Engelsk Hvede (Triticum turgidum) er en græsart, der dyrkes som korn. Engelsk hvede er fremavlet gennem generationers udvælgelse og dyrkning, og dens oprindelige udseende og hjemsted kendes ikke. I 1906 fandt man dog én af artens vilde forfædre, Triticum turgidum var. dicoccoides, i Palæstina. Denne vildart blev taget ind til dyrkning i Mellemøsten for mere end 10.000 år siden.
Engelsk hvede bruges ikke mere i sin vilde form, men varianten emmer dyrkes dog stadig i visse bjergegne i Europa. Den har en ret lav ydelse, målt i kg kerner, og selv om det modsvares af et højt proteinindhold og en gunstig fordeling af vigtige aminosyrer, har netop den kendsgerning betydet, at man efterhånden har opgivet arten. Dyrkningen af Engelsk Hvede blev indledt i Europa i den yngre stenalder.
Engelsk Hvede (Triticum turgidum) er en græsart, der dyrkes som korn. Engelsk hvede er fremavlet gennem generationers udvælgelse og dyrkning, og dens oprindelige udseende og hjemsted kendes ikke. I 1906 fandt man dog én af artens vilde forfædre, Triticum turgidum var. dicoccoides, i Palæstina. Denne vildart blev taget ind til dyrkning i Mellemøsten for mere end 10.000 år siden.
Triticum turgidum (trigo túrgido) se considera que es un antiguo pariente de los trigos duros modernos. La identificación del trigo túrgido ha sido confusa y se le ha clasificado como Triticum turgidum, ssp. polonicum o como Triticum turgidum, ssp. turanicum. En Estados Unidos es conocido comercialmente con la marca "Kamut".[2] Más recientemente, los taxonomistas especializados en trigo de los EE. UU. y Rusia han identificado el trigo turgidum como Triticum turgidum, ssp. durum, tetraploide similar a un cultivar egipcio Egiptianka.[3]
El trigo túrgido llegó a los EE. UU. aproximadamente en la década de 1950, cuando un aviador estadounidense envió por correo 36 granos desde Egipto a su padre en Montana. Se cultivó y comercializó durante unos años, pero se suspendió debido a la falta de mercados y a su rendimiento inferior a otras variedades de trigo.[4]
En 1977, la familia Quinn aseguró y seleccionó semillas remanentes, que registró como "QK 77" y nombró como trigo turgidum, en alusión al trigo en el antiguo Egipto. La producción de Kamut en los EE. UU. se determina a través de contratos exclusivos y se requiere la certificación orgánica del cultivo. Se comercializa principalmente a través de tiendas de alimentos saludables.[4]
El trigo turgidum contiene gluten, no es apto para el consumo de personas celíacas,[5][6] ni alérgicas al trigo.[7] Las variedades de trigo duro, como el trigo turgidum, contienen mayor cantidad de prolaminas alergénicas que los trigos blandos.[8]
no válida; no se ha definido el contenido de las referencias llamadas karmut
Triticum turgidum (trigo túrgido) se considera que es un antiguo pariente de los trigos duros modernos. La identificación del trigo túrgido ha sido confusa y se le ha clasificado como Triticum turgidum, ssp. polonicum o como Triticum turgidum, ssp. turanicum. En Estados Unidos es conocido comercialmente con la marca "Kamut". Más recientemente, los taxonomistas especializados en trigo de los EE. UU. y Rusia han identificado el trigo turgidum como Triticum turgidum, ssp. durum, tetraploide similar a un cultivar egipcio Egiptianka.
El trigo túrgido llegó a los EE. UU. aproximadamente en la década de 1950, cuando un aviador estadounidense envió por correo 36 granos desde Egipto a su padre en Montana. Se cultivó y comercializó durante unos años, pero se suspendió debido a la falta de mercados y a su rendimiento inferior a otras variedades de trigo.
En 1977, la familia Quinn aseguró y seleccionó semillas remanentes, que registró como "QK 77" y nombró como trigo turgidum, en alusión al trigo en el antiguo Egipto. La producción de Kamut en los EE. UU. se determina a través de contratos exclusivos y se requiere la certificación orgánica del cultivo. Se comercializa principalmente a través de tiendas de alimentos saludables.
