dcsimg
Imagem de Delphinus Linnaeus 1758

Delphinus capensis

Biology ( Inglês )

fornecido por Arkive
Besides what is known about common dolphins in general, little is yet known about the specific behaviour of the long-beaked dolphin (2). Common dolphins are amongst the most gregarious mammals and are sometimes seen in groups of more than 1,000 individuals (4) (6). These large schools may comprise smaller social units of 10 to 30 closely related dolphins (5). At the surface, common dolphins are extremely energetic, moving in and out of the water in a series of high speed jumps, known as porpoising, or leaping vertically to create a dramatic splash on landing (5) (6). Speeds in excess of 40 kilometres per hour can be reached and these dolphins will often ride the bow waves of ships (4) (5). Common dolphins typically dive for two to three minutes in the pursuit of food and can reach depths of up to 280 metres (4). A large geographic range accounts for a diverse mix of prey, that includes various species of small schooling fish and squid (4) (5) (6). Breeding usually takes place between spring and summer, with a sexually mature female giving birth every two or three years. The calf is born following a gestation period of nine to eleven months and is weaned after around six months. The age at which sexual maturity is reached appears to vary with region such that males may take two to seven years and females may take between three and twelve years. The maximum life expectancy is estimated to be around 22 years (4) (5).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Conservation ( Inglês )

fornecido por Arkive
The long-beaked common dolphin benefits from The Pacific Offshore Cetacean Reduction Plan which was implemented in 1997 to reduce the number of cetaceans killed or injured incidentally in driftnets. Amongst other obligations, the plan requires that vessels use 'pingers' which send out an acoustic pulse to deter marine mammals such as the long-beaked common dolphin (6). In West Africa, WWF are working to develop an action plan for the conservation of small cetaceans in the region. This plan is to be built around formulating and implementing protective policies and laws, and improving scientific knowledge and public awareness (10).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Description ( Inglês )

fornecido por Arkive
Since the mid-1990s, the common dolphin has been split into two species, the long-beaked common dolphin and the short-beaked common dolphin (2) (4). As implied by their respective names, beak length is important for distinguishing between the two species, but is not the only defining feature (2). Based on specimens from California, both species have a bold, light and dark hour-glass pattern on the side of the body, forming a V below the dorsal fin, but the colouration of the long-beaked species is noticeably muted. A slightly curved dorsal fin is equally characteristic of both species but the body of the long-beaked common dolphin is more slender and the head is less rounded (2) (5). The long-beaked dolphin has more teeth than any other dolphin with 47 to 67 pairs lining each jaw (6). Although an exceptionally long-beaked form occurring in parts of the Indo-Pacific is sometimes considered to be a separate species, the most recent evidence indicates that it is a subspecies of the long-beaked common dolphin, Delphinus capensis tropicalis (1) (4) (7). There is growing evidence that several scattered populations, currently labelled as long-beaked common dolphins, may have actually evolved independently of each other in response to similar ecological conditions. The implications of this convergent theory are that these populations potentially represent different subspecies of the short-beaked common dolphin, or even unique species. Supporters of this alternative taxonomic view point to the fact that, in parts of the long-beaked common dolphin's described range, it is very difficult to separate the two species of common dolphin on either morphological or genetic grounds (8). Needless to say, more research is needed before the true taxonomic status of this species will be revealed (9).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Habitat ( Inglês )

fornecido por Arkive
The long beaked common dolphin is generally found within 180 km of the coast in warm temperate and tropical waters. It rarely occurs near islands that are far from mainland coasts (1) (5).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Range ( Inglês )

fornecido por Arkive
As the long-beaked common dolphin was only given distinct species status in 1994, its exact distribution in the three major oceans is yet to be fully identified (1) (5). The nominate subspecies, D. c. capensis is known from disjunctive populations on the east and west coast of South America, southern Mexico, central California, West Africa, South Africa, southern Japan, Korea, northern Taiwan and possibly China (1). The less widespread subspecies, D. c. tropicalis, is known only from the northern Indian Ocean and Southeast Asia (5).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Status ( Inglês )

fornecido por Arkive
Classified as Data Deficient (DD) on the IUCN Red List (1) and listed on Appendix II of CITES (3).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Threats ( Inglês )

fornecido por Arkive
Despite having a smaller distribution than the short-beaked dolphin and probably a far smaller overall population, the long-beaked dolphin is thought to still have a relatively widespread population in the high tens of thousands or even low hundreds of thousands (1) (7). However, in some regions, such as West Africa, East Asia and the east and west coasts of South America, undetermined numbers of long-beaked dolphin are being directly exploited, or taken as incidental bycatch in other fisheries (1). In Peru and West Africa in particular, there is increasing concern about the number of long-beaked dolphin being caught and used for human food and shark-bait (1) (6) (7). Given the lack of data quantifying these impacts, the long-beaked dolphin is currently listed as Data Deficient on the IUCN Red List (1).
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Wildscreen
original
visite a fonte
site do parceiro
Arkive

Amenazas ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Factores de riesgo

A pesar de que su distribución global es generalmente menos extensa que la de D. delphis, y a que su abundancia es mucho menor, D. capensis no parece sufrir una amenaza inmediata. Sin embargo hay una preocupación creciente acerca del número de ejemplares que mueren en Perú y que son utilizados para consumo humano o como carnada para la pesca del tiburón (Reeves et al., 2002).

Comercio ilícito

Se ignora cuál es el volumen del comercio ilegal.

Comercio internacional licito

Ver archivo sobre Movimientos Transfronterizos de Cetáceos ubicado en Información Externa para la especie.

Utilización nacional

El artículo 60 Bis de la Ley General de Vida Silvestre establece que "Ningún ejemplar de mamífero marino, cualquiera que sea la especie podrá ser sujeto de aprovechamiento extractivo, ya sea de subsistencia o comercial, con excepción de la captura que tenga por objeto la investigación científica y la educación superior de instituciones acreditadas. El promoverte de una autorización para la captura de mamíferos marinos a los que se refiere este artículo, deberá entregar a la autoridad correspondiente un protocolo completo que sustente su solicitud. El resto del trámite quedará sujeto a las disposiciones de la presente Ley y demás ordenamientos aplicables" (Anónimo, 2000 reformada el 26 de enero de 2006).

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Es una especie costera que se puede ver afectada por los impactos costeros causados por el hombre. El hábitat de la especie en lo que corresponde a la costa occidental de la Península de Baja California, y sur del Golfo de California en general se mantiene inalterado.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

La mayoría de los avistamientos de delfines comunes realizados en México corresponden a Delphinus delphis, por lo que la documentación de D. capensis en aguas mexicanas no está muy clara. De esta manera se requiere hacer una revisión minuciosa basada en la redescripción de Heyning y Perrin (1994) en donde denotan la existencia de las dos especies de delfines comunes. Probablemente muchos de los registros de D. delphis sean en realidad de D. capensis, por lo que se sugiere que se haga una revisión sobre los antecedentes que hay para ambas especies.

Para el caso de D. capensis, los primeros trabajos en los que se menciona son los de Urbán (1983) y Aguayo et al. (1986) y Valles (1998) reportan a la especie en el Pacífico mexicano. Alba y Urbán (1996) mencionan que de los 651 avistamientos de odontocetos en la Bahía de La Paz, los delfines comunes fueron junto con los tursiones (Tursiops truncatus) las especies más abundantes para el período de 1989 a 1995, lo mismo reportado por Flores et al. (1996). Alba (1997) reporta que Delphinus spp. es junto con el tursión (Tursiops truncatus), el componente principal de la estructura comunitaria de los odontocetos en la Bahía de La Paz, presentándose durante todos los ciclos y estaciones; y Alba et al. (1997) establecen que la temperatura promedio del agua puede afectar la abundancia de Delphinus sp. en la Bahía de La Paz. Por otro lado, Vidal y Gallo (1995) reportan la mortalidad de 144 delfines comunes de rostro largo en el Golfo de California. Gallo y Figueroa (1998) reportan a la especie, como la más observada a lo largo de 15 años en las aguas cercanas a Guaymas, Sonora; y Gallo et al. (2001) describen la composición de edad de 37 delfines comunes de rostro largo varados en Sonora entre 1981 y 2000.

Existen otros registros para el Golfo de California en donde se especifica la presencia del delfín común, sin embargo en estos no se especifica si pertenecen los avistamientos a delfines de rostro corto o rostro largo. Entre ellos se encuentran los trabajos de Aguayo et al. (1986), así como los de Urbán y Aguayo (1983) específicamente para Sinaloa y Nayarit; el de De la Parra et al. (1984) y Vidal et al. (1985) para Sinaloa. Por otro lado, Zenteno (1988) presenta un etudio acerca de la caracterización bioquímica-genética y propiedades cinéticas de dos enzimas de tres especies de delfines en donde se encuentra el género Delphinus.

Gallo (1986) reporta las diferencias craneales de las dos formas de delfín común en el Golfo de California y en el Pacífico Nororiental; Valles y Gendron (1997) reportan aspectos sobre la abundancia, distribución y calidad del hábitat de las dos especies a lo largo de la costa occidental de Baja California; y Valles et al. (1998) reportan la abundancia y reparto del hábitat para ambas especies de delfines comunes a lo largo de la costa occidental de la Península de Baja California.

Historia de vida

El delfín común de rostro largo, como mamífero, es una especie vivípara y homeoterma que prefiere habitar zonas costeras, con aguas más productivas, con alta salinidad, clorofila y biomasa zooplanctónica (Valles, 1998). D. capensis muestra una gran afinidad por aguas cálidas y salinas. En la parte norte del Golfo de California se observan durante los meses en los que la temperatura del agua desciende, mientras que en verano se ven más al norte del cinturón insular (Pérez-Cortés et al., 2000).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología de poblaciones ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Tamaño poblacional

México:
Valles (1998) reportó una abundancia estimada y un coeficiente de variación de delfines comunes de rostro largo de 35,164 (0.69) para febrero y de 90,264 (0.35) para junio en la costa occidental de Baja California.

Mundial:
De acuerdo a Reeves et al. (2002) hay una estimación de 15,000 a 20,000 delfines comunes, en su mayoría de rostro largo, fuera de la costa oriental de Sudáfrica y por lo menos algunos pocos de miles en la porción sur de California.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
El delfín común de rostro largo tiende a congregarse en grupos desde 10 animales hasta grupos de varios miles de individuos. Con base en un censo realizado al sur de California, el tamaño grupal promedio reportado fue cercano a los 200 animales (Reeves et al., 2002).

Esta especie también se caracteriza por navegar las olas formadas por las embarcaciones y son muy activos en la superficie (Reeves et al., 2002). Por otro lado también pueden navegar junto a grupos de calderones de aletas cortas (Globicephala macrorhynchus).

