nomes no trilho de navegação
Die Art Dioscorea bulbifera oder Luftkartoffel, Luftyams aus der Gattung Yams (Dioscorea) ist eine krautige Kletterpflanze. Sie bildet in den Blattachseln essbare Brutkörper (Bulbillen), wegen derer sie in den Tropen angebaut wird. Natürliche Vorkommen befinden sich in Afrika und Asien.
Dioscorea bulbifera bildet unterirdisch nur eine kleine oder gar keine Knolle. Wenn diese vorhanden ist, ist sie 500 Gramm bis über 1 Kilogramm schwer und hart, braun bis schwärzlich, bitter, schleimhaltig und schlecht essbar.[1] Der Spross ist kahl und unbewehrt, er klettert windend 3 bis 7 Meter[2], nach anderen Angaben über 20 Meter[3] hoch. Ob der Spross rechts- oder linkswindend ist, wird in der Literatur unterschiedlich angegeben.[4]
Die herz- bis nierenförmigen, einfachen Blätter stehen wechselständig am Spross. Sie sind lang gestielt, der Blattstiel ist an seiner Basis verbreitert und umfasst den Spross, geöhrt ((Pseudo)nebenblätter), er ist etwas kürzer wie die Blätter und kurz geflügelt. Die Blattspreite ist im Umriss eiförmig bis rundlich. Der Blattrand ist ganz bis leicht buchtig, die Blattspreite ist kahl, mit meist neun (fünf bis elf) eingeprägten und bogigen, handförmigen Blattadern, die Spitze ist bespitzt bis geschwänzt. Das Blatt wird 8 bis 17 Zentimeter lang und 6 bis 14 Zentimeter breit, gelegentlich wird auch eine Länge und Breite von 26 Zentimeter erreicht. In den Blattachseln bilden sich die sitzenden, gräulichen bis braunen, oft rundlichen bis unregelmäßig geformten, etwa 4 bis 12 Zentimeter großen und schorfig, wärzlichen bis knotigen Brutkörper mit gelblichem „Fleisch“, die bei kultivierten Pflanzen durchschnittlich 500 bis 700 Gramm wiegen, aber auch bis zu zwei Kilogramm schwer werden können.
Die ährigen, hängenden Blütenstände dieser zweihäusigen Pflanze stehen in den Blattachseln. Die männlichen Blütenstände sind einfach oder manchmal verzweigt. Die kleinen, sitzenden und eingeschlechtlichen Blüten bestehen aus sechs eilanzettlichen, 2 bis 5 Millimeter langen Blütenblättern (Tepale), die sich bei den männlichen Blüten von weiß zu violett verfärben, die weiblichen Blüten bleiben weißlich. Die Blüten sind jeweils von zwei Deckblättern unterlegt. In den männlichen Blüten ist neben den sechs freien Staubblättern noch ein rudimentärer Fruchtknoten sichtbar, in den weiblichen Blüten finden sich entsprechend sechs Staminodien. Der längliche Blütenbecher der weiblichen Blüten ist dreikantig, bei den männlichen ist er nur kurz. Der Fruchtknoten ist unterständig mit einem dreiästigen Griffeln und lappigen Narben.
Die kurz geflügelte, lokulizide und hellbräunliche Kapselfrucht (Scheinfrucht) ist länglich-abgerundet, etwa 2,5 Zentimeter lang und 1,5 Zentimeter breit. Sie enthält die bis zu 6 braunen, einseitig geflügelten und flachen, etwa bis 12–17 Millimeter langen Samen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 40, aber auch 60, 70, 80 oder 36.[5]
Dioscorea bulbifera hat eine weite Verbreitung in den Tropen und Subtropen Afrikas, Australiens und Asiens.[6] Sie erträgt Trockenzeiten von zwei bis fünf Monaten Länge.[2] In Afrika ist sie südlich der Sahara und auf Madagaskar verbreitet, in Asien reicht ihr Verbreitungsgebiet von Pakistan und Indien über China bis nach Japan und Korea, im Südosten über die indonesischen Inseln bis nach Australien. In weiten Teilen der Tropen, auch in Amerika, wird sie kultiviert und ist stellenweise eingebürgert.[6]
Die oberirdischen, knolligen Brutkörper sind essbar. Je nach Sorte enthalten sie noch giftige Stoffe, die vor dem Verzehr ausgewaschen und gekocht werden müssen.
Verschiedene Pflanzenteile werden medizinisch genutzt.
