nomes no trilho de navegação
The Nullarbor Plains are extremely level topographically, and manifest the largest single expanse of unbroken rock on Earth; moreover, this expanse of limestone is rich in notable karst formations. The geological formation and history of the Nullabor Plains have produced a vicariance leading to the speciation of multiple phylogenic lines in the high endemism temperate sclerophyllus regions to the east and west of the Nullabor. Fundamentally the calcareous limestone soils of the Nullarbor are an edaphic barrier to vegetative taxa of the flanking sclerophyll biomes.
This virtually treeless ecoregion of Australia is dominated by scrub of the family Chenopodiaceae. There are a total of 301 recorded vertebrate species in the ecoregion. Total fauna of the Nullarbor include a considerable of taxa of crustaceans, spiders, and beetles adapted to the darkness of the Nullarbor Caves as well as the underground rivers and lakes that connect these cave habitats.
Threatened avian species in the Nullarbor Plains include the Near Threatened Australian bustard (Ardeotis australis), the Near Threatened buff-breasted sandpiper (Tryngites subruficollis), the Vulnerable fairy tern (Sterna nereis), the Near Threatened grey falcon (Falco hypoleucos) and the Vulnerable malleefowl (Leipoa ocellata).
Special status reptiles in the ecoregion are: the Near Threatened Bardick snake (Echiopsis curta) and the Endangered woma (Aspidites ramsayi). Special status mammals in the Nullarbor Plains ecoregion are represented by the Vulnerable plains mouse (Pseudomys australis)
Pseudomys australis és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmic d'Austràlia. Es tracta d'un animal nocturn que s'alimenta principalment de llavors, però també d'invertebrats i de les parts verdes de les plantes. El seu hàbitat natural són els deserts pavimentats. Està amenaçat pel sobrepasturatge.[1] El seu nom específic, australis, significa 'austral' en llatí.[2]
Pseudomys australis és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmic d'Austràlia. Es tracta d'un animal nocturn que s'alimenta principalment de llavors, però també d'invertebrats i de les parts verdes de les plantes. El seu hàbitat natural són els deserts pavimentats. Està amenaçat pel sobrepasturatge. El seu nom específic, australis, significa 'austral' en llatí.
The plains rat (Pseudomys australis), also known as the palyoora, plains mouse and eastern mouse,[2] is a conilurine rodent native to arid and semi-arid Australia.[3] Referred to as the pallyoora or yarlie by Indigenous groups, the plains rat was once widely distributed across central Australia, including north-west New South Wales and south-west Queensland; however, habitat degradation due to grazing, introduced predators and drought have contributed to its decline.[3] Consequently, the plains rat has been listed as 'presumed extinct' in New South Wales and Victoria, 'endangered' in the Northern Territory and Queensland and 'vulnerable' in Western Australia and South Australia.[4] While recent research has indicated the presence of the plains rat in areas such as the Fowlers Gap and Strzelecki Desert regions of New South Wales[4] and within the Diamantina National Park in Queensland,[5] there are only five sub-populations currently recognised nationally, none of which coincide with recent discoveries of the plains rat.[4] As the current population trend of the plains rat has been listed as 'declining' by the International Union for the Conservation of Nature (IUCN), the IUCN conservation status for the species is 'vulnerable'.[6]
The name Pseudomys comes from the combined form of the Greek word pseudes (meaning "false") and the Latin word mys (meaning "mouse"), presumably because of the plains rat's puzzling similarities and differences to "true mice" in the genus mus.[7] The name australis comes from the Latin word australis (meaning "south land").[7] Thus, the name Pseudomys australis, first described by Grey in 1832,[8] means 'false mouse from the southern land'.[7]
The taxonomy of Australian rodents remains controversial; however, it is commonly accepted that there are two major groups including the Australo-Papuan Old Endemics and the Australo-Papuan New Endemics[9] (Figure 1). The plains rat is considered an Australo-Papuan Old Endemic as DNA sequencing from fossilised evidence suggests that its ancestors first arrived in Australia between 4.2 and 5 million years ago, during the Pilocene era.[9] Old endemics, particularly the Family Muridae, are believed to have originated in Southern Asia[9] and then diversified through multiple rodent lineages.[10] Relationships between Australian members of the Order Rodentia suggest that a New Guinean lineage gave rise to the Australo-Papuan Old Endemics and thus the early ancestors of the plains rat.[9]
