nomes no trilho de navegação
Düüsenbianer (Myriapoda) san en auerklas faan diarten, huar't amanbi 13.500 slacher faan jaft. Diar hiar uk a hunertbianer (Chilopoda) tu.
La miriapodos es un sufilo de la filo de artropodos.
└o Miriapodo ├─o Cilopodo └─o Progoneato ├─o Simfilo └─o ├─o Pauropodo └─o Diplopodo
Umi mymba hetymaetáva (Myriapoda) ha'e opaite umi mymba michĩ ipy apytimbýva, ojoguáva umi tymbachu'i, hákatu noĩri tymbachu'i ñemohendápe. Ko atýpe oĩ opaichagua ambu'a ha ambu'apuku, ha heta mymba michĩ ambuéva ipy hetáva ha ojoguáva ambu'a, opa ko'ã mymbakuéra oiko yvýre; ojeikuaa oiko amo 16 000 mymba hetymaetáva juehegua.[1]
Opaite ko'ã mymba iñakã michĩ ha hete pukuite, umi hetyma iñakã ykére ipopĩáva ha osu'ũ mbarete (upe mymba hérava Illacme plenipes, ambu'apuku ojejuhu California-pe, oreko 750 hetyma).[2]
Umi mymba hetymaetáva (Myriapoda) ha'e opaite umi mymba michĩ ipy apytimbýva, ojoguáva umi tymbachu'i, hákatu noĩri tymbachu'i ñemohendápe. Ko atýpe oĩ opaichagua ambu'a ha ambu'apuku, ha heta mymba michĩ ambuéva ipy hetáva ha ojoguáva ambu'a, opa ko'ã mymbakuéra oiko yvýre; ojeikuaa oiko amo 16 000 mymba hetymaetáva juehegua.
Opaite ko'ã mymba iñakã michĩ ha hete pukuite, umi hetyma iñakã ykére ipopĩáva ha osu'ũ mbarete (upe mymba hérava Illacme plenipes, ambu'apuku ojejuhu California-pe, oreko 750 hetyma).
Myriapoda ya iku salah sawijiné kelas saka filum Arthropoda.[1] Tuladha kéwan kang kalebu Myriapoda ya iku klabang (Lithobius forficatus) lan luwing (Spirobolus sp.).[1] Tembung Myriapoda asalé saka basa Yunani, ya iku myriad kang tegesé akèh lan podos kang tegesé sikil.[2] Dadi Myriapoda ya iku kéwan kang sikilé akèh.[2] Myriapoda kapérang dadi rong ordho, ya iku Diplopoda lan Chilopoda.[1]
Awak Myriapoda kawangun saka endhas dhuwur (capuk) lan awak pérangan buri utawa weteng (abdomen), Myriapoda ora nduwé dhadha.[3] Ing saben ros luwing ana rong pasang sikil, déné ing klabang ana sapasang sikil ing saben ros. Myriapoda nduwé sistem trakea kanggo respirasi.[3] Trakea ya iku saluran hawa kang gunané ngedharaké oksigèn menyang kabèh pérangan awak.[3]
Myriapoda kapérang dadi rong ordho, ya iku Chilopoda lan Diplopoda
Ordo Chilopoda padatan urip ing panggonan kang lembab, ing ngisor tumpukan sampah utawa godhong-godhongan kang wis bosok.[1] Reprodhuksi Chilopoda kanthi cara kawin lan pembuahan internal.[1] Piranti rèspirasiné ya iku trakea kang nyabang menyang kabèh pérangan awaké.[1]
Kéwan kang kalebu ing ordho Chilopoda ya iku klabang. Klabang ya iku kéwan predator kang mangan kéwan-kéwan cilik. Mangsané dipatèni nganggo racun. Klanjer racun iku ana ing piranti lambéné. Awak klabang gèpèng. Kéwan iki nggolèk pangan ing wayah bengi.[5]