Dioscorea bulbifera wurde schon 1753 von Carl von Linné in seinem Werk „Species Plantarum“ beschrieben und entsprechend benannt.[6] Der Name bulbífera setzt sich aus den lateinischen Bestandteilen bulbus, „Zwiebel, Knolle“, und -fer, „-tragend“, zusammen.[7]
Die Art Dioscorea bulbifera oder Luftkartoffel, Luftyams aus der Gattung Yams (Dioscorea) ist eine krautige Kletterpflanze. Sie bildet in den Blattachseln essbare Brutkörper (Bulbillen), wegen derer sie in den Tropen angebaut wird. Natürliche Vorkommen befinden sich in Afrika und Asien.
Ko e hoi ko e fuʻu ʻakau lahi ia. ʻOku ʻi ai ha fohaʻi hoi, tupu ʻi loto kelekele pea mo ʻi ʻolunga ʻo e kelekele. Kā ʻoku nau kona pea ʻe ʻikai te ke lava ʻo kai. ʻOku sai ʻosi ʻa e haka.
Ko e hoi ko e fuʻu ʻakau lahi ia. ʻOku ʻi ai ha fohaʻi hoi, tupu ʻi loto kelekele pea mo ʻi ʻolunga ʻo e kelekele. Kā ʻoku nau kona pea ʻe ʻikai te ke lava ʻo kai. ʻOku sai ʻosi ʻa e haka.
Kamu ko doyar bisa ko tuwon biri (Dioscorea bulbifera) shuka ne.[1]
Kamu ko doyar bisa ko tuwon biri (Dioscorea bulbifera) shuka ne.
Masòkò se yon plant. Li nan fanmi plant kategori: Dioscoreaceæ . Non syantifik li se Dioscorea bulbifera L.
Istwa
Masòkò se yon plant. Li nan fanmi plant kategori: Dioscoreaceæ . Non syantifik li se Dioscorea bulbifera L.
माध्यमे अपभारण करा
Wikispeciesप्रकार टॅक्सॉन उपवर्ग फळभाजी सामान्य नाव
अधिकार नियंत्रण 
डुकरकंद किंवा करांदा ( शास्त्रीय नाव:Dioscorea bulbifera ) ही आशिया तसेच आफ्रिकाखंडात उगवणारी एक वेलवर्गीय आयुर्वेदीक औषधी वनस्पती आहे.
डुकरकंद किंवा करांदा ( शास्त्रीय नाव:Dioscorea bulbifera ) ही आशिया तसेच आफ्रिकाखंडात उगवणारी एक वेलवर्गीय आयुर्वेदीक औषधी वनस्पती आहे.
কাঠ আলু (বৈজ্ঞানিক নাম Dioscorea bulbifera) হল ডাইয়োস্কোৰিয়াছী (Dioscoreaceae) পৰিয়ালৰ এবিধ লতাজাতীয় বহুবৰ্ষী উদ্ভিদ। ইয়াক সংস্কৃত ভাষাত ৱৰাহী, মালায়ালামত কাচিল আৰু মাৰাঠীত দুক্কৰ কান্দ বুলিও জনা জায়। কাঠ আলু আফ্ৰিকা, দক্ষিণ এচিয়া (ভাৰত, চিনদেশ, জাপান, ফিলিপাইন্চ, ইন্দোনেচিয়া আদি) আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ উত্তৰ অঞ্চল আদিত স্থানীয়ভাৱে পোৱা যায়। তদূপৰি আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ প্ৰভৃত্তি অন্যান্য অঞ্চলতো ইয়াৰ খেতি কৰা হয়। [1]
কাঠ আলু (বৈজ্ঞানিক নাম Dioscorea bulbifera) হল ডাইয়োস্কোৰিয়াছী (Dioscoreaceae) পৰিয়ালৰ এবিধ লতাজাতীয় বহুবৰ্ষী উদ্ভিদ। ইয়াক সংস্কৃত ভাষাত ৱৰাহী, মালায়ালামত কাচিল আৰু মাৰাঠীত দুক্কৰ কান্দ বুলিও জনা জায়। কাঠ আলু আফ্ৰিকা, দক্ষিণ এচিয়া (ভাৰত, চিনদেশ, জাপান, ফিলিপাইন্চ, ইন্দোনেচিয়া আদি) আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ উত্তৰ অঞ্চল আদিত স্থানীয়ভাৱে পোৱা যায়। তদূপৰি আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ প্ৰভৃত্তি অন্যান্য অঞ্চলতো ইয়াৰ খেতি কৰা হয়।
பண்ணுக்கிழங்கு (Dioscorea bulbifera, ஆங்கிலம்: air potato; சமசுகிருதம் : வராகி, மலையாளம் : அடதாப்பு, மராத்தி : டுக்கர் காண்ட்) இது ஒரு கொடிபோல் வளர்ந்து பூத்து சேனைக்கிழங்கைப் போல் காணப்படும் தாவரம் ஆகும். இதன் வாழிடம் ஆப்பிரிக்கா, தெற்கு ஆசிய நாடுகளான இந்தியா, சீனா, ஜப்பான், பிலிப்பீன்சு, இந்தோனேசியா போன்ற நாடுகளில் வளருகிறது.[1] மேலும் லத்தீன் அமெரிக்க நாடுகளிலும், அமெரிக்காவின் தெற்குப் பகுதிகளிலும், மற்றும் மேற்கு இந்திய தீவுக்கூட்டங்களிலும் மருத்துவ பயன்பாட்டிற்காக வளர்க்கப்படுகிறது.[1]
பொதுவாக பாரம்பரிய மருத்துவத்தில் இதன் கிழங்கை விழி வெண்படல அழற்சி, வயிற்றுப்போக்கு, சீதபேதி போன்ற நோய்களுக்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது.
