nomes no trilho de navegação
Suilanı (lat. Natrix) - suilanıkimilər fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Suilanı (lat. Natrix) - suilanıkimilər fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Natrix ist der wissenschaftliche Gattungsname der Europäischen Wassernattern oder Schwimmnattern. Diese Gattung besteht aus fünf bis sechs Arten. Der bekannteste Vertreter in Mitteleuropa ist die Ringelnatter. Die mittelgroßen bis großen Schlangen dieser Gattung sind schlanke, wendige Tiere, die semiaquatisch leben.
Das Gattungskonzept gilt im Gegensatz zu den übergeordneten Taxa in der Wissenschaft als akzeptiert und stabil. Die vor 1960 in die Gattung eingeordneten Schlangen aus Asien, Amerika und Afrika sind in eigene Gattungen verschoben worden.[1]
Die Schlangen der Gattung Natrix werden zwischen einem und zwei Meter lang. Die Pupillen sind, typisch für Nattern, rund. Die Schuppen auf der Oberseite des Körpers sind deutlich gekielt. An der Körpermitte haben sie 19 bis 21 Rückenschuppenreihen (Dorsalia). Den Schuppen hinter dem Auge (Postokulare) schließt sich genau eine Temporale an. Die Bauchschuppen sind ungekielt. Die Analschuppe ist geteilt.[2][1]
Sie kommen ausschließlich in der Paläarktis vor, das Verbreitungsgebiet der Gattung erstreckt sich von Marokko und Iran im Süden bis in die Mongolei im Osten über Finnland und Großbritannien im Norden, wobei die Ringelnatter das größte Verbreitungsgebiet besitzt.[3][4][5][6]
Ihre Nahrung besteht aus Nagetieren, Froschlurchen und Fischen. Dem Menschen können sie nicht gefährlich werden.
Zur Gattung Natrix zählen:[7][8]
Die Gattung Natrix gehört der Unterfamilie der Wassernattern Natricinae an. Damit steht die Gattung in einer Unterfamilie, in der Schlangen aus aller Welt aufgelistet sind. Zum Beispiel gehören die aus Nord- und Mittelamerika stammenden Strumpfbandnattern den Natricinae an, wie auch afrikanische und asiatische Schwimmnattern. Die Familie der Nattern (Colubridae), in welche die Wassernattern gehören, wird als paraphyletische Gruppe angesehen, was bedeutet, dass nicht alle der Schlangen, die unter Nattern gelistet sind, miteinander verwandt sein müssen. Die Systematik dieser höheren Schlangentaxa ist noch Gegenstand wissenschaftlicher Diskussion.
Natrix ist der wissenschaftliche Gattungsname der Europäischen Wassernattern oder Schwimmnattern. Diese Gattung besteht aus fünf bis sechs Arten. Der bekannteste Vertreter in Mitteleuropa ist die Ringelnatter. Die mittelgroßen bis großen Schlangen dieser Gattung sind schlanke, wendige Tiere, die semiaquatisch leben.
Das Gattungskonzept gilt im Gegensatz zu den übergeordneten Taxa in der Wissenschaft als akzeptiert und stabil. Die vor 1960 in die Gattung eingeordneten Schlangen aus Asien, Amerika und Afrika sind in eigene Gattungen verschoben worden.
Барските змии (науч. Natrix) се род на змии од фамилијата на смоковите (Colubridae). Опфаќа 3-4 вида, понекогаш збирно наречени „водни змии“.
Видови:
Барските змии (науч. Natrix) се род на змии од фамилијата на смоковите (Colubridae). Опфаќа 3-4 вида, понекогаш збирно наречени „водни змии“.
Видови:
маварска барска змија (Natrix maura) големоглава барска змија Natrix megalocephala белоушка (Natrix natrix) рибарка (Natrix tessellata)Тузбаш елан, тузбаш (лат. Natrix) — Тузбашсыманнар (лат. Colubridae) гаиләлегенең агусыз еланнар ыругы.
