nomes no trilho de navegação
Guidance for identification
Die Vielgestaltige Holzkeule (Xylaria polymorpha) ist ein Schlauchpilz aus der Gattung der Holzkeulen (Xylaria). In England wird die Art aufgrund ihres Aussehens „dead man’s fingers“ genannt.
Die Vielgestaltige Holzkeule bildet 3–8 cm hohe und 1–3 cm breite, harte, unregelmäßig-keulige oder flach lappige aus vegetativem Myzel bestehende Stromata (Sammelfruchtkörper), in die die eigentlichen Fruchtkörper (Perithecien) einreihig eingesenkt sind. Die meist in Büscheln stehenden Sammelfruchtkörper sind jung grau-braun bis hellbraun, manchmal durch Konidiensporen weiß überstäubt, als reife Exemplare schwarz, durch die eingesenkten Perithecien feinwarzig punktiert. Das Innere des Stromas ist weiß und faserig, der Geruch angenehm pilzartig.
Die Vielgestaltige Holzkeule lebt meist saprobiontisch an Strünken von Laubbäumen, wobei Buche bevorzugt wird, daneben kann sie als Schwächeparasit an lebenden Bäumen wachsen und Wurzelanläufe besiedeln. Als Holzzersetzer kann sie mehr als bisher angenommen auch ausgedehnte Holzfäulen verursachen.
Die Art ist überall verbreitet und häufig.[1]
Ähnlich ist die Langstielige Ahorn-Holzkeule. Sie unterscheidet sich durch eine etwas schlankere, meist gleichmäßiger geformte Gestalt und den sterilen Stielteil, was im Schnitt daran erkennbar ist, dass die Perithecien nur im Kopfteil zu finden sind. Die Vielgestaltige Holzkeule hat dagegen einen weniger ausgeprägten Stiel. Mikroskopisch sind die deutlich größeren Sporen der Vielgestaltigen Holzkeule ein eindeutiges Trennmerkmal.
Die holzigen Stromata der Vielgestaltige Holzkeule sind nicht zu Speisezwecken brauchbar.
Die Vielgestaltige Holzkeule (Xylaria polymorpha) ist ein Schlauchpilz aus der Gattung der Holzkeulen (Xylaria). In England wird die Art aufgrund ihres Aussehens „dead man’s fingers“ genannt.
Xylaria polymorpha, commonly known as dead man's fingers, is a saprobic fungus. It is a common inhabitant of forest and woodland areas, usually growing from the bases of rotting or injured tree stumps and decaying wood. It has also been known to colonize substrates like woody legume pods, petioles, and herbaceous stems. It is characterized by its elongated upright, clavate, or strap-like stromata poking up through the ground, much like fingers. The genus Xylaria contains about 100 species of cosmopolitan fungi. Polymorpha means "many forms". As its name suggests, it has a very variable but often club-shaped fruiting body (stroma) resembling burned wood.
Often this fungus is found with a multitude of separate "digits" but at times the individual parts will be fused together.
Belonging to the phylum of fungus known as Ascomycetes (division Mycota) known as the sac fungi, they are characterized by a saclike structure, the ascus, which contains anything from four to eight ascospores in the sexual stage. The sac fungi are separated into subgroups based on whether asci arise singly or are borne in one of several types of fruiting structures, or ascocarps, and on the method of discharge of the ascospores. Many ascomycetes are plant pathogens, some are animal pathogens, a few are edible mushrooms, and many live on dead organic matter (as saprobes). The largest and most commonly known ascomycetes include the morel and the truffle, however, X. polymorpha is an inedible variety.[1]
The dark fruiting body (often black or brown, but sometimes shades of blue/green) is white on the inside, with a blackened dotted area all around. This blackened surrounding area is made up of tiny structures called perithecia. The perithecia hold a layer of asci which contain the ascospores. The asci elongate into the ostiole, and discharge the ascospores outward. The spore distribution is a lengthy process, sometimes taking several months to complete this part of the life cycle, this is not a common trait amongst fungi, as is normally a much swifter process.
In springtime this fungus often produces a layer of white or bluish asexual spores called conidia, which grow on its surface and surrounding area.