El trigo turgidum contiene gluten, no es apto para el consumo de personas celíacas, ni alérgicas al trigo. Las variedades de trigo duro, como el trigo turgidum, contienen mayor cantidad de prolaminas alergénicas que los trigos blandos.
Triticum turgidum est une espèce de plantes monocotylédones de famille des Poaceae, sous-famille des Pooideae, dont on connaît plusieurs sous-espèces cultivées, notamment le blé dur (Triticum turgidum subsp. durum). Ce sont des blés tétraploïdes (2n = 28) de génome AABB[2].
Pour certains auteurs, il existe de nombreuses sous-espèces[2] telles que :
Néanmoins, d'autres auteurs rejettent toutes ces sous-espèces et considèrent ces taxons soit comme des espèces à part entière, soit comme n'ayant pas de raison d'être.
Blé poulard 'Miracle'.
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (1 juillet 2017)[3] :
Selon Catalogue of Life (1er juillet 2017)[4] :
Triticum turgidum est une espèce de plantes monocotylédones de famille des Poaceae, sous-famille des Pooideae, dont on connaît plusieurs sous-espèces cultivées, notamment le blé dur (Triticum turgidum subsp. durum). Ce sont des blés tétraploïdes (2n = 28) de génome AABB.
Pour certains auteurs, il existe de nombreuses sous-espèces telles que :
Amidonnier (Triticum turgidum L. subsp. dicoccum), Blé dur (Triticum turgidum L. subsp. durum), Blé poulard, gros blé, (Triticum turgidum L. subsp. turgidum), Blé de Galice (Triticum turgidum L. subsp. polonicum), Blé khorasan (Triticum turgidum L. subsp. turanicum = Triticum turanicum), Blé de Perse (Triticum turgidum L. subsp. carthlicum = Triticum carthlicum), Blé de Colchide (Triticum turgidum L. subsp. paleocolchicum).Néanmoins, d'autres auteurs rejettent toutes ces sous-espèces et considèrent ces taxons soit comme des espèces à part entière, soit comme n'ayant pas de raison d'être.
Blé poulard 'Miracle'.
Bijela pšenica (engleska pšenica, engleski pir, lat. Triticum turgidum) jednogodišnja biljka iz roda pšenica. Iz Azije prenesena je u velike dijelove Europe i Sjevernu Ameriku i sjevernu Afriku[1]
Postoji nekoliko podvrsta koje su se nekada smatrale posebnim vrstama.[2]
Bijela pšenica (engleska pšenica, engleski pir, lat. Triticum turgidum) jednogodišnja biljka iz roda pšenica. Iz Azije prenesena je u velike dijelove Europe i Sjevernu Ameriku i sjevernu Afriku
Postoji nekoliko podvrsta koje su se nekada smatrale posebnim vrstama.
Triticum turgidum (binomen a Carolo Linnaeo anno 1753 statutum) est species generis Tritici.
Triticum turgidum (binomen a Carolo Linnaeo anno 1753 statutum) est species generis Tritici.
Index subspecierum ssp. dicoccoides (Körn. ex Asch. & Graebn.) Thell., sive Triticum dicoccoides (Körn. ex Asch. & Graebn.) Schweinf. ssp. dicoccon (Schrank) Thell., sive Triticum dicoccon (Schrank) Schübl. ssp. carthlicum (Nevski) Á.Löve, sive Triticum carthlicum Nevski ssp. georgicum (Dekapr. & Menabde) MacKey ex Hanelt, comb. nov., sive apud nonnullos Triticum georgicum (Flaksb.) Dekapr. ssp. turanicum (Jakubz.) Á.& D.Löve, sive Triticum turanicum Jakubz. ssp. abyssinicum Vavilov, sive Triticum aethiopicum Jakubz. ssp. jakubzineri Udachin & Shakhm., sive Triticum jakubzineri (Udachin & Shakhm.) Udachin & Shakhm. ssp. polonicum (L.) Á.Löve , sive Triticum polonicum L. ssp. turgidum ssp. durum (Desf.) Husn., sive Triticum durum Desf.Emmervete (Triticum turgidum dicoccum alternativt Triticum turgidum eller Triticum dicoccum) kallas även emmer och tvåkornsvete.[1] Emmervete betraktas ibland som en egen art och ibland som en underart i växtfamiljen gräs. Det är en 80–130 cm hög med kraftigt, ihåligt, kalt eller sparsamt hårigt strå. Bladen är cirka 20 mm breda. Axet, som oftast har långa borst, är ca 10 cm långt. Småaxen innehåller två korn i varje småax. Sädeskornen är svårtröskade eftersom de omsluts av agnarna.[2]