The plains rat is an Australian conilurine rodent of the Order Rodentia.[3] Within the Order Rodentia are two suborders: the Hystricognathi and the Sciurognathi.[9] The Suborder Sciurognathi comprises several groups; however, the largest group, the Family Muridae, is inclusive of the Subfamily Murinae and Genus Pseudomys, of which the plains rat is classified.[9] Australian native rodents are composed of 13 genera, reflective of the habitats in which they occur.[9] Pseudomys occupy the arid and semi-arid regions of Australia; however, fossil records suggest that the plains rat has occupied far more diverse habitats in the past,[11] contributing to difficulties in determining the differences between populations of the same species and different species within the Genus Pseudomys.[3] Thus, the species P. australis now includes all specimens previously classified as P. rowlinnae, P. minnie and P. auritus.[12]
The primary extant population of the plains rat can be divided into five broad geographic zones: 1) the Arcoona Tableland, SA; 2) the Southern Lake Eyre region, SA; 3) the Moon Plain region, SA; 4) the Oodnadatta region (including Witjira National Park), SA/NT; and, 5) the Andado Station and Mac Clark Conservation Reserve, NT[5] (Figure 2). These areas are characterised by access to boulders, small stones and gilgais (depressions and water soaks)[12] and are consistent with the plain rat's primary habitat type of stone-covered plains.[8]
Historically, the plains rat was widely distributed across a broad range of habitats including river flats, grasslands, sand ridges and lowland shrubs;[13] however, the current assumed distribution of the plains rat is limited to the gibber (stone-covered) plains (Figure 3) in central-northern South-Australia.[8] These areas are characterised by cracking clay, productive depressions and minor drainage lines which support low open scrublands and ephemeral grass or herb lands.[8] While an individual's home range is roughly 1.6 hectares, colonies may extend beyond their preferred habitat type in search of drought refuges, essentially increasing their home range.[5] These refuges are usually areas of higher shelter and food availability with more productive vegetation types.[14] Similarly, during times of high rainfall, populations displaced due to flood inundation may migrate temporarily into surrounding habitat types.[3]
The plains rat has a stocky build of around 65 grams with long ears and a rounded muzzle and is grey to brown along its back with white or cream lining its underbelly[15] (Figure 4). Its combined head and body length is usually between 90 and 145 millimetres and its tail is roughly as long as its body.[15] During lactation, females can be observed dragging their young as they each latch to one of the four teats located on its underbelly.[8]
The plains rat constructs a complex system of shallow connected tunnels beneath the cracking clay of gibber plains, emerging only at night to feed on seeds, stems and arthropods.[16] The home range of an adult is roughly 1.6 hectares.[5] During non-breeding periods both sexes live together in colonies of up to 20 individuals; however, during breeding periods one male occupies a burrow with up to three females.[11] During breeding cycles males becoming increasingly agitated and both sexes are known to stand on their hind feet and squeal loudly when threatened.[16] Whilst breeding is not regularly seasonal, young is generally produced after sexual maturity is reached at 8–10 weeks and after a gestation period of 30–31 days.[11] Litter sizes usually consist of four young but up to seven young can be produced in one litter.[6]
The lifespan of the plains rat is generally two years; however, their survival often depends on resource availability.[6] Thus, during years of consecutively high rainfall, their lifespan can approach 4.5 years.[14][17] Similarly, during severe drought most will only survive one year.[14]
Habitat degradation, introduced predators and drought collectively threaten the survival of the plains rat.[6] Habitat degradation mainly derives from introduced hoofed stock and land clearing.[18] Hoofed stock lessen vegetation cover, crush the seed bank and trample burrows while land clearing removes food sources vital to the survival of the plains rat.[8] Reduced vegetation cover and damaged burrows only makes it easier for introduced predators such as the European fox (Vulpes vulpes) (Figure 5) and feral cat (Felis catus) to excavate shallow burrows.[8] This can contribute to local extinctions, particularly when populations are already low during periods of drought.[8][14] Other potential threats to the plains rat include altered fire regimes, leading to increased intensity of bushfires; competition with the introduced house mouse (Mus musculus) and European rabbit (Oryctolagus cuniculus); and, climate change.[8][17]
The Action Plan for Australian Mammals 2012[6] identifies three main conservation objectives for the plains rat. These objectives include: 1) managing threats in order to secure or increase the plain rat's overall population size; 2) maintaining viable sub-populations where the plains rat is known to occur; and, 3) identifying and protecting drought refugia.[6] The 2012 National Recovery Plan for the Plains Mouse[5] encourages collaboration between communities, governments and industries to meet these conservation objectives in order to conserve the plains rat (Figure 6).