Xylaria polymorpha, commonly known as dead man's fingers, is a saprobic fungus. It is a common inhabitant of forest and woodland areas, usually growing from the bases of rotting or injured tree stumps and decaying wood. It has also been known to colonize substrates like woody legume pods, petioles, and herbaceous stems. It is characterized by its elongated upright, clavate, or strap-like stromata poking up through the ground, much like fingers. The genus Xylaria contains about 100 species of cosmopolitan fungi. Polymorpha means "many forms". As its name suggests, it has a very variable but often club-shaped fruiting body (stroma) resembling burned wood.
Often this fungus is found with a multitude of separate "digits" but at times the individual parts will be fused together.
Xylaria polymorpha Belonging to the phylum of fungus known as Ascomycetes (division Mycota) known as the sac fungi, they are characterized by a saclike structure, the ascus, which contains anything from four to eight ascospores in the sexual stage. The sac fungi are separated into subgroups based on whether asci arise singly or are borne in one of several types of fruiting structures, or ascocarps, and on the method of discharge of the ascospores. Many ascomycetes are plant pathogens, some are animal pathogens, a few are edible mushrooms, and many live on dead organic matter (as saprobes). The largest and most commonly known ascomycetes include the morel and the truffle, however, X. polymorpha is an inedible variety.
The dark fruiting body (often black or brown, but sometimes shades of blue/green) is white on the inside, with a blackened dotted area all around. This blackened surrounding area is made up of tiny structures called perithecia. The perithecia hold a layer of asci which contain the ascospores. The asci elongate into the ostiole, and discharge the ascospores outward. The spore distribution is a lengthy process, sometimes taking several months to complete this part of the life cycle, this is not a common trait amongst fungi, as is normally a much swifter process.
In springtime this fungus often produces a layer of white or bluish asexual spores called conidia, which grow on its surface and surrounding area.
Xylaria polymorpha es un hongo saprofito. Es un habitante común de áreas forestales y boscosas, que generalmente crece desde las bases de tocones de árboles podridos o lesionados y madera en descomposición, en restos de madera de planifolios, sobre todo de «Fagus sylvatica» durante el otoño y primavera.[1] Se caracteriza por sus estromas alargados verticales, clavados o en forma de correa que se asoman por el suelo, al igual que los dedos. El género «Xylaria» contiene alrededor de 100 especies de hongos cosmopolitas. «Polymorpha» significa «muchas formas». Como su nombre lo indica, tiene un cuerpo fructífero (estroma) muy variable pero a menudo en forma de palo que se asemeja a la madera quemada.
Pertenecientes al filo de hongos Ascomycota (grupo taxonómico Fungi) conocidos como hongos de saco, se caracterizan por una estructura en forma de saco, el asca, que contiene de cuatro a ocho ascosporas en la etapa sexual. Los hongos del saco se separan en subgrupos en función de si los ascos surgen individualmente o si se producen en uno de varios tipos de estructuras fructíferas, o ascocarpos, y según el método de descarga de las ascosporas. Muchos ascomicetos son patógenos de plantas, algunos son patógenos de animales, algunos son hongos comestibles y muchos viven de materia orgánica muerta (saprotrofia). Los ascomicetos más grandes y más conocidos incluyen las colmenillas y la trufa, sin embargo, la polymorpha es una variedad no comestible.
El cuerpo fructífero oscuro (a menudo negro o marrón, pero a veces tonos de azul a verde) a diferencia de su exterior es blanco en el interior, con un área punteada ennegrecida por todas partes.[2] Esta zona circundante ennegrecida está formada por pequeñas estructuras llamadas peritecios. La peritecia contiene una capa de asci que contiene las ascosporas. Los asci se alargan hacia el ostiolo y descargan las ascosporas hacia afuera. La distribución de esporas es un proceso largo, a veces toma varios meses para completar esta parte del ciclo de vida, este no es un rasgo común entre los hongos, ya que normalmente es un proceso mucho más rápido.[3]
Es una especie cosmopolita habitual en el interior de tocones podridos y en general sobre madera degradada de planifolios diversos, su hábitat predilecto es el haya.[1][2] Es muy frecuente que crezca en grupos más o menos numerosos, rara vez aislada, prácticamente en cualquier época del año. Especialmente durante las épocas de primavera y otoño.[4]
En primavera, este hongo a menudo produce una capa de esporas asexuales blancas o azuladas llamadas conidias, que crecen en su superficie y área circundante.
