Die witkoluil (Glaucidium perlatum) is 'n algemene standvoël en nomade in doringboomsavanne en droë boomveld. Die voël is dikwels bedags aktief. Die voël is 17–21 cm lank en 60–100 g groot. In Engels staan die voël bekend as die Pearl-spotted Owlet.
Witkoluil in die Nasionale Chobewildtuin, Botswana.
In die National Aviary, Pittsburgh, Pennsilvanië
Witkoluil in Kédougou, Senegal
Die witkoluil (Glaucidium perlatum) is 'n algemene standvoël en nomade in doringboomsavanne en droë boomveld. Die voël is dikwels bedags aktief. Die voël is 17–21 cm lank en 60–100 g groot. In Engels staan die voël bekend as die Pearl-spotted Owlet.
El miagón perlado (Glaucidium perlatum) ye una ave estrixiforme que vive n'África.
Mide alredor de 19 cm.
El miagón perlado (Glaucidium perlatum) ye una ave estrixiforme que vive n'África.
Mide alredor de 19 cm.
El mussolet perlat[1] (Glaucidium perlatum) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita boscos poc espessos i sabanes de la major part de l'Àfrica Subsahariana, estant absent de les zones de selva humida de l'Àfrica Central i Occidental.
El mussolet perlat (Glaucidium perlatum) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita boscos poc espessos i sabanes de la major part de l'Àfrica Subsahariana, estant absent de les zones de selva humida de l'Àfrica Central i Occidental.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cordylluan fannog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cordylluan mannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Glaucidium perlatum; yr enw Saesneg arno yw Pearl-spotted owlet. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae) sydd yn urdd y Strigiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. perlatum, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r cordylluan fannog yn perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cordylluan Glaucidium passerinum Cordylluan Bolifia Glaucidium bolivianum Cordylluan Brasil Glaucidium brasilianum Cordylluan Ciwba Glaucidium siju Cordylluan dorchog Glaucidium brodiei Cordylluan fannog Glaucidium perlatum Cordylluan frongoch Glaucidium tephronotum Cordylluan Hardy Glaucidium hardyi Cordylluan resog Asia Glaucidium cuculoides Cordylluan y goedwig Glaucidium radiatum Cordylluan y Gogledd Glaucidium gnoma Cordylluan yr Andes Glaucidium jardiniiAderyn a rhywogaeth o adar yw Cordylluan fannog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cordylluan mannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Glaucidium perlatum; yr enw Saesneg arno yw Pearl-spotted owlet. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae) sydd yn urdd y Strigiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. perlatum, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Kulíšek perlový (Glaucidium perlatum) je malá africká sova z čeledi puštíkovitých (Strigidae). Dorůstá 19 cm, je zavalitý, s dlouhým ocasem. Svrchu je hnědý, světle skvrnitý, spodinu těla má bílou, hnědě pruhovanou. Pohlaví jsou si velmi podobná, mladí ptáci jsou světlejší a mají kratší ocas. Létá vlnovitě. Vyskytuje se v otevřených lesích a savanách na rozsáhlém území subsaharské Afriky. Často loví přes den, jeho kořistí se přitom může stát celá řada malých živočichů, včetně ještěrek, hlodavců, hmyzu a netopýrů. Hnízdí od srpna do listopadu v dutinách stromů, kam klade 2-4 vejce. Jejich inkubace, na které se podílí pouze samice, pak trvá zhruba 29 dní.[2][3]
Kulíšek perlový (Glaucidium perlatum) je malá africká sova z čeledi puštíkovitých (Strigidae). Dorůstá 19 cm, je zavalitý, s dlouhým ocasem. Svrchu je hnědý, světle skvrnitý, spodinu těla má bílou, hnědě pruhovanou. Pohlaví jsou si velmi podobná, mladí ptáci jsou světlejší a mají kratší ocas. Létá vlnovitě. Vyskytuje se v otevřených lesích a savanách na rozsáhlém území subsaharské Afriky. Často loví přes den, jeho kořistí se přitom může stát celá řada malých živočichů, včetně ještěrek, hlodavců, hmyzu a netopýrů. Hnízdí od srpna do listopadu v dutinách stromů, kam klade 2-4 vejce. Jejich inkubace, na které se podílí pouze samice, pak trvá zhruba 29 dní.
