nomes no trilho de navegação
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Wallace's flying frog is a relatively small organism (15 - 20 mm) that possesses a distinct large eye. A tympanum membrane is located posterior to the eye. This anatomical feature serves as an eardrum to Rhacophorids as well as to other species of Anurans (Cogger and Zweifel, 1998). The color of the body is a shiny green with lighter yellow on the lateral sides as well as on the toe pads and snout. Wallace's flying frog is an arboreal amphibian that has a terminal segment of each finger and toe which is expanded into specialized toepads that allow these treefrogs to adhere to vertical surfaces. In addition to toepads flying frogs have huge, fully webbed hands and feet, also skin along the side of the body. These provide an increase in surface area so that when the limbs, fingers and toes are extended apart they allow the frogs to glide from high perches (Pakcenter 1999). The hindlimbs are relatively larger then the forelimbs and provide thrust upon jumping.
Other Physical Features: ectothermic ; bilateral symmetry
Wallace's flying frog inhabits tropical moist forests.
Terrestrial Biomes: forest ; rainforest
Malaysia and Borneo
Biogeographic Regions: oriental (Native )
The flying frog has a diet that consists of insects, and other small invertebrates (Wallace's 1999).
Status Unknown
Status Unknown
Development - Life Cycle: metamorphosis
Before mating, the female produces a fluid that she beats into a foam with her hind legs. She then lays her eggs in this bubble nest, at the same time the male fertilizes the eggs with his sperm. The egg nest is then hung over a source of water. When the embryos inside the eggs have developed into tadpoles, the nest falls apart. The young fall into the water and begin life as tadpoles. It is important that the tadpoles don't drop onto dry surface, if so the tadpoles will simply dry out and die (Pakcenter 1999).
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate)
Rhacophorus nigropalmatus és una espècie de granota que viu a Tailàndia, Malàisia i Indonèsia.
Létavka černoblanná, známá též jako létavka obrovská (Rhacophorus nigropalmatus), je druh žáby z čeledi létavkovití (Rhacophoridae) a rodu létavka (Rhacophorus). Druh popsal George Albert Boulenger roku 1895.[2] Dle starší systematiky se dělil na tři poddruhy, ty však byly osamostatněny do druhů létavka velká (Rhacophorus maximus), létavka listová (Rhacophorus dennysi) a létavka indočínská (Rhacophorus feae).[3]
Žába létavka černoblanná je druhem orientální oblasti, obývá jihovýchodní Asii, konkrétně Indonésii (například Borneo a Sumatru), Malajsii, Brunej a Thajsko. Dává přednost tropickým deštným lesům, lze ji však najít i v keřích či na palmách, obvykle se vyskytuje v blízkosti vodních ploch. Žije v nadmořských výškách nad 600 m a ve svém areálu výskytu patří mezi hojné druhy.[3][4][5][6]
Létavka černoblanná je malá žába oválného těla.[4] Měří 9 až 10 centimetrů[5] a na svou velikost má velké prsty, které jsou zakončeny jakýmisi „přísavkami”, pomocí kterých se žába může zachytit i při lezení po kolmých plochách.[7] Mezi prsty roste blána z kůže, kterou při skoku žáby roztáhnou, což jim umožňuje plachtivý pohyb[6] až do vzdálenosti 50 stop. Hlava je rovnoměrně velká, s oválným čenichem a velkýma očima, za nimiž je umístěno tympanum. Kůže je u tohoto druhu hladká až mírně zrnitá a má na zádech leskle zelené zbarvení, boky tohoto druhu jsou nažloutlé, blána mezi prsty potom žlutočerná. Spodní část těla dosahuje bílého zbarvení, bílé skvrny jsou rovněž na stehnech.[5][7]
Létavka černoblanná je stromovým druhem, ve stromoví se pohybuje pomocí plachtění, přičemž při přistávání klesne. Živí se bezobratlými, oblíbenou potravou je hmyz.[7] Žáby se rozmnožují především na vegetaci visící nad nějakým zdrojem vody.[3] Zde samice vytváří pěnový obal, jenž je tvořen tekutinou, kterou vytváří, a dešťovou vodou.[6] Do tohoto obalu naklade vajíčka, která samec oplodní. Když se z nich vylíhnou pulci, hnízdem propadnou do vodní plochy, kde jejich vývoj pokračuje; pokud by dopadli na suchý povrch, zahynuli by.[7]
Populace tohoto druhu je klesající. Nebezpečí představuje především ztráta habitatu, žáby jsou rovněž v malém množství vysbírávány z volné přírody, což však Mezinárodní svaz ochrany přírody nepovažuje za velké nebezpečí. Vzhledem k širokému areálu rozšíření, které se táhne i přes chráněné oblasti, a pravděpodobně velké populaci je druh zařazen mezi málo dotčené.[3]
Obrázky, zvuky či videa k tématu létavka černoblanná ve Wikimedia Commons
Létavka černoblanná, známá též jako létavka obrovská (Rhacophorus nigropalmatus), je druh žáby z čeledi létavkovití (Rhacophoridae) a rodu létavka (Rhacophorus). Druh popsal George Albert Boulenger roku 1895. Dle starší systematiky se dělil na tři poddruhy, ty však byly osamostatněny do druhů létavka velká (Rhacophorus maximus), létavka listová (Rhacophorus dennysi) a létavka indočínská (Rhacophorus feae).