Ámbito hogareño

No se conocen claramente los límites de distribución de la especie debido a que en el pasado se le ha confundido con el delfín común de rostro corto.

licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Los países involucrados en su conservación son todos aquellos con costas en aguas cálido-templadas y tropicales. Dentro de estos países está México, el cual además, se adhirió en 1991 a la Convención sobre Comercio Internacional de Especies Amenazadas de Flora y Fauna Silvestre (CITES).

La especie no se encuentra cubierta por la moratoria en caza comercial debido a la disputas sobre si la Comisión es competente o no para regular la captura de pequeños cetáceos.

Es necesario llevar a cabo más estudios sobre la biología de las poblaciones de D. capensis ya que prácticamente nada se sabe de ellas.

En el 2000, la Comisión para la Cooperación Ambiental de América del Norte (CCA) identificó la región de Baja California al mar de Bering (B2B) como una de sus Regiones Prioritarias para las Conservación de la Biodiversidad en América del Norte, definidas como las zonas económicamente exclusivas de la costa occidental de México, Estados Unidos y Canadá, de 22oN a 65 oN de latitud. Las áreas prioritarias de conservación abarcan siete regiones ecológicas marinas en la región B2B. En México se encuentra la región ecológica del Pacífico sur de California, la cual incluye las siguientes áreas prioritarias de conservación: parte sur de la cuenca de las Californias/Islas Coronado, Bahía San Quintín/ Bahía El Rosario, Isla Guadalupe, El Vizcaíno/Isla Cedros, Laguna San Ignacio y Bahía Magdalena. En algunas localidades de toda esta región se ha reportado a la especie (Mangels y Gerrodette, 1994). Por otro lado, también se encuentra la región ecológica del Golfo de California, en donde se ha reportado a la especie (Urbán et al., 1997).

Por su parte, la Coalición para la Sustentabilidad del Golfo de California, cuyo objetivo consiste en contribuir a la conservación de esta región, logrando reunir la mejor información científica en cuanto a los aspectos biológicos, ecológicos, físicos y socioeconómicos, para definir las prioridades de conservación del Golfo de California en un Mega-Taller realizado en Mazatlán, Sinaloa, en mayo de 2001, concluyó que dentro de las áreas marinas de importancia biológica está el Alto Golfo; las Grandes Islas; la región de Loreto-Isla San José; el Corredor La Paz-Los Cabos; la región de Yavaros, Sonora; y la Boca del Golfo (Anónimo, 2004), localidades en donde se ha reportado a la especie.

Conservación del hábitat

De acuerdo a la Ley de Pesca (Anónimo, 1992) y a la reforma del 30 de noviembre de 2000 a la fracción V del artículo 3o de la misma ley, "Será atribución de la Secretaría de Medio Ambiente y Recursos Naturales dictar las medidas tendientes a la protección de los quelonios, mamíferos marinos y especies acuáticas sujetas a protección especial o en peligro de extinción y participar con las dependencias competentes en la determinación de estas dos últimas. Asimismo establecerá las vedas totales o parciales referentes a estas especies".

Ver Refugios, Conservación y Medidas de control.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
El delfín común de rostro largo tiene un cuerpo delgado y proporcionado, con un rostro largo y una aleta dorsal alta y falcada. El melón está aplanado y el ángulo en donde se encuentra el rostro con éste es más gradual que en el caso de D. delphis (Reeves et al., 2002).

El delfín común de rostro largo tiene un patrón de color similar al de rostro corto, sin embargo es menos marcado. La coloración blanca del vientre en D. capensis usualmente no suele extenderse por arriba de la franja localizada en la aleta pectoral ni hacia delante hasta por lo menos parte del ojo, como ocurre en D. delphis. La mancha ocular no es tan oscura tampoco en D. capensis y las manchas claras ubicadas en la aleta dorsal y aletas pectorales son menos comunes de encontrar. El delfín común de rostro largo presente una franja gris que conecta el área localizada inmediatamente por arriba de la aleta pectoral, con la región anal. Esta franja es mucho más ancha en ambos extremos, que en la parte media y sirve para delimitar la blancura del vientre con la pigmentación de los costados (Reeves et al., 2002).

En esta especie, los machos suelen ser alrededor de 5% más grandes que las hembras, al igual que en D. delphis. La especie suele presentar entre 47 y 67 pares de dientes tanto en la maxila, como en la mandíbula (Reeves et al., 2002).

Información sobre especies similares

El delfín común de rostro largo se puede confundir con el de rostro corto, sin embargo esta última especie se caracteriza por tener un cuerpo delgado, proporcionado, con un rostro moderadamente largo, así como una aleta dorsal alta y algo falcada y aletas pectorales largas. El patrón de coloración del delfín común de rostro corto es relativamente complejo. Toda la superficie dorsal, que comprende desde el melón hasta la porción posterior de la aleta dorsal es de color gris oscuro a negro. La coloración oscura del dorso se extiende hacia la porción ventral por los costados a la altura de la aleta dorsal, formando una "V", la cual termina formando un patrón cruzado como reloj de arena en los costados. El segmento anterior, denominado, parche torácico, va de una tonalidad gris clara a un amarillo dorado, contrastando notablemente con la coloración oscura del dorso. Por otro lado, el segmento posterior del patrón de reloj de arena, consiste en un gris que se difumina sobre el pedúnculo caudal. El ojo del delfín común de rostro corto presenta una mancha que es continua con una franja oscura que se extiende hacia delante y que se une con el borde negro de los labios. La superficie superior del rostro generalmente es de color blanco o gris, aunque la punta es oscura. Aunque la aleta dorsal de estos delfines es básicamente oscura, los adultos la suelen tener de color gris claro o blanco en el centro, estando rodeadas por un color más oscuro. Las aletas pectorales de esta especie son similares en color a la aleta dorsal y una franja oscura las conecta con la mandíbula inferior, adelgazándose notablemente en la parte anterior del ojo. En una vista ventral, estos animales son de color blanco. Esta coloración se extiende hacia delante, por arriba de la franja que va de las aletas pectorales hasta por debajo del ojo (Reeves et al., 2002). La longitud máxima reportada para los machos adultos es de 172-201 cm y de 164-193 cm para las hembras, sin embargo una forma geográfica de la especie en el Pacífico Oriental tropical puede llegar a medir hasta 235 cm.

Por otro lado, el delfín común de rostro largo se puede confundir también físicamente con el delfín común de Arabia o defín común de Malabar (Delphinus tropicalis), especie que se distribuye en la porción norte del Océano Índico, sin embargo se diferencia del primero por presentar un rostro aún más largo y con más dientes que esta especie (Rice, 1998).

Otras especie con las que se pudiera confundir el delfín común es el delfín listado (Stenella coeruleoalba) ya que ambas especies se parecen en tamaño y en forma, por lo que es necesario observar con detalle el patrón de coloración. Sin embargo, las franjas que corren del ojo al ano y del ojo a la aleta pectoral, así como el blaze blanco presente en la región del hombro son características distintivas del delfín listado.

Otra especie con la que se puede llegar a confundir el delfín común de rostro largo es el delfín de Clymene (Stenella clymene), sin embargo la coloración del primero es gris oscuro en el dorso y gris claro en los costados, además de que presenta una marcada caída o declive de la tonalidad gris oscura del dorso por debajo de la aleta dorsal. La especie se caracteriza también por presentar una banda que corre del ojo a la aleta pectoral la cual es marcadamente más ancha al final de la aleta pectoral. Los labios y la punta del rostro son negros. En vista dorsal, el rostro está marcado por una banda negra que conecta la punta con el melón. Esta banda está bordeada en ambos lados por un blaze gris pálido o blanco. Aproximadamente a mitad de la banda oscura, una marca tipo bigote de color gris oscuro se presenta generalmente en los individuos (Reeves et al., 2002).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Distribución ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Actual

Mundial

La distribución total del delfín común de rostro largo es incierta debido a confusión taxonómica del pasado. Esta especie se ha identificado en la costa oriental de Sudamérica, desde Venezuela hasta el norte de Argentina; en África occidental, desde el oeste del Sahara hasta Gabón; en la costa de Sudáfrica, desde Cabo Provincia hasta Natal; en las aguas costeras alrededor de Madagascar; fuera de Omán; en Korea y al sur de Honshu, al sur hasta Taiwán; en Nueva Zelanda; al sur de California, hacia abajo, a lo largo de la costa de Baja California y a través del Golfo de California; y en la costa de Perú (Rice, 1998).

MEXICO / BAJA CALIFORNIA

MEXICO / BAJA CALIFORNIA SUR

MEXICO / SINALOA

MEXICO / SONORA

No endémica

MEXICO

A pesar de que la especie fue originalmente descrita en 1828, se acepto su existencia más formalmente cuando Heyning y Perrin (1994) enfatizan la existencia de dos especies de delfines comunes. Anteriormente se distinguía como la forma nerítica de Baja California, forma bairdii o D. bairdii que actualmente se considera como sinónimo (Banks y Brownell, 1969; Norris y Prescott, 1961; Evans, 1975; y Nolasco, 1992; Urbán, 1983).
De acuerdo a Vidal (1991), para el Pacífico Mexicano, la mayoría de los ejemplares depositados en colecciones están registradas como delfín común de rostro corto, por lo que se requiere una revisión minuciosa basada en la reciente redescripción de Heyning y Perrin (1994) en donde denotan la existencia de las dos especies de delfines comunes. De igual manera, los avistamientos de delfines comunes realizados en México corresponden en su mayoría a esta especie, por lo que es necesario analizar la información histórica para poder determinar así bien la distribución de la especie en aguas mexicanas.

Con base en trabajos recientes, el delfín de rostro largo se distribuye principalmente dentro del Golfo de California y en las aguas costeras a lo largo de la Península de Baja California hasta California Central (Dizon et al., 1994). Tiene una distribución límite norte a California con un registro de un varamiento (Banks y Brownell, 1969). Mangels y Gerrodette (1994) registran a la especie distribuyéndose principalmente en la parte costera a lo largo de la Península de Baja California, hasta una latitud máxima de 29o N, durante verano-otoño de 1993.

Se cree que la distribución histórica de la especie en México es similar a la actual.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Ecología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Fenología

Para la Bahía de La Paz, Alba et al. (1997) notaron que la temperatura promedio del agua puede llegar a afectar la abundancia de Delphinus sp.

