nomes no trilho de navegação
The genus Mustela, as treated by Larivère and Jennings (2009), includes 17 species, as follows:
1. Amazon Weasel (Mustela africana). The very poorly known Amazon Weasel (Mustela africana) received its scientific name based on a specimen believed to have originated in Africa (Hall 1951), but in fact this species is known only from the Amazon basin in Bolivia, Brazil, Ecuador, Colombia, and Peru. These weasels have been reported from primary forest and humid riparian habitats and are reported to be good swimmers and climbers. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)The Amazon Weasel and Colombian Weasel are the only known Mustela species that occur exclusively in South America.
2. Altai Mountain Weasel (Mustela altaica). This weasel, found in parts of central and northeastern Asia, occurs in alpine meadows, steppes, and forests from 1500 to 4000 m. It feeds on a variety of small animals, as well as berries. Although mainly terrestrial, it climbs and swims well. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
3. Ermine (Mustela erminea). The Ermine (Mustela erminea) is also often known as Stoat or Short-tailed Weasel. It is distributed broadly across much of North America and Eurasia, from tundra and alpine meadows to temperate woodlands, marshes and riparian habitats, and farmland, occurring from sea level up to 3000 m. The diet consists mainly of small mammals (rodents and lagomorphs), but also includes other small animals, bird eggs, and fruit. The species was introduced to New Zealand to control rabbit populations and is now considered a pest because of its impact on native bird populations. Ermine are trapped for their fur in North America and Russia. With the exception of some populations in the southern part of the range, the coat changes in the fall from brown above and whitish below to all white (except for the black tail tip) and this white winter fur has long been used in trimming coats and making stoles. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
4. Steppe Polecat (Mustela eversmanii). The Steppe Polecat (Mustela eversmanii) is found from southeastern Europe through central and northeastern Asia in steppe, open grasslands, and semi-desert. The diet includes small mammals and other small animals. These weasels may spend much of their time exploring the burrows of small mammals in search of prey. Although this species is not very well known, it is not believed to be threatened over most of its range. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
5. Colombian Weasel (Mustela felipei). The Colombian Weasel (Mustela felipei), which is known only from a handful of specimens from northern Ecuador and western Colombia, was first described in 1978 (Izor and de la Torre 1978). Very little is known about this weasel, which may be South America's rarest carnivore, known only from a region of around 10,000 km2 where deforestation is ongoing. Most specimens have been collected near riparian areas at elevations between 1700 m and 2700 m. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
6. Long-tailed Weasel (Mustela frenata). The Long-tailed Weasel (Mustela frenata) is found across southern Canada and most of the United States south through Mexico, Central America, and western South America to Bolivia. Long-tailed Weasels are found in a wide range of habitats, from forested areas to agricultural fields, but are especially associated with open brushy or grassy areas near water. In Canada and the northern United States, the summer coat, which is brown above and whitish below, becomes all white (except for the black tail tip) in winter; Long-tailed Weasels in the southern United States, Mexico, and Central America (which do not molt into a white summer coat) have distinctive white or yellow facial markings. The diet consists mainly of rodents and other small mammals. Although mainly terrestrial, Long-tailed Weasels can climb and swim well. Long-tailed Weasels, which are relatively common over most of their range, are trapped in North America for their white winter fur. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
7. Japanese Weasel (Mustela itatsi). The Japanese Weasel (Mustela itatsi) was previously considered to be a subspecies of the Siberian Weasel. This weasel is native to Japan but has been introduced to Hokkaido (Japan's second largest island) and Russia (South Sakhalin); it was introduced to Zamami Island (in Okinawa, Japan) in 1957 and 1958. Japanese Weasels are often found near water and sometimes near human dwellings. The diet is reported to consist of insects, reptiles, small mammals, fish, arthropods (including crustaceans), and fruit. This nocturnal weasel is considered common throughout its range. It has been introduced in some areas for the purpose of controlling rats and snakes. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
8. Yellow-bellied Weasel (Mustela kathiah). The Yellow-bellied Weasel (Mustela kathiah) is found from northeastern India and Nepal to southern and eastern China and south through Laos and Vietnam. It occurs in pine forests up to 4000 m, above the timber line. In western Himalaya it is found from 3000-5200 m in the cold deserts, but in Hong Kong it occurs at much lower altitudes, from near sea level to over 200 m. These weasels are reported to feed on rodents, birds, eggs, lizards, frogs, insects, and fruit. Although populations are not known to be threatened, little is known about this species. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
9. European Mink (Mustela lutreola). The European Mink is found along rivers, streams and lakes, rarely more than 100 m from freshwater. Areas with densely vegetated banks are preferred. Although the American Mink (Neovison vison) and European Mink are morphologically and ecologically similar, molecular phylogenetic analyses indicate that they are not actually closely related within the subfamily Mustelinae (Harding and Smith 2009 and references therein). The European Mink is very patchily distributed and has been extirpated from much of its original range in Europe, with populations now found in Belarus, Estonia, France, Latvia, Romania, Russia (west of the Urals), and northern Spain (recently colonized). It is extinct in Austria, Bulgaria, Czech Republic, Germany, Hungary, Montenegro, Poland, Serbia, and Slovakia and populations have declined elsewhere in Europe. Habitat loss and degradation has resulted from hydroelectric development, river channelization, and water pollution. Although its fur is less valuable than that of the American Mink, the European Mink was nevertheless widely trapped commercially. Now legally protected, accidental trapping still occurs. In some areas, automobiles are a source of mortality. Competition with alien invasive American Mink has been suggested as a possible threat, as has hybridization with European Polecats in Spain and France. The diet includes small mammals, birds, amphibians, fish, molluscs, crabs, and insects. Water Voles (Arvicola amphibius) are often a major component in the diet. Conservation efforts are ongoing. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
10. Indonesian Mountain Weasel (Mustela lutreolina). The Indonesian Mountain Weasel (Mustela lutreolina) is found only in Indonesia, in the highlands of Java and South Sumatra. Specimens have been collected at elevations from 1000-2200 m. Virtually nothing is known about this species. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
11. Black-footed Ferret (Mustela nigripes). The Black-footed Ferret (Mustela nigripes) is known only from North American from the Great Plains west to the Rocky Mountains. Long thought to be extinct, a specimen was taken by a ranch dog in Wyoming in 1981, triggering the discovery of a small surviving population and a major recovery and reintroduction effort that is ongoing. Black-footed Ferrets are found on short- and mid-grass prairies and semi-arid grasslands, where they are closely associated with Cynomys prairie dogs, which constitute most of their diet. Their conservation status remains very precarious.
12. Least Weasel (Mustela nivalis). The Least Weasel (Mustela nivalis) is distributed across Europe, much of Asia, North Africa, and northern North America. The species has been introduced to New Zealand;Malta and Crete in the Mediterranean; andthe Azores Islands and, apparently, Sao Tome Island in the eastern Atlantic Ocean; introduced populations have had serious detrimental impacts on some native fauna. Least Weasels occur in a wide range of habitats with good cover and abundant prey, including agricultural fields, grasslands, forests, prairies, riparian woodlands, hedgerows, mountains (up to 4000 m), alpine meadows, steppes, semi-deserts, and coastal dunes, as well as around human habitations. They feed mainly on small rodents, but other small prey are taken as well. This species is believed to be relatively common in Eurasia, but rarer in North America. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
13. Malay Weasel (Mustela nudipes). The Malay Weasel (Mustela nudipes) is found in Borneo, peninsular Malaysia, Sumatra, and southern Thailand. It is found in rainforests, with records from 400 to 1700 m, often near water. The diet includes small mammals, birds, amphibians, and reptiles. Although this species is poorly known, it is not believed to be threatened. It is eaten in parts of Sarawak (in Malaysian Borneo) and there is some evidence of traditional medicinal use. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
14. European Polecat (Mustela putorius). The European Polecat (Mustela putorius), which is the possible ancestor of the domestic Ferret, is found across most of Europe west of the Urals and in Morocco. It occurs in forests, meadows, abandoned fields, and agricultural areas, often near water. European Polecats may be found near humans, but avoid dense urban areas. The diet includes amphibians, small mammals, birds, fish, and invertebrates. At one time European Polecats in western Europe were widely hunted for sport and fur and persecuted as pests, but these threats are now much reduced. Accidental mortality occurs from cars and secondary rodenticide poisoning. In Russia and Morocco this species is commonly hunted. Other possible threats include hybridization with Ferrets in the United Kingdom and competition with the introduced American Mink. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
15. Siberian Weasel (Mustela sibirica). The Siberian Weasel (Mustela sibirica) is broadly distributed across northern and southeastern Asia. It has been introduced to several Japanese islands. Siberian Weasels are found in forest, forest steppe, and mountains from 1500 to 5000 m. They are often found in river valleys, near swamps, and in areas with dense ground vegetation, around villages, and in cultivated areas. These weasels are mainly terrestrial, but can climb and swim well. Siberian Weasel populations are believed to be generally secure and the species is important in the fur trade. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
16. Back-striped Weasel (Mustela strigidorsa). The Back-striped Weasel (Mustela strigidorsa) is found in western China and parts of adjacent southern and southeastern Asia. It is found mainly in evergreen forests in hills and mountains, but has also been recorded from plains forest, dense scrub, secondary forest, grassland, and farmland from 90-2500 m. The diet is said to include small rodents. This is a poorly known species, but it has been seen both on the ground and in trees. Populations may be declining. Back-striped Weasels are sold for use in traditional medicine in Laos. Several thousand pelts were sold annually in China in the 1970s; outside China, this species is sold occasionally in Laos and Vietnam. Although these weasels are not known to have high economic value, accidental trapping may be having a serious impact on populations. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
17. Egyptian Weasel (Mustela subpalmata). The Egyptian Weasel (Mustela subpalmata), known only from Egypt, has often been considered conspecific with the Least Weasel (i,e., belonging to the same species), but is now recognized as a distinct species. It is found in fields and along irrigation canals, as well as in towns and villages. The diet is said to include small rodents and insects. Virtually nothing is known about this species, but it is not known to be at risk. (Larivère and Jennings 2009 and references therein)
.
