nomes no trilho de navegação
Orthetrum brunneum és una espècie d'odonat anisòpter de la família dels libel·lúlids.
S'estén per tota la regió mediterrànea, incloent la majoria d'illes del Mediterrani, nord d'Àfrica i Àsia Menor. La seva distribució arriba a punt de l'Europa Central.[1] Es troba en zones properes a rierols i rases amb poca vegetació, llocs on es desenvolupen les larves.[1]
L'adult supera els 4 centímetres de llargària i els 7 d'envergadura alar. Presenta un dimorfisme sexual fàcilment visible. El mascle té un color blau intens, mentre que la femella el té groguenc (tot i que, com passa amb altres espècies, hi ha exemplars andromorfs que són blavosos). Pterostigma marró o groguenc.
Els mascles són agressius i territorials, defensen el territori d'altres mascles i copulen amb les femelles que s'hi endinsen. Durant l'oviposició, la femella deixa anar els ous a l'aigua i pot anar acompanyada o no amb el mascle formant un tàndem.
Orthetrum brunneum és una espècie d'odonat anisòpter de la família dels libel·lúlids.
Vážka hnědoskvrnná (Orthetrum brunneum) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se v Asii, severní Africe a v jižní polovině Evropy (severněji už jen ostrůvkovitě).[2] V celém Česku je to řídce se vyskytující druh.[3] Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých ČR jako druh ohrožený.[4]
Tělo vážky hnědoskvrnné má délku 41-45 mm.[2] Zbarvení samečka a samičky je dost odlišné, dospělý sameček je celý světle modrý, zatímco samička je žlutohnědá. Oči se na temeni dotýkají v bodě. Na čele jsou sameček i samička zbarvení bíle (podobná vážka žlutoskvrná je zde hnědá).[3] Křídla jsou čirá s hnědou plamkou.[3]
Nymfa (larva) je dlouhá až 20 mm.[5] Má hustě ochlupené tělo a krátké nohy.[5]
Nymfy žijí v potocích s pomalým tokem, rybnících nebo jezerech.[2] Je to typický pionýrský druh,[3] vyskytující se jen v nížinách do 800 m n. m.[2] Nymfa se vyvíjí jeden rok.[3] Dospělci létají od června do poloviny září.[3]
Galerie vážka hnědoskvrnná ve Wikimedia Commons
Vážka hnědoskvrnná (Orthetrum brunneum) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se v Asii, severní Africe a v jižní polovině Evropy (severněji už jen ostrůvkovitě). V celém Česku je to řídce se vyskytující druh. Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých ČR jako druh ohrožený.
Der Südliche Blaupfeil (Orthetrum brunneum) ist eine Libellenart aus der Familie der Segellibellen. Sie teilt sich in zwei Unterarten, wobei Orthetrum brunneum brunneum hauptsächlich in der Paläarktis und Orthetrum brunneum cycnos auf Korsika und Sardinien verbreitet ist.[1]
Der Südliche Blaupfeil ist eine relativ kleine Libelle, deren Hinterleib (Abdomen) bei den Männchen eine Länge zwischen 29 und 31 Millimeter erreicht. Die Weibchen messen hier 29 bis 30 Millimeter. Bei den jungen Imagines ist der Körper des Männchens bräunlich grau mit einem violetten Unterton oder blass grau vermischt mit einem schwachen gelblichen Braunton gefärbt. Das Weibchen hingegen ist eher ockerbraun. Das Abdomen tendiert etwas mehr ins gräuliche mit einem leichten gelblichen und blasslilanen Überzug. Im Laufe der Entwicklung des Männchens breiten sich die anfangs sehr feinen schwarzen Begrenzungslinien des Abdomens aus und verfärben sich hellblau. Das ausgefärbte Männchen ist vollständig mit blauen Bereifungen versehen, die dichter liegen und heller sind als beim Kleinen Blaupfeil. Das Weibchen hingegen nimmt einen gräulichen Braunton an. Die Seiten der ersten drei Abdomensegmente sowie das Gesicht sind weißlich violett. Die durchsichtigen Hinterflügel messen bei beiden Geschlechtern 34 bis 35 Millimeter. Das Flügelmal (Pterostigma) ist bei den Männchen mit 2,8 bis 3,3 Millimeter aber deutlich kleiner als bei den Weibchen bei denen es 3,5 bis 3,8 Millimeter misst.[2]
