Alligator

Alligator ye un xéneru de saurópsidos (reptiles) crocodilios, conocíos popularmente colos nomes de aligátores. Coloquialmente conocer n'ocasiones como caimanes, magar que caimanes y aligátores pertenecen a especies distintes; yá que taxonómicamente diverxen a nivel de subfamilia. ^{[ensin referencies]} Anguaño inclúi dos especies vives, l'aligátor chinu y l'aligátor americanu. Tanto'l nome castellanu actual como'l llatín usáu na clasificación científica proceden del inglés Alligator, que de la mesma ye una deformación del español «el llagartu», col que los conquistadores españoles de Florida bautizaron primeramente a esti animal.

Descripción

Los aligátores atópense cuasi siempres n'agües duces, bien raramente vése-yos en llagunes salobres y nunca s'enfusen nel mar. Esto debe a qu'escarecen de les glándules secretores de sal de les que disponen los cocodrilos, por casu, y como resultáu d'ello nun s'espandieron escontra les islles del Caribe como sí fixeron delles especies de cocodrilos.

Estrémense fácilmente de los cocodrilos pola forma de la so cabeza y morru, más anchos y curtios. Los dientes nun sobresalen cuando caltienen la boca zarrada, cosa que sí asocede nos cocodrilos. Los güeyos asitiar nuna posición bien atrasada al respective de otros xéneros de Crocodilia. El color de la gruesa piel ye de normal escuru (más nel casu de la especie china) averándose dacuando al negru, anque nun son raros los exemplares más claros ya inclusive hai dalgún casu leucístico.

Dambos sexos son territoriales y dacuando prodúcense violentes lluches pol dominiu d'estos. Sicasí, suelen evitales gracies al so potente ruxíu disuasorio. Son unos de los pocos reptiles dotaos de voz. Los aligátores tienden a tolerar más los individuos de menores dimensiones nes cercaníes, ente que s'amuesen más estrictos colos de tamaños similares al so.

Reproducción

Mientres la dómina de apareamiento fórmense pareyes estables ente machos y femes que'l restu del añu viven de forma solitaria. El celu coincide cola primavera y les crecíes d'agua correspondiente. Tres el apareamiento, la fema pon de 20 a 50 güevos de tamañu similar a los d'un gansu, que sotierra por que se guaren solos, procurando qu'unos reciban más calor qu'otros. Esto debe a que les diferencies de temperatura determinen el sexu de les críes, y asina se garantiza'l qu'haya un númberu similar de machos y femes ente estes.

Les femes siguen xixilando'l nial mientres el periodu d'incubación, axorizando a posibles depredadores como llagartos, culiebras, aves y mapaches. Cuando se cumplen unos 65 díes dende la puesta, les críes empiecen a romper el pulgu y emiten unos soníos similares al croar d'una xaronca, señal qu'impulsa a la fema a desenterrar el nial. Entós conduz a los pequeños (auténticos retruques de los sos padres, bien desenvueltos y namái distintos nel tamañu) hasta l'agua, onde éstos s'esvalixen y analayen de forma solitaria, alimentándose preferentemente d'inseutos. Mientres los sos primeros díes de vida pueden ser víctimes d'aves zancudes, tortúes y otros animales, incluyíos aligátores adultos. El maduror sexual llega a partir de los 8 años, y la muerte por vieyera dempués de los 30.

Dieta

El tipu d'alimentos inxeríos por estos animales depende de la so edá y tamañu. Cuando son nuevu, comen peces, inseutos, cascoxos, crustáceos y viermes. A midida que maurecen cacen preses cada vez mayores, incluyíos peces más grandes como'l gar, tortúes y dellos mamíferossobremanera la llondra y la falcatrúa,^[1] según aves, venaos y otros reptiles.^[2][3] Los sos estómagos tamién contienen de cutiu piedres na monizuela pa la dixestión. Inclusive peracaben carroña si tienen muncha fame. Nun se consideren peligrosos pa los humanos yá que escasamente ataquen si nun ye en defensa propia.

Aligátor chinu

El aligátor chinu (Alligator sinensis) ye la especie de menor tamañu, rondando de normal los 2 metros de llargu, anque se tener descripciones d'exemplares escepcionales que llegaron a los trés metros. Vive nunos pocos ríos del este de China y ye de calter bien cobarde y dondu, inclusive nel casu de los animales selvaxes. Aliméntase cuasi puramente de pexes y xaronca que prinda so l'agua, anque nes zones habitaes puede matar pites y perros. Tamién pueden comer aguaróns, y colles el venenu usáu pa combatiles. Esto fíxo-yos menguar en delles rexones mientres les últimes décades. Nunca se rexistró un ataque so contra humanos.

Los aligátores chinos tienen les mesmes proporciones que los americanos, a pesar de les sos amenorgaes dimensiones. Namái se repara la diferencia de que les críes recién salíes del güevu tienen una cabeza más desenvuelta, lo que probablemente-yos dexa alimentase d'inseutos acuáticos mayores que los retueyos de aligátor americanu. El color ye escuru, con bandes más clares a lo llargo del cuerpu.

Los aligátores chinos sumieron d'amplies zones de la so antigua distribución por cuenta de la presión humana, que cultiva les veres onde fuelguen y añeren y pesca en grandes cantidaes los pexes que formen la mayor parte de la so dieta. Anguaño queden unos 300 n'estáu selvaxe y ye realmente difícil alcontrar niaraes nos ríos chinos, polo que se considera qu'esta especie cuerre grave peligru d'estinción. Sicasí, en cautividá reproducir de forma rápida y abondosa, polo que numberosos zoolóxicos confíen en que los programes de cría en cautividá puedan salvar la especie. Unos 10000 exemplares partir por distintos zoos del mundu.

Aligátor americanu

La mayor especie ye'l aligátor americanu (Alligator mississippiensis), que de fechu ye unu de los cocodrilos más grandes del Nuevu Mundu, algamando un máximu de 6 metros de llargor, anque por cuenta de la desapaición de grandes animales de la zona por causes antrópicas, anguaño escasamente superen los 4,5 metros. Distribuyir polos ríos, banzaos y marismas del sur d'Estaos Xuníos, dende Carolina del Norte hasta'l sur de Texas. La persecución humana de que foi oxetu n'otru tiempu haber fechu sumir de munches zones, y anguaño namái abonda realmente nel estáu de Florida y en menor midida na desaguada del ríu Misisipí. Ye una especie protexida n'EEXX, y munchos de los parques nacionales de Florida crear nel so momentu col fin de caltener les sos zones de caza y anidación.

Anque de vezos primordialmente acuáticos, puede percorrer grandes distancies per tierra a la busca de nuevos territorios ya inclusive galopiar a velocidaes d'hasta 30 km/h mientres curtios trechos. Los mozos alimentar de viermes ya inseutos acuáticos, ente que los adultos comen cuasi cualquier cosa que se mueva: peces, aves, tortúas, royedores ya inclusive animales de la talla d'un venáu. Los aligátores tamién maten con frecuencia animales domésticos como perros y gatos que s'alloñar de la casa de los sos dueños. Los ataques contra humanos nun son frecuentes, pero tampoco descomanadamente raros. Sicasí, cuando éstos prodúcense cuasi nunca acaben cola muerte de la víctima. Convien recordar que los aligátores americanos prefieren evitar al home, y que los casos d'ataques son cuasi siempres consecuencia de persones imprudentes que se metieron nes zones de cría de los aligátores. Les femes son bien protectores colos sos güevos y críes nos primeros díes de vida, polo que nun duldar n'atacar a cualquier intrusu que s'avere.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Alligator .

An aligatored eo ar stlejviled a ya d'ober ar genad Alligator. Dont a ra o anv eus ar c'hastilhaneg el lagarto a sinifi ar glazard.

Spesadoù

Daou spesad aligatored a zo:

• aligator Amerika (Alligator mississippiensis)
• aligator Sina (Alligator sinensis)

Mae'r aligator yn grocodeiliad yn y genws Alligator o deulu Alligatoridae. Y ddwy rywogaeth sydd mewn bod yw'r aligator Americanaidd (A. mississippiensis) a'r aligator Tsieineaidd (A. sinensis). Yn ogystal â hynny, gwyddom o astudio olion ffosil bod nifer o rywogaethau o aligatorau bellach wedi diflannu. Ymddangosodd yr aligatorau cyntaf yn ystod y cyfnod Oligosen tua 37 miliwn o flynyddoedd yn ol.^[1]

Mae'r enw "aligator" fwy na thebyg yn ffurf o'r enw el lagarto, sy'n golygu 'madfall' yn Sbaeneg ac sydd wedi'i Saesnigeiddio. Dechreuodd y concwistadoriaid ddefnyddio'r enw Sbaeneg a dechreuodd ymfudwyr i Florida ei ynganu a'i sillafu fel 'aligator'.^[2] Roedd sillafiadau cynnar yn y Saesneg hefyd yn cynnwys allagarta ac alagarto.^[3]

Disgrifiad

Mae aligator Americanaidd maint llawn yn pwyso tua 360 kilogram (790 pwys) a thua 4.0 medr (13.1 troedfedd) o hyd, ond mae nhw'n gallu tyfu i 4.4 medr (14 troedfedd) a phwyso dros 450 kilogram (990 pwys).^[4] Roedd y mwyaf sydd ar gofnod yn 5.84 medr (19.2 troedfedd) o hyd.^[5] Mae'r aligator Tsieineaidd yn llai, yn anaml dros 2.1 medr (6.9 troedfedd) o hyd. Mae hefyd yn pwyso llai o lawer, gyda gwrywod ddim mwy na 45 kilogram (99 pwys) fel arfer.

Pan fydd aligators wedi tyfu, mae nhw'n ddu neu'n lliw brown olewydd tywydd gyda boliau gwyn, tra bod gan y rhai iau farciau gwyn a melyn trawiadol sy'n pylu dros amser.^[6]

Nid yw cyfartaledd oes aligator wedi'i fesur ar gyfartaledd^[7] Yn 1937, cafodd Sw Belgrade yn Serbia aligator maint llawn o'r enw Muja. Mae bellach o leiaf 80 mlwydd oed.^[8] Nid oes ganddo gofnod dilys o ddyddiad ei eni, ond mae'n cael ei ystyried yn yr aligator hynaf sydd mewn caethiwed.^[9]

Rhywogaethau (byw)

Delwedd Enw gwyddonol Enw cyffredin Dosbarthiad Alligator mississippiensis Aligator Americanaidd Texas i Ogledd Carolina, Unol Daleithiau Alligator sinensis Aligator Tsieineaidd dwyrain Tseina.

Ffosiliau

• ††Alligator mcgrewi
• ††Alligator mefferdi
• ††Alligator olseni
• ††Alligator prenasalis

Galeri o rywogaethau byw

• Aligator yn Sw Canberra yn Awstralia

• Aligator ym Mharc Cenedlaethol yr Everglades

Gweler hefyd

• Crocodeil
• Caiman

Cyfeirnodau

Alligatorer er en slægt af krybdyr i krokodille-ordenen med to arter, amerikansk og kinesisk alligator. Det er den eneste slægt i underfamilien Alligatorinae. Navnet "alligator" kommer fra en anglicering af det spanske udtryk: "El Legarto", "øglen".

Man kan forholdsvis nemt se forskel på alligatorer og krokodiller. Alligatornæbet er u-formet (kort og bredt), mens krokodillenæbet er v-formet (langt og smalt), og gavialens næb er ekstremt langt og smalt. Både alligatorer og krokodiller har en meget stor tand i undermunden. Når munden er lukket, er denne tand inde i munden på en alligator, mens den er uden for munden hos en krokodille.

Stub

Die Echten Alligatoren (Alligator) sind eine Gattung aus der Familie der Alligatoren (Alligatoridae). Innerhalb dieser werden sie den Kaimanen (Caimaninae) als einzige rezente Vertreter der Unterfamilie Alligatorinae gegenübergestellt.

Merkmale

Im Gegensatz zu den Kaimanen haben Echte Alligatoren eine breite flache Schnauze und eine knöcherne Nasenscheidewand. Sie weisen außerdem auf dem Nacken sechs kegelförmige Schuppen auf.

Lebensweise

Alligatormännchen bevorzugen außerhalb der Paarungszeit große offene, tiefe Gewässer, während die Weibchen flachere, kleinere ruhende Gewässer bevorzugen. Während der Paarungszeit verteidigen die Männchen ihre Territorien durch bellende Laute, Schlagen mit dem Kopf auf das Wasser und Kämpfen mit Konkurrenten.

Echte Alligatoren sind diejenigen Krokodile, deren Verbreitungsgebiet in Nordamerika und China am weitesten nach Norden in gemäßigte Breiten reicht, sodass sie als einzige Krokodile im Winter mit Frost konfrontiert werden. Sie verbringen den Winter im Uferschlamm eingegraben oder im tiefen Wasser mit deutlich reduziertem Stoffwechsel, müssen allerdings zum Atmen regelmäßig an die Oberfläche kommen und sonnen sich an wärmeren Tagen am Ufer. Der Mississippi-Alligator kann sogar in überfrierenden Gewässern überwintern, wobei sein Körper im Wasser bleibt, während die Schnauze zum Atmen durch das Eis reicht.

Systematik

Zur Gattung der Echten Alligatoren gehören folgende zwei rezente Arten:

Die Gattung Alligator entstand vor etwa 38 bis 26 Millionen Jahren im Oligozän in Nordamerika. Ein Vertreter aus dieser Zeit war Alligator prenasalis. Im Miozän lebten Alligator mcgrewi, Alligator olseni und auch die ersten Alligator mississippiensis. Aus dem Pliozän wurde Alligator mefferdi beschrieben. Alligator sinensis erscheint im Pleistozän.

• † Alligator prenasalis (Loomis, 1904)
• † Alligator mcgrewi Schmidt, 1941
• † Alligator luicus Li & Wang, 1987
• † Alligator olseni White, 1942
• † Alligator mefferdi Mook, 1923
• † Alligator thomsoni Mook, 1946 (möglicherweise identisch mit Alligator mississippiensis)

Literatur

• Steve Grenard: Handbook of alligators and crocodiles. Krieger Publishing Company, Malabar, Florida 1991, ISBN 0-89464-435-1, S. 63–65.
• Christopher A. Brochu: Crocodylian Snouts in Space and Time: Phylogenetic Approaches Toward Adaptive Radiation. American Zoologist volume 41 Issue 3. Oxford University Press, 2001, ISSN 0003-1569, S. 564–585.

Einzelnachweise

1. ↑ Alligator mississippiensis in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016.3. Eingestellt von: Crocodile Specialist Group, 1996. Abgerufen am 8. Februar 2017.
2. ↑ Alligator sinensis in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016.3. Eingestellt von: Crocodile Specialist Group, 1996. Abgerufen am 8. Februar 2017.