Xylaria polymorpha es un hongo saprofito. Es un habitante común de áreas forestales y boscosas, que generalmente crece desde las bases de tocones de árboles podridos o lesionados y madera en descomposición, en restos de madera de planifolios, sobre todo de «Fagus sylvatica» durante el otoño y primavera. Se caracteriza por sus estromas alargados verticales, clavados o en forma de correa que se asoman por el suelo, al igual que los dedos. El género «Xylaria» contiene alrededor de 100 especies de hongos cosmopolitas. «Polymorpha» significa «muchas formas». Como su nombre lo indica, tiene un cuerpo fructífero (estroma) muy variable pero a menudo en forma de palo que se asemeja a la madera quemada.
Pertenecientes al filo de hongos Ascomycota (grupo taxonómico Fungi) conocidos como hongos de saco, se caracterizan por una estructura en forma de saco, el asca, que contiene de cuatro a ocho ascosporas en la etapa sexual. Los hongos del saco se separan en subgrupos en función de si los ascos surgen individualmente o si se producen en uno de varios tipos de estructuras fructíferas, o ascocarpos, y según el método de descarga de las ascosporas. Muchos ascomicetos son patógenos de plantas, algunos son patógenos de animales, algunos son hongos comestibles y muchos viven de materia orgánica muerta (saprotrofia). Los ascomicetos más grandes y más conocidos incluyen las colmenillas y la trufa, sin embargo, la polymorpha es una variedad no comestible.
Kobarsüsik (ka kobarjas tõlvsüsik; Xylaria polymorpha) on süsikuliste sugukonda kuuluv kottseen.
Kobarsüsik kasvab lehtpuude kõdukändudel ja lamapuidul. Kobarsüsiku stroomad on kuni 10 cm pikkused kobratena kasvavad mustjad ja pirnjad moodustised. Seest on need helevalged ja sitke kiulise viljalihaga.[1]
Kobarsüsik (ka kobarjas tõlvsüsik; Xylaria polymorpha) on süsikuliste sugukonda kuuluv kottseen.
Kobarsüsik kasvab lehtpuude kõdukändudel ja lamapuidul. Kobarsüsiku stroomad on kuni 10 cm pikkused kobratena kasvavad mustjad ja pirnjad moodustised. Seest on need helevalged ja sitke kiulise viljalihaga.
Nuijasarvisieni (Xylaria polymorpha) on sarvisienten (Xylaria) sukuun kuuluva laji. Se on kotelopulloinen. Malto on karstamaisen kiinteää. Suomessa nuijasarvisieni on määritelty luonnonsuojeluasetuksessa erityisesti suojeltavaksi lajiksi.
Nuijasarvisieni (Xylaria polymorpha) on sarvisienten (Xylaria) sukuun kuuluva laji. Se on kotelopulloinen. Malto on karstamaisen kiinteää. Suomessa nuijasarvisieni on määritelty luonnonsuojeluasetuksessa erityisesti suojeltavaksi lajiksi.
Xylaria polymorpha
La Xylaire polymorphe (Xylaria polymorpha) est un champignon ascomycète du genre Xylaria et de la famille des Xylariaceae.
L'espèce de champignon nommée "xylaria polymorpha" de son nom français "xylaire polymorphe" ou son surnom "les mains des morts". Principalement trouvé en forêt ce champignon à l'allure noire représente des mains mortes. Il s'agit d'un champignon saprophyte, c'est à dire qu'il se nourrit de bois mort.
Commun sur bois mort au sol.
Xylaria polymorpha
La Xylaire polymorphe (Xylaria polymorpha) est un champignon ascomycète du genre Xylaria et de la famille des Xylariaceae.
L'espèce de champignon nommée "xylaria polymorpha" de son nom français "xylaire polymorphe" ou son surnom "les mains des morts". Principalement trouvé en forêt ce champignon à l'allure noire représente des mains mortes. Il s'agit d'un champignon saprophyte, c'est à dire qu'il se nourrit de bois mort.
Mrtvačevi prsti (Xylaria polymorpha), vrsta neotrovne gljive iz koljena mješinarki koja obično raste u bukovim šumama u blizini drveća koje se raspada i u blizini panjeva. Ime je dobila zbog neobičnog izgleda jer podsjeća na prste mrtvaca koji vire iz zemlje. Izvana je isprva sivosmeđe a u kasnijem stadiju crne boje ali je meso u njoj iznenađujuće bijelo. Naraste do 8 centimetara.