Wie die Imagines vollziehen auch die Larven eine farbliche Wandlung. So sind die frisch aus dem Ei geschlüpften Larven noch hellgrau und messen nur einen Millimeter. Die Vorderseite des Kopfes und die Beine sind dunkelgrau. Mit der Entwicklung der Larve färbt sich diese grünlich braun, wobei die Flügelscheiden dunkelbraun sind. Die schon beim Kleinen Blaupfeil schwach ausgeprägten Lateraldornen auf den Segmenten acht bis neun fehlen beim Südlichen Blaupfeil vollständig. Dafür befinden sich auf den Segmenten drei bis sechs sehr kleine Dorsaldornen. Im letzten Larvenstadium messen sie 18 bis 20,5 Millimeter.[2]
Der Lebensraum des Südlichen Blaupfeils besteht meist aus Gräben, Wiesenbächen, Kanälen oder flachen Tümpeln deren Ufer nicht zu stark bewachsen ist.[3]
Die Männchen wählen in der Paarungszeit Reviere entlang des Flusses, die zwischen 25 und 50 Meter lang sein können und von ihnen verteidigt werden. Ein einmal gewähltes Revier behalten die Tiere dabei oft über Wochen und Tage bei. Fliegt ein Weibchen vorbei, fliegt das Männchen hin und koppelt sich im Flug an. Das entstehende Paarungsrad landet dann meist für ein bis zwei Minuten. Nach der Paarung umfliegt das Männchen das Weibchen solange, bis dieses zur Eiablage losfliegt. Während der Eiablage wird das Weibchen stets durch das in der Nähe fliegende Männchen bewacht.[3] Innerhalb von fünf Minuten legt das Weibchen ihre durchschnittlich 0,32 × 0,48 Millimeter messenden Eier ab. Verglichen mit anderen Libellenarten zeigt dabei die Form eine außerordentliche Variabilität.[2]
Erstmals beschrieben wurde die Art im Jahre 1837 durch Fonscolombe anhand eines Männchens aus Aix-en-Provence. Dieser gab dem Tier den Namen Libellula brunea. Alle weiteren Beschreibungen erfolgten dann in der Gattung Orthetrum. Die zweite Unterart wurde erstmals 1848 durch Selys beschrieben. Er nannte sein Weibchen aus Korsika Libellula cycnos. Selys war es auch, der die Art 1864 zur Unterart herabstufte und sie neben Orthetrum brunneum stellte.[1]
Der Südliche Blaupfeil (Orthetrum brunneum) ist eine Libellenart aus der Familie der Segellibellen. Sie teilt sich in zwei Unterarten, wobei Orthetrum brunneum brunneum hauptsächlich in der Paläarktis und Orthetrum brunneum cycnos auf Korsika und Sardinien verbreitet ist.
Orthetrum brunneum, the southern skimmer, is a species of 'skimmers' belonging to the family Libellulidae.[1]
Subspecies include:[2]
This 'skimmer' is present in most of Europe[4] and the range extends to Mongolia and North Africa.[5]
It occurs in Afghanistan, Albania, Algeria, Andorra, Armenia, Austria, Belarus, Belgium, Bosnia and Herzegovina, Bulgaria, China, Croatia, Cyprus, Czech Republic, Egypt, France, Germany, Greece, Hungary, Italy, Latvia, Liechtenstein, Lithuania, Luxembourg, Republic of Macedonia, Malta, Moldova, Montenegro, Netherlands, Poland, Portugal, Romania, Russia, Serbia; Slovakia, Slovenia, Spain, Switzerland, Turkey, and Ukraine.[5]
This species mainly prefers small streams, canals and ditches, with shallow, fast warming water.[5]
The adults grow up to 40–45 millimetres (1.6–1.8 in) long.[6] Their dimensions on average are larger than in Orthetrum coerulescens.
The thorax and the abdomen are pale blue in males, yellowish-brown or greyish-brown in females. Young males are brownish. The abdomen is relatively flattened and shows a thin middorsal black line and distinct points on each segment. The wings are hyaline, with yellow or pale brown pterostigma.[6] The wingspan reaches 66–70 millimetres (2.6–2.8 in).
Adults can be encountered from mid June through late August in the immediate vicinity of quiet rivers or close to stagnant and shallow waters, lying on a well sunny ground. Sexually mature males defend a 'territory' on the waterfront by making short inspection flights, in order to chase away other males.
