Multimedia w Wikimedia Commons Quercus brantii Lindl. – gatunek roślin z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w zachodniej Turcji, Syrii, północnym Iraku oraz zachodniej i południowej części Iranu (góry Zagros)[3][4][5].
Morfologia
- Pokrój
-
Drzewo dorastające do 10 m wysokości. Korona drzewa jest zaokrąglona. Pień osiąga do 0,8 m średnicy. Kora jest spękana i ma szarą barwę. Gałęzie są tęgie i rozpostarte. Młode Pędy są żółtawo owłosione. Pąki są owłosione, mają stożkowaty kształt i 2–5 mm długości[4].
- Liście
- Blaszka liściowa jest skórzasta i ma owalny lub podługowato owalny kształt. Mierzy 6–12 cm długości oraz 4–8 cm szerokości, jest z 8–14 parami ząbków z guzkami (niemal tak długimi jak same ząbki) na brzegu, ma nasadę zaokrągloną lub sercowatą i ostry wierzchołek. Górna powierzchnia ma szarawozieloną barwę, jest nieco gwiaździście owłosiona, natomiast od spodu jest żółtawa, gruczołowato omszona, z gwiaździstymi, gruczołowatymi włoskami. Ma 8–16 par żyłek drugorzędnych. Ogonek liściowy mierzy 1–2 cm długości[4].
- Kwiaty
- Są rozdzielnopłciowe. Kwiatostany męskie osiągają 4–5 mm średnicy, natomiast żeńskie mierzą 15 cm długości[4].
- Owoce
- Orzechy zwane żołędziami dorastające do 5 cm długości, z zagłębionym wierzchołkiem oraz silnie uwypukloną blizną u nasady. Osadzone są pojedynczo w niemal siedzących miseczkach o półokrągłym lub stożkowym kształcie, które mierzą 2–3 cm długości i 4 cm średnicy, z owłosionymi, wąskimi łuskami (górne są zakrzywione). Dojrzewają w następnym roku[4].
Biologia i ekologia
Występuje na wysokości od 300 do 1700 m n.p.m. Rośnie od 7. do 8. strefy mrozoodporności. Znosi wszystkie typy gleb, ale preferuje te wapienne. Jest gatunkiem bardzo odpornym na suszę. W uprawie charakteryzuje się powolnym tempem wzrostu[4].
Zmienność
Tworzy mieszańce z Q. libani (Q. × oophora) i Q. infectoria (Q. × squamulosa)[4].
Zastosowanie
Owoce tego gatunku są jadalne[4].
Przypisy