Mustela ye un xéneru de mamíferos carnívoros de la familia Mustelidae, subfamilia Mustelinae. Pertenecen a esti xéneru'l armiño, furón, visón y la papalba. Distribuyir por Eurasia, América y norte d'África.
El términu papalba puede referise al menor miembru del xéneru (Mustela nivalis), que se conoz a cencielles como papalba, papalba común o papalba menor. El xéneru tien 16 especies esistentes güei día y 10 d'elles tienen la pallabra papalba nel so nome común. Per otru llau, otros mustelinos (pertenecientes tamién a la subfamilia Mustelinae pero non al xéneru Mustela) tienen la pallabra papalba nel so nome común: papalba de la Patagonia (Lyncodon patagonicus) y la papalba rayada africana (Poecilogale albinucha).
Los miembros del xéneru Mustela varien en llargor de 13 cm nel casu de la papalba menor (Mustela nivalis nivalis), supespecie de menor tamañu de la papalba común, a 45 cm nes especies más grandes. Delles especies d'altes llatitúes, como'l armiño (Mustela erminea) y la mentada papalba menor o nival camuden pel hibiernu la pelame a blancu. Tienen cuerpos allargaos, preseos pa cazar a les sos preses nes sos llurigues y túneles. Usualmente, les sos coles son casi tan llargues como'l so cuerpu. Como ye típicu de pequeños carnívoros, les Mustela tien reputación d'intelixencia y astucia.
Hai enforma folclor y lleenda na so capacidá p'alimentase d'otros pequeños mamíferos. N'otres dómines yeren consideraos sabandijas, yá que se suponía que -yos "robaben" lleche a les goches o a les coneyes, faciendo una "danza hipnótica" frente a les sos preses, p'adormilitiales y dar# de mamar. Siquier folclóricamente, estes conductes yeren particularmente acomuñaes col armiño.
Según Mammal Species of the World esisten 18 especies vivientes del xéneru:[1]
.
.
Mustela ye un xéneru de mamíferos carnívoros de la familia Mustelidae, subfamilia Mustelinae. Pertenecen a esti xéneru'l armiño, furón, visón y la papalba. Distribuyir por Eurasia, América y norte d'África.
El términu papalba puede referise al menor miembru del xéneru (Mustela nivalis), que se conoz a cencielles como papalba, papalba común o papalba menor. El xéneru tien 16 especies esistentes güei día y 10 d'elles tienen la pallabra papalba nel so nome común. Per otru llau, otros mustelinos (pertenecientes tamién a la subfamilia Mustelinae pero non al xéneru Mustela) tienen la pallabra papalba nel so nome común: papalba de la Patagonia (Lyncodon patagonicus) y la papalba rayada africana (Poecilogale albinucha).
Los miembros del xéneru Mustela varien en llargor de 13 cm nel casu de la papalba menor (Mustela nivalis nivalis), supespecie de menor tamañu de la papalba común, a 45 cm nes especies más grandes. Delles especies d'altes llatitúes, como'l armiño (Mustela erminea) y la mentada papalba menor o nival camuden pel hibiernu la pelame a blancu. Tienen cuerpos allargaos, preseos pa cazar a les sos preses nes sos llurigues y túneles. Usualmente, les sos coles son casi tan llargues como'l so cuerpu. Como ye típicu de pequeños carnívoros, les Mustela tien reputación d'intelixencia y astucia.
Hai enforma folclor y lleenda na so capacidá p'alimentase d'otros pequeños mamíferos. N'otres dómines yeren consideraos sabandijas, yá que se suponía que -yos "robaben" lleche a les goches o a les coneyes, faciendo una "danza hipnótica" frente a les sos preses, p'adormilitiales y dar# de mamar. Siquier folclóricamente, estes conductes yeren particularmente acomuñaes col armiño.
Gəlincik (lat. Mustela) - dələkimilər fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Məməlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Gəlincik (lat. Mustela) - dələkimilər fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Neovison a zo ur genad e rummatadur ar bronneged, eus Amerika an Norzh, ennañ ur spesad bev hiziv an deiz.
Gant loenoniourien 'zo ne vez ket graet gant ar genad-mañ ha renket e vez an daou spesad amañ-dindan er genad Mustela. An termen Neovison a oa bet implijet evit ar wech kentañ e 1997.
Neovison a zo ur genad e rummatadur ar bronneged, eus Amerika an Norzh, ennañ ur spesad bev hiziv an deiz.
Gant loenoniourien 'zo ne vez ket graet gant ar genad-mañ ha renket e vez an daou spesad amañ-dindan er genad Mustela. An termen Neovison a oa bet implijet evit ar wech kentañ e 1997.
Mustela és un gènere de la família dels mustèlids al qual pertanyen les diferents espècies d'erminis, fures, visons i mosteles. Viuen arreu del món amb l'excepció de l'Antàrtida i Austràlia.
El terme mostela es refereix generalment a M. nivalis, que és el membre més petit del gènere, encara que altres 11 de les 17 espècies del gènere porten la paraula mostela en el seu nom. Fora del gènere hi ha dues espècies més que porten la paraula en el seu nom: la mostela de clatell blanc i la mostela de la Patagònia, les quals pertanyen també a la subfamília dels mustelins.
Els membres d'aquest gènere són predadors petits i actius, amb cossos llargs i esvelts i potes curtes, que els permeten perseguir les preses dins els caus. La seva longitud varia entre els 15 centímetres de la mostela[1] i els 60 centímetres del turó de peus negres (sense incloure la cua), sent les femelles més petites que els mascles. Generalment tenen un pelatge vermell o marró a l'espatlla, amb el ventre blanc. Algunes poblacions d'algunes espècies, com l'Ermini, muden el pelatge per un completament blanc a l'hivern.
Fins al 1999, el gènere estava format per 19 espècies. El visó americà i l'extint visó marí, van ser traslladat al nou gènere Neovison. [2] Les 17 espècies actualment reconegudes són les següents:[3]
Mustela és un gènere de la família dels mustèlids al qual pertanyen les diferents espècies d'erminis, fures, visons i mosteles. Viuen arreu del món amb l'excepció de l'Antàrtida i Austràlia.
Mustela je vědecký rodový název pro několik lasicovitých šelem z podčeledě kuny. Je to co do počtu druhů nejpočetnější rod čeledi lasicovití.
* rod ** druh *** poddruh
Obrázky, zvuky či videa k tématu Mustela ve Wikimedia Commons
Mustela je vědecký rodový název pro několik lasicovitých šelem z podčeledě kuny. Je to co do počtu druhů nejpočetnější rod čeledi lasicovití.
Væsler (Mustela) er en slægt af pattedyr i mårfamilien. Det er små, aktive rovdyr, der er lange og tynde med korte ben. De kan variere i længde fra 12 til 45 cm, og de har normalt en rødlig eller brun pels med hvid bug. Enkelte arter skifter til hvid pels om vinteren.
Deres lange tynde kroppe tillader dem at forfølge deres bytte i underjordiske huler og boer. Deres haler kan være fra 22 til 33 cm lange. Væsler har et ry for at være kløgtige og snu.
Væslers bytte er oftest små pattedyr; de er undertiden blevet regnet som skadedyr da de har taget fjerkræ eller kaniner fra gårde. Væsler findes naturligt over hele verden fraregnet Antarktis og Australien.
Nogle af arterne i slægten
Væsler (Mustela) er en slægt af pattedyr i mårfamilien. Det er små, aktive rovdyr, der er lange og tynde med korte ben. De kan variere i længde fra 12 til 45 cm, og de har normalt en rødlig eller brun pels med hvid bug. Enkelte arter skifter til hvid pels om vinteren.
Achuqalla[1] icha Unchuchukuy,[2] kichwapi Chukuri[3][4][5] (genus Mustela) nisqakunaqa huk aycha uquq ñuñuq uywakunam.
Kaymi huk rikch'aqninkuna:
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Achuqalla
Achuqalla icha Unchuchukuy, kichwapi Chukuri (genus Mustela) nisqakunaqa huk aycha uquq ñuñuq uywakunam.
