nomes no trilho de navegação
Materials.
UNITED STATES: MA: Middlesex Co., Groton, 30-IV-2010 , T. Murray, (1).
CANADA: ON: Halton Reg., Milton, Derry Rd. and 4th line, grass field, yellow pans, 23 to 24-VI-2001 , S. Paiero, (1); Huron Co., Auburn, Hullett-McKillop Rd. nr. Limekiln Line, 43.744, -81.507, soybean field, pitfall, 4-VIII-2010 (1), A. Brunke; Auburn, Limekiln Line, 43.736, -81.506, hedgerow, pitfall, 26-V-2010 (1), A. Brunke; Benmiller, Sharpes Creek Line, 43.691, -81.608, hedgerow nr. creek, canopy trap in buckthorn, 11-V-2009 (2), A. Brunke;Brucefield, London Rd. nr. Centennial Rd., 43.509, -81.516, hedgrerow nr. creek, pitfall, 11-V-2009 (1), A. Brunke; Ottawa, Carleton Place, 12-IX-1992 , W. Bennett, (1); Peel Reg., Cooksville, pond margin, 30-V-1993 , C. Krupke, (1); Waterloo Reg., Blair, Whistlebare Rd. and Township Rd.1, 43.372, -80.362, hedgerow, pitfall, 18-V-2010 (1), A. Brunke; Wellington Co., Guelph, 10-IX-1980 , Y. Deedat; Guelph, 17-IX-1980 , Y. Deedat; Guelph, University Arboretum, 1-X-2005 , M. Bergeron, (1); Guelph, Victoria Rd. and Conservation Line, 43.580, -80.275, soybean field, canopy trap, 23-VI-2009 (1), A. Brunke; York Reg., Stouffville, V-1982 , Brian Brown, (1);
Diagnosis.
Stenus clavicornis is, at present, only reliably distinguished from congeners in North America by its characteristic aedeagus (Fig. 14).
This exotic, Palaearctic species was first recognized in North America by Puthz (1975) based on specimens collected in Québec as early as 1968 in Orsainville. Since then it has been detected in New Brunswick ( Campbell and Davies 1991 ), Prince Edward Island ( Klimaszewski et al. 2010 ), New Hampshire, Pennsylvania ( Puthz 1994 ), Maine ( Chandler 2001 ), and Nova Scotia ( Majka and Klimaszewski 2008a ). Herein we report Stenus clavicornis from Ontario and Massachusetts on the basis of specimens collected as early as 1980 and 2010, respectively (Map 13). Its native range is very broad and includes most of the Palaearctic region ( Smetana in Löbl and Smetana 2004 ). In North America, this species has been collected from a variety of habitats including open fields, agricultural land, woodlots, and the margins of ponds and salt marshes.
Der Gemeiner Schmalkurzflügler (Stenus clavicornis) ist ein Käfer aus der Familie der Kurzflügler (Staphylinidae).
Die Käfer erreichen eine Körperlänge von 5 bis 5,3 Millimetern. Die Kiefertaster sind gelb, die Beine sind außer an den Knien und Tarsen gelbrot. Der Kopf ist nur unmerklich breiter als die Deckflügel. Diese haben eine enge und leicht runzelige punktförmige Struktur. Zumindest die Wurzel des Schildchens (Scutellum) ist bräunlichrot gefärbt.
Die Art ist in der gesamten Paläarktis und in Südasien verbreitet. In Europa tritt die Art vom hohen Norden bis ins Mittelmeergebiet auf und ist überall häufig und weit verbreitet. Die Art steigt im Gebirge bis in subalpine Lagen und ist in den Alpen auch über der Waldgrenze zu finden. Die Tiere besiedeln Moose am Waldrand und Wiesen, insbesondere an feuchten Stellen sowie Gras, Heu, Schilf und andere Pflanzenmaterialien. Man findet sie auch an trockenen Stellen wie unter Steinen, an Feldrändern und auch in verrottendem Pflanzenmaterial. Im Winter kann man sie nicht selten in Nestern von Maulwürfen finden. Im Sommer schwärmen die Imagines abends. Die Art tritt von März bis in den Spätherbst auf, vereinzelt findet man die Tiere auch im Winter.
Der Gemeiner Schmalkurzflügler (Stenus clavicornis) ist ein Käfer aus der Familie der Kurzflügler (Staphylinidae).
Stenus clavicornis is a species of water skater in the family of beetles known as Staphylinidae.[1][2][3]
Stenus clavicornis is a species of water skater in the family of beetles known as Staphylinidae.
Stenus clavicornis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus clavicornis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Myśliczek pospolity[1] (Stenus clavicornis) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1763 roku przez Antonio Scopoliego jako Staphylinus clavicornis[2].
Chrząszcz o ciele długości od 4,5 do 5,5 mm. Szerokość jego głowy mierzona wraz z oczami jest nie większa niż nasady pokryw. Na powierzchni przedplecza i pokryw punkty stykają się ze sobą, tworząc rynienkowate bruzdy. Przedplecze jest nieco dłuższe niż szersze. Pokrywy są nieco dłuższe i o ¼ szersze od przedplecza. Początkowe tergity odwłoka mają pośrodku części nasadowych pojedyncze, krótkie listewki. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odległości między punktami na drugim i trzecim tergicie są mniejsze niż ich średnice. Odnóża są żółtobrunatnie z prawie czarnymi wierzchołkami ud i nasadami goleni. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom. Odnóża tylne samców nie mają ostrych ząbków u nasady ud, za to występuje tam odstające owłosienie[3].
Owad rozprzestrzeniony w całej krainie palearktycznej, w tym Europie, Rosji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Turcji, Mongolii, Chinach, Korei, Japonii, a ponadto we wschodnich Indiach, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Zasiedla lasy jak i tereny otwarte, preferując miejsca wilgotne. Przebywa pod opadłymi liśćmi i innymi szczątkami roślinnymi, kamieniami oraz wśród mchów i ściółki[2][4][3].
Myśliczek pospolity (Stenus clavicornis) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1763 roku przez Antonio Scopoliego jako Staphylinus clavicornis.
Chrząszcz o ciele długości od 4,5 do 5,5 mm. Szerokość jego głowy mierzona wraz z oczami jest nie większa niż nasady pokryw. Na powierzchni przedplecza i pokryw punkty stykają się ze sobą, tworząc rynienkowate bruzdy. Przedplecze jest nieco dłuższe niż szersze. Pokrywy są nieco dłuższe i o ¼ szersze od przedplecza. Początkowe tergity odwłoka mają pośrodku części nasadowych pojedyncze, krótkie listewki. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odległości między punktami na drugim i trzecim tergicie są mniejsze niż ich średnice. Odnóża są żółtobrunatnie z prawie czarnymi wierzchołkami ud i nasadami goleni. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom. Odnóża tylne samców nie mają ostrych ząbków u nasady ud, za to występuje tam odstające owłosienie.
Owad rozprzestrzeniony w całej krainie palearktycznej, w tym Europie, Rosji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Turcji, Mongolii, Chinach, Korei, Japonii, a ponadto we wschodnich Indiach, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Zasiedla lasy jak i tereny otwarte, preferując miejsca wilgotne. Przebywa pod opadłymi liśćmi i innymi szczątkami roślinnymi, kamieniami oraz wśród mchów i ściółki.