Categoria de edad, tamaño o estadio

Las crías se distinguen claramente de los adultos por su pequeño tamaño.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estado de conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial

NOM-059-SEMARNAT-2010

Pr sujeta a protección especial

CITES

Apéndice II
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estrategia trófica ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
La presa principal del delfín común de rostro largo son pequeños peces que viven en grandes cardúmenes como la merluza, sardinas, anchoas y calamares (Reeves et al., 2002).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Gestión ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Comercio internacional

En México, la Ley General de Vida Silvestre (Anónimo, 2000) estipula que son infracciones a lo establecido en esta Ley exportar o importar ejemplares, partes o derivados de la vida silvestre, o transitar dentro del territorio nacional los ejemplares, partes o derivados procedentes del y destinados al extranjero en contravención a esta Ley, a las disposiciones que de ella deriven y a las medidas de regulación o restricción impuestas por la autoridad competente o, en su caso, de la Convención sobre el Comercio Internacional de Especies Amenazadas de Fauna y Flora Silvestre (CITES).

Con base en la reforma de esta misma ley (26 enero 2006), el Artículo 55 Bis establece que "queda prohibida la importación, exportación y reexportación de ejemplares de cualquier especie de mamífero marino y primate, así como de sus partes y derivados, con excepción de aquéllos destinados a la investigación científica, previa autorización de la Secretaría".

Medidas nacionales

La Ley de Pesca (Anónimo, 1992) hace mención al castigo por capturar deliberadamente mamíferos marinos y especies en peligro de extinción, sin autorización de la Secretaría de Pesca (Última Reforma DOF 08-01-2001). En el Código Penal (Anónimo, 1931) se hace referencia a la imposición de penas para aquellas personas que dañen o priven de la vida a algún mamífero o que recolecten o comercialicen en cualquier forma sus productos o subproductos, sin contar con la autorización correspondiente; así como aquellas que realicen la caza, pesca o captura de especies de fauna silvestre utilizando medios prohibidos por la normatividad aplicable o amenace la extinción de las mismas; y a quienes lleven a cabo cualquier actividad con fines comerciales con especies de flora o fauna silvestre consideradas endémicas, amenazadas, en peligro de extinción, raras o sujetas a protección especial, así como sus productos o subproductos y demás recursos genéticos, sin contar con la autorización o permiso correspondiente.

Con base en la reforma del 26 enero 2006 a la Ley General de Vida Silvestre (Anónimo, 2000), el Artículo 60Bis, establece que "Ningún ejemplar de mamífero marino, cualquiera que sea la especie podrá ser sujeto de aprovechamiento extractivo, ya sea de subsistencia o comercial, con excepción de la captura que tenga por objeto la investigación científica y la educación superior de instituciones acreditadas. El promoverte de una autorización para la captura de mamíferos marinos a los que se refiere este artículo, deberá entregar a la autoridad correspondiente un protocolo completo que sustente su solicitud. El resto del trámite quedará sujeto a las disposiciones de la presente Ley y demás ordenamientos aplicables."

Dentro de las Normas Oficiales Mexicanas en materia ambiental se encuentran 3 que tiene que ver directamente con lineamientos y especificaciones para el desarrollo de actividades relacionadas con el aprovechamiento y conservación de los mamíferos marinos y en donde se incluiría al delfín común de rostro corto:
Norma Oficial Mexicana NOM-059-SEMARNAT-2001, Protección ambiental-especies nativas de México de flora y fauna silvestres-categorías de riesgo y especificaciones para su inclusión, exclusión o cambio-lista de especies en riesgo. (D.O.F. 6-marzo-2002). Antes NOM-059-ECOL-2001; Norma Oficial Mexicana NOM-126-SEMARNAT-2000, Por la que se establecen las especificaciones para la realización de actividades de colecta científica de material biológico de especies de flora y fauna silvestres y otros recursos biológicos en el territorio nacional. D.O.F. 20-marzo-2001. Antes NOM-126-ECOL-2000; Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-135-SEMARNAT-2003, Para la regulación de la captura para investigación, transporte, exhibición, manejo y manutención de mamíferos marinos en cautiverio. (D.O.F. 30-06-03). De acuerdo al Código Penal (Anónimo, 1931) es deber de todos respetarlas, ya que en caso de lo contrario se impondrán penas a toda persona que las quebrante.

Supervisión de la población

En general dentro de las leyes ambientales se contempla el desarrollo y bienestar social junto con el aprovechamiento adecuado y ordenado de los recursos naturales. Particularmente, la Ley General de Vida Silvestre (Anónimo, 2000) establece que el aprovechamiento de la fauna silvestre debe realizarse evitando o aminorando los daños que esta pueda sufrir, prohibiendo completamente todo acto de crueldad en su contra. Para lograr esto, la misma ley menciona que se requerirá de una autorización previa de la SEMARNAT para realizar actividades de aprovechamiento extractivo o no extractivo de la vida silvestre y para garantizar su bienestar, la continuidad de sus poblaciones y la conservación de su hábitat.

Ver apartado de Conservación.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Para la costa occidental de la Península de Baja California, Valles (1998) encontró que esta especie se distribuye en áreas costeras, sobre la plataforma continental, con más productividad, mayor salinidad, alta clorofila y alta biomasa zooplanctónica. Por su parte, Pérez-Cortés et al. (2000) mencionan que la especie pocas veces se acerca a la costa en la parte norte del Golfo de California, y que se les observa en profundidades que van desde 5 hasta 105 m (Silber et al., 1994). Gallo (1991) menciona que su distribución está muy relacionada con la de los peces sobre los cuales se alimenta, además de que su presencia también coincide con las zonas de surgencias.

Macroclima

El delfín común de rostro largo se llega a avistar en aguas costeras, tanto tropicales como cálido templadas (Reeves et al., 2002). Esta especie es estrechamente simpátrica con el delfín común de rostro corto. En algunas aguas costeras, grupos de ambas especies se pueden observar en la misma zona el mismo día. Sin embargo, D. delphis suele preferir aguas menos someras y cálidas y generalmente se encuentra más lejos de la costa (Perrin, 2002).

Tipo de ambiente

D. capensis muestra una gran afinidad por aguas cálidas y salinas. En la parte norte del Golfo de California se observan durante los meses en los que la temperatura del agua desciende, mientras que en verano se ven más al norte del cinturón insular (Pérez-Cortés et al., 2000).

Uso de hábitat

El delfín común de rostro largo, como mamífero, es una especie vivípara y homeoterma, que prefiere habitar zonas costeras, con aguas más productivas, con alta salinidad, clorofila y biomasa zooplanctónica (Valles, 1998). D. capensis suele preferir aguas más someras y cálidas y generalmente se encuentra más cerca de la costa (Perrin, 2002)

En la parte norte del Golfo de California se observan durante los meses en los que la temperatura del agua desciende, mientras que en verano se ven más al norte del cinturón insular (Pérez-Cortés et al., 2000).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Relevancia de la especie ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Relevancia de la especie

Valor ecológico:
Los cetáceos en general son indicadores útiles de la salud de un ecosistema y de su productividad. Pueden realizar cambios importantes en el ambiente marino y pueden ayudar a reactivar el ciclo de nutrientes en áreas poco productivas. Son fuente de alimento para otros animales terrestres (en caso de un varamiento) y de animales bentónicos. Por otro lado, hay otras especies de organismos como parásitos y organismos comensales en cuyas vidas los cetáceos desempeñan un papel importante, sea como lugar para vivir o como parte importante para cumplir una etapa de su ciclo de vida. Algunos cetáceos son colonizados por organismos comensales e invertebrados que los parasitan y también ayudan a otras especies como aves y peces a beneficiarse durante su alimentación.

Valor estético-recreativo:
La observación de estos delfines en su medio natural tiene enorme potencial turístico, pudiendo ser, como en el caso de otras especies, uno de los espectáculos de la fauna silvestre importantes.

Valor educativo:
Este valor se relaciona con la concientización que logra el público que va a observar esta especie, en su medio natural o en cautiverio, al conocer algunos aspectos importantes de su biología o de su ambiente.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
La actividad reproductiva del delfín común de rostro largo en aguas tropicales probablemente sea menos estacional que en regiones más templadas, en donde pudiera haber una mayor tendencia a tener crías durante los meses invernales. Al parecer no existen diferencias reproductivas con el delfín de rostro corto (Reeves et al., 2002).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Urbán R., J. y M. Guerrero-Ruiz 2008. Ficha técnica de Delphinus capensis. En: Urbán R., J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos, incluidas en la Norma Oficial Mexicana-059-SEMARNAT-2001. Universidad Autónoma de Baja California Sur. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. CK009. México, D.F.
autor
Urbán R., J.
autor
M. Guerrero-Ruiz
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Abstract for the species ( Inglês )

fornecido por EOL authors
The Long-beaked common dolphin (scientific name: Delphinus capensis) is one of two species of common dolphin. Known for its long beak, this dolphin has the most teeth out of any dolphin in the world. Both species of common dolphin are extremely colorful, however, the long-beaked common is typically less brightly colored. In addition to slightly different coloring, beak size, and other physical characteristics; the long-beaked common dolphin differs from the short-beaked in that it prefers more shallow, warmer waters. Also, the long-beaked common dolphin is less abundant than the short-beaked common dolphin. A marine mammal, the Long-beaked common dolphin is a member of the family Delphinidae, part of the order of cetaceans. Thie species name, capensis, was derived from the location of the original specimen for this dolphin, being found on the Cape of Good Hope in the early 1800s. Long-beaked common dolphins have a rounded melon, moderately long beak, and a sleek but robust body with a high, pointed, falcate dorsal fin located in the mid portion of the back. This species can be identified by its distinct bright contrasting coloration patterns. There is a dull yellow/tan thoracic panel between the dark cape and white ventral patch forward of the dorsal fin. The bold coloration forms a crisscrossing hourglass pattern below the dark saddle, and a lighter gray area extends up to the tail stock. Long-beaked common dolphins usually occur in sizable social groups ranging from 100 to 500 individuals, but have been occasionally seen in larger herds of thousands of individuals. These large schools are believed to consist of smaller sub-groups of 10 to 30 animals that are possibly related or separated by age and/or sex.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Encyclopedia of Earth; Encyclopedia of Life
citação bibliográfica
Encyclopedia of Life; Mark McGinley; Eileen Mary Dee. 2011. Long-beaked common dolphin. Topic ed. C.Michael Hogan. Ed-in-chief C.J.Cleveland. National Council for Science and the Environment. Washington DC
autor
C. Michael Hogan (cmichaelhogan)
original
visite a fonte
site do parceiro
EOL authors

Dofí comú de musell llarg ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El dofí comú de musell llarg (Delphinus capensis) és una espècie de dofí comú. Té un àmbit de distribució més restringit que el del dofí comú de musell curt (Delphinus delphis). Té diverses zones no contigües de distribució en oceans tropicals i temperats càlids. La distribució inclou parts del sud i l'oest d'Àfrica, gran part de l'oest de Sud-amèrica, del sud de Califòrnia al centre de Mèxic, la costa del Perú, zones al voltant del Japó, Corea i Taiwan i possiblement a prop d'Oman.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Dofí comú de musell llarg Modifica l'enllaç a Wikidata


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Dofí comú de musell llarg: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El dofí comú de musell llarg (Delphinus capensis) és una espècie de dofí comú. Té un àmbit de distribució més restringit que el del dofí comú de musell curt (Delphinus delphis). Té diverses zones no contigües de distribució en oceans tropicals i temperats càlids. La distribució inclou parts del sud i l'oest d'Àfrica, gran part de l'oest de Sud-amèrica, del sud de Califòrnia al centre de Mèxic, la costa del Perú, zones al voltant del Japó, Corea i Taiwan i possiblement a prop d'Oman.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Langnæbbet almindelig delfin ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Langnæbbet almindelig delfin (Delphinus capensis) er en pattedyrart i slægten Delphinus. Den forekommer i have over hele verden.