Аligatorët (Alligator) janë lloj krokodilësh nga familja (Alligatoridae). Emri aligator është amerikanizim i fjalës spanjole el lagarto që do të thotë hardhucë emër me të cilin kolonizatorët spanjoll i quanin këto kafshë në Floridë.

Ekzistojnë dy lloje aligatorësh:

• Aligatori amerikan (Alligator mississippiensis)
• Aligatori kinez (Alligator sinensis)

Ky artikull në lidhje me biologjinë është i cunguar. Ndihmoni dhe ju në përmirsimin e tij.

Normalisht

Aligatoro diferas di krokodilo per kapo plu larja, korta e pinta, e vidas en dolca aquo. Ulo esas min danjeroza per homaro. Aligatoro komportas du speci, un en Florida e Louisiana (to ke vidas en centr-amerika ne havas osto inter nazotrui), l'altro en sud-Chinia.

Ang aligeytor (Ingles: alligator), tinatawag ding buwaya, ay isang sari ng mga reptilyang kabilang sa pamilyang Alligatoridae. Likas na matatagpuan ang mga ito sa Amerika at Tsina. Higit na malalapad at maiikli ang mga ulo nito kaysa sa mga tunay na buwaya o krokodilyo (Ingles: crocodile).

Kinabibilangan ito ng dalawang kilalang mga uri:

• Alligator mississippiensis -- Amerikanong aligeytor
• Alligator sinensis -- Aligeytor na Intsik

Ang lathalaing ito na tungkol sa Hayop ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.

An alligator is a crocodilian in the genus Alligator o the faimily Alligatoridae. The twa livin species are the American alligator (A. mississippiensis) an the Cheenese alligator (A. sinensis).

Alligatorlar (Alligator) – timsohlar turkumining bir urug‘i. Ikki turi: Missisipi va Xitoy A. bor. Mis-sisipi A. yoki cho‘rtan A. (A. missisipiensis) Shimoliy Amerikaning janubi-sharqida tarqalgan, bo‘yi 4,6 m ga yaqin, oldingi oyoq barmoqlari orasida suzgich pardasi bor. Xitoy A. (A. sinensis) Yanszi daryosining quyi oqimida tarqalgan, bo‘yi 2,5 353m ga yaqin. A.ning asosiy ozig‘i baliq, odamga hujum qilmaydi. May oxiri va iyun boshida urchiydi. Urg‘ochisi 20–60 dona tuxum qo‘yadi. A. 85 yilgacha umr ko‘radi. Bir vaqtda A. Shimoliy Amerikada ko‘p edi. Terisi uchun ko‘plab ovlanganidan hozir kamayib ketgan. A.ning osh-langan terisidan sumka, chamadon, egar qoplamasi kabi buyumlar tayyorlanadi. Ikkala tur ham Xalqaro Qizil kitobga kiritilgan. AQSH va Kubada Missisipi A. maxsus fermalarda boqiladi.

Adabiyotlar

• OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

Té-chhùi-kho̍k sī Alligator sio̍k ê kho̍k-hî, pun tī Alligatoridae kho lāi-bīn. Iáu koh tī--leh ê chéng ū Bí-kok Té-chhùi-kho̍k (A. mississippiensis) kap Tiong-kok Té-chhùi-kho̍k (A. sinensis). Lēng-gōa koh ū chē chióng í-keng bia̍t-choa̍t, tùi hòa-chio̍h kì-lio̍k chhōe tio̍h ê chióng-lūi.

Ο αλιγάτορας είναι ερπετό που ανήκει στην οικογένεια των κροκοδειλιδών. Είναι μεγαλόσωμο ζώο, και μοιάζει με γιγάντιες σαύρες, υδρόβια και αρπακτικά. Ζει κατά αγέλες σε λίμνες και ποτάμια των τροπικών περιοχών όπου παραμονεύει το θήραμα του κρυμμένο, μέσα στο νερό. Το ζευγάρωμα γίνεται τη νύχτα ,μέσα στο νερό προς τον Απρίλιο.Χάρη στη ζύμωση των φυτικών υλικών ,μέσα στη φωλιά διατηρείται θερμοκρασία ευνοική για την επώαση των αυγών .

Οι αλιγάτορες κινούνται με δυσκολία στην ξηρά, αλλά κολυμπούν γρήγορα και αθόρυβα στο νερό. Έχουν πολύ μεγάλο στόμα και δυνατά δόντια. Τρέφονται κυρίως με ψάρια,βατράχους,μικρά καρκινοειδή,χελώνες,μικρά θηλαστικά και πουλιά. Ο Αμερικάνος αλιγάτορας (Αλιγάτορας του Μισισιπή - Alligator mississippiensis) ζει στις ΗΠΑ, κυρίως στον ποταμό Μισισιπή. Ο Κινεζικός αλιγάτορας (Αλιγάτορας ο σινικός - Alligator sinensis), ο οποίος είναι μικρότερος, ζει στον ποταμό Γιανγκ τσε Κιανγκ.

Πηγές

Алигаторите (Alligator) се род на крокодиловидни рептили од фамилијата на Alligatoridae. Се разликуваат од крокодилите по нивната поширока и пократка глава. Тие се исто така помалку агресивни од нивните роднини – крокодилите.

Родот Алигатор содржи два преживеани вида:

• Alligator mississippiensis (Daudin, 1801) – Американски алигатор
• Alligator sinensis (Fauvel, 1879) – Кинески алигатор

Кајманите од централна и јужна Америка, кои спаѓаат во иста фамилија како алигаторите, се разликуваат по тоа што немаат коскен септум меѓу ноздрите.

Етимологија

Името алигатор е добиено од шпанскиот збор el lagarto што значи „гуштер“. Со ова име го опишале конквистадорите кога го виделе ова животно за прв пат. Зборот lagarto потоа бил променет од страна на британските колонизатори и ја добил неговата денешна форма – алигатор (alligator).

Живеалиште и распространетост

Алигаторите живеат само во две држави: Кина и Соединети Американски Држави.

Американскиот алигатор го среќаваме во југоисточниот дел на САД: Флорида и Луизијана, јужните делови на Џорџија, Алабама и Мисисипи, крајбрежјето на Јужна и Северна Каролина, источен Тексас, југоисточниот дел на Оклахома и јужниот врв на Арканзас. Поголемиот дел од американските алигатори живеат во Флорида и Луизијана, каде има над милион алигатори по држава. Овие животни ги населуваат слатководните околини како бари, мочуришта, реки и езера, како и места каде има мешање на речна и морска вода како на пример делтите. Јужна Флорида е единственото место каде заедно живеат алигатори и крокодили.

Кинескиот алигатор денес може да се најде само во долината на реката Јангце. Овој вид е екстремно загрозен, и се верува дека во дивината се останати само неколку десетици индивидуи. Всушност многу повеќе кинески алигатори живеат во зоолошките градини низ светот, отколку што има во природата.

Карактеристики

Алигаторите се опишуваат и како „живи фосили“ од ерата на рептилите, поради фактот дека преживеале на земјата повеќе од 200 милиони години^[1].

Алигаторите се карактерисизираат со широка и кратка муцка. И двата преживеани вида имаат темна боја на кожата, често скоро црна. Сепак бојата на кожата многу зависи од водата во која живеат. Водите во кои има големо присуство на алги им даваат на алигаторите зеленикава боја на кожата. Алигаторите кои живеат во води во кои има голема концентрација на танинска киселина (оваа киселина доаѓа од дрвјата кои надвиснуваат над реката) имаат потемна боја на кожата. Кога устата на алигаторите е затворена, можеме да ги видиме само забите од горната вилица, што е различно од кај крокодилите каде ги гледаме забите и од двете вилици. Ова распознавање не е многу употребувано затоа што постојат многу индивидуи со деформитети на вилиците.

Во просек, тежината на Американски алигатор е 360 килограми, и достигнува должина од 4 метри, но достигнува и до 4,4 метри^[2] должина и тежина од 468 килограми^[3]. Според веб-страната на Националниот парк Еверглејдс, најголемиот регистриран алигатор од Флорида бил долг 5,3 метри иако според веб-страната на „Florida Fish and Wildlife Conservation Commission“ рекордот го држи 4,28 метри долгиот мажјак од езерото Монро. Кинескиот алигатор е помал, и ретко надминува 2,1 метар должина. Алигаторите се сметаат за едни од најбрзите големи рептили на планетата, со регистрирани брзини од 43 km/h. Овие рептили во просек имаат по 75 заба.

Просечниот животен век на алигаторите е 50 години. Индивидуа со име Муја живее во Белградската зоолошка градина во Србија од 1937 година, што ја прави стара најмалку 71 година. Друг примерок, од зоолошката градина во Рига, Латвија умрел во 2007 година при 75 годишна старост.

Исхрана

Младите алигатори се хранат со риби, инсекти, полжави и ракови. Како растат, така одбираат поголем плен, како поголеми риби, желки, различни цицачи, птици, а потоа и антилопи и други рептили. Често во желудникот среќаваме гастролити. Во состојба на голем глад, способни се да се хранат и со мрша. Возрасните алигатори се хранат и со диви свињи и елени, како и алигатори кои се помали од нив. Во одредени случаи забележани се алигатори кои ловеле и американска црна мечка и пантер од Флорида, што ги прави суперпредатори во нивната околина.

Размножување

Сексуална зрелост достигнуваат кога се долги околу 1,8 метри. Парењето се одвива на пролет. Женката гради гнездо од растителен материјал, чие распаѓање ослободува топлина која е потребна за инкубација на јајцата.

Полот на младите алигатори зависи од температурата во гнедото и е детерминиран помеѓу седмиот и дваесет и првиот ден после почетокот на инкубацијата. Ако темературата е 30 °C или помалку, алигаторите се развиваат во женки, а доколку е 34 °C или повеќе, се развиваат во мажјаци. Гнездата кои се изградени на почва се потопли отколку гнездата изградени на влажните брегови. Односот машки-женски во едно легло најчесто е 5 женки на еден мажјак, и женките се многу потешки од мажјаците.

Мајката го брани гнедото од предаторите и им помага на младите алигатори во вода. Ако останат во близина, мајката ги брани околу една година. Најголема опасност за младенчињата претставуваат постарите алигатори, поради кои смртноста во првата година може да се искачи и на 50 %.

Однесување

Возрасните мажјаци алигатори се самотни и територијални животни. Помалите алигатори често можат да бидат забележани во голем број на мало растојание едни од други. Најголемата индивидуа (и мажјак и женка) ја брани својата територија, дедека помалите алигатори се многу потолеранти кон останатите алигатори со слична големина.

Иако алигаторите имаат тешки тела и бавен метаболизам, тие се способни за брзи и нагли движења поготово на кратки растојанија. Главниот плен на алигаторите се мали животни кои ги убиваат и ги јадат во еден залак. Поголемито плен го зграбчуваат и го одвлекуваат во водата за да се удави. Кога пленот е премногу голем за да биде изеден со еден залак, тие или чекаат да се распадне или загризуваат и изведуваат нагло вртење за да го откинат загризаниот дел. Ова движење и познато под името „смртоносно завртување“. Ова движење е забележано и кај младите крокодили. За да го изведат ова завртување, алигаторите си помагаат со опашката која мора да ја завртат под одреден агол во однос на телото. Доколку му ја имобилизираме опашката овие животни ја губат способноста за „смртоносното движење“.

Повеќето мускули на вилицата на алигаторот се наменети за гризење и држење на пленот. Мускулите кои ја затвораат устата се екстремно моќни, за разлика од нив, мускулите кои ја отвараат устата се доста слаби. Како резултат на ова, возрасен човек може да ја држи устата на алигаторот затворена без многу напор. Всушност, самолеплива трака е доволна за да се спречи алигаторот да ја отвара устата, и ова е еден од највообичаените методи кои се употребуват при заробување или пренесување на овие животни. Алигаторите најчесто се трудат да ги избегнат луѓето. За жал, ваквото однесување на алигаторите придонесува некои луѓе да пробуваат да се доближат премногу до нив или до нивните гнезда. Ваквото доближување алигаторот го смета за опасност и напаѓа. Хранењето на алигаторите не е нелегално но не се препорачува. Доколку се хранат, алигаторите ќе го изгубат стравот од луѓето и можно е да почнат премногу да се доближуваат до населените места.

Напади врз луѓе

Нападите врз луѓето се доста ретки, но не и непознати. Алигаторите за разлика од останатите големи рептили, не го гледаат човекот како потенцијален плен, меѓутоа напаѓаат во знак на самоодбрана кога се чувствуваат загрозени. Помеѓу 1970 и 2000 година, во САД имало само 9 фатални напади од алигатор, додека во периодот од 2001 до 2006, пријавени се 11 смртни случаи како резултат на напад од ова животно.

Oдгледување

Одгледувањето на крокодили е во вистински пораст на Флорида, во Тексас и во Луизијана. Овие три држави годишно произведуваат околу 45 000 кожи од алигатор. Овие кожи достигнуваат висока цена на пазарот, па така кожа со должина од 1,8-2 метри достигнува цена од 300 долари. Производството на месо од алигатор исто така е доста популарно, па годишно се произведуваат и до 140 тони. Според оделот за земјоделство на Флорида, 100 грама месо од алигатор има 240 калории.

Медицински истражувања

Крвта на алигаторите содржи антимикробиотски протеини^[4]. Рептилите имаат леукоцити „убијци“ кои селективно ги уништуваат микроорганизмите како габите, вирусите и бактериите, дури и без да имаат претходен контакт со нив.

Протеини кои се изолирани од овие леукоцити се покажале ефикасни против голем број на бактерии, меѓу кои и фамозната Staphylococcus aureus и 6 од осумте типа на Candida albicans.

Научниците сметаат дека веќе изолирале четири протеини кои би требало, за десетина година, да дадат нов тип на лекови наречени „алигацини“.

Наводи

Аллигаторсем (лат. Alligator) — хальхи вăхăтри икĕ тĕсе кĕртекен йăх: американ е миссисипи аллигаторĕ (лат. Alligator mississippiensis) тата китай аллигаторĕ (лат. Alligator sinensis).

Крокодилпа аллигатор хушшинчи уйрăмлăхсем

Чи пысăк уйрăмлăх — вĕсен шăлĕсенче. крокодил çăварне хупсан, — аялти тăваттăмĕш пысăк шăлĕ курăнса тăрать. Аллигаторăн вара курăнмасть. Унсăр пуçне вĕсен сăмсисем те урăхларах: чăн крокодил шĕвĕр сăмсаллă, V-евĕрлĕ, Ааллигаторăн — U-майлă сарлака сăмса.