Žába létavka černoblanná je druhem orientální oblasti, obývá jihovýchodní Asii, konkrétně Indonésii (například Borneo a Sumatru), Malajsii, Brunej a Thajsko. Dává přednost tropickým deštným lesům, lze ji však najít i v keřích či na palmách, obvykle se vyskytuje v blízkosti vodních ploch. Žije v nadmořských výškách nad 600 m a ve svém areálu výskytu patří mezi hojné druhy.
Létavka černoblanná je malá žába oválného těla. Měří 9 až 10 centimetrů a na svou velikost má velké prsty, které jsou zakončeny jakýmisi „přísavkami”, pomocí kterých se žába může zachytit i při lezení po kolmých plochách. Mezi prsty roste blána z kůže, kterou při skoku žáby roztáhnou, což jim umožňuje plachtivý pohyb až do vzdálenosti 50 stop. Hlava je rovnoměrně velká, s oválným čenichem a velkýma očima, za nimiž je umístěno tympanum. Kůže je u tohoto druhu hladká až mírně zrnitá a má na zádech leskle zelené zbarvení, boky tohoto druhu jsou nažloutlé, blána mezi prsty potom žlutočerná. Spodní část těla dosahuje bílého zbarvení, bílé skvrny jsou rovněž na stehnech.
Létavka černoblanná je stromovým druhem, ve stromoví se pohybuje pomocí plachtění, přičemž při přistávání klesne. Živí se bezobratlými, oblíbenou potravou je hmyz. Žáby se rozmnožují především na vegetaci visící nad nějakým zdrojem vody. Zde samice vytváří pěnový obal, jenž je tvořen tekutinou, kterou vytváří, a dešťovou vodou. Do tohoto obalu naklade vajíčka, která samec oplodní. Když se z nich vylíhnou pulci, hnízdem propadnou do vodní plochy, kde jejich vývoj pokračuje; pokud by dopadli na suchý povrch, zahynuli by.
Populace tohoto druhu je klesající. Nebezpečí představuje především ztráta habitatu, žáby jsou rovněž v malém množství vysbírávány z volné přírody, což však Mezinárodní svaz ochrany přírody nepovažuje za velké nebezpečí. Vzhledem k širokému areálu rozšíření, které se táhne i přes chráněné oblasti, a pravděpodobně velké populaci je druh zařazen mezi málo dotčené.
Der Wallace-Flugfrosch (Rhacophorus nigropalmatus) ist eine Art aus der Gattung der Eigentlichen Ruderfrösche. Mit Hilfe der Flughäute zwischen seinen Zehen kann er bis zu 20 Meter weit segeln. Er ist nach dem britischen Naturforscher Alfred Russel Wallace benannt, der um die Mitte des 19. Jahrhunderts den Malaiischen Archipel erforschte und die ersten Exemplare dieses Flugfroschs nach Europa schickte.
Dieser Frosch wird 9 bis 10 cm lang und hat sehr große, hervorstehende Augen. Ebenfalls gut sichtbar ist das Tympanum. Wie alle Ruderfrösche lebt der Wallace-Flugfrosch auf Bäumen und besitzt dazu als Kletterhilfe verbreiterte Haftscheiben an den Finger- und Zehenenden. Die Haftscheiben an den Fingerspitzen sind bei diesem Frosch größer als die an den Zehenenden, am dritten Finger besonders groß. Die großen Schwimmhäute zwischen den Fingern und Zehen sind gelb, an ihrer Basis jedoch schwarz. Diesem Merkmal verdankt der Wallace-Flugfrosch seinen wissenschaftlichen Beinamen nigropalmatus. Beim nahe verwandten Rhacophorus reinwardtii gehen die dunkle Schwimmhautfärbung an der Basis ins Bläuliche über. Die Häute werden jedoch kaum zum Schwimmen benutzt, sondern können beim Sprung wie kleine Fallschirme aufgespannt werden. Sie ermöglichen dem Frosch das Gleiten von Baum zu Baum und zwischen den Stockwerken der tropischen Urwaldvegetation. Der Rücken des Frosches ist hellgrün, meist mit weißen Punkten, die Unterseite ist weiß bis blassgelb.