A beddula (o bellula) (Mustela nivalis) hè un animali chì faci partita di a famiglia di i mustelidae. A beddula pò campà sin'à 8 anni. A so coda hè longa da 3 à 13 cm. Pesa da 30 à 250 grammi. U masciu di a beddula hè più maiò ca a femina. A beddula s'accoppia trà marzu è aostu. I predatori di a beddula sò: i ghjatti salvatichi, a volpi, u malaceddu o u ciocciu, u falcu è a currachja. A beddula si nutrisci d'insetti, d'anfibii, di topa o tupanchjini, d'ova è d'aceddi.
A beddula hè prisenti in Corsica. Hè u solu animali in Corsica chì faci partita di a famiglia di i mustelidae.
A beddula (o bellula) (Mustela nivalis) hè un animali chì faci partita di a famiglia di i mustelidae. A beddula pò campà sin'à 8 anni. A so coda hè longa da 3 à 13 cm. Pesa da 30 à 250 grammi. U masciu di a beddula hè più maiò ca a femina. A beddula s'accoppia trà marzu è aostu. I predatori di a beddula sò: i ghjatti salvatichi, a volpi, u malaceddu o u ciocciu, u falcu è a currachja. A beddula si nutrisci d'insetti, d'anfibii, di topa o tupanchjini, d'ova è d'aceddi.
Tekst üüb Öömrang Huarmer (Mustela) san ruuwdiarten an slacher faan det famile huarmer an elken.
Di Amerikoonsk nerts of Mink woort miast uk tu a Mustela-slacher tääld, as diar oober ei so nai mä.
– Saamlang faan bilen of filmer
Wikispecies hää en artiikel tu: Huarmer (Mustela) san ruuwdiarten an slacher faan det famile huarmer an elken.
De lytse marters (Latynske namme: Mustela) foarmje in skaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e rôfdieren (Carnivora), de famylje fan 'e martereftigen (Mustelidae) en de ûnderfamylje fan 'e echte marters (Mustelinae). Ta dit skaai hearre santjin of njoggentjin (ôfhinklik fan hokker taksonomyske yndieling oft men oanhâldt) soarten fine, lichtliddige en koartskonkige martereftigen, lykas de harmeling, de murd en de wezeling, dy't alletrije ek yn Fryslân foarkomme. De lytse marters spjalten harren likernôch 20 miljoen jier lyn, yn it Mioseen, ôf fan 'e oare martereftigen, en binne eins allegearre betûfte en opportunistyske jagers. De iennichste soarte dy't himsels troch spesjalisaasje beheind hat ta ien proai, is de Noardamerikaanske swartpoatmurd, dy't allinne mar prêrjehûnen bejaget. De lytse marters komme foar yn hiele Jeraazje en Noard-Amearika en yn dielen fan Súd-Amearika en de Súdeastaziatyske eilannen.
Inkeld wurde de Amerikaanske nerts (Neovison vison) en de yn 'e njoggentjinde iuw útstoarne seenerts (Neovison macrodon) yn it ûnderskaai Neovison oan 'e lytse marters tafoege, mar ornaris wurdt Neovison as in susterskaai fan 'e lytse marters yn 'e ûnderfamylje fan 'e echte marters (Mustelinae) pleatst.
De lytse marters (Latynske namme: Mustela) foarmje in skaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e rôfdieren (Carnivora), de famylje fan 'e martereftigen (Mustelidae) en de ûnderfamylje fan 'e echte marters (Mustelinae). Ta dit skaai hearre santjin of njoggentjin (ôfhinklik fan hokker taksonomyske yndieling oft men oanhâldt) soarten fine, lichtliddige en koartskonkige martereftigen, lykas de harmeling, de murd en de wezeling, dy't alletrije ek yn Fryslân foarkomme. De lytse marters spjalten harren likernôch 20 miljoen jier lyn, yn it Mioseen, ôf fan 'e oare martereftigen, en binne eins allegearre betûfte en opportunistyske jagers. De iennichste soarte dy't himsels troch spesjalisaasje beheind hat ta ien proai, is de Noardamerikaanske swartpoatmurd, dy't allinne mar prêrjehûnen bejaget. De lytse marters komme foar yn hiele Jeraazje en Noard-Amearika en yn dielen fan Súd-Amearika en de Súdeastaziatyske eilannen.
{{Taxobox fin]]}}
Aqueste genre de la familha dels mustelids compren los pudises, los furets, las mostèlas
Segon ITIS:
Mustela ye un chenero de mamiferos carnivoros que encluye as especies més chicas d'a familia Mustelidae. Son todas ellas animals mamiferos carnivoros terrestres de cuerpo estreito y patetas curtas que fan que sigan buens cazadors soterranios, como en os casos d'as paniquesas y os furons, u nadadors muit habils, como os nurions. As suyas midas varían d'entre os 15 y os 50 cm de lonchitut, y todas as especies tienen codas luengas y orella curtas y arronchadas. Son animals con fama de furos y que a ormino levan vincladas historias y connotacions populars negativas.
Mustela (Mustela) es un mamal carnivor, peti e magra.
Spesies:
Mustela es un genere de Mustelinae.
Ang mga wisel o mustela (Ingles: weasel, Kastila: mustela) ay mga mamalyang nasa saring Mustela ng pamilyang Mustelidae o mga mustelido. Isa itong mamalyang kumakain ng karne. Sa isang pagkakataon lamang, isa sa labing-anim na mga uri ng Mustela ang tinawag na "wisel" o weasel. Ito ang Europeong pinakamababang mustela (Least Weasel sa Ingles o Mustela nivalis). Sa ngayon, kalimitang ginagamit ang katawagang wisel para sa lahat ng mga uri ng pangkat. Sampu sa labing-anim na mga uri ang mayroong salitang "wisel" o weasel sa kanilang karaniwang pangalan, partikular na sa Ingles. Kabilang sa mga hindi tinatawag na wisel ang arminyo (Mustela erminea), ang dalawang uri ng mink o bison, at ang mga haliging pusa o mga peret.
This list is generated from data in Wikidata and is periodically updated by Listeriabot.
Edits made within the list area will be removed on the next update!
Ang lathalaing ito na tungkol sa Mamalya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
.jpg)
Mustela is n Sleek fon Moddere. In dissen Sleek raakt dät 5 Unnersleeke un 17 Oarde.
Ronald M. Nowak: Walker's Mammals of the World Sixth Edition, ISBN 0-8018-5789-9
{{Taxobox fin]]}}
Aqueste genre de la familha dels mustelids compren los pudises, los furets, las mostèlas
Mustela ye un chenero de mamiferos carnivoros que encluye as especies més chicas d'a familia Mustelidae. Son todas ellas animals mamiferos carnivoros terrestres de cuerpo estreito y patetas curtas que fan que sigan buens cazadors soterranios, como en os casos d'as paniquesas y os furons, u nadadors muit habils, como os nurions. As suyas midas varían d'entre os 15 y os 50 cm de lonchitut, y todas as especies tienen codas luengas y orella curtas y arronchadas. Son animals con fama de furos y que a ormino levan vincladas historias y connotacions populars negativas.
Ang mga wisel o mustela (Ingles: weasel, Kastila: mustela) ay mga mamalyang nasa saring Mustela ng pamilyang Mustelidae o mga mustelido. Isa itong mamalyang kumakain ng karne. Sa isang pagkakataon lamang, isa sa labing-anim na mga uri ng Mustela ang tinawag na "wisel" o weasel. Ito ang Europeong pinakamababang mustela (Least Weasel sa Ingles o Mustela nivalis). Sa ngayon, kalimitang ginagamit ang katawagang wisel para sa lahat ng mga uri ng pangkat. Sampu sa labing-anim na mga uri ang mayroong salitang "wisel" o weasel sa kanilang karaniwang pangalan, partikular na sa Ingles. Kabilang sa mga hindi tinatawag na wisel ang arminyo (Mustela erminea), ang dalawang uri ng mink o bison, at ang mga haliging pusa o mga peret.
Mustela is n Sleek fon Moddere. In dissen Sleek raakt dät 5 Unnersleeke un 17 Oarde.
Se neas neo eas a tha air cuid de bheathaichean sa teaghlach Mustelidae:
Tha an duilleag soilleireachaidh a' sealltainn a h-uile aiste a tha co-cheangailte ris an tiotal seo. 'S urrainn dhut ceangal chun na h-aiste a tha thu ag iarraidh a chur ris an duilleig seo. Se neas neo eas a tha air cuid de bheathaichean sa teaghlach Mustelidae:
Neas-abhag (Mustela putorius) Neas-bheag Mustela nivalis) Neas-mhòr no neas-gheal (Mustela erminea)Tadɣaɣat (Assaɣ ussnan: Mustela) d yiwen n uɣersiw yeṭṭafaren tawacult n tedɣaɣatin deg tfesna n temsuksumin, dɣa tawsit-a dges azal n 18 n telmas.
Tadɣaɣat (Assaɣ ussnan: Mustela) d yiwen n uɣersiw yeṭṭafaren tawacult n tedɣaɣatin deg tfesna n temsuksumin, dɣa tawsit-a dges azal n 18 n telmas.
The Whitrat or wheasel o the genus Mustela, is a smaw carnivore.
The name is whiles gien the foumart or stoat-wheasel.
