Valdensinia heterodoxa Peyronel 1953

Valdensinia heterodoxa (Anamorphe: Valdensia heterodoxa) ist eine Pilzart aus der monotypischen Gattung Valdensinia aus der Familie der Sklerotienbecherlingsverwandten (Sclerotiniaceae) und lebt parasitisch auf verschiedenen Arten von Heidelbeeren. Allerdings ist der Pilz auch auf 30 verschiedenen krautigen und holzigen Pflanzenarten beobachtet worden, z. B.: Buche, Maiglöckchen, Hasel, Vogelkirsche, Vogelbeere.^[1]

Merkmale

Der Pilz bildet ein krustenförmiges, unbestimmbares Stroma auf Blattstielen und Blattadern von Heidel- und Preiselbeeren. Die Apothecien sind schüsselförmig bis flach, blassbraun, gestielt und 2–5 mm groß. Der Stiel ist 4–15 mm lang und 0,5–1,5 mm dick. Die Asci sind 80–110 × 7–10 μm groß. Die Ascosporen sind mit einer Größe von 10–13,5 × 4,5–5,5 μm einzellig, elliptisch und mit zwei oder mehreren Öltröpfchen versehen. Die Nebenfruchtform ist häufig und bildet viele braune Flecken auf Heidelbeerblättern. Die Blätter schauen wie gesprenkelt aus. Kennzeichnend sind die großen, sternförmigen Konidien.^[1]

Ökologie und Vorkommen

Valdensinia heterodoxa lebt parasitisch vor allem auf Heidelbeere und Preiselbeere, ist aber an einer ganzen Reihe weiterer Pflanzen wie Buche, Maiglöckchen, Gemeine Hasel, Vogelkirsche, Vogelbeere nachgewiesen worden. Der Pilz ist häufig und kommt allem Anschein nach fast in ganz Europa und Westkanada vor.^[1] Fruchtkörper werden im Frühling bis Sommer ausgebildet. Der Pilz überdauert mit Sklerotien, die hauptsächlich entlang des Mittelnervs der Blätter gebildet werden.

Quellen

• Synoptic keys to the inoperculate stromatic discomycetes in the Nordic countries Sclerotiniaceae & Rutstroemiaceae: Valdensinia

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c} forst.tu-muenchen: Valdensinia heterodoxa (Memento vom 18. Juli 2014 im Internet Archive)

Valdensinia heterodoxa Peyronel – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)^[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący na liściach wielu gatunków roślin. U borówek wywołuje chorobę zwaną plamistością liści borówki^[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sclerotinia, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi ^[1].

Synonimy^[3]:

• Asterobolus gaultheriae Redhead & P.W. Perrin 1972
• Valdensia heterodoxa Peyronel 1923

Naukowa nazwa gatunkowa pochodzi od Doliny Waldensów w północno-zachodnich Włoszech. Znaleziono w niej borówkę czarną porażoną przez tego patogena^[2].

Należy do monotypowego taksonu Valdensinia Peyronel 1953^[1].

Morfologia i rozwój

Patogen zimuje na porażonych, opadłych liściach roślin. Wzdłuż ich nerwów wytwarza sklerocja, w których na trzonkach o długości 2–6 mm powstają owocniki typu apotecjum. Początkowo są one wklęsłe, z czasem jednak stają się wypukłe. Rozwijają się w nich cylindryczne, rozszerzające się ku podstawie, cienkościenne worki bez wieczek. W każdym z nich powstaje po 8 przezroczystych i bezbarwnych, zwykle elipsoidalnych askospor o wymiarach 10–12 × 4,5 µm. Apotecja powstają jednak bardzo rzadko^[2].