Mrtvačevi prsti spadaju u jestive gljive, ali se zbog drvenaste konzistencije mesa ne konzumira.[1]. njezino prisustvo zabilježeno je u Europi (Austrija, Češka, Velika Britanija, Poljska, Njemačka, Rumunjska, Sjeverna Irska, Hrvatska), Aziji (Himachal Pradesh, Zapadni Bengal, Anhui, Pakistan, Filipini), Australiji (Queensland), Sjevernoj Americi (Colorado, Jamajka), Africi (Malavi, Sijera Leone, Uganda), Oceaniji (Fidži, Nova Kaledonija, Vanuatu)[2]
Mrtvačevi prsti (Xylaria polymorpha), vrsta neotrovne gljive iz koljena mješinarki koja obično raste u bukovim šumama u blizini drveća koje se raspada i u blizini panjeva. Ime je dobila zbog neobičnog izgleda jer podsjeća na prste mrtvaca koji vire iz zemlje. Izvana je isprva sivosmeđe a u kasnijem stadiju crne boje ali je meso u njoj iznenađujuće bijelo. Naraste do 8 centimetara.
Mrtvačevi prsti spadaju u jestive gljive, ali se zbog drvenaste konzistencije mesa ne konzumira.. njezino prisustvo zabilježeno je u Europi (Austrija, Češka, Velika Britanija, Poljska, Njemačka, Rumunjska, Sjeverna Irska, Hrvatska), Aziji (Himachal Pradesh, Zapadni Bengal, Anhui, Pakistan, Filipini), Australiji (Queensland), Sjevernoj Americi (Colorado, Jamajka), Africi (Malavi, Sijera Leone, Uganda), Oceaniji (Fidži, Nova Kaledonija, Vanuatu)
Xylaria polymorpha (Pers.) Grev., Fl. Edin.: 355 (1824).
Xylaria polymorpha è un fungo ascomicete.
5-9 x 1–2 cm, a forma di massa irregolare, di colore nero, con superficie finemente rugosa.
Bianca.
Fungo saprofita, fruttifica in estate-autunno su rami marcescenti in boschi di latifoglie.
Xylaria polymorpha (Pers.) Grev., Fl. Edin.: 355 (1824).
Xylaria polymorpha è un fungo ascomicete.
Kislusis elniagrybis (lot. Xylaria polymorpha) – elniagrybinių (Xylariaceae) genties grybų rūšis.
Periteciai nedideli, 4-8 cm aukščio ir iki 2 cm storio, buožiški, pirštiški, verpstiški, sulenktos boksininko pirštinės formos, jauni - šviesiai rudi, rudi, subrendę - rudai juodi, juodi, violetiškai juodi, grūdėtai, raukšlėtai karpoti. Kotas trumpas. Trama balta, tampri, kamštiška, stora. Sporos 20-32 x 6-9 μm.
Būdingi požymiai: sporos didelės, juodos.
Auga pavieniui, grupėmis. Neretas, nevalgomas. Vaisiakūnio forma labai įvairuoja - nuo pirštiškos, cilindriškos iki boksininko pirštinės formos, pasitaiko ir kitokių formų. Aktyvus saprotrofas.
Išilgai perpjautas vaisiakūnis
Įdomi grybo forma
Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, Lututė, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, psl. 520
Kislusis elniagrybis (lot. Xylaria polymorpha) – elniagrybinių (Xylariaceae) genties grybų rūšis.
Periteciai nedideli, 4-8 cm aukščio ir iki 2 cm storio, buožiški, pirštiški, verpstiški, sulenktos boksininko pirštinės formos, jauni - šviesiai rudi, rudi, subrendę - rudai juodi, juodi, violetiškai juodi, grūdėtai, raukšlėtai karpoti. Kotas trumpas. Trama balta, tampri, kamštiška, stora. Sporos 20-32 x 6-9 μm.
Būdingi požymiai: sporos didelės, juodos.
Auga pavieniui, grupėmis. Neretas, nevalgomas. Vaisiakūnio forma labai įvairuoja - nuo pirštiškos, cilindriškos iki boksininko pirštinės formos, pasitaiko ir kitokių formų. Aktyvus saprotrofas.