Das Verbreitungsgebiet dieser Art erstreckt sich in Südostasien vom südlichen Thailand über die malaiische Halbinsel bis auf die Inseln Sumatra und Borneo. Dort lebt er typischerweise im immergrünen tropischen Regenwald. Er ist dort nicht selten, wenngleich er meist nur dann zu sehen ist, wenn er die höheren Schichten der Baumkronen verlässt. Dies geschieht zum Zweck der Paarung und Eiablage.
Angebliche Sichtungen des Wallace-Flugfroschs in Vietnam, Nordthailand, Laos oder Südchina beziehen sich wahrscheinlich auf die Art Rhacophorus kio.
Die Nahrung besteht aus Insekten. Es gibt Berichte, dass die Frösche auch junge Kleinsäuger fressen.
Nach kräftigen Regenfällen verlassen die Frösche die Baumkronen und wandern in tiefere Vegetationsschichten. Über stehenden Gewässern oder Regenwassertümpeln (z. B. Suhlen von Bartschweinen) heften die Frösche Schaumnester an Blätter. Die Weibchen produzieren ein Sekret, das sie mit den Beinen zu einem Schaum schlagen. Aus diesem Schaum wird ein Nest geformt, in das die Eier gelegt und vom Männchen befruchtet werden. Die Kaulquappen schlüpfen innerhalb des Nests und lassen sich in einem bestimmten Entwicklungsalter in das darunterliegende Gewässer fallen. Nach der Metamorphose verlassen die Jungfrösche das Wasser.
Rhacophorus maximus, Rhacophorus dennysii und Rhacophorus feae wurden ursprünglich als Unterarten von Rhacophorus nigropalmatus angesehen. Genauere genetische und morphologische Untersuchungen sind noch im Gange und fallweise werden weitere neue Arten innerhalb der Gattung Rhacophorus abgetrennt.
Der Wallace-Flugfrosch (Rhacophorus nigropalmatus) ist eine Art aus der Gattung der Eigentlichen Ruderfrösche. Mit Hilfe der Flughäute zwischen seinen Zehen kann er bis zu 20 Meter weit segeln. Er ist nach dem britischen Naturforscher Alfred Russel Wallace benannt, der um die Mitte des 19. Jahrhunderts den Malaiischen Archipel erforschte und die ersten Exemplare dieses Flugfroschs nach Europa schickte.
Wallace's flying frog (Rhacophorus nigropalmatus), also known as the gliding frog or the Abah River flying frog, is a moss frog found at least from the Malay Peninsula into western Indonesia, and is present in Borneo and Sumatra. It is named for the biologist, Alfred R. Wallace, who collected the first known specimen.[2]
R. dennysii, R. maximus and Polypedates feae were once contained within Wallace's flying frog as subspecies. Similar frogs also occur in Laos, Vietnam, Malaysia, Thailand and southern China; these may be R. nigropalmatus or an undescribed, closely related species.[1]
This frog is quite photogenic, due to its large size, brilliant colors, and interesting behavior.[3] With a body length of about 80–100 mm (males are smaller than females), it is one of the largest species of Rhacophorus. Its eardrums are large, as well as its eyes, which feature horizontal pupils. Its limbs are very long, and its fingers and toes are webbed right to the tips. Together with a fringe of skin stretching between the limbs, this flying frog can parachute to the forest floor from high in the trees where it is normally found.[4]
Its back is bright shiny green and the underside is white to pale yellow. The upper sides of the inside toes, as well as the outer parts of the toe and finger webbing, are brilliant yellow. The base of the webs and one flank spot per side are jet black.[4] Overall, this frog looks much like the green flying frog (R. reinwardtii) and R. kio, which even if full grown do not reach the size of Wallace's flying frog, though, and have more orange web fringes.
They live almost exclusively in the trees, and leaps and "flies" from tree to tree or to bushes. When threatened or in search of prey, they will leap from a branch and splay their four webbed feet. The membranes between their toes and loose skin flaps on their sides catch the air as they fall, helping them to glide, sometimes 50 feet (15 meters) or more, to a neighboring tree branch or even all the way to the ground. They also have oversized toe pads to help them land softly and stick to tree trunks. They survive mainly on insects, but have been known to consume toads and small birds.[5] The species is known to fall prey to tree climbing snakes.[6]
The female creates a bubble nest by lashing fluids she produces, on a branch or on foliage above water. She lays her eggs in the nest and the male fertilises them. When they hatch, the tadpoles develop in the nest until it breaks up and they fall into the water below. Here they continue their development, and undergo metamorphosis into juvenile frogs.[7]
The frog is found throughout Thailand and Peninsular Malaysia, as well as on Sumatra in Indonesia and Borneo (Brunei, Malaysia, and Indonesia). Its presence in Myanmar is uncertain. It is found at elevations at or above 600 m in primary evergreen forest, old shifting cultivation, and in vegetation near forest pools, where breeding takes place.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) Wallace's flying frog (Rhacophorus nigropalmatus), also known as the gliding frog or the Abah River flying frog, is a moss frog found at least from the Malay Peninsula into western Indonesia, and is present in Borneo and Sumatra. It is named for the biologist, Alfred R. Wallace, who collected the first known specimen.
