Toreja (Torreya) je rod jehličnatých dřevin z čeledi tisovitých (Taxaceae). Dříve byl zařazován do nyní již zrušené čeledi hlavotisovitých, příp. i torejovitých. Zahrnuje šest druhů, čtyři z nich se vyskytují ve východní Asii a dva v Severní Americe. Pojmenován byl po americkém botanikovi Johnu Torreyovi.[1][2]
Toreje jsou menší až středně velké stálezelené stromy s rozbrázděným kmenem a přeslenitými větvemi, vysoké obvykle 5–20 metrů, zřídka až 25 metrů. Jehlicovité listy jsou uspořádány spirálovitě kolem větvičky, na bázi jsou zkroucené, takže se jeví jako dvouřadě uspořádané. Jsou přímé, 2–8 cm dlouhé a 3–4 mm široké, tuhé, s ostře pichlavou špičkou a na rubu se dvěma šedavými proužky průduchů.
Mohou být jednodomé nebo častěji dvoudomé; pokud jsou jednodomé, jsou samčí a samičí šišky často na jiných větvích. Samčí (pylové) šištice jsou 5–8 mm dlouhé, uspořádané v řadách na spodní straně letorostu. Samičí (semenné) šištice visí jednotlivě nebo ve skupinách po 2–8 na krátkých stopkách. Zprvu jsou velmi drobné, po 18 měsících dozrávají v útvar podobný peckovici, obsahující jedno 2–4 cm dlouhé semeno obalené dužnatým, jedovatým epimatiem. V době zralosti jsou zelené nebo fialové. Semeno je u některých druhů (toreja japonská) jedlé, v přírodě je často rozšřováno živočichy, kteří je vyhledávají ke konzumaci.
Chromozómové číslo je 2n = 22.
Současní zástupci rodu se vyskytují ve východní Asii a v jižních oblastech Severní Ameriky v disjunktním areálu, který v minulosti mohl být celistvý díky existenci Beringovy cesty. Fosilní pozůstatky vyhynulých druhů byly nalezeny též v Oregonu (†Torreya clarnensis, střední eocén), Turecku, Španělsku a dokonce České republice (†Torreya bilinica, oligocén). V Evropě se v období třetihor vyskytovala též toreja japonská.[3][4]
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Torreya na anglické Wikipedii.
{{Cite journal}}
označená jako k „pouze dočasnému použití“. Toreja (Torreya) je rod jehličnatých dřevin z čeledi tisovitých (Taxaceae). Dříve byl zařazován do nyní již zrušené čeledi hlavotisovitých, příp. i torejovitých. Zahrnuje šest druhů, čtyři z nich se vyskytují ve východní Asii a dva v Severní Americe. Pojmenován byl po americkém botanikovi Johnu Torreyovi.
Nøddetaks (Torreya) er en lille slægt med ganske få arter. Ingen af dem er rigtigt hårdføre i Danmark, men den følgende kan dog klare sig under beskyttede forhold. Nålene er kraftige og stikkede. På undersiden har de dybtliggende, lyse bånd af spalteåbninger. Frugterne er helt dækket af frugtkødet.
ArterDie Nusseiben (Torreya) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Eibengewächse (Taxaceae). Sie besitzt heute ein disjunktes Areal mit Arten in den südöstlichen sowie westlichen USA und in China sowie Japan.
Nusseiben-Arten sind immergrüne Sträucher oder kleine Bäume. Die Äste sind in Wirteln und die Zweige fast gegenständig bis fast wirtelig angeordnet. Die Borke ist braun bis gräulich-braun. Die Nadeln scheinen zweireihig am Zweig angeordnet zu sein. Die Winterknospen besitzen einige kreuzgegenständig angeordnete Paare von Knospenschuppen. Der Sämling besitzt nur zwei Keimblätter (Kotyledonen).