Natrix is a genus of Old World snakes found mainly across Eurasia (although the range of Natrix tessellata extends into Egypt and those of N. astreptophora and N. maura into north-west Africa) in the subfamily Natricinae of the family Colubridae.
Member species of the genus Natrix are collectively called grass snakes and water snakes, but some other snake species also known commonly as "grass snakes" and "water snakes" are not in the genus.
The genus Natrix contains five extant species[1] and at least five extinct (fossil-only) species.
Nota bene: A binomial authority in parentheses indicates that the species was originally described in a genus other than Natrix.
Natrix is classical Latin for a water snake. The word comes from a Proto-Indo-European root meaning "snake", with cognates in the Celtic and Germanic languages, the latter including the English adder. It was probably influenced through folk etymology by the Latin nare and natare meaning "swim";[10][11] it appears to be a grammatically feminine word for "swimmer".
The refuge of a widely distributed Western European lineage regarding the barred grass snake commonly known as Natrix helvetica was most likely located in southern France and outside the classical refuges in the southern European peninsulas. One genetic lineage of the common grass snake (N. natrix) is also distributed in Scandinavia, Central Europe, and the Balkan Peninsula.[12]
Natrix is a genus of Old World snakes found mainly across Eurasia (although the range of Natrix tessellata extends into Egypt and those of N. astreptophora and N. maura into north-west Africa) in the subfamily Natricinae of the family Colubridae.
La natriko[1] (Natrix) estas genro de serpentoj el la familio de kolubredoj. Ili ne estas venenaj kaj plej ofte eĉ ne mordas, se oni kaptas ilin per mano. Ili havas tre longan, sveltan korpon kun ovala kapo kaj rondaj okuloj (dum la plej multaj venenaj serpentoj havas "fenditajn", katosimilajn okulojn). Tipa, karakteriza signo estas du flavaj makuloj ĉe la malantaŭa parto de la kapo. Se natriko estas atakata, ĝi ŝajnigas esti morta, pendigas la langon el la buŝo kaj eligas fiodorantan sekrecion por tiel fortimigi malamikojn.
La natriko bezonas lagojn, marĉojn, malrapide fluantajn riverojn aŭ ĝardenajn lagetojn por travivi. Ĝi ŝatas sunumi sin sur akvorozaj folioj, ŝtonoj aŭ falintaj arboj. La sangotemperaturon ĝi adaptas al la ĉirkaŭaĵo. Ju pli malvarme estas, des pli malrapide la besto reagas. Ĝi estas leĝe protektita kaj tute sendanĝera. Ĝi nutras sin per fiŝoj, ranoj kaj aliaj malgrandaj bestoj, kiujn ĝi kaptas kaj ekster kaj en la akvo, ĉar ĝi bonege naĝas kaj divas.
La natriko demetas ovojn, volonte tie, kie evoluas iom da varmo, ekz. en kompoŝtejo. Dum la kreskado la haŭto (kiel ĉe ĉiuj serpentoj) ne kunkreskas. Pro tio la haŭto kelkfoje dum la jaro devas esti demetita. Antaŭ la necesa demeto la haŭto, inkluzive de la okuloj, aspektas lakteca. Dum tiu tempo la bestoj estas relative senhelpaj kaj retiriĝas.
La natriko atingas aĝon de ĉirkaŭ 20 jaroj kaj dormas vintre de oktobro ĝis aprilo, volonte en grupoj.
Naturaj malamikoj de la natriko estas ardeoj, vulpoj, musteloj kaj katoj.
Scepcioj[2]
La natriko (Natrix) estas genro de serpentoj el la familio de kolubredoj. Ili ne estas venenaj kaj plej ofte eĉ ne mordas, se oni kaptas ilin per mano. Ili havas tre longan, sveltan korpon kun ovala kapo kaj rondaj okuloj (dum la plej multaj venenaj serpentoj havas "fenditajn", katosimilajn okulojn). Tipa, karakteriza signo estas du flavaj makuloj ĉe la malantaŭa parto de la kapo. Se natriko estas atakata, ĝi ŝajnigas esti morta, pendigas la langon el la buŝo kaj eligas fiodorantan sekrecion por tiel fortimigi malamikojn.