La rana voladora de Wallace o rana de Wallace (Rhacophorus nigropalmatus) es una especie de anfibio anuro de la familia Rhacophoridae. Esta rana habita en Tailandia, Malasia e Indonesia. Posee unos pies de enorme tamaño y muy palmeados, lo que le permite planear entre los árboles.[2]
El nombre común hace referencia a Alfred Russel Wallace, destacado biólogo que fue el primero en conservar un espécimen de R. nigropalmatus.
La rana voladora de Wallace o rana de Wallace (Rhacophorus nigropalmatus) es una especie de anfibio anuro de la familia Rhacophoridae. Esta rana habita en Tailandia, Malasia e Indonesia. Posee unos pies de enorme tamaño y muy palmeados, lo que le permite planear entre los árboles.
El nombre común hace referencia a Alfred Russel Wallace, destacado biólogo que fue el primero en conservar un espécimen de R. nigropalmatus.
Rhacophorus nigropalmatus Rhacophorus generoko animalia da. Anfibioen barruko Rhacophoridae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Rhacophorus nigropalmatus Rhacophorus generoko animalia da. Anfibioen barruko Rhacophoridae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Rhacophorus nigropalmatus, ou la grenouille volante de Wallace, est une espèce d'amphibiens de la famille des Rhacophoridae[1]. Son nom vernaculaire fait référence au biologiste Alfred Russel Wallace, qui collecta le premier spécimen identifié.
Cette espèce se rencontre[1],[2] :
Elle vit dans la forêt sempervirente humide[2] et dans les broussailles.
Les têtards à l'éclosion mesurent 5 mm environ. À la fin de leur phase de développement, ils mesureront 2 cm.
Rhacophorus nigropalmatus, à l'âge adulte mesure entre 5 et 11 cm, on note que les mâles sont plus petits que les femelles. Cette grenouille a une tête plate. Ses grands yeux, dont la pupille est horizontale et l'iris de couleur blanchâtre, et ses tympans sont proéminents et ses pattes sont démesurées. Les larges membranes interdigitales de cette espèce de grenouille volante lui permettent de descendre de la cime des arbres aux étages inférieurs pour échapper aux prédateurs. Son dos est vert clair ou brillant et son ventre blanc ou jaune pâle. Un jaune plus vif colore le dessus des doigts et les membranes, qui sont noires à leurs bases[3]. À l'extrémité de ses doigts, on distingue des disques adhésifs, plus petits sur les doigts des pattes postérieures que ceux des pattes antérieures, qui lui permettent une meilleure adhésion aux troncs d'arbres[4].
Ces créatures arboricoles[6] très particulières vivent dans les forêts tropicales de Malaisie et de Bornéo. Elles passent le plus clair de leur temps perchées dans les arbres, redescendant occasionnellement sur Terre pour s’accoupler et pondre leurs œufs. Elles volent grâce à leurs doigts et à leurs orteils palmés, qui leur permettent de réaliser des bonds de plus de 15 mètres[7].
Rhacophorus nigropalmatus (Parc national du Gunung Mulu, Malaisie)
Rhacophorus nigropalmatus (Parc national du Gunung Mulu, Malaisie)
ปาดเขียวตีนดำ, Thaïlande
La grenouille volante se nourrit d'insectes[8].
La saison des amours a lieu à la saison des pluies. Elle s'effectue sur une branche au-dessus d'un point d'eau, au début du printemps. C'est le mâle qui appelle la femelle en chantant, puis le mâle enserre la femelle sous les aisselles et l'étreint fermement lors de l'accouplement grâce aux coussinets qu'il a sur les pouces. La femelle sécrète une substance que le mâle va battre à l'aide de ses pattes postérieures ce qui permettra de former le nid qui une fois devenu ferme permettra à la femelle d'y pondre jusqu'à 800 œufs[9]. Le mâle viendra ensuite les féconder. Les œufs vont éclore après deux ou trois jours, le nid va se détériorer et provoquer la chute des larves dans l'eau. Ces larves vivront dans l'eau jusqu'à la fin de leur métamorphose (trois semaines environ). Les jeunes grenouilles atteindront leur maturité sexuelle après deux ans.
Rhacophorus nigropalmatus, ou la grenouille volante de Wallace, est une espèce d'amphibiens de la famille des Rhacophoridae. Son nom vernaculaire fait référence au biologiste Alfred Russel Wallace, qui collecta le premier spécimen identifié.
Katak terbang Wallace atau katak terbang Sungai Abah (Rhacophorus nigropalmatus) adalah katak berwarna hijau dan emas cerah yang dapat melompat dari dahan ke dahan dengan menggunakan selaput ekstralebar di sela-sela jari kaki dan “sayap” dari kulit di bagian sisi. Ketika katak itu melompat, kaki dan telapaknya meregang keluar dari tubuh sehingga memberi kesan seperti parasut. Mereka kadang dapat melayang sejauh hampir 50 kaki (15 meter) dalam satu kali lompatan.
