 2008, sinón como una especie separada por munches otres autoridaes como'l IOC.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Calamanthus montanellus ye una especie d'ave de la familia Acanthizidae, ye endémica del suroeste d'Australia. De cutiu considérase una subespecie del Calamanthus campestris, sobremanera polos autores Christidis y Boles nel so trabayu de 2008, sinón como una especie separada por munches otres autoridaes como'l IOC.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân Sinaloa (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain Sinaloa) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus sinaloae; yr enw Saesneg arno yw Sinaloa crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. sinaloae, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r brân Sinaloa yn perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn rhisgl Falcunculus frontatus Aradrbig Eulacestoma nigropectus
.JPG)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân Sinaloa (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain Sinaloa) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus sinaloae; yr enw Saesneg arno yw Sinaloa crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. sinaloae, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
The Sinaloa crow (Corvus sinaloae) is a crow native to western Mexico.
Visually, it is nearly identical to and the same length (34–38 cm) as the Tamaulipas crow (Corvus imparatus). It has the same purple-glossed, silky, black plumage with a black bill, legs, and feet. The two species differ markedly in voice.
It occurs on the Pacific slope from southern Sonora south to Manzanillo. The crow inhabits coastal regions where it forages on the seashore, semi-desert, open woodlands, river banks and hills up to 300 metres or more. It is very common around coastal towns and villages.
Food is taken both on the ground and in trees. On the seashore it can be found turning over objects to find its food and it will take a wide range of invertebrates such as small shellfish, crabs, and insects. Fruits of many types are also taken and eggs and nestlings are also on the menu when opportunity arises.
Often, this bird will nest in a thorny tree or a tall coconut palm where its nest is said to be similar to the American crow though smaller.
The voice is radically different from the Tamaulipas crow in that it is quite high-pitched, jay-like, and clear: "ceow". That of the Tamaulipas crow is a surprisingly low, gruff, frog-like croak.
The Sinaloa crow (Corvus sinaloae) is a crow native to western Mexico.
La Sinaloa korvo (Corvus sinaloae) estas birdospecio de la familio de korvedoj kaj el ĝia tipa genro Corvus ene de la ordo de paserinoj indiĝena de okcidenta Meksiko.
Ĝi estas kaj laŭvide identa kaj samlonga (34-38 cm) kun la Tamaŭlipa korvo (Corvus imparatus) kun kiu ĝi estas tre proksime rilata escepte pro tio, ke la vosto estas iomete pli longa. Tiu havas la saman silkecan plumaron tre brilan kun nigraj beko, gamboj kaj piedoj.
Ili loĝas en la marborda regiono de Pacifiko el Sonora norde al Coloma sude kaj ĝi kovras multe pli grandan areon de teritorio ol sia orienta parenco. Ili loĝas marbordajn regionojn kie ili manĝas ĉe marbordo, duondezerto, malferma arbaro, riverbordoj kaj montetoj de ĝis 300 m aŭiom pli. Ĝi estas tre komuna ĉe marbordaj urboj kaj vilaĝoj.
Manĝon ili prenas el surgrunde kaj el arboj. Ĉe marbordo ili povas esti vidataj turnigantaj objektojn por trovi manĝaĵojn kaj ili manĝas ampleksan gamon de senvertebrulojn kiel etaj mariskoj, krabojn kaj insektojn. Ili manĝas ankaŭ fruktojn de multaj tipoj kaj ovojn kaj birdidojn se estas tia oportuno.
Ofte tiu birdo nestumas en dorna arbo aŭ alta kokosarbo aŭ palmarbo kie ties nesto estas simila al tiu de la Larĝbeka korvo kvankam iom pli malgranda.
La voĉo estas diferenca el tiu de la Tamaŭlipa korvo pro tio ke ĝi estas tre klara kaj estas priskribita kiel "ceŭ".
Alia specio, la Fiŝkorvo Corvus ossifragus el sudorienta marbordo de Sudorienta Usono ŝajne estas tre rilata al tiu specio kaj al la Tamaŭlipa korvo Corvus imparatus kaj la tri specioj povus esti konsiderataj kiel "superspecio".
Aliaj nomoj: Ili estis nomata ankaŭ kiel Meksika korvo (sed ankaŭ la Tamaŭlipa korvo).