Êu-chṳ̄ (鼬鼠, Ĭng-ngṳ̄: Weasel), sê Buô-ṳ̄ dông-ŭk Siăh-nṳ̆k-mŭk Êu-kuŏ gì siŏh sṳ̆k, gâe̤ng ô 17 ciáh chṳ̆ng:
Арысчычкандар (лат. Mustela) — суусар сымалдуулардын бир уруусу, булардын кыйла түрлөрү бар: арысчычкан (лат. M. nivalis), Хазар арысчычканы, кидик арысчычкан, тундра арысчычканы.
Арысчычкандар (лат. Mustela) — суусар сымалдуулардын бир уруусу, булардын кыйла түрлөрү бар: арысчычкан (лат. M. nivalis), Хазар арысчычканы, кидик арысчычкан, тундра арысчычканы.
Көҙән (лат. Mustela, рус. Хорёк) — Һыуһарҙар ғаиләһенә ҡараған, йомшаҡ оҙон йөнлө, затлы тиреле йыртҡыс йәнлек[1].
3 төрө Евразияла һәм Көньяҡ Америкала, 2 төрө Рәсәйҙә таралған. Кәүҙәһенең өҙонлоғо 35-40 см. Тышҡы ҡиәфәте менән ҡара көҙән шәшке һымаҡ йәнлектәргә оҡшаған. Тик уның аяҡтары күпкә оҙонораҡ. Ҡабарып торған йомшаҡ тиреһенең төҫө ҡара-көрән. Мороно һорғолт-аҡ төҫтә. Күҙҙәре араһында аҡ тап бар.
Ҡуйы булмаған ылыҫлы һәм ҡатнаш урмандарҙа йәшәй. Бик яҡшы йөҙөүсе булһала, ҡоро ерҙә йәшәй. Ваҡ кимереүселәр, тәлмәрйендәр һәм балыҡтар менән туҡлана. Ҡайсаҡ ҡуякдарға ла һөжүм итә. «Туйҙары» яҙ башлана. Апрель-май айҙарында бер юлы 4-6 бала тыуҙыра.
Көҙән (лат. Mustela, рус. Хорёк) — Һыуһарҙар ғаиләһенә ҡараған, йомшаҡ оҙон йөнлө, затлы тиреле йыртҡыс йәнлек.
3 төрө Евразияла һәм Көньяҡ Америкала, 2 төрө Рәсәйҙә таралған. Кәүҙәһенең өҙонлоғо 35-40 см. Тышҡы ҡиәфәте менән ҡара көҙән шәшке һымаҡ йәнлектәргә оҡшаған. Тик уның аяҡтары күпкә оҙонораҡ. Ҡабарып торған йомшаҡ тиреһенең төҫө ҡара-көрән. Мороно һорғолт-аҡ төҫтә. Күҙҙәре араһында аҡ тап бар.
Ҡуйы булмаған ылыҫлы һәм ҡатнаш урмандарҙа йәшәй. Бик яҡшы йөҙөүсе булһала, ҡоро ерҙә йәшәй. Ваҡ кимереүселәр, тәлмәрйендәр һәм балыҡтар менән туҡлана. Ҡайсаҡ ҡуякдарға ла һөжүм итә. «Туйҙары» яҙ башлана. Апрель-май айҙарында бер юлы 4-6 бала тыуҙыра.
Тæхсал[1] кæнæ тæхсæл[2] (лат. Mustela, уырыс. Хорёк) у, хомхорты къласмæ чи хауы, ахæм чыcыл цæрæгойты мыггаг.
Тæхсал кæнæ тæхсæл (лат. Mustela, уырыс. Хорёк) у, хомхорты къласмæ чи хауы, ахæм чыcыл цæрæгойты мыггаг.
रासू या वीज़ल (अंग्रेज़ी: weasel) एक छोटा मांसाहारी स्तनधारी जानवर है जो दिखने में नेवले जैसा लगता है हालांकि इसकी नसल काफ़ी भिन्न है। यह पतले और लम्बे आकार का होता है और इसकी छोटी टाँगे होती हैं। यह तेज़ी से हिल सकता है और बहुत निपुण शिकारी होता है जो छोटे जानवरों को अपना ग्रास बनाता है। अंटार्कटिका, ऑस्ट्रेलिया और उनके इर्द-गिर्द के द्वीपों को छोड़कर यह दुनियाभर में मिलता है।
रासू एक चालाक और तेज़ प्राणी है और पश्चिमी सभ्यता में ऐसे व्यक्तियों को रासू (वीज़ल) कहा जाता है जो चालाकी से काम करते हों और किसी भी मुश्किल परिस्थिति में झूठ और चतुरता का सहारा लेकर अपने आप को बचा लें।[1] मूल अमेरिकी आदिवासी संस्कृति में रासू का रास्ता काटना एक जानलेवा अपशकुन माना जाता था।[2]
रासू या वीज़ल (अंग्रेज़ी: weasel) एक छोटा मांसाहारी स्तनधारी जानवर है जो दिखने में नेवले जैसा लगता है हालांकि इसकी नसल काफ़ी भिन्न है। यह पतले और लम्बे आकार का होता है और इसकी छोटी टाँगे होती हैं। यह तेज़ी से हिल सकता है और बहुत निपुण शिकारी होता है जो छोटे जानवरों को अपना ग्रास बनाता है। अंटार्कटिका, ऑस्ट्रेलिया और उनके इर्द-गिर्द के द्वीपों को छोड़कर यह दुनियाभर में मिलता है।
Achuqalla, (latin aru: Mustela, kastilla aru: Comadreja), ñuñuri, aycha manq'iri kasta, jisk'a sallqa uywa ch'umphi samiri t'awrani, niya kimsa tunka phisqani patakachjata wiskhallawa, aruma sarnaqiriwa. Achuqallaxa chhiwchhi manq'antiriwa.
Achuqalla, (latin aru: Mustela, kastilla aru: Comadreja), ñuñuri, aycha manq'iri kasta, jisk'a sallqa uywa ch'umphi samiri t'awrani, niya kimsa tunka phisqani patakachjata wiskhallawa, aruma sarnaqiriwa. Achuqallaxa chhiwchhi manq'antiriwa.
Sēo ƿesle is sycedēor in cnōsle Mustela.
Neogale is a genus of mustelid native to the Americas, ranging from Alaska south to Bolivia. Members of this genus are known as New World weasels.
Members of this genus were formerly classified into the genera Mustela and Neovison, but many studies had previously recovered several American species of Mustela, as well as both species within Neovison, to comprise a monophyletic clade distinct from all other members of Mustelinae.[2][3] A 2021 study found this clade to have diverged from Mustela during the Late Miocene, between 11.8 - 13.4 million years ago, with all members within the clade being more closely related to one another than to any of the other species in Mustela, and gave it the name Neogale, originally coined by John Edward Gray.[1] The American Society of Mammalogists later accepted this change.[4]
New World weasels Mustelinae Neogale Taxonomy of Neogale[5]There are 5 recent species in the genus, 4 extant and 1 extinct:[4]
Neogale is a genus of mustelid native to the Americas, ranging from Alaska south to Bolivia. Members of this genus are known as New World weasels.
Mustelo (Mustela) estas genro de malaltkruraj rabobestoj kun longa maldika korpo kaj tre valora felo.
Ne-Mustela specioj :
Neovison es un género de mamíferos carnívoros pertenecientes a la familia de los mustélidos.[1] Se distribuyen por América del Norte.
Cuenta con dos especies reconocidas:
Neovison es un género de mamíferos carnívoros pertenecientes a la familia de los mustélidos. Se distribuyen por América del Norte.
Mustela Mustelidae ugaztun haragijale genero bat da. Katazuria, erbinude, hudo eta bisoia talde honetakoak dira. Askotan erbinude izena erabiltzen da, nahiz eta Mustela nivalis espezieari dagokion. 16 espezie ezagutzen dira. Erbinude izena genero honetatik kanpoko beste animalia batzuei ere ematen zaie.
Txikienak 13 zentimetro neurtzen ditu eta handienak (Mustela vison) 55. Katazuriak neguan ile txuria du. Gorputz luzeak dituzte, tuneletan sartzeko egokiak. Normalki isatsaren tamaina gorputz osoarenaren antzekoa da.
Mustela Mustelidae ugaztun haragijale genero bat da. Katazuria, erbinude, hudo eta bisoia talde honetakoak dira. Askotan erbinude izena erabiltzen da, nahiz eta Mustela nivalis espezieari dagokion. 16 espezie ezagutzen dira. Erbinude izena genero honetatik kanpoko beste animalia batzuei ere ematen zaie.
Txikienak 13 zentimetro neurtzen ditu eta handienak (Mustela vison) 55. Katazuriak neguan ile txuria du. Gorputz luzeak dituzte, tuneletan sartzeko egokiak. Normalki isatsaren tamaina gorputz osoarenaren antzekoa da.