These skimmers commonly mate at rest, usually on the ground. Female lays the eggs on the surface of shallow water, touching it only with her abdomen while flying, sometimes accompanied by the male, that keeps other males at a distance.
The larvae are ferocious predators. They live buried in fine soil material (fine sand, silt, etc.), in unshaded places in shallow water. They overwinter and develop in two or three years.[7]
in copula. Video clip
Mating
_male_Cyprus_3.jpg)
Male, dorsal view
Female, dorsal view
Orthetrum brunneum, the southern skimmer, is a species of 'skimmers' belonging to the family Libellulidae.
Orthétrum brun
Orthetrum brunneum, l’Orthétrum brun, est une espèce d'insectes odonates de la famille des Libellulidae et du genre Orthetrum, originaire d'Europe, du Moyen-Orient et d'Asie centrale. Le mâle est bleu et la femelle est jaune et noir. L'espèce se reproduit dans les eaux stagnantes ou peu courantes, ensoleillées, peu profondes et peu végétalisées.
L'abdomen des mâles mesure entre 25 et 34 mm ; celui des femelles mesure entre 25 et 33 mm. Les mâles adultes sont de couleur bleue et les femelles jaunes et noires. La face blanche chez les deux sexes est caractéristique. Les ptérostigmas sont bruns-jaunes. L'espèce est relativement simple à reconnaître, mais la confusion est possible avec Orthetrum coerulescens[1]. À maturité, Orthetrum brunneum est tout bleu, couvert de pruine, avec la face claire, ce qui le différencie de Orthetrum coerulescens, dont la face est brune et qui dans le nord ne se couvre pas souvent de pruinosité sur le thorax. Les femelles des deux espèces sont les plus difficiles à distinguer. L'observation de la nervation facilite l'identification ainsi que le nombre de cellules dédoublées au-dessus de la nervure. Il n'y a peu ou pas de radiale supplémentaire pour O. coerulescens, mais parfois nombreuses pour O. brunneum[2].
Les adultes s'observent de mai à octobre dans le sud, de juin à septembre dans le nord. L’Orthétrum brun se reproduit dans les eaux stagnantes, ou faiblement courantes, peu profondes, bien ensoleillées et peu végétalisées, se réchauffant rapidement. C'est une espèce typique des milieux pionniers, faisant partie des premières espèces à coloniser les plans d’eau récemment créés, les gravières et les carrières. Avant l’accouplement, mâles et femelles volent en tandem puis forment un cœur copulatoire[1]. Les imagos s'observent parfois également sur les vasières exondées des rivières plus larges (par exemple l'Essonne), sur les rives internes des méandres. C'est une espèce thermophile : les imagos ne sont visibles que par très beau temps[3].
L’Orthétrum brun est eurasiatique, présent de l’ouest de l’Europe à la Mongolie et du Maghreb à la mer Baltique. Étant thermophile, sa présence est limitée aux zones de plaine dans le nord de son aire de répartition. Dans le sud, l'espèce est présente jusqu’à 1 800 m d'altitude[1].
Deux sous-espèces ont été décrites[4],[5] :
Le nom scientifique complet (avec auteur) de ce taxon est Orthetrum brunneum (Fonscolombe, 1837). L'espèce a été initialement classée dans le genre Libellula sous le protonyme Libellula brunnea, par l'entomologiste français Étienne de Fonscolombe, en 1837[4].
Ce taxon porte en français le nom normalisé « Orthétrum brun »[4],[6],[1].
L'une des menaces qui pèsent sur l'habitat de Orthetrum brunneum est l'agriculture et la pollution de l'eau. Les longues périodes de sécheresse risquent également de détruire certains de ses lieux de reproduction. Selon l'UICN (30 août 2021)[6], des recherches sur les chiffres et les tendances de la population sont en cours, mais des études plus approfondies sont nécessaires, ainsi que des mesures de conservation pour empêcher la perte d'habitat, car aucune n'est en place actuellement. Malgré cela, Orthetrum brunneum est commun dans sa vaste aire de répartition, en particulier de l'Atlantique à l'Asie centrale, et s'étend actuellement vers le nord en Europe. Ainsi, bien que la taille des populations soit inconnue, l'espèce est évaluée comme étant de « préoccupation mineure » (LC) par l'UICN[6].