Awak Chilopoda dhapuré bunder ndawa lan duwé ros (sègmèn) kang akèh.[1] Awaké ditutupi lapisan kang ngandhut garam kalsium lan wernané mengkilap.[1] Endhasé nduwé sepasang mripat tunggal, sepasang antena cendhèk, lan sepasang mandibula.[1] Toraks Chilopoda kawangun saka patang ros kang saben ros nduwé sepasang sikil, kajaba ing ros kang sapisan.[1] Kéwan iki nduwé abdomen kang dawa kang kawangun saka 25 nganti 100 ros, gumantung jinis spèsièsé.[1] Saben ros ana rong pasang spirakel, ostia (luwangan), ganglion saraf, lan rong pasang sikil.[1] Piranti réprodhuksi Diplopoda diarani gonopod, kang ana ing ros kaping pitu.[1] Fertilisasiné kanthi cara internal. Kéwan kang wadon nggawé susuh kanggo nyimpen endhogé. Kéwan Diplopoda padatan urip ing panggonan kang peteng lan lembab, kaya ing ngisor watu utawa kayu kang ora kena sinar srengéngé.[1]
Kéwan kang éwoning Diplopoda ya iku luwing. Awaké dawa silindris. Ing endhasé ana sepasang antena lan ing aben ros awaké dijangkepi sepasang sikil. Luwing mangan tetuwuhan kang wis mati lan seneng panggonan kang lembab lan peteng. Ing kaanan kang mbebayani, luwing ngruntelaké awaké. Luwing kalebu kéwan ovipar (ngendhog).[5]
Myriapoda maoy ilalum punoan Arthropoda sa tiladtilad mga aluhipan.
Myriapoda ya iku salah sawijiné kelas saka filum Arthropoda. Tuladha kéwan kang kalebu Myriapoda ya iku klabang (Lithobius forficatus) lan luwing (Spirobolus sp.). Tembung Myriapoda asalé saka basa Yunani, ya iku myriad kang tegesé akèh lan podos kang tegesé sikil. Dadi Myriapoda ya iku kéwan kang sikilé akèh. Myriapoda kapérang dadi rong ordho, ya iku Diplopoda lan Chilopoda.
Myriapoda is a subphylum o arthropods containin millipedes, centipedes, an ithers.
chés myriapodes ou millipèdes (Myriapoda, du grec μύριος murios, dis mile, et ποῦς pous, podos, pié) ch’est eune clache d'biètes articulés, des arthropodes.
Ch’nom conmun ch’est « mile-pattes » o bin « iules ».
Pèr ampe in Franche in treuve chés scolopendres, scutigères o bin lithobies.
De Väölpoetege (wetensjappelek Latien: Myriapoda) zien 'nen oonderstam vaan gelidpoetege. Ze versjèlle vaan aander gelidpoetege doortot ze op e paar soorte nao mie es vijf paar pu höbbe, dèks zelfs väöl mie. Hunne wetensjappeleke, aon 't Aajdgrieks oontliende naom, beteikent lètterlek '(mèt) tiendoezend pu'.
Väölpoetege bestoon oet twie deile. De kop is rillatief sumpel. Heer bevat ei paar veulspriete en e paar ouge, die miestens hendeg sumpel zien. De moond zit aon d'n oonderkant vaan de kop; binnenin zit ei paor kaoke. De res vaan 't lief besteit oet e variabel aontal segminte. Aon de mieste segminte zit e paar pu. Bij de mieljoenpu, en in zekere zin bij de pauropode, zien ummer twie segminte samegekloonke, wat d'n indruk gief tot 't bies twie paor pu per segmint heet.
't Aontal segminte varieert neet allein per soort, meh ouch per individu. Dat kump umtot väölpoetege in hun leve diverse segminte debij kriege. Ze verpóppe ziech neet meh koume es nymf (larf die liekent op 'n klein versie vaan 't volwasse bies) oet 't ei. Edere kier es ze vervelle, kriege ze segminte en daomèt ouch pu debij. Ein exemplaar vaan de mieljoenpoet Illacme plenipes had wel 750 pu, dewijl 't gemiddelde veur zien soort neet hoeger es 600 ligk. In 't stök mèt de pu zitte ouch stigmata, loker boe de bieste door aoseme.