Katak terbang Wallace atau katak terbang Sungai Abah (Rhacophorus nigropalmatus) adalah katak berwarna hijau dan emas cerah yang dapat melompat dari dahan ke dahan dengan menggunakan selaput ekstralebar di sela-sela jari kaki dan “sayap” dari kulit di bagian sisi. Ketika katak itu melompat, kaki dan telapaknya meregang keluar dari tubuh sehingga memberi kesan seperti parasut. Mereka kadang dapat melayang sejauh hampir 50 kaki (15 meter) dalam satu kali lompatan.
De zwartvoetboomkikker[2], ook wel vliegende boomkikker van Wallace[3] (Rhacophorus nigropalmatus) is een kikker uit de familie schuimnestboomkikkers (Rhacophoridae).[4] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door George Albert Boulenger in 1895. Het is een van de soorten boomkikkers die een stukje kan zweven, en wordt ook wel vliegende kikker genoemd.
Deze soort lijkt sterk op de Maleise vliegende boomkikker (Rhacophorus reinwardtii), maar deze laatste heeft meestal blauwe zwemvliezen en blijft iets kleiner. De zwartvoetboomkikker heeft veelal kleinere en oranje tot geel omrande zwarte vlekken op de poten in plaats van geheel blauw, de buik is geler van kleur. De rugkleur is meestal lichtgroen, maar de poten en grote lange tenen en de keel en buik zijn oranje tot geel. De grote ogen hebben een horizontale pupil en kunnen oranje tot geel zijn en soms grijs. De maximale lichaamslengte is ongeveer 10 centimeter.
De zwartvoetboomkikker komt voor in delen van Zuidoost-Azië en leeft in de landen Thailand, Indonesië en op het eiland Borneo dus Maleisië.[5] De habitat bestaat uit dichte en vochtige regenwouden in bergachtige gebieden
De vliezen tussen de tenen en vingers van kikkers worden zwemvliezen genoemd. De vliezen aan de poten van de kikker dienen bij deze soort niet om te zwemmen maar als zweeforgaan zodat de kikker na een sprong een stukje kan zweven. De enorme vliezen tussen de tenen van alle vier de poten worden na een sprong uitgeklapt door de luchtdruk en werken als vier kleine parachutes; de kikker kan zo tot wel 15 meter zweven. De wouden waar deze soort leeft zijn zo dichtbegroeid dat de wind geen rol speelt en zo kan van tak naar tak gesprongen worden.
In de paartijd maken de vrouwtjes een vloeistof aan die ze tot schuim kloppen waarna er eitjes in worden gelegd die door het mannetjes worden bevrucht. De larven ontwikkelen zich niet helemaal in het nest; het is alleen een kraamkamer die uiteenvalt als de kikkervisjes eruit gekropen zijn. Deze schuimnesten worden altijd boven water gehangen waar de larven zich verder ontwikkelen.
De zwartvoetboomkikker, ook wel vliegende boomkikker van Wallace (Rhacophorus nigropalmatus) is een kikker uit de familie schuimnestboomkikkers (Rhacophoridae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door George Albert Boulenger in 1895. Het is een van de soorten boomkikkers die een stukje kan zweven, en wordt ook wel vliegende kikker genoemd.
Multimedia w Wikimedia Commons Nogolotka czarnostopa (Rhacophorus nigropalmatus) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny nogolotkowatych (Rhacophoridae). Takson opisany w 1895 przez Boulengera[6]. Występuje w Indonezji, Malezji, Tajlandii oraz Brunei[5][7]. Zamieszkują wiecznie zielone, wilgotne lasy tropikalne[5]. Długość ciała 90-100 mm[8]. Skóra generalnie koloru zielonego, brzuch, wewnętrzne strony ud i dolne partie ciała koloru żółtego[8]. Samica wydziela płyn, który ubija na pianę tylnymi nogami i następnie buduje z niej gniazdo na gałęziach i liściach znajdujących się nad wodą. Składa tam jaja, które zapładnia samiec[8]. Po wylęgu kijanek gniazdo rozpada się i młode nogolotki wpadają do wody, w której przebywają do momentu przeobrażenia się w dorosłe osobniki[8]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[5]. Mimo że gatunek ten jest rzadko spotykany, populacja jako całość wydaje się stabilna[5]. Do głównych zagrożeń należy wylesianie i degradacja ich środowiska naturalnego[5].