Der Perl-Sperlingskauz (Glaucidium perlatum), auch Perlkauz genannt, ist eine kleine Eulenart der Sperlingskäuze. Er ist eine in Afrika weit verbreitete Art und kommt südlich der Sahara in zwei Unterarten vor.
Der Perl-Sperlingskauz erreicht eine Körpergröße von 17 bis 20 Zentimetern.[1] Der Kopf ist rundlich und Federohren fehlen. Er ist etwas größer und schwerer als der eurasische Sperlingskauz.
Die Körperoberseite ist braun mit kleinen weißen Flecken, die zum Namen Perlkauz geführt haben. Im Nacken findet sich ein Occipitalgesicht. Der Schwanz ist dunkelbraun mit mehreren Reihen weißlicher Flecken. Die Körperunterseite ist weißlich mit braunen Längsflecken. Die Läufe sind befiedert. Die Augen sind blassgelb. Das Rufrepertoire ist sehr groß. Das Männchen singt melodisch flötend feu-feu-feu-feu oder füh-füh-füh.... Nach einer kurzen Pause folgen dann in der Tonhöhe abfallende péeeoh péeeoh.... Das Weibchen singt ähnlich, allerdings etwas höher. Männchen und Weibchen rufen häufig wechselseitig.
Das Verbreitungsgebiet des Perl-Sperlingskauzes ist Afrika südlich der Sahara. Es erstreckt sich vom Senegal und Gambia in östlicher Richtung bis nach Äthiopien, Westsomalia und Westsudan. In südlicher Ausbreitungsrichtung erstreckt es sich bis zur Kapprovinz. Die Art fehlt in den Wüsten und dichten Regenwäldern West- und Zentralafrikas.
Der Lebensraum des Perl-Sperlingskauzes sind offene Savannen mit kurzer Vegetation oder wenig Bewuchs, einigen vereinzelten Bäumen sowie dornigem Gebüsch. Er meidet Gebiete, die mit hohem Gras bestanden sind. Auch Regionen, in denen es keinen Baumbestand gibt, werden von ihm gemieden.
Der Perl-Sperlingskauz ist überwiegend dämmerungsaktiv. Gelegentlich kann man ihn auch während des Tages beobachten, und in mondhellen Nächten jagt er auch während der Nacht. Auf Grund seiner kräftigen Läufe ist er in der Lage, verhältnismäßig große Beute zu schlagen. Er greift auch Insekten oder Fledermäuse im Flug. Seine Nahrung sind jedoch überwiegend Arthropoden, Schnecken, Reptilien sowie etwas nachgeordnet kleine Säuger.[2] Regional können auch Kleinvögel eine größere Rolle in der Ernährung spielen.[3]
Perlkäuze sind nur schwach territorial und verteidigen nur die unmittelbare Umgebung der Nisthöhle. Sie sind Höhlenbrüter und nutzen gewöhnlich Baumhöhlen. Das Gelege besteht aus zwei bis vier Eiern, die direkt auf den Boden der Nisthöhle gelegt werden. Der Legeabstand beträgt zwei Tage. Das Weibchen beginnt mit der Brut vor der Ablage des letzten Eies. Es brütet allein das Weibchen. Das Männchen trägt Beute heran und übergibt diese anders als der Sperlingskauz in der Höhle. Die Brutdauer beträgt etwa 29 Tage. Die Nestlinge sind anfangs blind. Ihre Augen öffnen sich etwa mit dem 12. Lebenstag. Sie werden von beiden Elternvögeln gefüttert. Die Jungvögel verlassen die Höhle in einem Alter von 31 Tagen. Sie sind dann bereits in der Lage, kurze Strecken zu fliegen. Sie halten sich gewöhnlich in der Nähe der Nisthöhle auf und werden noch über einige Zeit von den Elternvögeln gefüttert. Ihre Geschlechtsreife erreichen sie vor Vollendung des ersten Lebensjahres.