Крокодил (сулахайра) тата аллигатор пуçĕсем (сылтăмра)

Вуламалли

Каçăсем

• Национальный парк Эверглейдс
• Эверглейдс — национальный парк крокодилов

Аллигаторҳо (лотинӣ Alligator, аз испанӣ el lagarto – калтакалос), як ҷинси хазандаҳо. Мансуб ба типи хордадорҳо ва қатори тимсоҳҳо мебошанд. Аллигаторҳо ду намуд доранд: миссисипӣ ва хитойӣ. Аллигаторҳои миссисипӣ (Аллигаторҳо mississippiensis) хазандаи азимҷусса (дарозиаш 4 – 4,5 м) буда, пойҳои кӯтоҳи ғафс дорад (лекин луқмаашро бо суръати тез дошта мегирад); пойҳои пеш аз панҷ ва қафо аз чор ангушт иборат мебошанд (байни ангуштони пойҳои пеш пардаи шиноварӣ дорад). Тахтапушти аллигаторҳо паҳно ва ранги сиёҳ дош та, бо сипарҳои шохин пӯшида шудааст; думаш пурқувват (думи аллигаторҳои ҷавон рахи зарди баланд дорад); чашмонаш хокистарранг. Дар дарёҳо, ҳавзҳо, ботлоқзорҳои штатҳои Каролина ва Флоридаи ШМА, ҳамчунин дар соҳили халиҷи Мексика маскунанд. Наринаҳои калон, одатан, танҳо ва наринаҳои хурд гурӯҳ-гурӯҳ мегарданд. Давраи болиғии аллигаторҳои америкоӣ ба дарозии тан вобаста аст (мавриди ба 180 см расидани дарозии тан болиғ мегардад). Модинааш то 35 – 50 тухм мегузорад. Хазандаи тезгард буда, дар хушкӣ бо суръати 45 км/соат ҳаракат карда метавонад. Одатан, шабона ба шикор мебарояд. Тӯъмаи онҳо моҳӣ, парандаю ҷонварони ширхӯри обӣ, нармбаданҳо ва харчангшаклҳоянд. Аллигаторҳои хитойӣ (аллигаторҳо sinensis) зарди хокистарранг буда, ҷоғи поёнаш доғҳои сиёҳ дорад. Тахтапушт, шикам ва пилки чашмонашро сипарҳои шохин фаро гирифтаанд. Тани аллигаторҳои хурд панҷ ва думи онҳо ҳафт рахи зард дорад (баробари калон шудан, рахҳо нест мешаванд). Дарозии модинааш – то 2,2 м, наринааш – тақрибан 1,4 – 1,7 м. Модинааш то 10 – 40 тухм мегузорад. Аллигаторҳои хитойӣ дар ҳавзаи дарё Янтсзи мас кун шудаанд. Аллигаторҳо сари паҳн дошта, ҳангоми пӯшида будани даҳон дандонҳои чоруми ҷоғи поён нопадиданд (фарқи онҳо аз тимсоҳ дар ҳамин аст). Аз охири тирамоҳ то авв. баҳор аллигаторҳо ба ҳолати карахтӣ мегузаранд. Ҳавои сарду гармои зиёдро дар лонаҳои соҳилӣ (дар чуқурии 1 – 1,5 м) мегузаронанд. Баъди оғози мавсими боронгарӣ ба гушн меоянд. Аллигаторҳо то 85 сол умр мебинанд. Солҳои охир аз сабаби бисёр шикор кардани Аллигаторҳо шумораи онҳо хеле кам гаштааст. Аллигаторҳои хитойӣ ба Китоби Сурх дохил карда шудаанд. Аз пӯсти аллигаторҳо ҷомадон, зин ва ғайра месозанд. Бо ин мақсад дар штатҳои Флорида, Техас ва Луизианаи ШМА аллигаторҳоро дар фермаҳои махсус парвариш мекунанд.

Эзоҳ

Сарчашма

• А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2017, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.

Алігатары (Alligator) — род кракадзілаў сямейства Alligatoridae, які ўключае ўсяго два віды: амэрыканскі, ці місысыпскі алігатар (Alligator mississippiensis) і Alligator sinensis.

Назва «алігатар» — англіцызаваная форма гішпанскага «el lagarto» (яшчарка), так першыя гішпанскія пасяленцы ў Флорыдзе называлі гэтую жывёлу.

Вонкавыя спасылкі

— сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

An alligator, or colloquially gator, is a large reptile in the Crocodilia order in the genus Alligator of the family Alligatoridae. The two extant species are the American alligator (A. mississippiensis) and the Chinese alligator (A. sinensis). Additionally, several extinct species of alligator are known from fossil remains. Alligators first appeared during the Oligocene epoch about 37 million years ago.^[1]

The name "alligator" is probably an anglicized form of el lagarto, the Spanish term for "the lizard", which early Spanish explorers and settlers in Florida called the alligator.^[2] Early English spellings of the name included allagarta and alagarto.^[3]

Evolution

Alligators and caimans split in North America during the early Tertiary or late Cretaceous (about 53 million to about 65 million years ago).^[4][5] The Chinese alligator split from the American alligator about 33 million years ago^[4] and probably descended from a lineage that crossed the Bering land bridge during the Neogene. The modern American alligator is well represented in the fossil record of the Pleistocene.^[1] The alligator's full mitochondrial genome was sequenced in the 1990s.^[6] The full genome, published in 2014, suggests that the alligator evolved much more slowly than mammals and birds.^[7]

Phylogeny

The genus Alligator belongs to the subfamily Alligatorinae, which is the sister taxon to Caimaninae (the caimans). Together, these two subfamilies form the family Alligatoridae. The below cladogram shows the phylogeny of alligators.^[8][9]

Alligatoridae

Caimaninae

Alligatorinae

Ceratosuchus burdoshi†

Hassiacosuchus haupti†

Navajosuchus mooki†

Wannaganosuchus brachymanus†

Arambourgia gaudryi†

Allognathosuchus polyodon†

Allognathosuchus wartheni†

Procaimanoidea kayi†

Alligator

Alligator prenasalis†

Alligator mcgrewi†

Alligator olseni†

Alligator sinensis Chinese alligator

Alligator thomsoni†

Alligator mefferdi†

Alligator mississippiensis American alligator

Species

Extant

Extinct

• Alligator hailensis
• Alligator mcgrewi
• Alligator mefferdi
• Alligator olseni
• Alligator prenasalis
• Alligator thomsoni

Description

An average adult American alligator's weight and length is 360 kg (790 lb) and 4 m (13 ft), but they sometimes grow to 4.4 m (14 ft) long and weigh over 450 kg (990 lb).^[10] The largest ever recorded, found in Louisiana, measured 5.84 m (19.2 ft).^[11] The Chinese alligator is smaller, rarely exceeding 2.1 m (7 ft) in length. Additionally, it weighs considerably less, with males rarely over 45 kg (100 lb).

Adult alligators are black or dark olive-brown with white undersides, while juveniles have bright yellow or whitish stripes which sharply contrast against their dark hides, providing them additional camouflage amongst reeds and wetland grasses.^[12]

No average lifespan for an alligator has been measured.^[13] One of the oldest recorded alligator lives was that of Saturn, an American alligator who was hatched in 1936 in Mississippi and spent nearly a decade in Germany before spending the majority of its life at the Moscow Zoo, where it died at the age of 83 or 84 on 22 May 2020.^[14][15] Another one of the oldest lives on record is that of Muja, an American alligator who was brought as an adult specimen to the Belgrade Zoo in Serbia from Germany in 1937. Although no valid records exist about its date of birth, as of 2012, it was in its 80s and possibly the oldest alligator living in captivity.^[16][17]

Habitat

Alligators are native to only the United States, Mexico, and China.^[18][19]

American alligators are found in the southeast United States: all of Florida and Louisiana; the southern parts of Georgia, Alabama, and Mississippi; coastal South and North Carolina; East Texas, the southeast corner of Oklahoma, and the southern tip of Arkansas. Louisiana has the largest alligator population.^[20] The majority of American alligators inhabit Florida and Louisiana, with over a million alligators in each state. Southern Florida is the only place where both alligators and crocodiles live side by side.^[21][22] A small population is also found in Tamaulipas, in Mexico. ^[23]

American alligators live in freshwater environments, such as ponds, marshes, wetlands, rivers, lakes, and swamps, as well as in brackish water.^[24] When they construct alligator holes in the wetlands, they increase plant diversity and provide habitat for other animals during droughts.^[25] They are, therefore, considered an important species for maintaining ecological diversity in wetlands.^[26] Farther west, in Louisiana, heavy grazing by nutrias and muskrats is causing severe damage to coastal wetlands. Large alligators feed extensively on nutrias, and provide a vital ecological service by reducing nutria numbers.^[27]

The Chinese alligator currently is found in only the Yangtze River valley and parts of adjacent provinces^[19] and is extremely endangered, with only a few dozen believed to be left in the wild. Indeed, far more Chinese alligators live in zoos around the world than can be found in the wild. Rockefeller Wildlife Refuge in southern Louisiana has several in captivity in an attempt to preserve the species. Miami MetroZoo in Florida also has a breeding pair of Chinese alligators.

Behavior

Large male alligators are solitary territorial animals. Smaller alligators can often be found in large numbers close to each other. The largest of the species (both males and females) defend prime territory; smaller alligators have a higher tolerance for other alligators within a similar size class.

Alligators move on land by two forms of locomotion referred to as "sprawl" and "high walk". The sprawl is a forward movement with the belly making contact with the ground and is used to transition to "high walk" or to slither over wet substrate into water. The high walk is an up-on-four-limbs forward motion used for overland travel with the belly well up from the ground.^[28] Alligators have also been observed to rise up and balance on their hind legs and semi-step forward as part of a forward or upward lunge. However, they can not walk on their hind legs.^[29][30][31]

Although the alligator has a heavy body and a slow metabolism, it is capable of short bursts of speed, especially in very short lunges. Alligators' main prey are smaller animals they can kill and eat with a single bite. They may kill larger prey by grabbing it and dragging it into the water to drown. Alligators consume food that cannot be eaten in one bite by allowing it to rot or by biting and then performing a "death roll", spinning or convulsing wildly until bite-sized chunks are torn off. Critical to the alligator's ability to initiate a death roll, the tail must flex to a significant angle relative to its body. An alligator with an immobilized tail cannot perform a death roll.^[32]

Most of the muscle in an alligator's jaw evolved to bite and grip prey. The muscles that close the jaws are powerful, but the muscles for opening their jaws are weak. As a result, an adult human can hold an alligator's jaws shut bare-handed. It is common to use several wraps of duct tape to prevent an adult alligator from opening its jaws when being handled or transported.^[33]

Alligators are generally timid towards humans and tend to walk or swim away if one approaches. This may encourage people to approach alligators and their nests, which can provoke the animals into attacking. In Florida, feeding wild alligators at any time is illegal. If fed, the alligators will eventually lose their fear of humans and will learn to associate humans with food.^[34]

Diet

The type of food eaten by alligators depends upon their age and size. When young, alligators eat fish, insects, snails, crustaceans, and worms. As they mature, progressively larger prey is taken, including larger fish such as gar, turtles, and various mammals, particularly coypu and muskrat,^[24] as well as birds, deer, and other reptiles.^[35][36] Their stomachs also often contain gizzard stones. They will even consume carrion if they are sufficiently hungry. In some cases, larger alligators are known to ambush dogs, Florida panthers and black bears, making them the apex predator throughout their distribution. In this role as a top predator, it may determine the abundance of prey species, including turtles and coypu.^[37][27] As humans encroach into their habitat, attacks are few but not unknown. Alligators, unlike the large crocodiles, do not immediately regard a human upon encounter as prey, but may still attack in self-defense if provoked.

Reproduction

Alligators generally mature at a length of 1.8 m (6 ft). The mating season is in late spring. In April and May, alligators form so-called "bellowing choruses". Large groups of animals bellow together for a few minutes a few times a day, usually one to three hours after sunrise. The bellows of male American alligators are accompanied by powerful blasts of infrasound.^[38] Another form of male display is a loud head-slap.^[39] In 2010, on spring nights alligators were found to gather in large numbers for group courtship, the so-called "alligator dances".^[40]

In summer, the female builds a nest of vegetation where the decomposition of the vegetation provides the heat needed to incubate the eggs. The sex of the offspring is determined by the temperature in the nest and is fixed within seven to 21 days of the start of incubation. Incubation temperatures of 30 °C (86 °F) or lower produce a clutch of females; those of 34 °C (93 °F) or higher produce entirely males. Nests constructed on leaves are hotter than those constructed on wet marsh, so the former tend to produce males and the latter, females. The baby alligator's egg tooth helps it get out of its egg during hatching time. The natural sex ratio at hatching is five females to one male. Females hatched from eggs incubated at 30 °C (86 °F) weigh significantly more than males hatched from eggs incubated at 34 °C (93 °F).^[41] The mother defends the nest from predators and assists the hatchlings to water. She will provide protection to the young for about a year if they remain in the area. Adult alligators regularly cannibalize younger individuals, though estimates of the rate of cannibalism vary widely.^[42][43] In the past, immediately following the outlawing of alligator hunting, populations rebounded quickly due to the suppressed number of adults preying upon juveniles, increasing survival among the young alligators.

Anatomy

Alligators, much like birds, have been shown to exhibit unidirectional movement of air through their lungs.^[44] Most other amniotes are believed to exhibit bidirectional, or tidal breathing. For a tidal breathing animal, such as a mammal, air flows into and out of the lungs through branching bronchi which terminate in small dead-end chambers called alveoli. As the alveoli represent dead-ends to flow, the inspired air must move back out the same way it came in. In contrast, air in alligator lungs makes a circuit, moving in only one direction through the parabronchi. The air first enters the outer branch, moves through the parabronchi, and exits the lung through the inner branch. Oxygen exchange takes place in extensive vasculature around the parabronchi.^[45]

The alligator has a similar digestive system to that of the crocodile, with minor differences in morphology and enzyme activity.^[46] Alligators have a two-part stomach, with the first smaller portion containing gastroliths. It is believed this portion of the stomach serves a similar function as it does in the gizzard of some species of birds, to aid in digestion. The gastroliths work to grind up the meal as alligators will take large bites or swallow smaller prey whole. This process makes digestion and nutrient absorption easier once the food reaches the second portion of the stomach.^[47] Once an alligator's meal has been processed it will move on to the second portion of the stomach which is highly acidic. The acidity of the stomach has been observed to increase once digestion begins. This is due to the increase in CO₂ concentration of the blood, resulting from the right to left shunting of the alligators heart. The right to left shunt of the heart in alligators means the circulatory system will recirculate blood through the body instead of back to the lungs.^[48] The re-circulation of blood leads to higher CO₂ concentration as well as lower oxygen affinity.^[49] There is evidence to suggest that there is increased blood flow diverted to the stomach during digestion to facilitate an increase in CO₂ concentration which aids in increasing gastric acid secretions during digestion.^[50][48] The alligator's metabolism will also increase after a meal by up to four times its basal metabolic rate.^[51] Alligators also have highly folded mucosa in the lining of the intestines to further aid in the absorption of nutrients. The folds result in greater surface area for the nutrients to be absorbed through.^[52]

Alligators also have complex microbiomes that are not fully understood yet, but can be attributed to both benefits and costs to the animal. These microorganisms can be found in the high surface area of the mucosa folds of the intestines, as well as throughout the digestive tract. Benefits include better total health and stronger immune system. However alligators are still vulnerable to microbial infections despite the immune boost from other microbiota.^[52]

During brumation the process of digestion experiences changes due to the fasting most alligators experience during these periods of inactivity. Alligators that go long enough without a meal during brumation will begin a process called autophagy, where the animal begins to consume its fat reserves to maintain its body weight until it can acquire a sufficient meal.^[53] There is also fluctuation in the level of bacterial taxa populations in the alligator's microbial community between seasons which helps the alligator cope with different rates of feeding and activity.^[54]

Like other crocodilians, alligators have an armor of bony scutes. The dermal bones are highly vascularised and aid in calcium balance, both to neutralize acids while the animal cannot breathe underwater^[55] and to provide calcium for eggshell formation.^[56]

Alligators have muscular, flat tails that propel them while swimming.