Išilgai perpjautas vaisiakūnis
Įdomi grybo forma
De houtknotszwam (Xylaria polymorpha), ook wel dodemanshand of dodemansvingers genoemd, is een schimmel uit de stam der zakjeszwammen.
Het rechtopstaande, knotsvormig vruchtlichaam heeft een lengte van drie tot acht centimeter en een doorsnede van een tot drie centimeter. Door de donkerbruin tot zwarte kleur en de wratachtige structuur aan de bovenzijde vertoont het uiterlijke overeenkomsten met verbrand hout. De schimmel heeft zijn soortnaam polymorpha ('vele vormen') te danken aan het feit dat er veel afwijkende vruchtlichamen voorkomen, vaak met meerdere vertakkingen. Meestal komen vruchtlichamen groepsgewijs voor, hieraan dankt de soort zijn naam 'dodemanshand' of 'dodemansvingers'.
De zwarte steel is ruw of heeft fijne plooien. Het witte vlees is een steriel, rafelig en taai weefsel en heeft zwarte puntjes aan de rand; de perithecia.
De houtknotszwam is een eenjarige zwam. Hij plant zich voor door middel van sporen, die zich gedurende enkele maanden hebben ontwikkeld in de perithecia en de zwam vervolgens verlaten via de ostiolen, kleine poriën in de wand van het vruchtlichaam. De meeste zwammen ontwikkelen hun sporen aanmerkelijk sneller.
Doorsnede van het vruchtlichaam, met aan de rand de zwarte perithecia
Detail perithecia
In de lente produceert de zwam soms ongeslachtelijke sporen, conidiën geheten, die een witte of blauwachtige laag vormen op de oppervlakte van het vruchtlichaam.
De saprotrofe houtknotszwam is een algemene soort in Europese en Noord-Amerikaanse loofbossen.[1] Hij is vaak te vinden aan de voet van rottende of beschadigde loofbomen, met name beuken en eiken. Ook komt hij voor in houtachtige struiken of kruidachtige stengels.
De houtknotszwam lijkt sterk op de esdoornhoutknotszwam (Xylaria longipes), maar deze groeit voornamelijk op de dode takken van esdoorns.[2]
Bronnen, noten en/of referentiesDe houtknotszwam (Xylaria polymorpha), ook wel dodemanshand of dodemansvingers genoemd, is een schimmel uit de stam der zakjeszwammen.
Aut fin a 10 cm, a bocc nen regolar un pòch con gamba, dle vire un pòch lobà an sima, nèir e con poret. Còrp fibros, da bianch a biancastr. Ij frut a formo na crosta an surfassa.
A chërs an sël bòsch, al livel dla tèra.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Xylaria polymorpha (Pers. : Fr.) Greville
Aut fin a 10 cm, a bocc nen regolar un pòch con gamba, dle vire un pòch lobà an sima, nèir e con poret. Còrp fibros, da bianch a biancastr. Ij frut a formo na crosta an surfassa.
AmbientA chërs an sël bòsch, al livel dla tèra.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Hasło w Wikisłowniku Próchnilec maczugowaty (Xylaria polymorpha (Pers.) Grev. – gatunek grzybów z rodziny próchnilcowatych (Xylariaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Xylaria, Xylariaceae, Xylariales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Gatunek ten został po raz pierwszy prawidłowo zdiagnozowany (jako Sphaeria polymorpha) przez Christiaana Persoona w Commentatio de Fungis Clavaeformibus w 1797 r[2]. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1835 r. Robert Kaye Greville[1].
Niektóre synonimy naukowe[3]:
Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda[4].
Owocnikuje na nieregularnego kształtu, twardej, korkowatej podkładce o białym, włóknistym miąższu. Łacińska nazwa gatunkowa polymorpha oznacza różnokształtność. Istotnie Xylaria polymorpha ma różne kształty, najczęściej jednak przypomina martwy ludzki palec o wysokości przeciętnie 3-10 cm, grubości ok. 2,5 cm (w angielskim języku gatunek ten ma nazwę palec nieboszczyka). Powierzchnia jest ziarenkowata, u młodych okazów wiosną blada z białym szczytem, często szarawa od zarodników. Później staje się coraz bardziej ciemna, na koniec czarna i pomarszczona[5].