Ursprunget är omtvistat, men en spridd teori är att emmervete uppstod genom korsning mellan enkornsvete och den mycket närstående gräsarten tandat bockvete.[3][4]
Emmervete odlades i västra Asien 6 000 f Kr och infördes till Europa mellan 5 000 och 4 000 f Kr och har hittats flera stenåldersboplatser i Europa. Det började odlas i Norden omkring 3 900 f Kr. Emmervetet började så småningom undanträngas av durumvetet.[2][3][5]
Emmervete (Triticum turgidum dicoccum alternativt Triticum turgidum eller Triticum dicoccum) kallas även emmer och tvåkornsvete. Emmervete betraktas ibland som en egen art och ibland som en underart i växtfamiljen gräs. Det är en 80–130 cm hög med kraftigt, ihåligt, kalt eller sparsamt hårigt strå. Bladen är cirka 20 mm breda. Axet, som oftast har långa borst, är ca 10 cm långt. Småaxen innehåller två korn i varje småax. Sädeskornen är svårtröskade eftersom de omsluts av agnarna.
Triticum turgidum là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được Carl von Linné miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Triticum turgidum là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được Carl von Linné miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Triticum turgidum L. (1753)
СинонимыПшени́ца ту́чная, или пшени́ца англи́йская (лат. Tríticum túrgidum) — вид пшеницы семейства Злаки, или Мятликовые. Возделывается в незначительном количестве в Закавказье, Средней Азии и Южной Европе. Может встречаться как примесь в посевах других пшениц
Возникла в результате гибридизации дикой пшеницы Triticum urartu с неустановленным злаком, возможно, из рода Эгилопс (напр., Aegilops speltoides)[3]. Некоторыми авторами рассматривается как синоним эммера[2][4], из которого путём селекции была получена пшеница твёрдая.
Однолетнее травянистое растение. Стебли 80—120 см высотой, толстоватые, весьма твёрдые, выполненные или с просветом. Листья широколинейные, с обеих сторон покрыты очень короткими волосками или голые[5].
Соцветие — сложный колос. Колосья 7—11 см длины, толстые, в поперечном сечении обычно квадратные, весьма густые, опушённые или голые, нередко разветвлённые; членики оси колоса 2,5—5 мм длины, по рёбрам и под колосками волосистые, ось колоса гибкая, неломкая[5].
Колоски с 3—5 цветками, из которых 2—3 — плодущие[6].
Колосковые чешуи 8—10 мм длины, широкояйцевидные, вздутые, тонкокожистые, значительно (примерно на треть своей длины) короче нижних цветковых, с трудом и обычно по частям отделяющиеся от основания колосков, с внутренней стороны с хорошо заметными при падающем свете 5—11 жилками, с очень резко гребневидно выступающим, до самого основания крылатым килем, переходящим в треугольный острый зубец, по килю острошероховатые от мелких в верхней части киля и ресничкоподобных в нижней его части шипиков[5].
Нижние цветковые чешуи обычно вздутая и остистая; ости весьма длинные (около 12 см длины), параллельные. Верхние цветковые чешуи более-менее кожисто-перепончатые, при плодах не расщепляющиеся, по килям ширококрылатые.
Зерновки широкоэллипсоидальные, 6—8 мм длины, свободно расположенные в чешуе, легко обмолачивающиеся[6].
Тетраплоид, 2n=28[6].
Цветение в июне — августе.
Пшени́ца ту́чная, или пшени́ца англи́йская (лат. Tríticum túrgidum) — вид пшеницы семейства Злаки, или Мятликовые. Возделывается в незначительном количестве в Закавказье, Средней Азии и Южной Европе. Может встречаться как примесь в посевах других пшениц
Возникла в результате гибридизации дикой пшеницы Triticum urartu с неустановленным злаком, возможно, из рода Эгилопс (напр., Aegilops speltoides). Некоторыми авторами рассматривается как синоним эммера, из которого путём селекции была получена пшеница твёрдая.