Die Blätter sind kreuzgegenständig oder fast gegenständig und zweizeilig an den Zweigen angeordnet. Die an ihrer Basis gedrehten Blätter sind ledrig und lineal oder lineal-lanzettlich mit herablaufender Basis sowie scharf zugespitztem oberen Ende. Auf der etwas konvexen Blattunterseite sind zwei Stomatabänder und Harzkanäle vorhanden und der Mittelnerv ist mehr oder weniger undeutlich erkennbar.
Sie sind meist zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch), sehr selten einhäusig (monözisch).
Die männlichen Zapfen stehen einzeln und seitenständig auf einem kurzen Schaft. Die männlichen Zapfen sind ellipsoid oder kurz säulenförmig und enthalten sechs bis acht Wirtel mit je vier Mikrosporophylle. Jedes Mikrosporophyll besitzt selten drei oder meist vier hängende Pollensäcke (Mikrosporangien).
Die weiblichen Blütenzapfen sind sitzend paarweise in den Blattachseln angeordnet. Die weiblichen Blütenzapfen besitzen zwei Paare kreuzgegenständiger Zapfenschuppen und eine seitliche. Es ist nur eine aufrechte Samenanlage vorhanden. An der Basis der haltbaren Zapfenschuppen befindet sich ein sukkulenter Arillus. Dieser grüne Samenmantel (Arillus) umgibt den Samen; beide Strukturen zusammen wirken steinfruchtartig. Die Samen brauchen von der Befruchtung bis zur Reife im Herbst etwa zwei Jahre.
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 11;[1][2] es liegen Chromosomenzahlen von 2n = 22 vor.
Die Gattung Torreya wurde 1838 durch George Arnott Walker Arnott in Annals of Natural History, 1, S. 130–132[3] aufgestellt. Es gibt auch andere Veröffentlichungen für diesen Gattungsnamen, aber die von Arnott wurde als die gültige festgelegt.[4] Der botanische Gattungsname Torreya ehrt den US-amerikanischen Arzt, Chemiker und Botaniker John Torrey (1796–1873).[5][1] Ein Synonym für Torreya Arn. ist Tumion Raf.[6]
Die Gattung Torreya besitzt heute ein disjunktes Areal mit Arten, die nur in Nordamerika (in den südöstlichen und westlichen USA) oder nur Asien (in China und Japan) vorkommen. Die Torreya-Arten kommen heute überwiegend an den Pazifikküsten vor und ihre Verbreitung deutet auf eine ehemals kontinuierliche Verbreitungszone über die Beringstraße hin.
Es gibt sechs Arten in der Gattung Torreya, die hier mit ihrem Verbreitungsgebiet angegeben sind:[6]
Die Nusseiben (Torreya) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Eibengewächse (Taxaceae). Sie besitzt heute ein disjunktes Areal mit Arten in den südöstlichen sowie westlichen USA und in China sowie Japan.
Torreya is a genus of conifers comprising six or seven species placed in the family Taxaceae, though sometimes formerly placed in Cephalotaxaceae.[2][3][4][5] Four species are native to eastern Asia; the other two are native to North America. They are small to medium-sized evergreen trees reaching 5–20 m, rarely 25 m, tall. Common names include nutmeg yew.[6]
The genus is one example of the Arcto-Tertiary Geoflora in paleoecology. The pattern of highly disjunct distribution of geographic ranges of the species within such a genus spans temperate plant zones of continents in the Northern Hemisphere. This geographic pattern is attributed to genus origins in much warmer times of the Tertiary Period, when zones of temperate climate were found in poleward latitudes whereby land connections facilitated range expansions and migrations of plants between Asia and North America and sometimes between Europe and North America.[7]
The leaves are spirally arranged on the shoots, but twisted at the base to lie in two flat ranks; they are linear, 2–8 cm long and 3–4 mm broad, hard in texture, with a sharp spine tip.