La natriko bezonas lagojn, marĉojn, malrapide fluantajn riverojn aŭ ĝardenajn lagetojn por travivi. Ĝi ŝatas sunumi sin sur akvorozaj folioj, ŝtonoj aŭ falintaj arboj. La sangotemperaturon ĝi adaptas al la ĉirkaŭaĵo. Ju pli malvarme estas, des pli malrapide la besto reagas. Ĝi estas leĝe protektita kaj tute sendanĝera. Ĝi nutras sin per fiŝoj, ranoj kaj aliaj malgrandaj bestoj, kiujn ĝi kaptas kaj ekster kaj en la akvo, ĉar ĝi bonege naĝas kaj divas.
La natriko demetas ovojn, volonte tie, kie evoluas iom da varmo, ekz. en kompoŝtejo. Dum la kreskado la haŭto (kiel ĉe ĉiuj serpentoj) ne kunkreskas. Pro tio la haŭto kelkfoje dum la jaro devas esti demetita. Antaŭ la necesa demeto la haŭto, inkluzive de la okuloj, aspektas lakteca. Dum tiu tempo la bestoj estas relative senhelpaj kaj retiriĝas.
La natriko atingas aĝon de ĉirkaŭ 20 jaroj kaj dormas vintre de oktobro ĝis aprilo, volonte en grupoj.
Naturaj malamikoj de la natriko estas ardeoj, vulpoj, musteloj kaj katoj.
Natrix es un género de serpientes de la familia Colubridae que incluye seis especies de culebras. Se distribuyen por Eurasia y África del Norte.[1]
De las siguientes seis especies, cinco se reconocen como válidas y una está en disputa:[2][3]
.jpg)
|url= incorrecta con autorreferencia (ayuda). en.m.wikipedia.org (en inglés). Consultado el 9 de septiembre de 2021. Natrix es un género de serpientes de la familia Colubridae que incluye seis especies de culebras. Se distribuyen por Eurasia y África del Norte.
Nastik (Natrix) on maoperekond.
Nastikute perekonda klassifitseeritakse roomajate andmebaasis järgmised maoliigid[1]:
Hariliku nastiku alamliiki Natrix natrix astreptophora peetakse nüüd eraldi liigiks Natrix astreptophora.
Nastiku perekonna väljasurnud liigid[2]:
Uurijate meelest toimub, looduslikes oludes, nastikute perekonda liigitatud madude käitumises paaritumisperioodil eriline isaste madude võitlus suguküpse emasega paaritumisõiguse üle. Kuni 20 isast vallutavad emase, elades tema seljas ning proovides tema liigitusi aimata ja järele teha, ning proovivad tõkestata rivaalide paaritumist temaga. Üsna ruttu peale seda kui ühel isasel õnnestub kopulatsiooni alustamine roomab emane koos temaga madude kuhja alt välja. Nii kuis ülejäänud isased suudavad märgata emase puuduolekut roomavad ärritunult ringi ja püüavad paaritumisakti sooritada esimese ettejuhtuva maoga olgu ta samast soost või teisest liigist. Eemale tõmbunud maopaarike aga toimetab vaikselt edasi ning üksnes isase sabaliigutused indikeerivad, et paarike on arvatavasti elus.[3]
Selles artiklis on kasutatud prantsuskeelset artiklit fr:Natrix seisuga 06.06.2014.
Natrix Natricidae familiako narrasti genero bat da. Europatik Mongoliara, Ipar Afrikan eta Ekialde Hurbilean aurkitzen dira.
Eta honako espezie fosilak[1]:
Natrix Natricidae familiako narrasti genero bat da. Europatik Mongoliara, Ipar Afrikan eta Ekialde Hurbilean aurkitzen dira.