Orthétrum brun
Orthetrum brunneum, l’Orthétrum brun, est une espèce d'insectes odonates de la famille des Libellulidae et du genre Orthetrum, originaire d'Europe, du Moyen-Orient et d'Asie centrale. Le mâle est bleu et la femelle est jaune et noir. L'espèce se reproduit dans les eaux stagnantes ou peu courantes, ensoleillées, peu profondes et peu végétalisées.
De zuidelijke oeverlibel (Orthetrum brunneum) is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera). In Nederland is het de zeldzaamste oeverlibel.
De wetenschappelijke naam werd voor het eerst in 1837 gepubliceerd door Fonscolombe. Oorspronkelijk werd de naam Libellula brunnea gebruikt.[2]
De zuidelijke oeverlibel is kleiner dan de gewone oeverlibel. Het achterlijf is smaller dan bij de gewone oeverlibel, maar breder dan bij de beekoeverlibel. De pterostigmata zijn roodbruin. Uitgekleurde mannetjes krijgen een geheel blauw uiterlijk. Het borststuk en achterlijf raken egaal lichtblauw berijpt, de ogen zijn blauwgrijs en het gezicht is zeer licht (wittig) blauw. Jonge mannetjes en vrouwtjes hebben een okerkleurig tot bruin achterlijf, met een dunne zwarte lengtestreep over het midden. Aan weerszijden van deze streep staat op de achterlijfssegmenten een stipje. De bovenkant van het borststuk is vrij egaal oker- of bruinkleurig, zonder duidelijk afgetekende lichte schouderstrepen.
De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 41 en 49 millimeter; de larve is 17-23 mm lang.
De vliegtijd van de zuidelijke oeverlibel loopt van begin mei tot half september, met een piek vanaf de tweede helft van juni tot begin augustus.
De eieren zijn klein, 0,3 x 0,5 mm, met conische polen of slechts één pool spits, omgeven door een dunne gellaag die in het water kleverig wordt. De larven leven ingegraven in fijn bodemmateriaal (fijn zand, slib, enz.), op onbeschaduwde plaatsen in ondiep water. Ze overwinteren twee of drie keer. Uitsluipen gebeurt van begin mei tot half augustus, met een piek van half juni tot eind juli. Jonge zuidelijke oeverlibellen zijn jagend aan te treffen op zonnige, beschutte plekken met korte vegetatie. Meestal jagen ze vanaf zitplaatsen op de grond. Geslachtsrijpe mannetjes verdedigen een 'territorium' aan de waterkant, door vanaf een zitplaats (meestal op de grond) korte inspectievluchten te maken. Andere mannetjes worden hierbij verjaagd. Na de paring zet het vrouwtje los van het mannetje de eitjes af, door in vlucht de punt van het achterlijf in het water te dippen. Het mannetje blijft daarbij vlak bij haar vliegen, om andere mannetjes op een afstand te houden.
De habitat van de zuidelijke oeverlibel bestaat uit kleine beekjes en kwelrijke plasjes met ondiep, snel opwarmend water. Er zijn meestal weinig planten in het water en op de oever aanwezig. In zuidelijk Europa komt de soort ook bij grotere en diepere beken voor. In Nederland worden populaties van de zuidelijke oeverlibel gevonden bij ondiepe, zwak stromende wateren en stilstaande plassen met kwelstroompjes aan de oever. Relatief veel Nederlandse populaties bevinden zich in groeves, zoals de ENCI-groeve, Groeve 't Rooth en de Steengroeve Winterswijk.
Het verspreidingsgebied van de zuidelijke oeverlibel loopt oostelijk tot Mongolië en zuidelijk tot in Noord-Afrika. In Europa is het een zuidelijke soort, die zijn areaal de laatste jaren naar het noorden heeft uitgebreid. De noordgrens loopt nu door Noord-Frankrijk, België, Nederland, Noord-Duitsland, Polen en de Oekraïne. De soort komt soms voor in Wit-Rusland en de Baltische Staten en is schaars in hooggelegen gebieden, zoals de Alpen. In het Verenigd Koninkrijk en Ierland komt hij niet voor. In Nederland is de zuidelijke oeverlibel zeldzaam, met enkele populaties in Zuid-Limburg en de Achterhoek. Af en toe wordt de soort op nieuwe plaatsen waargenomen, maar de zuidelijke oeverlibel heeft zich niet zo sterk uitgebreid als veel andere zuidelijke libellensoorten.
