Twardzioszek czosnkowy (Mycetinis alliaceus (Jacq.) Earle ex A.W. Wilson & Desjardin) – gatunek grzybów należący do rodziny Omphalotaceae[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mycetinis, Omphalotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Gatunek ten po raz pierwszy opisany został w 1773 r. przez Nicolausa Jacquina jako Agaricus alliaceus, w 1838 r. przez Eliasa Friesa przeniesiony do rodzaju Marasmius (twardzioszek). W 2005 r. na podstawie najnowszych ustaleń taksonomicznych przeniesiony został do rodzaju Mycetinis[2]. Synonimy naukowe[2]:
Nazwę polską podał Franciszek Błoński w 1889 r[3], obecnie jest ona niespójna z nazwą naukową.
Średnica 2–4 cm, kształt początkowo dzwonkowaty, później wypukły, w końcu rozpostarty. Barwa dość zmienna; od jasnoochrowej do ciemnobrunatnej. Powierzchnia matowa, sucha, czasami pomarszczona, brzeg gładki lub rowkowany[4][5].
Brudnobiaławe lub szarawe, o regularnej tramie[6].
Cienki i długi. Ma wysokość do 10 cm i grubość 1-2 mm. Powierzchnia matowa, czarnobrunatna lub czarna i biało oszroniona (filcowata). Nasada korzeniasta[4]. Jest twardy, włóknisty, o chrząstkowatej konsystencji i tak elastyczny, że nie daje się złamać[5].
Cienki, białawy. Ma łagodny smak i silną woń czosnku[4].
Biały lub kremowy. Zarodniki o kształcie od szerokoelipsoidalnego do niemal kulistego, gładkie, o rozmiarach 7-11 × 6-8 µm[5].
Występuje w Europie[7]. W Polsce jest niezbyt częsty[3].
Spotykany jest w lasach liściastych i w parkach, zawsze w obecności buków. Rośnie na ziemi, na szczątkach drewna, zwłaszcza znajdującego się pod ziemią. Owocniki wytwarza od maja do listopada
Saprotrof. Nie jest trujący, ale z powodu nieprzyjemnego zapachu uważany jest za grzyb niejadalny[5]. Dawniej jednak dzięki czosnkowemu zapachowi był używany do przyprawiania niektórych potraw[4].
Twardzioszek czosnkowy (Mycetinis alliaceus (Jacq.) Earle ex A.W. Wilson & Desjardin) – gatunek grzybów należący do rodziny Omphalotaceae.