Kärpät (Mustela) on näätäeläimiin kuuluva suku. Sen edustajat ovat noin 15–35 cm pitkiä petoeläimiä, ja monet niistä ovat tai ovat olleet arvokkaita turkiseläimiä. Ne syövät pääasiassa pieniä nisäkkäitä. Sukuun kuuluu nykyisen luokituksen mukaan 17 lajia.[1]
Kärpät (Mustela) on näätäeläimiin kuuluva suku. Sen edustajat ovat noin 15–35 cm pitkiä petoeläimiä, ja monet niistä ovat tai ovat olleet arvokkaita turkiseläimiä. Ne syövät pääasiassa pieniä nisäkkäitä. Sukuun kuuluu nykyisen luokituksen mukaan 17 lajia.
Neovison est un genre de Carnivores de la famille des Mustélidés qui comprend deux espèces, dont l'une éteinte au XIXe siècle. Elles sont appelées des visons comme quelques autres espèces classées dans le genre Mustela.
Ce genre a été décrit pour la première fois en 1997 par les zoologistes russes Alexei V. Abramov et Gennady F. Baryshnikov.
Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (13 juin 2013)[2], ITIS (13 juin 2013)[1] et Catalogue of Life (13 juin 2013)[3] :
Neovison est un genre de Carnivores de la famille des Mustélidés qui comprend deux espèces, dont l'une éteinte au XIXe siècle. Elles sont appelées des visons comme quelques autres espèces classées dans le genre Mustela.
Ce genre a été décrit pour la première fois en 1997 par les zoologistes russes Alexei V. Abramov et Gennady F. Baryshnikov.
Lasice su sisavci koji pripadaju rodu Mustela svrstanog u potporodici Mustelinae, koji je smješten u porodici Mustelidae.
Duljina tijela pripadnika ovog roda iznosi od petnaest do dvadeset i pet centimetara, te u pravilu imaju svijetliji gornji dio krzna, bijeli trbuh i crno obojeno krzno na vrhu repa; u mnogih vrsta, populacije koje prebivaju na višim nadmorskim visinama zimi se linjaju, nakon čega ostaju prekrivene bijelim krznom s crvenim vrškom repa. Imaju duguljasta, vitka tijela, koja im omogućuju praćenje plijena u jazbinama. Lasice su lukave i proždrljive, što je karakteristična osobina malih zvijeri. Njihovi repovi mogu biti dugački od 22-23 centimetara, što je zapravo jednako duljini ostatka njihovog tijela, koje koriste u obrani plijena od protivnika i utvrđivanja teritorija. Prosječna lasica teži otprilike 198 grama.
Lasice se hrane manjim sisavcima, a nekada su smatrane štetočinama jer su neke vrste napadale perad s farma, ili zečeve iz komercijalnih uzgajivača. Zabilježene su neke vrste lasica i tvorova tijekom izvođenja stanovitog lasičjeg ratničkog plesa, nakon borbe s drugim životinjama, ili nakon krađe plijena od druge životinje. Ovaj je ples posebice vezan uz hermelina.
Lasice su rasprostranjene diljem svijeta izuzev Antarktike, Australije i susjednih otoka.
U Wikimedijinu spremniku nalazi se članak na temu: Mustela
Wikivrste imaju podatke o: lasicama Lasice su sisavci koji pripadaju rodu Mustela svrstanog u potporodici Mustelinae, koji je smješten u porodici Mustelidae.
Duljina tijela pripadnika ovog roda iznosi od petnaest do dvadeset i pet centimetara, te u pravilu imaju svijetliji gornji dio krzna, bijeli trbuh i crno obojeno krzno na vrhu repa; u mnogih vrsta, populacije koje prebivaju na višim nadmorskim visinama zimi se linjaju, nakon čega ostaju prekrivene bijelim krznom s crvenim vrškom repa. Imaju duguljasta, vitka tijela, koja im omogućuju praćenje plijena u jazbinama. Lasice su lukave i proždrljive, što je karakteristična osobina malih zvijeri. Njihovi repovi mogu biti dugački od 22-23 centimetara, što je zapravo jednako duljini ostatka njihovog tijela, koje koriste u obrani plijena od protivnika i utvrđivanja teritorija. Prosječna lasica teži otprilike 198 grama.
Lasice se hrane manjim sisavcima, a nekada su smatrane štetočinama jer su neke vrste napadale perad s farma, ili zečeve iz komercijalnih uzgajivača. Zabilježene su neke vrste lasica i tvorova tijekom izvođenja stanovitog lasičjeg ratničkog plesa, nakon borbe s drugim životinjama, ili nakon krađe plijena od druge životinje. Ovaj je ples posebice vezan uz hermelina.
Lasice su rasprostranjene diljem svijeta izuzev Antarktike, Australije i susjednih otoka.
Cerpelai adalah Mamalia yang membentuk Genus Mustela dari Familia Mustelidae. Genus ini beranggotakan cerpelai, singgung dan ermine. Hewan ini berukuran kecil, merupakan predator aktif, bertubuh panjang dan ramping dengan kaki-kaki pendek. Familia Mustelidae yang juga beranggotakan Berang-berang juga sering disebut sebagai keluarga cerpelai.
Cerpelai memiliki panjang yang bervariasi dari 173 hingga 217 mm (6,8 hingga 8,5 in),[1] betinanya lebih kecil daripada jantan, dan biasanya memiliki lapisan tubuh atas berwarna coklat atau merah sedangkan perutnya putih; beberapa spesies mengganti bulu tubuh menjadi sepenuhnya putih pada Musim dingin. Tubuh hewan ini yang panjang dan ramping memungkinkannya untuk memburu mangsa sampai kedalam liang. Ekor mereka berukuran dari 34 hingga 52 mm (1,3 hingga 2,0 in).[1] Cerpelai memiliki reputasi sebagai hewan yang pintar, cepat dan penuh tipu daya.
Cerpelai memangsa mamalia kecil, dan sudah lama dianggap sebagai hama dikarenakan beberapa spesies sering memangsa ayam dan menyerang lubang kelinci di tanah peternakan. Hewan ini bisa ditemukan di seluruh dunia kecuali Antartika, Australia dan pulau-pulau sebelah timur Garis Wallace.
Informasi terkait dengan Mustela dari Wikispecies.Cerpelai adalah Mamalia yang membentuk Genus Mustela dari Familia Mustelidae. Genus ini beranggotakan cerpelai, singgung dan ermine. Hewan ini berukuran kecil, merupakan predator aktif, bertubuh panjang dan ramping dengan kaki-kaki pendek. Familia Mustelidae yang juga beranggotakan Berang-berang juga sering disebut sebagai keluarga cerpelai.
Cerpelai memiliki panjang yang bervariasi dari 173 hingga 217 mm (6,8 hingga 8,5 in), betinanya lebih kecil daripada jantan, dan biasanya memiliki lapisan tubuh atas berwarna coklat atau merah sedangkan perutnya putih; beberapa spesies mengganti bulu tubuh menjadi sepenuhnya putih pada Musim dingin. Tubuh hewan ini yang panjang dan ramping memungkinkannya untuk memburu mangsa sampai kedalam liang. Ekor mereka berukuran dari 34 hingga 52 mm (1,3 hingga 2,0 in). Cerpelai memiliki reputasi sebagai hewan yang pintar, cepat dan penuh tipu daya.
Cerpelai memangsa mamalia kecil, dan sudah lama dianggap sebagai hama dikarenakan beberapa spesies sering memangsa ayam dan menyerang lubang kelinci di tanah peternakan. Hewan ini bisa ditemukan di seluruh dunia kecuali Antartika, Australia dan pulau-pulau sebelah timur Garis Wallace.
Mustela est genus mustelidarum, ad quod pertinent minima mammalia ordinis carnivororum, velut mustela nivalis ac mus ponticus.
Mustelarum longitudo a capite usque ad truncum extremum variatur inter quindecim et triginta centimetra; quae longitudinis illarum cauda dimidiam fere partem efficit. Habent plerumque ventrum album, dum tergoris caudaeque color secundum tempus saepe variatur.
Harum bestiarum genus a Carolo Linnaeo describitur his verbis: "Dentes Primores superiores VI, erecti, acutiores, distincti. Inferiores VI obtusiores conferti: duo interiores. Lingua laevis."[1]
Adhuc agnoscuntur huius generis species septendecim[2], scilicet:
Situs scientifici: • ITIS • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • WoRMS: Marine Species • Fossilworks 
Vide "Mustelam" apud Vicispecies. Mustela est genus mustelidarum, ad quod pertinent minima mammalia ordinis carnivororum, velut mustela nivalis ac mus ponticus.
Šeškai, audinės, žebenkštys (lot. Mustela, angl. Weasel, vok. Wiesel) – kiauninių šeimos žinduolių gentis.
Šermuonėlis (Mustela erminea)
Ilgauodegė žebenkštis (Mustela frenata)
Europinė audinė (Mustela lutreola)
Juodakojis šeškas (Mustela nigripes)
Žebenkštis (Mustela nivalis)
Juodasis šeškas (Mustela putorius)
Kanadinė audinė (Mustela vison)
Šeškai, audinės, žebenkštys (lot. Mustela, angl. Weasel, vok. Wiesel) – kiauninių šeimos žinduolių gentis.
Sermuļi jeb zebiekstes (Mustela) ir lielākā sermuļu dzimtas (Mustelidae) ģints, kas apvieno 17 sugas.
