nomes no trilho de navegação
Eratigena is a genus of spider in the family Agelenidae. Most of its species were moved from the genus Tegenaria in 2013. Which is what this genus is named after, being an anagram of Tegenaria.[2] Two species that frequently build webs in and around human dwellings are now placed in this genus. Eratigena agrestis is the hobo spider, native to Europe and Central Asia, introduced to North America. Eratigena atrica is the giant house spider, native to Europe and also introduced into North America.
They are medium to large spiders. Two symmetrical dark bands are present dorsally on the carapace, which can be serrated (as pictured) or reduced, usually to three or four conspicuous triangles. They also have plumose hairs on the carapace, legs, and opisthosoma. Their rows of eyes are only slightly curved, in either direction.[2]
Species now placed in the genus Eratigena were previously placed in Tegenaria and Malthonica. In 2013, a study was carried out on European house spiders in the "Tegenaria-Malthonica complex". Using both morphological and molecular data, the study found four well-supported clades, one of which constituted a new genus Eratigena, comprising species formerly placed in Tegenaria and Malthonica.[3] The name Eratigena is an anagram of Tegenaria.[4] (Some Tegenaria species had previously been separated into the new genus Aterigena, another anagram of Tegenaria.[5])
Although the genera involved in the study were consistently found to be monophyletic, different analyses found different relationships among them.[3] Based on both morphological and DNA data, one hypothesis for the phylogeny of Eratigena and related genera is:[6]
Eratigena
Bolzern et al. (2013) provide a key to the European agelenid genera. Eratigena can be differentiated from Malthonica by the un-notched trochanters on legs III and IV (notched in Malthonica). The genus differs from Tegenaria in the number and size of the teeth on the rear margin of the chelicerae. Eratigena has six or more teeth, with those closer to the body of the spider being smaller. Tegenaria has three to six large teeth, more or less equal in size.[7]
As of April 2020, the World Spider Catalog accepted the following species:[1]
Eratigena is a genus of spider in the family Agelenidae. Most of its species were moved from the genus Tegenaria in 2013. Which is what this genus is named after, being an anagram of Tegenaria. Two species that frequently build webs in and around human dwellings are now placed in this genus. Eratigena agrestis is the hobo spider, native to Europe and Central Asia, introduced to North America. Eratigena atrica is the giant house spider, native to Europe and also introduced into North America.
Eratigena est un genre d'araignées aranéomorphes de la famille des Agelenidae[1].
Eratigena est l'anagramme de Tegenaria[2].
Les espèces de ce genre se rencontrent en zone holarctique et au Laos[1].
Selon World Spider Catalog (version 19.0, 17/03/2018)[3] :
Eratigena est un genre d'araignées aranéomorphes de la famille des Agelenidae.
Multimedia w Wikimedia Commons Eratigena – rodzaj pająków z rodziny lejkowcowatych. Holarktyczny. Obejmuje 35 opisanych gatunków. Niektóre z nich są synantropijne.
Pająki te osiągają od 2 do 7 mm ciała[1]. Maksymalne wymiary dochodzić mogą do 18 mm długości ciała i około 100 mm rozpiętości odnóży (u kątnika większego)[2][3]. Mają pierzaste włoski na odnóżach, karapaksie i opistosomie. Karapaks mają o wąsko przyciemnionej krawędzi na całej długości oraz z dwoma ciemnymi, podłużnymi przepaskami grzbietowymi o piłkowanych brzegach, czasem zredukowanymi 3–4 trójkątnych znaków. U gatunków jaskiniowych brak pigmentacji. Ośmioro oczu tworzy na karapaksie dwa rzędy, które są proste lub nieco tylko zakrzywione. Na przedniej krawędzi szczękoczułków znajdują się 3, a na tylnej co najmniej 6 ząbków. Długość wargi dolnej równa jest jej szerokości, natomiast sternum jest nieco dłuższe niż szersze. Wzór na sternum tworzy jasny środek i niekiedy 3–4 pary bocznych plamek. Odnóża kroczne mają proste lub lekko zakrzywione krętarze, rzepki z kolcami tylko grzbietowymi oraz pozbawione są kolców brzusznych na stopach. Trzecia para nóg jest zawsze najkrótsza[1].