Wytwarza zarodniki zarówno płciowe, jak i bezpłciowe. Wiosną, w fazie anamorficznej, powierzchnia podkładki jest pokryta szarą warstwą konidiów (zarodniki bezpłciowe). Konidia o diploidalnej liczbie chromosomów są zielonkawoszare i mają wymiary 10-13×6-7 μm. Latem i jesienią wytwarza askospory o wymiarach 20-32×5-9 μm. Teleomorfa, w której powstają askospory, jest ciemniejsza, delikatnie kropkowana przez ujścia otoczni[4][6]. Askospory mają haploidalną liczbę chromosomów. Wydostają się przez otwór na szczycie podkładki[7].
Gatunek występujący na wszystkich kontynentach poza Afryką i Antarktydą[8]. W Polsce również pospolity[4].
Saprotrof. Polska nazwa rodzajowa (próchnilec) pochodzi od tego, że gatunki należące do tego rodzaju powodują próchnienie drewna. Podkładki całoroczne, teleomorfy dojrzewają jesienią na martwym drewnie liściastym, pniakach i korzeniach, zwłaszcza buka, dębu[4][6]. Czasami wyrasta na drewnie zagrzebanym w ziemi, przez co sprawia wrażenie, że rośnie na ziemi[7].
.jpg)
Próchnilec maczugowaty (Xylaria polymorpha (Pers.) Grev. – gatunek grzybów z rodziny próchnilcowatych (Xylariaceae).
Xylaria polymorpha (Christian Hendrik Persoon, 1797 ex Robert Kaye Greville, 1824)[1] este o specie saprofită și parazitară de ciuperci necomestibile din încrengătura Ascomycota în familia Xylariaceae și de genul Xylaria, numită în popor degetele mortului[2] sau maiul dracului.[3] Denumirea științifică se trage din cuvintele grecești (greacă ξύλινος=din lemn, lemnos) pentru numele generic și (greacă πολυμορφία=multiformă) pentru epitet. Soiul se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord de obicei în grupuri mari, pe bușteni (sau alt lemn) aflați în putrefacție, numai în zonele umede și întunecate ale pădurilor de foioase, mai ales pe cei de arțari, fagi, frasini și mesteceni, dar atacă câteodată parazitar copaci vii bătrâni sau slăbiți. Buretele se poate găsi, de la câmpie la munte, peste tot anul.[4][5]
X. polymorpha, spori
X. polymorpha, secțiune longitudinală
X. polymorpha tinere
X. polymorpha bătrâne
X. polymorpha, aspect 1
X. polymorpha, aspect 2
Maiul dracului este numai greu de confundat, posibil ar fi cu de asemenea necomestibilele Xylaria hypoxylon[6] și Xylaria longipes[7] sau chiar cu exemplare tinere ale comestibilului Clavariadelphus pistillaris sin. Clavaria pistillaris.[8]
Clavariadelphus pistillaris sin. Clavaria pistillaris
! Xylaria hypoxylon !
! Xylaria longipes !
Din cauza cârnii lemnoase și fibroase ciuperca nu se potrivește pentru bucătărie.
Câteodată ciupercile infestă și arbori vii slăbiți colonizând rădăcinile in special frasinilor. Ca descompunători ai lemnului pot provoca, mai mult decât sa presupus anterior, un putregai de lemn extins.[9]
Materiale media legate de Degetele mortului la Wikimedia Commons
Xylaria polymorpha (Christian Hendrik Persoon, 1797 ex Robert Kaye Greville, 1824) este o specie saprofită și parazitară de ciuperci necomestibile din încrengătura Ascomycota în familia Xylariaceae și de genul Xylaria, numită în popor degetele mortului sau maiul dracului. Denumirea științifică se trage din cuvintele grecești (greacă ξύλινος=din lemn, lemnos) pentru numele generic și (greacă πολυμορφία=multiformă) pentru epitet. Soiul se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord de obicei în grupuri mari, pe bușteni (sau alt lemn) aflați în putrefacție, numai în zonele umede și întunecate ale pădurilor de foioase, mai ales pe cei de arțari, fagi, frasini și mesteceni, dar atacă câteodată parazitar copaci vii bătrâni sau slăbiți. Buretele se poate găsi, de la câmpie la munte, peste tot anul.
_Grev_142591.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