The two kinds of white alligators are albino and leucistic. These alligators are practically impossible to find in the wild. They could survive only in captivity and are few in number.^[57][58] The Aquarium of the Americas in New Orleans has leucistic alligators found in a Louisiana swamp in 1987.^[58]

Human uses

Alligators are raised commercially for their meat and their skin, which when tanned is used for the manufacture of luggage, handbags, shoes, belts, and other leather items. Alligators also provide economic benefits through the ecotourism industry. Visitors may take swamp tours, in which alligators are a feature. Their most important economic benefit to humans may be the control of coypu and muskrats.^[27]

Alligator meat is also consumed by humans.^[59][60]

Differences from crocodiles

While there are rules of thumb for distinguishing alligators from crocodiles, all of them admit exceptions. Such general rules include:

• Exposed vs. interdigitated teeth: The easiest way to distinguish crocodiles from alligators is by looking at their jaw line. The teeth on the lower jaw of an alligator fit into sockets in the upper jaw, leaving only the upper teeth visible when the mouth is closed. The teeth on the lower jaw of a crocodile fit into grooves on the outside of the top jaw, making both the upper and lower teeth visible when the mouth is closed, thus creating a "toothy grin."^[61]
• Shape of the nose and jaw: Alligators have wider, shovel-like, U-shaped snouts, while crocodile snouts are typically more pointed or V-shaped. The alligators' broader snouts have been contentiously thought to allow their jaws to withstand the stress of cracking open the shells of turtles and other hard-shelled animals that are widespread in their environments.^[61][62] A 2012 study found very little correlation between bite force and snout shape amongst 23 tested crocodilian species.^[63]
• Functioning salt glands: Crocodilians have modified salivary glands called salt glands on their tongues, but while these organs still excrete salt in crocodiles and gharials, those in most alligators and caimans have lost this ability, or excrete it in only extremely small quantities.^[61] The ability to excrete excess salt allows crocodiles to better tolerate life in saline water and migrating through it.^[61] Because alligators and caimans have lost this ability, they are largely restricted to freshwater habitats, although larger alligators do sometimes live in tidal mangroves and in very rare cases in coastal areas.^[61]
• Integumentary sense organs: Both crocodiles and alligators have small, pit-like sensory organs called integumentary sense organs (ISOs) or dermal pressure receptors (DPRs) surrounding their upper and lower jaws.^[61] These organs allow crocodilians to detect minor pressure changes in surrounding water, and assist them in locating and capturing prey. In crocodiles, however, such organs extend over nearly the entire body.^[61] Crocodile ISOs may also assist in detection of local salinity, or serve other chemosensory functions.^[61]
• Less consistent differences: Crocodiles are generally thought of as more aggressive than alligators.^[61] Only six of the 23 crocodilian species are considered dangerous to adult human beings, most notably the Nile crocodile and saltwater crocodile. Each year, hundreds of deadly attacks are attributed to the Nile crocodile in sub-Saharan Africa. The American crocodile is considered to be less aggressive. Only a few (unverified) cases of American crocodiles fatally attacking humans have been reported.^[64]

Image gallery of extant species

• 

  Alligator in the Everglades National Park

• 

  Alligator in the Canberra Zoo in Australia

• 

  Gator in Louisiana bayou swims

• 

  Gator in Louisiana bayou eats

• 

  Juvenile alligator found in Everglades National Park

See also

• Alligator farm
• Caiman
• Gharial
• List of fatal alligator attacks in the United States by decade

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Alligator&oldid=1159344897"

Aligatoro (Alligator)^[1] estas genro de granda krokodilulo vivanta en riveroj de Nordameriko kaj Azio. La plej konata estas misisipa aligatoro (Alligator mississippiensis), kiu atingas eĉ 6 metrojn. Antaŭ la homo ĝi kutime fuĝas, sed atakas brutojn kaj entiras ilin en la akvon. Ĝi estas farme bredata pro altkvalita haŭto.

Malpli multe konata estas la Ĉina aligatoro aŭ jangvzia aligatoro (Alligator sinensis).

En Esperantujo, aligatoro povas ankaŭ signifi "homo, kiu aligatoras".

Etimologie, la vorto "aligatoro" venas el la angla, alligator, kiu siavice venas el la hispanaj vortoj el lagarto, signifanta "la lacerton", la nomo kiun donis al ili hispanaj esploristoj kaj kolonianoj en suda Florido.

Kladogramo laŭ Brochu (1999)^[2]

Aligatoro

A. prenasalis

A. mcgrewi

A. olseni

A. sinensis

A. mefferdi

A. mississippiensis

Alligator es un género de saurópsidos (reptiles), conocidos popularmente como lagartos o aligátores. Ocasionalmente y de manera coloquial, se los denomina indistintamente, como caimanes, pese a que caimanes y lagartos pertenecen a géneros distintos; ya que taxonómicamente divergen a nivel de subfamilia. ^{[cita requerida]} Actualmente incluye dos especies vivas, el aligátor chino y el lagarto americano. Tanto el nombre español actual como el latino usado en la clasificación científica proceden del inglés alligator, que a su vez es una deformación del español «el lagarto», con el que los conquistadores españoles de Florida bautizaron inicialmente a este animal

Descripción

Los aligátores se encuentran casi siempre en aguas dulces, muy raramente se les ve en lagunas salobres y nunca se adentran en el mar. Esto se debe a que carecen de las glándulas secretoras de sal de las que disponen los cocodrilos, por ejemplo, y como resultado de ello no se han expandido hacia las islas del Caribe como sí han hecho varias especies de cocodrilos.

Se diferencian fácilmente de los cocodrilos por la forma de su cabeza y morro, más anchos y cortos. Los dientes no sobresalen cuando mantienen la boca cerrada, cosa que sí sucede en los cocodrilos. Los ojos se sitúan en una posición muy atrasada respecto a otros géneros de Crocodilia. El color de la gruesa piel es normalmente oscuro (más en el caso de la especie china) acercándose a veces al negro, aunque no son raros los ejemplares más claros e incluso hay algún caso leucístico.

Ambos sexos son territoriales y a veces se producen violentas luchas por el dominio de estos. No obstante, suelen evitarlas gracias a su potente rugido disuasorio. Son unos de los pocos reptiles dotados de voz. Los aligátores tienden a tolerar más los individuos de menores dimensiones en las cercanías, mientras que se muestran más estrictos con los de tamaños similares al suyo.

Reproducción

Durante la época de apareamiento se forman parejas estables entre machos y hembras que el resto del año viven de forma solitaria. El celo coincide con la primavera y las crecidas de agua correspondientes. Tras el apareamiento, la hembra pone de 20 a 50 huevos de tamaño similar a los de un ganso, que entierra para que se incuben solos, procurando que unos reciban más calor que otros. Esto se debe a que las diferencias de temperatura determinan el sexo de las crías, y así se garantiza el que haya un número similar de machos y hembras entre estas.

Las hembras continúan vigilando el nido durante el periodo de incubación, espantando a posibles depredadores como lagartos, serpientes, aves y mapaches. Cuando se cumplen unos 65 días desde la puesta, las crías comienzan a romper la cáscara y emiten unos sonidos similares al croar de una rana, señal que impulsa a la hembra a desenterrar el nido. Entonces conduce a los pequeños (auténticas réplicas de sus padres, bien desarrollados y solo diferentes en el tamaño) hasta el agua, donde estos se dispersan y vagan de forma solitaria, alimentándose preferentemente de insectos. Durante sus primeros días de vida pueden ser víctimas de aves zancudas, tortugas y otros animales, incluidos aligátores adultos. La madurez sexual llega a partir de los 8 años, y la muerte por vejez después de los 30.

Dieta

El tipo de alimentos ingeridos por estos animales depende de su edad y tamaño. Cuando son joven, comen peces, insectos, caracoles, crustáceos y gusanos. A medida que maduran cazan presas cada vez mayores, incluidos peces más grandes como el gar, tortugas y varios mamíferos, en particular la nutria y el desmán,^[1]​ así como aves, ciervos y otros reptiles.^[2]​^[3]​ Sus estómagos también contienen a menudo piedras en la molleja para la digestión. Incluso consumen carroña si tienen mucha hambre. No se consideran peligrosos para los humanos ya que rara vez atacan si no es en defensa propia.

Aligátor chino

El aligátor chino (Alligator sinensis) es la especie de menor tamaño, rondando normalmente los 2 metros de largo, aunque se poseen descripciones de ejemplares excepcionales que llegaron a los tres metros. Vive en unos pocos ríos del este de China y es de carácter muy tímido y dócil, incluso en el caso de los animales salvajes. Se alimenta casi exclusivamente de peces y ranas que captura bajo el agua, aunque en las zonas habitadas puede matar gallinas y perros. También pueden comer ratas, y con ellas el veneno usado para combatirlas. Esto les ha hecho disminuir en varias regiones durante las últimas décadas. Nunca se ha registrado un ataque suyo contra humanos.

Los aligátores chinos tienen las mismas proporciones que los americanos, a pesar de sus reducidas dimensiones, solo se observa la diferencia de que las crías recién salidas del huevo poseen una cabeza más desarrollada, lo que probablemente les permite alimentarse de insectos acuáticos mayores que los retoños de aligátor americano. El color es oscuro, con bandas más claras a lo largo del cuerpo.

Los aligátores chinos han desaparecido de amplias zonas de su antigua distribución debido a la presión humana, que cultiva las orillas donde descansan y anidan y pesca en grandes cantidades los peces que forman la mayor parte de su dieta. Actualmente quedan unos 300 en estado salvaje y es realmente difícil localizar nidadas en los ríos chinos, por lo que se considera que esta especie corre grave peligro de extinción. No obstante, en cautividad se reproduce de forma rápida y abundante, por lo que numerosos zoológicos confían en que los programas de cría en cautividad puedan salvar la especie. Unos 10000 ejemplares se reparten por distintos zoos del mundo.

Aligátor americano

La mayor especie es el aligátor americano (Alligator mississippiensis), que de hecho es uno de los cocodrilos más grandes del Nuevo Mundo, alcanzando un máximo de 6 metros de longitud, aunque debido a la desaparición de grandes animales de la zona por causas antrópicas, hoy en día rara vez superan los 4,5 metros. Se distribuye por los ríos, pantanos y marismas del sur de Estados Unidos, desde Carolina del Norte hasta el sur de Texas. La persecución humana de que fue objeto en otro tiempo lo ha hecho desaparecer de muchas zonas, y actualmente solo abunda realmente en el estado de Florida y en menor medida en la desembocadura del río Misisipí. Es una especie protegida en EE. UU., y muchos de los parques nacionales de Florida se crearon en su momento con el fin de preservar sus zonas de caza y anidación.

Aunque de hábitos primordialmente acuáticos, puede recorrer grandes distancias por tierra a la búsqueda de nuevos territorios e incluso galopar a velocidades de hasta 30 km/h durante cortos trechos. Los jóvenes se alimentan de gusanos e insectos acuáticos, mientras que los adultos comen casi cualquier cosa que se mueva: peces, aves, tortugas, roedores e incluso animales de la talla de un ciervo. Los aligátores también matan con frecuencia animales domésticos como perros y gatos que se alejan de la casa de sus dueños. Los ataques contra humanos no son frecuentes, pero tampoco excesivamente raros. No obstante, cuando estos se producen casi nunca acaban con la muerte de la víctima. Conviene recordar que los aligátores americanos prefieren evitar al hombre, y que los casos de ataques son casi siempre consecuencia de personas imprudentes que se metieron en las zonas de cría de los aligátores. Las hembras son muy protectoras con sus huevos y crías en los primeros días de vida, por lo que no dudan en atacar a cualquier intruso que se acerque.

Referencias

Alligaator (Alligator) on veega tihedalt seotud roomajate perekond.

Võrdlus krokodilliga

Alligaatori lõug on lühem ja laiem kui krokodilli oma ning see annab alligaatori peale kolmnurkse kuju. Teine oluline erinevus on see, et kui tema lõuad on koos (suu on kinni), siis ei ulatu tema neljas hammas välja nagu krokodillil.

Ameerika alligaator

Ameerika alligaator (mississippi alligaator) elab Ameerika Ühendriikide kaguosa soistel aladel. Ta võib kasvada kuni 3 meetri pikkuseks.

Hiina alligaator

Hiina alligaator, kes on väiksem, elab Jangtse jõe orus. Praeguseks on see liik elupaikade hävitamise tõttu peaaegu välja surnud.

Aligatoreak (Alligator) krokodilidoen familiako narrastiak dira. Luzeak eta handiak izaten dira eta ezkatak dituzte bizkarraldean. Bi espezietakoak izaten dira: Alligator mississippiensis, AEBetan bizi dena, eta Alligator sinensis, Txinako Yangzi ibaiaren haranetan bizi dena.

Arrak orro ozenak egin ditzake; horretarako gai den narrasti espezie bakarra da. Hogeitik hirurogeira arrautza erruten dituzte aldiko eta aligator kumeak, kolore bizia eta hogei zentimetrotako luzera dutenak, bere kasa hazten dira amak eta aitak bakarrik utzita. Ur gezatako karramarroak, dortokak eta beste zenbait ornodun jaten dituzte.

Animalia hauen larrua poltsak egiteko erabiltzen da eta horregatik dago desagertzeko arriskuan.