La Sinaloa korvo (Corvus sinaloae) estas birdospecio de la familio de korvedoj kaj el ĝia tipa genro Corvus ene de la ordo de paserinoj indiĝena de okcidenta Meksiko.
El cuervo de Sinaloa o cuervo sinaloense (Corvus sinaloae) es un cuervo nativo del México occidental. Es muy parecido visualmente (mismas medidas 34 a 38 cm) con el cuervo de Tamaulipas (Corvus imparatus) salvo que la cola es más larga. Tiene el mismo plumaje y su color negro en pico y patas.
Vive en las costas del Pacífico desde Sonora en el norte a Colima en el sur y cubre mucha más área que sus parientes cercanos del este.
Come del suelo como de árboles. En las costas marítimas, se la pasa dando vuelta piedritas hasta alcanzar un gran rango de invertebrados tales como pequeños caracoles, insectos. Fruta de muchas spp., huevos y nidos son parte del menú cuando se le da la oportunidad.
Suele hacer el nido en cocoteros palmas, donde el nido es muy similar al del cuervo americano pero más pequeño.
El canto es diferente con el cuervo de Tamaulipas, parece un claro "ceow".
Otra especie, el cuervo pescador Corvus ossifragus del sudeste de Estados Unidos es considerada genéticamente muy emparentada con ambas especies y el cuervo del Tamaulipas (Corvus imparatus) y los tres son considerados una superespecie.
El cuervo de Sinaloa o cuervo sinaloense (Corvus sinaloae) es un cuervo nativo del México occidental. Es muy parecido visualmente (mismas medidas 34 a 38 cm) con el cuervo de Tamaulipas (Corvus imparatus) salvo que la cola es más larga. Tiene el mismo plumaje y su color negro en pico y patas.
Vive en las costas del Pacífico desde Sonora en el norte a Colima en el sur y cubre mucha más área que sus parientes cercanos del este.
Come del suelo como de árboles. En las costas marítimas, se la pasa dando vuelta piedritas hasta alcanzar un gran rango de invertebrados tales como pequeños caracoles, insectos. Fruta de muchas spp., huevos y nidos son parte del menú cuando se le da la oportunidad.
Suele hacer el nido en cocoteros palmas, donde el nido es muy similar al del cuervo americano pero más pequeño.
El canto es diferente con el cuervo de Tamaulipas, parece un claro "ceow".
Otra especie, el cuervo pescador Corvus ossifragus del sudeste de Estados Unidos es considerada genéticamente muy emparentada con ambas especies y el cuervo del Tamaulipas (Corvus imparatus) y los tres son considerados una superespecie.
Corvus sinaloae Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Meksikonvaris (Corvus sinaloae) on varisten heimoon kuuluva Meksikon kotoperäinen varpuslintu. Sen esiintymisalue käsittää maan luoteis- ja länsiosan Etelä-Sonorasta Lounais-Nayaritiin. L. Irby Davis kuvaili lajin holotyypin Sinaloan Escuinapasta vuonna 1958.[2]
Meksikonvaris (Corvus sinaloae) on varisten heimoon kuuluva Meksikon kotoperäinen varpuslintu. Sen esiintymisalue käsittää maan luoteis- ja länsiosan Etelä-Sonorasta Lounais-Nayaritiin. L. Irby Davis kuvaili lajin holotyypin Sinaloan Escuinapasta vuonna 1958.
Corvus sinaloae
La Corneille du Sinaloa (Corvus sinaloae) est une espèce de passereaux de la famille des Corvidae.
Corvus sinaloae
La Corneille du Sinaloa (Corvus sinaloae) est une espèce de passereaux de la famille des Corvidae.
Il corvo del Sinaola o cornacchia del Sinaloa (Corvus sinaloae Davis, 1958) è un uccello passeriforme della famiglia Corvidae[2].
Il nome scientifico della specie, sinaloae, è un chiaro riferimento all'areale di questi uccelli: il loro nome comune altro non è che la traduzione di quello scientifico.
Misura 34–38 cm di lunghezza, per 229–258 g di peso[3].