Natrix est un genre de serpents de la famille des Natricidae[1].
Les espèces de ce genre se rencontrent de l'Europe jusqu'en Mongolie ainsi qu'en Afrique du Nord et dans quelques pays du Moyen-Orient[1].
Selon Reptarium Reptile Database (10 mai 2020)[2] :
L'espèce Natrix megalocephala Orlov & Tuniyev, 1987 est désormais considérée comme synonyme de Natrix natrix.
Ainsi que les espèces fossiles[3] :
Le nom de ce genre, natrix, vient du latin natator, « nageur », car ce sont de bonnes nageuses[4].
Natrix est un genre de serpents de la famille des Natricidae.
Ular-rumput Eropa adalah kelompok ular dari suku Natricidae yang terdapat di Eropa, Asia bagian barat laut, dan Afrika sebelah utara Sahara. Istilah "ular rumput" (tanpa kualifikasi tambahan) paling banyak mengacu pada jenis-jenis dari marga ini. Ular-ular ini juga disebut Ular air Eropa (Inggris: Grass snake, Water snake). Nama ilmiahnya, Natrix yang berarti "ular rumput".
Ular-rumput Eropa adalah kelompok ular dari suku Natricidae yang terdapat di Eropa, Asia bagian barat laut, dan Afrika sebelah utara Sahara. Istilah "ular rumput" (tanpa kualifikasi tambahan) paling banyak mengacu pada jenis-jenis dari marga ini. Ular-ular ini juga disebut Ular air Eropa (Inggris: Grass snake, Water snake). Nama ilmiahnya, Natrix yang berarti "ular rumput".
Natrix (Linnaeus, 1758) è un genere di ofidi della famiglia Natricidae diffuso in Eurasia. Gli esemplari del genere sono comunemente noti come bisce o serpi. Il genere comprende tre specie certe (N. natrix, N. tessellata, N. maura); una quarta specie, N. megalocephala, endemica del Caucaso e classificata vulnerabile dallo IUCN, è considerata dubbia da alcuni autori (Böhme 1999).[1]
Le Natrix sono serpenti prevalentemente acquatici e si possono rinvenire vicino a raccolte d'acqua dolce di ogni tipo, specialmente ricche di vegetazione acquatica dove possono agevolmente nascondersi in attesa della preda. È possibile comunque trovarli anche a grande distanza dall'acqua. Le N. tessellata, a volte, si avventurano anche in acqua salata.
Si nutrono generalmente di anfibi come il rospo comune e le rane, che ingeriscono vivi senza ucciderli dopo averli immobilizzati, ma anche di pesci e piccoli mammiferi.
Quando si sentono in pericolo, simulano la morte come difesa (tanatosi): si immobilizzano ed espongono il ventre al predatore; contemporaneamente aprono la bocca ed espellono dalla cloaca un fluido nero e dall'odore nauseabondo che imita il fetore di un cadavere.
Le Natrix non sono velenose, ma come molti altri colubri possiedono delle ghiandole particolari (ghiandole di Duvernoy) in grado di secernere delle sostanze che sembrano facilitare la digestione e dotate in alcuni casi, proprio come nelle Natrix, di proprietà tossiche in grado di paralizzare o uccidere la preda. Ad ogni modo sull'uomo queste sostanze, che non sono assolutamente definibili veleni (le ghiandole di Duvernoy sono diverse dalle ghiandole velenifere), non hanno alcun effetto, ma agiscono solo sui piccoli animali di cui questi serpenti si nutrono. [2]
Natrix (Linnaeus, 1758) è un genere di ofidi della famiglia Natricidae diffuso in Eurasia. Gli esemplari del genere sono comunemente noti come bisce o serpi. Il genere comprende tre specie certe (N. natrix, N. tessellata, N. maura); una quarta specie, N. megalocephala, endemica del Caucaso e classificata vulnerabile dallo IUCN, è considerata dubbia da alcuni autori (Böhme 1999).