Der Perl-Sperlingskauz (Glaucidium perlatum), auch Perlkauz genannt, ist eine kleine Eulenart der Sperlingskäuze. Er ist eine in Afrika weit verbreitete Art und kommt südlich der Sahara in zwei Unterarten vor.
The pearl-spotted owlet (Glaucidium perlatum) is a small bird of prey found in sub-Saharan Africa. They belong to the Strigidae family, otherwise known as the typical owls or the true owls, which contains most species of owl. As part of the genus Glaucidium, or pygmy owls, they are commonly referred to as 'owlets' due to their diminutive size. Pearl-spotted owlets are brownish and heavily spotted white, with two distinct black false 'eyes' at the back of their head. They are often confused with an African barred owlet.
The pearl-spotted owlet is one of the smallest owls in Africa with a length of 17 to 21 cm. The females are slightly larger and heavier (100g) than the males (65g). Both males and females have similar plumage colouration. The facial disc is off-white and the eyes are yellow. At the back of the head there are two striking false black 'eyes' with a white outline. The upper parts are cinnamon-brown with white spots. The tail and flight feathers are brown, with large white spots forming bars in flight. The bill and cere are pale greenish yellow, the legs are feathered white and feet are yellow. Juveniles are similar to adults but the head and back spots may be lacking or much reduced and the false 'face' is very obvious.[3]
Pearl-spotted owlets are often confused with African barred owlets, which have finely barred (not spotted) head and back, a blotched (not streaked) breast, barring across the upper breast, lack the false 'eyes', and have a proportionally large head.[3]
Pearl-spotted owlets call by day and night, especially before breeding, but are quiet when nesting.[4] They have a distinct call: a loud series of shrill, short whistles that accelerate in tempo and rise in volume to a crescendo of long, loud whistles that descend in pitch and volume, peu peu peu-peu-peu peeuu peeeuu. A breeding pair may call in duet, whereby the female is higher pitched.[5][6] In alarm, pair members give soft whistles and peeps.[7]
The pearl-spotted owlet occurs in sub-Saharan Africa, particularly widespread across savanna,[6] in southern Africa, across north and central Namibia, south to southern limit of arid bushveld and woodland in south Namibia. Their occurrence continues further north through Botswana and Zimbabwe up to Sudan and west to Senegal.[8]
They occur in a wide range of woodland and bushveld habitats, especially mopane and open thorn savanna with areas of sparse ground cover. They avoid dense woodland and forest, and open grassland and shrubland.[5][6]
Currently, there are three recognised subspecies throughout Africa:
The pearl-spotted owlet has an extremely large range, and hence does not approach the thresholds for Vulnerable under the range size criterion of the IUCN. The population trend appears to be stable, and although the population size has not been quantified, it is not believed to be of concern. For these reasons the pearl-spotted owlet is evaluated as Least Concern on the IUCN Red List.[9]
The pearl-spotted owlet is often active by day,[5] but hunts and calls mostly at night.[7] They roost in relatively open sites below canopies of small bushes or shrubs, staring intently at intruders and readily changing perches if disturbed.[5] When alarmed they will often flick or wag their tail feathers.[7] They are seen bathing regularly by day when open water is available.[5][6] Their flight is fast and undulating with whirring wings.[6]
They hunt mostly at night from a low perch, taking prey from the ground below, but sometimes swooping to snatch it from foliage, off nests or in flight.[7] They hunt opportunistically by day, often being mobbed by small birds.[5] They flick their tail feathers when excited while hunting, or bob the head up and down.[5] Pearl-spotted owlets predominantly eat arthropods — especially grasshoppers, crickets, and solifuges — but are capable of hunting small vertebrates such as rodents, bats, lizards, snakes and small birds.