De leefstijl vaan väölpoetege löp oeterein. Doezendpu zien giftege en snel jagende vleiseters, mieljoenpu zien plante-eters en loupe neet zoe hel. Ouch hun gruutde versjèlt: 't gief soorte vaan mie es 30 cm, meh sommege zien kleinder es 1 cm. Zeker de worteldoezendpu en de Pauropoda weure neet zoe groet.
Wienie de väölpoetege zien aofgesplits vaan de aander gelidpoetege is neet bekind. De ierste mieljoenpu zien bekind vaan 't laat-Siluur, de ierste doezendpu vaan 't vreug-Devoon. Moleculair analyse suggereert evels tot ze ziech al ieder aofsplitsde, in 't Cambrium. De ierste väölpoetege kinne daan in 't water höbbe geleef. Inderdaod zien oet 't Cambrium gelidpoetege fossiele bekind die rappelere aon väölpoetege.
In 't Carboon bleujde de gelidpoetege, ouch de väölpoetege. Door 't hoeg zuurstofgehalt vaan d'n atmosfeer kóste ze väöl laanger weure es noe. Zoe gaof 't Arthropleura e geslach vaan mieljoenpu wat gemekelek 2 meter of nog mie haolde. (In de condities vaan noe zouw dat bies stikke.) 't Verdwijne vaan 't regewoud roond de Carboon-Permgrens maakde ouch aon de groete mieljoenpu 'n ind.
Zoe'n 16.000 soorte zien bekind. De mieste zien mieljoenpu, vaan de res besteit 't groetste deil oet doezendpu. Wie bij mie kleinder bieskes dink me tot nog doezende soorte op besjrieving zitte te wachte.
De Väölpoetege (wetensjappelek Latien: Myriapoda) zien 'nen oonderstam vaan gelidpoetege. Ze versjèlle vaan aander gelidpoetege doortot ze op e paar soorte nao mie es vijf paar pu höbbe, dèks zelfs väöl mie. Hunne wetensjappeleke, aon 't Aajdgrieks oontliende naom, beteikent lètterlek '(mèt) tiendoezend pu'.
Waranqachaki (Myriapoda) nisqakunaqa suni, suyt'u, sillwichakim. Ancha achka chakiyuqmi, samana tunquchawam samaqmi.
Šimtkuojis aba šimtakuojis (luotīnėškā: Myriapoda) īr gīvis, katros prėgol prī narioutakuoju (Arthropoda).
Kūns īr ilgs, nariouts, so gausomu kuoju. Anėi gīven tenās, kor īr driegna, tomsu, tonkē laikas pu kūlēs, sklepūs.
Τα μυριάποδα είναι υποσυνομοταξία των αρθρόποδων η οποία περιλαμβάνει τα χιλιόποδα και τις σαρανταποδαρούσες και άλλα. Η ομάδα περιλαμβάνει πάνω από 13.000 είδη, τα οποία είναι όλα χερσαία.[2] Αν και το όνομά τους υποδεικνύει ότι έχουν μύρια (10.000) πόδια, ο αριθμός των ποδιών ποικίλει από 750[3] μέχρι λιγότερα από 10.