பண்ணுக்கிழங்கு (Dioscorea bulbifera, ஆங்கிலம்: air potato; சமசுகிருதம் : வராகி, மலையாளம் : அடதாப்பு, மராத்தி : டுக்கர் காண்ட்) இது ஒரு கொடிபோல் வளர்ந்து பூத்து சேனைக்கிழங்கைப் போல் காணப்படும் தாவரம் ஆகும். இதன் வாழிடம் ஆப்பிரிக்கா, தெற்கு ஆசிய நாடுகளான இந்தியா, சீனா, ஜப்பான், பிலிப்பீன்சு, இந்தோனேசியா போன்ற நாடுகளில் வளருகிறது. மேலும் லத்தீன் அமெரிக்க நாடுகளிலும், அமெரிக்காவின் தெற்குப் பகுதிகளிலும், மற்றும் மேற்கு இந்திய தீவுக்கூட்டங்களிலும் மருத்துவ பயன்பாட்டிற்காக வளர்க்கப்படுகிறது.
Dioscorea bulbifera (commonly known as the air potato, air yam, bitter yam, cheeky yam, potato yam,[2] aerial yam,[3] and parsnip yam[4]) is a species of true yam in the yam family, Dioscoreaceae. It is native to Africa, Asia and northern Australia.[1] It is widely cultivated and has become naturalized in many regions (Latin America, the West Indies, the Southeastern United States, and various oceanic islands).[1]
It is also known as the up-yam in Nigerian Pidgin English, since the plant is cultivated more for its bulbils than for its tubers.[5]
Dioscorea bulbifera is a perennial vine with broad, alternate leaves, and two types of storage organs. The plant forms bulbils in the leaf axils of the twining stems, and tubers beneath the ground. These tubers are like small, oblong potatoes. Some varieties are edible and cultivated as a food crop, especially in West Africa. The tubers of edible varieties often have a bitter taste, which can be removed by boiling. They can then be prepared in the same way as other yams, potatoes, and sweet potatoes.
Air potato can grow extremely quickly, roughly 8 inches per day, and eventually reach over 60 ft long.[6] It typically climbs to the tops of trees and has a tendency to take over native plants. New plants develop from bulbils that form on the plant, and these bulbils serve as a means of dispersal. The aerial stems of air potato die back in winter, but resprouting occurs from bulbils and underground tubers.
The primary means of spread and reproduction are by the bulbils. The smallest bulbils make control of air potato difficult due to their ability to sprout at a very small stage. The vine produces small white flowers; however, these are rarely seen when it grows in Florida. The fruits are capsules.[7]
Air potato has been used as a folk remedy to treat conjunctivitis, diarrhoea, and dysentery, among other ailments.[8]
D. bulbifera is highly important to the Tiwi people of Australia, who use it in an important ceremony called kulama. During the ceremony, the tubers are ritually cooked, and eaten on the third day.[9]
Uncultivated forms, such as those found growing wild in Florida, can be poisonous. These varieties contain the steroid diosgenin, which is a principal material used in the manufacture of a number of synthetic steroidal hormones, such as those used in hormonal contraception.[2] There have been claims[10] that even the wild forms are rendered edible after drying and boiling, leading to confusion over actual toxicity.