Sermuļu ģints apvieno dažādas zebiekstu sugas, no kurām tikai vienu sauc vienkārši zebiekste (Mustela nivalis). Ģintī ir viena ūdeļu suga Eiropas ūdele (Mustela lutreola), viena sermuļa suga sermulis (Mustela erminea), viena kolonoku suga Sibīrijas kolonoks (Mustela sibirica) un trīs sesku sugas: meža sesks (Mustela putorius),[1] melnkāju sesks (Mustela nigripes) un stepes sesks (Mustela eversmannii).
Sermuļu ģints dzīvnieki ir sastopami visā pasaulē, izņemot Antarktīdu, Austrāliju un kontinentiem tuvumā esošās salas. Latvijā dzīvo 3 sermuļu ģints sugas: meža sesks, sermulis un zebiekste.[2] Kādreiz Latvijā dzīvoja vēl ceturtā suga Eiropas ūdele, kas pie mums nav redzēta kopš 1994. gada. Latvijas zīdītāju sarakstos kā piederīga sermuļu ģintij kļūdaini tiek pieminēta Amerikas ūdele (Neovison vison), kas tikai pēdējos gados ir izdalīta Amerikas ūdeļu ģintī (Neovison).[3]
Sermuļi un zebiekstes ir aktīvi plēsēji, to ķermeņi ir gari, slaidi ar īsām kājām, kas ļauj tiem ielīst grauzēju alās un medīt tos zem zemes.
Sermuļu sugu izmēri ir diezgan atšķirīgi. Tēviņi visām sugām ir lielāki par mātītēm. Mazākā sermuļu ģintī, kā arī visā caunu dzimtā ir zebiekste, kuras mātītes ķermeņa garums var būt 11 cm,[4] un svars 30 g,[5] bet viens no lielākajiem sermuļu ģintī ir meža sesks, kura ķermenis tēviņam var sasniegt 46 cm garumu, un svars 1,7 kg.[6] Astes sermuļiem un zebiekstiem ir salīdzinoši garas, galvas forma saplacināta ar trīstūrveida purniņu.
Šīs ģints dzīvnieku kažoki visbiežāk ir brūni vai sarkanbrūni ar gaišu pavēderi. Dažām sugām ziemas laikā uzaug pilnīgi balti kažoki, piemēram, sermulim, kuram melns ziemā ir tikai pats astes gals.
Kā maziem plēsējiem sermuļiem un zebiekstēm ir gudru un atjautīgu mednieku slava. Tie medī mazus dzīvniekus: grauzējus, zaķus, trušus, putnus, no ligzdām izēd olas. Reizēm no zemnieku sētām aiznes kādu vistu vai trusi.
Sermuļi jeb zebiekstes (Mustela) ir lielākā sermuļu dzimtas (Mustelidae) ģints, kas apvieno 17 sugas.
Sermuļu ģints apvieno dažādas zebiekstu sugas, no kurām tikai vienu sauc vienkārši zebiekste (Mustela nivalis). Ģintī ir viena ūdeļu suga Eiropas ūdele (Mustela lutreola), viena sermuļa suga sermulis (Mustela erminea), viena kolonoku suga Sibīrijas kolonoks (Mustela sibirica) un trīs sesku sugas: meža sesks (Mustela putorius), melnkāju sesks (Mustela nigripes) un stepes sesks (Mustela eversmannii).
Weasel atau Pulasan ialah mamalia dalam genus Mustela dalam famili Mustelidae.
Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah ia dengan templat tunas yang lebih spesifik.
Weasel atau Pulasan ialah mamalia dalam genus Mustela dalam famili Mustelidae.
Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah ia dengan templat tunas yang lebih spesifik.
De kleine marters (Mustela) vormen een geslacht van kleine, slanke marterachtigen in de onderfamilie Mustelinae. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[1] Tot dit geslacht behoren zestien soorten, waaronder hermelijn, wezel en bunzing. Het geslacht splitste zich zo'n 20 miljoen jaar geleden, in het Mioceen, af van de rest van de Mustelinae.
Het zijn over het algemeen kleine, lange roofdieren met korte poten. De wezel is het kleinst bekende roofdier. Bij veel soorten zijn mannetjes duidelijk groter dan vrouwtjes. Een mogelijke verklaring is dat zo voedselconcurrentie tussen beide geslachten wordt vermeden. De grotere mannetjes kunnen namelijk grotere prooien aan dan de kleinere vrouwtjes, en laten meestal de kleinere prooien, waar de vrouwtjes achteraan gaan, links liggen. Een andere verklaring is dat de vrouwtjes, die voor de jongen moeten zorgen, er voordeel bij hebben om minder tijd aan de jacht te besteden, dus om lichter te zijn. Mannetjes moeten vechten voor territoria, en hebben er meer baat bij om zwaar te zijn.[bron?]
De soorten van het geslacht Mustela leven voornamelijk van muizen, woelmuizen en andere kleine knaagdieren, maar ze kunnen soorten aan die groter zijn dan zijzelf. Ook vangen ze vogels, kikkers, hagedissen, insecten en ander voedsel. Het zijn opportunistische jagers, de enige voedselspecialist is de zwartvoetbunzing, die enkel op prairiehonden jaagt.
Ze komen voor in praktisch geheel Europa, Azië en Noord-Amerika. In Latijns-Amerika komt het geslacht voor tot in Bolivia en Brazilië, en in Indonesië tot Sumatra en Borneo. Hermelijn, wezel en bunzing zijn ingevoerd in Nieuw-Zeeland. In de Benelux komen van nature vier soorten voor, namelijk bunzing, hermelijn, wezel en Europese nerts, hoewel de laatste soort door menselijk toedoen is verdwenen.
Er worden zeventien soorten onderscheiden, in negen ondergeslachten. De Amerikaanse nerts en de zeemink worden in plaats van in het aparte geslacht Neovison ook wel in Mustela geplaatst.
De kleine marters (Mustela) vormen een geslacht van kleine, slanke marterachtigen in de onderfamilie Mustelinae. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. Tot dit geslacht behoren zestien soorten, waaronder hermelijn, wezel en bunzing. Het geslacht splitste zich zo'n 20 miljoen jaar geleden, in het Mioceen, af van de rest van de Mustelinae.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Łasica[8] (Mustela) – rodzaj lądowego ssaka drapieżnego z podrodziny łasic (Mustelinae) w rodzinie łasicowatych (Mustelidae). Gatunki zaliczane do tego rodzaju są najmniejszymi ssakami w rzędzie drapieżnych (Carnivora).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce, Eurazji i Afryce[9][10].
Długość ciała 19–56,2 cm, długość ogona 4,2–21 cm; masa ciała 25–2050 g; samce są większe i cięższe od samic[10]. Najczęściej posiadają czerwoną lub brązową sierść na grzbiecie i białą na brzuchu. Zdarza się, że niektóre osobniki pewnych gatunków po linieniu przybierają na zimę całkowicie białe ubarwienie. Posiadają wydłużone, smukłe ciało o krótkich nogach co pozwala im skutecznie polować w zaroślach.
Łasice odżywiają się małymi ssakami i od czasu do czasu człowiek uznaje je lokalnie jako szkodniki, gdyż niektóre gatunki polują również na drób oraz króliki hodowane na farmach i gospodarstwach[11].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8][9]:
Pozycja taksonomiczna opisywanej pod nazwami Mustela furo, Mustela putorius furo i Mustela putorius f. furo udomowionej fretki domowej nie została ostatecznie ustalona. Tradycyjnie uważano, że pochodzi od tchórza zwyczajnego (M. putorius), jednak badania genetyczne wskazują na bliższe pokrewieństwo z tchórzem stepowym (M. eversmanii). Ci trzej przedstawiciele rodzaju Mustela mogą się ze sobą krzyżować dając płodne potomstwo.
Łasica (Mustela) – rodzaj lądowego ssaka drapieżnego z podrodziny łasic (Mustelinae) w rodzinie łasicowatych (Mustelidae). Gatunki zaliczane do tego rodzaju są najmniejszymi ssakami w rzędzie drapieżnych (Carnivora).
Mustela Linnaeus, 1758 este un gen de mamifere din familia Mustelidae, care include variate specii de nevăstuică, hermină și nurcă.
Categorie la Commons 
Wikispecii
Mustela Linnaeus, 1758 este un gen de mamifere din familia Mustelidae, care include variate specii de nevăstuică, hermină și nurcă.
Mustela (-po latinsky; po slovensky niekedy lasica[1]) je rod z čeľade lasicovité. V slovenčine tento rod pozostáva z viacerých rodových mien, konkrétne lasica, hranostaj, tchor a norok (podrobnosti pozri nižšie).
V staršom, užšom zmysle rod Mustela nezahŕňa tchory, norky a juhoamerické lasice (podrobnosti pozri nižšie).
Mustela (lasica) je aj názov jedného z podrodov rodu Mustela (podrobnosti pozri nižšie).