Espezieak

• Alligator mississippiensis
• Alligator sinensis

eta honako espezie fosilak:

• †Alligator mcgrewi
• †Alligator mefferdi
• †Alligator olseni
• †Alligator prenasalis

Erreferentziak

Les alligators (Alligator) forment un genre de crocodiliens de la famille des Alligatoridés. Ce terme constitue à la fois un nom vernaculaire et un nom scientifique.

Liste des espèces

Selon Reptarium Reptile Database (15 juil. 2011)^[1] :

• Alligator mississippiensis (Daudin, 1802) — Alligator d'Amérique
• Alligator sinensis Fauvel, 1879 — Alligator de Chine

Espèces fossiles :

• †Alligator prenasalis (Loomis1, 1904) - datant de l'Oligocène et trouvé dans le Dakota du Sud

Étymologie

Le terme alligator proviendrait de l'espagnol el lagarto signifiant « le lézard ». C'est ainsi que les Conquistadores auraient désigné ce reptile.

Le mot lagarto aurait été déformé par les colons britanniques pour enfin aboutir à sa forme actuelle : alligator.

Description

Les alligators sont caractérisés par un museau plus large que celui des crocodiles. Les deux espèces qui existent ont également tendance à être de couleur plus sombre, souvent presque noire, mais la couleur dépend beaucoup de l'eau. Les eaux chargées en algues produisent des alligators verts ; les alligators venant d'eaux contenant beaucoup d'acide tannique en provenance des arbres qui les surplombent sont souvent plus sombres (mais l'alligator de Chine présente un dessin assez clair). De plus, chez les alligators, seules les dents supérieures sont visibles quand ils ferment les mâchoires, au contraire des crocodiles, dont on peut voir les dents supérieures et inférieures. Toutefois, de nombreux individus présentent des difformités dans les mâchoires, ce qui complique ce moyen d'identification.

L'alligator d'Amérique atteint un poids 360 kg et une longueur de 4 m.

Selon le site web du parc national des Everglades, le plus grand alligator jamais répertorié en Floride mesurait 5,3 m de long, bien que, selon le site web de la Florida Fish and Wildlife Conservation Commission, le record de longueur pour l'État de Floride revienne à un mâle de 4,39 m (14 pieds 5/8 pouces) du lac Monroe dans le comté de Seminole. En Floride, le record de poids est de 473,05 kg (1.043 livres) dans le Lac Orange du comté d'Alachua. Le plus gros alligator jamais enregistré dans l'Alabama pesait près de 450 kg et mesurait un peu plus de 4,5 m de long^[2]. Le record absolu mesuré est de 5,8 m et a été trouvé sur la Grosse-Île-du-Vermillion en Louisiane. Peu de spécimens géants ont été pesés, mais les plus grands pourraient avoir dépassé une tonne. L'alligator chinois, plus petit, dépasse rarement 2 m de longueur.

La durée de vie habituelle d'un alligator est estimée à environ 50 ans ou plus. Un spécimen nommé Muja qui vit au zoo de Belgrade en Serbie depuis 1937, a au moins 80 ans^[3]. Un autre spécimen, Čabulītis, mort en 2007 au zoo de Riga en Lettonie avait dépassé 72 ans.

Alligator Albinos

Un alligator blanc ou albinos est un alligator atteint de leucisme ou d'albinisme en raison d'une mutation génétique. C'est un animal rare (moins d'un sur un million) et incapable de survivre dans le milieu naturel^[4].

L'animal est albinos uniquement si ses deux parents sont porteurs des gènes responsables de l'albinisme^[4]. La conséquence de cette transmission est que leur présence en captivité est due au croisement du premier alligator albinos avec ses parents, puis ses enfants, afin de pérenniser la souche, notamment chez Shawn Heflick^[5]. Cette consanguinité, très décriée, affaiblit la résistance des animaux pour un but lucratif.

La peau est très pâle en raison de l'absence de mélanine dans les mélanocytes^[4]. L'iris est de couleur bleu à gris, le reflet tirant sur le rouge^[4].

Leur espérance de vie en milieu naturel est limitée à 24 heures^[6] : en effet, le soleil provoque de graves brûlures ; de plus, leur mauvaise vue et la dépigmentation de leur peau en font des proies faciles ^[7].

Répartition

Les alligators ne sont indigènes que dans trois pays : les États-Unis, le Mexique et la Chine.

Les alligators américains se trouvent dans le sud-est subtropical : la totalité de la Floride et de la Louisiane, les parties méridionales de la Géorgie, de l'Alabama et du Mississippi; les régions côtières de la Caroline du Sud et de la Caroline du Nord, le sud-est du Texas et l'extrême Sud-Est de l'Oklahoma et de l'Arkansas. La majorité des alligators américains se situent en Floride et en Louisiane, avec plus d'un million d'individus dans chaque État. Cette espèce est aussi présente dans le nord du Mexique.

Les alligators américains vivent dans des environnements d'eau douce, comme les étangs, les marais, les marécages, les rivières et les lacs, ainsi que dans les milieux saumâtres. La Floride du Sud est le seul endroit où coexistent alligators et crocodiles.

Actuellement, l'alligator chinois se trouve uniquement dans la vallée du fleuve Yangzi Jiang et il est extrêmement menacé ; on pense qu'il n'y en a plus que quelques douzaines à vivre à l'état sauvage. De fait, on peut trouver bien plus d'alligators chinois dans des zoos à travers le monde que dans la nature. Par exemple, le Rockefeller Wildlife Refuge dans le sud de la Louisiane en a plusieurs en captivité pour essayer de préserver l'espèce.

Comportement

Les grands alligators mâles sont des animaux solitaires et territoriaux. Les alligators plus petits se trouvent souvent en grand nombre tout près les uns des autres. Les plus gros de l'espèce (mâles et femelles), défendent leur territoire proche ; les petits montrent une tolérance plus grande à l'égard des autres alligators d'une taille voisine de la leur.

Bien que les alligators aient un corps pesant et des métabolismes lents, ils sont capables de courtes pointes de vitesse, en particulier pour une attaque rapide. Leurs proies favorites sont les petits animaux qu'ils peuvent tuer et avaler d'une seule bouchée ; ils peuvent cependant tuer des proies plus grandes, en les attrapant et en les tirant dans l'eau pour qu'elles se noient. Les alligators consomment de la nourriture qui ne peut être mangée en une seule bouchée en la laissant pourrir ou bien en la mordant et en l'agitant sauvagement jusqu'à en arracher des morceaux.

Dans une mâchoire d'alligator, la plupart des muscles sont faits pour mordre les proies et les agripper. Les muscles qui referment les mâchoires sont d'une puissance exceptionnelle, mais ceux qui les ouvrent sont en comparaison relativement faibles. C'est ainsi qu’un homme adulte peut à mains nues tenir un alligator la mâchoire fermée. En général, une bande de ruban adhésif suffit pour empêcher un adulte d'ouvrir ses mâchoires. C'est une des méthodes les plus couramment utilisées quand des alligators doivent être capturés et transportés, ou quand, pour toute autre raison, on doit les empêcher de mordre.

Les alligators sont généralement craintifs devant les humains et ont tendance à s'en aller ou à se jeter à l'eau, si l'on s'approche. Cette attitude conduit malheureusement certaines personnes à s'approcher des alligators et de leurs nids d'une façon qui peut inciter ces animaux à attaquer. Dans plusieurs endroits il existe des lois fédérales qui interdisent de nourrir les alligators là où ils se trouvent, ce qui ne veut pas dire que tout le monde respecte l'interdiction. Quand ils sont nourris, en effet, les alligators finissent par perdre leur crainte devant l'homme et ils peuvent donc décider de s'approcher des habitations humaines plutôt que de s'éloigner.

Animal amphibie, l'alligator passe de très longs séjours dans l'eau, soit qu'il chasse à l'affut, soit tout simplement qu'il dorme. Il peut rester totalement immergé environ une heure. Puis, tout en chauffant le dessus de son crâne au soleil, il se dissimule habilement dans l'eau. Son immobilité, son aspect, le font passer pour un bois flottant.

Régime alimentaire

Jeunes, ils mangent des poissons, des insectes, des escargots, des grenouilles et des crustacés. À mesure qu'ils grandissent, ils prennent des proies de plus en plus importantes, y compris des poissons plus gros comme des lépisostéidés ; ils mangent aussi des tortues, divers mammifères, des oiseaux, des antilopes et d'autres reptiles. Leurs estomacs contiennent souvent des gastrolithes. Poussés par la faim ils consomment jusqu'à des charognes. Les alligators adultes peuvent prendre de grands sangliers et des cerfs et sont bien connus pour tuer et manger des alligators plus petits. Dans certains cas, on a rapporté que de grands alligators s'en sont pris à l'ours et à la panthère de Floride, ce qui fait d'eux des super-prédateurs dans toute la distribution. Comme les humains empiètent sur leur habitat, les attaques contre l'homme, si elles sont rares, ne sont pas impossibles. À la différence des grands crocodiles, les alligators ne considèrent pas automatiquement un humain comme une proie, mais ils peuvent toujours attaquer pour se défendre s'ils se sentent en danger.

Attaques contre les humains

Les morts d'hommes dues à des alligators sont peu nombreuses. Il n'y avait eu, aux États-Unis, que neuf attaques meurtrières entre 1970 et 2000, onze personnes ont été tuées par des alligators en cinq ans seulement, entre 2001 et 2006.

C'est que, si les alligators ont tendance à se méfier de l'homme, un excès de confiance conduit au contraire certaines personnes à pénétrer dans le territoire des animaux, ce qui provoque l'agression.

De 1948 à 2011, aux États-Unis, 224 personnes ont été mordues par des alligators, ce qui a entraîné 22 décès^[8]

Mondialement en 2021, les attaques d'alligators représentent seulement 4% des morts liées à une attaque animale, soit trois fois moins que la mort causée par la foudre. ^[9]

Très souvent, la mort n'est pas causée par la morsure elle-même, mais par des infections dues aux bactéries qu'héberge la gueule de l'alligator.

Reproduction

À leur maturité les alligators atteignent généralement une longueur de 1,80 m. L'accouplement se fait au printemps. La femelle construit un nid de végétation dont la décomposition fournit la chaleur nécessaire à l'incubation des œufs.

Le sexe de la descendance dépend de la température dans le nid et se détermine dans les 7 à 21 jours qui suivent le début de l'incubation. À des températures de 30 °C ou moins celle-ci produit une ponte de femelles ; à 34 °C ou plus il n'y a que des mâles. Les nids établis sur les levées de terre sont plus chauds que ceux qui sont construits dans l'humidité des marais, et donc les premiers ont tendance à produire des mâles et les seconds des femelles. Le ratio sexuel normal à l'éclosion est de cinq femelles pour un mâle, les premières pesant beaucoup plus que les seconds.

La mère défend le nid contre les prédateurs et aide les nouveau-nés dans l'eau. Elle assure une protection aux jeunes pendant près d'un an s'ils restent à proximité. La plus grande menace pour les jeunes sont les alligators adultes dont la prédation peut causer un taux de mortalité atteignant jusqu'à cinquante pour cent la première année. Dans le passé, immédiatement après l'autorisation de la chasse aux alligators, le chiffre des populations rebondissait rapidement du fait qu'il y avait moins d'adultes à s'attaquer aux jeunes, ce qui accroissait les chances de survie de ces derniers.

Élevage

L'élevage des alligators est en pleine expansion en Floride, au Texas et en Louisiane. À eux trois ces États produisent annuellement un total de quelque 45 000 peaux d'alligator. Cette peau, utilisée en maroquinerie, atteint des prix élevés et peut pour une longueur de 2 m se vendre à 300 $ pièce, même si les cours peuvent varier considérablement d'une année à l'autre. Le marché de la viande d'alligator est en plein essor et on en produit chaque année environ 140 tonnes. Selon le Département d'Agriculture de Floride, la viande d'alligator crue contient environ 240 calories pour 100 g, dont 32 provenant de matières grasses.

Différences entre alligators et crocodiles

Quoique les alligators soient souvent confondus avec les crocodiles, ils appartiennent à deux familles taxonomiques bien distinctes.

Les alligators diffèrent des crocodiles surtout par leur tête plus large et plus courte, et leur museau plus obtus, leurs dents ne ressortent pas lorsqu'ils ferment leur gueule ; ils ne possèdent pas la bordure irrégulière que l'on voit sur les pattes et les pieds arrière du crocodile, et les palmes entre les orteils des pattes arrière ne dépassent pas la moitié des intervalles ; supportant mal la salinité ils préfèrent nettement l'eau douce, tandis que les crocodiles peuvent tolérer l'eau salée, possédant des glandes spécialisées dans la filtration du sel.

En général, les crocodiles présentent plus de danger pour les hommes que les alligators. ^{[réf. souhaitée]}

Quant à leur aspect, une règle généralement fiable est que les alligators ont une tête en forme de U, tandis que les crocodiles l'ont en forme de V. Les crocodiles ont un museau plus étroit, avec des yeux plus en avant. Les crocodiles ont plutôt des yeux verts et les alligators des yeux bruns.

Une autre distinction peut être faite d'après les mâchoires. Celles des crocodiles, beaucoup plus étroites, servent à déchirer les proies et à bien les tenir. En revanche, celles des alligators sont faites pour broyer les os, et elles peuvent développer une contrainte de morsure de plus 2 000 newton/centimètre², bien que certaines grandes espèces de crocodiles peuvent en fait mordre avec une contrainte de près de 3500 newton/centimètre²^{[réf. nécessaire]}.

Les crocodiles sont plus grands que les alligators et les caïmans

Différences entre alligators et caïmans

Les caïmans (terme qui désigne les genres Caiman, Melanosuchus et Paleosuchus) vivent en Amérique centrale et en Amérique du Sud, et diffèrent par l'absence d'un septum osseux entre les narines.

Recherche médicale

Le sang des alligators contient des protéines antimicrobiennes^[10]. Le système immunitaire de ces reptiles contient des globules blancs « tueurs » qui peuvent combattre sélectivement les microorganismes comme les champignons, virus et bactéries sans avoir auparavant été en contact avec eux.

Les protéines extraites de ces globules blancs se sont révélées efficaces contre une grande variété de bactéries dont le fameux Staphylocoque doré ainsi que contre six souches sur huit de Candida albicans.

Les scientifiques pensent avoir isolé au moins quatre protéines particulièrement prometteuses dont ils espèrent tirer, d’ici une petite dizaine d’années, des médicaments classés dans une nouvelle famille : celle des « alligacines ». Ils envisagent notamment la mise sur le marché de crèmes antibiotiques pouvant être utilisées sur les plaies ulcérantes des diabétiques ou sur le derme des grands brûlés.

Notes et références

• Cet article est partiellement ou en totalité issu de l'article intitulé « .

Ainmhí feoiliteach is ea an ailigéadar. Reiptíl atá ann, agus is ball d'fhine na alligatoridae é.