In some places, such as Florida, it is considered a noxious weed because of its quick-growing, large-leafed vine that spreads tenaciously and shades out any plants growing beneath it. The bulbils on the vines sprout and become new vines, twisting around each other to form a thick mat. If the plant is cut to the ground, the tubers can survive for extended periods and send up new shoots later.[11]
The leaf beetle Lilioceris cheni has been studied and employed as an agent of biological pest control for the plant, with releases in 2012.[12][13]
Dioscorea bulbifera (commonly known as the air potato, air yam, bitter yam, cheeky yam, potato yam, aerial yam, and parsnip yam) is a species of true yam in the yam family, Dioscoreaceae. It is native to Africa, Asia and northern Australia. It is widely cultivated and has become naturalized in many regions (Latin America, the West Indies, the Southeastern United States, and various oceanic islands).
It is also known as the up-yam in Nigerian Pidgin English, since the plant is cultivated more for its bulbils than for its tubers.
Shoot of Dioscorea bulbifera 
Stem of Dioscorea bulbifera
Dioscorea bulbifera havas nur malgrandajn aŭ neniun bulbojn en la grundo. Se subgrundaj bulboj estas, ili havas grandecon de nur kvar ĝis 10 centimetroj. La engrundaj bulboj ne havas tigojn, ili estas nigraj de ekstere, malmolaj, amaraj kaj ne manĝeblaj. La trunko ne havas harojn kaj ĝi grimpas tri ĝis sep metrojn. [1] [2] Ĉu la ŝosoj estas volvantaj dekstren aŭ maldekstren ne estas klaraj. La folioj staras alternante ĉe la ŝoso. La folibazo estas korfoma kaj ĉirkaŭas la ŝoson. La folirando estas iom ondanta. La folipinto estas longa. En la foliakseloj evoluiĝas grizaj ĝis brunaj neregulaj bulboj, kiuj pezas ĉe kultivitaj plantoj averaĝe 500 ĝis 700 gramoj, sed ili povas esti ĝis du kilogramoj.
La kromosomo-nombro estas 2n = 40, sed ankaŭ 60, 70, 80 aŭ 36.
Dioscorea bulbifera estas disvastigita en la tropikoj kaj Subtropikoj de Azio kaj Afriko. Ĝi toleras sekajn periodojn de du ĝis kvin monatojn. En Afriko sude de la Saharo kaj Madagaskaro ĝi estas disvastigita. En Azio ĝi kreskas de Pakistano kaj Hindio trans Ĉinujo ĝis Koreujo kaj Japanujo. En la sudoriento trans Indonezio ĝis Aŭstralio.
La ekstergrundaj bulboj estas manĝeblaj. Depende de la vario la planto havas venenajn substancojn, kiuj devas antaŭ la konsumado esti ellavitaj kaj kuiritaj.
Dioscorea bulbifera estis jam en la jaro 1753 priskribita de Carl von Linné en lia verko „Species Plantarum“. La nomo bulbífera konsistas el la latinaj partoj bulbus, „bulbo“,kaj -fer, „-portanta“[3]
Dioscorea bulbifera havas nur malgrandajn aŭ neniun bulbojn en la grundo. Se subgrundaj bulboj estas, ili havas grandecon de nur kvar ĝis 10 centimetroj. La engrundaj bulboj ne havas tigojn, ili estas nigraj de ekstere, malmolaj, amaraj kaj ne manĝeblaj. La trunko ne havas harojn kaj ĝi grimpas tri ĝis sep metrojn. Ĉu la ŝosoj estas volvantaj dekstren aŭ maldekstren ne estas klaraj. La folioj staras alternante ĉe la ŝoso. La folibazo estas korfoma kaj ĉirkaŭas la ŝoson. La folirando estas iom ondanta. La folipinto estas longa. En la foliakseloj evoluiĝas grizaj ĝis brunaj neregulaj bulboj, kiuj pezas ĉe kultivitaj plantoj averaĝe 500 ĝis 700 gramoj, sed ili povas esti ĝis du kilogramoj.
La kromosomo-nombro estas 2n = 40, sed ankaŭ 60, 70, 80 aŭ 36.
L'hoffe (Dioscorea bulbifera), igname bulbifère, pomme-en-l'air à l'île de La Réunion, masako en Guyane, koko-bourik ou koko-milé en Martinique, "adò" en Guadeloupe, ou encore pomme Edward aux Seychelles, est une espèce de plantes de la famille des Dioscoreaceae. Cette plante grimpante originaire d'Afrique de l'Est et proche de l'igname (même genre botanique), donne des tubercules aériens comestibles, d'où son nom vernaculaire. Elle s'est répandue sur toutes les côtes est de l'océan Indien, puis dans les zones tropicales où elle est devenue envahissante[3].