Το αρχείο απολιθωμάτων των μυριάποδων φτάνει μέχρι την ύστερη Σιλούρια, αν και γενετικές μελέτες υποδεικνύουν ότι διαφοροποιήθηκαν στο Κάμβριο,[4] και υπάρχουν απολιθώματα της Κάμβριας εποχής τα οποία μοιάζουν με μυριάποδα.[2] Το παλαιότερο απολίθωμα που αποδίδεται σε μυριάποδο είναι το χιλιόποδο Pneumodesmus newmani, από την ύστερη σιλούρια (428 εκατομμύρια χρόνια πριν). Το P. newmani είναι επίσης το παλαιότερο γνωστό χερσαίο ζώο.[5][6]
Τα μυριάποδα έχουν ένα ζεύγος κεραιών και, στις περισσότερες περιπτώσεις, απλούς οφθαλμούς. Το στόμα βρίσκεται στην κάτω πλευρά του κεφαλιού. Ένα ζεύγος γνάθων βρίσκεται μέσα στο στόμα. Τα μυριάποδα αναπνέουν μέσω σπειραμάτων τα οποία συνδέονται με τραχειακό σύστημα παρόμοιο με αυτό των εντόμων. Έχουν επιμήκη σωληνόμορφη καρδιά η οποία εκτείνεται κατά μήκος του σώματος, αλλά λίγα, έως καθόλου, αιμοφόρα αγγεία. Τα χιλιόποδα διαφέρουν από τις άλλες ομάδες, καθώς τμήματα του σώματός τους έχουν συγχωνευθεί, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι κάθε τμήμα έχει δύο ζεύγη ποδιών. Τα μαλπιγιανά σωληνάρια εκκρίνουν αζωτούχες ουσίες στο πεπτικό σύστημα το οποία αποτελεί ένα μακρύ σωλήνα. Αν και η κοιλιακή νευρική χορδή έχει ένα γάγγλιο σε κάθε τμήμα, ο εγκέφαλος είναι σχετικά φτωχά ανεπτυγμένος.[7]
Κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος, τα αρσενικά μυριάποδα παράγουν ένα πακέτο σπέρματος, το σπερματοφόρο, το οποίο πρέπει να μεταφέρουν στο θηλυκό εξωτερικά. Αυτή η διαδικασία είναι περίπλοκη και ιδιαίτερα ανεπτυγμένη. Τα θηλυκά γεννούν αυγά τα οποία εκκολάπτονται ως μικρές εκδοχές των ενηλίκων, με λίγα τμήματα και σταδιακά προσθέτουν επιπλέον τμήματα και άκρα καθώς αναπτύσσονται, μέχρι να φτάσουν στην ενήλικη μορφή.[7]
Τα μυριάποδα είναι περισσότερο άφθονα σε υγρά δάση, όπου έχουν αναλάβει το ρόλο να διασπούν τη αποσυντιθέμενη φυτική ύλη, αν και μερικά ζουν σε λιβάδια, ημιερημικά περιβάλλοντα ή ακόμη και ερήμους.[8] Ένα πολύ μικρό ποσοστό είναι παραλιακό.[9][10] Τα περισσότερα είναι σαπροφάγα, με την εξαίρεση των σαραντοποδαρουσών, οι οποίες είναι κυρίως νυκτόβιοι θηρευτές. Τα παυρόποδα και τα σύμφυλα είναι μικρά ζώα τα οποία ζουν στο έδαφος.
Αν και γενικά δεν θεωρούνται επικίνδυνα για τους ανθρώπους, πολλά χιλιόποδα παράγουν επιβλαβείς εκκρίσεις (οι οποίες συχνά περιλαμβάνουν βενζοκινόνες) οι οποίες σε σπάνιες περιπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν φουσκάλες και αποχρωματισμό του δέρματος.[11] Οι μεγάλες σαρανταποδαρούσες, αν και μπορούν να προκαλέσουν επίπονο δήγμα, οι θάνατοι είναι εξαιρετικά σπάνιοι.[12]
Υπάρχει διχογνωμία σχετικά με ποια ομάδα αρθρόποδων συγγενεύει εγγύτερα με τα μυριάποδα.[13] Σύμφωνα με μία υπόθεση, τα μυριάποδα είναι θυγατρικός κλάδος των πανκαρκινοειδών, μια ομάδα που περιλαμβάνει τα καρκινοειδή και τα εξάποδα. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, η οποία υποστηρίζεται από γενετικές μελέτες, η συγγενέστερη ομάδα είναι τα χηλικέρατα.[14]
Υπάρχουν τέσσερις ομοταξίες μυριάποδων, οι οποίες περιλαμβάνουν πάνω από 12.000 είδη[15]:
Αν και κάθε ομοταξία μυριάποδων θεωρείται μονοφυλετική, οι σχέσεις μεταξύ τους είναι αβέβαιες.[16]
Τα μυριάποδα είναι υποσυνομοταξία των αρθρόποδων η οποία περιλαμβάνει τα χιλιόποδα και τις σαρανταποδαρούσες και άλλα. Η ομάδα περιλαμβάνει πάνω από 13.000 είδη, τα οποία είναι όλα χερσαία. Αν και το όνομά τους υποδεικνύει ότι έχουν μύρια (10.000) πόδια, ο αριθμός των ποδιών ποικίλει από 750 μέχρι λιγότερα από 10.