Although the pearl-spotted owlet is not a threat to larger vertebrates, the capture and killing of pearl-spotted owlets by Red colobus in western Uganda as an anti-predator behaviour has been observed.[10]
Pearl-spotted owlets are monogamous, solitary nesters, and highly territorial.[5][11][12] The density of nesting in lightly wooded habitat is limited by nest-hole availability. The male takes food to the female as a courtship display and the female spends long periods calling softly from within the nest before laying.[5][4] Their nests are usually old holes excavated by large barbets or woodpeckers. A single female has been observed to use the same nest site for at least 4 years. Females usually have from 2 to 4 eggs with an incubation period around 29 days.[5]
{{cite book}}
: CS1 maint: others (link) The pearl-spotted owlet (Glaucidium perlatum) is a small bird of prey found in sub-Saharan Africa. They belong to the Strigidae family, otherwise known as the typical owls or the true owls, which contains most species of owl. As part of the genus Glaucidium, or pygmy owls, they are commonly referred to as 'owlets' due to their diminutive size. Pearl-spotted owlets are brownish and heavily spotted white, with two distinct black false 'eyes' at the back of their head. They are often confused with an African barred owlet.
La Perlostrigo (Glaucidium perlatum) estas malgranda strigo, tio estas birdospecio parto de pli granda grupo de noktaj rabobirdoj konataj kiel Strigedoj, kiuj enhavas plej parton de la specioj nomataj strigoj. La alia grupo estas la turstrigoj, nome Titonedoj.
Ĝi reproduktiĝas en Afriko sude de Saharo.
La Perlostrigo estas komuna kaj facile videbla birdo en malferma arbaro kaj savano. Ĝi nestumas en arba truo aŭ en neuzita nesto de libiedo, kie la ino demetas 2-4 ovojn.
La Perlostrigo estas eta (19 cm) kaj fortika, kun longa vosto. La supraj partoj estas tre brunaj, kaj rimarkinde punkitaj je blanko, de kie devenas la specifa nomo en la scienca latinlingva nomo kaj en kelkaj lingvoj, kiel esperanto, portugala aŭ la angla. La subaj partoj estas blankaj, striitaj je bruno. La vizaĝa disko estas blanka kaj la okuloj estas flavaj. Estas du makuloj en la nuko kiuj similaspektas kiel okuloj.
Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas pli palaj kun pli mallonga vosto. La flugo estas tre ondeca.
Tiu ĉi specio ofte ĉasas dumtage, kaj povas esti facile lokigita pro la etaj birdoj kiuj ĝenas ĝin kiam ĝi ripozas surarbe. Ĝi ĉasas varion de etaj predoj. La alvoko estas fajfa tu-tu-tu-tu-tu-tu-tu.
La Perlostrigo (Glaucidium perlatum) estas malgranda strigo, tio estas birdospecio parto de pli granda grupo de noktaj rabobirdoj konataj kiel Strigedoj, kiuj enhavas plej parton de la specioj nomataj strigoj. La alia grupo estas la turstrigoj, nome Titonedoj.
Ĝi reproduktiĝas en Afriko sude de Saharo.
La Perlostrigo estas komuna kaj facile videbla birdo en malferma arbaro kaj savano. Ĝi nestumas en arba truo aŭ en neuzita nesto de libiedo, kie la ino demetas 2-4 ovojn.
La Perlostrigo estas eta (19 cm) kaj fortika, kun longa vosto. La supraj partoj estas tre brunaj, kaj rimarkinde punkitaj je blanko, de kie devenas la specifa nomo en la scienca latinlingva nomo kaj en kelkaj lingvoj, kiel esperanto, portugala aŭ la angla. La subaj partoj estas blankaj, striitaj je bruno. La vizaĝa disko estas blanka kaj la okuloj estas flavaj. Estas du makuloj en la nuko kiuj similaspektas kiel okuloj.
Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas pli palaj kun pli mallonga vosto. La flugo estas tre ondeca.
Tiu ĉi specio ofte ĉasas dumtage, kaj povas esti facile lokigita pro la etaj birdoj kiuj ĝenas ĝin kiam ĝi ripozas surarbe. Ĝi ĉasas varion de etaj predoj. La alvoko estas fajfa tu-tu-tu-tu-tu-tu-tu.
El mochuelo perlado (Glaucidium perlatum) es un ave estrigiforme que vive en África.
Mide alrededor de 19 cm.
El mochuelo perlado (Glaucidium perlatum) es un ave estrigiforme que vive en África.
Mide alrededor de 19 cm.
Glaucidium perlatum Glaucidium generoko animalia da. Hegaztien barruko Strigidae familian sailkatua dago.