Torreya can be monoecious, dioecious, or subdioecious (documented in Japanese Torreya and Florida Torreya).[8][9] When monoecious, the male and female cones are often on different branches. The male (pollen) cones are 5–8 mm long, grouped in lines along the underside of a shoot. The female (seed) cones are single or grouped two to eight together on a short stem; minute at first, they mature in about 18 months to a drupe-like structure with the single large nut-like seed 2–4 cm long surrounded by a fleshy covering, green to purple at full maturity. In some species, notably the Japanese Torreya nucifera ('kaya'), and unusually for members of Taxaceae, the seed is edible. Natural dispersal is thought to be aided by squirrels which bury the seeds for a winter food source; any seeds left uneaten are then able to germinate.
The genus is named after the American botanist John Torrey.
†Torreya clarnensis has been described from Middle Eocene fossils found in the Clarno Formation of Central Oregon, United States.[10] Leafy branch fossils of †Torreya bilinica are known from Oligocene strata of Zichov near Bílina, Czech Republic, early Miocene deposits of Güvem central Anatolia, Turkey and late Miocene deposits of Spain. A single Torreya nucifera needle leaf is known from a late Miocene deposit in Abkhazia. More complete records of Torreya nucifera are known from Pliocene deposits of France.[11]
Fossil pollen of genus Torreya and other genera within Taxaceae is generally deemed indistinguishable, one from another, and also from genera within families Taxodiaceae and Cupressaceae.[12] Therefore, it is generally difficult to support past presence or absence of such genera in geographic locales where macrofossil plant material is rare or absent, even if substantial pollen (as in Quaternary bogs) is available.
Species within this genus are all adapted to establish and grow slowly as subcanopy woody plants in forest habitats of moderate to dense shade. Stems will lean in very shady conditions, with branches and additional stems arising from the root crown growing more horizontally than vertically. If and when a canopy opening occurs, upward growth will be stimulated and even the leaf form and orientation will shift.[13]
Seed production occurs on female branches (and trees) only in the presence of direct sunlight. Therefore, wild trees tended and planted trees cultivated for local or market seed consumption in Asia (usually, Torreya grandis) will have their surroundings managed accordingly through human intervention.
{{cite journal}}
: Cite journal requires |journal=
(help) Torreya is a genus of conifers comprising six or seven species placed in the family Taxaceae, though sometimes formerly placed in Cephalotaxaceae. Four species are native to eastern Asia; the other two are native to North America. They are small to medium-sized evergreen trees reaching 5–20 m, rarely 25 m, tall. Common names include nutmeg yew.
The genus is one example of the Arcto-Tertiary Geoflora in paleoecology. The pattern of highly disjunct distribution of geographic ranges of the species within such a genus spans temperate plant zones of continents in the Northern Hemisphere. This geographic pattern is attributed to genus origins in much warmer times of the Tertiary Period, when zones of temperate climate were found in poleward latitudes whereby land connections facilitated range expansions and migrations of plants between Asia and North America and sometimes between Europe and North America.
The leaves are spirally arranged on the shoots, but twisted at the base to lie in two flat ranks; they are linear, 2–8 cm long and 3–4 mm broad, hard in texture, with a sharp spine tip.
Torreya can be monoecious, dioecious, or subdioecious (documented in Japanese Torreya and Florida Torreya). When monoecious, the male and female cones are often on different branches. The male (pollen) cones are 5–8 mm long, grouped in lines along the underside of a shoot. The female (seed) cones are single or grouped two to eight together on a short stem; minute at first, they mature in about 18 months to a drupe-like structure with the single large nut-like seed 2–4 cm long surrounded by a fleshy covering, green to purple at full maturity. In some species, notably the Japanese Torreya nucifera ('kaya'), and unusually for members of Taxaceae, the seed is edible. Natural dispersal is thought to be aided by squirrels which bury the seeds for a winter food source; any seeds left uneaten are then able to germinate.
The genus is named after the American botanist John Torrey.
Torreya es un género de coníferas que comprende de cinco a seis especies, tratadas bien como Cephalotaxaceae, o en la Taxaceae cuando esa familia es considerada en un sentido amplio. Cuatro son originarias del este de Asia, las otras dos originarias de Norteamérica.