Nižšie je uvedený systém, ktorý je v súčasnosti v literatúre najčastejšie uvádzaný (znak “/” oddeľuje úplné synonymá). Zdroje systému (pokiaľ nie je nižšie uvedené inak) sú[2][3][4][5][6][7][8][9]. Systém vyzerá takto:
Rod lasica (Mustela):
Delenie rodu Mustela na podrody je sporné. Vyššie je uvedené tradičné delenie na 5 podrodov (Youngman 1982; Anderson 1989), existujú však aj delenia na 2 (Ellerman a Morrison-Scott 1951; Heptner et al. 1967), 4 (Pavlinov et al. 1995) či 9 podrodov (Abramov 2000), a viaceré systémy od delenia na podrody úplne upustili[19][2]. Napríklad spomínané delenie na 9 podrodov pozostáva z nasledujúcich podrodov (M. vison a macrodon v tomto systéme tvoria samostatný rod Neovison)[4]:
Staršie sa podrody rodu Mustela (okrem podrodov podľa delenia na 9 podrodov, ktoré je novšieho dáta) niekedy uvádzali ako samostatné rody. Napríklad na Slovensku žijúce druhy sa bežne (ale nie vždy) uvádzali ako patriace do samostatných rodov lasica (Mustela [v užšom zmysle]; vrátane hranostaja), tchor (Putorius) a norok (Lutreola; vrátane Mustela vison a macrodon).[20][15][21][22]
Mustela (-po latinsky; po slovensky niekedy lasica) je rod z čeľade lasicovité. V slovenčine tento rod pozostáva z viacerých rodových mien, konkrétne lasica, hranostaj, tchor a norok (podrobnosti pozri nižšie).
V staršom, užšom zmysle rod Mustela nezahŕňa tchory, norky a juhoamerické lasice (podrobnosti pozri nižšie).
Mustela (lasica) je aj názov jedného z podrodov rodu Mustela (podrobnosti pozri nižšie).
Mustela är ett släkte i familjen mårddjur (Mustelidae). I släktet finns fem undersläkten med tillsammans 17[1] till 19[2] arter. Bland de mest kända är iller, vessla och hermelin.
Det vetenskapliga namnet är det latinska ordet för vessla.[3]
Storleken varierar ganska mycket mellan släktets arter. Allmänt tillhör de minsta mårddjuren släktet. Kroppen är långsträckt och smal. Arterna skiljer sig dessutom från släktet Martes i olikartat konstruerade detaljer av skallen.[4] Tandformeln är I 3/3 C 1/1 P 3/2-3 M 1/2.[5]
Tidigare placerades minken i släktet Mustela, men genetiska studier indikerar så pass stora skillnader att den numera ofta placeras i det egna släktet Neovison tillsammans med en utdöd art.[6]
Följande lista följer IUCN men minken förs till det egna släktet Neovison[2]:
Mustela är ett släkte i familjen mårddjur (Mustelidae). I släktet finns fem undersläkten med tillsammans 17 till 19 arter. Bland de mest kända är iller, vessla och hermelin.
Det vetenskapliga namnet är det latinska ordet för vessla.
Storleken varierar ganska mycket mellan släktets arter. Allmänt tillhör de minsta mårddjuren släktet. Kroppen är långsträckt och smal. Arterna skiljer sig dessutom från släktet Martes i olikartat konstruerade detaljer av skallen. Tandformeln är I 3/3 C 1/1 P 3/2-3 M 1/2.
Tidigare placerades minken i släktet Mustela, men genetiska studier indikerar så pass stora skillnader att den numera ofta placeras i det egna släktet Neovison tillsammans med en utdöd art.
Gelincik, Mustelidae familyasından Mustela cinsinden bazı küçük yapılı etçil türlerinin ortak adı.
Türkiye'nin hemen hemen her bölgesinde görülebilen gelinciklerin, sırtları kızıl kahverengi, karın bölgeleri ise beyaza yakın açık renkli tüylere sahiptirler.
Etçiller ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gelincik, Mustelidae familyasından Mustela cinsinden bazı küçük yapılı etçil türlerinin ortak adı.
Chi Chồn là một chi có danh pháp khoa học Mustela của họ Chồn (Mustelidae) với khoảng 16 loài. Các loài chồn trong chi này có kích thước dao động trong khoảng 15–35 cm (6-14 inch), và thông thường có lớp lông bên ngoài màu nâu nhạt, bụng trắng và chóp đuôi có lông đen. Ở nhiều loài, các quần thể sống trên các độ cao lớn thay lông thành màu trắng với chóp đuôi đen vào mùa đông. Chúng có thân hình mảnh dẻ, cho phép chúng dễ dàng theo đuổi con mồi trong hang. Đuôi của chúng nói chung dài gần bằng phần còn lại của cơ thể. Là các loài động vật ăn thịt có kích thước nhỏ nên các loài chồn này nói chung khá thông minh và mưu mẹo.
Các loài chồn ăn thịt các loài thú nhỏ, trước đây người ta coi chúng là có hại do một vài loài còn dám bắt cả gia cầm từ các trang trại, hay thỏ (Leporidae) từ các hang nuôi cho mục đích thương mại. Một vài loài chồn được biết đến ăn lúa và chồn sương, được thông báo là có hành vi thực hiện những điệu nhảy hung hăng kỳ quái, sau khi đã đánh nhau với các con vật khác hoặc cướp được mồi từ chúng. Trong văn hóa dân gian châu Âu, điệu nhảy này được gắn liền với chồn ecmin.
Một loại chồn ecmin (chồn ecmin Sutton) ít được biết đến tại đông bắc nước Anh có bộ lông gồm các sọc đen trắng đặc biệt với con đực đầu đàn có bộ râu như râu dê, là các động vật khá nhút nhát, nhưng có thể trở nên hung dữ khi bị dồn cùng đường. Các động vật kỳ lạ này trong họ Chồn chỉ có thể tìm thấy tại khu vực Togstone trong một cộng đồng nhỏ khoảng 4-5 gia đình. Các con cái chiếm đa số với các con đực rất dễ phục tùng trong mùa sinh sản.
Chi Chồn là một chi có danh pháp khoa học Mustela của họ Chồn (Mustelidae) với khoảng 16 loài. Các loài chồn trong chi này có kích thước dao động trong khoảng 15–35 cm (6-14 inch), và thông thường có lớp lông bên ngoài màu nâu nhạt, bụng trắng và chóp đuôi có lông đen. Ở nhiều loài, các quần thể sống trên các độ cao lớn thay lông thành màu trắng với chóp đuôi đen vào mùa đông. Chúng có thân hình mảnh dẻ, cho phép chúng dễ dàng theo đuổi con mồi trong hang. Đuôi của chúng nói chung dài gần bằng phần còn lại của cơ thể. Là các loài động vật ăn thịt có kích thước nhỏ nên các loài chồn này nói chung khá thông minh và mưu mẹo.
Các loài chồn ăn thịt các loài thú nhỏ, trước đây người ta coi chúng là có hại do một vài loài còn dám bắt cả gia cầm từ các trang trại, hay thỏ (Leporidae) từ các hang nuôi cho mục đích thương mại. Một vài loài chồn được biết đến ăn lúa và chồn sương, được thông báo là có hành vi thực hiện những điệu nhảy hung hăng kỳ quái, sau khi đã đánh nhau với các con vật khác hoặc cướp được mồi từ chúng. Trong văn hóa dân gian châu Âu, điệu nhảy này được gắn liền với chồn ecmin.
Một loại chồn ecmin (chồn ecmin Sutton) ít được biết đến tại đông bắc nước Anh có bộ lông gồm các sọc đen trắng đặc biệt với con đực đầu đàn có bộ râu như râu dê, là các động vật khá nhút nhát, nhưng có thể trở nên hung dữ khi bị dồn cùng đường. Các động vật kỳ lạ này trong họ Chồn chỉ có thể tìm thấy tại khu vực Togstone trong một cộng đồng nhỏ khoảng 4-5 gia đình. Các con cái chiếm đa số với các con đực rất dễ phục tùng trong mùa sinh sản.
Домашние хорьки относятся к чёрным, или лесным, хорькам (Mustela putorius).
В зоологии и звероводстве фуро называют только хорьков-альбиносов. Происхождение фуро долгое время оставалось загадкой для науки. Высказывались гипотезы, что фуро — это особая одомашненная форма лесного (чёрного) или степного (светлого) хоря, или гибрид между ними, или вообще отдельный вид — так называемый «африканский хорёк».
В 1970-х годах учёные (в их числе Д. Терновский) доказали, что фуро — это альбиносная форма чёрного хорька (Mustela putorius furo). Например, у них одинаковое диплоидное число хромосом (40), а изученный и впервые описанный кариотип светлого хорька имеет 38. Новейшая методика исследования тонкого строения хромосом убедительно подтвердила морфологическую идентичность кариотипов фуро и чёрного хорька, их отличие от светлого. Биологическая близость фуро с чёрным хорьком подтверждается также одинаковым сроком беременности (40—42 дня), который у светлого короче (37—38 дней).
Фуро можно разводить как в чистоте, так и скрещивая с дикими. С чёрным хорьком они спариваются свободно, в результате рождаются помеси, называемые в Польше «тхужофретками» (то есть «хорефретками»).
Хорёк-фуро был увековечен Леонардо да Винчи в картине «Дама с горностаем». Зверёк, изображенный художником, — это именно фуро, а не горностай.