A captive population from Alice Springs Desert Park in Northern Territory, Australia has provided the opportunity for research used to promote easy health assessment tools for both captive and wildlife populations.[19]
The plains rat (Pseudomys australis), also known as the palyoora, plains mouse and eastern mouse, is a conilurine rodent native to arid and semi-arid Australia. Referred to as the pallyoora or yarlie by Indigenous groups, the plains rat was once widely distributed across central Australia, including north-west New South Wales and south-west Queensland; however, habitat degradation due to grazing, introduced predators and drought have contributed to its decline. Consequently, the plains rat has been listed as 'presumed extinct' in New South Wales and Victoria, 'endangered' in the Northern Territory and Queensland and 'vulnerable' in Western Australia and South Australia. While recent research has indicated the presence of the plains rat in areas such as the Fowlers Gap and Strzelecki Desert regions of New South Wales and within the Diamantina National Park in Queensland, there are only five sub-populations currently recognised nationally, none of which coincide with recent discoveries of the plains rat. As the current population trend of the plains rat has been listed as 'declining' by the International Union for the Conservation of Nature (IUCN), the IUCN conservation status for the species is 'vulnerable'.
Pseudomys australis Pseudomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Le rat des plaines (Pseudomys australis) est une espèce de rongeur de la famille des Muridés originaire d'Australie. C'est l'un des rares mammifères placentaires qui n'ait pas été introduit par l'homme en Australie. C'est une espèce menacée de disparition.
Il peut être gardé en captivité en Nouvelle-Galles du Sud par l'achat d'une licence de la NSW National Parks and Wildlife Service.
Le rat des plaines (Pseudomys australis) est une espèce de rongeur de la famille des Muridés originaire d'Australie. C'est l'un des rares mammifères placentaires qui n'ait pas été introduit par l'homme en Australie. C'est une espèce menacée de disparition.
Il peut être gardé en captivité en Nouvelle-Galles du Sud par l'achat d'une licence de la NSW National Parks and Wildlife Service.
Il topo australiano delle pianure (Pseudomys australis Gray, 1832) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'Australia[1][2]
Roditore di piccole dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 100 e 140 mm, la lunghezza della coda tra 90 e 120 mm, la lunghezza del piede tra 25 e 30 mm, la lunghezza delle orecchie tra 20 e 25 mm e un peso fino a 75 g.[3]
La pelliccia è lunga e soffice. Il corpo è tozzo. Le parti superiori sono grigio-brunastre scure. Il muso è arrotondato. Le orecchie sono grandi. Le parti ventrali sono giallo-brunastre, con la base dei peli grigia. Le mani e i piedi sono bianco-giallastri. La coda è più lunga della testa e del corpo, ricoperta densamente di lunghi peli, è grigia sopra e bianca sotto. Il cariotipo è 2n=48 FN=56-58.
È una specie parzialmente diurna e gregaria. Costruisce complessi sistemi di cunicoli. I nidi sono mantenuti dalle femmine in estro. Quando minacciata, si alza sui piedi ed emette forti squittii.
Si nutre di semi, parti vegetali e artropodi.
Si riproduce durante tutto l'anno se le condizioni ambientali sono favorevoli. Le femmine danno alla luce 4-7 piccoli alla volta dopo una gestazione di 30-31 giorni. Lo svezzamento avviene dopo 28 giorni dalla nascita.
Questa specie è diffusa nella parte centrale e settentrionale dell'Australia Meridionale e nell'estrema parte sud-orientale del Territorio del Nord. In passato l'areale si estendeva anche nel Queensland e nel Nuovo Galles del Sud.
Vive in pianure alluvionali con una copertura di bassi arbusti.
Sono state riconosciute 5 sottospecie, delle quali 3 sono estinte:
La IUCN Red List, considerato l'areale frammentato e il continuo degrado della qualità del proprio habitat, classifica P.australis come specie vulnerabile (VU).[1]
Il topo australiano delle pianure (Pseudomys australis Gray, 1832) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'Australia
Pseudomys australis is een knaagdier uit het geslacht Pseudomys dat voorkomt in Australië. Zijn verspreidingsgebied beslaat het midden van Zuid-Australië. Vroeger was het groter, tot Zuidoost-West-Australië, Zuidwest-Queensland en Noordwest-Nieuw-Zuid-Wales toe. Zijn habitat bestaat uit open, vrij droge gebieden.