Vide etiam paginam discretivam: Natrix (discretiva)
Natrix (-icis, f.) est genus typicum familiae Natricidarum, cuius species typica est Amphiesma stolatum. Hae Serpentes habitant in Europa (a Scandinavia usque ad Italiam), Africa boreali (Maroco), et Asia (e.g. Turcia, Atropatene, Georgia, Russia).
Ūdenszalkši, ūdenszalkšu ģints (Natrix) ir zalkšu dzimtas (Colubridae) ģints, kas pieder pie ūdenszalkšu apakšdzimtas (Natricinae). Saskaņā ar Starptautisko rāpuļu datu bāzi (angļu: Reptile Database), šajā ģintī apvienotas 3 mūsdienās dzīvojošas čūsku sugas, kuras nav indīgas.[1][2] Visas ūdenszalkšu sugas dzīvo Eirāzijā (Eiropā un Āzijas rietumos), kā arī visas sugas sastopamas Ziemeļāfrikā.[2] Latvijā mājo viena šīs ģints suga — parastais zalktis (Natrix natrix).[3]
Nesenā pagātnē ūdenszalkšu ģintī tika sistematizēta ceturtā suga — Natrix megalocephala.[4] Balstoties uz ģenētiskajiem pētījumiem, 2013. gadā šī suga tika apvienota ar parasto zalkti.[1]
Pieauguši ūdenszalkši ir vidēji lielas čūskas, apmēram 0,6—1 metru garas, tomēr daži īpatņi var sasniegt 2 metru garumu.[2] Augšžokļa zobi virzienā uz mutes iekšpusi kļūst arvien lielāki. Pēdējie zobi ir vislielākie. Acu zīlītes ir apaļas. Ūdenszalkšiem raksturīgas neuzkrītošas krāsas: tumši pelēka, gandrīz melna, pelēkbrūna un olīvzaļa. Uz kakla raksturīgas dzeltenas zīmes, bet uz ķermeņa tumšāku raibumu raksts.
Ūdenszalkši dzīvo daļēji uz sauszemes un daļēji ūdenī. Vislabāk sauszemes apstākļiem piemērojies parastais zalktis. Visas sugas mīt mitros biotopos kādas ūdenstilpes tuvumā. Ūdenszalkši labi peld un nirst, spējot zem ūdens uzturēties samērā ilgi. Galvenokārt medī vardes un krupjus, bet reizēm arī salamandras, kurkuļus, zivis, nelielus zīdītājus un putnus.[2][5] Upuri norij dzīvu, veselā veidā. Mātītes trūdošu augu kaudzē dēj 8—40 olas.[2] Briesmu gadījumā ūdenszalkši var izlikties miruši, paņemti rokās tie no anālā dziedzera izdala smirdīgu šķidrumu.
Ūdenszalkši, ūdenszalkšu ģints (Natrix) ir zalkšu dzimtas (Colubridae) ģints, kas pieder pie ūdenszalkšu apakšdzimtas (Natricinae). Saskaņā ar Starptautisko rāpuļu datu bāzi (angļu: Reptile Database), šajā ģintī apvienotas 3 mūsdienās dzīvojošas čūsku sugas, kuras nav indīgas. Visas ūdenszalkšu sugas dzīvo Eirāzijā (Eiropā un Āzijas rietumos), kā arī visas sugas sastopamas Ziemeļāfrikā. Latvijā mājo viena šīs ģints suga — parastais zalktis (Natrix natrix).
Vannsnoker er en slekt av slanger, som kan deles i to grupper. Buormen er størst, og kan påtreffes i ulike habitater, selv om den ofte finnes nært vann. Hoggormsnoken og rutesnoken er mindre, og lever alltid i og ved vann.
Buormen finnes i nesten hele Europa, og har en utbredelse som overlapper med de to andre artene. Rutesnok og hoggormsnok har en mer sørlig utbredelse, og utbredelsen til de to artene overlapper nesten ikke. I et lite område i nordvestre Italia og sørlige Sveits lever alle tre Natrix-arter side om side. Fra Kaukasus er det beskrevet en fjerde art, Natrix megalocephala, men den er nok en underart av buorm.
