Corylus maxima Mill.

Owoce odmiany 'Purpurea'

Leszczyna południowa, l. długookrywowa, l. Lamberta (Corylus maxima) – gatunek rośliny należący do rodziny brzozowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie i Azji Mniejszej po Kaukaz. W Polsce nie występuje dziko i jest uprawiana.

Systematyka

Według Germplasm Resources Information Network (GRIN) nie jest to odrębny gatunek, lecz synonim leszczyny pospolitej^[2], w wielu jednak ujęciach taksonomicznych, również według Krytycznej listy roślin naczyniowych Polski jest traktowana jako odrębny gatunek^[3][4].

Morfologia

Pokrój

Duży krzew o wysokości do 6 m i młodych pędach gęsto owłosionych. Pokrojem podobny do leszczyny pospolitej, od której różni się podługowatymi i większymi (do 2,5 cm długości) owocami, całkowicie osłoniętymi owłosioną pokrywą, dwukrotnie dłuższą od orzecha.

Liście

Duże okrągłe, krótkoogonkowe, obustronnie szorstko owłosione.

Kwiaty

Pylniki w kwiatach przeważnie czerwone.

Zastosowanie

Jest uprawiana dla swoich owoców (orzechy laskowe). Dostępne na rynku orzechy laskowe pochodzą przeważnie od tego gatunku. Odmiany o czerwonych liściach są uprawiane jako rośliny ozdobne, w Polsce najczęściej jest to kultywar 'Purpurea' osiągający wysokość do 3–4 m. Dobrze komponuje się w ogrodzie z innymi krzewami o zielonych czy żółtych liściach, może być również użyty do tworzenia żywopłotów, dobrze bowiem znosi cięcie. Łatwo można ją też odmładzać; przycięta nad ziemią wypuszcza nowe pędy. Czerwoną barwę liści zachowuje przez cały rok. Uprawiana jest jako roślina ozdobna, jednak w niektóre lata wytwarza również dobre orzechy.

Uprawa

Uprawiana dla owoców wymaga stanowiska słonecznego, w celu ozdobnym może być sadzona zarówno w miejscu słonecznym, jak i w półcieniu. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, każda żyzna ziemia ogrodowa jest dobra. Jest mniej odporna na mróz, niż leszczyna pospolita.

Przypisy

Bibliografia

1. Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.
2. Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
3. Corylus maxima 'Purpurea'. [dostęp 2009-05-20].