Nogolotka czarnostopa (Rhacophorus nigropalmatus) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny nogolotkowatych (Rhacophoridae). Takson opisany w 1895 przez Boulengera. Występuje w Indonezji, Malezji, Tajlandii oraz Brunei. Zamieszkują wiecznie zielone, wilgotne lasy tropikalne. Długość ciała 90-100 mm. Skóra generalnie koloru zielonego, brzuch, wewnętrzne strony ud i dolne partie ciała koloru żółtego. Samica wydziela płyn, który ubija na pianę tylnymi nogami i następnie buduje z niej gniazdo na gałęziach i liściach znajdujących się nad wodą. Składa tam jaja, które zapładnia samiec. Po wylęgu kijanek gniazdo rozpada się i młode nogolotki wpadają do wody, w której przebywają do momentu przeobrażenia się w dorosłe osobniki. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski). Mimo że gatunek ten jest rzadko spotykany, populacja jako całość wydaje się stabilna. Do głównych zagrożeń należy wylesianie i degradacja ich środowiska naturalnego.
A rã-voadora-de-wallace (nome científico: Rhacophorus nigropalmatus) é uma espécie de anuro da família Rhacophoridae, que é encontrada no Brunei, Indonésia, Malásia e Tailândia, em altitudes entre 600 metros. É encontrada em florestas nubladas e sempre-verdes. É exclusivamente arbórea, descendo das árvores apenas para por os ovos, os depositando em poças próximas as árvores.[1] A espécie é uma das poucas espécies de anuros que são capazes de planar, sendo a que consegue ir mais longe, podendo passar os 15 metros. A rã costuma planar para ir de uma árvore para outra e para se alimentar e consegue fazer isso graças as suas grandes membranas interdigitais.[2]
A rã-voadora-de-wallace (nome científico: Rhacophorus nigropalmatus) é uma espécie de anuro da família Rhacophoridae, que é encontrada no Brunei, Indonésia, Malásia e Tailândia, em altitudes entre 600 metros. É encontrada em florestas nubladas e sempre-verdes. É exclusivamente arbórea, descendo das árvores apenas para por os ovos, os depositando em poças próximas as árvores. A espécie é uma das poucas espécies de anuros que são capazes de planar, sendo a que consegue ir mais longe, podendo passar os 15 metros. A rã costuma planar para ir de uma árvore para outra e para se alimentar e consegue fazer isso graças as suas grandes membranas interdigitais.
Wallaces flyggroda (Rhacophorus nigropalmatus)[2][3] är en groddjursart som beskrevs av George Albert Boulenger 1895 och som förekommer i Sydostasien. Den ingår i släktet Rhacophorus och familjen trädgrodor.[4][5] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4]
Trädgrodor lever i träd och har klistrigt ämne på fingrarna och tårna som hjälper vid klättring. Den har stora ögon med vågräta pupiller. Den hudmembran mellan fingrarna och tårna vilket gör att den kan glidflyg flera meter när den förflyttar sig mellan träd.
Arten är uppkallad efter den brittiske forskaren Alfred Russel Wallace, som var en av de tidigaste forskarna som rapporterade om observationer av flygande grodor.
IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Wallaces flyggroda.
Wikispecies har information om Rhacophorus nigropalmatus.
Denna artikel om trädgrodor saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Wallaces flyggroda (Rhacophorus nigropalmatus) är en groddjursart som beskrevs av George Albert Boulenger 1895 och som förekommer i Sydostasien. Den ingår i släktet Rhacophorus och familjen trädgrodor. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Trädgrodor lever i träd och har klistrigt ämne på fingrarna och tårna som hjälper vid klättring. Den har stora ögon med vågräta pupiller. Den hudmembran mellan fingrarna och tårna vilket gör att den kan glidflyg flera meter när den förflyttar sig mellan träd.
Arten är uppkallad efter den brittiske forskaren Alfred Russel Wallace, som var en av de tidigaste forskarna som rapporterade om observationer av flygande grodor.
IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.
Загальна довжина сягає 8—10 см. Спостерігається статевий диморфізм: самиці більші за самців. Голова середнього розміру. Очі великі. Тулуб витягнутий, стрункий. Має величезні перетинчасті лапи. Широкі присоски розвинені на усіх пальцях, перетинка як на задніх, та й на передніх лапах доходить до самих присосок. Перетинка розвинута і на задній стороні передпліччя, невелика округла шкірна облямовка також оточує п'яту.
Спина яскраво-салатно-зелена, боки жовті з малюнком з тонких чорних смуг, черево світло-кремове. Очі мають світло-кремову райдужину. Перетинки яскраво-жовті з великими синьо-чорними трикутними плямами між пальців.
Пуголовки округлі або овальні, з коротким хвостом, сягають 5 см. Тіло пуголовок сіре зверху і біле знизу. На хвості є чорні крапки, як на м'язах, так і на плавниковій складці, верхній край плавникової складці облямований чорною смужкою.
Полюбляє первинні дощові тропічні ліси. Здійснює тривалі ширяючі стрибки (до 15 м), пересуваючись таким чином не тільки з дерева на дерево, але і з крон на землю, до місць розмноження. Активна вночі. Живиться переважно комахами.
