nomes no trilho de navegação
Perenniporia medulla-panis is a species of poroid fungus in the family Polyporaceae. It is a plant pathogen that infects stone fruit trees. The species was first described by Nikolaus Joseph von Jacquin in 1778.[1] Marinus Anton Donk transferred it to the genus Perenniporia in 1967.[2]
Perenniporia medulla-panis is a species of poroid fungus in the family Polyporaceae. It is a plant pathogen that infects stone fruit trees. The species was first described by Nikolaus Joseph von Jacquin in 1778. Marinus Anton Donk transferred it to the genus Perenniporia in 1967.
Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
A chërs an dzora a bòsch ëd latifeuje.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Perenniporia medulla panis (Jacq.) Donk
Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
AmbientA chërs an dzora a bòsch ëd latifeuje.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Trwałoporka różnobarwna (Perenniporia medulla-panis (Jacq.) Donk) – gatunek grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Perenniporia, Polyporaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten w 1778 r. Nicolaus Jacquin zdiagnozował jako Boletus medulla-panis, później przez różnych badaczy był włączany do rodzajów Daedalea (gmatwica), Fomes (hubiak), Fomitopsis (pniarek), Microporus, Physisporus, Polyporus (żagiew), Poria, Trametes (wrośniak) i klasyfikowany w randze gatunku, odmiany lub formy. Obecnie za prawidłową uznaje się diagnozę Donka, który w 1967 r. zaliczył gatunek do rodzaju Perenniporia.
Takson ma ponad 40 synonimów naukowych[2].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako żagiew miąższowa, porzyca chlebowa, huba biała, huba gąbczasta lub huba śniada[3].
Wieloletni, rozpostarty, czasami tylko jego brzegi nieco odstają i występują na nim niby kapelusiki w postaci guzków. Jest silnie związany z podłożem i ma konsystencję twardego korka. Osiąga długość do 30-40 cm i grubość do 1 cm. Powierzchnia hymenialna gładka lub pofałdowana o barwie białawej, bladokremowej lub kremowej, a u starszych okazów brunatnożóltawej. Często występują na nim rudawe lub ochrowe plamy, które u starszych owocników stają się czerwonawoochrowe lub brunatnordzawe. Brzeg owocnika jest wyraźnie odgraniczony, bez hymenoforu, wąski, falisty i ostry[4].
Rurkowaty. Rurki wielowarstwowe, co roku przyrastają o około 2-4 mm. Są jednak słabo zróżnicowane, często ukośne. Mają gładkie ostrza pokryte białawym nalotem. Rurki w starszych warstwach zazwyczaj zarastają białą grzybnią. Pory regularne, okrągławe, kanciaste lub nieco podłużne, o średnicy 0,1-0,3 mm. Na 1 mm mieści się ich 4-5[4].
System strzępkowy trymityczny. Strzępki generatywne ze sprzążkami, cienkościenne, bezbarwne, z rzadka tylko rozgałęziające się. Mają średnicę 3–4 μm. Strzępki szkieletowe o barwie od złocistej do jasnobrązowej, grubości 3–4 μm, zwężające się w kierunku końców do 1-2,5 μm, rozgałęziające się słabo lub obficie. Zarówno strzępki generatywne, jak i szkieletowe są słabo dekstrynalne w odczynniku Melzera. Cystyd brak, ale czasami w hymenium występują wrzecionowate, wybrzuszone cystydiole o rozmiarach 15–20 × 6–8 μm. Są trudne do odszukania, łatwiej je znaleźć na świeżych preparatach. Zarodniki o kształcie od jajowatego do szeroko elipsoidalnego, na jednym końcu zazwyczaj ucięte, bezbarwne lub lekko żółtawe, cienko do grubościenne. Mają rozmiar 4–7 × 3,5–6 μm i są niedekstrynalne, lub słabo dekstrynalne w odczynniku Melzera. Pod wpływem KOH pęcznieją[5].
Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach[6]. W Afryce Wschodniej jest bardzo pospolity[5]. W Polsce jest rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony, i w najbliższej przyszłości zapewne przesunie się do kategorii wymierających, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Holandii, Danii, Norwegii, Szwecji i Finlandii[3].
Występuje w lasach na leżących pniach drzew, na pniakach i korzeniach, a także na drewnie użytkowym w budynkach i kopalniach. Występował także na drewnianych krzyżach na cmentarzach. Zasiedla martwe drewno, głównie drzew liściastych. W Polsce obserwowany był głównie na drewnie dębów, ale także olszy i topoli osiki[3].
Saprotrof powodujący intensywną białą zgniliznę drewna[3].
Trwałoporka różnobarwna posiada kilka charakterystycznych cech umożliwiających odróżnienie jej od innych, podobnych hub: duży, rozpostarty owocnik wieloletni o wyraźnie zarysowanych brzegach, twardo korkowej konsystencji i barwie białawej lub kremowej, często z ciemniejszymi plamami. Cechuje się dużą zmiennością morfologiczną[4][5].
.jpg)
Trwałoporka różnobarwna (Perenniporia medulla-panis (Jacq.) Donk) – gatunek grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
.jpg)