Bhí na hailigéadair ar an domhain seo ar feadh 37 milliún bliain. Tá dhá chineál ailigéadar ann: an t-ailigéadar Meiriceánach agus an t-ailigéadar Síneach. Tagann an focal ailigéadar ón Spáinnis "el lagarto" agus ciallaíonn sé sin "an laghairt". Tar éis tamaill tugadh ainmneacha cosúil le allagarta and alagarto agus alligator air i mBéarla.

Conas a fheiceann siad

Tá an t-ailigéadar Meiriceánach an-trom ag 790-990 punt (360-450 kg) agus tá siad 13.1-14 tr (4.0-4.4 m) ar fad.Tá an t-ailigéadar Síneach níos lú ag 6.9 tr (2.1 m) agus níos éadroime ag 99 punt (45 kg). Tá an t-ailigéadar fosta dubh nó donn agus tá na leanaí dorcha le stríocaí bána no buí. Níl aon tréimhse saoil ar taifead ag an ailigéadar.

Baile

Níl na hailigéadair ach i Meiriceá agus sa t-Sín. Níl na hailigéadair Mheiriceánacha faighte ach amháin i bhFlorida, Louisiana, Georgia, Alabama, Mississippi, Carolina Thuaidh/Theas , agus giota beag in Oklahoma agus Arkansas. An raibh a fhios agat go raibh níos mó ailigéadar i bhFlorida ná in aon ait eile sa domhain? Is maith leis na hailigéadair uisce glan nach bhfuil salann ann cosúil le riasc, sruthán, loch, agus linn. Tá na hailigéadair Shíneacha san abhainn Yangtze agus tá siad i dtrioblóid mhór, gan ach cúpla dosaen fágtha díobh sa nádúr. Tá go leor daoine ag iarraidh na hailigéadair Shíneacha a shábháil.

Conas mar atá siad?

Cosnaíonn an t-ailigéadar fireann a dhúiche féin. Siúlann an t-ailigéadar ar dhá bealach: "Siúl spréite" agus "Siúl Ard". Le "siúl spréíte", tarraingíonn siad a mboilg ar an talamh. Tá an "siúl ard" ceathair-chosach agus an bolg san aer. Ní féidir le ailigéadair mórán siúil a dhéanamh mar go bhfuil na hailgéadair an-trom, ach tá siad in ann a bheidh an-gasta ar feadh cúpla soicind. Nuair atá bia ró-mhór le n-ithe in aon alp amháin, déanann siad "rolla báis" chun píosa bia ollmhór a bhriseadh i bpíosaí beaga.

Babaithe

Fásann na hailigéadair go dtagann siad in inmhe nuair atá siad sé troigh (1.8 m). Sa samhradh, déanann an t-ailigéadar baineann nead as plandaí a lobhann, ag cruthú teasa a theastaíonn ó na huibheacha atá ar gor. Socraíonn an teocht sa nead gnéas an ailigéadair. Má tá an teas ag 86 °F(30 °C) beidh na hailigéadair ina gcailíní. Má tá an teas ag 93 °F(34 °C) nó níos mó beidh na babaithe ina mbuachaillí.

Bia

Itheann ailigéadair go leor iasc, fia, éin, coypu, mamaigh bheaga, agus fiú béar agus pantar. Tá clocha beaga sa bholg a bhriseann síos píosaí móra bia. Ní itheann na hailigéadair daoine. Ach má thagann duine ró-ghar don ailigéadar, ionsóidh sé chun é féin a chosaint.

Ailigéadar Bán

Tá ailigéadar bán ag Acadamh na nEolaíochtaí in San Francisco, California.

Naisc sheachtracha

• [1] Grianghraif agus eolas faoi ailigéadair ag Cartlanna Florida. Dáta rochtana: 11 D.F. 2016.

Os aligátores^[1][2] son réptiles crocodilianos do xénero Alligator. As dúas únicas especies deste xénero que existen actualmente son o aligátor do Mississippi^[3] (A. mississippiensis) e o aligátor da China^[3][4] (A. sinensis). Ademais, coñécense varias especies extintas fósiles de aligátores. Apareceron no Paleoceno hai uns 37 millóns de anos.^[5]

O nome "alligator" é probablemente unha deformación feita polos falantes ingleses da palabra castelá lagarto, que era como lle chamaban ao aligátor os primeiros exploradores españois de Florida. Posteriores ortografías da palabra inglesa foron allagarta e alagarto, e finalmente acabou dando alligator, que se convertería tamén no nome científico.^[6]

Descrición

Un adulto medio de aligátor do Mississippi pesa uns 360 kg e mide uns 4,0 m de lonxitude, pero ás veces poden medrar ata chegar aos 4,4 m e aos 450 kg.^[7] Os máis grandes que se rexistraron, atopados en Louisiana, medían 5,84 m.^[8] O aligátor da China é menor e raramente supera os 2,1 m e os machos non pasan dos 45 kg .

Os aligátores adultos son negros ou de cor marrón oliva escura co ventre branco, mentres que os individuos novos teñen marcas amarelas ou brancas fortemente contrastadas que van difuminándose coa idade.^[9]

Non se mediu a duración media da vida destes animais. En 1937, un espécime adulto levouse de Alemaña a un zoo de Serbia e agora ten polo menos 80 anos de idade.^[10] Aínda que non existen rexistros válidos sobre a data de nacemento deste animal, é considerado o máis vello que vive en catividade.^[11]

Hábitat

Os aligátores son nativos só de Estados Unidos e a China.^[12][13]

A especie de Norteamérica vive nos estados de Florida e Louisiana, e na parte sur de Xeorxia, Alabama, e Mississippi, e zonas costeiras de Carolina do Sur, Carolina do Norte e leste de Texas, na esquina máis sueste de Oklahoma, e no extremo sur de Arkansas. A maioría dos aligátores do Mississippi habitan en Florida e Louisiana, onde hai un millón de exemplares en cada estado. No sur de Florida é o único lugar onde os aligátores comparten o hábitat con crocodilos.^[14][15]

O A. mississippiensis vive en ambientes de auga doce ou salobre, como charcas, pantanos, outras zonas húmidas, ríos, lagos e marismas.^[16] Os buratos que escavan nas zonas húmidas contribúen a incrementar a diversidade de plantas e proporcionan un hábitat para outros animais durante os períodos de seca,^[17] polo que se consideran unha especie importante para o mantemento da diversidade ecolóxica nas zonas húmidas.^[18] Máis ao oeste, en Louisiana, o consumo de vexetación polos roedores Myocastor coypus e Ondatra zibethicus está causando graves danos ás zonas húmidas costeiras. Os grandes aligátores comen moitos destes roedores, polo que axudan ao seu control.^[19]

O aligátor chinés actualmente encóntrase só no val do río Yangtzé e partes de provincias adxacentes,^[13] e está en perigo extremo de desaparecer, xa que se cre que quedan só unhas poucas ducias vivindo libres na natureza. De feito, hai moitos máis vivindo en zoos de todo o mundo. No Rockefeller Wildlife Refuge no sur de Louisiana hai varios exemplares desa especie que se manteñen alí en catividade nun intento de conservar esa especie.

Comportamento

Os grandes aligátores macho son animais solitarios e territoriais. Os aligátores máis pequenos poden encontrarse a miúdo en grandes cantidades uns xuntos aos outros. O exemplar máis grande da zona (macho ou femia) defende o territorio; os máis pequenos teñen unha maior tolerancia por outros aligátores de similar tamaño.

Os aligátores móvense por terra con dous tipos de macha, unha é unha "reptación" na que arrastran a barriga, e outra é a "marcha alta" na que se erguen sobre as súas catro patas levantando a barriga do chan.^[20] Os aligátores tamén poden alzar o seu corpo e manterse en equilibrio sobre as patas posteriores e cola e avanzar uns pasos como parte das súas arremetidas cara adiante ou cara arriba. Porén, non poden camiñar sobre as súas patas traseiras longas distancias.^[21][22][23]

Aínda que o aligátor ten un corpo pesado e un metabolismo lento, pode lanzarse á carreira rápida durante un curto tramo, especialmente en arremetidas moi curtas. A principal presa dos aligátores son os animais máis pequenos que poden matar e comer dun só bocado. Poden cazar tamén presas máis grandes ao agarralas cos dentes e arrastralas á auga para afogalas. Os aligátores consomen alimentos que non poden tragar enteiros deixando que apodrezan e estean máis moles, ou mordéndoos e xirando todo o seu corpo na auga ou movendo a cabeza enerxicamente a un lado e outro ata que esta se desgarra e despeza. Os xiros denomínanse "rolo da morte". Para iniciar estes xiros é esencial que a cola se flexione nun ángulo significativo, xa que un aligátor coa cola inmobilizada non pode realizalos.^[24]

A maioría dos músculos da mandíbula do aligátor evolucionaron para morder e manter atrapada as presas. Os músculos que pechan a mandíbula son extraordinariamente poderosos, pero os que abren as manbíbulas son comparativamente febles. Como resultado, un home adulto pode manter pechadas as mandíbulas do animal simplemente apertándoas forte coas mans. Para transportalos abonda con utilizar unhas poucas voltas de fita americana arredor da súa mandíbula.^[25]

Os aligátores son xeralmente tímidos cos humanos e tenden a marchar andando ou nadando se un se aproxima. Isto fai que algunhas persoas cometan a imprudencia de achegarse demasiado aos aligátores ou aos seus niños, provocando o ataque do animal. En Florida, está prohibido alimentar os aligátores, para que estes non perdan o medo aos humanos nin asocien os humanos coa comida, o que os faría máis perigosos para a xente e tamén acabaría sendo perigoso para eles.^[26]

Os aligátores da China hibernan durante o inverno. Son bastante dóciles.

Dieta

O tipo de alimentos que comen os aligátores de Norteamérica depende da súa idade e tamaño. Cando son novos, os aligátores comen peixes, insectos, caracois, crustáceos e vermes. A medida que maduran, comen presas progresivamene máis grandes, como peixes grandes como os lepisosteidos, tartarugas e diversos mamíferos, especialmente roedores como os coipús e ratas do almiscre,^[16] xunto con aves, cervos e outros réptiles.^[27][28] Consomen tamén prea se están famentos dabondo. Nalgúns casos, os aligátores máis grandes capturan cans, pumas de Florida e mesmo osos negros, polo que é un superdepredador en toda a súa área de distribución. O seu papel como depredador no cume da pirámide trófica pode determinar a abundancia das especies de presas, incluíndo tartarugas e roedores (como o M. coypus).^[29][30] Os seus estómagos conteñen a miúdo pedras (gastrólitos) que o animal tragou para axudar á dixestión mecánica. A medida que os humanos invaden os seus hábitats, prodúcense algúns ataques a humanos, aínda que son pouco frecuentes. Os aligátores, a diferenza dos crocodilos, se encontran un humano non o consideran inmediatamente como unha presa, pero poden atacar para defenderse se son provocados.

Os aligátores da China comen peixes, ras e ratas, e raras veces animais domésticos. Son moi tímidos e non atacan aos humanos.

Reprodución

Os aligátores xeralmente maduran ata ter unha lonxitude de 1,8 m. A estación de apareamento é ao final da primavera. En abril e maio, os aligátores forman os chamados "coros de bramidos", nos cales grandes grupos destes animais braman xuntos durante algúns minutos unhas poucas veces ao día, xeralmente dunha a tres horas despois do mencer. Os bramidos dos aligátores norteamericanos machos están acompañados de poderosas emisións de infrasóns, que fan vibrar a auga.^[31] Outra forma de exhibición do macho é un ruidoso golpe coa cabeza.^[32] Recentemente, foron observados en primavera reunidos en grandes cantidades para formar grupos de cortexo, o que se denomina "danza do aligátor".^[33]

En verán, a femia constrúe un niño de vexetación no que a descomposición da vexetación proporciona a calor necesaria para incubar os ovos. O sexo das crías está determinado pola temperatura do niño e queda fixado de 7 a 21 días despois de iniciada a incubación. As temperaturas de incubación de 30 °C ou inferiores producen unha camada principalmente de femias; e as de 34 °C ou maiores producen esencialmene machos. Os niños construídos sobre follas son máis quentes que os construídos sobre plantas húmidas, polo que os primeiros tenden a producir máis machos e os outros femias. A cría de aligátor ten na cabeza un dente de ovo que lle axuda a romper a casca do ovo desde dentro cando é o momento de eclosionar. A proporción de sexos natural é de cinco femias por cada macho. As femias que nacen de ovos incubados a 30 °C pesan significativamente máis que os machos que nacen de ovos incubados a 34 °C.^[34] A nai defende o niño dos predadores e axuda ás crías a chegar á auga. Proporciona protección aos seus fillos ata que teñen un ano de idade se permanecen na área. A maior ameaza para as crías son os aligátores adultos. A predación das crías polos adultos pode orixinar unha taxa de mortalidade de ata o 50% no primeiro ano. No pasado, inmediatamente despois da prohibición da caza do aligátor, as poboacións ceceron rapidamente debido a que había poucos adultos que comesen as crías, o que incrementou a supervivencia das crías. Actualmente a poboación recuperouse e danse licenzas de cazador de aligátores nalgúns estados.^[35]

Os aligátores da China fan coros de bramidos durante a primavera, nos cales participan tanto machos coma femias. Os machos aparéanse cunha soa femia en cada estación, e esta pon de 20 a 30 ovos, que son os ovos máis pequenos entre os crocodilianos.^[36][37][38]

Anatomía

Nos aligátores, igual que nas aves, o movemento do aire dentro dos pulmóns é unidireccional.^[39] A maioría dos demais amniotas teñen un movemento de aire bidireccional ou respiración mareal. Para un animal con respiración bidireccional, como os mamíferos, o aire flúe dentro e fóra dos pulmóns por medio de bronquios que se ramifican e son cada vez máis pequenos, que rematan en pequenas cámaras cegas chamadas alvéolos. Como os alvéolos son sacos cegos para o fluxo de aire, o aire inspirado debe moverse cara atrás polos mesmos condutos polos que entrou. A diferenza disto, o aire nos pulmóns dos aligátores fai un circuíto, movéndose só nunha dirección a través dos seus parabronquios. A aire entra primeiro na rama externa, móvese polos parabronquios e sae do pulmón pola rama interna. A extensa rede de vasos sanguíneos arredor dos parabronquios fai o intercambio de oxíxeno e dióxido de carbono entre o aire e o sangue.^[40]

Teñen colas planas musculares que os propulsan ao nadar.