De rug is zandgrijs of zilvergrijs, de onderkant wit, met een geleidelijke overgang. De staart is van boven donkerbruin en van onder wit. Dit dier is gedrongen gebouwd, met lange oren en een ronde bek. De kop-romplengte bedraagt 100 tot 140 mm, de staartlengte 90 tot 120 mm, de achtervoetlengte 25 tot 30 mm, de oorlengte 20 tot 25 mm en het gewicht 40 tot 75 gram. Vrouwtjes hebben 0+2=4 mammae.
De soort is deels overdag actief en leeft in holen. Hij eet voornamelijk zaden, maar ook wat wortels en geleedpotigen. Als het dier gealarmeerd wordt gaat hij op zijn achterpoten staan en krijsen. Deze dieren paren als het heeft geregend; de populaties kunnen daardoor sterk fluctueren.
Pseudomys australis is een knaagdier uit het geslacht Pseudomys dat voorkomt in Australië. Zijn verspreidingsgebied beslaat het midden van Zuid-Australië. Vroeger was het groter, tot Zuidoost-West-Australië, Zuidwest-Queensland en Noordwest-Nieuw-Zuid-Wales toe. Zijn habitat bestaat uit open, vrij droge gebieden.
De rug is zandgrijs of zilvergrijs, de onderkant wit, met een geleidelijke overgang. De staart is van boven donkerbruin en van onder wit. Dit dier is gedrongen gebouwd, met lange oren en een ronde bek. De kop-romplengte bedraagt 100 tot 140 mm, de staartlengte 90 tot 120 mm, de achtervoetlengte 25 tot 30 mm, de oorlengte 20 tot 25 mm en het gewicht 40 tot 75 gram. Vrouwtjes hebben 0+2=4 mammae.
De soort is deels overdag actief en leeft in holen. Hij eet voornamelijk zaden, maar ook wat wortels en geleedpotigen. Als het dier gealarmeerd wordt gaat hij op zijn achterpoten staan en krijsen. Deze dieren paren als het heeft geregend; de populaties kunnen daardoor sterk fluctueren.
Multimedia w Wikimedia Commons Pseudomysz wschodnia[3] (Pseudomys australis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w południowej części Australii[2][4].
Gatunek ten został opisany naukowo w 1832 roku przez J.E. Graya. Miejsce typowe to południowo-wschodnia część regionu Liverpool Plains w Nowej Południowej Walii. Jest to gatunek typowy rodzaju Pseudomys[4][5]. Wymarły gatunek Pseudomys auritus Thomas, 1910 bywa uznawany za synonim pseudomyszy wschodniej[1][6], choć w 2008 roku uznano jego odrębność[2]. Analizy budowy prącia i plemników, oraz badania elektroforetyczne enzymów występujących u australijskich gryzoni wskazują, że gatunek ten jest najbliżej spokrewniony z pseudomyszą tasmańską (P. higginsi), pseudomyszą kasztanową (P. nanus) i wymarłą pseudomyszą rodzinną (P. gouldii)[4].
Nazwa łacińska Pseudomys pochodzi od stgr. ψευδής pseudes – fałszywa oraz μῦς mus – mysz[7]. Epitet gatunkowy łac. australis oznacza „południowa”[8]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę pseudomysz wschodnia[3]. W Australii zwierzę nosi angielską nazwę plains rat oraz aborygeńską nazwę Palyoora[6].
Pseudomysz wschodnia występuje endemicznie w Australii, należy do grupy „starych endemitów”[9]. Obecnie występuje w Australii Południowej i Terytorium Północnym. Jej zasięg jest nieciągły, wyróżnia się w nim pięć głównych obszarów. Są nimi Arcoona Tablelands, południowa część regionu jeziora Eyre i okolice Coober Pedy w Australii Południowej, region Oodnadatta z Parkiem Narodowym Witjira na granicy z Terytorium Północnym, oraz ranczo Andado i rezerwat Mac Clark na skraju Pustyni Simpsona w Terytorium Północnym. 80% współczesnych doniesień o obecności tego gryzonia pochodzi z terenów wykorzystywanych do wypasu trzody[2].