Son árboles de pequeño a mediano tamaño que alcanza 5-20 m, raramente 25 m, de alto.[2]
Las hojas están dispuestas en espiral en los brotes, pero retorcidas en la base para quedar en dos filas planas; son lineales, 2-8 cm de largo y 3-4 mm de ancho, de textura dura, con una aguda punta espinosa.
Torreya puede ser monoica o dioicas; cuando son monoicas, los estróbilos masculino y femenino están a menudo en ramas diferentes. Los conos de polen masculinos tienen 5-8 mm de largo, agrupadas en líneas a lo largo de las partes inferiores del brote. Los conos femeninos (de semillas) son únicos o en grupos de 2-8 juntos en un pedúnculo corto; diminutos al principio, maduran en alrededor de 18 meses en una estructura semejante a las drupas con la semilla parecida a una nuez de 2-4 cm de largo rodeados por una cubierta carnosa, verde a púrpura hasta la plena madurez. En algunas especies, en particular la japonesa Torreya nucifera (kaya), la semilla es comestible. La dispersión natural se cree que es ayudada por las ardillas que entierran las semillas como un alimento de invierno; cualquier semilla que queda sin comer luego son capaces de germinar.
Torreya californica (torreya de California) es endémica de California. Es la especie más grande, que alcanza los 25 m de alto.
Torreya taxifolia tiene un hábitat restringido dentro del Parque estatal de Torreya, a lo largo de la orilla oriental del río Apalachicola en el Florida Panhandle e inmediatamente adyacente al extremo sur de Georgia. Elvy E. Callaway pretendía que era la madera que se usó para la construcción del Arca de Noé. Es una especie en peligro, que ha sufrido un gran declive en número debido a una enfermedad fúngica (posiblemente Phytophthora), ty el calentamiento global post-glacial; sin embargo, los ejemplares cultivados crecen muy bien y se regeneran naturalmente en climas más frescos del norte de Georgia y oeste de Carolina del Norte. La llamada "migración asistida", el movimiento intencional de una planta fuera de su área de distribución histórica (aunque quizá consistente con su área de distribución hace mucho tiempo) se convirtió en un tema importante en la comunidad conservacionista en los años 2007 y 2008, con T. taxifolia como la planta presentada (véase Para saber más, debajo).
El género fue descrito por George Arnott Walker Arnott y publicado en Annals of Natural History 1: 130–132. 1838.[3] La especie tipo es: Torreya taxifolia
Torreya: nombre genérico que recibe su nombre de un botánico estadounidense, John Torrey.
Torreya es un género de coníferas que comprende de cinco a seis especies, tratadas bien como Cephalotaxaceae, o en la Taxaceae cuando esa familia es considerada en un sentido amplio. Cuatro son originarias del este de Asia, las otras dos originarias de Norteamérica.
Torreya est un genre de conifères de la famille des Taxaceae. Ce genre est parfois inclus dans la famille des Cephalotaxaceae. Il a été baptisé en l'honneur du botaniste John Torrey.
Torreya est un genre de conifères de la famille des Taxaceae. Ce genre est parfois inclus dans la famille des Cephalotaxaceae. Il a été baptisé en l'honneur du botaniste John Torrey.
Torreya, as torreias, é un xénero de coníferas que comporta entre cinco ou seis especies, tratadas ben coma Cephalotaxaceae, ou coma Taxaceae cando esa familia é considerada nun sentido amplo. Catro son orixinarias do leste de Asia, as outras dúas orixinarias de América do Norte.
Son árbores de pequeno a mediano tamaño que alcanza 5–20 m, raramente 25 m, de alto.[2]
As follas están dispostas en espiral nos gomos, mais tortas na base para ficaren en dúas ringleiras planas; son lineais, 2–8 cm de longo e 3–4 mm de largo, de textura dura, cunha aguda punta espiñenta.