Verwarring is mogelijk met de gewone oeverlibel en vooral de beekoeverlibel. De gewone oeverlibel is groter en iets breder gebouwd dan de zuidelijke oeverlibel; het achterlijf is meer pijlvormig. Uitgekleurde mannetjes gewone oeverlibel zijn herkenbaar aan een uitgebreide hoeveelheid zwart aan de achterlijfspunt, een bruin, onberijpt borststuk en zwarte pterostigmata. Vrouwtjes en jonge mannetjes gewone oeverlibel hebben een geel achterlijf met twee dikke zwarte lengtestrepen, in plaats van een dunne middenstreep. Beekoeverlibellen zijn kleiner en slanker gebouwd, ze hebben okergele tot lichtbruine in plaats van roodbruine pterostigmata en het gezicht is vaalbruin. Beide geslachten beekoeverlibel hebben opvallende lichte schouderstrepen. Vrouwtjes en jonge mannetjes van de beekoeverlibel zijn verder nog van de zuidelijke oeverlibel te onderscheiden doordat de stipjes boven op de achterlijfssegmenten meestal met de middenstreep verbonden zijn, waardoor ze dwarsstreepjes vormen.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007.[1] Op de Nederlandse Rode Lijst (2004) geldt hij als gevoelig.
Referenties
Bronnen
De zuidelijke oeverlibel (Orthetrum brunneum) is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera). In Nederland is het de zeldzaamste oeverlibel.
De wetenschappelijke naam werd voor het eerst in 1837 gepubliceerd door Fonscolombe. Oorspronkelijk werd de naam Libellula brunnea gebruikt.
Multimedia w Wikimedia Commons Lecicha południowa (Orthetrum brunneum) – gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Występuje w Europie i Azji (po Mongolię), pospolity w krajach śródziemnomorskich. Jest to gatunek wędrowny, rozszerzający wyraźnie swój zasięg od końca XX w., prawdopodobnie na skutek ocieplenia się klimatu. Spotykany obecnie w całej Polsce, rozpraszające się populacje znane są jednak tylko z nielicznych stanowisk[potrzebny przypis].
Ubarwienie kredowoniebieskie. Długość ciała wynosi maksymalnie 45 mm, a rozpiętość skrzydeł ok. 68 mm. Imagines latają od czerwca do sierpnia[2].
Jest bardzo podobna do lecichy małej, od której odróżnić ją można po tułowiu, który u samca jest całkowicie pokryty niebieskim nalotem, bez widocznych pasków. Ciało samicy szarawe, częściowo również pokryte nalotem[potrzebny przypis].
Jest typowym gatunkiem pionierskim, zasiedla płytkie i ciepłe, wolno płynące cieki – rowy i wysięki w żwirowaniach[potrzebny przypis].
Lecicha południowa (Orthetrum brunneum) – gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Występuje w Europie i Azji (po Mongolię), pospolity w krajach śródziemnomorskich. Jest to gatunek wędrowny, rozszerzający wyraźnie swój zasięg od końca XX w., prawdopodobnie na skutek ocieplenia się klimatu. Spotykany obecnie w całej Polsce, rozpraszające się populacje znane są jednak tylko z nielicznych stanowisk[potrzebny przypis].
Ubarwienie kredowoniebieskie. Długość ciała wynosi maksymalnie 45 mm, a rozpiętość skrzydeł ok. 68 mm. Imagines latają od czerwca do sierpnia.
Jest bardzo podobna do lecichy małej, od której odróżnić ją można po tułowiu, który u samca jest całkowicie pokryty niebieskim nalotem, bez widocznych pasków. Ciało samicy szarawe, częściowo również pokryte nalotem[potrzebny przypis].
Jest typowym gatunkiem pionierskim, zasiedla płytkie i ciepłe, wolno płynące cieki – rowy i wysięki w żwirowaniach[potrzebny przypis].