Το αρχείο απολιθωμάτων των μυριάποδων φτάνει μέχρι την ύστερη Σιλούρια, αν και γενετικές μελέτες υποδεικνύουν ότι διαφοροποιήθηκαν στο Κάμβριο, και υπάρχουν απολιθώματα της Κάμβριας εποχής τα οποία μοιάζουν με μυριάποδα. Το παλαιότερο απολίθωμα που αποδίδεται σε μυριάποδο είναι το χιλιόποδο Pneumodesmus newmani, από την ύστερη σιλούρια (428 εκατομμύρια χρόνια πριν). Το P. newmani είναι επίσης το παλαιότερο γνωστό χερσαίο ζώο.
Күбаяҡ (рус. Многоножки, лат. Myriapoda)— бал ҡорто ҡарышлауыҡтары менән туҡланған быуынтыҡ аяҡлы төнгө бөжәк.
Күбаяҡ (рус. Многоножки, лат. Myriapoda)— бал ҡорто ҡарышлауыҡтары менән туҡланған быуынтыҡ аяҡлы төнгө бөжәк.
Көп аяктар (лат. Myriapoda) — муунак буттуулардын бир классы, буларга бир нече түркүмдор кирет, алардын ичинде: чопкуттуу көп аяктар түркүмү (лат. Oniscomorpha) да бар.
Многуногите (Myriapoda) образуваат поттип на членконоги кој ги вклучува Chilopoda (стоногалките), Diplopoda (двојноногите), како и две помалку познати класи – Symphyla и Pauropoda. Сите овие животни живеат во влажни средини, близу површината на почвата (односно под камења, под лисја, во трули дрвја и слично). Стоногалките се главно предатори, додека останатите се чистачи (детритивори) и хербивори.
Иако името на овој поттип укажува на тоа дека овие животни имаат миријаден број на екстремитети (10000), сепак тие се движат од преку 750 (Illacme plenipes) [2] до помалку од десет екстремитети.
Многуногите имаат само два функционални телесни региони: глава и труп. Главата е специјализирана за тактилни и фоторецепторни осети и ингестија на храната. Трупот е адаптиран за движење и ги содржи повеќето телесни органи. Пауроподите и симфиланите се обично мали (под 5 mm во должина), со малку или без телесна пигментација – најчесто се кремасто бели. Симфиланите имаат антени во форма на бројаница и 10 до 12 пара на екстремитети. Пауроподите имаат разгранети антени, девет пара на екстремитети и плочки од егзоскелет на дорзалната површина, кои обично се протегаат долж повеќе од еден телесен сегмент. Илјаданогалките и стоногалките се обично поголеми (повеќе од 5 mm во должина) и обоени темнокафеаво до црно (иако одредени видови може да се многу живописни). Стоногалките поседуваат минимум 15 пара на екстремитети, од кои првиот пар, веднаш зад главата, содржи отровни жлезди и е модифициран во канџести екстремитети со кои се убива пленот. Илјаданогалките имаат минимум 30 пара на екстремитети, и тоа два пара на секој сегмент. Тие не се брзи како стоногалките и често се свиваат во форма на топка или испуштаат одбранбен спреј како заштита од предатори.
Сите многуноги подлежат на аметаболен развиток (не постои значајна промена во формата и изгледот на телото при созревањето). Јајцата се изведуваат во младенчиња кои се слични со возрасните единки (адулти) во повеќе аспекти, освен во големината и половата зрелост. Како и останатите членконоги, тие растат со преслекување на егзоскелетот, но тие исто така можат да растат во должина со додавање на телесни сегменти при секое преслекување. Овој тип на растење (познат како анаморфоза) е чест кај многуногите, но поретко се среќава и кај понапредните членконоги и обично се смета за примитивна карактеристика (плеизиоморфија).