Torreya pode ser monoica ou dioica; cando monoicas, os estróbilos masculino e feminino están a miúdo en pólas diferentes. Os conos de pole masculinos teñen 5–8 mm de longo, agrupados en liñas ao longo das partes inferiores do rebento. Os conos femininos (de sementes) son únicos ou en grupos de 2-8 xuntos nun pedúnculo curto; miúdos ao principio, madurecen ao redor de 18 meses nunha estrutura semellante ás drupas coa semente parecida a unha noz de 2–4 cm de longo arrodeados por unha cuberta carnosa, verde a púrpura até a plena madureza. Nalgunhas especies, en particular a xaponesa Torreya nucifera (Kaya), a semente é comestíbel. A dispersión natural crese que é axudada polos esquíos que soterran as sementes como alimento de inverno; as sementes que fiquen sen comer, despois serán quen de xermolaren.
Torreya californica (a torreia de California) é endémica de California. É a especie máis grande, que acada os 25 m de alto.
Torreya taxifolia ten un hábitat restrinxido dentro do Parque estatal de Torreya, ao longo da beira oriental do río Apalachicola na Florida Panhandle e inmediatamente adxacente ao extremo sur do estado de Xeorxia. Elvy E. Callaway dicía que fora a madeira usada na construción da Arca de Noé. É unha especie en perigo, que sufriu un gran declive en número por mor dunha doenza fúnxica (posibelmente Phytophthora), e mais o quecemento global posglacial; con todo, os exemplares cultivados medran moi ben e rexenéranse naturalmente en climas máis frescos do norte de Xeorxia e oeste de Carolina do Norte. A chamada "migración asistida", o movemento intencional dunha planta fóra da súa área de distribución histórica (aínda que quizais consistente coa súa área de distribución hai moito tempo) converteuse nun tema importante na comunidade conservacionista nos anos 2007 e 2008, con T. taxifolia como a planta presentada.
O xénero foi descrito por George Arnott Walker Arnott e publicado en Annals of Natural History 1: 130–132. 1838.[3] A especie tipo é: Torreya taxifolia
Torreya: nome xenérico que recibe o seu nome dun botanista estadounidense, John Torrey.
Torreya, as torreias, é un xénero de coníferas que comporta entre cinco ou seis especies, tratadas ben coma Cephalotaxaceae, ou coma Taxaceae cando esa familia é considerada nun sentido amplo. Catro son orixinarias do leste de Asia, as outras dúas orixinarias de América do Norte.
Il genere Torreya (ARN. 1838) comprende alberi e arbusti simili nell'insieme al tasso e inseriti, secondo gli autori, nella famiglia delle Taxacee o in quella affine delle Cefalotaxacee.
Tutte le specie di Torreya sono alberi a crescita lenta – che quindi si presentano come arbusti per molti anni.
Le foglie, sempreverdi, aghiformi, sono simili a quelle del tasso, lunghe 2–8 cm.
Il frutto è formato da un arillo carnoso che avvolge completamente il seme.
Il genere Torreya ha un areale disgiunto, tipico di molte specie che ebbero più ampia diffusione in ere passate.
Oggi Torreya è presente in Nordamerica – ma solo in California e in una piccola area al confine tra Florida e Georgia – e in Asia orientale (Cina e Giappone). I più antichi fossili attribuiti a questo genere (risalenti al Giurassico) sono stati ritrovati in Europa, dove Torreya era presente fino al Pleistocene [1].
Due specie di Torreya sono considerate in pericolo dalla IUCN: Torreya jackii [2] e soprattutto Torreya taxifolia [3].
Per quest'ultima, l'associazione Torreya Guardians [4] ha messo in atto, oltre a forme di protezione ordinarie, un singolare piano di ripopolamento in Carolina del Nord, basato sul seguente ragionamento: al termine dell'ultima glaciazione Torreya taxifolia avrebbe tentato di migrare verso le pendici meridionali dei Monti Appalachi (habitat ottimale nel clima post-glaciale); pertanto, anche se non fa parte del suo areale attuale, è in questa regione che va effettuato il ripopolamento.