Si tratta di uccelli dall'aspetto robusto e slanciato, muniti di testa squadrata con fronte sfuggente, becco piuttosto corto (se paragonato alle altre specie di corvo), sottile, conico e dall'estremità lievemente adunca, mentre il collo è robusto, le ali sono lunghe e digitate, le zampe forti e la coda piuttosto lunga (sempre in rapporto a quanto osservabile fra le specie congeneri).
Il piumaggio si presenta interamente di colore nero lucido e di consistenza vellutata: sono presenti diffuse sfumature metalliche di colore purpureo su testa, petto, ventre e coda e verde-azzurro su dorso e ali, ben evidenti quando l'animale è nella luce diretta.
I due sessi presentano colorazione identica, e non è possibile differenziarli in base a tale criterio.
Il becco e le zampe sono di colore nero: gli occhi sono invece di colore bruno scuro.
La cornacchia del Sinaloa è un uccello dalle abitudini di vita essenzialmente diurne e moderatamente gregarie: questi uccelli, durante il giorno, passano la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo a suolo, per poi riunirsi nel pomeriggio in gruppi di una ventina d'individui (generalmente legati fra loro da rapporti di parentela) fra i rami degli alberi, in modo tale da poter passare la notte al riparo da predatori ed intemperie.
Il richiamo di questi uccelli è inusuale fra i corvi propriamente detti in quanto è insolitamente acuto, simile a quello delle ghiandaie.
Si tratta di uccelli dalla dieta onnivora ed opportunistica, che si cibano un po' di tutto ciò che riescono a reperire durante la giornata: fra gli alimenti assunti vi sono semi, granaglie, bacche e frutta, nonché invertebrati e piccoli vertebrati, uova e nidiacei.
Le cornacchie del Sinaloa sono assidue frequentatrici delle pozze di marea, dove reperiscono grandi quantità di cibo sotto forma di carcasse e frutti di mare.
Si tratta di uccelli monogami, la cui stagione riproduttiva si estende dalla fine di maggio all'inizio di agosto[3].
Le coppie collaborano in tutte le fasi dell'evento riproduttivo, dalla costruzione del nido (una struttura a coppa edificata con rametti e fibre vegetali intrecciate nel folto di un cespuglio o di un albero), nella cova (che viene materialmente svolta dalla sola femmina, mentre il maschio rimane di guardia nei pressi del nido e si occupa inoltre di reperire il nutrimento per sé e per la compagna) e nell'allevamento dei nidiacei, che rimangono coi genitori a lungo anche dopo essere divenuti virtualmente indipendenti, seguendoli nei loro spostamenti alla ricerca di cibo ed entrando a far parte dello stesso gruppo d'appartenenza.
La cornacchia del Sinaloa è endemica del Messico, del quale (come intuibile dal nome comune) occupa la fascia costiera nord-occidentale compresa grossomodo fra il sud del Sonora ed il Nayarit sud-occidentale.
L'habitat di questi uccelli è costituito dalle aree costiere aperte con presenza di macchie arbustive ed alberate sparse.
Il corvo del Sinaloa appare molto vicino geneticamente (divergenza inferiore al 2%) a un altro piccolo corvo messicano, il corvo del Tamaulipas: le due popolazioni formano una superspecie, che andrebbe a formare un clade col corvo pescatore[3][4].
Il corvo del Sinaola o cornacchia del Sinaloa (Corvus sinaloae Davis, 1958) è un uccello passeriforme della famiglia Corvidae.
De Sinaloakraai (Corvus sinaloae) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Deze soort is endemisch in het noordwesten van Mexico.
De Sinaloakraai (Corvus sinaloae) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Multimedia w Wikimedia Commons Wrona lśniąca[4] (Corvus sinaloae) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Ptak osiadły występujący w północno-zachodnim Meksyku. Gatunek niezagrożony wyginięciem.
Wrona lśniąca występuje w północno-zachodnim Meksyku od Pacyfiku przez północną Sonorę i na południe do południowo-zachodniego Nayarit[5][6][7].
Gatunek po raz pierwszy opisany przez L. I. Davisa w 1958 roku na łamach czasopisma The Auk[2]. Jako miejsce typowe autor wskazał Escuinapa w Sinaloa w Meksyku[2]. Tworzy nadgatunek z wroną meksykańską (C. imparatus) lub ewentualnie tworzy z nią jeden gatunek[5][8]. Wstępna analiza genetyczna sugeruje, że mogą występować dwie grupy siostrzane (2% rozbieżności) w obrębie kladu taksonów azjatyckich/pacyficznych, które obejmują również wronę rybożerną (C. ossifragus)[9]. Takson monotypowy, nie wyróżniono podgatunków[5][6][10].