Poden orixinarse exemplares de aligátores brancos de dous tipos: albinos e leucísticos. Estes aligátores son practicamente imposibles de atopar na natureza. Sobreviven só en catividade e son escasos.^[41][42] Non obstante, no Aquarium of the Americas de Nova Orleáns hai aligátores leucísticos que foron atopados na natureza nun pantano de Louisiana en 1987.^[42]

Usos humanos

Os aligátores críanse comercialmente para aproveitar a súa carne e pel, que se utiliza para facer bolsos e zapatos. Tamén proporcionan beneficios económicos á industria do ecoturismo. Os visitantes dos parques poden facer excursións polos pantanos onde abundan os aligátores. O principal beneficio que proporcionan aos humanos é o control de roedores como os coipús e ratas de almiscre.^[43]

A carne de aligátor é tamén comida polos humanos.^[44][45] Un dato curioso é que en 2010 o arcebispo católico de Nova Orleáns decretou que para propósitos do xexún de carne que realizan algúns católicos, a carne de aligátor era considerada carne de peixe.^[46]

Galería

• O aligátor do Mississippi ou norteamericano (A. mississippiensis)

• O aligátor da China (A. sinensis)

• Un aligátor no Parque Nacional dos Everglades

Notas

Véxase tamén

Outros artigos

• Caimán
• Aligátor do Mississippi
• Aligátor da China

Pravi aligatori (Alligatorinae) su potporodica porodice aligatora u kojoj je samo jedan rod, Alligator, i danas samo dvije živuće vrste. Ime porodice anglikanizirani je oblik španjolskog el lagarto, što znači "gušter", a kako su ih nazivali prvi španjolski istraživači i naseljenici Floride.

• Američki aligator (Alligator mississippiensis)
• Kineski aligator (Alligator sinensis)

• Crocodilian Online
• Everglades National Park Alligators
• Temperatura u vrijeme inkubacije jaja određuje spol

Aligator adalah hewan yang termasuk dalam genus Alligator, namun dapat pula merujuk pada lingkup yang lebih luas, yaitu famili Alligatoridae, meskipun famili tersebut juga mencakup kelompok kaiman dari sub famili Caimaninae. Aligator masih berkerabat dekat dengan kelompok hewan buaya (famili Crocodylidae). Nama aligator diambil dari bahasa Spanyol, sekelompok koloni Spanyol yang pertama kali menjelajah daerah berawa-rawa yang luas di Semenanjung Florida menjumpai hewan yang mereka sebut el laganto yaang berarti "sang kadal". Koloni Prancis yang saat itu menduduki daerah hilir Sungai Mississippi juga menjumpai hewan-hewan yang sama dan mereka juga menyebutnya Allagetra yang berarti "kadal-rawa". Kedua kata tersebut akhirnya diserap ke dalam Bahasa Inggris oleh koloni Inggris yang juga berada di sana menjadi Alligator.

Perbedaan aligator dengan buaya (crocodile) terlihat jelas dari bagian mulut dan gigi, mulut aligator terlihat lebih lebar dan bibir tampak rapi menutupi gigi. Sedangkan buaya mempunyai mulut agak memanjang dan membentuk huruf V, dan banyak terlihat gigi yang keluar dari bibir, walaupun dalam keadaan mulut tertutup. Khususnya gigi keempat bagian bawah.

Terdapat 5 spesies Aligator di dunia, namun hanya 2 spesies yang masih hidup, yakni:

• Aligator Tiongkok (Alligator sinensis)
• Aligator Amerika (Alligator mississipiensis)

Di samping itu terdapat lagi 6 spesies Caiman, yang masih juga keluarga aligator (masih anggota keluarga besar Crocodilian, yang total semuanya beranggotakan 23 spesies).

Habitat

Ada dua negara di dunia yang memiliki aligator: Amerika Serikat dan Republik Rakyat Tiongkok. Aligator Tiongkok terancam punah dan hanya tinggal di lembah Sungai Yangtze. Aligator Amerika ditemukan dari Carolina, Amerika Serikat kemudian ke bagian barat di sepanjang pesisir Teluk Meksiko sampai Texas bagian tenggara. Mayoritas Aligator Amerika terdapat di Louisiana, Mississippi selatan, dan Florida Everglades. Di Florida sendiri, terdapat lebih dari 1 juta aligator. Aligator Amerika tinggal di lingkungan air tawar, seperti kolam, rawa-rawa, daratan basah (wetland), dan sungai. Di Tiongkok, mereka hanya tinggal di hilir Sungai Yangtze.

Perilaku

Aligator adalah hewan yang hidup sendiri. Spesies terbesarnya (jantan dan betina) akan mempertahankan wilayah utamanya. Mangsa utama aligator adalah hewan yang lebih kecil yang dapat mereka bunuh dan makan dalam satu gigitan. Aligator kadang-kadang juga memangsa hewan yang lebih besar dengan cara mencengkramnya dan menenggelamkannya di dalam air.

Reproduksi

Aligator adalah hewan yang berkembang biak secara musiman. Masa kawin pada musim semi ketika air hangat. Aligator berkembang biak secara bertelur.

Gli alligatori sono rettili appartenenti al genere Alligator, della famiglia Alligatoridae. Le uniche due specie viventi sono l'alligatore del Mississippi (A. mississippiensis) e l'alligatore cinese (A. sinensis). Il genere contiene anche diverse specie estinte conosciute da resti fossili. Gli alligatori apparvero per la prima volta durante l'Oligocene, circa 37 milioni di anni fa.^[1]

Il nome "alligatore" è probabilmente una forma anglicizzata di el lagarto, il termine spagnolo per "la lucertola", con cui i primi esploratori e coloni spagnoli chiamarono questi animali quando giunsero in Florida.^[2] In seguito, l'ortografia inglese del nome includeva allagarta e alagarto.^[3]

Descrizione

Il peso e la lunghezza media di un alligatore del Mississippi adulto è di 360 chilogrammi e 4 metri, sebbene alcuni esemplari possano raggiungere una lunghezza di 4,4 metri, e un peso di oltre 450 kg.^[4] Il più grande alligatore mai registrato, catturato in Louisiana, misurava 5,84 metri.^[5] L'alligatore cinese è più piccolo e raramente supera i 2,1 metri di lunghezza. Inoltre, pesa molto meno, con i maschi che raramente oltrepassano i 45 kg.

Gli alligatori adulti hanno la parte superiore del corpo color ardesia, ed il ventre è biancastro, mentre i giovani sono caratterizzati da anelli più chiari o giallastri fortemente contrastanti su tutto il corpo, che poi sbiadiscono con l'età.^[6]

Non è mai stata misurata la durata media della vita di un alligatore.^[7] Nel 1937, un esemplare adulto fu portato allo zoo di Belgrado in Serbia dalla Germania. Adesso ha almeno 80 anni.^[8] Anche se non esistono documenti validi sulla sua data di nascita, questo alligatore, ufficialmente chiamato Muja, è considerato il più vecchio alligatore vivente in cattività.^[9]

Specie fossili

• † Alligator mcgrewi
• † Alligator mefferdi
• † Alligator olseni
• † Alligator prenasalis

Distribuzione e habitat

Gli alligatori sono originari solo degli Stati Uniti e della Cina.^[10][11]

Gli alligatori del Mississippi si trovano negli Stati Uniti sud-orientali: tutta la Florida e la Louisiana; le parti meridionali della Georgia, Alabama e Mississippi; le zone costiere del Sud e del Nord Carolina; Texas orientale, l'angolo sud-orientale dell'Oklahoma e la punta meridionale dell'Arkansas. Secondo lo Scholastic Book of World Records del 2005, la Louisiana ha la più grande popolazione di alligatori di tutto il Nord America.^[12] La maggior parte degli alligatori americani vive in Florida e in Louisiana, con oltre un milione di alligatori in ogni stato. La Florida del sud è l'unico posto dove alligatori e coccodrilli vivono fianco a fianco.^[13][14]

Gli alligatori del Mississippi vivono in ambienti d'acqua dolce, come stagni, paludi, zone umide, fiumi e laghi, oltre che in acque salmastre.^[15] Quando costruiscono questi animali scavano buchi o canali nelle zone umide, queste aumentano la diversità delle piante e forniscono l'habitat per altri animali durante la siccità.^[16] Sono, quindi, considerati una specie molto importante per il mantenimento della diversità ecologica nelle zone umide.^[17] Più ad ovest, in Louisiana, l'operato delle nutrie e dei topi muschiati causano gravi danni alle zone umide costiere. Gli alligatori si nutrono ampiamente di nutrie e forniscono un servizio ecologico vitale riducendone il numero.^[18]

L'alligatore cinese si trova solo nella valle del fiume Azzurro e in parti delle province adiacenti^[11] ed è estremamente minacciato, con solo poche dozzine di esemplari ancora in libertà. Infatti, si possono trovare molti più alligatori cinesi in cattività negli zoo di tutto il mondo, di quanto si possano trovare in natura. Rockefeller Wildlife Refuge nel sud della Louisiana possiede molti esemplari di alligatori cinesi in cattività nel tentativo di preservare la specie. Il Miami MetroZoo in Florida possiede una coppia riproduttrice di alligatori cinesi, nella speranza che la loro prole possa poi essere liberata in natura.

Note

Alligator (ex verbo Hispanico lagarto 'lacerta') est genus Reptilium familiae Alligatoridarum. Sunt duae alligatorum species vivae: Alligator mississippiensis et Alligator sinensis. Praeterea, nonnullae species exstinctae ex reliquiis fossilibus cognitae sunt. Alligatores per aevum Oligocaenum orti sunt, abhinc annorum circa 37 milliones.^[1]

Classificatio

• Genus Alligator
  • Species Alligator Mississippiensis
  • Species Alligator Sinensis

Nota

Aligatoriai (lot. Alligator) – aligatorinių (Alligatoridae) šeimos gentis.

Gentyje 2 rūšys:

• Misisipės aligatorius (Alligator mississippiensis)
• Kiniškasis aligatorius (Alligator sinensis)

Aprašymas

Vidutinis Misisipės aligatoriaus svoris ir ilgis yra 360 kg ir 4 m, tačiau jie kartais užauga iki 4,4 m ilgio ir sveria virš 450 kg.^[1] Didžiausias Misisipės aligatorius buvo rastas Luizianoje, jo ilgis buvo 5,84 m.^[2] Kiniškasis aligatorius yra mažesnis, retai siekia 2,1 m ir sveria 45 kg.

Šaltiniai

Vikiteka

Aligator ialah sejenis reptilia besar yang rupanya seakan-akan buaya dalam Order Crocodilia dan genus Alligator dalam famili Alligatoridae. Terdapat dua spesies aligator yang masih wujud: Aligator Amerika (Alligator mississippiensis) dan Aligator Cina (Alligator sinensis). Selain itu, beberapa spesies aligator yang telah pupus dikenali daripada tinggalan fosil. Aligator mula-mula muncul pada Epok Oligosen kira-kira 37 juta tahun dahulu.^[1]

Spesies

• Aligator Amerika (Alligator mississippiensis)

• Aligator Cina (Alligator sinensis)

Rujukan

Alligatorar er ei slekt av krypdyr i ordenen krokodiller. Ho omfattar to nolevande artar: Amerikaalligatoren Alligator mississippiensis og den kinesiske alligatoren Alligator sinensis. Sjølve namnet «Alligator» kjem frå ein anglisering av det spanske uttrykket: «El Legarto», «øgla». Dette er misvisande, sidan alligatoren ikkje er i nær slekt med øglene.

For den am. skrekkfilmen fra 1980, se Alligator (film)

Alligatorer er en gruppe reptiler og en liten del av krokodilleordenen. De skiller seg fra krokodillene ved at de har et kortere og bredere hode, i tillegg til at krokodiller er mer aggressive overfor mennesker. Alligatoren er som de fleste krokodiller, som er flere millioner år gamle. I Europa døde alligatorene ut i pliocentiden.

Det finnes to typer nålevende alligatorer, den amerikanske alligatoren som lever i sørlige USA som blir fire meter lang, men enkelteksemplarer er målt opp til 5,79 m, og den mindre, kinesiske alligatoren, som lever i elven Chang Jiang i Kina, og bare blir 1,5 m lang. Navnet kommer opprinnelig fra det spanske ordet el lagarto, jfr. latin lacertus, «firfisle».

Eksterne lenker

• (en) alligator – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) alligator i Encyclopedia of Life
• (en) alligator i Global Biodiversity Information Facility
• (en) alligator hos Fossilworks
• (en) alligator hos NCBI
• (en) alligator hos ITIS
• (en) Kategori:Alligator – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Alligator – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Alligator – detaljert informasjon på Wikispecies
• Amerikansk alligator hos National Geographic
• Amerikansk alligator hos Kristiansand dyrepark

• Alligatorens følsomme side - artikkel fra forskning.no 22.5.02

Zobacz też: inne znaczenia. Multimedia w Wikimedia Commons

Alligator – rodzaj krokodyli z rodziny aligatorowatych (Alligatoridae). Należą do niego dwa współczesne gatunki: aligator amerykański (Alligator mississipiensis) oraz aligator chiński (Alligator sinensis), a także kilka gatunków wymarłych. Według definicji filogenetycznej przedstawionej w 1999 roku przez Christophera Brochu rodzaj obejmuje ostatniego wspólnego przodka aligatora amerykańskiego, aligatora chińskiego, A. prenasalis, A. mcgrewi, A. olseni, A. mefferdi i wszystkich jego potomków^[2].

Rodzaj został nazwany w 1807 roku przez francuskiego zoologa Georges’a Cuviera^[1]. Najstarsze znane skamieniałości przypisywane do jego przedstawicieli – należące do A. prenasalis – pochodzą z oligocenu^[2].

Kladogram według Brochu (1999)^[2]

Alligator&nbsp

A. prenasalis

A. mcgrewi

A. olseni

A. sinensis

A. mefferdi

A. mississippiensis

Charakterystyka

Aligatory to duże zwierzęta o bardzo silnym ogonie, stanowiącym zarówno napęd podczas pływania, jak i narzędzie obrony. Mają najszerszy pysk ze wsztystkich krokodyli. Na czubku ich masywnej głowy znajdują się oczy, uszy i nozdrza, wystające ponad powierzchnię wody, podczas gdy reszta ciała aligatora jest zanurzona. Zwierzęta te są drapieżnikami, polują na ssaki, ryby, ptaki, płazy, a także inne gady. Zazwyczaj można je spotkać nad brzegami większych zbiorników wodnych. Okresy gorszej pogody spędzają w wykopanych przez siebie jamach^[3].