Sa tige plus ou moins cylindrique est volubile et peut atteindre 12 mètres de long. Ses feuilles alternes ont un limbe cordé (en forme de cœur) de 10 à 17 centimètres et un long pétiole de 8 centimètres.
Elle ne fleurit presque jamais, pour autant elle produit de nombreuses bulbilles aériennes ovoïdes ou sphériques de 2 à 200 grammes pouvant atteindre 10 centimètres de diamètre. Ces bulbille tombent sur le sol et servent à la multiplication de la plante en s'enracinant rapidement. Ils ne sont comestibles que lorsqu'ils se détachent de la tige et se consomment cuits comme des pommes de terre.
La plante pousse et prolifère dès qu'elle a un support sur lequel s'enrouler, de la même façon que ses cousines Dioscorea. L'hoffe a un très grand développement foliaire. La tige sèche annuellement et la plante repart dès le début de l'été et dès les premières moussons par pousses depuis le tubercule qui grossit chaque année.
Elle aime les sols légers, bien drainés et plutôt riches.
La culture en plante d'intérieur est possible, ses larges feuilles en font une espèce très décorative.
Dans la médecine traditionnelle malgache, sa pulpe séchée est utilisée contre les plaies, blessures, furoncles. En Inde, les hoffes servent également à traiter les ulcères, les hémorroïdes, la syphilis et la dysenterie. Les feuilles sont utilisées contre le mal des yeux.
Selon une étude publiée en avril 2010] dans le International Journal of Molecular Sciences, la hoffe est l'une des plantes les plus antioxydantes parmi les 56 étudiées dans cette étude, avec un taux de 708,73 μmol Trolox/g[4].
Selon BioLib (7 août 2017)[5] :
Selon Tropicos (7 août 2017)[7] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
L'hoffe (Dioscorea bulbifera), igname bulbifère, pomme-en-l'air à l'île de La Réunion, masako en Guyane, koko-bourik ou koko-milé en Martinique, "adò" en Guadeloupe, ou encore pomme Edward aux Seychelles, est une espèce de plantes de la famille des Dioscoreaceae. Cette plante grimpante originaire d'Afrique de l'Est et proche de l'igname (même genre botanique), donne des tubercules aériens comestibles, d'où son nom vernaculaire. Elle s'est répandue sur toutes les côtes est de l'océan Indien, puis dans les zones tropicales où elle est devenue envahissante.
Gembolo (Dioscorea bulbifera, suku gadung-gadungan atau Dioscoreaceae) merupakan tanaman umbi-umbian yang ditanam di pekarangan. Tanaman ini semakin jarang dikenal dan hanya bisa dijumpai di desa-desa. Umbi gembolo serupa dengan umbi gembili namun berukuran lebih besar.
Tumbuhan gembolo merambat dan rambatannya berputar ke arah kanan (searah jarum jam jika dilihat dari atas). Tumbuhan ini juga dapat menghasilkan umbi dari batang yang ada di permukaan. Umbi ini disebut "umbi udara" atau "katibung" dan dapat dimakan dan digunakan sebagai bahan perbanyakan vegetatif.
Gembolo sekarang tersebar ke seluruh daerah tropika dan di beberapa tempat di Afrika menjadi sumber karbohidrat penting.
Dioscorea bulbifera é uma espécie da família Dioscoreaceae cultivada pelos seus tubérculos ("batatas") e bulbos axilares.[1][2] Dependendo da região, esta espécie pode ser chamada de inhame ou cará; mais especificamente, de cará-do-ar ou inhame-do-ar[3], cará-moela, cará-voador, cará-de-árvore, cará-taramela, cará-de-rama ou cará-aéreo.
É uma espécie trepadeira, perene, tuberosa e pouco vigorosa com tubérculos subterrâneos maiores (bulbilhos) e aéreos menores em forma de moela inseridos nas axilas das folhas, nativa da África e Ásia Tropical. Folhas simples, de 8–15 cm de comprimento com a face superior brilhante e fortemente marcada pela nervação impressa que a deixa quase bulada, lembra a forma de um coração. Inflorescência axilares, com flores esbranquiçadas discretas.[4]
É cultivada em muitos países tropicais, sendo o Brasil um deles. Seu cultivo é principalmente em escala domestica com tubérculos aéreos sendo destinados a consumo próprio ou comercialização em mercados locais, sendo considerada uma PANC.