Sinji modrač (znanstveno ime Orthetrum brunneum) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine ploščcev, razširjena po večini Sredozemlja in od Zahodne Evrope v pasu prek Srednje Azije ter severne Kitajske do skrajnega vzhoda Azije.[2]
Je srednje velik kačji pastir, odrasli merijo v dolžino 41 do 49 mm in so prepoznavni predvsem po tem, da so spolno zreli samci v celoti sinjemodre barve, z le nekoliko svetlejšo obrazno masko. Pravzaprav jih je najlažje ločiti od podobnih vrst po tem, da nimajo nobenih prepoznavnih znamenj. Zelo podobni so samcem malega modrača, ki pa imajo rjavo glavo, manj enakomerno obarvano oprsje in rdečkastorjavo pterostigmo, za razliko od sinjega modrača, kjer je rumena. Kljub temu je za zanesljivo razločitev nujen ulov in pregled bolj drobnih anatomskih značilnosti. Mladi samci in samice sinjega modrača so v celoti rjavi.[3]
Odrasli letajo od aprila do septembra, pogosto jih je možno opazovati, ko počivajo na tleh ob svojem vodotoku ali na vejah nizko nad gladino.[3]
Na Sardiniji in Korziki živi podvrsta O. brunneum cycnos (Selys, 1848), ki ima črne proge na glavi in široke proge ob strani oprsja dokler ne odraste, toda zaenkrat ni jasno, ali gre za pravo podvrsto ali samo za ekstrem gradienta znotrajvrstne raznolikosti.[2]
Sinji modrač se razmnožuje v raznolikih stoječih ali počasi tekočih vodnih telesih, od osončenih potokov in izvirov do umetnih bazenov in gramoznic. Potrebuje pa nezaraščene bregove v zgodnjih fazah sukcesije in je pogosto pionirska vrsta v novo preoblikovanih habitatih ter pogosto izgine, ko se bregovi zarastejo.[2] Ličinke uspevajo na dnu, bogatem z gnijočim rastlinskim materialom in blatom.[4]
Je nižinska, toploljubna vrsta, na višjih nadmorskih višinah se pojavlja le na jugu območja razširjenosti. To obsega večji del Evrope razen Severne Evrope, Magreb v Severni Afriki, Jugozahodno in Srednjo Azijo ter pas med južno Mongolijo in severom Kitajske. V Evropi je opazno nižanje gostote populacije proti severu, pri čemer pa se območje razširjenosti od 1990. let opazno širi v tej smeri, verjetno zaradi podnebnih sprememb. V Ukrajini in Rusiji je redek.[2] V Sloveniji je pogost in ni ogrožen, saj mu ustrezajo močno degradirani vodotoki. Pogosto se pojavlja skupaj z malim modračem, v tem delu območja razširjenosti so odrasli aktivni med koncem maja in začetkom septembra.[4]
Sinji modrač (znanstveno ime Orthetrum brunneum) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine ploščcev, razširjena po večini Sredozemlja in od Zahodne Evrope v pasu prek Srednje Azije ter severne Kitajske do skrajnega vzhoda Azije.
Orthetrum brunneum là loài chuồn chuồn trong họ Libellulidae. Loài này được Fonscolombe mô tả khoa học đầu tiên năm 1837.[1]
Bài viết về họ chuồn chuồn ngô Libellulidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Orthetrum brunneum là loài chuồn chuồn trong họ Libellulidae. Loài này được Fonscolombe mô tả khoa học đầu tiên năm 1837.
Orthetrum brunneum
(Fonscolombe, 1837)
Стрекоза коричневая[1][2], или прямобрюх коричневый[3][4] (лат. Orthetrum brunneum) — разнокрылая стрекоза из семейства настоящих стрекоз (Libellulidae).
Brunneus (латинский язык) — тёмно-бурый, коричневый. Коричневую окраску имеют только самки и молодые самцы. С возрастом тело самцов покрывается интенсивным голубым налётом. Первоописапие вида, вероятно, было сделано по самкам или молодым самцам[3].
Длина 41-49 мм, брюшко 25-32 мм, заднее крыло 33-37 мм[4]. Средняя лопасть переднеспинки крупная, посредине выемчатая. Брюшко относительно уплощенное. Доплечевая полоска светлая. Основание задних крыльев лишено непрозрачного пятна. Птеростигма желтого или коричневого цвета. На передних крыльях птеростигма длиной 2-3 мм. Перепоночка белая. Окраска взрослого самца равномерного голубого цвета. Молодые самцы — буроватые, без решетчатого рисунка. Окраска самки равномерно буроватая или коричневая.
Время лёта: май — начало сентября[4]. Обычно предпочитает проточные водоёмы: ручьи, канавы, каналы. Предпочтение отдаётся открытым местам обитания почти лишённые растительности. Иногда размножается также и в прудах и озёрах[4].
Стрекоза коричневая, или прямобрюх коричневый (лат. Orthetrum brunneum) — разнокрылая стрекоза из семейства настоящих стрекоз (Libellulidae).
_5.jpg)
_female_Bulgaria.jpg)