Повеќето биолози и палеонтолози сметаат дека постојат доволно морфолошки, ембриолошки и фосилни докази за тврдењето дека основниот структурен план на главата на инсектите се развил (еволуирал) многу рано во еволутивната линија на многуногите. Бидејќи главата добила поважно значење за опстанокот на организмот, таа ги зголемила своите пропорции и значајност по пат на спојување со соседните трупни сегменти кои претходно биле адаптирани за движење. Во овој процес на цефализација, екстремитетите еволуирале во усни делови кои станале адаптирани за фаќање, обработување или манипулирање со храната. За овие усни делови се вели дека се сегментно хомологни со екстремитетите за движење. Навистина, доколку е така, ние би очекувале да најдеме ,,примитвни‘‘ организми кои имаат само мандибули (моногнатни), или ,,помалку примитивни‘‘ организми кои имаат мандибули и магзили (дигнатни), како и ,,напредни‘‘ организми со мандибули, прв пар на магзили и втор пар на магзили (тригнатни). Всушност, моногнатни форми никогаш не се пронајдени (живи или фосилизирани), но дигнатни форми се Pauropoda и Diplopoda, додека тригнатни усни делови можат да се најдат кај стоногалките, симфиланите и сите шестоноги (инсектите и нивните блиски сродници).
Симфиланите и шестоногите (но не и стоногалките) подлегле на анатомска фузија на вториот пар магзили. Оваа медијална фузија на телесните додатоци од левата и десната страна довела до појава на усниот дел наречен лабиум. Многу е предизвикувачки да се интерпретира оваа структурна сличност како доказ за блискиот еволутивен афинитет помеѓу Symphyla и Insecta. Всушност, ова било основа за ,,симфиланската теорија‘‘ за еволуцијата на инсектите која била предложена од страна на Калман и Имс во 1936. И покрај интуитивниот изглед, оваа теорија не е широко прифатена денес поради други, поекстензивни разлики во структурата на екстремитетите и абдоменот помеѓу овие две групи.
Многуногите (Myriapoda) образуваат поттип на членконоги кој ги вклучува Chilopoda (стоногалките), Diplopoda (двојноногите), како и две помалку познати класи – Symphyla и Pauropoda. Сите овие животни живеат во влажни средини, близу површината на почвата (односно под камења, под лисја, во трули дрвја и слично). Стоногалките се главно предатори, додека останатите се чистачи (детритивори) и хербивори.
Иако името на овој поттип укажува на тоа дека овие животни имаат миријаден број на екстремитети (10000), сепак тие се движат од преку 750 (Illacme plenipes) до помалку од десет екстремитети.
मिरियापोडा (Myriapoda) एक प्राणी उपसंघ है जो आर्थ्रोपोडा संघ का एक मुख्य उपविभाग है। इसमें सहस्त्रपाद व गोजर सहित लगभग १३,००० जातियाँ सम्मिलित हैं। लातीनी भाषा में "मिरियापोडा" का अर्थ "बहुत पैर" है और इसकी सदस्य जातियों के ७५० से लेकर दस से कम टांगें होती है।[1][2]
मिरियापोडा (Myriapoda) एक प्राणी उपसंघ है जो आर्थ्रोपोडा संघ का एक मुख्य उपविभाग है। इसमें सहस्त्रपाद व गोजर सहित लगभग १३,००० जातियाँ सम्मिलित हैं। लातीनी भाषा में "मिरियापोडा" का अर्थ "बहुत पैर" है और इसकी सदस्य जातियों के ७५० से लेकर दस से कम टांगें होती है।
பலகாலிகள் என்பன கணுக்காலிகள் என்னும் தொகுதியின் ஒரு துணைத்தொகுதி. இதில் ஆயிரங்காலிகள் எனப்படும் மரவட்டைகளும், நூறுகாலிகள் எனப்படும் பூரான் வகைகளும் அடங்கும். இத்துணைத் தொகுப்பில் 13,000 வகையான இனங்கள் உள்ளன. இவை யாவும் நிலத்தில் வாழ்வன;[2]. ஆங்கிலத்தில் இத்துணைதொகுதியின் பெயர் மிரியாப்பாடு(Myriapoda). மிரியாடு (myriad) என்றால் பத்தாயிரம் (10,000) என்று பொருள். பாடு (pod) என்றால் கால், ஆனால் எந்த பலகாலிகள் (மிரியாபாடுகளின்) கால்களின் எண்ணிக்கையும் ஆயிரங்கால்களைத் தாண்டுவதில்லை. பொதுவாக இவற்றிற்கு ஏறத்தாழ 750 ஐத் தாண்டுவதில் இருந்து ஏறத்தாழ 10 கால்களுக்கும் குறைவாகக் கூட இருக்கும். அமெரிக்காவில் உள்ள கலிபோர்னியாவில் இருக்கும் இல்லாக்மெ பிளெனைப்ஸ் என்னும் மரவட்டையினத்துக்கு பொதுவாக 600 கால்களுக்கும் குறைவாகவே இருக்கும், ஆனால் 750 கால்களை உடைய ஒன்றைப் பற்றி குறிப்புகள் உள்ளன [3] பலகாலிகளுக்கு எளிய அமைப்புக் கண்களும் இரட்டை உணர்விழைகளும் உண்டு.