Udseende

Arten er generelt noget længere end almindelig delfin. Den når en kropslængde på mellem 190 og 250 centimeter samt en vægt mellem 80 og 235 kilogram, individer med en vægt op til 150 kg er dog mere almindelige. Hanner er sædvanligvis længere og tungere end hunner.[1] Kroppen er på oversiden sort og på bugen hvid. På hver side har dyret timeglasformede markeringer som i den forreste del er lysegrå til gullige mens den bageste del er mørkegrå.[2] Næbbet er langstrakt og længere end hos almindelig delfin. I hver kæbehalvdel i både over- og underkæbe findes 50 til 60 små kegleformede tænder, det vil sige i alt op til 240 tænder.[3]

Udbredelse og levested

Langnæbbet almindelig delfin lever i forskellige fra hinanden adskilte geografiske områder. I Stillehavet findes den ved kysten ud for det sydvestlige Nordamerika og vestlige Sydamerika samt nord for New Zealand og fra det mellemste Japan sydpå til Sydøstasien. I Atlanten forekommer arten ved det østlige Sydamerika, vestlige Afrika og ud for Sydafrika. I det Indiske ocean findes delfinen omkring Madagaskar og fra Rødehavet over den Persiske bugt til Sri Lanka. Den sidstnævnte population regnes undertiden som underarten D. c. tropicalis.[4]

Arten ses normalt i tropiske og varme havområder med en dybde på op til 180 meter.[4]

Taksonomi

Langnæbbet almindelig delfin er en art i slægten almindelige delfiner (Delphinus). Frem til 1990'erne betragtedes de forskellige former i slægten ikke som forskellige arter, de regnedes alle til arten Delphinus delphis.[1][5] Nu skelnes mellem to arter i slægten, almindelig delfin (D. delphis) og langnæbbet almindelig delfin (D. capensis).[6] Den sidstnævnte er generelt noget større og har et mere langstrakt næb end almindelig delfin.

Levevis

Dens levevis minder om den for almindelig delfin.

Status

Arten jages og anvendes som dyrefoder samt i nogen grad også som mad for mennesker. Individerne havner desuden ofte i fiskeredskaber og drukner. Hvordan disse faktorer påvirker bestanden er uklart og arten listes af IUCN som havende Utilstrækkelige data (DD).[4]

Noter

  1. ^ a b Shirihai, H. & Jarrett, B. (2006). Whales, Dolphins and Other Marine Mammals of the World. Sid. 171–174. ISBN 0-691-12757-3. CS1 maint: Multiple names: authors list (link) CS1 maint: Date and year (link)
  2. ^ Reeves, Stewart, Clapham, Powell. Guide to Marine Mammals of the World. Sid. 388. ISBN 0-375-41141-0. CS1 maint: Multiple names: authors list (link)
  3. ^ "The Common Dolphin". Arkiveret fra originalen 19. juni 2008. Hentet 3. juli 2008.
  4. ^ a b c Hammond, P.S. et. al. 2008. Delphinus capensis. The IUCN Red List of Threatened Species 2008 Hentet 5. marts 2012
  5. ^ Perrin, W. (2002). "Common Dolphins". Encyclopedia of Marine Mammals. Academic Press. Sid. 245–248. ISBN 0-12-551340-2. CS1 maint: Date and year (link)
  6. ^ Wilson & Reeder, (red.) (2005). "Delphinus". Mammal Species of the World (engelsk). Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4. CS1 maint: Date and year (link)

Eksterne henvisninger

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Langnæbbet almindelig delfin: Brief Summary ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Langnæbbet almindelig delfin (Delphinus capensis) er en pattedyrart i slægten Delphinus. Den forekommer i have over hele verden.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Tropika delfeno ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO
Kiel legi la taksonomion
Tropika delfeno Delphinus capensis.JPG

La Tropika delfenoLongbeka ordinara delfeno (Delphinus capensis) estas specio de komuna delfeno. Ĝi havas pli limigitan teritorion ol la Mallongbeka ordinara delfeno (D. delphis), nome la alia specio en la genro. Ĝi havas disan teritorion en marbordaj areoj en tropikaj kaj pli varmomoderaj oceanoj. Tiu teritorio inkludas partojn de okcidenta kaj suda Afriko, multon de okcidenta Sudameriko, centra Kalifornio al centra Meksiko, marborda Peruo, areojn ĉe Japanio, Koreio kaj Tajvano, kaj eble ĉe Omano.[1][2] Vagantoj estis registritaj tiom for norde kiel ĉe Vankuvera Insulo. Ili vivas en neprofundaj, pli varmaj akvoj ĉe la marbordo. Ili vivas ankaŭ en tropikaj kaj subtropikaj regionoj.[3]

Fizikaj trajtoj

La Tropika delfeno estas mez-granda delfeno, pli malgranda ol la pli amplekse konata botelnaza delfeno. Plenkreskuloj varias inter 1.9 kaj 2.5 m de longo, kaj gamas peze el 80 al 235 kg, kvankam gamo inter 80 kaj 150 kg estas pli ofta.[4] Maskloj estas ĝenerale pli longaj kaj fortikaj.[4] La kolormodelo en la korpo estas malofta. La dorso estas malhela kaj la ventro estas blanka, dum ambaŭflanke estas bildo kvazaŭ de akvohorloĝo helgriza, flava aŭ orkolora antaŭe kaj malhlegriza dorse.[5] Tiu specio havas ankaŭ rondoforman melonon sur la pinto de siaj kapoj uzata por eĥolokigo.[6] Ĝi havas longan, fajnan bekon kun 50–60 malgrandaj, akraj, interfermeblaj dentoj en ĉiu flanko de ĉiu makzelo.[7] Ili havas pli da dentoj ol ajnaj aliaj delfenedoj.[8]

Notoj

  1. Mead, J.G.; Brownell, R. L. Jr. (2005). "Order Cetacea". En Wilson, D.E.; Reeder, D.M. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3a eld.). Johns Hopkins University Press. pp. 723–743. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494. Alirita la 18an de Novembro 2018.
  2. Perrin, W. (2002). "Common Dolphins". En Perrin, W.; Wursig, B.; Thewissen, J. Encyclopedia of Marine Mammals. Academic Press. pp. 245–248. ISBN 0-12-551340-2.
  3. Mark McGinley; Eileen Mary Dee (December 2011). "Long-beaked common dolphin". Encyclopedia of Earth. Alirita la 18an de Novembro 2018.
  4. 4,0 4,1 (2006) Whales, Dolphins and Other Marine Mammals of the World, p. 174–176. ISBN 0-691-12757-3.
  5. Reeves. Guide to Marine Mammals of the World. ISBN 0-375-41141-0.
  6. Mark McGinley; Eileen Mary Dee (Decembro 2011). "Long-beaked common dolphin". Encyclopedia of earth. Alirita la 18an de Novembro 2018.
  7. The Common Dolphin. Arkivita el la originalo je 2008-06-19. Alirita 2008-07-03.
  8. Jefferson TA, Webber MA, Pitman RL (2008) Marine mammals of the world. Elsevier, Amsterdam. (ISBN 0123838533).

Notoj

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Tropika delfeno: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO
Kiel legi la taksonomionTropika delfeno Delphinus capensis.JPG

La Tropika delfeno aŭ Longbeka ordinara delfeno (Delphinus capensis) estas specio de komuna delfeno. Ĝi havas pli limigitan teritorion ol la Mallongbeka ordinara delfeno (D. delphis), nome la alia specio en la genro. Ĝi havas disan teritorion en marbordaj areoj en tropikaj kaj pli varmomoderaj oceanoj. Tiu teritorio inkludas partojn de okcidenta kaj suda Afriko, multon de okcidenta Sudameriko, centra Kalifornio al centra Meksiko, marborda Peruo, areojn ĉe Japanio, Koreio kaj Tajvano, kaj eble ĉe Omano. Vagantoj estis registritaj tiom for norde kiel ĉe Vankuvera Insulo. Ili vivas en neprofundaj, pli varmaj akvoj ĉe la marbordo. Ili vivas ankaŭ en tropikaj kaj subtropikaj regionoj.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Delphinus capensis ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Delphinus capensis Delphinus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Delphinidae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)Mammals - full taxonomy and Red List status Ugaztun guztien egoera 2008an
  2. Gray (1828) 1 Spicilegia Zoologica 1-2 tab. 2. or..

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Delphinus capensis: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Delphinus capensis Delphinus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Delphinidae familian sailkatuta dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Delphinus capensis ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Delphinus capensis on esiintymiseltään eteläisille merialueille painottuva Delphinus-suvun valaslaji.[2] Se muistuttaa sekä käyttäytymiseltään että ulkonäöltään tunnetumpaa ja pohjoispainotteista delfiiniä (Delphinus delphis), mutta on väritykseltään sitä teräväpiirteisempi ja ruumiinrakenteeltaan solakampi. On myös tarkasteltu lajin hampaistoa ja poskikaaria ja pantu merkille lajin huomattavan pitkä kuono. Vielä pitempi se tosin on tämän alalajina tai joskus jopa itsenäisenä lajina pidetyllä tropicalis-muodolla, jota tavataan etenkin Intian valtameressä[1] ja Punaisellamerellä ja jolla on myös enemmän hampaita kuin muilla D. capensis-lajin populaatioilla. Aiemmin kaikki Delphinus-suvun lajit on katsottu yhdeksi lajiksi, jolla on alueellista muotovaihtelua. Lajien erottelussa on käytetty myös DNA-analyysia.