Slekten Natrix ble beskrevet av Laurenti så tidlig som 1768. Mange slangearter har gjennom tiden blitt regnet hit, men den omfatter nå bare de tre artene fra Vest-Palearktis. Andre vannsnoker tilhører nå blant annet slektene Nerodia (Nord-Amerika), Sinonatrix (Kina) og Rhabdophis (Øst- og Sørøst-Asia).
Vannsnoker er en slekt av slanger, som kan deles i to grupper. Buormen er størst, og kan påtreffes i ulike habitater, selv om den ofte finnes nært vann. Hoggormsnoken og rutesnoken er mindre, og lever alltid i og ved vann.
Buormen finnes i nesten hele Europa, og har en utbredelse som overlapper med de to andre artene. Rutesnok og hoggormsnok har en mer sørlig utbredelse, og utbredelsen til de to artene overlapper nesten ikke. I et lite område i nordvestre Italia og sørlige Sveits lever alle tre Natrix-arter side om side. Fra Kaukasus er det beskrevet en fjerde art, Natrix megalocephala, men den er nok en underart av buorm.
Slekten Natrix ble beskrevet av Laurenti så tidlig som 1768. Mange slangearter har gjennom tiden blitt regnet hit, men den omfatter nå bare de tre artene fra Vest-Palearktis. Andre vannsnoker tilhører nå blant annet slektene Nerodia (Nord-Amerika), Sinonatrix (Kina) og Rhabdophis (Øst- og Sørøst-Asia).
Multimedia w Wikimedia Commons Natrix – rodzaj węży z rodziny połozowatych (Colubridae) i podrodziny zaskrońcowatych (Natricinae).
Są to węże umiarkowanej wielkości – osiągają przeważnie od 75 cm do maksymalnie 2 m długości[2]. Głowa pokryta dużymi tarczkami, łuski zwykle z wyraźnym kilem. Większość przedstawicieli rodzaju Natrix dobrze i chętnie pływa. Żywią się niewielkimi wodnymi kręgowcami, takimi jak żaby, traszki i ryby. Są szeroko rozpowszechnione – zasięg ich występowania obejmuje niemal całą Europę, zachodnią Azję aż do Chin i Indii (zaskroniec rybołów) oraz północną Afrykę. W Polsce występuje zaskroniec zwyczajny, raz zanotowano także zaskrońca rybołowa[3].
Do rodzaju należą co najmniej trzy współczesne gatunki – zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix), będący gatunkiem typowym, zaskroniec rybołów (Natrix tessellata) i zaskroniec żmijopodobny (Natrix maura). Ważność gatunku Natrix megalocephala bywa kwestionowana – powszechnie jest on uznawany za młodszy synonim zaskrońca zwyczajnego[4]. Natrix astreptophora i Natrix helvetica – tradycyjnie uznawane za podgatunki N. natrix – bywają podnoszone do rangi odrębnych gatunków[5][6]. Zaskroniec zwyczajny jest sympatryczny z pozostałymi gatunkami z rodzaju Natrix na znacznej części zasięgu ich występowania. Najstarszym znanym przedstawicielem rodzaju jest N. mlynarski z wczesnego oligocenu Francji. Do rodzaju Natrix należą także N. sansaniensis, N. merkurensis i N. longivertebrata. Pozostałe gatunki zaliczane niegdyś do Natrix przeniesiono do innych rodzajów. Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Guickinga i współpracowników (2006), wykorzystująca dane molekularne – sekwencje nukleotydów genów mitochondrialnych kodujących białka – sugeruje, że zaskroniec zwyczajny i zaskroniec rybołów są taksonami siostrzanymi, a zaskroniec żmijopodobny jest bazalny w stosunku do nich. Szacowany czas odłączenia się N. maura od ostatniego wspólnego przodka tych trzech gatunków wynosi 27–18 mln lat temu, a linie ewolucyjne N. natrix i N. tessellata rozeszły się prawdopodobnie 22–13 mln lat temu[7].