Glaucidium perlatum Glaucidium generoko animalia da. Hegaztien barruko Strigidae familian sailkatua dago.
Savannivarpuspöllö (Glaucidium perlatum) on pöllöihin kuuluva lintu.
Sitä tavataan Saharan eteläpuolisessa Afrikassa seuraavissa maissa: Angola, Benin, Botswana, Burkina Faso, Burundi, Etelä-Afrikka, Eritrea, Etiopia, Gambia, Ghana, Guinea, Guinea-Bissau, Kamerun, Kenia, Keski-Afrikan tasavalta, Kongon demokraattinen tasavalta, Liberia, Malawi, Mali, Mauritania, Mosambik, Namibia, Niger, Nigeria, Norsunluurannikko, Ruanda, Sambia, Senegal, Somalia, Sudan, Swazimaa, Tansania, Togo, Tšad, Uganda ja Zimbabwe.[1]
Savannivarpuspöllön kanta on vakaa[1], ja se on elinalueellaan yleinen lintu, jota näkee helposti avoimissa metsissä ja savannilla. Sen pesä on puunkolossa, ja se munii 2–4 munaa.
Savannivarpuspöllö on pieni (19 cm) ja tukeva lintu, ja sillä on pitkähkö pyrstö. Sillä on voimakkaan ruskea selkäpuoli, jossa on valkoisia täpliä. Alapuolelta se on valkoinen, mutta siitä on ruskeita juovia. Sen naama on valkoinen, silmät keltaiset. Niskassa sillä on kaksi silmätäplää.
Sukupuolet ovat samanlaiset, mutta nuoret linnut ovat vaaleampia ja niiden pyrstö on lyhyempi. Se lentää hyvin aaltoilevasti.
Laji metsästää usein päiväsaikaan, ja pienet linnut voivat nähdä sen helposti ja kiusaavat sitä, kun se istuu puussa. Se saalistaa erilaisia pieniä saaliseläimiä. Sen ääntely on vihellys tu-tu-tu-tu-tu-tu-tu.
Sen elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kuivat ja kosteat alavat metsät, kuivat savannit subtrooppiset ja trooppiset pensastot ja ruohoarot.[1]
Sillä on kaksi alalajia:[2]
Savannivarpuspöllö (Glaucidium perlatum) on pöllöihin kuuluva lintu.
Sitä tavataan Saharan eteläpuolisessa Afrikassa seuraavissa maissa: Angola, Benin, Botswana, Burkina Faso, Burundi, Etelä-Afrikka, Eritrea, Etiopia, Gambia, Ghana, Guinea, Guinea-Bissau, Kamerun, Kenia, Keski-Afrikan tasavalta, Kongon demokraattinen tasavalta, Liberia, Malawi, Mali, Mauritania, Mosambik, Namibia, Niger, Nigeria, Norsunluurannikko, Ruanda, Sambia, Senegal, Somalia, Sudan, Swazimaa, Tansania, Togo, Tšad, Uganda ja Zimbabwe.
Savannivarpuspöllön kanta on vakaa, ja se on elinalueellaan yleinen lintu, jota näkee helposti avoimissa metsissä ja savannilla. Sen pesä on puunkolossa, ja se munii 2–4 munaa.
Savannivarpuspöllö on pieni (19 cm) ja tukeva lintu, ja sillä on pitkähkö pyrstö. Sillä on voimakkaan ruskea selkäpuoli, jossa on valkoisia täpliä. Alapuolelta se on valkoinen, mutta siitä on ruskeita juovia. Sen naama on valkoinen, silmät keltaiset. Niskassa sillä on kaksi silmätäplää.
Sukupuolet ovat samanlaiset, mutta nuoret linnut ovat vaaleampia ja niiden pyrstö on lyhyempi. Se lentää hyvin aaltoilevasti.
Laji metsästää usein päiväsaikaan, ja pienet linnut voivat nähdä sen helposti ja kiusaavat sitä, kun se istuu puussa. Se saalistaa erilaisia pieniä saaliseläimiä. Sen ääntely on vihellys tu-tu-tu-tu-tu-tu-tu.