Torreya è strettamente affine a Taxus, ma differisce per alcuni caratteri, quali la separazione tra arillo e seme (separati in Taxus ma non in Torreya), la resina nelle foglie (presente in Torreya ma non in Taxus) e la disposizione dei microsporangi.
Per questi motivi, esiste una controversia tra gli studiosi sull'opportunità di collocare Torreya nella stessa famiglia di Taxus (le Taxacee), eventualmente distinguendo due tribù diverse, oppure spostarla nella famiglia delle Cefalotaxacee (che peraltro differisce da Taxus per una serie aggiuntiva di altri caratteri).
Generalmente vengono riconosciute sei specie di Torreya (p.es. Catalogue of Life [5]):
Alcuni autori considerano specie autonoma Torreya yunnanensis (Yunnan, in Cina), che nella classificazione soprariportata è considerata solo una sottospecie di T.fargesii.
Tra le specie esclusivamente fossili, nominiamo:
Torreya è usata come pianta ornamentale, anche se quest'uso non è particolarmente diffuso, quanto meno in Occidente.
In Cina e in Giappone i semi di Torreya grandis e Torreya nucifera (che, a differenza di quelli del tasso, non sono velenosi) sono utilizzati per l'alimentazione umana.
Il genere Torreya (ARN. 1838) comprende alberi e arbusti simili nell'insieme al tasso e inseriti, secondo gli autori, nella famiglia delle Taxacee o in quella affine delle Cefalotaxacee.
Torreya is een botanische naam van een boomgeslacht dat wordt ingedeeld in de knoptaxusfamilie (Cephalotaxaceae), soms ook in de taxusfamilie (Taxaceae), en dat tot de orde van de coniferen (Coniferales) behoort.
Torreya is een botanische naam van een boomgeslacht dat wordt ingedeeld in de knoptaxusfamilie (Cephalotaxaceae), soms ook in de taxusfamilie (Taxaceae), en dat tot de orde van de coniferen (Coniferales) behoort.
Nøttebarlindslekten (latin: Torreya) er en slekt av bartrær som grupperes i druetaksfamilien (Pseudotaxaceae), mens om i daglig bruk like godt kan henføres til barlindfamilien (Taxaceae) i bred forstand. Slekten er oppkalt etter den amerikanske botanikeren John Torrey.
De 5-6 artene er 5-20 meter høye bartrær, ytterst sjelden 25 meter, som i mangt likner på barlind. Bladene blir inntil 8 cm lange med skarp spiss.
4 av artene er endemiske i Asia, to i USA (California og Florida).
Artene er:
Flere av artene er truet og har internasjonalt artsvern, blant annet de i Kina.
Nøttebarlindslekten (latin: Torreya) er en slekt av bartrær som grupperes i druetaksfamilien (Pseudotaxaceae), mens om i daglig bruk like godt kan henføres til barlindfamilien (Taxaceae) i bred forstand. Slekten er oppkalt etter den amerikanske botanikeren John Torrey.
De 5-6 artene er 5-20 meter høye bartrær, ytterst sjelden 25 meter, som i mangt likner på barlind. Bladene blir inntil 8 cm lange med skarp spiss.
4 av artene er endemiske i Asia, to i USA (California og Florida).
Artene er:
Torreya californica, California Torreya fargesii = syn. T. grandis var. fargesii, Øst-Kina Torreya yunnanensis = syn. T. gransis var. yunannensis = syn. T. fargesii var. yunannensis, Sørvest-Kina Torreya grandis, Sør-Kina Torreya jackii, Sørøst-Kina Japansk nøttebarlind eller «Japanese nutmeg» (Torreya nucifera), Japan Torreya taxifolia, FloridaFlere av artene er truet og har internasjonalt artsvern, blant annet de i Kina.