Anamorfa wytwarza pojedyncze, krótkie, cylindryczne, przezroczyste i bezbarwne konidiofory o szerokości 35–45 µm. W znajdujących się na ich szczycie komórkach konidiotwórczych powstają wielokomórkowe, gwiaździstego kształtu makrokonidia o średnicy 450–600 µm (tzw. staurokonidia). Posiadają 4–5 promienistych, szydlasto zakończonych ramion. Kulista, centralna część makrokonidiów ma średnicę 100–150 µm. Na górnej jej powierzchni powstaje około 40–60 cienkościennych, kulistych guzków. Z czasem powstają z nich maczugowate wypukłości, oddzielone od centralnej części ścianami. Na górnej stronie ramion powstaje 8–12 cienkościennych, ułożonych poprzecznie i ściśle do siebie przylegających guzków. Guzki nad centralną częścią i na grzbiecie ramion makrokonidiów razem tworzą palisadową, ściśniętą strukturę. Przy dużej wilgotności komórki tej palisady pęcznieją, co powoduje wyginanie się końców ramion w dół. Anamorfa wytwarza również jednokomórkowe i kuliste mikrokonidia o średnicy 2–2,5 µm. Powstają one na krótkich lub długich, bezbarwnych lub słabo wybarwionych i wzniesionych konidioforach. Mikrokonidia obserwowano jednak tylko w grzybni hodowanej na sztucznych podłożach^[2].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji. W Polsce notowany był już w latach 20. XX wieku^[2].

Valdensinia heterodoxa jest polifagiem zasiedlającym wiele gatunków roślin zielnych, krzewinek, krzewów i drzew^[2]. W Europie występuje na roślinach należących do gatunków i rodzajów Asplenium filix-femina, Betula pubescens, Convallaria majalis , Corylus avellana, Fagus sylvatica, Hieracium, Hypericum, Oxalis acetosella, Polygonatum multiflorum, Quercus petraea, Quercus robur, Rubus, Scorzonera humilis, Sorbus aucuparia, Trientalis europaea, Vaccinium myrtillus, Vaccinium vitis-idaea^[4].

Zastosowanie

Valdensinia heterodoxa jest wykorzystywana w Kanadzie jako bioherbicyd do zwalczania rośliny Gaultheria shallon, która w lasach iglastych nadmiernie się rozprzestrzeniła i zagłusza siewki drzew. Usuwanie jej mechaniczne jest trudne i kosztowne, chemiczne mało skuteczne^[2].

Przypisy

Valdensia heterodoxa je grzib^[1], co go ôpisoł Peyronel 1923. Valdensia heterodoxa nŏleży do zorty Valdensia i familije Sclerotiniaceae.^[2][3] Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.^[2] Detta var namnet på artens anamorf (vegetativa form) fram till 1953 då auktorn Peyronel gjorde en ny beskrivning av arten jako då inkluderade teleomorfen (den sexuella formen). Se Valdensinia heterodoxa i Wikipedia.

Przipisy

Valdensinia heterodoxa je grzib^[1], co go ôpisoł Peyronel 1953. Valdensinia heterodoxa nŏleży do zorty Valdensinia i familije Sclerotiniaceae.^[2][3][4]

Blåbärets bladfläcksjuka skulle kunna vara ett lämpligt svenskt namn på denna (grzib).^[5]

Denna art je av de viktigaste parasit(grzib)arna på blåbär i de svenska fjälltrakterna. Den angriper, fuktiga somrar, blåbärsbladen i förorsakar så stor bladlossning att blåbärets täckningsgrad synnerligen märkbart kan minska.^[6] Då (grzib)en även je rapporterad jako bladparasit, på blåbär, i Belgien finns orsak antaga att den förekommer i stora delar av NV Europa i samma roll.^[7] Podle tyska Wikipedia angriper Valdensinia heterodoxa 30 ört- i vedväxter.^[8] Denna uppgift kommer ytterst från Tekniska universitetet i München jako nu ligger på Internet Archive. Av denna källa framgår att den vegetativa förökningen sker med färglösa makrokonidier jako ser ut jako 4- till 5-armiga sjöstjärnor. De kan ses med blotta ögat. Vidare utgörs bladfläckarna av sklerotium d.v.s. förhårdnat mycel.

1. ↑ Peyronel (1953), In: Nuovo Giorn. Bot. Ital. 59:184
2. ↑ Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.): Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2019 Annual Checklist.. Species 2000: Naturalis, Leiden, the Netherlands., 2019. [dostymp 24 września 2012].
3. ↑ Species Fungorum. Kirk P.M., 2010-11-23
4. ↑ Dyntaxa Valdensinia heterodoxa
5. ↑ enl. Claes Möre
6. ↑ Lars Ericson. 2016-03-05. Föredrag inför Svenska Botaniska Föreningen. Uppsala.
7. ↑ Muster:Webbref
8. ↑ Muster:Webbref

Galeryjŏ fotografiji