Sen elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kuivat ja kosteat alavat metsät, kuivat savannit subtrooppiset ja trooppiset pensastot ja ruohoarot.
Glaucidium perlatum
La Chevêchette perlée (Glaucidium perlatum) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.
Cet oiseau vit en Afrique subsaharienne.
Glaucidium perlatum
La Chevêchette perlée (Glaucidium perlatum) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.
De geparelde dwerguil (Glaucidium perlatum) is een lid van de familie van de uilen. In het Afrikaans heet deze vogel Witkoluil.
Dit kleine, gedrongen uiltje heeft een vrij lange staart. De klauwen zijn relatief groot. De bovendelen zijn rijk bruin, sterk gevlekt met wit. De onderdelen zijn wit, gestreept met bruin. Het aangezicht is wit en de ogen zijn geel. Er zijn twee zwarte, witomrande oogvlekken op de nek. Geslachten zijn vergelijkbaar. De lichaamslengte bedraagt 17 tot 20 cm en het gewicht 50 tot 150 gram.
Deze soort jaagt vaak overdag op een groot aantal kleine prooien zoals knaagdieren en zangvogels. Hij vangt ook vaak prooien, die groter zijn dan hijzelf.
Er zijn twee ondersoorten:[2]
Deze uil is een van de meest waargenomen uilen in Afrika, met name in savannes met verspreide boomgroepen, maar ook in grasland en in dichter bos.
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de vogel is wijd verspreid over een groot gebied en plaatselijk algemeen (Senegal, Zuid-Afrika), hoewel in andere gebieden zoals Ghana en Liberia weer schaars. Om deze redenen staat de geparelde dwerguil als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1][3]
Bronnen, noten en/of referentiesDe geparelde dwerguil (Glaucidium perlatum) is een lid van de familie van de uilen. In het Afrikaans heet deze vogel Witkoluil.
O Mocho-perlado (Glaucidium perlatum) é uma espécie de ave da família Strigidae. Pode ser encontrado na África do Sul, Angola, Benim, Botsuana, Burkina Faso, Burundi, Camarões, República Centro-Africana, Chade, República Democrática do Congo, Costa do Marfim, Eritreia, Etiópia, Gâmbia, Gana, Guiné, Guiné-Bissau, Libéria, Maláui, Mali, Mauritânia, Moçambique, Namíbia, Níger, Nigéria, Quênia, Ruanda, Senegal, Somália, Sudão do Sul, Sudão, Suazilândia, Tanzânia, Togo, Uganda, Zâmbia e Zimbábue.[1]
O Mocho-perlado (Glaucidium perlatum) é uma espécie de ave da família Strigidae. Pode ser encontrado na África do Sul, Angola, Benim, Botsuana, Burkina Faso, Burundi, Camarões, República Centro-Africana, Chade, República Democrática do Congo, Costa do Marfim, Eritreia, Etiópia, Gâmbia, Gana, Guiné, Guiné-Bissau, Libéria, Maláui, Mali, Mauritânia, Moçambique, Namíbia, Níger, Nigéria, Quênia, Ruanda, Senegal, Somália, Sudão do Sul, Sudão, Suazilândia, Tanzânia, Togo, Uganda, Zâmbia e Zimbábue.
Pärlsparvuggla[2] (Glaucidium perlatum) är en afrikansk fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar.[3]
Pärlsparvugglan är en liten, långstjärtad och kompakt uggla med en kroppsstorlek på 19 centimeter. Ovansidan är djupt brun och kraftigt vitfläckad med ett vitt band på axeln. Undersidan är brunstrimmigt vit. Ögonen är gula. Liksom hos många av dess släktingar syns två ögonliknande fläckar i nacken. Könen är lika, men ungfåglarna är blekare med kortare stjärt. Flykten är kraftigt bågformad.[4]
Pärlsparvuggla delas in i två underarter:[3]
Vissa urskiljer även underarten diurnum med utbredning från östra Sudan, Eritrea, Etiopien, nordvästra Somalia och Uganda söderut till Angola, Namibia, norra Botswana, Zimbabwe och Moçambique.[5] Utbredningen för licua begränsad då till södra Namibia, södra Botswana samt norra och östra Sydafrika.[5]
Pärlsparvugglan är en vanlig och lättsedd fågel i öppet skogslandskap och savann. Den häckar i ett hål i ett träd, till exempel ett tidigare barbetthål, där den lägger två till fyra ägg. Hanen spelar från hålets ingång innan häckning inleds och fortsätter sedan inifrån bohålet, en räcka ylande noter.[6]
Arten jagar ofta dagtid efter små bytesdjur, bland annat små ryggradsdjur[7] och leddjur som gräshoppor, syrsor, skalbaggar, spindlar och tusenfotingar.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling som inte tros vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vida spridd och allt från lokalt vanlig till sällsynt.[1]
Pärlsparvuggla (Glaucidium perlatum) är en afrikansk fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar.