Lähteet

  1. a b c d Hammond, P.S., Bearzi, G., Bjørge, A., Forney, K., Karczmarski, L., Kasuya, T., Perrin, W.F., Scott, M.D., Wang, J.Y., Wells, R.S. & Wilson, B.: Delphinus capensis IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.2. 2008. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 31.7.2014. (englanniksi)
  2. a b Wilson, Don E. & Reeder, DeeAnn M. (toim.): Delphinus capensis Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed). 2005. Bucknell University. Viitattu 18.12.2011. (englanniksi)
Tämä nisäkkäisiin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Delphinus capensis: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Delphinus capensis on esiintymiseltään eteläisille merialueille painottuva Delphinus-suvun valaslaji. Se muistuttaa sekä käyttäytymiseltään että ulkonäöltään tunnetumpaa ja pohjoispainotteista delfiiniä (Delphinus delphis), mutta on väritykseltään sitä teräväpiirteisempi ja ruumiinrakenteeltaan solakampi. On myös tarkasteltu lajin hampaistoa ja poskikaaria ja pantu merkille lajin huomattavan pitkä kuono. Vielä pitempi se tosin on tämän alalajina tai joskus jopa itsenäisenä lajina pidetyllä tropicalis-muodolla, jota tavataan etenkin Intian valtameressä ja Punaisellamerellä ja jolla on myös enemmän hampaita kuin muilla D. capensis-lajin populaatioilla. Aiemmin kaikki Delphinus-suvun lajit on katsottu yhdeksi lajiksi, jolla on alueellista muotovaihtelua. Lajien erottelussa on käytetty myös DNA-analyysia.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Delphinus capensis ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

 src=
Grupo de Dlephinus capensis.

Dephinus capensis Gray, 1828, é unha especie de cetáceo odontoceto da familia dos delfínidos.

É un golfiño oceánico propio as augas tropicais e subtropicais achegadas ás costas de do Pacífico, as costas africanas e suramericanas, o mar Vermello e o océano Índico.[3][4]

Durante moitos anos non foi considerado como unha especie, senón como unha subespecie do golfiño común (Delphinus delphis).

Taxonomía

A especie foi definida por John Edward Gray en 1828, en Spicilegia Zoologica, 1: 1-2, tab. 2.[3]

Pero até 1994, cando se recoñeceu como especie diferente a Delphinus capensis,[4][5] críase que era a única especie do xénero Delphinus.

Posteriormente, en 1971, van Bree definu unha terceira especie, Delphinus tropicalis, pero na actualidade non é admitida pola comunidade científica, e os ictiólogos considérana como unha subespecie de Delphinus capensis, clasificada hoxe como Delphinus capensis tropicalis Jefferson & Van Waerebeek, 2002.[5]

Características

Delphinus capensis é un golfiño oceánico de mediano tamaño, en xeral máis pequeno que o golfiño común.

Os adultos miden entre 1,9 e 2,5 m de lonxitude, e poden pesar entre 80 e 235 kg; porén, o peso máis frecuente flutúa entre os 80 e os 150 kg.[6]

Os machos Os machos son lixeiramente máis grandes e pesados que as femias.

O corpo é esvelto, hidrodinámico, delgado, máis que o do golfiño común, e ten un fociño longo, tamén máis longo que o de aquel, e de cor gris escura ou negra, aínda que pode ter a punta branca; hai unha pregadura ben marcada entre o bico e a fronte, que descende desde o alto da cabeza en suave declive.[7]

Na boca teñen entre 80 e 120 dentes cónicos, pequenos, simliares (homodonte), en cada maxilar.

Presentan unha aleta dorsal alta, situada no centro do lombo, e de forma que pode variar entre a falciforme á case triangular, e a súa cor pode oscilar entre a negra a practicamente a branca agrisada, cos bordos máis escuros, grises ou negros. As aletas pectorais son relativamente pequenas, anchas, de cor negra ou gris, e cos extremos lixeiramente acabados en punta; os bordos da punta son convexos. O pedúnculo caudal é fino, de cor gris clara, e a aleta caudal é de cor gris escura ou negra, cunha lixeira fendedura separando os dous lobos, que teñen os extremos dirixidos cara a atrás e están rematados en punta.[7]

A coloración é moi vistosa, semellante á de Delphiunus capensis, pero máis apagada, co lombo gris, negro, negro purpúreo ou apardazado, que forma unha "V" ou unha "X" debaixo da aleta dorsal, como debuxando a súa sombra (deseño denominado "en reloxo de area"), que se vai aclarando no pedúncluo caudal. O ventre é branco ou de cor crema, que se ve interrompida por unha ou dúas liñas amarelas ou gises, descontinuas; na rexión torácica dos flancos presenta unha mancha (o chamado parche torácico) de cor amarelada ou crema torrada. Ao redor dos ollos levan un anteface negro, que se prolonga ata o bico. Presentan, tamén, unha estreita banda escura desde a aleta pectoral ata o centro do maxilar inferior.[7][8][9]

Bioloxía

Artigo principal: Golfiño común#Bioloxía.

Semellante á do golfiño común.

Diferenzas entre as dúas especies do xénero Delphinus

Artigo principal: Golfiño común.

As dúas especies do xénero Delphinus son moi semellantes; tanto que, como quedou dito, durante moito tempo se consideraron conespecíficas.

A diferenza máis evidente entre o Delphinus delphis e Delphinus capensis é a lonxitude e a anchura do peteiro. Porén, hai tamén outros trazos distintivos.

Delphinus delphis ten o corpo algo máis repoludo, a cabeza máis arredondada, un debuxo máis coplexo no seu bico, o anteface máis chamativo, unha banda máis estreita entre a mandíbula interior e as aletas pectorais e unhas cores máis brillantes, e adoita vivir máis lonxe das costas.

Delphinus capensis ten un perfil máis fino, pouco ou nada de branco entre o ollo e a aleta pectoral, a fronte más suave, o debuxo do bico moito máis simple e unhas cores máis apagadas, e normalmente vive máis cerca da costa. Tamén hai diferenzas de comportamento entra ambas as especies.[7]

Subespecies

Recoñécense dúas subespecies:[2]

A primeira identificouse na costa leste de Suramérica, África occidental, suroeste do Xapón, Corea, noroeste de Taiwán, as costas de California até o sueste de México, Perú e Suráfrica.[4]

A segunda distribúese polas costas do Indo-Pacifico, desde o mar Vermello e Somalia, até Taiwán occidental, suroeste de China e Indonesia, incluíndo o golfo Pérsico e o golfo de Tailandia.[4]

Estado de conservación

Aínda que a especie está moi estendida e abundante, é probábel que os seus efectivos experimentaran nas últimas décadas aumentos ou descensos de centos de miles de individuos en diversas zonas (especialmente no oeste de África, nas costas orientais e occidentais de Sudaméica e do sueste de Asia) onde se sabe de capturas incidentais nas pescarías nun número descoñecido, pero que posibelmente sexa de gran magnitude, polo que é difícil facer unha avaliación fiábel dos efectos sobre a especie. Por iso, Delphinus capensis foi catalogado pola UICN en 2008 como DD (datos insuficientes).[4]

Notas

  1. Hammond, P.S., Bearzi, G., Bjørge, A., Forney, K., Karczmarski, L., Kasuya, T., Perrin, W.F., Scott, M.D., Wang, J.Y., Wells, R.S. & Wilson, B. (2008). "Delphinus capensis". Lista Vermella da IUCN de Especies en Perigo (en inglés). IUCN 2008. Consultado o 7 October 2008.
  2. 2,0 2,1 Delphinus capensis Gray, 1828[Ligazón morta] en SIIT.
  3. 3,0 3,1 3,2 Don E. Wilson & DeeAnn M. Reeder, ed. (2005). Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (3 ed.). Johns Hopkins University Press. p. 2.142. ISBN 0801882214.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Hammond, P. S., Bearzi, G., Bjørge, A., Forney, K., Karczmarski, L., Kasuya, T., Perrin, W. F., Scott, M. D., Wang, J. Y., Wells, R. S. & Wilson, B (asesores) (2008): Lista vermella de especies ameazadas da UICN.
  5. 5,0 5,1 WoRMS
  6. Shirihai, H. & Jarrett, B. (2006). Whales, Dolphins and Other Marine Mammals of the World. pp. 174–176. ISBN 0-691-12757-3.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 Carwardine, M. (1995), pp. 164-167.
  8. Reeves, Stewart, Clapham, Powell. Guide to Marine Mammals of the World. p. 388. ISBN 0-375-41141-0.
  9. "The Common Dolphin". Arquivado dende o orixinal o 19 de xuño de 2008. Consultado o 20 de setembro de 2013.

Véxase tamén

Bibliografía

  • Carwardine, Mark (1995): Ballenas, delfines y marsopas. Guía visual de todos los cetáceos del mundo. Barcelona: Ediciones Omega. ISBN 84-282-1037-3.
  • Mead, J. G. and Brownell, R. L., Jr. (2005): "Order Cetacea en: Wilson, D. E. and Reeder, D. M. Mammal Species of the World (3rd ed.) Johns Hopkins University Press. pp. 723–743. ISBN 978-0-8018-8221-0.
  • Perrin, William F.; Bernd Wursig and J. G.M. Thewissen (Eds.) (2008): Encyclopedia of Marine Mammals, Second Edition. Academic Press. ISBN 978-0-12-373553-9.
  • Rice, Dale W. (1998): Marine mammals of the world: systematics and distribution. Society of Marine Mammalogy / Special Publication Number 4. ISBN 978-1-891276-03-3.
  • Stewart, Brent S.; Phillip J. Clapham, James A. Powell and Randall R. Reeves (2002): National Audubon Society Guide to Marine Mammals of the World. ISBN 0-375-41141-0.

Outros artigos

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Delphinus capensis: Brief Summary ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician
 src= Grupo de Dlephinus capensis.

Dephinus capensis Gray, 1828, é unha especie de cetáceo odontoceto da familia dos delfínidos.

É un golfiño oceánico propio as augas tropicais e subtropicais achegadas ás costas de do Pacífico, as costas africanas e suramericanas, o mar Vermello e o océano Índico.