Przypisy

Krokodylomorfy zwierzęta → strunowce → kręgowce → zauropsydy → diapsydy → archozauromorfy → archozaury → CrurotarsiSphenosuchia
Protosuchia Mesoeucrocodylia incertae sedis Mesoeucrocodylia: Sebecia Mesoeucrocodylia: Thalattosuchia Mesoeucrocodylia: Notosuchia Mesoeucrocodylia: Neosuchia

Alligator é um género de jacarés da família Alligatoridae. O género inclui duas espécies:

• Jacaré-americano, Alligator mississippiensis
• Jacaré-da-china, Alligator sinensis

Aligatorii (Alligator) sunt un gen de reptile din familia Alligatoridae, ordinul Crocodilia. În prezent există două specii extante de aligatori: aligatorul american (Alligator mississippiensis) și aligatorul chinez (Alligator sinensis). În plus, mai multe specii dispărute de aligator sunt cunoscute din rămășițele de fosile. Aligatorii au apărut pentru prima oară în timpul epocii oligocene cu aproximativ 37 de milioane de ani în urmă.^[1]

Numele "aligator" este probabil o formă anglicizată a lui el lagarto, termenul spaniol pentru "șopârla", pe care exploratorii și coloniștii spanioli din Florida îl numeau "aligator".^[2] Mai târziu, ortografia englezească a numelui a inclus allagarta și alagarto.^[3]

Vezi și

• Crocodil

Note

Legături externe

Caută aligator în Wikționar, dicționarul liber.

Acest articol despre biologie este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa.

Aligator, Alligatoridae familyasına ait bir timsah türü. Aligator, sıcak bölgelerdeki akarsularda yaşayan, timsahlar takımından iri yapılı, kalın ve kabuksu derili sürüngen türü. Gündüzleri dinlenir, çoğunlukla gece avlanırlar. Gözbebekleri dikey olduğundan gece de iyi görürler. Aligatorlar renk körüdür.

Köken bilimi

"Aligator" sözcüğü Türkçeye İngilizce "alligator" sözcüğünden geçmiştir. İngilizceye ise İspanyolca kertenkele anlamındaki "el lagarto" sözcüğünden geçmiştir. Timsah sözcüğü köken olarak Arapça bir sözcüktür.Peçenekler, Kumanlar, Kıpçaklar, Basmıllar, Oğuzlar, Karluklar, Türgeşler, Hazarlar, Göktürkler, Uygurlar, Tuna Bulgarları, Kimekler timsaha Alavan demişlerdir.

Fiziksel yapı

Aligatorlar küt, yuvarlak ağız yapıları ile timsahlardan ve gavyallerden ayırt edilirler.

İki alt türü vardır:

• Amerika aligatörü (Alligator misisipiensis)
• Çin aligatörü (Alligator sinensis)

Üreme

Yumurtayla çoğalırlar. Çiftleşmeden sonra dişi, kıyıdaki bir kumlukta açtığı çukur içine kaz yumurtası iriliğinde 50 kadar yumurta yumurtlar. Yumurtaların üzerini kumla örterek yakınlarında nöbet bekler. Ara sıra bu süre üç ayı bulur. Dişi bu sürede hiçbir şey yemediğinden kilo kaybeder. Ara sıra erkek de dişinin yakınına gelir. Ama dişisini beslemeyi akıl edemez. Yavrular, yumurta kabuğunu kırmaya hazır olunca 20 metre kadar uzaklıktan duyulan sesler çıkararak annelerini yardıma çağırırlar. Dişi, kumları açarak yumurtalardan yavruların çıkmasına yardım eder.

İnce derili yavrular büyük bir titizlikle tek tek annenin ağzında su kıyısına taşınır. Bakıma muhtaç yavrular altı ile sekiz haftalık bir süre içinde anne ve baba tarafından dış tehlikelerden büyük bir dikkatle korunur. Yırtıcı kuşlar ve vahşi memeliler aligator yavrularına düşkündür. Yavrular kendilerine bakacak duruma gelince anne ve babalarından uzaklaşarak kendilerine yeni av sahaları ararlar. Büyük aligatorlardan uzak olmak zorundadırlar. Hatta bazen sonraki karşılaşmalarda anne ve babalar yavrularını tanıyamamakta, onlara av gözüyle bakmaktadır. Yavrular, balık yumurtaları, salyangoz ve su böcekleriyle beslenirler.

Ayrıca bakınız

• Timsah
  • Krokodil
  • Gavyal
• Nil timsahı
• Amerikan timsahı

Chi Cá sấu mõm ngắn (tên khoa học Alligator) là một chi cá sấu trong họ Họ Cá sấu mõm ngắn (Alligatoridae). Hiện nay có hai loài vẫn còn tồn tại thuộc chi này là cá sấu mõm ngắn Mỹ (A. mississippiensis) và Cá sấu Dương Tử (A. sinensis). Chi này tồn tại từ cách đây 37 triệu năm trước.^[1] Trong số chúng, cá sấu mõm ngắn Mỹ được coi là nằm trong số những con cá sấu nguy hiểm, có thể tấn công và ăn thịt người.

Tên gọi

Trong ngôn ngữ, Alligator được dịch từ tiếng Tây Ban Nha là el lagarto có nghĩa là thằn lằn, sau đó đánh vần ra tiếng Anh là allagarta và alagarto.^[2] Alligator đôi khi được dịch là cá sấu Mỹ, tuy nhiên điều này không đúng, do dễ bị lẫn với Cá sấu Mỹ có tên khoa học là Crocodylus acutus. Một điều gây nhầm lẫn là ở miền bắc Úc đôi khi người ta gọi cá sấu nước mặn là alligator (cá sấu alligator) trong khi nó không phải là như thế và loài cá sấu nước ngọt nhỏ hơn thì gọi là crocodile (cá sấu).

Điều này có lẽ là do cá sấu nước ngọt có mõm dài nhìn rất giống cá sấu sông Nin thu nhỏ, trong khi cá sấu nước mặn có thể rất giống với cá sấu alligator Mỹ ít nguy hiểm hơn nhiều. Vì thế khi người Úc nói Alligator Rivers để chỉ cá sấu ở vùng lãnh thổ phía bắc thì trên thực tế nó là cá sấu nước mặn. Đây là giải thích cho việc những người Mỹ đôi khi cho rằng cá sấu alligator là những động vật nguy hiểm chứ không phải cá sấu.

Mô tả

Chi cá sấu này gồm những loài xuất hiện trên các bãi bồi vào thời Creta ở châu Âu, nơi đây chúng tồn tại cho đến Pliocene. Các loài cá sấu mõm ngắn thực sự ngày nay có 2 đại diện A. mississippiensis ở Đông Nam Hoa Kỳ, loài này dài đến 4.24 m và nặng 454.5 kg^[3] và loài nhỏ hơn Alligator sinensis thuộc sông Dương Tử, Trung Quốc, loài này dài trung bình 1,5 m.

Trong hai loài còn tồn tại của chi alligator này thì cá sấu mõm ngắn Mỹ lớn hơn loài cá sấu alligator còn tồn tại, cá sấu Dương Tử. Chúng có thân dài 5–7 ft (1,5–2,1 m).^[4] Con đực trưởng thành dài trung bình 11,2 ft (3,4 m) còn con cái trưởng thành dài trung bình 2,5m đến 3,0 m.^[5][6][7][8] Con lớn có cân nặng từ 168 đến 800 lb (76 đến 363 kg), với một ngoại lệ cân nặng của con đực già vượt mức 14 ft (4,3 m) and 1.000 pound (450 kg).^{[9][10][11][12][13]} Con lớn nhất kỷ lục được bắt ở Louisiana đầu thập niên 1900 và dài 19 foot 2 inch (5,84 m) và nặng 2.200 lb (1.000 kg).^[14] Con lớn thứ nhì dài 17 feet 5 inch, từ Florida.^[15][16] Đuôi, chiếm một nửa tổng chiều dài của nó, được sử dụng chủ yếu để tạo lực đẩy khi bơi.

Sự khác biệt với cá sấu thực thụ

Những con cá sấu này khác nhau, sự khác nhau cơ bản giữa những con cá sấu thuộc họ Alligatoridae với các loài cá sấu thực sử chủ yếu là việc chúng có đầu rộng hơn và ngắn hơn, mõm cũng ngắn hơn và mập hơn. Đặc biệt là bộ răng của cá sấu mõm ngắn nằm gọn trong mõm khi ngậm miệng chứ không chìa lởm chởm ra ngoài như cá sấu thông thường. Cá sấu mõm ngắn thích nghi tốt với môi trường nước ngọt trong khi cá sấu thực thụ có thể sống được trong môi trường nước lợ. Nói chung, cá sấu thực thụ có xu hướng nguy hiểm hơn đối với con người hơn là những con cá sấu mõm ngắn. Một đặc điểm kỳ lạ mới được phát hiện ở cả hai chi cá sấu caiman và cá sấu mõm ngắn Mỹ là chúng đều ăn lá và trái cây ngoài chế độ ăn uống bình thường của chúng là cá và thịt.

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Alligator tại Wikispecies

種

• 密河鱷(A. mississippiensis)
• 揚子鱷(A. sinensis)

短吻鱷属（學名：Alligator），屬於鱷目的短吻鱷科。其学名源自西班牙語“el lagarto”（意思：蜥蜴）。這名稱是早期在佛羅里達州的西班牙探險家和定居者命名的。本属現在有兩个存活物種，分別是密河鱷（A. mississippiensis；又名美洲短吻鱷）和揚子鱷（A. sinensis；又名中華短吻鱷）。

特徵

短吻鱷的特徵是有寬闊的嘴部，眼睛長得比其他種類的鱷魚較側，有強健的尾巴，既可以用來防衛，又可以用來游泳。牠們的顏色多數為深色，並接近黑色，但顏色也非常取決於生活所接觸的水。例如，生長於充滿藻類的水中會使牠們變得較綠色。而水中有許多的單寧酸（來自樹木）則會使牠們變得更深色。此外當牠們把嘴閉上時，只可看見有上顎的牙齒，但其他鱷上下顎兩邊的牙齒都可見，由於很多短吻鱷顎部畸形，造成這方面的鑑定更複雜。而當被燈光照射時，較大的短吻鱷的眼睛會發紅光，而較小的短吻鱷則會發綠光。這個方法可以用來於晚上尋找短吻鱷。

美國短吻鱷一般長約1.8米至3.7米，而根據沼澤地國家公園的網站所說，出現於佛羅里達州的最大短吻鱷有5.3米長，而最大的美國短吻鱷是發現於華盛頓湖邊植物園北邊的濕地島和路易斯安那州，有5.8米長^[1]。少許巨型的樣品有被度過重量，最大的可超過1噸重。

中國短吻鱷的外形和美國短吻鱷差不多，但比美洲短吻鱷小，體長一般不超過1.5米，身體呈黑色，有些暗淡的黃色標記。

棲息地

現時只有兩個國家有短吻鱷，就是美國和中國。中國短吻鱷更是瀕臨絕種，並只生長在長江沿岸的淡水地區。雖然路易斯安那州南部的洛克菲勒野生動植物公園（Rockefeller Wildlife refuge）現時也有幾隻中國短吻鱷在保護中。

美國短吻鱷則出現於美國的卡羅萊納州至佛羅里達州，和墨西哥灣沿岸地區一帶。大多數的美國短吻鱷棲息於佛羅里達州和路易斯安那州。據統計，僅在佛羅里達州，就有超過一百萬隻的短吻鱷。美國也是世界上唯一個同時擁有短吻鱷科和鱷科的國家。美國短吻鱷一般居住在淡水環境，例如池塘、沼澤、河流和濕地。

• 現短吻鱷棲息地待考證。據悉，此物種澳大利亞有發現。據當地居民說，它們經常出沒于布里斯班河邊。隨著氣候改變，它們更多往南下遷徙。

習性

大型的雄性短吻鱷是非群居的，並有領土的概念，會攻擊侵入領土的其他鱷魚。較小的短吻鱷則會大量聚集一起。而最大的短吻鱷物種〔包括雄性和雌性〕，都會保衛頭等的疆土；而較小的短吻鱷比其他同等大小的短吻鱷有容忍力。

雖然短吻鱷有笨重的身體和緩慢的新陳代謝，但牠們也有短暫的速度爆發，就是一小時超過7-8英里，雖然這更加適當被分類為短距衝刺，而非短跑^[2]。短吻鱷主要捕食那些能一口能吃完的小型動物。但牠們也會捕食較大的動物，方法是先抓住獵物，然後將其推進水裡直至該獵物淹死。而那些一口不能吃掉的食物，牠們會任由獵物腐壞，或粗暴地旋轉和震動獵物直到把其撕成能咬的小塊，這就是著名的「死亡翻滾」動作（death roll）。

食物

短吻鱷是不挑食的捕食者，基本上能捉的都吃。年幼時吃魚類，昆蟲，蝸牛和介蟲。長大後，牠們逐漸捕食較大的獵物，包括：較大的魚類，例如雀鱔目的魚類，龜，各類的哺乳類動物，鳥類和其他爬行動物。而當牠們不夠食物時，更會吃動物腐肉。成年的短吻鱷能捕食牛和鹿，並出了名捕食較小的短吻鱷。在某些例子，較大的短吻鱷也會捕殺佛羅里達美洲豹和熊，令牠成為在整個食物鏈頂上的獵食者。雖然由於人類侵犯牠們的棲息地，但對於人類的攻擊也不多。因為短吻鱷不像其他鱷魚，不會立刻把人類當成獵物。

不幸地，由短吻鱷導致的人類死亡開始增加。在70年代至90年代的美國，只有9宗因短吻鱷攻擊而致命的個案；但在2001年到2006年，卻已有11人。最近5年發生的致命個案比起30年前為多。有一段長時間，都認為短吻鱷是害怕人類的，這確實是真的，但這導致部分人愚勇地進入短吻鱷的棲息地，而引起牠們憤怒的攻擊。

繁殖

短吻鱷的有性繁殖成熟時期是基於牠們的體型多於牠們的年齡，而一般有6呎長或以上就代表成熟。短吻鱷是季節性繁殖的動物。交配季節是當水轉暖的春天。雌性短吻鱷會在枯萎的植物上築巢，並在那裡孵蛋（每次大概產下20至70隻蛋），並會保護巢穴以防有獵食者侵入，和幫助剛出生的短吻鱷進入水中。如果牠們仍然在這地方的話，一般會保護幼短吻鱷約一年時間。

養殖業

短吻鱷養殖業是佛羅里達州，德克薩斯州和路易西安那州一種很大和不斷增長的行業。這些州份每年生產共計45,000件短吻鱷皮革。短吻鱷皮革可以賣到很高價錢，而有6至7呎長的皮革，每件更值300美元，雖然價格可每年改變。而市場裡的短吻鱷肉的需求更不斷增加，每年出產近30萬磅。

參考

1. ^ Louisiana Fur and Alligator Advisory Council. [2014-03-01]. （原始内容存档于2014-07-20）.
2. ^ 沼澤國家公園: 短吻鱷大小，體重和速度

外部連結

• Crocodilian Online （英文）
• 大沼澤地國家公園的短吻鱷 （英文）
• 中国短吻鳄：一级保护动物 又名扬子鳄 （中文）
• 短吻鱷 （中文）