Sua propagação é realizada apenas pelos tubérculos aéreos ou divisão dos subterrâneos.
Os tubérculos subterrâneos são processados e usados como alimento, sendo colhidas no final de cada ciclo, principalmente as batatas aéreas, que quando maduras caem e são colhidas no chão. Tem sabor agradável apos preparo; cozida, frita ou assada. Podem ser usados em purês, fritas, em ensopados, transformadas em farinha ou usado em pães e bolos. As inflorescências jovens podem ser consumidas cozidas como verdura, farofa, picles e decoração em pratos.
Tubérculo
Tubérculo em corte
Folhas
Dioscorea bulbifera é uma espécie da família Dioscoreaceae cultivada pelos seus tubérculos ("batatas") e bulbos axilares. Dependendo da região, esta espécie pode ser chamada de inhame ou cará; mais especificamente, de cará-do-ar ou inhame-do-ar, cará-moela, cará-voador, cará-de-árvore, cará-taramela, cará-de-rama ou cará-aéreo.
É uma espécie trepadeira, perene, tuberosa e pouco vigorosa com tubérculos subterrâneos maiores (bulbilhos) e aéreos menores em forma de moela inseridos nas axilas das folhas, nativa da África e Ásia Tropical. Folhas simples, de 8–15 cm de comprimento com a face superior brilhante e fortemente marcada pela nervação impressa que a deixa quase bulada, lembra a forma de um coração. Inflorescência axilares, com flores esbranquiçadas discretas.
É cultivada em muitos países tropicais, sendo o Brasil um deles. Seu cultivo é principalmente em escala domestica com tubérculos aéreos sendo destinados a consumo próprio ou comercialização em mercados locais, sendo considerada uma PANC.
Sua propagação é realizada apenas pelos tubérculos aéreos ou divisão dos subterrâneos.
Os tubérculos subterrâneos são processados e usados como alimento, sendo colhidas no final de cada ciclo, principalmente as batatas aéreas, que quando maduras caem e são colhidas no chão. Tem sabor agradável apos preparo; cozida, frita ou assada. Podem ser usados em purês, fritas, em ensopados, transformadas em farinha ou usado em pães e bolos. As inflorescências jovens podem ser consumidas cozidas como verdura, farofa, picles e decoração em pratos.
Tubérculo
Tubérculo em corte
Folhas
Khoai trời hay khoai dại, củ dại (danh pháp khoa học: Dioscorea bulbifera) là loài thực vật thuộc chi Củ nâu, bản địa của châu Phi và châu Á.
Các dạng củ khoai trời hoang dại có thể chứa độc tố thuộc nhóm steroid, diosgenin, được dùng để sản xuất một số hormon steroid tổng hợp[1].
Cây khoai trời
.jpg){kind=small}
Bài viết về bộ Củ nâu này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Khoai trời hay khoai dại, củ dại (danh pháp khoa học: Dioscorea bulbifera) là loài thực vật thuộc chi Củ nâu, bản địa của châu Phi và châu Á.
黄独（学名：Dioscorea bulbifera）为薯蓣科薯蓣属的植物。
多年生缠绕藤本。地下有球形或圆锥形块茎。叶腋内常生球形或卵圆形珠芽，大小不一，外皮黄褐色。
心状卵形的叶子互生，先端尖锐，具有方格状小横脉，全缘，叶脉明显，7-9条，基出；叶柄基部扭曲而稍宽，与叶片等长或稍短。夏秋开花，单性，雌雄异株，穗状花序丛生。果期9-10月。
分布于大洋洲、朝鲜、非洲、印度、日本、台湾、缅甸以及中国的江苏、广东、广西、安徽、江西、四川、甘肃、云南、湖南、西藏、河南、福建、浙江、贵州、湖北、陕西等地，生长于海拔300米至2,000米的地区，多生于河谷边、山谷阴沟或杂木林边缘，目前尚未由人工引种栽培。
在美洲也可發現其蹤跡，對美洲而言是外來種，有機會在農田大量繁殖，攀上高樹爭取日照。英文別名為air potato。
黄药（本草原始），山慈姑（植物名实图考），零余子薯蓣（俄、拉、汉种子植物名称），零余薯（广州植物志、海南植物志），黄药子（江苏、安徽、浙江、云南等省药材名），山慈姑（云南楚雄）
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