Для відкладання ікри групи жаб збираються навколо невеликих мулистих водойм. Гнізда, які являють собою великі пінисті грудки з ікрою, жаба прикріплює на рослини або просто на грудки бруду, що нависають над водоймою. Пуголовки потрапляють прямо у водойму, причому каламутна брудна рідина їм цілком підходить.
Мешкає на Малаккському півострові, у Таїланді, а також на островах Суматра і Калімантан (Індонезія).
Ếch bay Wallace hay Ếch bay sông Abah (Rhacophorus nigropalmatus) là một ếch tìm thấy ít nhất là từ bán đảo Mã Lai về phía tây Indonesia. Nó được đặt tên theo nhà sinh vật học, Alfred R. Wallace, người đã thu thập các mẫu vật đầu tiên được xác định chính thức.
Ếch bay Wallace hay Ếch bay sông Abah (Rhacophorus nigropalmatus) là một ếch tìm thấy ít nhất là từ bán đảo Mã Lai về phía tây Indonesia. Nó được đặt tên theo nhà sinh vật học, Alfred R. Wallace, người đã thu thập các mẫu vật đầu tiên được xác định chính thức.
Чернола́пый веслоно́г[1] (лат. Rhacophorus nigropalmatus) — вид бесхвостых земноводных семейства веслоногих лягушек.
Общая длина достигает 8—10 см. Наблюдается половой диморфизм: самки крупнее самцов. Голова среднего размера. Глаза большие. Туловище вытянутое, стройное. Имеет огромные перепончатые лапы. Широкие присоски развиты на всех пальцах, перепонка как на задних, так и на передних лапах доходит до самых присосок. Перемычка развита и на задней стороне предплечья, небольшая округлая кожная кайма также окружает пятку.
Спина ярко-салатно-зелёная, бока жёлтые с рисунком из тонких чёрных полос, брюхо светло-кремовое. Глаза имеют светло-кремовую радужину. Перемычки ярко-желтые с большими сине-чёрными треугольными пятнами между пальцев.
Головастики округлые или овальные, с коротким хвостом, достигают в длину 5 см. Тело головастика серое сверху и белое снизу. На хвосте имеются чёрные точки, как на мышцах, так и на плавниковой складке, верхний край плавниковой складки окаймлён чёрной полоской.
Обитает на Малаккском полуострове, в Таиланде, а также на островах Суматра и Калимантан (Индонезия).
Любит первичные дождевые тропические леса. Осуществляет длительные парящие прыжки (до 15 м), передвигаясь таким образом не только с дерева на дерево, но и с крон на землю, к местам размножения. Активна ночью. Питается преимущественно насекомыми.
Для откладывания икры группы лягушек собираются вокруг небольших илистых водоёмов. Гнёзда, которые представляют собой крупные пенистые комки с икрой, лягушка прикрепляет на растения или просто на комья грязи, нависающие над водоёмом. Головастики попадают прямо в водоём, причём мутная грязная жидкость им вполне подходит.
Чернола́пый веслоно́г (лат. Rhacophorus nigropalmatus) — вид бесхвостых земноводных семейства веслоногих лягушек.