Durante moitos anos non foi considerado como unha especie, senón como unha subespecie do golfiño común (Delphinus delphis).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Garpurna parastais delfīns ( Letão )

fornecido por wikipedia LV

Garpurna parastais delfīns (Delphinus capensis) ir delfīnu dzimtas (Delphinidae) jūras zīdītājs, kas dzīvo tropu un siltajos mērenās joslas ūdeņos Atlantijas, Klusajā un Indijas okeānā.[1]

Izplatība

 src=
Garpurna parastais delfīns mājo šaurā zonā gar krasta līniju, ne tālāk par 180 km no krasta

Garpurna parastais delfīns mājo šaurā zonā gar krasta līniju, ne tālāk par 180 km no krasta.[1] Atlantijas okeānā to var novērot pie Rietumāfrikas, Dienvidu Āfrikas un Dienvidamerikas krastiem. Klusajā okeānā gar Dienvidaustrumāzijas krastiem, ziemeļos sasniedzot Japānu, bet dienvidos pie Indonēzijas, un pie Ziemeļamerikas, sākot ar Kaliforniju un beidzot ar Meksikas centrālo daļu, kā arī gar Peru un Jaunzēlandes Ziemeļsalas krastiem. Indijas okeānā ap Madagaskaru, Sarkanajā jūrā, Persijas līcī un Arābijas jūras austrumpiekrastēs.[1]

Izskats

 src=
Muguras spura ir plata, gara un trīsstūrveida, ar viegli noliektu, smailu galu

Garpurna parastais delfīns ir vidēji liels delfīns, mazāks nekā pazīstamākais pudeļdeguna delfīns. Tam ir slaids, torpēdveida ķermenis, kura garums ir 1,9—2,6 m, svars 80—235 kg,[2] lai gan visbiežāk tas sver 80—150 kg.[3] Tēviņi ir nedaudz lielāki nekā mātītes.[3]

Ķermenim ir raksturīgs, atšķirīgs no citām sugām, trīskrāsu krāsojums: mugura ir tumši pelēka vai melna, reizēm tumši brūna, vēders balts vai krēmīgi balts, bet uz sāniem smilšu pulksteni atgādinoša, gaiši pelēka un gaiši brūna (reizēm zeltaini brūna) josla, "smilšu pulksteņa" daļa virzienā pret asti ir pelēka.[4] Apakšžokli un katru krūšu spuru savieno šaura, melna josla. Jaunie delfīni ir pelēcīgi, un to krāsu joslas nav izteiktas, tipisko krāsojumu delfīni iegūst tikai, sasniedzot dzimumbriedumu.[2] Seja gaiša, bet galvas virspuse, apaļā piere un purns tumši pelēki. Atkarībā no izplatības reģiona parastajiem delfīniem iespējamas dažādas krāsu toņu variācijas, ir sastopami gan gaišāki, gan tumšāki īpatņi.[2]

Muguras spura ir plata, gara un trīsstūrveida, ar viegli noliektu, smailu galu. Tā atrodas muguras vidusdaļā.[2] Toties krūšu spuras un astes spura, salīdzinot ar citiem delfīniem, nelielas. Acis ietver melns gredzens, kas izstiepts purna virzienā. Garpurna parastajam delfīnam ir garš, slaids un galā smails purns, kuru no pieres atdala dziļa rieva. Tā pasugai, Arābijas parastajam delfīnam, purns ir vēl garāks un vēl slaidāks.[5] Delfīnam ir apmēram 120 asi, konusveidīgi zobi (gan apakšžoklī, gan augšžoklī), piemēroti, lai cieši saturētu slidenās zivis. Šai sugai ir vairāk zobu kā jebkurai citai delfīnu sugai.[6]

Līdzīgas sugas

Garpurna parastajam delfīnam līdzīgs ir tā tuvākais radinieks — parastais delfīns.[2] To galvenā atšķirība ir purna garums, kas, kā jau sugas nosaukums norāda, garpurna parastajam delfīnam ir daudz garāks un slaidāks. Garpurna parastais delfīns ir arī nedaudz lielāks. Abu sugu izplatība dažos reģionos pārklājas, bet garpurna parastais delfīns uzturas tuvāk krasta līnijai, nekā parastais delfīns.[2]

Uzvedība

 src=
Garpurna parastie delfīni ir ātri un azartiski peldētāji
 src=
Tie veido barus, kuros ir 100—500 delfīni

Garpurna parstie delfīni ir ļoti sabiedriski un draudzīgi. Tie veido barus, kuros ir 100—500 delfīni, bet lielākajos baros ir vairāki tūkstoši.[2][7] Ļoti bieži šie bari ir jaukti ar citām vaļveidīgo sugām, piemēram, ar grindām un joslvaļiem, kā arī tie mēdz rotaļīgi pavadīt motorlaivas un kuģus.[7] Bars kopā ceļo, barojas un pat kopā ieelpo.[8] Starp delfīniem valda stingra hierarhija, kas uztur barā kārtību. Turklāt lielais bars iedalās vairākās mazākās grupās (10—30 īpatņi), atkarībā no vecuma, dzimuma un citiem faktoriem.[2]

Parastais delfīns labprātāk uzturas atklātā okeānā, krastam nemēdzot piepeldēt pārāk tuvu un mājojot ūdenī, kas ir apmēram 200 m dziļš vai dziļāks. Kopumā tam patīk ūdens, kura temperatūra ir augstāka par 15°C un zemāka par 25°C.[9] Tas ir ātrs peldētājs, spējot sasniegt ātrumu 40 km/h,[10] bet kopumā uzturot ātrumu 7 km/h un spējot bez apstājas peldēt 48 stundas, veicot apmēram 120 km distanci.[11] Delfīni pārvietojas, meklējot barību un piemērotu ūdens temperatūru. Garpurna parastie delfīni ir ļoti atlētiski un rotaļājoties veic dažādus akrobātiskus lēcienus. Tie ir arī ļoti izpalīdzīgi, barā rūpējas viens par otru, aizsargā slimos un savainotos īpatņus, palīdzot tiem izpeldēt līdz ūdens virsmai, lai varētu ieelpot.[8] Garpurna parastie delfīni spēj ienirt dziļumā līdz 280 m, uzturoties zem ūdens līdz 8 minūtēm,[2] bet parasti ieniršanas ilgums ir 2—3 minūtes.[10]

Garpurna parastie delfīni ir ļoti skaļi, bara tuvošanos var dzirdēt ļoti savlaicīgi. Tie visu laiku savā starpā komunicē ar dažādām skaņām (svilpieniem, vaidiem un klikšķiem). Delfīni zem ūdens lieto eholokāciju, raidot ultraskaņas signālu sēriju. Skaņas radītie viļņi atbalsojas, piemēram, no zivju bara, un delfīns uztver "skaņas attēlu", pēc kura var noteikt medījuma lielumu, ātrumu, kustības virzienu un veidu.

Barība

Garpurna parastais delfīns barojas ar dažādu sugu, baros dzīvojošām zivīm, kriliem un kalmāriem.[2][7] Zivis parasti ir nelielas, tādas, lai tās varētu norīt veselas, piemēram, siļķes, sardīnes, anšovi, brētliņas, makreles un merlūzas, kā arī barībai tiek izmantoti nelieli kalmāri astoņkāji, krabji un lielākas garneles.[12] Zivju izvēle ir atkarīga no izplatības reģiona. Katru dienu delfīns apēd 8—9 kg barības (apmēram 5% no ķermeņa svara), barojoties galvenokārt nakts laikā.[8] Barojoties delfīni mēdz savā starpā sadarboties, sadzenot zivis kompakti kopā.[2]

Vairošanās

 src=
Jaunais delfīns paliek kopā ar māti, līdz piedzimst nākamais mazulis

Parastie delfīni neveido pārus uz visu mūžu, bet katru reizi atrod sev jaunu partneri. Dzimumbriedumu mātītes sasniedz apmēram 8 gadu vecumā, kad to ķermeņa garums sasniedz 2 m garumu. Tēviņi aug lēnāk un dzimumbriedumu sasniedz 10—12 gadu vecumā.[2][11]

Grūsnības periods ilgst 10—11 mēnešus. Parasti piedzimst viens mazulis, bet var piedzimt arī dvīņi un trīņi.[2] Jaundzimušais ir 80—100 cm garš un sver apmēram 10 kg.[2] Krāsā tas ir tumšāks nekā pieaugušie īpatņi. Kaut arī mazais delfīnēns uzreiz prot ātri peldēt, pirmās nedēļas un mēnešus viņš paliek ciešā mātes tuvumā. Māte mazuli zīda apmēram 6 mēnešus.[10] Mazuļi dzimst ik pēc 1—3 gadiem.[2][3] Jaunais delfīns paliek kopā ar māti, līdz piedzimst nākamais mazulis.[13] Garpurna parastā delfīna dzīves ilgums ir apmēram 40 gadi.[2]

Sistemātikas diskusijas

Līdz 1990. gadiem ģintī tika izdalīta tikai viena suga — parastais delfīns (Delphinus delphis). Šajos gados saskaņā ar padziļinātiem pētījumiem tika veikta sistemātikas revīzija un izdalīta jauna suga — garpurna parastais delfīns. Mūsdienās daži sistemātiķi Indijas okeānā dzīvojošo garpurna parastā delfīna pasugu Delphinus capensis tropicalis izdala kā atsevišķu sugu — Arābijas parasto delfīnu (Delphinus tropicalis),[14] tomēr lielākā daļa zinātnieku to uzskata par pasugu.[15]

Sistemātika

Garpurna parastajam delfīnam ir 2 pasugas:[1]

  • Garpurna parastais delfīns (Delphinus capensis capensis) — nominālpasuga, sastopams Atlantijas un Klusajā okeānā, Dienvidaustrumāzijas piekrastē aizņemot areālu uz ziemeļiem no Taivānas;
  • Arābijas parastais delfīns (Delphinus capensis tropicalis) — sastopams Indijas un Klusajā okeanā, Dienvidaustrumāzijas piekrastē aizņemot areālu uz dienvidiem no Taivānas.

Atsauces

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 IUCN: Delphinus capensis
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 NOAA: Long-Beaked Common Dolphin (Delphinus capensis)
  3. 3,0 3,1 3,2 Shirihai, H. & Jarrett, B. (2006). Whales, Dolphins and Other Marine Mammals of the World. pp. 174–176. ISBN 0-691-12757-3.
  4. Reeves, Stewart; Clapham, Powell. Guide to Marine Mammals of the World. p. 388. ISBN 0-375-41141-0.
  5. «Marinebio: Common Dolphins, Delphinus delphis». Arhivēts no oriģināla, laiks: 2017. gada 4. februārī. Skatīts: 2017. gada 12. janvārī.
  6. Jefferson TA, Webber MA , Pitman RL (2008) Marine mammals of the world. Elsevier, Amsterdam. ISBN 0123838533.
  7. 7,0 7,1 7,2 Perrin, W. (2002). "Common Dolphins". In Perrin, W.; Wursig, B.; Thewissen, J. Encyclopedia of Marine Mammals. Academic Press. pp. 245–248. ISBN 0-12-551340-2.
  8. 8,0 8,1 8,2 Alspaugh, M. "Delphinus delphis". Animal Diversity Web. Retrieved 20 October 2013.
  9. EOL: The Long-beaked common dolphin
  10. 10,0 10,1 10,2 «ARKive: Long-beaked common dolphin (Delphinus capensis)». Arhivēts no oriģināla, laiks: 2016. gada 4. decembrī. Skatīts: 2017. gada 12. janvārī.
  11. 11,0 11,1 Facts on Common dolphins
  12. «Whale Watcher: The short-beaked common dolphin (Delphinus delphis)». Arhivēts no oriģināla, laiks: 2016. gada 26. aprīlī. Skatīts: 2017. gada 12. janvārī.
  13. RedOrbit: Long-Beaked Common Dolphin, Delphinus capensis[novecojusi saite]
  14. NCBI: Delphinus tropicalis
  15. ITIS: Delphinus tropicalis van Bree, 1971

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori un redaktori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LV

Garpurna parastais delfīns: Brief Summary ( Letão )

fornecido por wikipedia LV

Garpurna parastais delfīns (Delphinus capensis) ir delfīnu dzimtas (Delphinidae) jūras zīdītājs, kas dzīvo tropu un siltajos mērenās joslas ūdeņos Atlantijas, Klusajā un Indijas okeānā.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autori un redaktori
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LV

Kaapse dolfijn ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De Kaapse dolfijn (Delphinus capensis) is een walvis uit de familie der dolfijnen. Net als zijn neef de gewone dolfijn, leeft de Kaapse dolfijn in groepen van 10 tot 500 exemplaren, maar dat kan oplopen tot duizenden.