Alethinophidia Natrix – rodzaj węży z rodziny połozowatych (Colubridae) i podrodziny zaskrońcowatych (Natricinae).
Są to węże umiarkowanej wielkości – osiągają przeważnie od 75 cm do maksymalnie 2 m długości. Głowa pokryta dużymi tarczkami, łuski zwykle z wyraźnym kilem. Większość przedstawicieli rodzaju Natrix dobrze i chętnie pływa. Żywią się niewielkimi wodnymi kręgowcami, takimi jak żaby, traszki i ryby. Są szeroko rozpowszechnione – zasięg ich występowania obejmuje niemal całą Europę, zachodnią Azję aż do Chin i Indii (zaskroniec rybołów) oraz północną Afrykę. W Polsce występuje zaskroniec zwyczajny, raz zanotowano także zaskrońca rybołowa.
Do rodzaju należą co najmniej trzy współczesne gatunki – zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix), będący gatunkiem typowym, zaskroniec rybołów (Natrix tessellata) i zaskroniec żmijopodobny (Natrix maura). Ważność gatunku Natrix megalocephala bywa kwestionowana – powszechnie jest on uznawany za młodszy synonim zaskrońca zwyczajnego. Natrix astreptophora i Natrix helvetica – tradycyjnie uznawane za podgatunki N. natrix – bywają podnoszone do rangi odrębnych gatunków. Zaskroniec zwyczajny jest sympatryczny z pozostałymi gatunkami z rodzaju Natrix na znacznej części zasięgu ich występowania. Najstarszym znanym przedstawicielem rodzaju jest N. mlynarski z wczesnego oligocenu Francji. Do rodzaju Natrix należą także N. sansaniensis, N. merkurensis i N. longivertebrata. Pozostałe gatunki zaliczane niegdyś do Natrix przeniesiono do innych rodzajów. Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Guickinga i współpracowników (2006), wykorzystująca dane molekularne – sekwencje nukleotydów genów mitochondrialnych kodujących białka – sugeruje, że zaskroniec zwyczajny i zaskroniec rybołów są taksonami siostrzanymi, a zaskroniec żmijopodobny jest bazalny w stosunku do nich. Szacowany czas odłączenia się N. maura od ostatniego wspólnego przodka tych trzech gatunków wynosi 27–18 mln lat temu, a linie ewolucyjne N. natrix i N. tessellata rozeszły się prawdopodobnie 22–13 mln lat temu.
Natrix é um género descrito por Laurenti em 1768, pertencente aos colubrídeos, da subordem Serpentes. Existem entre 65 e 80 espécies dentro do género. São geralmente chamadas de cobras-de-água, embora existam várias outras cobras com a mesma designação comum, cujo género é diferente. É lhes dado este nome, pois dispendem grande parte do seu tempo em meios aquáticos de água doce (lagos, ribeiras, barragens, rios...), embora possam viver em meios aquáticos com teor de salinidade moderadamente elevado. Alimentam-se de anfíbios, peixes, alguns invertebrados e ocasionalmente de micro-mamíferos.
Em Portugal ocorrem as espécies Natrix natrix (cobra-de-água-de-colar) e N. maura (cobra-de-água-viperina).
Para além destas acima referidas, este género contém, de entre muitas outras, as espécies:
Genul Natrix sau șerpii de apă include șerpi de talie mijlocie cu solzi dorsali și ventrali puternic carenați longitudinal, cu găuri apicale. Scuturile ventralele, în număr de mai puțin de 200, sunt fără carene laterale. Trunchiul este lung, iar coada mijlocie. Capul este bine separat de gât, ochii de dimensiuni mijlocii sau relativ mici, cu pupilă rotundă. Dinți maxilari de lungime inegală, mai lungi în partea posterioară a maxilarului, la unele specii ultimii 2-3 dinți sunt foarte măriți și separați de restul printr-un spațiu fără dinți.
