nomes no trilho de navegação
Padogobius és un gènere de peixos de la família dels gòbids i de l'ordre dels perciformes.[2]
Padogobius is a genus of fish in the family Gobiidae, the gobies. They are native to fresh waters of southern Europe.[1]
There are currently two recognized species in this genus:[1]
As with many other Gobiidae species, Padogobius males establish small territories around their nesting sites in freshwater streams and rivers of Northern Italy.[2][3] In P. martensi, both male and female are highly aggressive in defending a hollow beneath a stone.[4] During the breeding season between May and July, these males become exceptionally competitive as they try to acquire larger stones which will have a larger egg-laying surface.[5] Due to the fact that this will influence their breeding success, there is competition between males for this resource that is in limited supply and in high demand.[5] Only larger and more aggressive males will be capable of securing such a valuable resource, which aids in establishing dominance.[5] This intersexual male competition for resources causes male body size to be positively correlated with the quality of the resources in which they defend.[4] This means that larger males are sexually selected for larger body size, as it allows them to be superior at obtaining larger nesting sites and access to females.[6] Their body size also relates to how far apart territories will be from one another, establishing territory size and distribution.[5] Overall it can be said that P. martensi males which are larger and display higher aggression will have a higher Resource Holding Potential[5], or in other words are most likely to win a competition.
In this genus we see a mating system that consists not only of male contests but also of direct female choice as well.[7] There is also sexual dimorphism seen during the breeding season. In P. martensi, the females retain their brownish pale colour to remain cryptic, whereas the courting males will have blue fins, a blue strip on the dorsal fin and a dark body.[5] Sexually selected dimorphic traits also extends to distinctions in behaviour traits.[5] Once the male is mature at one year old, it can begin to perform courting displays, although only those above 50 mm in length show any reproductive success.[4] Within the P. martensi species, high ranking males, who have established their dominance by using their size to win male – male contests, may monopolize a mating region and can be seen to start courting earlier on.[5] But the activity of courtship comes at a cost as it makes the males more noticeable to predators.[5] Males with lower ranks are rarely seen courting to conserve energy and reduce social costs.[5] Females assess dominance and correlated body size through courtship displays and provides information about parental care abilities of the male.[5] Minor differences between male behaviours may also provide information related to their ability to perform parental care and influence the females choice. It is also important to note that courting performance doesn’t get better with size.[5]
Courting begins with chemical communication from the female as she emits a sex pheromone through her urine, a prostaglandin derivative,[6] which evokes male courtship in P. martensi.[5] While females remain less active, seen resting on benthic sediment, males will begin performing visual displays and producing sounds.[8] The visual courtship displays are called Approaching – Leading (AL) activities and are the main signal to attract females toward the males nest.[8] This pattern involves moving toward the female (approaching), followed by moving backwards toward the shelter (leading).[8] Females reply by moving towards the shelter in a submissive posture.[8]
The second aspect of courtship displays are the vocalizations made by the males.[8] P. martensi males produce courting calls ranging in frequency from 100-200 Hertz, as soon a prospective mate is within sight, and is done in conjunction with physical displays.[2] There are three different types of breeding vocalizations, the most common being a complex two-part call consisting of drumming and complex rapidly repeating pulses.[2] Outside of the nest, these are produced at a low rate, but as the male enters the nest, the vocal activity rises.[2] This is due to the fact the male and his nest are then concealed and the increased calls can help direct the female to the nest.[2] These sounds are rarely made just before fertilization suggesting that the sounds may not function to sync spawning behaviour but are purely for courtship and leading purposes.[2] In P. nigricans, these vocalizations can continue several minutes after the female has left the site.[2] There has been no documented evidence to show that sensory bias exploitation is part of the motive behind these vocalizations.