黑掌樹蛙（Rhacophorus nigropalmatus）為樹蛙科樹蛙屬的一種兩棲動物，分佈於馬來半島至印度尼西亞西部一帶。由於該物種可以在空中滑翔，而且生物學家阿爾弗雷德·拉塞爾·華萊士被公認為是首次採集到其標本的人物，因此又名華萊士飛蛙（英语：Wallace's flying frog）。
大泛樹蛙（R. dennysii）、白頜大樹蛙（R. maximus）以及棕褶樹蛙（R. feae）都曾經被認為是此物種的亞種。另外，一些在寮國、越南或者中國南方發現的蛙類也被認為是此物種或是其近緣種[1]。
黑掌树蛙曾在以下地点被发现：
生存环境多是潮湿的常绿树林（熱帶雨林）。
黑掌樹蛙由於體型較大、顏色鮮豔並且行為有趣，因此經常被當作自然攝影的對象[2]。該物種為樹蛙屬中體型最大的物種之一，身長通常可以達到80至100毫米，且雄性相對於雌性較小。眼球與耳鼓均較大，瞳孔呈水平狀。四肢長，趾間均有蹼，四肢間也有由皮膚伸展形成的薄膜。借助這些結構，黑掌樹蛙可以從樹上滑翔至地面。[3]
黑掌樹蛙的背面呈有光澤的亮綠色，腹面呈白色至淡黃色，後肢內側趾背側以及四肢趾間蹼靠近外緣的一小部分呈亮黃色，而蹼靠近掌的部分以及身體兩側的兩個斑點則呈煤黑色。總體來說，黑掌樹蛙看起來類似黑蹼樹蛙（R. reinwardtii）以及黃蹼樹蛙（英语：Rhacophorus kio）（R. kio），但比這兩個物種的體型更大，而且蹼上的條紋也不呈橘色。[3]
黑掌樹蛙幾乎終生生活在樹上，只有在交配和產卵時才會從樹上降落到地面或是在樹於樹之間滑翔和「飛行」。在受到威脅或是覓食時，黑掌樹蛙會從樹枝上躍下，然後迅速張開四肢以及趾間的蹼。這些皮膜能夠提高空氣阻力，幫助它們順利地滑翔到附近的樹上或地面上。據測算，一些黑掌樹蛙能夠滑翔15米甚至更長的距離。而肥厚的趾墊有助於減緩它們著陸時的衝擊，以及幫助它們抓牢樹幹[3]。黑掌樹蛙主要以昆蟲為食[4]，而它們的主要天敵則是樹棲蛇類[5]。
黑掌樹蛙（Rhacophorus nigropalmatus）為樹蛙科樹蛙屬的一種兩棲動物，分佈於馬來半島至印度尼西亞西部一帶。由於該物種可以在空中滑翔，而且生物學家阿爾弗雷德·拉塞爾·華萊士被公認為是首次採集到其標本的人物，因此又名華萊士飛蛙（英语：Wallace's flying frog）。
大泛樹蛙（R. dennysii）、白頜大樹蛙（R. maximus）以及棕褶樹蛙（R. feae）都曾經被認為是此物種的亞種。另外，一些在寮國、越南或者中國南方發現的蛙類也被認為是此物種或是其近緣種。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 両生綱 Amphibia 目 : カエル目 Anura 科 : アオガエル科 Rhacophoridae 属 : アオガエル属 Rhacophorus 種 : ワラストビガエル R. nigropalmatus 学名 Rhacophorus nigropalmatusワラストビガエルまたはウォーレストビガエル（学名: Rhacophorus nigropalmatus）は、アオガエル科アオガエル属（Rhacophorus）に分類されるカエルの1種で、空気抵抗を利用し滑空することができる。
和名および英名は生物学者で探検家のアルフレッド・ラッセル・ウォレスが初めて本種の標本を採集したことにちなむ。
ラオス、ベトナム、中国南部にも類似種の発見例があるが、同種であるかどうかは今のところ不明である[2]。
本種の身体はやや扁平である。体長はおよそ80-100ミリメートルで、アオガエル属では最大の部類に入る。他のアオガエル類と同様、メスはオスより大型である。目と鼓膜が大きく、瞳孔は水平方向に長い。四肢は長く、指の先端部が肥大化している。体色は光沢のある緑色で、腹面は白色か薄い黄色である。また、体の両側には黒い斑点が1つずつある。
特徴としては指の間には水かきのような皮膜がついている。また、四肢の間にも飛膜のような伸びた皮膜がある。指と水かきの外縁部は山吹色で、水かきの大部分は真っ黒である。種小名のnigropalmatus（黒い手のひら）はこれに由来する。
全体的にジャワトビガエル（Rhacophorus reinwardtii）とキオトビガエル（Rhacophorus kio）に似ているが、ワラストビガエルは体長がより一回大きく、水かきも橙色っぽい色を呈していない。[3][1]
デニスミドリキガエル（Rhacophorus dennysi）、ベトナムオオアオガエル（Rhacophorus maximus）、チャスジアオガエル（Rhacophorus feae）は、かつて本種の亜種と見なされた時期がある。
樹上棲で、交尾と産卵の時以外はめったに地面に下りることはない。繁殖時にはスマトラサイがヌタ場にしている水たまりを好む[1]。
熱帯雨林の中で滑空して木から木へ移動する。危険を察知した時または餌を探す時には、枝から飛び降りて四肢と指を扇のように大きく開いて飛ぶ。飛膜によって空気抵抗が大きくなるので、ワラストビガエルは近くにある他の木や地面へと滑空することができる。15メートルやそれ以上の距離を滑空した記録もある。指の先端部が大きく膨らんでいることから、木や地面に接触する時に衝撃を和らげることができる。また、この構造によって木登りする時にも滑りにくくなる[3][1]。
食性は動物食で、主に昆虫類を捕食する[4]。主な天敵は樹上棲のヘビである[5]。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 ワラストビガエルまたはウォーレストビガエル（学名: Rhacophorus nigropalmatus）は、アオガエル科アオガエル属（Rhacophorus）に分類されるカエルの1種で、空気抵抗を利用し滑空することができる。
和名および英名は生物学者で探検家のアルフレッド・ラッセル・ウォレスが初めて本種の標本を採集したことにちなむ。
월리스날개구리(Rhacophorus nigropalmatus)는 말레이 반도에서 인도네시아 서부에 걸쳐 사는 개구리이다. 이름은 처음으로 이 개구리의 표본을 수집해 동정하게 한 앨프리드 월리스에서 따웠다.
_(23189284839).jpg)
_(23530961826).jpg)