Подрод Lutreola:
Подрод Mustela:
Подрод Grammogale:
Подрод Putorius:
Домашние хорьки относятся к чёрным, или лесным, хорькам (Mustela putorius).
В зоологии и звероводстве фуро называют только хорьков-альбиносов. Происхождение фуро долгое время оставалось загадкой для науки. Высказывались гипотезы, что фуро — это особая одомашненная форма лесного (чёрного) или степного (светлого) хоря, или гибрид между ними, или вообще отдельный вид — так называемый «африканский хорёк».
В 1970-х годах учёные (в их числе Д. Терновский) доказали, что фуро — это альбиносная форма чёрного хорька (Mustela putorius furo). Например, у них одинаковое диплоидное число хромосом (40), а изученный и впервые описанный кариотип светлого хорька имеет 38. Новейшая методика исследования тонкого строения хромосом убедительно подтвердила морфологическую идентичность кариотипов фуро и чёрного хорька, их отличие от светлого. Биологическая близость фуро с чёрным хорьком подтверждается также одинаковым сроком беременности (40—42 дня), который у светлого короче (37—38 дней).
Фуро можно разводить как в чистоте, так и скрещивая с дикими. С чёрным хорьком они спариваются свободно, в результате рождаются помеси, называемые в Польше «тхужофретками» (то есть «хорефретками»).
Хорёк-фуро был увековечен Леонардо да Винчи в картине «Дама с горностаем». Зверёк, изображенный художником, — это именно фуро, а не горностай.
見内文。
鼬属（学名 Mustela），是哺乳綱食肉目鼬科的一屬，共有17個種：
美洲水鼬（Neovison vison）和已绝種的海鼬（Neovison macrodon）在1999年已從鼬属歸類到美洲水鼬属（Neovison）[1][2][3]。
这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 鼬属（学名 Mustela），是哺乳綱食肉目鼬科的一屬，共有17個種：
纹腹鼬 Mustela africana 香鼬 Mustela altaica 白鼬 Mustela erminea 艾鼬 Mustela eversmannii 南美山鼬 Mustela felipei 長尾鼬 Mustela frenata 日本鼬 Mustela itatsi 黄腹鼬 Mustela kathiah 欧洲水鼬 Mustela lutreola 爪哇鼬 Mustela lutreolina 黑足鼬 Mustela nigripes 伶鼬 Mustela nivalis 裸足鼬 Mustela nudipes 歐洲雪貂 Mustela putorius 黄鼬 Mustela sibirica 鼬 Mustela strigidorsa 埃及鼬 Mustela subpalmata 台灣小黃鼠狼 Mustela. formosana美洲水鼬（Neovison vison）和已绝種的海鼬（Neovison macrodon）在1999年已從鼬属歸類到美洲水鼬属（Neovison）。
イタチ（鼬、鼬鼠）とは、ネコ目（食肉目） イヌ亜目 クマ下目 イタチ科 イタチ属 Mustela に含まれる哺乳類の総称である。オコジョ、イイズナ、ミンク、ニホンイタチなどがイタチ属に分類される。ペットとして人気のあるフェレットもイタチ属である。
なお、「イタチ」の語は元来、日本に広く棲息するニホンイタチ Mustela itatsi を特に指す語であり、現在も、形態や生態のよく似た近縁のチョウセンイタチ M. sibirica coreana を含みながら、この狭い意味で用いられることが多い。また、広義にはイタチ亜科（あるいはイタチ科）の動物全般を指すこともあるが（イタチ亜科の場合、テンやクズリなどの仲間も含まれる）、ここではイタチ属のイタチ類について記す。
日本全国、ユーラシア、アフリカ、南北アメリカ大陸の亜熱帯から寒帯まで広く分布している。
イタチ属の動物は、しなやかで細長い胴体に短い四肢をもち、鼻先がとがった顔には丸く小さな耳がある。多くの種が体重2kg以下で、ネコ目（食肉類）の中でも最も小柄なグループである。中でもイイズナ Mustela nivalis はネコ目中最小の種であり、体重はアメリカイイズナ M. n. rixosa で30-70g、ニホンイイズナ M. n. namiyei で25-250gである。
イタチ類は、オスに比べメスが極端に小柄であることでも知られ、この傾向は小型の種ほど顕著である。メスの体重は、たとえば前述のアメリカイイズナやチョウセンイタチ M. s. coreana ではオスの半分、ニホンイタチではオスの3分の1である。
小柄な体格ながら、非常に凶暴な肉食獣であり、小型の齧歯類や鳥類はもとより、自分よりも大きなニワトリやウサギなども単独で捕食する。反対にイタチを捕食する天敵は鷲・鷹・フクロウと言った猛禽類とキツネである。
水辺を好み、泳ぐのも上手い。
イタチ属は、19世紀半ばに絶滅したウミベミンク（ウミミンク）を除き、16ないし18種が現生する。フェレット Mustela furo はヨーロッパケナガイタチ M. putorius の亜種 M. p. furo とされることもあるが、頭骨にステップケナガイタチ M. putorius に似た特徴がある。また、ニホンイタチ M. itatsi はシベリアイタチの亜種とされることがある。
イタチ属 Mustela に属する動物は、日本には5種8亜種が棲息する。このうち、アメリカミンクは外来種であり、在来種に限れば4種7亜種となる。
比較的大型のイタチ類（ニホンイタチ、コイタチ、チョウセンイタチ）に対して、高山部にしか分布しないイイズナ（キタイイズナ、ニホンイイズナ）とオコジョ（エゾオコジョ、ホンドオコジョ）はずっと小型であり、特に、ユーラシア北部から北米まで広く分布するイイズナは、最小の食肉類でもある。
4種の在来種（ニホンイタチ、チョウセンイタチ（自然分布は対馬のみ）、イイズナ、オコジョ）のうち、ニホンイタチ（亜種コイタチを含む）は日本固有種であるが、前述のように（チョウセンイタチと同じく）大陸に分布するシベリアイタチの亜種とされることもある。また、亜種のレベルでは、本州高山部に分布するニホンイイズナとホンドオコジョが日本固有亜種であり、これにチョウセンイタチとエゾオコジョを加えた4亜種は、環境省のレッドリストでNT（準絶滅危惧）に指定されている。
外来種問題に関わるものとしては、西日本では国内移入亜種のチョウセンイタチが在来種のニホンイタチを、北海道では国内外来種のニホンイタチと外来種のアメリカミンクが在来亜種のエゾオコジョを、一部の島嶼部ではネズミ類などの駆除のために移入されたニホンイタチが在来動物を、それぞれ圧迫している。
日本古来からイタチは妖怪視され、様々な怪異を起こすものといわれていた。江戸時代の百科辞典『和漢三才図会』によれば、イタチの群れは火災を引き起こすとあり、イタチの鳴き声は不吉の前触れともされている。新潟県ではイタチの群れの騒いでいる音を、6人で臼を搗く音に似ているとして「鼬の六人搗き」と呼び、家が衰える、または栄える前兆という。人がこの音を追って行くと、音は止まるという[1]。
またキツネやタヌキと同様に化けるともいわれ、東北地方や中部地方に伝わる妖怪・入道坊主はイタチの化けたものとされているほか、大入道や小坊主に化けるという[1]。
鳥山石燕の画集『画図百鬼夜行』にも「鼬」と題した絵が描かれているが、読みは「いたち」ではなく「てん」であり[2]、イタチが数百歳を経て魔力を持つ妖怪となったものがテンとされている[3]。別説ではイタチが数百歳を経ると狢になるともいう[4]。
イタチを黒焼にして飲めば、こわばりなどに良いという伝承が長野県にある[5]。
かまいたちとは、何もしていないのに突然、皮膚上に鎌で切りつけたような傷ができる現象のことを指す。
かつては「目に見えないイタチの妖怪のしわざ」だと考えられていたが、現在では、乾燥した肌が衝撃を受けることで裂ける生理現象であると判明している。最近まで、「空気中にできた真空によって引き起こされる」と説明されていたが、科学的な根拠はない。
なお、「かまいたち」は「構え太刀」が転じたもので、元来はイタチとは全く関係がない、とする説もある。
イタチ（鼬、鼬鼠）とは、ネコ目（食肉目） イヌ亜目 クマ下目 イタチ科 イタチ属 Mustela に含まれる哺乳類の総称である。オコジョ、イイズナ、ミンク、ニホンイタチなどがイタチ属に分類される。ペットとして人気のあるフェレットもイタチ属である。
なお、「イタチ」の語は元来、日本に広く棲息するニホンイタチ Mustela itatsi を特に指す語であり、現在も、形態や生態のよく似た近縁のチョウセンイタチ M. sibirica coreana を含みながら、この狭い意味で用いられることが多い。また、広義にはイタチ亜科（あるいはイタチ科）の動物全般を指すこともあるが（イタチ亜科の場合、テンやクズリなどの仲間も含まれる）、ここではイタチ属のイタチ類について記す。
아메리카밍크속(Neovison)은 족제비과에 속하는 포유류 속의 하나이다.[1] 멸종된 바다밍크와 현존하는 아메리카밍크를 포함하고 있다.[2] 바다밍크는 1860년과 1920년 사이, 모피사냥 때문에 멸종되었다.
.jpg)
.jpg)