Historycznie zasięg tego gryzonia był znacznie większy, sięgał do wybrzeża Australii Południowej, obejmował nizinę Nullarbor w Australii Zachodniej, zachodnią część Nowej Południowej Walii, środkowy i południowo-zachodni Queensland i prawdopodobnie północno-zachodnią Wiktorię. Ostatnie pewne doniesienia o występowaniu w Nowej Południowej Walii i Queenslandzie pochodzą z 1936 roku, a w Australii Zachodniej była widziana jeszcze w 1969. Szczątki w odchodach dingo australijskiego znalezione w 2011 roku wskazują, że gryzoń może wciąż żyć 400 kilometrów dalej na wschód od znanych miejsc występowania; także informacje z obszarów na wschód od jeziora Eyre wskazują, że po obfitych opadach pseudomyszy wschodnie rozszerzyły zasięg ku wschodowi. Zasięg i wielkość populacji podlegają znacznym sezonowym zmianom w odpowiedzi na warunki pogodowe, ale uważa się, że generalnie maleją. Kluczowe dla przetrwania gatunku są niewielkie i rozproszone schronienia, w których jest on w stanie przeżyć suszę[2].
Pseudomysz wschodnia zamieszkuje obecnie głównie pustynie żwirowe w basenie jeziora Eyre, na których niskie krzewy rosną na twardym podłożu gliniastym, zbocza o małym nachyleniu i zagłębienia terenu mieszczące okresowe zbiorniki wody. Ważnym schronieniem są dla niej spękania gruntu. Miejsca okresowo zalewane pozwalają rozwijać się roślinności, jednak długotrwałe pokrycie wodą po intensywnych deszczach może uniemożliwić pseudomyszom powrót na wcześniej zajmowane tereny, pozbawiając je schronień i niwecząc szansę na rozród. W sprzyjającym okresie zasięg pseudomyszy rozszerza się na obszary piaszczyste, sąsiadujące z głównymi siedliskami[6]. W przeszłości pseudomysz wschodnia zajmowała bardziej różnorodne siedliska[10], takie jak piaszczyste wzniesienia, nadrzeczne równiny i gęsto porośnięte tereny trawiaste[2][6]. Jej zasięg znacznie zmalał od czasu kolonizacji Australii przez Europejczyków[6].
Jest to niewielki gryzoń. Ciało wraz z głową osiąga 14 cm, ogon jest przeważnie krótszy i ma do 12 cm długości[6][10]. Tylna stopa holotypu miała 1 cal (2,54 cm)[5]. Pomimo małych rozmiarów pseudomysz wschodnia należy do największych gryzoni australijskiej strefy klimatu suchego. Masa ciała zwierzęcia to 30–85 gramów[6][10]. Jej futro jest szare do szarobrązowego z wierzchu, a kremowe lub białe na spodzie ciała[10]. Futro jest miękkie w dotyku, cienkie wibrysy sięgają za uszy[5]. Ogon jest ubarwiony tak jak ciało, ciemny z wierzchu i jasny od spodu[10], z białym końcem[6], choć niektóre osobniki mają całkowicie biały ogon i stopy[10]. Uszy zwierzęcia są długie, a pyszczek zaokrąglony[10].
Pseudomysz wschodnia prowadzi naziemny, nocny tryb życia. Kopie płytkie nory u stóp krzewów i w spękaniach gruntu, w których kryje się w ciągu dnia. Jest to zwierzę społeczne, żyje w małych koloniach, które dramatycznie zwiększają liczebność, jeśli tylko pozwala na to dostępność pożywienia[10]. W 1981 opisano kolonię zajmującą obszar około 40 km². W norze mieszka od jednego do dwudziestu osobników, zależnie od etapu cyklu reprodukcyjnego[2]. Zwierzęta te są zazwyczaj spotykane i chwytane w szczycie liczebności, znacznie mniej wiadomo o ich zachowaniach w innych okresach[6]. Posługują się bogatą gamą wokalizacji, w tym różnorodnymi dźwiękami oznaczającymi niepokój, ale schwytane są przeważnie ciche i łagodne[6].
Dzięki wyposażeniu zwierząt w nadajniki radiowe stwierdzono, że areał osobniczy pseudomyszy wschodniej ma powierzchnię średnio 1850 m² w środowisku pierwotnym i aż 6860 m² we wtórnym[6].
Jest w przeważającym stopniu roślinożerna. Preferuje nasiona, jada też zielone części roślin i okazjonalnie owady[2][10]. Potrafi przeżyć bez picia wody, całkowicie zaspokajając swoje potrzeby dzięki jedzeniu, co jest przystosowaniem do suchego środowiska[10].