Nazwa rodzajowa pochodzi od łacińskiego słowa corvus – „kruk”[11]. Epitet gatunkowy pochodzi od słowa Sinaloa, nazwy stanu w zachodnim Meksyku[11].
Długość ciała 34-38 cm, masa ciała dwóch ptaków 229 g i 258 g[5]. Mała, szczupła wrona o błyszczącym upierzeniu oraz stosunkowo niewielkim dziobie. Upierzenie koloru czarnego z intensywnym fioletowym, niebieskim i zielonym połyskiem. Tęczówki ciemnobrązowe, dziób i nogi czarne. Różni się od niemal identycznej wrony meksykańskiej posiadaniem nieco dłuższego ogona. Płci podobne, samce większe od samic[5]. Osobniki młodociane są ciemniejsze niż dorosłe, z nie tak intensywnym połyskiem, dziób i nogi koloru matowo szarego[5].
Głos słabo poznany. Wyraźne, delikatne i harmonijnie skonstruowane „keow”, najbardziej podobny do głosu wrony amerykańskiej (C. brachyrhynchos). Odnotowano również wysokie, puste „kaow” lub „kwaa”[5].
Gatunek osiadły. Wrona lśniąca zamieszkuje nadbrzeżne niziny, otwarte i półotwarte lasy, lasy cierniste, obszary krzewiaste z kaktusami z gatunku Pachycereus pecten-aboriginum, plaże pływowe, pola, łąki, zakola rzek, gospodarstwa rolne, rancza, miasta i wsie, do 400 m n.p.m., sporadycznie do 1000 m n.p.m.[5]. Ptak ten był obserwowany w parach lub w dużych stadach, ale prawdopodobnie jest mniej towarzyski od wrony meksykańskiej[5].
Ptak ten jest gatunkiem wszystkożernym. W strefie pływów morskich odżywia się bezkręgowcami, włącznie z dziesięcionogami (Decapoda) i innymi skorupiakami[5]. W innych miejscach żeruje na ziemi i na drzewach, polując na owady oraz zjadając owoce i orzechy[5]. W Sonorze wrona lśniąca spotykana jest na śmietnikach, obserwowano ją także zjadającą pisklęta innych ptaków, w tym srokala czarnogardłego (Cyanocorax colliei)[5]. Ma w zwyczaju odwracać małe kamienie, poszukując pod nimi roślinności i różnych pozostałości[5]. Może korzystać również z zasobów morskich, w ten sam sposób, jak robi to lepiej poznana wrona alaskańska (C. caurinus).
Rozród słabo poznany. W luźnej kolonii obserwowanej w Sonorze, gniazdo budowane od końca maja do początku czerwca, pisklęta zwykle wykluwały się na początku lipca (po rozpoczęciu czerwcowych, letnich deszczy), pierzenie następowało od początku sierpnia do początku września[5]. Gniazdo, zbudowane na zewnątrz z szorstkiej roślinności, wewnątrz wyłożone drobnym materiałem roślinnym, umieszczone było na ciernistych mimozach (Mimosa), na wysokim kokosie właściwym (Cocos nucifera) lub na wysokości 3 m, w rozwidleniu utworzonym w pionowym ramieniu kaktusa z gatunku Pachycereus pecten-aboriginum[5]. Samica składa 4-5 jaj. Brak informacji na temat inkubacji i okresów wychowania młodych[5].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[3]. Globalna populacja nie jest zagrożona wyginięciem[7]. Partners in Flight szacuje całość populacji na 50.000-499.999 osobników[12]. Gatunek tolerancyjny na działalność człowieka, pomimo niewielkiego zasięgu występowania. Wykorzystuje śmieci wyrzucane przez człowieka i jest ściśle związany z pastwiskami, gospodarstwami, ranczami, wsiami i miastami[5].
Wrona lśniąca (Corvus sinaloae) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Ptak osiadły występujący w północno-zachodnim Meksyku. Gatunek niezagrożony wyginięciem.