Glaucidium perlatum là một loài chim trong họ Strigidae.[2]
Glaucidium perlatum
Vieillot, 1818
Жемчужный воробьиный сыч[1] (лат. Glaucidium perlatum) — маленькая птичка из семейства совиных. Раньше этот вид считали подвидом воробьиного сыча (G. passerinum), но анализ ДНК выявил отличия, позволяющие отнести подвид к самостоятельному виду.
Размеры взрослой птицы 17—20 см, вес 68-147 г. Окраска верхней части насыщенного коричневого цвета с многочисленными "жемчужными" пятнами того же тона, но светлого оттенка. Окрас нижней части белый с коричневыми полосами. Голова бурая, а лицевой диск выделен белым. На затылке два чёрных в белом контуре пятна, напоминающие глаза, которые служат для отпугивания и обманывания противников. Радужка глаз желтая. Клюв жёлтый, длиной около 12 мм, когти чёрные. Внешних различий между представителями разных полов нет. Молодые особи имеют более бледную окраску и более короткий хвост.
Добыча жемчужного сыча - это разнообразные насекомые: сверчки, саранча, кузнечики, жуки, термиты, а также пауки, птицы, летучие мыши, мелкие грызуны, ящерицы, змеи, лягушки, улитки, падаль. Может похитить добычу другой птицы. Охотится он как днём, так и ночью. Он высматривает свою добычу, устроившись на ветке невысоко над землей, а затем стремглав бросается на неё сверху. Когда сыч увлечён охотой, он виляет хвостом или качает головой вверх-вниз.
Видовой крик жемчужного сыщика состоит из серии нот, похожих на свист, повышающихся к концу трели тоном и громкостью. Можно описать как свистящее ту-ту-ту-ту.
Населяет открытые равнины, саванны, кустарниковые заросли и акациевый велд, не встречается в районах тропических лесов, саванн с высокой травой и пустынь. Сычи живут по-одиночке, стай не создают.
Случный сезон с августа по ноябрь. Жемчужные сычи - моногамные птицы, и ищут нового партнёра, только если старый погибнет. Яйца откладываются в дупла деревьев, часто в старые гнезда дятлов. Сычам нередко приходится соперничать с пчёлами, скворцами, турманами, удодами и птицами - носорогами за право поселится в дупле. В кладке 2-4 белых яйца. Насиживание продолжается 27-31 дня, насиживает самка, а самец лишь иногда её заменяет. Птенцы оперяются в возрасте 31 день, а в возрасте 27-32 дней покидают родительское гнездо, но остаются жить в где-то поблизости, и ещё в течение 2 недель их кормят родители.
Обитает в Африке на территории от Сенегала, Гамбии и Южной Мавритании на восток через юг Мали, юг Нигера, юг Чада, центр и юг Судана до Эфиопии, Эритреи и юга Сомали, а также на юг до севера и востока Южной Африки. В лесах Западной и Центральной Африки отсутствует. Замечен в областях, прилегающих к Сахаре, за исключением Сьерра-Леоне, Джибути, экваториальной Гвинеи, Габона и Конго.
Угрозы нет, в местах своего обитания птица встречается довольно часто.
Жемчужный воробьиный сыч (лат. Glaucidium perlatum) — маленькая птичка из семейства совиных. Раньше этот вид считали подвидом воробьиного сыча (G. passerinum), но анализ ДНК выявил отличия, позволяющие отнести подвид к самостоятельному виду.