Leefgebied

Deze dolfijn komt in vele gematigde en tropische zeeën voor. Hij geeft de voorkeur aan kustwater van minder dan 180 meter diep. De dolfijn komt over het algemeen niet voor rond eilandjes ver weg van het vasteland. Hij leeft van kleine vissen en koppotigen. Ze worden soms gezien in de nabijheid van andere walvissen.

Kenmerken

De Kaapse dolfijn heeft een donkere rug en een witte buik, op de flanken is een zandloperpatroon te zien dat vooraan lichtgrijs, geel of goudkleurig is and grijs aan de achterzijde.

Vergeleken met de gewone dolfijn heeft de Kaapse dolfijn een langer lijf: mannetjes worden zo'n 2 tot 2,6 meter lang, vrouwtjes 1,9 tot 2,3 meter. Kaapse dolfijnen hebben ook een minder ronde kop en een dikkere, donkere lijn tussen de snuit en buikvinnen dan gewone dolfijnen. In zijn bek zitten in elke kaak 50 tot 60 aaneengekoppelde, scherpe, kleine tanden.

Kaapse dolfijnen wegen meestal tussen 80 en 150 kilogram, af en toe kan dit gaan tot 235 kg.

De dracht van de Kaapse dolfijn duurt 10 à 11 maanden. Pasgeboren kalfjes zijn 0,7 tot 1 meter lang en wegen circa 10 kg. In de meeste gevallen krijgt de Kaapse dolfijn elke 1 tot 3 jaar een nieuw kalf.

Taxonomie

De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1828 gepubliceerd door John Edward Gray.[2] Het taxon werd echter tot 1994 door vrijwel geen enkele auteur als een aparte soort beschouwd maar hooguit als een ondersoort van de gewone dolfijn (Delphinus delphis). In 1994 publiceerden John E. Heyning en William F. Perrin de resultaten van genetisch en morfologisch onderzoek in populaties van de gewone dolfijn.[3] Sarah E. Kingston en Patricia E. Rosel bevestigden in 2004 dat er volgens hen sprake was van twee verschillende soorten.[4] Die opvatting wordt inmiddels door veel auteurs overgenomen.

Van de Kaapse dolfijn wordt een ondersoort tropicalis onderscheiden waarvan sommige onderzoekers denken dat die ook de status van soort zou moeten hebben.

Ondersoorten

Relatie met de mens

De Kaapse dolfijn wordt vaak gezien omdat hij vooral aan de kusten te vinden is. Ze zijn lawaaierig en speels, waardoor ze gemakkelijk opgemerkt worden.

Deze dolfijn wordt soms als bijvangst in haringnetten en sleepnetten gevangen, zoals in het zuiden van Californië, de Indische Oceaan, Chinese wateren en mogelijk Brazilië. Ze worden bejaagd in Japan, Mexico, Taiwan, Venezuela en Peru. Ze worden in Mexico en Peru bijvoorbeeld gevangen om later als aas te dienen. In Peru werden ze bejaagd om als voedsel voor mensen te dienen.

Bronnen
  • (nl) Carwardine, Mark; Hoyt Erich, Fordyce R. Ewan, Gill Peter, Walvissen, dolfijnen & bruinvissen - De complete gids voor zeezoogdieren, Könemann, Keulen, 2000, 288. ISBN 3-8290-6758-5.
  • Wilson & Reeder, Mammal Species of the World (2005). Geraadpleegd op 4 januari 2010.
  1. (en) Kaapse dolfijn op de IUCN Red List of Threatened Species.
  2. Gray, J.E. (1828). Spicilegia zoologica 1: 1-2
  3. Heyning J.E., Perrin, W.F. (1994). Evidence for two species of common dolphins (genus Delphinus) from the eastern North Pacific. Natural History Museum of Los Angeles County Contributions in Science 442: 1–35
  4. Kingston, S.E., Rosel, P.E. (2004). Genetic differentiation among recently diverged delphinid taxa determined using AFLP markers. The Journal of Heredity 95(1): 1–10; DOI:10.1093/jhered/esh010
Geslachten en soorten van dolfijnen (Delphinidae)
Australodelphis:Australodelphis mirusCephalorhynchus:Kortsnuitdolfijn (Cephalorhynchus commersonii) · Witbuikdolfijn (Cephalorhynchus eutropia) · Havisidedolfijn (Cephalorhynchus heavisidii) · Hectordolfijn (Cephalorhynchus hectori)Delphinus:Kaapse dolfijn (Delphinus capensis) · Gewone dolfijn (Delphinus delphis)Feresa:Dwerggriend (Feresa attenuata)Globicephala:Indische griend (Globicephala macrorhynchus) · Griend (Globicephala melas)Grampus:Gramper (Grampus griseus)Lagenodelphis:Sarawakdolfijn (Lagenodelphis hosei)Lagenorhynchus:Witflankdolfijn (Lagenorhynchus acutus) · Witsnuitdolfijn (Lagenorhynchus albirostris) · Dolfijn van Peale (Lagenorhynchus australis) · Zandloperdolfijn (Lagenorhynchus cruciger) · Witgestreepte dolfijn (Lagenorhynchus obliquidens) · Donkergestreepte dolfijn (Lagenorhynchus obscurus)Lissodelphis:Noordelijke gladde dolfijn (Lissodelphis borealis) · Zuidelijke gladde dolfijn (Lissodelphis peronii)Orcaella:Irrawaddydolfijn (Orcaella brevirostris) · Australische snubvindolfijn (Orcaella heinsohni)Orcinus:Orka (Orcinus orca)PlatalearostrumHoekmans stompsnuitdolfijn (Platalearostrum hoekmani) †Peponocephala:Witlipdolfijn (Peponocephala electra)Pseudorca:Zwarte zwaardwalvis (Pseudorca crassidens)Sotalia:Tucuxi (Sotalia fluviatilis) · Costero (Sotalia guianensis)Sousa:Chinese witte dolfijn (Sousa chinensis) · Kameroendolfijn (Sousa teuszii)Stenella:Slanke dolfijn (Stenella attenuata) · Clymenedolfijn (Stenella clymene) · Gestreepte dolfijn (Stenella coeruleoalba) · Atlantische vlekdolfijn (Stenella frontalis) · Langsnuitdolfijn (Stenella longirostris)Steno:Snaveldolfijn (Steno bredanensis)Tursiops:Langbektuimelaar (Tursiops aduncus) · Tuimelaar (Tursiops truncatus)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Kaapse dolfijn: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De Kaapse dolfijn (Delphinus capensis) is een walvis uit de familie der dolfijnen. Net als zijn neef de gewone dolfijn, leeft de Kaapse dolfijn in groepen van 10 tot 500 exemplaren, maar dat kan oplopen tot duizenden.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Delfin długopyski ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Delfin długopyski[4], delfin zwyczajny długopyski (Delphinus capensis) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Żyje w niemal wszystkich morzach tropikalnych i umiarkowanych.

Podgatunki

Wyróżniono dwa podgatunki D. capensis[4][5]:

  • D. capensis capensisdelfin długopyski
  • D. capensis tropicalisdelfin arabski

Charakterystyka

Najbliżej pokrewny delfinowi długopyskiemu z rodziny delfinowatych jest delfin zwyczajny (D. delphis), do którego jest bardzo podobny. Tak jak delfiny zwyczajne, delfiny długopyskie mają po bokach białe, brązowe lub jasnożółte plamy łagodnie przechodzące w czerń grzbietu i biel brzucha, a jasne paski tworzą wokół oczu tzw. okulary. Delfin długopyski ma największą wśród waleni liczbę zębów – około 240. Dorosłe osobniki osiągają 1,9-2,5 metra przy wadze 80-235 kg. Samce większe od samic.

Rozmnażanie

Ciąża trwa około 10-11 miesięcy. Młode tuż po porodzie mierzy 80-100 cm przy wadze 10-16 kg. Potomstwo pozostaje pod opieką matki około 1-1,5 roku. W niewoli delfin długopyski skrzyżował się z delfinem butlonosym.

Przypisy

  1. Delphinus capensis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Hammond, P.S., Bearzi, G., Bjørge, A., Forney, K., Karczmarski, L., Kasuya, T., Perrin, W.F., Scott, M.D., Wang, J.Y., Wells, R.S. & Wilson, B. 2008, Delphinus capensis [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-10] (ang.).
  3. a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Delphinus capensis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 8 stycznia 2009]
  4. a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 287. ISBN 978-83-88147-15-9.
  5. Thomas A. Jefferson, Koen Van Waerebeek. The taxonomic status of the nominal dolphin species Delphinus tropicalis van Bree, 1971. „Marine Mammal Science”. 18 (4), s. 787-818, 2002. DOI: 10.1111/j.1748-7692.2002.tb01074.x (ang.).
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Delfin długopyski: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Delfin długopyski, delfin zwyczajny długopyski (Delphinus capensis) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Żyje w niemal wszystkich morzach tropikalnych i umiarkowanych.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Kapspringare ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Kapspringare eller långnosad vanlig delfin (Delphinus capensis) är en art i familjen delfiner (Delphinidae) som förekommer i olika hav över hela världen. Fram till 1990-talet utgjordes släktet vanliga delfiner (Delphinus) av en enda art men numera skiljs mellan kapspringare och sadeldelfin (Delphinus delphis).