O Corvus sinaloae é uma ave da família Corvidae (corvos).[1]
O Corvus sinaloae é uma ave da família Corvidae (corvos).
Sinaloakråka[2] (Corvus sinaloae) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer i kustnära lågland i västra Mexiko (södra Sonora till västra Nayarit).[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör sinaloakråka.
Wikispecies har information om Corvus sinaloae.
Sinaloakråka (Corvus sinaloae) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. Den förekommer i kustnära lågland i västra Mexiko (södra Sonora till västra Nayarit). IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Вид є ендеміком Мексики, де мешкає на західному узбережжі.
Тіло сягає до 34-38 см завдовжки, вага — 0,6 кг. Пір'я чорного забарвлення з пурпуровим полиском, має чорний дзьоб та ноги. Хвіст квадратної форми.
Мешкає в узбережних районах, напівпустелях, на берегах річок.
Всеїдний вид. Живиться на землі та деревах. У раціон входять різні безхребетні (комахи, краби, молюски), поїдає також фрукти різних дерев та яйця птахів.
Гніздиться на кокосовій пальмі. У кладці 4-7 блакитних яєць з коричневими цятками.
Це незавершена стаття з орнітології.Corvus sinaloae là một loài chim trong họ Corvidae.[2]
Corvus sinaloae (лат. Corvus sinaloae) — вид птиц из рода во́ронов.
Также называют мексиканской вороной.
Первоначально sinaloae считался подвидом imparatus, в 1991 году выделен как отдельный вид.[1] Отличить их можно только по голосу.
Corvus sinaloae размером (34—38 см) похож на Американского ворона (Corvus imparatus). Оперение так же схоже, блестящее чёрное с пурпурным отливом, чёрный клюв и ноги. Хвост по форме квадратный.
Близкими родственниками Corvus sinaloae считаются рыбный ворон (Corvus ossifragus) и американский ворон (Corvus imparatus), три эти вида относят к одному надвиду[источник не указан 159 дней].
Встречается стаями, парами или небольшими группами.
Corvus sinaloae населяет прибрежные районы, кормясь на берегу, полупустыни, открытые редколесья, берега рек и холмы (на высоту до 300 м или более). Его можно часто встретить около прибрежных городов и деревень.
Corvus sinaloae является эндемиком Мексики. Он обитает в районе тихоокеанского склона[en], который находится на западе американского континентального водораздела в северной и центральной Америке, от юга Соноры к центру штата Наярит. Также этот вид был замечен дальше на юге в Мансанильо (Колима).
Питается как на земле, так и на деревьях. На побережье в пищу идут такие беспозвоночные как небольшие моллюски, крабы и насекомые, которых он отыскивает, переворачивая камушки и прочие укрытия. Также поедает фрукты многих деревьев; при случае, не откажется от яиц и птенцов.
Гнездо устраивает в или на кокосовой пальме, по внешнему виду гнездо напоминает гнездо Американского ворона (Corvus brachyrhynchos), но меньше по размеру.
В кладке 4-5 бледно-голубых или серо-голубых с коричневыми точками яиц.
Голос сильно отличается от голоса Мексиканского ворона (Corvus imparatus) своим пронзительным, похожим на крик сойки, чистым «кео» (ceow). Иногда двойное «каахр» (caahr) или «рраах» (rraah).
西纳劳乌鸦（学名：Corvus sinaloae），是鸦科鸦属的一种，为墨西哥的特有种。全球活动范围约为94,700平方千米。该物种的保护状况被评为无危。[2]
西纳劳乌鸦的平均体重约为236.5克。栖息地包括多岩石的海岸、亚热带或热带的（低地）干燥疏灌丛、潮池、城市、亚热带或热带的旱林、沙滩、沙洲、沙嘴和多卵石或砾石的海岸。[2]
西纳劳乌鸦（学名：Corvus sinaloae），是鸦科鸦属的一种，为墨西哥的特有种。全球活动范围约为94,700平方千米。该物种的保护状况被评为无危。
西纳劳乌鸦的平均体重约为236.5克。栖息地包括多岩石的海岸、亚热带或热带的（低地）干燥疏灌丛、潮池、城市、亚热带或热带的旱林、沙滩、沙洲、沙嘴和多卵石或砾石的海岸。
_(8079392467).jpg)