Torreja, czwórczak (Torreya) - rodzaj drzew i krzewów z rodziny cisowatych występujących w naturze we wschodniej Azji oraz w Ameryce Północnej. Obejmuje 7 gatunków. Rośliny są zwykle dwupienne, rzadko jednopienne.
Krzewy lub najczęściej niewysokie drzewa z konarami wyrastającymi w okółkach i niemal naprzeciwległymi rozgałęzieniami dalszego rzędu. Liście wyrastają skrętolegle z pędów, ale na ich końcach często rozłożone są dwustronnie na boki. Liście są równowąskie, skórzaste, kłująco zaostrzone. Na grzbiecie pozbawione są wystającej centralnej wiązki przewodzącej, od spodu wzdłuż liścia biegną dwa wąskie jasne paski aparatów szparkowych. Przełamane liście wydzielają wyraźny zapach. Strobile męskie są owalne lub jajowate, składają się z 6–8 okółków mikrosporofili. Strobil żeński jest zredukowany do jednej zalążni otoczonej u nasady mięsistą osnówką i kilkoma łuskami. Nasiono dojrzewa przez dwa lata okryte zmięśniałą i twarda osnówką[4].
Na przykładzie naturalnego rozmieszczenia gatunków tego rodzaju można wykazać, że pewne rodzaje często miewają zasięgi częściowe w Azji i Ameryce Północnej, podczas gdy brak ich w Europie. Ten typ rozmieszczenia jest następstwem zlodowaceń, które w Europie spowodowały wymarcie licznych gatunków[5].
Jeden z rodzajów rodziny cisowatych (Taxaceae). W obrębie rodzaju wyróżnia się 7 gatunków[6]:
Torreja, czwórczak (Torreya) - rodzaj drzew i krzewów z rodziny cisowatych występujących w naturze we wschodniej Azji oraz w Ameryce Północnej. Obejmuje 7 gatunków. Rośliny są zwykle dwupienne, rzadko jednopienne.
Torreya é um género de coníferas compreendendo seis ou sete espécies da família Taxaceae, embora algumas vezes anteriormente fosse incluída na Cephalotaxaceae. [2] Quatro das espécies são nativas da Ásia e as outras duas da América do Norte. São árvores perenifólias de pequeno a médio porte, 5 a 20 metros (raramente até 25 metros) de altura.
As folhas estão dispostas em espiral ao longo dos ramos, mas torcidas na base formando duas filas planas; são lineares, com 2 a 8 cm de comprimento e 3 a 4 mm de largura, com textura dura e uma terminação pontiaguda espinhosa.
As espécies deste género podem ser monóicas ou dióicas; quando monóicas, os cones masculino e feminino encontram-se geralmente em ramos diferentes. Os cones masculinos, com 5 a 8 cm de comprimento, estão agrupados em linhas na face inferior dos caules. Os cones femininos são solitários ou agrupados em grupos de 2 até 8 em caules curtos; inicialmente minúsculos, maturam em cerca de 18 meses formando uma estrutura tipo drupa com uma única grande semente tipo noz com 2 a 4 cm de comprimento rodeada por uma cobertura carnuda, de cor verde a púrpura quando totalmente madura. Em algumas espécies, como a japonesa Torreya nucifera (Kaya) a semente é comestível. Pensa-se que a dispersão natural seja ajudada por esquilos que enterram as sementes como fonte de alimento para o inverno; quaisquer sementes não consumidas podem então germinar.
O nome do género remete para John Torrey, um botânico estadunidense.
Torreya é um género de coníferas compreendendo seis ou sete espécies da família Taxaceae, embora algumas vezes anteriormente fosse incluída na Cephalotaxaceae. Quatro das espécies são nativas da Ásia e as outras duas da América do Norte. São árvores perenifólias de pequeno a médio porte, 5 a 20 metros (raramente até 25 metros) de altura.
Рід названий на честь американського ботаніка Джона Торрі.