Most research regarding egg laying in the genus Padogobius relates to P. martensi. Egg laying begins once the male has cleaned the underside of the rock of his nest.[6] Once the female has navigated her way into the nest, she assumes a spawning position, in which her belly turns to the ceiling of the hollow.[2] The female then lays on average 170 to 410 elongate shaped eggs per nest.[4] While she is laying her eggs, the male periodically turns upside down to fertilize the eggs.[2] This process takes approximately one hour, after which the female leaves the nest and she will be able to produce another clutch of eggs roughly 30 days later.[6] In these polygynous fish, males will except eggs from many females, as observed with 2 to 3 sets of eggs at multiple stages of development in one nest.[3] Larger males can reproduce more times and are able to obtain more females over the entire mating season.[5] The male’s reproductive success is therefore measured by how many individual clutches he has under his care in his nest.[4]
Immediately after the eggs have been laid and fertilized, it then becomes the role of the male to tend to well-being of the eggs.[4] The females do not take part in parental care activities.[2] This male parental care involves two aspects. The first is defending his nest and eggs against intruders.[4] This is necessary to ensure his reproductive success as nest take over by other males does occasionally take place.[6] When this happens, the existing eggs are cannibalized and the nest owner is evicted from his hollow.[5] The second aspect of parental care involves fanning the eggs vigorously to ensure water circulation around the eggs.[3] This involves the male doing wide sweeps of his pectoral fins as well as doing full body oscillations.[3] This ensures the eggs are kept clean and with an adequate supply of oxygen via gas exchange.[3] Environmental variables impact how intense the fanning activities are. For instance, higher temperatures or lower oxygen levels will increase fanning activities.[3] The male also uses his mouth and body to keep physical contact with the eggs, which helps keep them clean, but this activity tends to decrease in frequency over time, whereas fanning remains consist the entire time.[3] These fanning activities continue for 1 to 2 weeks and parental care ends once the eggs have hatched.[5]
Padogobius is a genus of fish in the family Gobiidae, the gobies. They are native to fresh waters of southern Europe.
Padogobius es un género de peces de la familia Gobiidae y de la orden de los Perciformes.
Datos: Q842825
Multimedia:
Especies: Padogobius
Padogobius è un genere di pesci ossei appartenenti alla famiglia Gobiidae endemico dell'Italia.
Le due specie sono diffuse nel bacino del Po (P. bonelli) e nei corsi d'acqua del versante tirrenico dell'Italia centrale (P. nigricans).
Vivono esclusivamente in acqua dolce e di solito stazionano nelle acque piuttosto correnti dei corsi collinari, anche di piccole dimensioni. Se ne conoscono comunque anche popolazioni lacustri.
Padogobius è un genere di pesci ossei appartenenti alla famiglia Gobiidae endemico dell'Italia.
Padogobius is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van de grondels (Gobiidae).
Padogobius is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van de grondels (Gobiidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Padogobius − rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny babkowatych (Gobiidae), reprezentowany przez dwa gatunki[2].
Gatunki zaliczane do tego rodzaju[2]:
Ich linia rozwojowa jest niejasna. Spekuluje się, że wszystkie babki, których pochodzenie sięga epikontynentalnego morza, zwanego Paratetydą, mają jedną linię rozwojową. Większość słodkowodnych babek jest natomiast blisko spokrewniona z dwoma lub trzema gatunkami euryhalitycznymi. Tylko babki z rodzaju Padogobius wydają się nie mieć bliskiej relacji z tą grupą morskich ryb i uważa się, że mogły rozwijać się niezależnie[4][5]. Inna hipoteza, oparta na analizach molekularnych, skłania się ku stwierdzeniu pokrewieństwa z babką skalną (Gobius paganellus)[4].
