nomes no trilho de navegação
Multimedia w Wikimedia Commons Nocek wschodni[3] (dawniej: nocek ostrouchy[4]) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy z rodziny mroczkowatych. W krajowej literaturze nazwa ta przypisana była tradycyjnie do taksonu Myotis blythii, do którego należały dwa podgatunki - Myotis blythii blythii oraz Myotis blythii oxygnathus. Wszystkie europejskie osobniki nocka wschodniego zaliczano do tego drugiego podgatunku. Obecnie uważa się je za dwa odrębne gatunki - Myotis blythii[5] (występujący w Azji Środkowej) oraz Myotis oxygnathus[6] (występujący m.in. w Europie i na Bliskim Wschodzie, do niego należałoby zaliczyć również osobniki stwierdzone dotychczas w Polsce). Stąd obecnie nazwę "nocek ostrouszny" łączy się w krajowej literaturze z naukową nazwą Myotis oxygnathus[3][7]
Morfologicznie bardzo podobny do nocka dużego, lecz nieznacznie od niego mniejszy. Krótszy pyszczek, ogon dłuższy, i krótsze wąskie uszy.
Wymiary:
Długość głowy wraz z tułowiem: 6,3—7,8 cm,
Ogon: 4,6—6,1 cm,
Waga: 19,7—28 g.
Południowa i środkowa Europa oraz południowo-zachodnia Azja. Północna granica zasięgu występowania w Europie sięga do północnej Ukrainy i Słowacji oraz administracyjnych granic Polski. Do niedawna jego skrajnie północne stanowisko znajdowało się w Jaskini Bielskiej (Tatry Bielskie), 6 km od granicy z Polską. Pierwszego w Polsce stwierdzenia tego nietoperza dokonano 12 października 2005, kiedy to w otworze Jaskini Czarnej (Tatry Zachodnie) dr Krzysztof Piksa z Akademii Pedagogicznej w Krakowie złowił w rozstawioną tam sieć dorosłego samca nocka wschodniego[8].
Zamieszkuje głównie w osiedlach ludzkich, latem kryjąc się na dużych strychach, wieżach kościelnych i w innych budowlach. Zimuje w piwnicach, opuszczonych kopalniach, w jaskiniach. Wybiera miejsca, gdzie temperatura nie spada w zimie powyżej kilku stopni Celsjusza. Sen zimowy trwa od września (lub października, gdy jesień jest ciepła) do kwietnia. Na południu Europy podziemia są wykorzystywane również jako kryjówki letnie. Miejscami żerowania nocka wschodniego są najczęściej łąki i murawy z wysoką trawą, jak również inne tereny otwarte.
Często tworzy kolonie (niekiedy wspólnie z nockiem dużym), przy czym zwykle są to kolonie samic, samce żyją samotnie. Żywi się owadami, głównie prostoskrzydłymi z rodziny pasikonikowatych, które zbiera ze źdźbeł traw, oraz liści i pędów innych roślin zielnych. Na polowanie wylatuje nocą, po zapadnięciu ciemności. Polując lata wolno i dosyć nisko, najczęściej nad łąkami i murawami.
Samica rodzi 1 młode, po ciąży trwającej około 5-6 tygodni. Rodzi się one ślepe.
W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.[9]
Nocek wschodni (dawniej: nocek ostrouchy) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy z rodziny mroczkowatych. W krajowej literaturze nazwa ta przypisana była tradycyjnie do taksonu Myotis blythii, do którego należały dwa podgatunki - Myotis blythii blythii oraz Myotis blythii oxygnathus. Wszystkie europejskie osobniki nocka wschodniego zaliczano do tego drugiego podgatunku. Obecnie uważa się je za dwa odrębne gatunki - Myotis blythii (występujący w Azji Środkowej) oraz Myotis oxygnathus (występujący m.in. w Europie i na Bliskim Wschodzie, do niego należałoby zaliczyć również osobniki stwierdzone dotychczas w Polsce). Stąd obecnie nazwę "nocek ostrouszny" łączy się w krajowej literaturze z naukową nazwą Myotis oxygnathus