Toți șerpi acestui gen sunt mai mult sau mai puțin legați de bazinele acvatice. Hrana principală constă din amfibieni, reptile și pești care sunt înghițiți vii. Se reproduc depunând ouă, sau născând pui vii (ovoviviparitate).
Genul are o largă răspândire, cele 4 specii trăiesc în Europa, vestul Asiei, nordul Africii.
Genul include următoarele specii:
În România și Republica Moldova se întâlnesc 2 specii:
Genul Natrix sau șerpii de apă include șerpi de talie mijlocie cu solzi dorsali și ventrali puternic carenați longitudinal, cu găuri apicale. Scuturile ventralele, în număr de mai puțin de 200, sunt fără carene laterale. Trunchiul este lung, iar coada mijlocie. Capul este bine separat de gât, ochii de dimensiuni mijlocii sau relativ mici, cu pupilă rotundă. Dinți maxilari de lungime inegală, mai lungi în partea posterioară a maxilarului, la unele specii ultimii 2-3 dinți sunt foarte măriți și separați de restul printr-un spațiu fără dinți.
Toți șerpi acestui gen sunt mai mult sau mai puțin legați de bazinele acvatice. Hrana principală constă din amfibieni, reptile și pești care sunt înghițiți vii. Se reproduc depunând ouă, sau născând pui vii (ovoviviparitate).
Genul are o largă răspândire, cele 4 specii trăiesc în Europa, vestul Asiei, nordul Africii.
Genul include următoarele specii:
Natrix maura Natrix megalocephala Natrix natrix Natrix tessellataÎn România și Republica Moldova se întâlnesc 2 specii:
Natrix natrix natrix (Linnaeus 1758) = Șarpele de casă Natrix tessellata (Laurenti, 1768) = Șarpele de apăNatrix, po slovensky užovka, je rod z čeľade užovkovité. Patrí medzi najrozšírenejšie hady v Európe.
Majú veľkosť strednú až veľkú (75 cm – 2 m), hlavu zreteľne oddelenú od trupu, pokrytú veľkými symetrickými šupinami. Obľubujú vodnaté a podmáčané miesta. Ich hlavnou potravou sú obojživelníky – mloky a žaby, ryby, niekedy lovia aj drobné cicavce a vtáky. Užovky natrix kladú vajíčka, často na spoločné miesta. Vedia dobre plávať, pri plávaní držia hlavu nad vodou. Farba je hnedá až sivá, s nepravidelnými škvrnkami. Sú veľmi prispôsobivé, neútočné.
Užovky Natrix obývajú Európu, západnú Áziu a severnú Afriku
niekedy je tu zaradená aj Žihadlovka obrovská (Amphiesma flavifrons), ako Užovka obrovská (Natrix flavifrons)
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Natrix
Natrix, po slovensky užovka, je rod z čeľade užovkovité. Patrí medzi najrozšírenejšie hady v Európe.
水游蛇屬（學名：Natrix）是蛇亞目游蛇科下的一個蛇屬，屬下約有65至80個品種。在西方牠們有時會被稱為「水蛇」或「草蛇」，但是有些品種的蛇雖然也叫水蛇或草蛇，但卻不屬於水游蛇屬。
水游蛇屬部分品種包括：
水游蛇屬（學名：Natrix）是蛇亞目游蛇科下的一個蛇屬，屬下約有65至80個品種。在西方牠們有時會被稱為「水蛇」或「草蛇」，但是有些品種的蛇雖然也叫水蛇或草蛇，但卻不屬於水游蛇屬。
水游蛇屬部分品種包括：
歐洲水蛇或蝰水蛇（Natrix maura） 巨頭水蛇（Natrix megalocephala） 水游蛇（Natrix natrix） 棋斑水游蛇（Natrix tessellata）