Na opistosomie obecny jest prostokątny lub trapezowaty stożeczek, o krawędzi dystalnej prostej lub w-kształtnej. Kądziołki przędne przednio-bocznej pary mają dwa większe, ampułkowate czopki pośrodku i kilka gruszkowatych czopków w części szczytowej. Nie dłuższe od niech kądziołki pary tylno-środkowej mają tylko jeden większy czopek. Najdłuższe są kądziołki pary tylno-bocznej, zwykle mające 2 walcowate czopki: pośrodku i u nasady[1].
Nogogłaszczki samca cechują m.in.: często obecne krótkie kolce na grzbiecie goleni, umiarkowanie wydłużona apofyza medialna ze sklerytem w części odsiebnej, masywny konduktor z poprzeczną listewką i dziobiasto wydłużoną lub bardziej skomplikowaną końcówką oraz niktowaty embolus. Apophysis tibialis retrolateralis zwykle ma dwa odgałęzienia, ale może być wtórnie jednogałęzista, a nawet całkiem zanikła. Samice mają płytkę płciową bez wyodrębnionej części środkowej, a ich wulwy albo mają zbiornik nasienny nieregularnie zesklerotyzowany i otoczony zwiniętymi przewodami albo mają wyraźne odnogi na przewodzie kopulacyjnym[1].
Rodzaj holarktyczny[1][4]. W Europie najliczniej reprezentowany we Włoszech, Francji i na Półwyspie Iberyjskim[1]. W Europie Środkowej, w tym w Polsce, występują tylko 2 gatunki: E. agrestis i E. atrica[1][5]. W Nearktyce reprezentowany jest przez 18 gatunków[4].
Należące tu gatunki są aktywne nocą i zasiedlają ciemne miejsca. Spotyka się je pod kamieniami, w dziuplach, szczelinach drzew, pod korzeniami i wśród gęstej roślinności. Gatunki synantropijne zamieszkują piwnice, strychy, łazienki i kąty mieszkań. Sieci łowne są płachtowate z lejkiem mieszkalnym, w którym pająk czatuje na ofiarę[6].
Jad tych pająków nie jest groźny dla człowieka[6]. Usposobienie kątnika większego określane jest jako „potulne”[3]. Istniały doniesienia ze Stanów Zjednoczonych jakoby ukąszenia E. agrestis wywoływały martwicę, jednak badania laboratoryjne wykazały, że jad tego gatunku nie niszczy erytrocytów kręgowców, a sam pająk nie przenosi MRSA przez ugryzienia[7].
Rodzaj ten został wprowadzony w 2013 roku przez Bolzerna, Burckhardta i Hänggiego, a jego nazwa jest anagramem nazwy rodzajowej Tegenaria. Wyróżnienia dokonano na podstawie analizy morfologiczno-molekularnej europejskich gatunków kompleksu rodzajów Tegenaria-Malthonica[1]. Kolejne, nearktyczne gatunki zaliczono tu w ramach rewizji z 2016 roku[4].
Według stanu na 2017 do rodzaju Eratigena należy 35 opisanych gatunków[8]:
Eratigena – rodzaj pająków z rodziny lejkowcowatych. Holarktyczny. Obejmuje 35 opisanych gatunków. Niektóre z nich są synantropijne.
Eratigena är ett nytt släkte till vilket man bland annat flyttat arten Större husspindel som tidigare hette Tegenaria atrica. Den heter nu Eratigena atrica.
Denna Spindeldjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Eratigena är ett nytt släkte till vilket man bland annat flyttat arten Större husspindel som tidigare hette Tegenaria atrica. Den heter nu Eratigena atrica.