பலகாலிகள் பெரும்பாலும் ஈரப்பதம் உள்ள காடுகளில் பெரிதும் காணப்படுகின்றன. இவை காடுகளில் விழுந்து அழுகும் தாவரங்களை பயனுடையவாறு உயிர்வேதியியல் முறையில் பிரிக்க உதவுகின்றன. [2], ஆனால் சில வகைகள் புல்வெளிகளிலும், வறண்ட நிலங்களிலும், இன்னும் சில பாலைவனங்களிலும் காணப்படுகின்றன [4]. பெரும்பாலன பலகாலிகள் இலைதழை உண்ணிகள், ஆனால் பூரான்கள் மட்டும் இரவில் இரைதேடுவன.
பலகாலிகள் என்பன கணுக்காலிகள் என்னும் தொகுதியின் ஒரு துணைத்தொகுதி. இதில் ஆயிரங்காலிகள் எனப்படும் மரவட்டைகளும், நூறுகாலிகள் எனப்படும் பூரான் வகைகளும் அடங்கும். இத்துணைத் தொகுப்பில் 13,000 வகையான இனங்கள் உள்ளன. இவை யாவும் நிலத்தில் வாழ்வன;. ஆங்கிலத்தில் இத்துணைதொகுதியின் பெயர் மிரியாப்பாடு(Myriapoda). மிரியாடு (myriad) என்றால் பத்தாயிரம் (10,000) என்று பொருள். பாடு (pod) என்றால் கால், ஆனால் எந்த பலகாலிகள் (மிரியாபாடுகளின்) கால்களின் எண்ணிக்கையும் ஆயிரங்கால்களைத் தாண்டுவதில்லை. பொதுவாக இவற்றிற்கு ஏறத்தாழ 750 ஐத் தாண்டுவதில் இருந்து ஏறத்தாழ 10 கால்களுக்கும் குறைவாகக் கூட இருக்கும். அமெரிக்காவில் உள்ள கலிபோர்னியாவில் இருக்கும் இல்லாக்மெ பிளெனைப்ஸ் என்னும் மரவட்டையினத்துக்கு பொதுவாக 600 கால்களுக்கும் குறைவாகவே இருக்கும், ஆனால் 750 கால்களை உடைய ஒன்றைப் பற்றி குறிப்புகள் உள்ளன பலகாலிகளுக்கு எளிய அமைப்புக் கண்களும் இரட்டை உணர்விழைகளும் உண்டு.
பலகாலிகள் பெரும்பாலும் ஈரப்பதம் உள்ள காடுகளில் பெரிதும் காணப்படுகின்றன. இவை காடுகளில் விழுந்து அழுகும் தாவரங்களை பயனுடையவாறு உயிர்வேதியியல் முறையில் பிரிக்க உதவுகின்றன. , ஆனால் சில வகைகள் புல்வெளிகளிலும், வறண்ட நிலங்களிலும், இன்னும் சில பாலைவனங்களிலும் காணப்படுகின்றன . பெரும்பாலன பலகாலிகள் இலைதழை உண்ணிகள், ஆனால் பூரான்கள் மட்டும் இரவில் இரைதேடுவன.
_3.jpg)