Jako autora rodzaju podaje się Borisa Iljina, który utworzył go w 1933. Często wymienia się także Lwa Berga i rok 1932. Wcześniej w 1930 Iljin utworzył monotypowy rodzaj Fluvicola z gatunkiem typowym Gobius martensii (obecnie synonim P. bonelii). Jako że nazwa Fluvicola była już wykorzystana w systematyce ptaków przez Swainsoma i utworzony przez niego w 1928 rodzaj Fluvicola, Iljin stworzył nowy rodzaj pod nazwą Padogobius ponownie z gatunkiem typowym G. martensii[2].
Oba gatunki są obecne we Włoszech. P. nigricans znany jest tylko ze środkowej części tego kraju, w dorzeczach kilku rzek w zlewni Morza Tyrreńskiego[3][6]. Obszar występowania P. bonelli jest większy i obejmuje oprócz północnych i środkowych Włoch, południową Szwajcarię, południową Słowenię i dorzecza dwóch chorwackich rzek: Zrmanja i Krka[7][8]. Ten drugi poza naturalnym zasięgiem uważany jest za gatunek inwazyjny. Dotyczy to głównie środkowych Włoch, gdzie przyczynia się do spadku liczebności P. nigricans[7][4]. Są to ryby słodkowodne. Żyją w małych ciekach o bystrym nurcie, przy piaszczystym, żwirowym lub kamienistym dnie[6][8].
Są to małe babki, przy czym P. nigricans jest większy od P. bonelli i osiąga do 12,5 cm długości. Podobnie jak większość innych babkowatych, mają dwie oddzielne płetwy grzbietowe. Druga płetwa grzbietowa z jednym promieniem twardym[6][8][9]. Płetwy piersiowe są dobrze rozwinięte. Płetwy brzuszne tworzą rodzaj przyssawki, dzięki której ryby te mogą żerować blisko podłoża[9]. W linii bocznej występuje do 49 łusek, przy czym u P. bonelli 29–43, u P. nigricans 44–49. Trzon ogonowy całkowicie ułuszczony. Większość babek wschodniego Atlantyku, regionów śródziemnomorskiego i pontokaspijskiego cechuje się brakiem kanałów linii nabocznej głowowej. Padogobius wraz z Knipowitschia są jedynymi rodzajami, wśród których są gatunki mające te kanały[10]. U Padogobius jest to P. nigricans[6].
Oba gatunki mają zbliżoną dietę. Żywią się przede wszystkim bezkręgowcami, głównie muchówkami z rodziny ochotkowatych. Tam, gdzie obszar występowania obu gatunków rodzaju pokrywa się, rozpoznano na podstawie analizy pokarmu zawartego w żołądkach tych ryb również przypadki wzajemnego drapieżnictwa. Babki te silnie ze sobą rywalizują. Konkurują nie tylko o pokarm, ale przede wszystkim o przedłużenie gatunku. W okresie godowym samce rywalizują o najlepsze miejsca pod złożenie jaj. Z reguły są to norki pod lub między kamieniami. Mając wybrane lub zbudowane gniazdo, wykazują silny terytorializm[11]. Samce zdolne są do wydawania dźwięków, mających przede wszystkim rolę „wabika”. W ten sposób chcą zwrócić na siebie uwagę samic. Obserwacje prowadzone w połowie lat 90. na czterech męskich osobnikach P. nigricans pozwoliły zarejestrować dźwięk prosty o sinusoidalnym przebiegu, ze średnią częstotliwością około 80 Hz i średnim czasie trwania około 330 ms. Sygnał jest tym intensywniejszy, im bliżej samca znajduje się samica, osiągając najwyższe wartości, gdy ta jest u wejścia do komory gniazdowej[12]. W czasie tarła P. bonelli jest znacznie bardziej agresywny od P. nigricans. Powoduje to prawie całkowite ograniczenie swobody reprodukcyjnej P. nigricans i jej lokalne wymieranie[11].
Padogobius − rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny babkowatych (Gobiidae), reprezentowany przez dwa gatunki.
Padogobius é um género de peixe da família Gobiidae e da ordem Perciformes.[2]
_(18410275745).jpg)