Gryzonie te nie rozmnażają się regularnie wraz z cyklem pór roku, ich rozród wydaje się raczej związany ze zwiększoną dostępnością pożywienia po opadach, jest uzależniony od ich zasięgu i czasu. Ciąża trwa 30–31 dni, w miocie rodzi się typowo około czterech młodych. Osiągają one dojrzałość płciową po 8–10 tygodniach. Zwierzęta te mogą żyć do dwóch lat, ale większość nie dożywa drugiego roku[2][6].
Liczebność pseudomyszy wschodniej maleje, ocenia się, że żyje od 5 do 20 tysięcy dorosłych osobników. Podlega ona znaczącym wahaniom[2]. Najważniejszym zagrożeniem dla tego gatunku jest degradacja środowiska przez zwierzęta hodowlane, owce i bydło, które tratują nory gryzoni, zbijają glebę i zmniejszają liczbę szczelin wykorzystywanych jako schronienia, oraz zmniejszają dostępność pokarmu. Zagrożeniem jest też drapieżnictwo ze strony introdukowanych kotów i lisów[2][10]. Poluje na nie także dingo australijski i kaniuk stepowy (Elanus scriptus)[6]. Niebezpieczne dla tych zwierząt są też zmiany klimatu, przez które płytkie nory mogą stać się zbyt gorące, by mogły pełnić rolę dziennego schronienia pseudomyszy, oraz może wzrosnąć częstość gwałtownych opadów skutkujących powodziami, również prowadząc do utraty schronień[10]. Większość gryzoni żyje poza obszarami chronionymi, choć pewne niewielkie subpopulacje zamieszkują Witjira National Park, Mac Clark Conservation Reserve i Arid Recovery Reserve[2].
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody obecnie uznaje pseudomysz wschodnią za gatunek narażony na wyginięcie[2]. Australia przygotowała plan ochronny dla tego gatunku, choć wciąż wymaga on wdrożenia. Rekomendowane są dalsze badania tych gryzoni, w szczególności zmian zasięgu i dynamiki populacji, ocena wpływu drapieżników i konkurentów (w tym zwierząt hodowlanych), identyfikacja kluczowych ostoi gatunku i objęcie ochroną większych fragmentów jego zasięgu[6].
Pseudomysz wschodnia (Pseudomys australis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w południowej części Australii.
Pseudomys australis[2][3] är en däggdjursart som beskrevs av Gray 1832. Pseudomys australis ingår i släktet australmöss, och familjen råttdjur.[4][5] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4]
Detta råttdjur är stort jämförd med andra gnagare som förekommer i Australiens torra regioner. Individerna når en kroppslängd (huvud och bål) av upp till 14 cm och svansen kan bli 12 cm lång.[6] Arten väger vanligen 30 till 50 gram,[7] sällan upp till 80 gram.[6] Den har brungrå päls på ryggen och krämvit päls på undersidan. Vanligen är även svansen uppdelad i en mörk ovansida och en ljus undersida men vissa individer har en helvit svans. Huvudet kännetecknas av stora öron, stora ögon och en rund nos.[7]
Pseudomys australis förekommer i centrala Australien, främst i delstaten South Australia. Den vistas där i Eyresjöns lågland. Fram till 1960-talet fanns arten även i Western Australia. Arten är vanlig i öppna landskap med några glest fördelade buskar.[1]
Individerna är aktiva på natten och vilar på dagens i självgrävda bon. Vanligen lever små grupper i boet. Efter längre tider med regn ökar populationen kraftig och arten uppsöker områden som annars undviks. Pseudomys australis äter främst frön samt andra växtdelar och ibland insekter. Den täcker vätskebehovet med födan.[7]
Parningen sker vanligen efter flera dagar med regn. Honan fodrar boet med växtdelar och föder efter 30 till 31 dagars dräktighet 3 till 4 ungar. Ungarna diar cirka en månad.[7]
Arten har olika naturliga eller introducerade fiender som nattglada (Elanus scriptus), en giftsnok (Pseudechis australis), dingon, rödräven och tamkatten.[7]
Andra hot är boskapsdjur som äter växtligheten som annars är bra gömställen för gnagaren. Pseudomys australis är känslig för långa perioder av torka. IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Pseudomys australis.
Wikispecies har information om Pseudomys australis.
Pseudomys australis är en däggdjursart som beskrevs av Gray 1832. Pseudomys australis ingår i släktet australmöss, och familjen råttdjur. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Pseudomys australis là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Gray mô tả năm 1832.[1]
Pseudomys australis là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Gray mô tả năm 1832.
평원쥐 또는 동부쥐(Pseudomys australis)는 쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 오스트레일리아 내륙의 토착종이다.[3]
.jpg)
.jpg)