Рід дводомних, рідко однодомних дерев висотою від 5 до 25 (інколи до 30) метрів. Хвоя («листя») лілійна, жорстка, темно-зелена, блискуча, гостра, 2-8 см завдовжки і 3-4 мм шириною, знизу з двома білими смужками продихів. Пилкові колоски (мікростробілів) одиночні; пилок без повітряних мішків. Шишки (мегастробіли) одиночні або по 2 на короткій пазушні гілочці. Чоловічі (пилок) шишки 5-8 см довжиною, ростуть скупченнями, згруповані в лінії вздовж нижньої частини пагона. Жіночі (насіння) ростуть поодиноко або скупченнями з 2 до 8, дозрівають приблизно за 18 місяців до кістянки. Кістянка стає зрілою на 2-й рік, нагадуючи ягоду, покривається 2-4 сантиметровим м'ясистим покривом, від зеленого до фіолетового (при зрілості) забарвлення. Плоди деяких видів їстівні.
Всі частини рослини мають досить неприємний запах[1].
Представники цього роду поширені більшою частиною в Азії, переважно в центрально-східній частині Китаю де вони є ендеміками (через їхню схильність до зникнення), також поширені в Японії (тільки вид Torreya nucifera, який поширений і в Китаї); деякі види є і в Північній Америці, а саме в західній частині (Каліфорнія) та в східно-південній (Західна Флорида), де вони є ендемічними. Деякі види торреї розводять на чорноморських узбережжях Криму і Кавказу.
Більшість видів знаходяться на межі зникнення та взяті під охорону.
Використовують для виробництва меблів, коробок, оздоблюють вироби. Вирощують торрею як і декоративну рослину на живоплотах; розмножують насінням і живцями. Їстівні плоди вживають в їжу.
Точно відомі 6 видів цього роду. Такі класифікування як Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: May 2012 і NCBI Taxonomy визнають (мають) 6 видів, класифікування Taxonomic Hierarchy of COL-China 2012 має 4 види, Integrated Taxonomic Information System (ITIS) має 3 види, в IUCN Red List є 5.[2]
Відомо ще два види — Torreya parvifolia та Torreya bogotensis, яких до класифікацій включають The Plant List[3] та частинно «Tropicos», де включать вид Torreya yunnanensis.[4]
Чоловічі шишки торреї горіхоносної
Гілка торреї горіхоносної
Плоди торреї горіхоносної
Торрея горіхоносна в повний зріст
Стовбур торреї горіхоносної
Порівняння торреї каліфорнійської і торреї тисолистої
Torreya taxifolia — ботанічний сад США
Горіхи виду Torreya nucifera в м. Осака, Японія (Музей природничої історії)
Torreya Arn. (1838), nom. cons.
Типовой видТоррея (лат. Torreya) — род вечнозелёных хвойных деревьев семейства Тисовые[1].
Род назван в честь Джона Торри (англ. John Torrey, 1796—1873), американского ботаника, врача и химика, исследователя флоры США, первого профессионального ботаника Нового света.
Небольшие или средние деревья, достигающие 5—20 (редко 25) м в высоту.
Листья линейные, 2—8 см длиной и 3—4 мм шириной, жёсткие, с острым концом.
Растения могут быть как однодомными, так и двудомными. Мужские шишки 5—8 мм длиной, растут скоплениями, женские растут одиночно или скоплениями из 2—8.
Семя 2—4 см длиной, покрыто мясистой оболочкой; семена некоторых видов, например, торреи орехоносной, съедобны.
Все части растения имеют достаточно неприятный запах.[2]
Три вида произрастают в Восточной Азии, два — в Северной Америке.
Согласно The Plant List, на 2013 год род включает шесть видов[3]:
Торрея (лат. Torreya) — род вечнозелёных хвойных деревьев семейства Тисовые.
Род назван в честь Джона Торри (англ. John Torrey, 1796—1873), американского ботаника, врача и химика, исследователя флоры США, первого профессионального ботаника Нового света.
榧树属(学名:Torreya)是红豆杉科下的一个属,为常绿乔木植物。该属共有7种,分布于北美和东亚。[1]