Utseende

Arten är allmänt något längre än sadeldelfinen. Den når en kroppslängd mellan 1,9 och 2,5 meter samt en vikt mellan 80 och 235 kilo, individer med en vikt upp till 150 kilo är däremot mera vanliga. Hannar är vanligen längre och tyngre än honor.[2] Kroppens färg är på ovansidan svart och på buken vit. På varje kroppssida har djuret timglasformiga markeringar som vid främre delen är ljusgrå till gul- eller guldaktig medan bakre delen är mörkgrå.[3] Nosen är långdragen och längre än hos sadeldelfinen. I varje käkhalva finns 50 till 60 små likformiga tänder.[4]

Utbredning och habitat

Kapspringaren lever i olika från varandra skilda områden. I Stilla havet hittas den vid kusten av sydvästra Nordamerika och västra Sydamerika samt norr om Nya Zeeland och från mellersta Japan söderut till Sydostasien. I Atlanten förekommer arten vid östra Sydamerika, västra Afrika och söder om Sydafrika. I Indiska oceanen finns delfinen kring Madagaskar och från Röda havet över Persiska viken till Sri Lanka. Den sistnämnda populationen räknas ibland som underart, D. c. tropicalis.[1]

Arten vistas vanligen i tropiska och varma havsområden med en djup upp till 180 meter.[1]

Taxonomi

Kapspringaren är en art i släktet vanliga delfiner (Delphinus). Fram till 1990-talet betraktades de olika formerna i släktet inte som olika arter, de räknades alla till arten D. delphis.[2][5] Numera skiljs mellan två arter i släktet, sadeldelfinen och kapspringaren (D. capensis).[6] Den sistnämnda är allmänt något större och har en mera långdragen nos än sadeldelfinen.

Ekologi

Arten är mycket social och lever ofta i flockar med hundratals eller ibland tusentals individer.[5] Ibland bildar de blandade grupper, till exempel med grindvalar.[5] De iakttogs ridande på vågor som skapats av fartyg och bardvalar.[5] De utför ofta hopp eller andra akrobatiska rörelser.[2]

Födan utgörs av många olika fiskar och bläckfiskar. Delfinen dyker till ett djup upp till 200 meter.[5]

Honornas dräktighet varar vanligen i 10 till 11 månader.[5] Sedan föds vanligen en enda kalv som är 80 till 100 cm lång och omkring 10 kg tung.[2] Tiden mellan två födslar ligger oftast mellan ett och tre år.[2] I fångenskap dokumenterades parningar mellan kapspringare och flasknosdelfinen (Tursiops truncatus) som resulterade i hybrider.[5][7] Minst en av hybriderna parade sig sedan åter med en flasknosdelfin, vilket visade att den var fertil.[7]

Status

Kapspringaren jagas och används som djurfoder samt i viss mån även som mat för människor. Individerna hamnar dessutom ofta i fiskeredskap och kvävs ihjäl. Hur dessa faktorer påverkar beståndet är oklart och därför listas arten av IUCN med kunskapsbrist (DD).[1]

Referenser

Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från engelskspråkiga Wikipedia, 8 februari 2012.

Noter

  1. ^ [a b c d] Hammond, P.S. et. al. 2011 Delphinus capensis Från: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.4. <www.iucnredlist.org>. Läst 5 mars 2012.
  2. ^ [a b c d e] Shirihai, H. & Jarrett, B. (2006). Whales, Dolphins and Other Marine Mammals of the World. sid. 171–174. ISBN 0-691-12757-3
  3. ^ Reeves, Stewart, Clapham, Powell. Guide to Marine Mammals of the World. sid. 388. ISBN 0-375-41141-0
  4. ^ ”The Common Dolphin”. Arkiverad från originalet den 19 juni 2008. https://web.archive.org/web/20080619125912/http://library.thinkquest.org/17963/genus-Delphinus.html. Läst 3 juli 2008.
  5. ^ [a b c d e f g] Perrin, W. (2002). ”Common Dolphins”. Encyclopedia of Marine Mammals. Academic Press. sid. 245–248. ISBN 0-12-551340-2
  6. ^ Wilson & Reeder, red (2005). Delphinus (på engelska). Mammal Species of the World. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4
  7. ^ [a b] Zornetzer H.R.; Duffield D.A. (October 1, 2003). ”Captive-born bottlenose dolphin × common dolphin (Tursiops truncatus × Delphinus capensis) intergeneric hybrids”. Canadian Journal of Zoology (NRC Research Press) 81 (10): sid. 1755–1762. doi:10.1139/z03-150. http://www.ingentaconnect.com/content/nrc/cjz/2003/00000081/00000010/art00014?crawler=true.

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Kapspringare: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Kapspringare eller långnosad vanlig delfin (Delphinus capensis) är en art i familjen delfiner (Delphinidae) som förekommer i olika hav över hela världen. Fram till 1990-talet utgjordes släktet vanliga delfiner (Delphinus) av en enda art men numera skiljs mellan kapspringare och sadeldelfin (Delphinus delphis).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Delphinus capensis ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Поширення

Мешкає в прибережних районах в тропічних і помірно теплих водах океанів.

Фізичні характеристики

Дорослі в діапазоні від 1,9 до 2,5 м довжиною і можуть важити від 80 до 235 кг. Самці, як правило, більші й важчі. Спина темна а черево біле.

Поведінка

Може жити в скупченнях в сотні або навіть тисячі особин. Вони іноді об'єднуватися з іншими дельфіновими, такими як гринда. Споживає дрібну рибу, криля і головоногих. Вони здатні пірнати у воду на глибину до 280 м і затримувати дихання на час до 8 хв.

Життєвий цикл

Має період вагітності від 10 до 11 місяців. Новонароджені мають довжину від 80 до 100 см і вагу близько 10 кг, їх забарвлення темніше, ніж у дорослих. Можуть жити до 40 років.

Посилання


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Cá heo mõm dài ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Delphinus capensis là một loài động vật có vú trong họ Delphinidae, bộ Cetacea. Loài này được Gray mô tả năm 1828.[2] Loài cá heo này có phạm vi phân bố rời rạc ở các khu vực ven biển trong các đại dương ôn đới và ấm hơn. Phạm vi hân bố bao gồm các bộ phận của miền tây và miền nam châu Phi, phần lớn Tây Nam Mỹ, trung bộ California đến trung tâm Mexico, ven biển Peru, khu vực xung quanh Nhật Bản, Hàn Quốc và Đài Loan, và có thể gần Oman. Một số cá thể lang thang đã được ghi nhận xa về phía bắc tận đảo Vancouver. Chúng sinh sống ở vùng nước cạn, nhiệt độ ấm hơn gần bờ biển. Chúng cũng sống ở các vùng nhiệt đới và cận nhiệt đới.

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Hammond, P.S., Bearzi, G., Bjørge, A., Forney, K., Karczmarski, L., Kasuya, T., Perrin, W.F., Scott, M.D., Wang, J.Y., Wells, R.S. & Wilson, B. (2008). Delphinus capensis. 2008 Sách đỏ IUCN. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế 2008. Truy cập ngày 7 tháng 10 năm 2008.
  2. ^ Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Delphinus capensis”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo

Liên kết ngoài

 src= Phương tiện liên quan tới Delphinus capensis tại Wikimedia Commons

Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến Bộ Cá voi (Cetacea) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Cá heo mõm dài: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Delphinus capensis là một loài động vật có vú trong họ Delphinidae, bộ Cetacea. Loài này được Gray mô tả năm 1828. Loài cá heo này có phạm vi phân bố rời rạc ở các khu vực ven biển trong các đại dương ôn đới và ấm hơn. Phạm vi hân bố bao gồm các bộ phận của miền tây và miền nam châu Phi, phần lớn Tây Nam Mỹ, trung bộ California đến trung tâm Mexico, ven biển Peru, khu vực xung quanh Nhật Bản, Hàn Quốc và Đài Loan, và có thể gần Oman. Một số cá thể lang thang đã được ghi nhận xa về phía bắc tận đảo Vancouver. Chúng sinh sống ở vùng nước cạn, nhiệt độ ấm hơn gần bờ biển. Chúng cũng sống ở các vùng nhiệt đới và cận nhiệt đới.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Длиннорылая белобочка ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
Латинское название Delphinus capensis
(Gray, 1828)
Ареал
изображение

wikispecies:
Систематика
на Викивидах

commons:
Изображения
на Викискладе

ITIS 555654 NCBI 103584 Международная Красная книга
Status none DD.svg
Недостаточно данных
IUCN Data Deficient: 6337

Длиннорылая белобочка[1] (лат. Delphinus capensis) — вид млекопитающих семейства дельфиновых.

Обитает в прибрежных районах в тропических и умеренно тёплых водах океанов.

Длина тела взрослых животных от 1,9 до 2,5 метров, вес от 80 до 235 кг. Самцы, как правило, большие и тяжёлые. Спина тёмная, а брюхо белое.

Может жить в стаях в сотни или даже тысячи особей. Иногда объединяются с другими дельфиновыми, такими как гринда. Питается мелкой рыбой, крилем и головоногими моллюсками. Способны нырять в воду на глубину до 280 метров и задерживать дыхание на время до 8 минут.

Период беременности длится от 10 до 11 месяцев. Новорождённые длиной от 80 до 100 см и весом около 10 кг, их окраска темнее, чем у взрослых. Могут жить до 40 лет.

Примечания

  1. Полная иллюстрированная энциклопедия. «Млекопитающие» Кн. 2 = The New Encyclopedia of Mammals / под ред. Д. Макдональда. — М.: Омега, 2007. — С. 469. — 3000 экз.ISBN 978-5-465-01346-8.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Длиннорылая белобочка: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Длиннорылая белобочка (лат. Delphinus capensis) — вид млекопитающих семейства дельфиновых.

Обитает в прибрежных районах в тропических и умеренно тёплых водах океанов.

Длина тела взрослых животных от 1,9 до 2,5 метров, вес от 80 до 235 кг. Самцы, как правило, большие и тяжёлые. Спина тёмная, а брюхо белое.

Может жить в стаях в сотни или даже тысячи особей. Иногда объединяются с другими дельфиновыми, такими как гринда. Питается мелкой рыбой, крилем и головоногими моллюсками. Способны нырять в воду на глубину до 280 метров и задерживать дыхание на время до 8 минут.

Период беременности длится от 10 до 11 месяцев. Новорождённые длиной от 80 до 100 см и весом около 10 кг, их окраска темнее, чем у взрослых. Могут жить до 40 лет.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

长吻真海豚 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
二名法 Delphinus capensis
Gray, 1828 长吻真海豚分布
长吻真海豚分布

长吻真海豚学名Delphinus capensis)也称繁齿海豚,体型与短吻真海豚相近,约2至2.5米。背鳍位于身体中部,背部黑色而腹部呈白色。上颌有齿55到65枚,下颌51到60。哺乳期10至11个月,以鱼类和乌贼为食。[1]

来源

 src= 维基物种中的分类信息:长吻真海豚  src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:长吻真海豚
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

长吻真海豚: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

长吻真海豚(学名: Delphinus capensis)也称繁齿海豚,体型与短吻真海豚相近,约2至2.5米。背鳍位于身体中部,背部黑色而腹部呈白色。上颌有齿55到65枚,下颌51到60。哺乳期10至11个月,以鱼类和乌贼为食。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科